Into the woods [Enzo Parrish]

Haar ogen waren gesloten terwijl Alex relaxed op een hoge tak tegen een grote boom zat, één van haar benen bengelend naar beneden terwijl ze andere opgetrokken was. Hoelang ze hier al zat wist Alex niet en eigenlijk kon het haar niets schelen. Ze had namelijk ontdekt dat het feit dat ze zich gemakkelijker ontspande en op haar gemak voelde wanneer ze in de natuur was ook gelde voor dit bos. Een bos dat ze amper kende maar toch o zo rustgevend vond. Dat is dan ook waarom je haar meestal tussen deze bomen kon vinden, al was het alleen maar om weg te zijn van al de mensen. Al de mensen die zo druk deden al de tijd. Nog een factor die haar eraan deed denken om weg te lopen, al was ze nog altijd niet helemaal zeker van dat plan. Maar ja, totdat ze een beslissing had genomen zou ze zich gewoon blijven afzonderen en naar de natuur plekken gaan. Een zachte zucht rolde over Alex haar lippen terwijl haar blik voor een seconde naar de grond ging die toch zeker een volle 3 a 4 meter onder haar was. Maar al snel sloot ze haar ogen, ze had ene goed evenwicht dus vallen was niet één van haar angsten op het moment.

clothes (not the extra's)

&Enzo Parrish, sorry dat het zo kort is