Onderwerp: { Warning signs zo maa 27, 2016 10:29 pm
Hati Hróðvitnisson
De zwartharige reu liep onrustig over het eiland heen. Het kwam weer dicht bij de volle maan en het was lente. Wat geen goede combinatie maakte. Volle maan was misschien nog te ver weg om een echte dreiging te zijn op het moment, maar dat laatste was de grootste boosdoener. In bepaalde seizoenen had hij gewoon een periode dat hij onrustiger en moeilijker werd. Het was heel natuurlijk aangezien hij nu eenmaal een wolf was. Misschien wel meer wolf als mens, dacht hij op sommige momenten. Het zorgde er gewoon voor dat hij agressiever en dominanter werd. Nagaand dat hij nog niet eens zijn piekpunt had bereikt was het vrij slecht. Ooit zou het wel minderen, daar ging hij maar van uit. Hoe dan ook zorgde deze mood ervoor dat hij zin had in andere het leven moeilijk te maken. Waarom hij deze vorm van entertainment ging zoeken ’s nachts op een skatepark wist hij niet. Eigenlijk had hij gewoon een random geur gevolgd die hij had opgemerkt toen hij de deur uitliep van het schoolgebouw. De geur was al wat ouder geweest, maar omdat hij in een richting ging die hij niet kende was hij zijn nieuwsgierigheid gevolgd. Wel leuk, ook weer wat nieuws gevonden. Plots merkte hij iets vers op, waardoor hij zijn grote kop hief. Hij was niet op zijn maximale grote, maar hij haalde de 1.30 wel met gemak. Er vanuit gaand dat dit wel dreigend moest zijn begon hij ook te grommen. Wie werd zijn slachtoffer voor de avond?
Onderwerp: Re: { Warning signs zo maa 27, 2016 10:45 pm
Go down with this ship
Please wrap your drunken arms around me. And I'll let you call me yours tonight. Cause slightly broken's just what I need. And if you give me what I want. Then I'll give you what you like. Please tell me I'm your one and only. Or lie and say at least tonight. I've got a brand new cure for lonely. And if you give me what I want. Then I'll give you what you like.
De brunette maakte vrijwel elke avond een uitstapje, gewoon omdat ze graag buiten kwam en dat overdag natuurlijk niet van toepassing was. Het was wel jammer, want zo liep ze vast een hele hoop mensen mis om te ontmoeten. In elk geval was het dus een gewoonte om 's avonds wat dingetjes buiten te verkennen, dit keer was ze op een skatepark gestuit. Zelf had ze geen skateboard, ze kon ook niet skaten. Maar het was er wel rustig en nieuwsgierig struinde ze wat rond, geen idee waar ze precies naar opzoek was. Met haar handen in de zakken van het leren jasje wat ze aanhad slenterde ze wat door het verlaten skatepark heen. Maar toen de wind een geur met zich mee bacht gingen al haar zintuigen automatisch op scherp. Het was de geur van hond, die zijzelf meteen linkte aan wolf om eerlijk te zijn. En toen ze haar hoofd een kwartslag draaide zag ze dan ook een grote, zwartharige wolf staan die haar grommend aankeek. Met haar hakken zou het rennen een beetje moeilijk zijn, en zelfs al zou ze haar mutatie daarvoor gebruiken was de kans groot dat ze zou vallen. Daarom bleef ze ook stil staan en keek het beest schattend aan. Zou het een normale wolf zijn, al was deze wel iets uit de kluiten gegroeid, of zou het een weerwolf zijn? Ivy slikte een keer en deed uiteindelijk een klein stapje achteruit, waarbij haar hak tegen de betonnen ondergrond klikte. Nee, wegrennen had weinig zin en ze moest dus maar hopen dat de wolf afgeschrikt was en zich om zou draaien en weg zou lopen.
Onderwerp: Re: { Warning signs ma maa 28, 2016 7:23 pm
Hati Hróðvitnisson
De reu had besloten dat hij deze plek ook wel eens wou bekijken als mens zijnde, overdag. Er hingen immers genoeg oude geuren van mensen die hier de afgelopen dag nog waren geweest. En hoewel hij sociaal tegen alle regels in gaat van wat acceptabel is, was hij graag in de buurt van andere. Al was het maar voor zijn kleine verslaving. En het duurde ook niet lang voor het bleek dat hij ook op dit tijdstip entertainment zou krijgen. Hij had iets vers geroken, iets wat er nu nog rondliep. Het was een sterke ijzergeur dan ook maar iets anders. Dit kende hij als vampier, al was kennen ook ruim genomen. Hati was er nog maar een keer een tegen gekomen, maar die had hetzelfde geroken in de groffe lijnen. Het duurde niet lang voor hij een meid opmerkte, eerlijk met zijn senses dan echt van zicht, al volgde die er kort daarna al op. Hij voelde de schatting in haar bewegingen, iets wat hem aanmoedigde een stap dichterbij te zetten. Zijn lip was nog altijd opgetrokken in een vijandig gebaar terwijl hij weer de afstand tussen hun verkleinde. Iets in hem zei dat hij de ander gewoon moest laten schrikken en het daarbij moest laten. De andere, iets meer aanwezige kant vond dat onzin en besloot dat ze veel meer konden bereiken dan alleen wat adrenaline. Hati zette zich uiteindelijk af en veranderde net voor de meid terug naar zijn menselijke vorm, met een schuine ietwat onheilspellende grijns op zijn kop. “Goede avond” sprak hij enkel, terwijl hij expres op de korte afstand bleef staan, geen blijk ernaar gevend haar ook maar iets van ruimte te gunnen. Kort gleed zijn helder amberen blik naar de nachtelijke hemel, naar Máni. Kort vertrok zijn gezicht wat door een rilling van jacht die door hem heen trok, maar het was gelukkig nog geen tijd om zich zorgen te maken ongewild te veranderen. Dus hing zijn blik weer naar beneden, schattend op de ander.
Bij de kleine beweging die ze maakte deed de wolf meteen een stap naar voren. Eigenlijk was ze er vrijwel zeker van dat dit geen normale wolf was, want hoe moest die op Genosha gekomen zijn? Dat betekende dus dat ze met een weerwolf te maken had, een shapeshifter. Haar natuurlijke vijand, al had ze niet erg lang geleden een weerwolf gevonden waar ze het wonderbaarlijk genoeg wel mee kon vinden. Wie weet waren die legendes dan toch niet zo betrouwbaar, maar bij deze wolf had ze wel al meteen een slecht gevoel. Hij kwam opdringerig over, en dat zorgde ervoor dat haar ogen al heel snel een rode gloed kregen. Het duurde niet al te lang voordat de grote, zwarte wolf weer in beweging kwam en de brunette knipperde kort met haar ogen, zodat deze de gloed weer verloren hadden en hij het hopelijk niet eens had gezien. Zoals verwacht was het een weerwolf geweest, want de wolf werkte zichzelf overeind en veranderde voor haar neus terug in een mens. Een jongen om precies te zijn. “Goede avond,” zei de jongen enkel. Ivy vertrouwde de onheilspellende grijns op zijn gezicht echter niet zo. Hij stond heel dichtbij en ook dat vond ze niet bepaald een goed idee. "Ook hallo," was haar neutrale opmerking terwijl ze omhoog keek naar de veel grotere gast en haar ogen kneep ze kort samen. Het was wel duidelijk dat ze een beetje meer privacy wel zou waarderen, maar over het algemeen waren weerwolven vervelende wezens die van geen ophouden wisten.
Hati probeerde een algemeen idee te krijgen van degene voor hem. En wat hij ermee kon bereiken. De wolf was immers geen type om gewoon vriendjes te maken, er moest iets in zitten. En voor hem gelde het meestal dat er sterke emoties gebruikt moesten worden om hem een beetje te pleasen. Iets instinctief in hem merkte al snel op dat er iets met de ander was, en daarna kwam ook de bevestiging toen de dame haar ogen rood liet oplichten. Hij overwoog de opties weer. Een brave jongen zijn en een gezellig gesprekje aanknopen? Haar bang maken en een beetje dreigen? Dat laatste vond zijn dierlijke kant weer leuker, die soms even wat ingeef had in wat hij ging doen. Die kant wou voornamelijk eten, mensen wegjagen en dominant zijn. Je kon niet heel veel spannenders verwachten dan dat als je het over een dier had. Maar goed. Uiteindelijk was hij toch terug veranderd en wachtte de reactie van de ander af. Met een beetje geluk was ze makkelijk op te vitten. Dan had hij nog wat entertainment op de avond. Voor een deel kon hij minder los gaan als mens, omdat hij nu te herkennen was. Aan de andere kant interesseerde het hem ook niet wat andere van hem vonden. Hij kreeg een saaie reactie terug, veel te neutraal naar zijn zin. Er leek ook een kleine glans van verveling over zijn amberen ogen te komen, die hij uiteindelijk toch weggedrukt kreeg. De zwartharige merkte op dat ze wat meer afstand wou. En met een klein grijnsje zette hij een stap naar achteren, om weer terug te gaan leunen. Het gebeurde niet vaan dat hij privacy waardeerde. Voornamelijk om het feit dat hij geen grenzen kende. Maar voor de verandering, de goede indruk, moest hij eens toegeven. “Hvað heitir þú?” Vroeg hij uiteindelijk in zijn eigen taal, al kon je vast wel een gokje wagen waar hij op doelde. En anders maar niet, dan zou ze een antwoord vragen en simpel als dat zat hij in een sociaal gesprek. Dat was ook wel nodig, hij wou het water testen.
