INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

 Calm is a gift

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Juliette Marie Dubois
Juliette Marie Dubois
Class 3
Aantal berichten : 120

Character Profile
Alias: Siren
Age: 19
Occupation: Student
Calm is a gift Empty
BerichtOnderwerp: Calm is a gift   Calm is a gift Emptyza apr 08, 2017 10:00 pm

Julie was voor de zoveelste keer bezig met een rustig plekje te zoeken om te lezen in één van de boeken die ze me gegrist had uit de bibliotheek. Ze waar daar de week ervoor namelijk buiten gewandeld met een vijftal boeken waarvan ze er ondertussen al drie uit had gelezen. Aangezien ze volgende week al weer binnen moesten zijn moest ze vaart zetten om de laatste twee, de twee dikste, ook uit te lezen. Ze had het nieuws gehoord van de kidnappingen en ze had roddels gehoord dat Genosha geen veilige plaats meer was, maar wat was wel een veilige plaats in deze tijd? Niemand was overal veilig en Julie ging heus niet op haar kamer blijven zitten omdat mensen blijven roepen dat het gevaarlijk is om buiten te komen. Ze had jarenlang opgesloten gezeten in een huis, ze had in die tijd nooit kunnen genieten van de blauwe lucht, de frisse wind of het gevoel van zand tussen haar tenen. Het had haar dan ook erg beïnvloed en ze soms dacht ze dat het kwam door het tekort aan zonlicht dat ze soms zo donker uit de hoek kon komen. Diep vanbinnen wist ze echter wel dat de echte oorzaak de gebeurtenissen in dat huis waren maar die probeerde ze zo snel mogelijk te vergeten, ook al wist ze dat dat niet mogelijk ging zijn. Niet met de fysieke tekenen in haar rug gekerfd als aandenkens die ze telkens weer onder ogen moest komen.

Juist om die laatste reden had ze besloten om naar het strand te gaan. Het geluid van golven die het strand opgekropen kwamen alsof ze hopeloos probeerde om de eindeloze dieptes van de oceaan te ontsnappen brachten een zekere kalmte met zich mee die ze wel wist te appreciëren. Ze deed haar schoenen uit en plaatste deze naast haar in het zand voor ze zich neerplaatste en haar tenen in het zand begroef. Het was redelijk vroeg op de middag of eerder late voormiddag dus de zon stond nog niet op zijn hoogste punt. In dit aangename lenteweer bracht de zeelucht een zekere friste met zich mee die Julie zeer aangenaam vond terwijl ze haar boek aan het lezen was. Ze genoot voor een zekere tijd van de eenzaamheid alleen vergezeld door het geluid van de golven en de vogels in de bomen tot er zand over haar gezicht, haar boek en haar kleren werd gesproeid. Met een ijskoude blik zoekt ze naar de persoon die de oorzaak was van de zanderige douche, “Zou je wat uit kunnen kijken?” snauwde ze naar de persoon voor ze die wel degelijk in beeld had. Ze schudde het boek snel uit en plaatste het naast haar neer voor ze recht sprong om het zand van zichzelf af te schudden. Ze voelde de kleine korrels over haar rug en de bijhorende littekens glijden als minuscule mesjes en stak haar handen snel onder haar shirt om ze zo snel mogelijk te verwijderen. Ze richtte haar blik terug op de persoon voor haar terwijl ze verveel haar schoenen omkeerde om ook daar het zand uit te verwijderen.
She swore a vengeance
On men with a dark heart


Laatst aangepast door Juliette Marie Dubois op ma apr 10, 2017 11:04 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Damian Carter
Damian Carter
Class 2
Aantal berichten : 122

Character Profile
Alias: Damian
Age: 18
Occupation:
Calm is a gift Empty
BerichtOnderwerp: Re: Calm is a gift   Calm is a gift Emptyzo apr 09, 2017 10:44 pm

Hij had weer zijn momentje. Zijn momentje van totale chaos waar hij blind was voor alles en iedereen. Maar tegelijk alles waarnam. De prikkels die hij binnen kreeg waren ongelofelijk. Het overkwam Damian de laatste tijd vaker sinds het bericht van de ontvoerde mutanten zich had verspreid. De mensen op het eiland waren onrustig, ze verzamelden zich vaker op plaatsen, hun emoties swingen de pan uit en Damian nam alles waar. Zelf was hij niet zo geraakt door het bericht. Dat was niet omdat hij niemand kende die ontvoerd was, dat het hem zo weinig deed. Eerder feit dat het sowieso ging gebeuren. Hij zat wel in met het welzijn van de ontvoerde mutanten. Want waar ze ook waren, goed kon het niet zijn.

In zijn blindheid ging de jongen naar het bos, weg van de massa mutanten. Hij verdween wel vaker in het bos, in het begin dat hij op het eiland was vaker dan nu. Het was ondertussen al meer dan een jaar dat hij hier zat. Damian had ook geen intenties om snel te vertrekken. De docenten hadden hem enorm geholpen om zijn mutatie min of meer te controleren. Op zijn ouders kon hij sowieso niet rekenen, die achtten hem dood al wisten ze maar al te goed dat hij springlevend was.
Damian sloot zijn ogen toen hij het centrum van het bos bereikte en richtte zich met zijn geestesoog op alles wat leefde. De prikkels waren hier veel rustiger, enkel dieren en planten waren aanwezig en die gaven geen sterke emoties af. Hun spirituele energie die hij zag was ook veel lichter dan dat van mensen. En zeker dan dat van mutanten.

Damian bleef de hele voormiddag in het bos en had een vos naar zich toe getrokken. Hij had aanleg om dieren op hun gemak te stellen. Ze waren extreem gevoelig als een onbekende geest de hunne aanraakte. Maar waren gemakkelijker om vertrouwen te winnen dan een mens. De vos bleef enkele minuten tot hij weg wilde, Damian liet hem gaan en was fysiek gezien terug alleen. De wind trok door tussen de bomen en nam een ziltige geur met zich mee. De jongen keek even in de richting van de zee vooraleer hij recht stond.

Hij meed de zee (of was het de oceaan?) meestal. Maar door het constant open zetten van zijn geest was hij in een verdoofde toestand. Hij nam zich voor om zich dan weer af te sluiten voordat hij alle levende wezens in de zee kon zien of voordat zijn geest naar hen zou reiken. Zeewezens waren anders, ze waren in grotere aantallen dan je zou verwachten en hun energie was anders samengesteld. Toen aan de rand van zijn geestesoog een sterke energie waarneembaar was, tussen al de zeewezens die hij ondertussen ook waarnam, ging hij sneller stappen. Pas wanneer hij zich op zijn fysieke zgeichtsveld richtte merkte hij dat hij naar een mens liep aan de rand van het water, en niet één of ander wezen in het water. Bij het afremmen gooide hij een gezellig hoopje zand op het meisje. Meteen volgde er een reactie. Hij keek ietwat verontschuldigend, het feit dat ze snauwde deed hem weinig. Mensen deden verbaal hem vaak weinig. Onbewust streek hij met zijn geest langs de hare en voelde haar oppervlakkige emoties, met name frustratie. Hij trok zich terug, wetende dat mensen voelden als hun geest beroerd werd. "Mijn excuses, ik was teveel gericht op wat in de zee zit dan wat er op het strand lag". Sociaal zijn was niet zijn sterkste punt, jammer dat Damian dat zelf niet zo goed wist.
Terug naar boven Ga naar beneden
Juliette Marie Dubois
Juliette Marie Dubois
Class 3
Aantal berichten : 120

Character Profile
Alias: Siren
Age: 19
Occupation: Student
Calm is a gift Empty
BerichtOnderwerp: Re: Calm is a gift   Calm is a gift Emptyma apr 10, 2017 11:03 pm

Oceanen, zeeën, meren en zelfs rivieren hadden een zekere aantrekkingskracht voor Julie. Eigenlijk alle lichamen van water bezorgden haar een gevoel van thuiskomen. Ze zorgden ervoor dat ze kalmer werd en tot rust kwam zonder het echt te proberen. Ze bezat dan ook een mutatie die in vele legendes en mythes beschreven werd als iets dat rondom schepen gebeurde, en dus op het water. In diezelfde verhalen werd dan ook vaak gezegd dat de sirenes altijd op dezelfde rots te zien waren maar daar had Julie nog niets van gemerkt. En er was steeds meer en meer geweten over wat verzonnen en wat waarheid was in verschillende verhalen die in zeer oude boeken te vinden waren. Wanneer ze op zoek was naar rust om een boek te lezen of om even te kalmeren na een extreem lange of drukke dag was ze dus meestal wel te vinden in de omgeving van het meer of van het strand.

Ook vandaag had ze haar weg gevonden naar het strand om dan uiteindelijk een niet zo aangename douche te krijgen en niet de verfrissende soort. En nu stond ze daar, tenen in het zand haar kleren af te wrijven en haar schoenen om te keren in de hoop dat al die minuscule korrels zouden verdwijnen en haar niet zouden irriteren verder op de dag. De jonge man die ze nog geen dertig seconden eerder de neus had afgebeten, figuurlijk weliswaar, stond verontschuldigend naar haar te kijken. Maar als ze eerlijk was maakte het geen indruk, zo vond dat men ten minste uit z’n doppen kon kijken wanneer men op zo’n groot strand was met slecht één enkele persoon op de volledige oppervlakte. Iemand had haar rust verstoord en dat op zich stoorde haar al maar wanneer een koude rilling haar overviel richtte ze haar ijzige blik pas echt op de persoon voor haar. Als iemand die de acties en gedachten van mensen kon beïnvloeden wist ze dat hij enkele tellen eerder iets langs haar had laten gaan. Of het nu zijn mutatie of zijn ziel of zijn whatever was kon haar niet schelen maar iedereen moest uit haar persoonlijke ruimte blijven, ze stelde die namelijk zeer hard op prijs. Ze besloot om het verder te negeren, ze wou de jongen namelijk niet helemaal wegjagen. Al leek hij helemaal niet onder de indruk van haar scherpe woorden van eerder. Zij verontschuldiging klonk maar half en half maar ze besloot het te accepteren met een korte knik. Sociaal stond niet in haar woordenboek of toch zeker niet om zichzelf mee te beschrijven. Hetzelfde gelde blijkbaar voor de jonge man voor haar neus, “Ik vergeef het je maar probeer volgende keer gewoon wat uit te kijken, ik verkies een douche met water boven die van zand als het voor jou gelijk is,” zei ze op een beetje bittere toon terwijl ze haar handen nogmaals onder haar shirt stak om enkele verdwaalde korrels zand te verwijderen. ”Ik heet Julie trouwens,” vervolgde ze dan uit beleefdheid. Ze had er zelf een hekel aan om iemand zijn naam niet te weten dus had ze er een punt van gemaakt oom zichzelf steeds voor te stellen wanneer ze iemand nieuw ontmoette. Die regel gelde dus ook wanneer de ontmoeting in mineur startte.
She swore a vengeance
On men with a dark heart
Terug naar boven Ga naar beneden
Damian Carter
Damian Carter
Class 2
Aantal berichten : 122

Character Profile
Alias: Damian
Age: 18
Occupation:
Calm is a gift Empty
BerichtOnderwerp: Re: Calm is a gift   Calm is a gift Emptydo apr 27, 2017 6:59 pm

Frustraties, zo wist hij zeker want niet alleen haar ziel straalde het uit maar ook haar gezicht. Een kleine grijns ontglipte de jongen. Hij was het wel al gewoon dat mensen gefrustreerd reageerden op zijn mutatie. Wie zou niet gefrustreerd zijn wanneer ze merken dat hun gedachten, gevoelens, geheimen of lichaam volledig toegankelijk is voor een ander? Maar goed, Damian wende zich geestelijk af van haar al bleef hij vage prikkels ontvangen. Hij bood zijn excuses aan voor het half overrompelen van het meisje. Damian had ook niet verwacht dat hier iemand zou zijn. Als hij had gekeken met zijn fysieke ogen dan had hij niet zoiets lomps gedaan.

Ondertussen sprak het meisje, nog steeds klonk er frustratie door al leek die geleidelijk aan wat weg te zakken. De jongen grinnikte en keek toe hoe ze nog wat zand verwijderde. "Begrijpelijk, zal niet nog eens gebeuren", beloofde hij. Niet dat het een grote belofte was. Het was eerder logisch dat je mensen niet begroef onder het zand. Tenzij ze het vroegen. Ondertussen stelde de blondine zich voor als Julie. Hij knikte en stak zijn hand uit. "Damian, de jongen die mensen onder zand begraaft, aangenaam", hij grijnsde een tweede maal. Ondertussen was zijn hoofd wat rustiger geworden nu hij fysiek een verzetje had.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
Calm is a gift Empty
BerichtOnderwerp: Re: Calm is a gift   Calm is a gift Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Calm is a gift
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Keep calm and.. carry on?!?!
» Birthday Gift &Conor
» Keep calm and wait for a zombie apocalypse - Sullivan & Salina

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: Ruins of Genosha :: Genosha Island :: Beach-
Ga naar: