I have battled demons that won't let me sleep

Twijfelend had ze de vorige dag ingestemd met Jensen dat hij haar zou gaan leren rijden. Sinds haar traumatische eigen ervaring had ze niet eens meer in de buurt van de stallen willen komen. Het was dan ook alles behalve verstandig geweest van haar om in haar eentje, in de sneeuw, zonder goede uitrusting en ga zo maar door, te gaan rijden. Het paardje was hartstikke braaf geweest.. en toch was het een beetje fout afgelopen. Nee, na die ene keer sneeuw happen had ze niets meer moeten weten van die grote beesten - immers was Clarissa de grootste niet, bijna alle paarden waren in haar ogen reuzen. Net zoals de meeste mensen trouwens.

Maar ze deed het voor hem, en aan de andere kant wilde ze ook wel, maar ze vertrouwde die beesten niet meer zo heel erg. Met haar armen over elkaar geslagen wandelde ze - op een tergend traag tempo - in de richting van de stallen. Stel je voor dat één van die beesten los zou slaan en opeens op haar af zou komen rennen. Het liefst stelde ze de confrontatie zo lang mogelijk uit. "Jensen?" riep ze toen ze aan was gekomen bij de stallen. Met haar armen nog altijd over elkaar heen - om zichzelf een houding te geven en omdat ze toch lichtjes nerveus was - keek ze om een hoekje heen om te zien of hij binnen was. Plotseling stak één van de paarden zijn hoofd uit één van de stallen, die bijna in haar gezicht geduwd werd. Snel deed ze een geschrokken sprongetje achteruit, verloor nog bijna haar evenwicht omdat ze haar armen over elkaar had geslagen en ademde een keer diep in, om vervolgens met een schuin oog naar het paard in kwestie te kijken. De pestkop.

{Outfit} {+Jensen}