Everything's so beautiful, I don't understand

Rich wist niet goed hoe hij zich moest voelen op deze school. Hij was hier nu al een poosje, maar hij voelde zich er nog altijd een beetje raar bij. Hij kenden iet bijster veel mensen en hij had het altijd een beetje moeilijk om te beseffen dat hij op een schoolterrein rondliep waar Lisa niet was, want ook al was haar dood nu enkele jaren geleden, het gemis vrat nog steeds aan hem en het zorgde ervoor dat hij zichzelf binnenstebuiten wou keren (wat hij niet besefte was dat dat een soort van ging, want als hij in Arnold transformeerde was hij een totaal ander persoon). De jongen strekte zich rug naar achter en hij hoorde zijn nek en schouderbladen kraken. Rich slenterde een beetje over het schoolplein en liet zich met een zucht neerzakken. Zijn rug drukte hij nu tegen een laag muurtje terwijl hij met zijn hand in zijn zak naar zijn pakje sigaretten reikte. Dit was een van zijn slechte gewoontes, op joints en alcoholgebruik na. Gelukkig was het nog altijd gebruik en niet misbruik. Daar zou hij nooit over de lijn heen gaan, hij had maar een paar beloftes aan zichzelf en deze was daar zeer zeker een van. De aansteker wou eerst niet werken, maar toen hij zijn duim nogmaals over het wieltje wreef, verscheen er een klein dansertje gemaakt uit vlammen op de top van de aansteker. Hij inhaleerde toen hij zijn peuk in de vlam hield, zodat die aan ging. De kerel staarde voor zich uit toen hij de rook liet ontsnappen van tussen zijn lippen uit. Hij vroeg zich af hoe alles gegaan zou zijn als zijn ouders en Lisa niet overleden waren. Dan zat hij waarschijnlijk niet op deze school, en had hij effectief enkele vrienden. De jongen bracht de peuk terug naar zijn lippen en hijste zich vervolgens op om in kleermakerszit op het muurtje te gaan zitten waar hij eerder tegen gezeten had. Hij had manieren nodig om contact te zoeken met mensen, maar hoe? Op deze school had iedereen mutaties, dus je kon dat niet als iets speciaals gebruiken om indruk mee te maken op iemand. Omdat hij er niets beters op vond, liet hij zijn pakje sigaretten gewoon naast zijn op het muurtje liggen. Misschien dat iemand er eentje kwam vragen, zoja, dan had hij meteen een gesprekspartner waarmee hij iets gemeen had: roken. Zoniet, misschien kwam iemand hem wel zeggen hoe schadelijk het voor hem was. In ieder geval, het kon een effect hebben op de mensen rondom hem. Rich trok zijn rugzak die aan zijn andere kant stond wat naar zich toe en opende de rits om in de tas te kijken. Hij had er allerlei schoolboeken in zitten en een hele hoop geschiedenis papieren. Hij haalde die er uit, en legde ze op zijn schoot. Nu maar hopen dat er geen winvlaag kwam, of hij kon achter zijn papieren aan gaan lopen. Weer eens zuchtte de jongeman en weer eens inhaleerde hij de rook. Hij keek toe hoe de grijze rook zich vermengde met de blauwe hemel, voor hij zich terug op zijn geschiedenis papieren richtte. Het was niet alsof hij een toets of een tentamen/examen had over de leerstof, maar hij wou zijn les nakijken en hij wou ook wat bijleren, want hij hield van geschiedenis. Hij was ook een mooi voorbeeld van iemand die in het verleden bleef kleven, wegkwijnend onder het idee van het gemis en de gedachten aan vroegere gebeurtenissen. Dat besefte hij ook wel, en dat deed een voorzichtige glimlach op zijn gelaat verschijnen.

OOC: voor Jana