Hating the world

Met een glas cola in zijn handen, muziek die keihard dreunde uit zijn oordopjes zat de jongen in een van de stoelen in de lounge. Op het moment was hij gewoon een en al geïrriteerd, dat was iets waar niet echt overheen gekeken kon gaan worden. Met een gezicht dat dan ook niet nog erger kon woorden, of dat dacht hij nu dan, zat hij daar. Waarom? Omdat het kon. Nee echt, hij had gewoon nihil zin om ook maar te doen alsof hij blij was, want waarom zou de zwartharige? Mooi niet om andere mensen een plezier te doen, daar waren wel andere mensen voor. Hij zuchtte, om een slok van het donkere goedje te nemen en leunde voor zover hij dat nog kon doen, naar achteren, met zijn ogen gesloten. Het gevoel dat de tijd op deze manier zo met gemak zou kunnen omgaan was sterk aanwezig, iets wat hem dan ook niet zou gaan verbazen als het ook echt gebeurde. Het was ook dan wel dat hij er nu al een flinke tijd zat, iets wat de vorige zinnen enkel maar meer waar maakten. Na een tijdje stond de zwartharige maar eens op, om zijn drinken in een keer achterover te gooien, wat er nog van over mocht zijn dan, zette het glas ten miste weg en liep ergens heen. Het maakte hem niet uit waarheen, maar het was in welk geval weg van hier, wetende dat mensen konden blijven komen. Oh ja hoor, hij kan wel zeker een sociaal persoon zijn, maar dit is ook iets bij hem dat steeds minder en minder word. Asociaal zijn is toch leuker.

+ Jae