INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

 Maybe you can make it interesting...

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : Vorige  1, 2, 3
AuteurBericht
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptyma dec 12, 2016 4:54 pm

Ze kon niet anders dan eens kort lachen wanneer hij zei dat niemand ooit zou weten waar Pyra was en ergens was dat helemaal waar, zelfs mensen die haar al jaren kende en er al jaren mee omgingen hadden het soms moeilijk met haar te volgen. Pyra was zo wispelturig dat ze ging waar zij wou wanneer zij wou en niemand zou haar daar ooit van kunnen weerhouden. Pyra was een vrije vogel in meer dan één betekenis van de uitdrukking. De tweede poging van Kallista om humoristisch over te komen was niet zo geslaagd als de eerste dus besloot ze om er maar over te zwijgen voor ze echt te ver ging en de limieten begon op te zoeken van de verdraagzaamheid en vriendelijkheid van de persoon die naast haar zag. Ze had al één mindere kant van hem gezien en ze wou het bij die hoeveelheid houden, liefst voor de rest van haar schoolcarrière als het voor iedereen gelijk was. Ze kreeg niet lang daarna een positieve kant te zien van Levi en op zich, door de schaamte heen, kon ze het wel appreciëren dat hij uit zichzelf besloten had om haar te helpen. Tijdens de allereerste momenten van hun ontmoeting had hij er niet uitgezien alsof hij dat ooit zou doen.
Eenmaal over de originele golf van schaamte voelde Kallista zich terug iets of wat normaal waarvoor ze dankbaar was want ondanks dat schaamte haar niet onbekend was, was het zeker niet haar favoriete gevoel in het arsenaal van de menselijke emoties. “EHBO zal niet nodig zijn moest het gebeuren…” begon ze haar zin terwijl haar hoofdpijn weer kort opflakkerde, “Ik word over het algemeen zeer snel terug wakker, laat me maar gewoon liggen, of zitten in dit geval,” vervolgde ze met een speelse grinnik al hoopte ze met alle macht dat het niet zou gebeuren want het zou helemaal niet Kallista zijn die wakker werd. Moest het toch gebeuren hoopte ze dat Levi tegen dan een half schoolgebouw verder zou zijn, ze had geen zin in dat hele gedoe wanneer ze enkele uren later ook werkelijk terug zou wakker worden. Ze was hem dankbaar voor het feit dat zijn hand zonder tegenstribbeling haar been verliet en ze begon steeds meer de indruk te krijgen dat hij wel erg nobel was want ondanks zijn nonchalante aanrakingen heeft hij steeds voldoende fatsoen of na afwijzingen zijn hand te verwijderen.

Het was een heel andere ervaring om de eerder o zo zelfzekere Levi onhandig te zien zoeken naar wat hij met zijn handen, of lichaam in het algemeen, moest doen. Toen hij zijn hand terug op haar been legde volgde ze elke beweging met haar ogen, al na enkele honderdsten van een seconde voelde ze een zeker hitte van zijn hand komen. Het was niet de warmte die je voelt wanneer eender welk ander persoon je aanraakt, het was dezelfde warmte als de gloed die je voelt wanneer je dicht bij een kacheltje staat, heel wat warmer dan een normale lichaamstemperatuur maar nog steeds aangenaam. Kallista ging er echter wel vanuit dat, moest het mogelijk geweest zijn om dat wel te doen, het niet zijn bedoeling was om haar te verbranden dus vroeg ze zich af hoe warm Levi zo kon worden zonder zichzelf te verwonden. Ze richtte haar blik op hem nadat hij zijn hand terug getrokken had, “Kijk, dat is nu iets waarvoor ik zou willen tekenen,” zei ze hem op haar gewone zachte stem die een zelf ook zekere warmte droeg. Het was dan ook de waarheid, zij had het elke keer ze buiten ging weer koud en hij kon zichzelf verwarmen wanneer het te koud werd. Nadat ze haar smartphone uit haar zak gevist had hield ze zijn bewegingen in het oog, ze wou hem niet nog ongemakkelijker doen voelen, ze wou hem slechts even de rust geven om zichzelf terug een houding te geven maar de mail had haar helemaal verrast en ze moest het hem wel vragen. Zijn antwoord bleef even tussen hen inhangen en Kallista kon een zucht niet onderdrukken. Waarom had ze ook al weer al die moeite gedaan om het te verbergen als hij toch haar kamergenoot zou worden? Toen de GSM haar handen verliet grabbelde ze hem haastig achterna met het idee dat hij viel maar ze merkte snel dat Levi de mail met een doordringende blik aan het lezen was, de blik die daarna op haar gericht was schrok haar een beetje af en ze schuifelde even ongemakkelijk over het bankje, “Leuk… Ja… Haha,” zei ze maar deze keer zat er absoluut geen humor achter. Ergens had ze zelfs gehoopt dat ze geen kamergenoot toegewezen zou krijgen en een eenpersoonskamer zou bewonen zodat ze niemand moest lastigvallen met haar tweede persoonlijkheid maar dat was buiten de waard gerekend. Het woord kamergenoot verliet Levi’s mond op zo’n giftige manier dat ze hem even geschokt aankeek, het voelde alsof het woord door haar huid zou brandde als ze niet oplette. Ze besloot de opmerking te negeren aangezien ze betwijfelde dat hij er iets van betekenis had willen achtersteken. Ze nam haar smartphone voorzichtig uit zijn handen en stak hem terug in haar jaszak voor ze met een bedenkelijke blik naar de grond keek. Als ze dan toch een kamergenoot had moeten hebben had ze liever iemand gehad die er niet uitzag als en zich niet gedroeg als de vrouwelijke versie van haar tweede persoonlijkheid. Maar zoals gewoonlijk stond God niet aan haar zijde en had hij besloten om haar te testen. Vanuit haar ooghoek zag ze zijn gezichtsuitdrukking veranderen van bedachtzaam naar een glimlach voor hij zijn vraag stelde. Een grinnik verliet zijn mond en ze keek hem met een kleine glimlach aan “Laat de waarschuwing maar zitten, ik kan er mij maar al te goed een beeld bij vormen,” zei ze terwijl ze haar schouders ophaalde. Als hij ook maar een beetje op haar tweede persoonlijkheid leek, moest ze niet hopen dat hij rekening ging houden met het feit dat Kalli het niet zou appreciëren moest hij hun kamer gebruiken als een goedkoop hotel. “Probeer gewoon om Pyra met rust te laten, het zou niet echt aangenaam zijn,” vervolgde ze met een zijdelingse blik. De hoofdpijn kwam halverwege haar zin terug opzetten en ze rolde eens met haar ogen, ‘Is het omdat ik over jou praat? Of omdat jullie samen één of ander spelletje willen spelen? Als het het laatste is zou ik graag hebben dat je dat niet doet,’ dacht ze in zichzelf tegen haar twee persoonlijkheid. Ze kreeg meer en meer de indruk dat Pyra achter haar hoofdpijn zat ondanks dat ze dat nog maar amper had voorgehad.  Misschien moest ze hem gewoon de waarheid zeggen, anders zou de shock dubbel zo groot zijn wanneer Pyra ineens in het midden van hun kamer voor zijn neus zou staan ’s avonds terwijl het wel degelijk Kallista was die in bed gekropen was. Ze wist werkelijk niet welk van de twee de betere optie was, het hem vertellen of gewoon wachten en die taak overlaten aan Pyra. Met elke seconde die verstreek sterkte haar hoofdpijn terug aan en werd het denken steeds moeilijker, als het zo verderging had ze zelfs niets te zeggen over de beslissing die ze probeerde te maken. Met twee vingers masseerde ze haar slapen, “Straks val ik hier echt nog flauw,” zei Kallista vervolgens terwijl ze met een waterige glimlach haar blik op Levi richtte. Ze hoopte oprecht dat het niet zou gebeuren maar moest het zo zijn kon zij er toch niets aan veranderen.
Think happy...
Be happy!
Terug naar boven Ga naar beneden
Levi Ethan Bast
Levi Ethan Bast
Class 2
Aantal berichten : 225

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 20yo
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptydo dec 15, 2016 11:08 pm

Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Sbadgyiupqbos

Een glimlach sierde zijn gezicht wanneer hij zag dat hij Kallista aan het lachen had gekregen. Dat bevestigde alleen maar zijn veronderstelling dat Pyra een ontembare wervelwind was. Ondanks dat ze zo onstuimig is en waarschijnlijk ook altijd zal blijven, zag hij er niet tegen op om haar eventueel nog eens te ontmoeten. Ze had hem kunnen intrigeren zonder haar borsten in zijn gezicht te hoeven duwen. Iets wat hij wel kon appreciëren. Zonder enige twijfel had haar complex karakter er wel iets mee te maken. Kallista had haar lippen opeen gekneld toen Levi duidelijk had gemaakt dat hij haar tweede humoristisch opmerking niet zo geslaagd vond. Een vriendelijke en geruststellende glimlach beantwoorde haar iets of wat teleurgestelde blik. Levi was zo anders tegen haar dan dat hij tegen Pyra had gedaan, ondanks dat het twee druppels water waren. De ene was een lieve zoetwaterdruppel, terwijl de andere een bittere zoutwaterdruppel was. Hij voelde aan dat zij met een soepelere hand behandelt moest worden en dat hij zo ook meer zou bereiken. Ze was verdraagzamer en opener wanneer hij zijn stem op het vriendelijkste niveau instelde. Haar hart raasde niet meer en dus kon Levi zich ook meer concentreren op wat er rond hem gebeurde. Hij kon haar onmogelijk beloven dat hij haar altijd zo lief zou behandelen, want hij bleef natuurlijk wel Levi. Stiekem genoot hij ook wel wat van de angst in haar ogen. Ze leek wel een cartoon figuur, een klein wit konijntje met een pluizige staart, die in de ogen keek van een grote zwarte wolf met ontblote tanden waar nog bloed afdroop van haar ouders. Bijna onmerkbaar schudde hij met zijn hoofd. Dat was gewoonweg een duistere gedachte. Aangezien hij nog niet honderd procent zeker was wat ze allemaal kon met haar mutatie lette hij toch wel een beetje op met wat hij dacht.

Hij had geprobeerd op haar ‘in veiligheid’ te brengen. Stiekem voelde hij zich wel een beetje als de ridder op het witte paard dat net zijn bruid van het altaar weg droeg. Licht trok hij één wenkbrauw omhoog. Had ze wee haar mutatie op hem gebruikt of maakte de vriendelijkheid hem gewoon gek? Hij kon zich de laatste keer dat hij over sprookjes dacht niet meer herinneren. Dat gelde ook voor trouwen trouwens. ”Ik ga je niet zomaar laten zitten dan hoor, missie.” Zijn mond trok zich tot een halve glimlach. Haar speelse grinnik weerklonk in de buitenlucht. Ze deed het waarschijnlijk niet expres, maar de manier waarop het geluid haar mond verliet maakte het allemaal zo schattig. Opdringerig zijn bij Kalli had alleen maar een averechts effect, dus dat respecteerde hij dan ook. Weliswaar niet met veel zin, maar ja, als hij haar op die manier verder van hem weg duwde, had hij niet echt een andere keuze. Levi was nog steeds overal aan het prullen. Zij handen gingen in zijn zakken, dan kruiste hij zijn armen weer overeen. Zijn benen verschoven van uiteen, naar zijn enkel over zijn ander been. Hij wist gewoon niet waar hij moest blijven met zichzelf. Liefst van al wou hij gewoon opstaan en vertrekken, maar iets hiel hem op deze bank. Was het bezorgdheid? Nee dat kon niet.

Levi had zijn hand op haar been gelegd. Hij voelde hoe haar ogen voortdurend zijn handelingen volgde. Zijn ogen hadden waargenomen hoe haar blik van argwaan naar bewondering was gegaan. Het zag er naar uit dat ze zoiets nog nooit had gevoeld. De manier waarop ze zo verrast keek gaf he het idee dat zij ook nog niet veel andere mutanten had ontmoet. Haar ogen keken hem aan wanneer hij zijn hand terug naar zijn kant van de bank had gehaald. Haar woorden kwamen tot hel binnen. ”Daar hoef je niet voor te tekenen hoor.” Hij stopte even met spreken, maar zijn blik veranderde wel naar iets speels. ”Een kusje is genoeg.” Hij grinnikte en knipoogde naar haar. Hij bood haar zijn wang aan en tikte er met zijn vinger op. Ze zou niet slim zijn moest ze hierop ingaan, want Levi hield het nooit gewoon bij een kusje op de wang. Hij zou er wel een mouw aanpassen dat het verder zou komen dan gewoon dat.

Nadat ze haar mail had gelezen en naar zijn naam had gevraagd, had Levi eerlijk geantwoord. Een diepe zucht verliet haar mond. Hij kon het niet laten om haar eens geaffronteerd aan te kijken. Hij had haar gsm genomen en kon een lachje niet onderdrukken wanneer hij zag dat ze hem achterna grabbelde alsof het een koekje was en zij een puppy. Op een nogal sarcastische manier vertelde ze hem dat het leuk zou zijn. Hij keek haar licht fronsend aan en knikte gewoon. Een meisje was eindelijk wel Levi’s laatste keuze als kamer genoot, of toch eentje die zo preuts was als Kalli. Meisjes zijn zo snel geraakt wanneer ze erachter komen dat een jongen een player is en zich niet bij één meisje kan houden. De manier waarop hij ‘kamergenoot’ had uitgesproken stond haar blijkbaar niet helemaal aan, want ze keek hem nogal geschokt aan. Hij trok gewoon nonchalant en amper zichtbaar zijn schouders op. Voorzichtig, alsof ze het van een chocolade popje wou afnemen en het niet wou breken, nam ze haar smartphone terug.

Zijn vraag had blijkbaar haar interesse getrokken, want ze had haar blik terug van de grond afgehaald en keek hem weer aan. Hij moest de waarschuwing niet geven, omdat ze zich er iets bij kon voorstellen. Had ze dan al eens een kamergenoot gehad? Meteen kwam ook de optie van Pyra in hem naar boven. Weer tolde vragen door zijn hoofd. Bij haar opmerking over Pyra trok hij zijn lippen tot een glimlach en trok overdreven zijn schouders op. ”Ik kan niks beloven.” Sprak hij. ”Ze is knap weet je.” Hij knipoogde eens naar haar. Ze zijn immers exact hetzelfde. Ze rolde eens met haar ogen. Hij wist niet of het op hem was, of gewoon random.

Ze begon haar slapen te masseren en meteen was Levi op zijn hoede. Dat wilde zeggen dat haar hoofdpijn terug was en enkele momenten geleden leek die te zijn verdwenen. Ze probeerde haar woorden te verzachten met een waterige en zelfs zielige glimlach. Hij stond op en haalde voorzichtig haar sjaal van rond haar hals. Deze plooide hij op tot een bolletje en legde het naast haar neer. ”Misschien kan je je best neerleggen.” Hij ging aan de andere kant van de bank terug zitten en klopte op zijn benen als teken dat ze haar benen erop mocht leggen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptywo dec 28, 2016 1:20 pm

Als er één ding was dat Kallista moeilijk vond was het wel de persoon naast haar doorgronden. Levi had zo veel aspecten die elkaar tegenspraken, nog geen lange tijd geleden leek het alsof hij haar zou kunnen opeten met huid en haar bij zonder enig probleem en zojuist had hij haar bezorgd naar het bankje gebracht alsof hij haar prins op haar witte paard was. Het was alsof hij zichzelf probeerde in te stellen naar wat zij wou maar hiervan kon ze niet zeker zijn. De gave om emoties aan te voelen en te manipuleren had geen side-effect dat ervoor zorgden dat ze gedachten kon lezen, gelukkig maar. Zijn gevoelens gaven een korte periode van trots weer voor er een storing volgde met verwarring waarna alles weer terug naar de normale staat ging. Ze keek hem kort verrast aan wanneer hij haar vertelde dat hij haar niet zou laten zitten, “Toch zou ik verkiezen dat je dat doet,” begon ze met een vriendelijke glimlach, “Ik heb werkelijk een hekel aan ziekenhuizen of andere steriele witte ruimtes  en zie het nu eenmaal niet zitten om daar terug wakker te worden,” vervolgde ze. Ze zag het gewoon niet zitten om na enkele uren wakker te worden en uit te moeten leggen waarom Pyra was wakker geworden nadat zij van haar stokje was gevallen. De manier waarop hij zichzelf een houding probeerde te geven viel Kallista met de seconde meer op, niet enkel omdat het gepaard ging met een emotie die ze associeerde met vluchtinstinct maar ook omdat er enige bezorgdheid gemengd was met zijn nood om weg te lopen. Ergens had ze zin om hem gerust te stellen en te zeggen dat hij zich niet zo ongemakkelijk moest voelen maar ze besloot om die gedachte voor zichzelf te houden voor ze hem aansprak.

Kalli voelde de warmte van zijn hand nog nazinderen op haar bovenbeen terwijl ze hem verrast zei dat ze wel zou willen tekenen voor zo’n mutatie. Het was de waarheid, haar eigen verwarming zijn leek haar een ideale situatie. Al besefte ze ook wel dat de warmte hoogstwaarschijnlijk slechts één van de effecten of gevolgen van zijn mutatie was. Nadat hij zijn hand teruggetrokken had hield ze haar blik op zijn gezicht gericht tot hij antwoorde, ze merkte dan ook meteen op wanneer zijn blik veranderde naar die van een jongen die kattenkwaad ging uitsteken. En haar eerste idee had er niet ver naast gezeten besefte ze toen hij zijn wang aanbood en met zijn vinger het midden van de zijkant van zijn gezicht aanduidde. Ze plaatste haar handen naast zijn been en ging dichter met haar gezicht naar zijn kaak met een kleine glimlach voor ze lichtjes afweek om in zijn oor te fluisteren: “Ik denk dat je in de war bent, ik ben niet Pyra, ik ben haar evenbeeld qua uiterlijk maar niet qua innerlijk,”. Met een glimlach richtte ze zich terug recht. Kallista was van nature een hele portie braver en rustiger dan Pyralis ooit geweest was. Pyra was van de allereerste keer dat ze verschenen was een ware speelvogel in de vrouwelijke zin van het woord geweest in contrast met alle andere duistere en koude aspecten van haar karakter. Kallista was op beide vlakken totaal het tegenovergestelde maar ze was niet zo onschuldig dat ze niet wist wat een type zoals Levi enkele seconden eerder suggereerde en ze had al vaak genoeg vroegere overwinningen van Pyra afgewezen met haar onschuldige karakter. Het was nu eenmaal een negatief kantje van haar tweede persoonlijkheid, mannen vonden het onmogelijk om het verschil te zien tussen hen beide wat als gevolg had dat ze nogal snel dachten dat ze ook met Kallista konden spelen zoals Pyra met hen gespeeld had. “Al denk ik niet dat die truc zou werken bij haar,” zei Kalli met enige vertraging en een glimlach tegen Levi.

Zijn geaffronteerde blik bleef niet onopgemerkt en ze keek hem kort verontschuldigend aan, het was namelijk niet de bedoeling dat Levi haar zucht persoonlijk zou opnemen, al was het deels door hem dat ze zo zuchtte. Ze zag het namelijk echt niet zitten om hem het hele verhaal te vertellen. Maar niet veel later had hij duidelijk vergeven toen hij lachte omdat ze hopeloos haar GSM achterna grabbelde nadat hij het uit haar handen genomen had maar niet lang daarna keek hij haar alweer fronsend aan terwijl hij knikte en ze bedacht zich ineens dat sarcasme misschien toch niet de oplossing was geweest. Zijn emoties verwarde haar maar ergens voelde het alsof ze niet welkom was, en dat stelde haar in zekere mate gerust aangezien ze ook niet stond te springen om haar tweede nogal losbandige persoonlijkheid een kamer te laten delen met een player, van het andere geslacht dan nog wel. Zelf zat ze ook niet te springen om de kamer niet in de te kunnen, of was het willen, op regelmatige basis. De vragende schaduw die over zijn gezicht neerstreek nadat ze gemeld had dat een waarschuwing niet nodig was intrigeerde haar. De vraag of hij echt interesse had in Pyra en haar verhaal tolde kort door haar hoofd voor ze haar opmerking toevoegde. De manier waarop de schaduw in een mum van tijd wegtrok en een glimlach over zijn lippen trok vertelde haar dat er niets goeds als antwoord kon volgen maar ze was aangenaam verrast om te leren dat haar mensenkennis nog niet 100% correct was toen hij zijn antwoord gaf en haar een speelse knipoog toewierp. “Ik weet perfect hoe ze er uit ziet maar ik weet ook hoe ik eruit zie, en ik denk niet dat ik dat aangenaam zou vinden om te weten dat jij weet hoe wij eruit zien,” zei ze met een kleine glimlach terwijl ze haar uiterste best deed om het schaamrood van haar wangen te houden. Ze dacht niet dat ze hem na zo’n voorval nog in de ogen zou kunnen kijken en dat zou het uiterst moeilijk maken om zijn kamergenoot te zijn. Dat was niet de volledige reden, het ging er haar eerder om dat ze het niet zag zitten om op een keer wakker te worden, na wat zij zou denken dat een goede nacht slaap was, in een verkeerd bed met haar kamergenoot tegen haar aangedrukt. Ze onderdrukte een rilling die dreigde over haar rug te lopen voor ze met haar ogen rolde wat ervoor zorgde dat er een vragende emotie van Levi kwam.

Het feit dat haar hoofdpijnen elkaar steeds sneller en sneller begonnen op te volgen was absoluut geen goed teken en dat wist zijzelf ook wel en terwijl ze haar slapen aan het masseren was besefte ze dat ze bijna alles zou doen om de hoofdpijn te doen ophouden. Toen hij zich plots verplaatste flitste haar ogen zijn richting uit terwijl ze haar blik op hem richtte maar de zwarte vlekjes die net zo snel voor haar beeld begonnen te bewegen, voorkwamen dat ze ook degelijk iets kon zien. Ze voelde de sjaal haar hals verlaten en ritste haar jas helemaal toe en stak haar kin in de kraag om de koude te weerhouden van het raken aan haar huid die nu ontbloot was terwijl ze naast haar hoorde hoe Levi de stof opplooide. Normaal zou Kallista het aanbod vriendelijk afgewezen hebben maar haar hoofd voelde stilaan aan als een appartementsgebouw dat begon in te storten dus glimlachte ze kort naar hem voor ze haar hoofd neerplaatste op de sjaal en haar benen strekte over zijn schoot. De schaamte die ze normaliter zou gevoeld hebben ging aan haar voorbij terwijl ze haar focuste op het geluid dat de omgeving bood om zo de hoofdpijn te vergeten. “Heb je wel eens gehoord van DIS? Dissociatieve IdentiteitsStoornis.” vroeg ze hem op een stille toon. Bij meeste mensen deed de naam van de ziekte zelf helemaal geen belletje rinkelen dus dit was een veilige manier om te starten. Ze had letterlijke enkele seconden eerder besloten om hem de waarheid te vertellen aangezien ze het niet wou toevertrouwen aan Pyralis en hij het hoe dan ook ooit te weten zou komen. Haar eigen stem weergalmde door haar hersenpan maar ze had zich voorgenomen om te praten om zo de slaap of het flauwvallen tegen te houden want als ze ging wachten tot dat gebeurde dan zou het Game Over zijn en dat wist ze zelf ook. Ze had zich plat op haar rug gelegd zodat ze zijn gezicht toch nog steeds in het oog kon houden en zou een beter gevoel kon krijgen van zijn gedachten. Het was geen gemakkelijke opgave om het ware verhaal te vertellen aan iemand die ze amper kende maar het maakte het iets gemakkelijker dat hij beide persoonlijkheden al ontmoet had. Met interesse bekeek ze de veranderingen van zijn gezichtsuitdrukking terwijl ze geduldig wachtte op een antwoord.

De hoofdpijn leek enkele seconden eerder weg te ebben dankzij het feit dat ze gefocust was op elke samentrekking en ontspanning van elke van Levis 34 gezichtsspieren. Al snel kwam hij terug in volle kracht en voelde ze haar bewustzijn wegebben. Ze deed haar uiterste best om aanwezig te blijven terwijl ze luisterde naar zijn antwoord maar nog voor ze bevestigend kon knikken of verder uitleg kon geven werd alles zwart voor haar ogen. Net als alle keren voelde het aan alsof ze in een zeer diepe put viel maar even, heel even voelde het alsof armen haar opvingen die in haar innerlijke ruimte. Het was in die milliseconden dat Kallista zich bedacht dat Pyra haar misschien enkel wou beschermen terwijl ze een koude grinnik hoorde weergalmen in de duistere ruimte voor ze alle zintuigelijke waarnemingen verloor.
Think happy...
Be happy!


Laatst aangepast door Kallista Dore Firos op vr jan 06, 2017 5:29 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Levi Ethan Bast
Levi Ethan Bast
Class 2
Aantal berichten : 225

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 20yo
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptyvr jan 06, 2017 2:40 pm

Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Sbadgyiupqbos

Haar blik leek oprecht verrast wanneer hij aanbood om haar ergens naartoe  te brengen moest ze neer vallen, maar hij had duidelijk de koppigheid van Kallista onderschat. Ze bleef zeggen dat het allemaal niet nodig was en ze bleef excuses verzinnen. Levi kon het niet langer onderdrukken en rolde met zijn ogen. ”Genoeg met je smoesjes.” Hij keek haar glimlachende aan en sprak verder. ”Ik kan maar beter in mijn prins-rol blijven, niet?” Eén wenkbrauw kwam omhoog om zijn vragende toon kracht bij te zetten. ”En trouwens. Als je flauw bent gevallen kan je niet meer veel beslissen.” Een korte grinnik verliet zijn mond. Hij hoorde aan haar hart dat ze loog over de kamers en dat zich zorgen maakte over iets, maar ging er niet dieper op in omdat hij wist dat dat bij haar geen enkel effect zou hebben. Dat had hij gemerkt tijdens hun discussie over haar ‘tweelingzus’. Ook haar koppige eigenschap kwam perfect overeen met die van Pyra, alleen uitte zij die anders.

Zijn wang was naar haar gericht en vanuit zijn ooghoek keek hij haar aan om te kunnen voorspellen wat ze zou doen. Ze kwam dichter naar hem toe en hij kon een voldane glimlach niet onderdrukken. Hij was het zo gewoon om te winnen en het gewoon dat het hem gaf was voor hem onbeschrijflijk. Echter had hij niet gerekend op haar manier van omzeilen. De grijns die zich eerder op zijn gezicht bevond was ondertussen wat weggetrokken. ”Ik kon toch proberen.” Hij grinnikte. ”Waarschijnlijk allebei even goed in bed.” Hij keek haar aan op een speelse en uitdagende manier. Het was onmogelijk om Kallista mee te krijgen in zijn denkwijze, dat wist hij ook, maar proberen was nu eenmaal een woord dat in drukletters in zijn woordenboek stond. ”Wel jammer…” Hij liet zijn onderlip wat hangen en keek haar iets of wat droevig aan. Slechts enkele seconden later trok hij zijn gezicht weer recht en grijnsde wat. Nu hij Kallista beter leerde kennen had hij besloten om er een opdracht van te maken om hen allebei eens gehad te hebben als bedpartner. Bij de ene zou het al wat moeilijker worden dan bij de anderen, maar het kan niet altijd gemakkelijk gaan. Zijn blik bleef roerloos na haar woorden. ”Voor haar zou ik wel iets anders bedenken.” Weer knipoogde hij naar haar.

Haar verontschuldigende blik werd beantwoord door een geruststellend glimlachje. Ze moest zich niet schuldig voelen, want vanbinnen dacht hij er misschien ook wel zo over. Het beeld van zij die achter haar GSM aan grabbelde bleef wat in zijn hoofd rondhangen. Het was gewoon een grappig en aandoenlijk zicht. ”Ik zou het niet erg vinden om te weten hoe jullie er allebei uitzien. Hij zweeg even en hij grijnsde. ”Zonder kleren dan wel, met heb ik jullie al gezien.” Een grinnik verleit zijn mond. Hij keek haar aan, maar hij zag dat ze ondertussen al wat rood was aangeslagen. Ondertussen had hij al ondervonden dat met Kallista een kamer delen de nodige uitdagingen met zich zou meebrengen en waarschijnlijk ook de nodige frustraties. Als hij haar zo zag was hij er bijna zeker van dat ze hem niet zomaar zijn gang zou laten gaan. Maar had ze dan een andere keuze? Waarschijnlijk niet. Het enige dat ze zou kunnen doen is ‘cockblocker’. Iets waar hij een buitensporige hekel aan had.

De sfeer sloeg plots wat om. Haar hoofdpijn had ervoor gezorgd dat de bezorgdheid zijn lichaam was binnengeslopen. Het maakte de sfeer ook meteen serieuzer en dus ook gespannener. Ze was haar slapen aan het masseren terwijl Levi haar aankeek en licht fronste. Hij had geen enig idee hoe hij kon helpen, hij voelde zich zelfs wat hulpeloos. Om toch maar iets te doen had hij zich rechtgezet en haar geholpen, misschien zelfs licht gedwongen, om zich neer te leggen. Haar ogen schoten naar hem wanneer hij zich bewoog. Ze had zich dieper in haar jas getrokken om zichzelf war te houden, nu haar jas weg was. Als hij een vest had aangehad had hij die aan haar gegeven, maar dat was zelden het geval. Met een simpele glimlachte bedankt Kallista hem en hij glimlachte beleefd terug. Haar benen kwamen op die van hem te liggen en hij liet zijn hand langs haar onderbeen glijden met een zekere extra warmte. ”Nee, ik denk van niet.” Na zijn antwoord groef hij toch nog eens diep in zijn geheugen voor de zekerheid, maar het deed geen enkel belletje rinkelen. Hij keek haar bedenkelijk aan en wist niet goed van waar het kwam. Ging ze zich uiten, de waarheid vertellen? Ze hield hem in het oog, het leek wel of ze elke gezichtsuitdrukking die hij ging maken direct wou opvangen. Hij draaide zijn hoofd naar voor. ”Als je het niet wilt zeggen hoeft het niet hoor.” Ze had haar eerste vraag op zo’n stille toon gevraagd dat het moeilijk te aanvaarden viel dat ze het graag wou zeggen.

Levi draaide zijn hoofd weer naar haar om te zien of alles wat beter met haar ging, maar hij zag dat haar ogen wat wegdraaide en dat ze haar ogen sloot. ”Kallsita?” Zijn stem schoot iets of wat in de hoogte. Hij had nog nooit iemand echt weten flauwvallen en hij kon niet ontkennen dat het hem wat angstig maakte. Hij zette zich recht en wandelde naar haar gezicht. Daar legde hij zijn handen onder haar kin en schudde er lichtjes mee, terwijl de warmte van zijn lichaam haar huid verwarmde. Hij keek eens rond of hij iemand zag die hem eventueel kon helpen, maar hij was alleen…

Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptyvr jan 06, 2017 8:28 pm

De koppigheid die zowel in bezit was van Kallista als Pyralis was niet iets dat makkelijk plaats maakte en zelfs toen hij zei dat ze moest stoppen met smoesjes verzinnen hield Kalli haar lippen stevig op elkaar. Ze was niet van plan om hem met antwoord te dienen maar ze wist wel dat ze niets meer te zeggen had wanneer ze eenmaal flauwgevallen was maar in die 30 seconden à één minuut dat haar lichaam kwetsbaar was ging hij nergens geraken, hooguit tot aan de deur van het gebouw moest hij het in een loopje doen en ze betwijfelde dat hij dat ging doen. Niet veel later had Kalli opgemerkte hoe ze erin slaagde om Levi te verassen door zijn manoeuvre volledig af te wijzen en slechts enkele seconden later sloeg hij er weer in om haar te doen wegkruipen achter haar sjaal. Het feit dat hij zo openlijk over alles praatte was de zoveelste aanwijzing dat hij net Pyra was. Ze liet hem telkens gewoon zijn zegje doen zonder te reageren maar na alles besloot ze toch om haar mond nog eens te openen “Ik weet niet hoe het met Pyra zit maar je zal toch wat aan je houding moeten veranderen om mij ooit zo te zien en over hetgeen dat je daarnet zei… Ik denk niet dat je dat ooit zal weten,” zei ze met een glimlach op haar gezicht. Het klonk allemaal zeer neutraal maar ergens hoopte ze dat het hem zou weghouden van haar twee persoonlijkheid. Hoe ze erin geslaagd was om haar stem neutraal en vlak te houden wist ze niet maar wat ze wel wist was dat ze haar uiterste best moest doen om niet meteen op te staan en weg te lopen van Levi. Daarna ging alles in een stroomversnelling en voor ze het echt doorhad werd alles zwart voor haar ogen.
Think happy...
Be happy!


Het was een sensatie de ze gewoon was, het kon haar bewustzijn doen vibreren met verwachting maar ook doen overtrekken met duisternis. Kallista had ooit gezegd dat je het best kon vergelijken het gevoel dat de meeste mensen krijgen wanneer ze de eerste afdaling inzetten van een rollercoaster. Dat laatste kon Pyralis op geen enkele manier beamen aangezien ze niets angstig of verassend vond aan de eerste keer afdalen met een achtbaan maar dat was ook gewoon omdat gevoelens als dat haar vreemd waren. Ze had Kallista hun bewustzijn voelen betreden en had de harde val voor haar gebroken, het was iets dat ze deed met tegenzin maar ze was nu eenmaal gecreëerd om de onschuldige Kalli te beschermen tegen de harde wereld. De eerste zintuigen die haar geschonken werden waren zicht en spraak maar ze besloot om zich nog even in de duisternis te begeven en nog even te zwijgen toen ze voelde dat Kallista doorkreeg in welke situatie ze zich bevond maar ze kon een grinnik niet onderdrukken toen ze de korte vlaag van paniek door de gedeelde ruimte voelde gaan net voor ze zich focuste op haar omgeving.

Er was een zekere warmte aanwezig op haar lichaam die je niet zou verwacht en Pyra probeerde zich een beeld te vormen van de situatie waarin ze aan het ontwaken was. Er was geen geroep of geschop dus het was geen gewelddadige situatie en Pyra onderdrukte een zucht die dreigde haar mond te verlaten, ze had een diepgaande hekel aan die situaties waarin ze het of op een loopje moest zetten of moest proberen oplossen door haar grote mond open te trekken. Er waren geen geluiden van een groep mensen om haar heen en geen gegniffel op de achtergrond aanwezig wat erop duidde dat ze niet aan het ontwaken was in het midden van een spreekbeurt of sociaal evenement. Met dat soort situaties had ze geen probleem, een spreekbeurt zou ze afbreken en een sociaal evenement zou ze helemaal op stelten zetten. De zware geur van aftershave was ook niet aanwezig en ondanks dat het slechts één keer gebeurd was, was Pyralis blij dat ze haar lichaam niet van onder één of andere man met obesitas moet sleuren die dacht dat zij er wel als een leuk speeltje uitzag. Ze had geen idee hoe lang het geleden was dat ze ontwaakt was maar ze kon met enige zekerheid zeggen dat het niet slechts 24u geleden was aangezien de temperatuur aanzienlijk lager lag tegenover vorige keer en haar lichaam het gevoel gaf dat het aan het verstikken was onder de duizenden lagen kledij die Kallista die ochtend had aangetrokken terwijl dat vorige keer nog acceptabel was. Het volgende dat haar opviel was de warmte die zich onder haar kin bevond terwijl haar hoofd heen en weer werd geduwd door een kracht die ze niet meteen kon plaatsen en ze begon zich stilaan af te vragen waar Kallista zich zo al mee bezighield sinds ze op Genosha gearriveerd waren. Ze ademde eens diep in voor ze haar ogen opende. Niet zoals je ziet in veel films, traag en melodramatisch, maar gewoon in een keer en voor de eerste keer in haar volledige bestaan voelde ze wat het was om te schrikken van iets al was ze niet zeker dat het dat was. Haar ijsblauwe ogen focuste zich op de blauwe ogen van een persoon waarvan ze zich vaag kon herinneren dat ze er van weggelopen was de laatste keer dat ze hem gezien had.

Pyralis was veel gewoon maar dit was de eerste keer dat ze ontwaakte met een persoon boven haar die oprecht bezorgd was om Kallista. Meeste mensen waarmee ze bevriend was, waren op de hoogte van hun situatie en verlieten haar meteen nadat ze flauwviel en anderen hadden simpelweg geen interesse in het meisje dat voor ongeveer 45 seconden plat op de grond lag op slap een stoel bezette. Kallistas moeder was de eerste keren aan haar zijde gebleven al was dat eerder uit moederlijke plicht dan uit bezorgdheid dus het feit dat haar blik momenteel gefocust was op blauwe ogen die bijna zwommen in bezorgdheid was iets nieuws voor haar. Door de bezorgdheid heen merkte ze zelfs een vleug van angst op. Pyralis vroeg zich meteen af of hij angstig was omdat hij helemaal alleen was met iemand die flauwgevallen was of was het omdat mensen hem nu konden beschuldigen van de situatie? Het duurde slechts enkele seconden voor ze op de blauwe ogen en het bijhorende gezicht een naam kon plakken. Haar arm strekte ze uit en haar hand plaatste ze aan de rechterkant van zijn gezicht terwijl ze met haar duim zacht langs het litteken op zijn jukbeen ging. Pyra richtte zich iets rechter en voerde druk uit met haar hand om zo zijn gezicht dichter bij dat van haar te krijgen zonder oogcontact te verbreken. Ze liet haar lippen zacht langs zijn wang glijden voor ze stopte bij zijn oor, “Wie we hier hebben, pretty boy in levende lijve,” fluisterde ze met een plagerige ondertoon in haar koele stem. Ze plaatste haar benen over de rand van het bankje en ontdeed haar van de verschrikkelijk warme winterjas die Kallista had aangetrokken die ochtend. Terwijl ze het elastiekje uit haar haar haalde en het gebruikte om haar haar opnieuw op te binden in een hoge paardenstaart richtte ze haar blik op de jongen voor haar met een speelse glimlach, “Kalli, Kalli, wat heb jij lopen uitspoken terwijl ik afwezig was?” vroeg ze, al was het eerder aan zichzelf gericht dan aan de originele persoonlijkheid. Het was voor Pyra een mysterie hoe Kallista in aanraking gekomen was met iemand als Levi wie zij zich kon herinneren als een player. Pyralis was niet van plan om Kallistas spelletje te spelen deze keer, het was vermoeiend en totaal zinloos aangezien de originele persoonlijkheid de slechte leugenaar was is de geschiedenis van de mensheid en aangezien Levi nu waarschijnlijk alles wel wist aangezien hij bezorgd aan haar hoofd had staan schudden en ergens in haar achterhoofd kon ze Kallistas naam nog horen. Het fascineerde haar hoe mensen reageerde op zo’n situatie als degene waarin Levi zich momenteel bevond maar dat was het einde van het verhaal. Of hij nu weg zou lopen of hysterisch zou beginnen lachen maakte geen verschil voor Pyra en het boeide haar in het minst maar het zou wel een verschil maken in het spel dat ze met hem speelde aangezien gillend weglopen wel echt een afknapper was voor Pyralis. Met een grijns keek ze hem aan terwijl ze zijn reactie afwachtte.
My reality...
Is different from yours.
Terug naar boven Ga naar beneden
Levi Ethan Bast
Levi Ethan Bast
Class 2
Aantal berichten : 225

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 20yo
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptyvr jan 06, 2017 10:11 pm

Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Sbadgyiupqbos

Ze liet hem gewoon uitspreken om pas op het einde haar zegje te doen. Hij keek haar oprecht geschokt aan. ”Oh maar liefje, als ik zo mijn zin krijg, wil ik gerust voor jouw veranderen.” De speelde ondertoon in zijn stem was duidelijk hoorbaar en hij lachte breed en stoeiend. Hij zag hoe ze wegschoof uit de gewone wereld.

De ogen van Kallista begonnen te trillen en dus wou dat zeggen dat ze terug wakker werd. Toch kon Levi er nog niet in slagen om zijn gezicht terug in de plooi te krijgen. Hij wou graag voorbereid zijn op alles maar dat ging in dit geval dus niet. Zijn ogen bleven bezorgd kijken tot hij de kleur van haar ogen eindelijk terug zag. Ze was niet lang buiten westen geweest, toch leek het voor hem een eeuwigheid. Er had van alles kunnen gebeuren en hij ging alleen maar naar de EHBO voor de knappe assistente, dus hij lette nooit op. In situatie waar hij zich bevond had hij daar misschien dan wel spijt van.

Ze ontwaakte en hij zag iets of wat verwarring. Het leek alsof ze iets of wat schrok van wie ze zag. Was ze haar geheugen verloren tijden haar tijd weg van deze wereld? De vragen in zijn hoofd schoten alle kanten op zonder op een mogelijk antwoord te kunnen komen. Na enkele seconde leek ze iets of wat te ontspannen, alsof ze het opeens allemaal kon plaatsen. Haar hand kwam richting zijn gezicht en ze raakt zijn litteken aan. Zijn hoofd kantelde zonder enige vragen wat de kant van haar hand op. Zijn ogen volgende haar beweging. Hij keek haar weer aan wanneer ze zich wat rechter zette. Alle vragen verlieten zijn hoofd wanneer ze naar hem toe kwam en een grijns sierde zijn lippen. Speels, uitdagend en voldaan. Hij trok één mondhoek omhoog waarbij zijn witte tanden wat zichtbaar werden. Ze deed haar jas uit en stak haar haar opnieuw in een paardenstaart. Hij hield zijn ogen geen seconde van haar af. Hij herkende dit gedrag, haar blik, haar manier van doen van ergens. Was zij wie hij dacht dat ze was? Zijn wenkbrauwen vormde een frons aangezien hij het niet kon plaatsen. Het was onrealistisch.

Haar ogen waren weer op hem gericht. ”Niks, dat is het probleem net.” Zijn spel klink wat stiller en zwoeler. Zijn gezicht bracht hij tijdens het spreken wat dichter naar dat van haar toe. De vragen leken wel uit zijn hersenpan te zijn verdwenen. Hij had nu een kans om zich te amuseren en die zou hij niet laten verpesten door te zitten nadenken hoe dit had kunnen gebeuren. Zijn lippen bleven in een lichte grijns staan. Hij dacht al verder dan dat ze nu waren, hoe fout dat ook was.

Hij had zich naast haar gezet en legde zijn hand op haar been. Er was direct een zekere vonk tussen hen in. Langzaam liet hij zijn vingers wat naar boven glijden. Weer liet hij zijn hand naar haar knie glijden. Zijn hand draaide wat meer naar binnen en weer ging hij naar boven. Hij had met zijn ogen zijn eigen hand gevolgd. Na de tweede keer dat hij zijn hand naar boven had laten gaan keek hij haar weer aan. ”Over pretty gesproken…” Hij liet de woorden wat in de lucht hangen. Zijn vinger gleed met een zekere warmte langs haar wang naar haar hals over haar sleutelbeen. Vervolgens reisde zijn vinger langs haar schouder naar haar elleboog.

Hij dwong zichzelf om toch even terug te denken aan wat Kallista had gezegd over DIS. Zijn lichaam draaide zich wat meer naar dat van haar. Hij wou het allemaal gewoon negeren en zich op deze meid focussen, maar dat was zo goed als onmogelijk met alle onverklaarbare dingen die net waren gebeurt. ”Maar hoe?” Hij wist dat hij er niet bepaald aantrekkelijk uit zag als hij een vragende blik opzette, maar op dat moment kon hij niet anders. Toch was zijn stem zachter en romantischer dan bij Kallista. Met open armen wees hij naar haar. Hij wist dat deze versie van haar of dit meisje een leukere prooi zou zijn en dus moest hij direct een goed beentje voorzetten. Als zij echt Pyra was, wat hij dacht, zou het allemaal zo veel interessanter worden nu. Met haar kon hij spelen en als hij het zo zag was ze in een betere beu dan de vorige keer.

Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptyza jan 07, 2017 12:12 am

Ze voelde meteen hoe Levi zacht tegen haar hand aan leunde wanneer ze zijn litteken aanraakte en ze kon een grijns niets eens onderdrukken wanneer haar lippen langs de zijkant van zijn gezicht gleden. Ze voelde zich meteen beter toen haar jas uit was en haar haar uit haar hals gehaald was. Het was een must voor Pyralis om haar hals bloot te stellen. Het werkte in op het oerinstinct van het mannelijke geslacht en gaf ze de indruk dat Pyra een prooi was, wat er net voor zorgde dat zij telkens weer in haar val liepen met open ogen. Ze zag af en toe verwarring over Levi’s gezicht flitsen maar negeerde het aangezien het haar niet interesseerde waarmee hij bezig was als het niet met haar was. Terwijl haar antwoordde op de vraag die ze richting haar originele persoonlijkheid gesteld had kwam hij steeds dichter, ze merkte meteen hoe er een speelse en geamuseerde glimmer in zijn ogen aanwezig was en hoe zijn stem dieper en zwoeler klonk dan de vorige keer dat ze elkaar ontmoet hadden. In plaats van haar terug te trekken zoals verwacht werd van de originele eigenaresse van het lichaam ging ze net dichter tot hun neuzen elkaar bijna raakten, “Arme arme Levi, niemand die met hem wilt spelen,” zei ze met een vals medeleven in haar stem gevlochten terwijl ze schuin naar hem grijnsde. Ze had niets anders verwacht van de originele persoonlijkheid, ze was nu eenmaal saai en preuts op een buitenaards niveau. Zoals altijd droeg haar grijns geen echte warmte, eerder een soort uitdaging die een belofte gaf die elke man anders interpreteerde.

Pyra was met het goede been uit haar dutje ontwaakt, ze voelde de nood om haar benen te strekken en eens plezier te hebben, en daarom niet in de brave zin van het woord. De situatie had niet veel beter kunnen zijn dan ze nu was en Pyralis kon niet gelukkiger zijn met die informatie. Ze dacht aan het kleine spelletje dat zij en Levi gespeeld hadden vorige keer en voelde weer een grijns bovenkomen terwijl ze haar ogen op hem richtte en zijn hand op haar been voelde landen. Normaal gezien hield Pyra het allemaal zeer simpel: meet, bed, bye maar om de een of andere reden waar ze haar vinger niet precies kon op leggen wou ze het spel uitrekken met Levi. Ze wou elke emotie en elke reactie over zijn gezicht zien gaan terwijl ze met elkaar probeerde te spelen en haar arsenaal was nog lang niet uitgelegd. Ze wou er een schaakspel van maken waarbij elke zet de uitkomst kon veranderen of zelfs bepalen. Zijn vingers traceerde patronen over haar bovenbeen die ze niet herkende en waar ze ook geen moeite in wou steken om ze te proberen herkennen. Zijn ogen waren de patronen aan het volgen en zij was met haar blik zijn gezicht aan het bestuderen voor hij naar haar opkeek en zijn vinger een pad liet starten vanaf haar wang. De warmte die Levi in haar huid liet vloeien deed haar haar hoofd lichtjes kantelen zonder dat ze het doorkreeg en toen hij doorging naar haar hals kantelde ze het lichtjes zijn de andere kant om het contact te vergroten. Op die manier kreeg zij warmte en hield hij de illusie dat ze volledig meeging in zijn spel, “Met vleierij ga je bij mij nergens raken, ik dacht dat je dat wel zou weten,” begon ze terwijl ze de koelte in haar stem liet vibreren, ze had namelijk geen zin om aan te horen hoe mooi ze was, dat was Kallista ook en zij was niet Kallista, “Maar toch bedankt voor het compliment,” vervolgde ze dan zonder de koelte in haar stem terwijl ze met de tip van haar vinger over zijn borstkas gleed en haar gezicht weer kort dichter bracht bij dat van hem voor hij haar de onvermijdelijke vraag stelde.

Het galmde in haar hoofd en ze had er een hekel aan om het te moeten uitleggen, ze zag ook de tweestrijd in zijn ogen wat er voor zorgde dat ze niet helemaal zuur werd van zijn vraag. Moest ze Levi niet zo’n leuke tegenstander vinden had ze gewoon haar rug gedraaid en was ze weggewandeld of had ze hem gewoon tegen de grond geduwd met haar mutatie maar ze hield zichzelf in bedwang. “Aangenaam, ik ben Pyralis Adara Vintra,” begon ze, haar stem klonk zachter in haar oren dan ze gewoon was maar ze was dan ook niet gewoon om de hele situatie uit te leggen dus besloot ze het kort te houden, “Ik ben de tweede persoonlijkheid van Kallista, of haar donkere kant, whatever you like,” vervolgde ze terwijl ze hem recht aankeek met een grijns op haar gezicht gepleisterd en even dacht ze aan hoe mensen in hun geboortedorp Kallista omschreven als ‘het meisje met de geschilderde glimlach’ en ze voelde hoe haar grijns ze vervormde naar een speelse halve glimlach. “Kallista lijdt aan Dissociatieve IdentiteitsStoornis of DIS, wat betekend dat ze meerdere persoonlijkheden heeft, ik ben haar meest prominente om niet te zeggen enige en dus haar tweede persoonlijkheid,” ging ze verder zodat hij niet helemaal zou doorbranden in dat circuit dat ze een brein noemen aangezien het soms moeilijk is om te vatten wat ze probeerde uit te leggen. “Lang verhaal kort, hetzelfde lichaam, meerdere meisjes,” vatte ze het kort samen.

Ze plaatste twee vingers op zijn bovenbeen en liet ze heen en weer glijden over de gladde stof van de short die hij droeg. Ze was voorzichtig, het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat ze ronduit werd afgewezen. Zo had ze ooit een jongen proberen verleiden die al jaren verliefd was op Kallista, die walgde simpelweg van Pyralis en zo had ze ooit geprobeerd om in bed te duiken met een klasgenoot van haar basispersoonlijkheid die het hele verhaal kende en er niet mee om kon dat het een totaal andere persoon in hetzelfde lichaam was. Het was één van de weinige dingen waar Pyralis heel slecht met om kon, afwijzing, al helemaal als het was door Kallista of door het feit dat zij niet ’echt’ was. Pyralis zag zichzelf als een volledig losstaand persoon van Kallista en zag hen als een duo eerder als hun leugen om bestwil, een identieke tweeling. Ze wachtte voorzichtig zijn reactie af, normaal was ze niet het type om op te letten wat iemand dacht voor haar maar aangezien deze persoon reeds twee keer haar aandacht getrokken had, was ze wel benieuwd.
My reality...
Is different from yours.
Terug naar boven Ga naar beneden
Levi Ethan Bast
Levi Ethan Bast
Class 2
Aantal berichten : 225

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 20yo
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptyza jan 07, 2017 12:35 pm

Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Erzsixfplqkgq

Een grijns verscheen op Pyra’s gezicht wanneer hij zijn hoofd naar haar hand had gekanteld. Haar lippen hadden zijn huid aangeraakt waardoor de millimeter lange haren omhoog kwamen te staan. Zijn ogen volgde haar tot naast gezicht waar ze uit zijn zicht verdween. Met haar haar omhoog was elke vorm en boog in haar gezicht direct zichtbaar. Het maakte het allemaal volmaakter doordat het beter zichtbaar was. Haar hals was rank en elegant. Zijn blik gleed langs haar gezicht naar beneden en daarna weer naar boven. Vrouwen hadden in zijn ogen altijd een bepaalde elegantie-graad. Bij sommige lag die wat hoger dan bij andere. Hij kwam bij het spreken dichter naar haar toe. Ook zij kwam dichter naar hem toe. Zonder dat ze elkaar hadden geraakt, kon hij bijna de zoete smaak van haar lippen op die van hem voelen. Hun neuzen waren slecht een centimeter van elkaar verwijderd. Haar adem gleed langs zijn gezicht als een warme zomerbries. De glinstering in haar ogen was speelser dan de vorige keer dat hij haar had ontmoet. Haar grijns was uitdagender en stoeierig. Zijn grijns werd alleen maar breder bij haar woorden. ”Of niemand die met mij wou spelen?” Zijn stem klonk verleidelijk, vragend en hij legde de nadruk op het woord ‘wou’. De manier waarop ze zich gedroeg, hoe ze haar hoofd kantelde en hoe ze grijnsde zorgde ervoor dat zijn interesse alleen maar groeide. Ze gedroeg zich zoveel anders  dan Kallista enkele minuten geleden die enkel terughoudend was en hem alleen maar ontweek. Nu deed ze enkel het tegenovergestelde. Ze ging in op al zijn avances.

De vorige keer dat ze elkaar hadden ontmoet was hun spel helemaal anders. Ze daagde elkaar uit, maar er was nooit echt een bepaalde sensatie. Iets wat nu duidelijk voelbaar was, ondanks dat ze nog maar een minuut uit haar ‘slaap’ was ontwaken. Terwijl hij zijn eigen hand volgde voelde hij haar ogen op zijn gezicht branden. Het gaf een zeker gevoel van voldoening om te weten dat hij de aandacht van zo’n complex iemand kon houden. Hij amuseerde zich graag met de meisje die hij tegen kwam. Het was een zekere manier van vertrouwen winnen, maar uiteindelijk zou hij hun hart toch breken en ze wegsturen. Toch wist hij nu al dat dat bij Pyralis niet het geval zou zijn. Ze waren allebei even scherp binnen dit spel en geen van beiden zou zich gemakkelijk gewonnen geven. In zijn ogen was een vorm van vastberadenheid te zien. Ze kantelde haar hoofd mee met zijn hand wanneer zijn warme huid die van haar raakte, die ondertussen al wat was afgekoeld door het koude winterweer. Het voelde aan als een soort macht. Bij haar hals bood ze zichzelf gewoon aan, aan hem. Een korte grinnik verliet zijn lippen en hij keek even naar beneden terwijl zijn lippen zich tot een brede grijns trokken. ”Ik heb geen vleierij nodig om te winnen.” Hij keek haar aan en hij voelde zelf hoe de speelse fonkel in zijn ogen groeide. Het was wat uit de hoogte, maar ook wel de waarheid. Iedereen is altijd van mening dat mannen de roofdieren zijn binnen de hiërarchie van de mensen, maar hij had uit ervaring ondervonden dat vrouwen even erg zijn. Ze zagen mannen als lustobjecten en ze zetten zich altijd voor het vangen. Levi maakte daar gewoon op de juiste manier gebruik van, zonder er zelf altijd al te veel werk in te steken. Na haar bedank voor zijn compliment knikje hij gewoon eens kort. Haar vinger gleed over zijn borstkas en voelde aan als een ijskoude windvlag die over zijn armen raasde, waardoor de haartjes wat ophoog kwamen. Haar hoofd kwam dichter naar dat van hem. Daarna verpeste hij het door vragen te beginnen stellen.

De irritatie was duidelijk van haar gezicht te lezen en meteen had hij spijt van zijn vraag. Aan de andere kant wist hij ook dat hij daarna geen vragen meet hoefde te stellen en dat hij zich waarschijnlijk meer op zijn gemak zou voelen. Wanneer je het zo bekeek, was het een onvermijdelijke vraag. Na enkele seconde daalde de zuurtegraad in haar gezichtscontouren. ”Pyra?” Zijn stem was stil, bijna fluisterend. Hij had  wel al een vermoeden, maar om het zo uit haar mond te horen zorgde toch voor een zekere shock. Haar achternaam zou hij nooit kunnen onthouden, maar dat was voor hem ook geen must. Haar stem bleef tijdens het gehele gesprek aangenaam zacht ondanks dat ze eerst nogal verveeld keek. Hij luisterde naar haar en besloot om pas op het einde van haar verhaal iets te zeggen. Hij lachte kort na haar duidelijke uitleg. Zijn hoofd had er wel moeite mee om te begrijpen dat iemand zo preuts en iemand zo losbarsting in één lichaam konden leven.  ”Geef mij dan toch deze kant maar.” Zijn lippen krulde in een glimlachje dat het woord stoeiend perfect beschreef. ”Oh trouwens…” Zijn frank viel pas enkele tellen na haar spreken. ”Aangenaam kamergenoot.” Hij had zijn gezicht wat dichter naar dat van haar.

Hij volgde hoe haar hand zich een weg baande richting zijn benen en keek toe hoe haar vinger zijn eerste lijn trok langs zijn short. Zijn ogen grepen daarna haar gezicht vast om elke verschuiving van gezichtsuitdrukkingen vast te kunnen leggen. Hij genoot in stilte zonder het aan de buitenkant duidelijk te laten zien. Ondanks dat Levi een enorme player was genoot hij van vrouwelijke aandacht en hun aanrakingen. Hij had ook een zachte kant die af toe bevredigd moest worden. Hij bracht zijn hoofd wat dichter naar dat van haar en legde zijn hand in haar hals. Zijn vingers draaide cirkeltjes. Aangezien hij wist dat de meeste mensen daar van genieten en dat het een gevoel plekje is. Hij trek haar met haar hals wat naar hem toe tot hij lippen slechts enkele centimeters van elkaar verwijderd waren. Zijn ogen gleden even naar haar lippen, maar vervolgens keek hij in haar blauwe ogen. Langzaam ging hij dichter naar haar toe, maar ging op het einde langs haar wang naar haar oor. ”Geen vleierij huh?” Fluisterde hij met een lage en zwoele toon. Hij ging terug naar achter en drukte zijn lippen kort op haar wang. Zijn andere hand had hij ondertussen langs haar zijn naar haar onderrug laten glijden.

Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptyza jan 07, 2017 3:07 pm

De omhooggetrokken mondhoeken die eerder gewoon aanwezig was op Levi’s gezicht gingen hoger net voor hij haar plagerij beantwoorde met een vraag die haar eigen grijns deed optrekken, “Wees gerust, nu is er iemand die wel met je wilt spelen,” beantwoorde ze hem. Hun gezichten hingen zo dicht tegen elkaar aan dat mensen rondom hen makkelijk konden denken dat ze net dat ietsje verder gingen, ze kon zijn adem langs haar gezicht en hals voelen glijden en ze kon zijn aftershave ruiken vanaf deze afstand. De fonkel in zijn ogen stond opvallend speels en zelfs zij had een gevoel van speelsheid die dag maar haar koude en koele karakter liet het amper door haar schild heen. Nadat hij naast haar was gaan zitten was zij zijn gezicht in het oog beginnen houden terwijl zijn handen verleidelijk over haan been gleden. Doordat ze zo gefocust was op zijn gezicht zag ze de voldoening zo over zijn gezicht glijden nadat hij doorkreeg dat haar blik op hem gericht was. Tenminste ze ging ervan uit dat dat de reden is van de zelfvoldane uitdrukking die zijn gezicht deed oplichten. Het was haar ook niet ontgaan hoe hij met enige appreciatie had toegekeken toen ze haar haar terug in een hoge paardenstaart gedaan had en ze had zijn blik over haar kaak- en jukbeenderen voelen glijden alsof ze gekeurd werd, al ging ze er wel van uit dat het goedgekeurd was. Toen hij zijn blik terug op haar richtte merkte ze een zeker vastberadenheid op in zijn ogen maar ze kon niet meteen vaststellen waarover deze bepaalde emotie ging, ze was namelijk niet gemaakt om emoties, anders dan lust, aan te voelen. Ze wist niet goed meer in welke richting dit spel ging tussen hen, ze wist ook niet meer wat zou bepalen wie de winnaar was maar ze wist wel dat ze het het leukste spelletje vond dat ze al in enige tijd gespeeld had. Haar hals leunde aan tegen zijn hand en haar oren vingen de korte grinnik op die over Levi’s lippen rolde, ze richtte haar blik op hem net toen de grijns zichtbaar werd op zijn gezicht en glimlachte met slechts één mondhoek in zijn richting nadat hij zijn antwoord gegeven had. Ze had zelf ook al door dat Levi niet was als alle andere en ze had dan ook door dat het niet zo gemakkelijk ging zijn om hem in haar val te laten lopen, laat staan de simpele versie die meestal voldeed bij de gemiddelde persoon die ze wou verleiden. Het feit dat hij zo zeker was van zijn kunsten kwam dan ook niet als een verrassing en ze kon een eigen grinnik niet onderdrukken, “Dat zeggen ze allemaal tot het zo ver is,” begon ze met een kleine grijns nog steeds aanwezig op haar gezicht, “Maar jij bent zeker niet slecht bezig,” vervolgde ze dan terwijl ze haar vinger op zijn borstkas hield en enkele onherkenbare patronen begin te tekenen op de harde ondergrond en net voor ze haar gezicht in zijn richting liet gaan.

Ze zag de vragende blik in enkele seconden van zijn gezicht verdwijnen en vervangen worden met een zekere spijt maar in de korte opstoot van haar slecht humeur kon ze haar daar niets van aantrekken en begon ze met haar verhaal maar al snel voelde ze zich niet meer zo aangevallen en verdween het slechte humeur als sneeuw voor de zon. Haar naam kwam zacht, als een licht briesje van zijn lippen gerold en ze keek hem kort even aan en knikte voor ze verder ging met haar verhaal. De lach die haar verhaal opvolgde verraste haar en ze keek hem kort geschrokken aan voor ze haar gezicht terug in de plooi wist te trekken, ze merkte enige verwarring op zijn gezicht maar negeerde dat om te glimlachen naar hem wanneer hij zei dat hij liever ‘deze kant’ van Kallista had. De verleidelijke maar speelse glimlach die zijn gezicht sierde, deed hem er nog net dat ietsje meer verleidelijk uitzien en ze kon niet anders dan het beantwoorden met een verleidelijke blik van zichzelf net voor het woord kamergenoot van zijn lippen gleed. Het was een verrassing op zich, ze was zeker dat Kallista hier nog weken nachtmerries over zou hebben en ze had geen idee dat er zelfs een mogelijkheid was dat meisjes en jongens op dezelfde kamer werden geplaatst maar ze had de infobrochure dan ook niet gelezen wanneer Kalli hem had klaargelegd voor haar. Haar blik was neutraal op hem gericht maar haar grijns werd enkel groter dankzij dat precieze woord. “Dat kaan nog interessant worden,” zei ze terwijl ze hem een schuin aankeek en zelfs zij kon de ondeugende lichtjes in haar ogen voelen dansen.


Zijn gezicht kwam dichter bij dat van haar en terwijl zij met haar vingers over zijn short ging voelde ze zijn blik branden om haar hand en daarna op haar gezicht. Hij trok niet weg en was niet uitgevlogen dus al bij al was ze vrij zeker dat hij niet vaan hen of enkel haar walgde wat eigenlijk wel ene opluchting was en ze voelde een imaginair gewicht van haar schouders vallen terwijl een zachte, stille zucht haar mond verliet. Ze liet haar vingers nonchalant over zijn bovenbeen gaan zonder enige echte moeite in de vloeiende bewegingen te steken, ze drukte ook niet echt op zijn huid maar liet de tippen van haar vingers eerder langs zijn huid en de stof van zijn short langs glijden. De stilte was aandoenlijk en eigenlijk had ze in die moment geen nood aan een gesprek of een geluid van buitenaf, het was goed zoals het was. Ze plaatste haar ene been over het andere en richtte haar hele lichaam naar hem toen hij nog wat dichter kwam met zijn gezicht. Zijn hand raakte zacht haar hals aan en deze keer moest ze een actieve inspanning doen om met haar koude huid niet gewoon tegen zijn hand te gaan hangen bij het eerste contact. Ze voelde hoe zijn vingers kleine ronde bewegingen maakte op haar huid, iets waar ze stiekem wel van kon genieten zonder enige bijbedoelingen en grijnsde wanneer hij haar gezicht naar hem toe trok. Ze volgde zijn blik en beet even zacht op haar onderlip om zijn aandacht net dat beetje langer vast te houden voor ze naar haar ogen gleden. Het blauw van zijn ogen leek eerder op een diepe oceaan terwijl die van haar meer leken op een dichtgevroren meer en ergens vloekte het om haar ijskoude kleur te laten botsen met zijn diepgaande maar aan de andere kant droeg het een sensatie die niet de beschrijven viel met woorden.

Het was pas toen hij dichter kwam en zijn gezicht langs het hare gleed om in haar oor te fluisteren werd ze teruggetrokken uit haar stille wereldje. Ze had meteen door dat zijn stem bij veel meisjes uiteenlopende effecten zou hebben maar Pyra was nu eenmaal niet zomaar een meisje en ze was ook niet zo snel onder de indruk maar ze moest wel toegeven dat hij fantastisch goed overweg kon met zijn eigen stemgeluid. Ze voelde hoe zijn lippen haar wang aanraakte en zijn hand langs haar zij naar haar onderrug gleed en er verscheen meteen een speelse grijns op haar gezicht. Eenmaal hij zich terug getrokken had was het haar beurt, ze plaatste haar hand zachtjes op de arm die  haar taille lag om zo haar onderrug aan te raken een liet de vingers zachtjes langs de onderkant en achterkant van zijn arm naar zijn rug glijden waar ze met haar nagels zacht over de bovenkant van zijn rug gleed terwijl ze haar andere hand op zijn borstkas plaatste. Mutaties waren een geschenk of een vloek afhankelijk van hoe men het bekijkt maar het feit dat zijn huid zelfs door de dunne katoenen stof heen een zeker warmte af gaf aan haar zorgde voor een zekere dankbaarheid. Ze had namelijk een hekel aan te veel en te warme kleren maar in dit weer was een lichaamstemperatuur van een schampere 35°C ook niet ideaal. Haar hand gleed in een vloeiende beweging van zijn harde borstkas naar de vlakke oppervlakte van zijn buik een terug omhoog voor ze antwoorde op zijn vraag,“Neen, geen vleierij,” begon ze terwijl ze haar gezicht naast dat van hem plaatste. Ze hield haar lippen een minimale afstand van zijn huid terwijl ze langs zijn slagader gleed. Het roofdier in haar had een fixatie op dat specifieke bloedvat in het menselijk lichaam en af en toe kon ze niet anders dan eraan toe geven. Eenmaal ze beneden aangekomen was vervolgde ze haar uitspraak, “Maar ik hou je zeker niet tegen om alles uit je kast te halen,”. Ene grijns verscheen nogmaals op haar gezicht terwijl ze terug afstand nam van hem en hem aankeek terwijl ze haar gezicht schuin hield, “Maar eerst, gewoon uit nieuwsgierigheid,” ze was niet zeker of ze de sfeer die rond hen hing wou verpesten en ze was ook niet nieuwsgierig maar ze moest het gewoon weten uit eigenbelang maar daar had hij geen zaken mee, “Wat deed jij hier eigenlijk met Kalli?” vervolgde ze. Het was niet de ideale moment maar de spanning moest op één of andere manier gebroken worden voor ze te snel het spel naar zijn finale bracht en daar had ze nu eenmaal nog geen zin in. Aan de andere kant was het van belang waarom hij hier was aangezien het niet Kalli’s gewoonte was om haar voorgrond te geven wanneer het midden in de dag was. En Pyralis wa geïntrigeerd waarom het twee keer rond hem was dat ze onverwacht gewisseld waren.
My reality...
Is different from yours.
Terug naar boven Ga naar beneden
Levi Ethan Bast
Levi Ethan Bast
Class 2
Aantal berichten : 225

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 20yo
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptyza jan 07, 2017 10:17 pm

Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Ja9ka70g9nasw

Haar woorden werden beantwoord door een verleidelijke ”Hmmm..” Zijn ogen bleven haar aankijken. Ze hadden iets ijzigs, maar door de speelse fonkel werden ze aangenamer en zelfs vriendelijk. Het leek wel of ze zich bevonden in een bubbel waar niemand ander hen kon zien of horen. Het zorgde voor een zekere voldoening. Ondanks dat ze ergens zaten waar niet zo vaak mensen langs liepen voelde hij zich blootgesteld. Hij begon zich stilaan af te vragen of dit een spel was voor aandacht, seksualiteit of om de mentale kracht van elkaar te testen. Ze wouden zich aan elkaar bewijzen. Tonen wie de sterkste was. Ze waren tot elkaar aangetrokken, daar was geen twijfel over, dus waarom wou hij zich niet zomaar gewonnen geven. Het was de manier van doen van Pyralis. Een soort staling die van haar af kwam die smeekte om met haar strijden op een flirterige manier. Hij trok een wenkbrauw omhoog wanneer ze zijn versierkunsten in twijfel trok. ”Let maar eens op.” Sprak hij. Zijn stem was nonchalant.

Na haar verhaal nam haar aanvallende positie af en leek het of ze zich vrijer te voelde. Hij had haar een glimlach geschonken na haar verhaal. Deels om haar gerust te stellen en deels om aan te tonen dat hij haar begreep. Dat leek er voor te zorgen dat ze wat schrok. Waar hij uit kon opmaken dat dat een reactie was die ze nog nooit eerder had gekregen. Iets wat voor hem moeilijk te vatten was. Het was niks eng, vies of gevaarlijk. Het was hooguit wat aanpassen. Het gedacht dat twee mensen een lichaam deelde. Hij had dan wel gezegd dat hij liever Pyra had, hij zou toch met allebei zijn kamer moeten delen en daar kon hij niet aan ontsnappen. Hij zou met allebei overweg moeten kunnen. Haar glimlach leek haar gezicht te doen oplichten. ”Zeker.” Bevestigde hij haar veronderstelling. Zijn woorden kregen extra kracht bij door een knipoog. Hij had Kallista al eerder gezegd dat hij niks kon beloven en dat was ook zo. Levi was onvoorspelbaar en wispelturig op gebied van meisjes. Hij greep wat hem interessant leek of wat zich aanbood.

Haar vingers op zijn been zorgde voor een zeker tinteling in zijn onderbuik. Een bijna onhoorbare zucht verliet haar mond. Het was voor hem duidelijk dat ze het met opzet stil hield en dus ging hij er niet dieper op in gaan. De manier waarop ze hem aanraakte ervaarde hij als sensueel door de lichte druk en de sierlijke figuren. Het leek of de tijd stil stond. Niemand of niets bewoog nog buiten hen twee. Ze had zijn lichaam naar hem gedraaid wanneer hij zijn gezicht bij dat van haar had gebracht. Voor hem een zeker teken van overgave. Ook al zou hij het nooit zo omschrijven of er op die manier gebruik van maken. Haar huid warmde vrij snel op onder de hitte van zijn hand. Een grijns trok zich over haar gezicht die hij beantwoorde op dezelfde. Hij voelde op een onbespreekbare manier hoe ze in stilte genoot van zijn handelingen. Zowel van de zacht als van de iets gewaagdere. Zijn blik werd vastgegrepen wanneer ze op haar onderlip beet. Een aantrekkelijk element dat sommige vrouwelijke wezens nog niet ontdekt leken te hebben.

De grijns die haar lippen tekende wanneer zijn hand langs haar onderrug gleed gaf een zekere voldoening. Een grijns betekende meer dan een zielige giechel of een flauw glimlachje. Het betekende dat hij haar op de juiste plekken aanraakte, stimuleerde, om het spel gaande te houden en om het interessant te houden. Haar hand gleed vanaf zijn arm naar zijn rug waar hij voelde hoe ze druk op haar nagels uitoefende. Haar andere hand had ze op zijn borstkas geplaats. Door zijn mutatie voelde hij zich hierdoor wat opgesloten. Alsof ze zijn hart er zo zou uitduwen, maar hij probeerde het te negeren. De druk die ze op haar nagels had uitgeoefende voelde aan als een stevige aansporing met een sexy en pittig tintje. Iets wat hij wel kon appreciëren. Haar gezicht kwam naast dat van hem. Hij beantwoorde haar verduidelijking met een knikje. Hij voelde haar lippen langs zijn hals naar beneden gaan en hij kantelde zijn hoofd lichtjes. Om het voor haar gemakkelijker te maken en om het contact te vergroten. Zijn lippen trokken zich tot een grijns wanneer ze haar woorden vervolgde.

Ze ging weer naar achter en Levi kantelde zijn gezicht lichtjes, slecht enkele centimeters. Nog voor ze iets had gezegd voelde hij al hoe de vurig sfeer wat wegtrok. ”Ja?” Antwoorde hij. Hij had al vaker dat begin gehoord. Meestal was het een vraag zoals ‘Ik ben toch de enige eh?’ of ‘Heb je een SOA?’ die deze zin achterna kwam. Maar nu was het iets helemaal anders, wat hij wel al had kunnen vorspellen. Pyra leek hem niet bepaald iemand die belachelijke vragen stellen. ”Ik dacht jij haar was.” Begon hij. ”Dus ik vroeg ernaar, maar ze ontweek mijn vragen.” Hij keek even de andere kant op. Niet zozeer omdat hij haar wou ontwijken, maar eerder omdat hij niet goed wist hoe hij het helemaal moest uitleggen. ”Ze voelde zich slap en ik heb haar op dit bankje belegd.” Eindigde hij zijn verhaal. Ze moest niet alle details weten. Dus het stuk waar hij haar op stang jaagde liet hij er van tussenuit. Zijn stem was vlak en ongeïnteresseerd.

Hij nam haar kin vast en trok die lichtjes naar voor. ”Wil je het daar nu over hebben.” De speelse grijns was terug en ook de geamuseerde frons. Zijn duim gleed langs haar kaaklijn. Hij liet zijn hand naar de achterkant van haar hoofd gaan en trok haar dichter naar zich toe in één vluchtige haal. Hun lippen waren slecht een centimeter van elkaar verwijderd. ”Of wil je je terug amuseren?” Wanneer hij sprak raakte zijn lippen een paar zijn die van haar. Zijn vrij hand liet hij langs haar knie naar haar heup en dan weer naar haar onderrug glijden.

Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptywo maa 22, 2017 10:40 pm

Ze was niet meer zeker of dit een spel was of eerder een strijd tussen hen in. Het was namelijk moeilijk om de scheidingslijn tussen die twee evenementen te scheiden en de manier waarop ze elkaar bleven uitdagen maakte het er niet makkelijker op. “Heb ik iemand zijn ego geraakt?” vroeg ze hem stil, als een zuchtje van de wind. Het was een retorische vraag en ze verwac htte ook geen antwoord. Maar ze kon een uitdagende blik niet onderdrukken. Hij leek het op te nemen als een nieuwe uitdaging, die zij hem had voorgeschoteld op een gouden plateautje. En het feit dat hij net als haar de mogelijkheden zag in het feit dat ze nu kamergenoten waren deed haar bijna lachen omdat ze er vrij zeker van was dat Kallista hier niet blij mee ging zijn. Niet persé omdat ze zich nit zouden gedragen maar eerder omdat zij, en ze was vrij zeker dat ook Levi zo was, een heel wispelturig karakter had, ze zei de ene moment het ene maar deed enkele uren of zelfs minuten later net het omgekeerde. Ze kon Kallista alles beloven dat ze wou maar dat betekende niet dat het zou gebeuren, of dat het juist niet zou gebeuren. En zijn knipoog bewees alleen maar dat hij het helemaal met haar eens was. Al was ze momenteel perfect gelukkig, tot zo ver dat Pyra ooit echt gelukkig was, met de kleine strijd die ze voerden.

Het gevoel van macht was iets dat ze zo gewoon was wanneer ze met mannen omging maar het feit dat Levi steeds probeerde om haar te overtreffen in eender welk aspect maakte het nog leuker voor Pyra. Zo had ze het prachtig gevonden om zijn blauwe ogen te zien focussen op haar onderlip wanneer ze erop beet. De manier van communiceren verliep op een meer lichamelijk niveau en woorden leken maar al te vaak overbodig wanneer ze met Levi in contact kwam. De grijnzen die beantwoord werden door een blik die op hetzelfde niveau stond als die van haarzelf, de aanrakingen zacht maar tegelijkertijd ook zo doordringend, de manier van knipogen en blikken stelen wanneer het gepast, of juist ongepast was. Het was een hele nieuwe taal die misschien enkel zij en hij begrepen. Ze had hem voelen twijfelen wanneer haar hand op zijn borstkas gesteund had alsof hij bang was dat ze door zijn ribben heen zijn hart ging verwijderen uit de holle ruimte waarin het zat. Haar lippen volgde de gladde rondingen van zijn slagader in zijn hals en ze voelde de twijfel zo verdwijnen, ze voelde zijn hartslag zachtjes tegen haar lippen elke hartslag voelde als een vederlichte aanraking. Ze voelde de sfeer weglopen als een haas van een vos, maar ze moest iets doen om zichzelf tegenhouden en jammer genoeg voor Levi was Kallista de ideale persoon om dat daarmee te bereiken.

Het eerste deel van haar vragen had hem on edge, misschien was het omdat hij zo’n heerlijke stereotype vraag verwachtte zoals ’je vindt me toch echt leuk he,’ of ’wanneer heb je je laatst laten testen,’. Ze besloot het naast zich neer te leggen nadat ze een lach onderdrukt had. Het zou zo out of character zijn voor haar om zo’n vragen te stellen dat mensen haar opslag niet meer zouden herkennen aangezien ze plots blond zou zijn en bruine ogen zou hebben. Ze luisterde ongeïnteresseerd naar zijn korte uitleg. Het was niet dat het haar niet boeide want uiteindelijk was ze wel de beschermende persoonlijkheid maar ergens wrong het dat mensen er maar niet in slaagde om hen uit elkaar te houden. Het was begrijpelijk natuurlijk… hetzelfde lichaam en zo maar ze waren toch wel echt twee verschillende personen en het frustreerde haar mateloos. Ze lachte, bijna humorloos, “Jij moet verschoten zijn,” besloot ze. Ze kon het haar zo voorstellen. Het gebeurde niet vaak dat mensen eerst haar ontmoette en dan pas Kalli. Meestal was het omgekeerd en dat veroorzaakte meestal al een shock maar omgekeerd leek het haar eerder op een aardbeving. Zeemzoete Kallista… Tegenover iemand als Levi. Moest ze een minder persoon geweest zijn had ze op die moment luidkeels gelachen zonder enige schaamte.

Ze voelde zijn warme hand rond haar kind sluiten en richtte haar ogen terug naar die van hem met een grijns keek ze hem aan. Ze liet haar door hem begeleiden, niet omdat ze meegaand was maar omdat ze het zelf besloot toe te laten, of dat was wat ze zichzelf vertelde. Ze kon elk miniscuul litteken, elke porie en zelfs elke kleurschakering in zijn ogen zien, zo dicht hing ze tegen zijn gezicht. Ze voelde zijn lippen zacht langs de hare glijden terwijl ze sprak en kon een grijns niet langer onderdrukken toen ze haar lippen zacht langs die van hem over zijn kaak liet glijden, “Was jij enkele minuten geleden niet bang dat ik je ging vragen of je een besmettelijke ziekte had? Of was je bang dat ik je ging vragen of ik je one and only was?” vroeg ze hem. Een grinnik weerklonk door haar stem, koud als de vorst maar met een aangename fonkeling verborgen in het binnenste van de klanken en ze kon zelf amper ontkennen dat het idee alleen al haar weer bijna deed lachen. Ze gin zachtjes met haar lippen langs zijn oorschelp met aan grens, “Je dacht toch niet echt dat ik zo was he?” vroeg ze hem. Het was een belachelijke notie en ze wist maar al te goed dat hij wist dat ze zo niet was. Haar vinger gleed over zijn hals en nogmaals viel het haar op hoe zeer hun natuurlijke temperaturen verschilde. Met haar 34-35°C als lichaamstemperatuur voelde hij aan als de gloed van een kampvuur en ondanks haar haat voor de zomer, de zon en alles dat warm was wist ze het wel te appreciëren. Haar lippen gleden verder naar beneden tot ze een kus op het polspunt net onder zijn oor drukte. ”Ik dacht dat je mij net iets beter kende,” vervolgde ze met een grijns terwijl ze zich terug rechter zette.
Heels and red lipstick
will put the fear of God into people.
Terug naar boven Ga naar beneden
Levi Ethan Bast
Levi Ethan Bast
Class 2
Aantal berichten : 225

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 20yo
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptyvr apr 07, 2017 4:13 pm

Levi Ethan B.

Levi besefte maar al te goed dat hij een gevaarlijk spel aan het spelen was met Pyra. Maar wat was er tegenwoordig nog leuk aan een saai potje Monopoly? De sleur mocht wel eens doorbroken worden en dat was precies wat zij deden. Een spel spelen op een heel ander niveau. Waar woorden overbodig werden en daden de hoofdrol op zich namen. De woorden die uit hun monden kwamen leken wel een ander toneel te spelen. Ze lagen niet langer op één lijn met de handelingen die beide uitvoerde. Eerst wou hij zich een soort van bewijzen tegenover haar. Dat hij wel in staat zou zijn om haar rond zijn vinger te draaien. Ondertussen was dat verandert. Zij had ervoor gezorgd dat hij genoot van hun stille strijd. Een blijvende geamuseerde grijns sierde zijn lippen. Een korte grinnik volgde als antwoord op haar vraag.
Het feit dat er zich twee meisjes in één lichaam bevonden vond hij alleen maar uitdagender. Pyralis was iemand waar hij zich mee kon amuseren, die op dezelfde golflengte els hij zat. Kallista daarentegen was preutser en dat gaf dan weer totaal andere uitdagingen. Hij kon de vrolijke kant van haar nog niet zo goed inschatten als deze die nu tevoorschijn was gekomen. Misschien werd het wel leuk om haar gewoon wat te plagen. Dat zou hij wel zien als ze eindelijk samen de kamer in zouden trekken. Momenteel bevond hij zich daar buiten met Pyra en was hij niet van plan om aan veel andere dingen te denken.

Levi stond altijd sterk in zijn schoenen, zelfs bij vrouwen die zelf graag de overhand nemen. Bij Pyra leek dit echter helemaal anders te zijn en hij vond het niet eens zo erg. Hij probeerde haar telkens te overtreffen, maar misschien was het eens tijd dat hij zich liet leiden. Dat hij zelf eens aan de andere kant van het verhaal stond. Haar lippen gleden langs de slagader in zijn hals. Hij voelde hoe het kloppen van zijn hart langzaam verhoogde, maar gelukkig werkte zijn mutatie op zichzelf en liet hij het meteen weer zakken. Door de kloppingen raakte zijn hals haar lippen op een regelmatige manier. Hij kantelde zijn hoofd lichtjes naar haar toe en grijnsde. Hij moest toegeven dat hij nu pas begreep waarom meisjes zo gemakkelijk waren om te lokken. Pyra deed eigenlijk hetzelfde bij hem zonder dat hij het helemaal door had. Na een tijd trok hij zijn hals bij haar weg en keek haar met zijn helder blauwe ogen aan. De uitdagende blik was verandert naar een speelse fonkel.

Hij had van Pyra geen typische vragen verwacht zoals andere naïeve vrouwelijke karakters die zouden stellen. Toch moest hij toegeven dat hij zichzelf wat aanvallend had opgesteld bij haar vragen. Het was niet van zijn doen om zich zo op te stellen. Het feit dat het lichaam voor hem een dubbel leven leidde, zorgde voor mogelijkheden, maar het duizelde ook wat in zijn hoofd. De ondervraagde persoon was bovendien ook niet zijn favoriete positie. Ze lachte humorloos. ”Nogal.” Was zijn korte antwoord op de opmerking over Kallista. Hij verkoos om het er niet meer over te hebben, aangezien hij zich er nogal prikkelbaar had over opgesteld en dat wou hij nu niet meer.

Hij had zijn hand rond haar kin gesloten en richtte haar gezicht naar dat van hem. Een grijns vormde zich rond haar lippen. De rollen leken plots omgekeerd. Nu was het zijn beurt om haar te begeleidde. Hij voelde hoe haar adem elk klein haartje op zijn gezicht mee naar achteren trok. Elke kleine imperfectie was zichtbaar. Veel kon hij er niet zien, maar niemand is perfect. Haar lippen gleden als een zachte zomerse bries langs zijn lippen wanneer ze sprak. Het was als een zachte streling van een zijde doek. Haar lippen verlieten die van hem en gleden af langs zijn wang. Ze was amper zichtbaar, maar hij voelde het wel. De minuscule haartje op zijn wang kwamen lichtjes omhoog.

Haar lippen vonden hun weg richting zijn oor. ”Ik zie je niet direct als zo’n meid, maar moest je me dat gevraagd hebben had ik gewoon geantwoord met: Tuurlijk ben je mijn alles, je bent prachtig.” Beantwoorde hij haar vraag. Hij grinnikte even en nam afstand van haar, terwijl hij zijn ogen over haar buste liet gaan. ”Terwijl ik eindelijk bedoel dat je mooie borsten hebt en dat je gewoon een one-night-stand bent.” Zijn woorden klonken gewoontjes en niet lachwekkend. Hij zei het ook alleen maar aangezien hij wist dat Pyra net zoals hem was en dat zij het zich niet ging aantrekken. Het was ook gewoon de waarheid. Veel meisjes wilden dat soort dingen nooit in zien, maar jongens zoals Levi waren nooit bereid om iemand voor altijd te houden. ”Maar misschien ben je wel mij one and only.” Zei hij kort, gevolgd door een grinnik. Hij keek haar eens aan en trok zijn wenkbrauwen speels omhoog. Bovendien was ze ook wel leuk gezelschap voor Levi. Ze dachten op dezelfde manier en dat kwam hij niet zo heel vaak tegen. Aangezien zij bij zijn oor was, was hij oor bij dat van haar. Zacht sprak hij. ”Nou lieverd, over die ziektes, kan ik dat ook niet aan jouw vragen?” Hij trok een grimasje. Het aantal bedpartners scheelde volgens zijn schatting niet zo gigantisch veel en dus zou die vraag oprecht geweest zijn. Ondertussen waren de woorden tussen hun beide overbodig geworden. Ze waren er wel, maar gaven ze echt meerwaarde aan dit tafereel, hij betwijfelde het ten zeerste. Langzaam bracht hij zijn hoofd terug dichter naar dat van haar. Zijn lippen gleden zacht lang haar kaakbeen richting haar oor. Vervolgens ging hij terug naar haar kin en liet een spoor van kleine kusjes. Hij zakte langs haar hals naar beneden. ”We kennen elkaar beter dan we denken.” Sprak hij terwijl zijn lippen langs de zachte, tere huid van haar hals gleden. Het was ook waar wat hij zei. Ze leken op bepaalde vlakken zo hard op elkaar dat het voorspelbaar begon te worden wat de andere zou kunnen doen.

1012 words, pyralis

©
Terug naar boven Ga naar beneden
Kallista Dore Firos
Kallista Dore Firos
Class 2
Aantal berichten : 429

Character Profile
Alias: Téras
Age: 20
Occupation: Student
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Emptyza apr 08, 2017 9:30 pm

In Pyra’s ogen was het een kunst op zich om elkaar te begrijpen zonder dat er woorden mee gemoeid waren. Het was als een dans die beide als de achterkant van hun hand kende, alsof geen van beide instructies nodig hadden om de stappen te onthouden. Of als een moedertaal, die begrepen werd zonder dat ze aangeleerd werd. Het was een unieke sensatie voor Pyralis, meestal was zij degene die leidde en wanneer ze niet de leiding nam was het omdat zij dat koos. Bij Levi was het totaal iets anders, het was alsof ze elkaar begrepen zonder ooit een echt gesprek te hebben gehad. En wanneer zijn huid, in het ritme van zijn hartslag haar lippen raakte, voelde ze een oerinstinct opstarten. Het soort dat een roofdier aanzette tot de aanval. Voor een honderdste van een seconde moest ze zichzelf tegenhouden om haar tanden rond de bijna transparante huid te sluit en het kleine buisje met levensvloeistof af te sluiten en de het leven te voelen verdwijnen uit het lichaam onder haar lippen. Haar brein deed er toch wel enkele tellen over om te registreren wat net door haar heen gegaan was maar de notie op zich verraste haar niet. Ze was niet de duistere kant voor niets. Ze voelde hoe hij zijn hals van haar verwijderde en keek haar recht in haar ogen aan, opnieuw iets dat niet van haar doen was. Zij was eerder voorstander van de onpersoonlijke en afstandelijke aanpak, maar lang converseren met iemand was sowieso al niet haar aanpak. Bij Pyra waren er 2 uitwegen: haar bed en de deur, mensen die haar niet aanstonden en 99% van de vrouwelijke bevolking konden door de deur wegwandelen en de mannen die haar wel aanstonden konden de andere richting uit na een kort gesprekje of liefst van al geen gesprek. Het ijzige blauw van haar iris botste tegen het warme blauw van zijn ogen en ze kantelde kort haar hoofd terwijl ze zijn speelse fonkel beantwoorde met een grijns en een knipoog.

Om de één of andere reden stelde Levi zich aanvallend op maar ze kon niet precies bepalen waarom dat zo was al was het misschien gewoon omdat ze hem in een hoekje aan het drijven was. Zijzelf haatte het ook als ze in een hoekje gedreven werd, al helemaal wanneer dit kwam doordat ze ondervraagd werd. Pyra merkte aan zijn antwoord dat hij niet van plan was om er verder op in te gaan en eigenlijk had ze daar zelf ook geen zin in dus liet ze het voor wat het was. Ze liet hem even achter het roer zitten en gaf hem zo tijdelijk de macht over haar. Ze zou iemand minder dan haar nooit genoeg macht geven om haar te verplaatsen naar zijn zin maar aangezien Levi zich op hetzelfde niveau als zijzelf bevond accepteerde ze het en kon ze het zelfs appreciëren. Haar koude grinnik warmde op en werd omgetoverd tot een korte maar oprechte lach, ”Goed om te weten dat we dezelfde taal spreken,” zei ze eenmaal het vreemde geluid, voor haar toch, haar mond verlaten had. Complimenten deden haar niets, ze was ze zo gewoon, het was hetzelfde als ontbijten of als nieuwe kleren aandoen ’s ochtends nadat ze opgestaan was. Ze verkleinde de afstand die hij genomen had terwijl ze met haar hand over de vlakte van zijn buit ging en met haar andere had zijn kaak omsloot, “Nu weet ik ook meteen wat je van hen denkt” zei ze met een flirterige toon in haar stem. Ondanks dat ze complimenten gewoon was kon ze het gewoon niet laten om in te gaan op een opmerking van dat kaliber. Zijn volgende opmerking deed haar alleen maar grinniken en de da manier waarop hij haar leek uit te dagen om te antwoorden door zijn wenkbrauwen op te trekken maakte het alleen maar ironischer, “One misschien, only betwijfel ik zelfs of jij dat kan. Maar dit is natuurlijk de pot die de ketel verwijt dus ik zou eigenlijk moeten zwijgen,” zei ze terwijl ze hem zachtjes een duw gaf met haar ellenboog. Ze geloofde gewoon niet dat iemand als Levi, of als zijzelf, ooit in een standvastige relatie konden blijven zonder hier en daar eens een scheve schaats te rijden. Pyralis geloofde namelijk niet in liefde, laat staan ware liefde. Zijn reactie op haar andere niet-echt-gestelde vraag deed haar grijnzen en ze beet kort in zijn oorlel, “Gohoh, wie weet wie weet. Gelukkig ben ik tot nu toe oplettend geweest met het kiezen van one and onlies zei ze op een lage toon in zijn oor met een sarcastische nadruk in zijn oor. Het leek haar raar dat mensen dat aan haar zouden vragen maar ergens was het misschien te verwachten. Ze ging namelijk wel echt erop en erover zoals men dat zei in de volksmond. Ooit hadden meer dan licht beschonken pubers het gewaagd om in haar buurt te komen wanneer ze in een nachtclub stond met de vraag of ze eigenlijk het aantal bedpartners wel nog kon tellen, Pyra’s levensstijl was namelijk geen geheim geweest. Na enkele tellen te proberen had ze eerlijk toegegeven dat ze zich daar niet mee bezig hield. Ze voelde zijn lippen kleine kusjes achterlaten op haar kin en hals en kantelde haar hoofd lichtjes om hem meer plaats te geven. Toen hij sprak gleed zijn adem over haar huid op een verlichte manier, “Dat blijkt zo wel te zijn ja,” beantwoordde ze hem maar net als ze al eerder bedacht had leken woorden gewoon overbodig.  Zijn argument bevatte wel enige waarheid, zo leken ze qua karakter zeer veel op elkaar, dat was waarschijnlijk ook waarom de communicatie zo vlot leek te verlopen. ”Wie weet kunnen we elkaar nog beter leren kennen,” vervolgde ze met een grijns terwijl ze haar lippen tegen het polspunt onder zijn oor plaatste om daarna naar beneden te glijden.

Ze vroeg zich oprecht af hoe Kalli het ging overleven op één kamer met iemand als… wel zichzelf. Zij was het tegengestelde van Kallista of alle vlakken. Waar haar favoriete kleur zwart was, was die van Kalli rood en waar zij hield van de winter had Kalli er een oprechte hekel aan. Ze liet haar tanden zacht over zijn huid glijden samen met haar lippen en richtte zich daarna recht om recht in zijn ogen te kijken.“Maar nu we roomies zijn zullen we daar tijd genoeg voor hebben denk ik,” zei ze dan. Ze kon een korte humorloze lach niet onderdrukken. Ze gingen spannende tijden tegemoet als roommates, het feit dat ze Kalli een beetje konden teisteren was een leuk meegenomen pluspunt.
Heels and red lipstick
will put the fear of God into people.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Maybe you can make it interesting...   Maybe you can make it interesting... - Pagina 3 Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Maybe you can make it interesting...
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 3 van 3Ga naar pagina : Vorige  1, 2, 3
 Soortgelijke onderwerpen
-
» [AC] Do you know the men make money, to buy from other men {&Ivy}
» [AC] This is how you make a first impression
» Girls like you make look us bad || Allison
» Live or die, make your choice
» There's never been a way to make this easy [&Bella]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: Ruins of Genosha :: School - Ground :: Schoolyard-
Ga naar: