Sign of the Times

Eindelijk zou ze met hem op reis gaan. Ze had er lang op gewacht, maar het was het wachten waard geweest. Eden was een geduldig persoon, maar de laatste weken was ze toch ook steeds meer gaan trippelen. Ze had gewoon niet kunnen wachten, puur omdat ze er zo veel zin in had. Nu zaten ze dan eindelijk in het vliegtuig, en waren ze eindelijk begonnen aan hun reis. Terwijl de jongen naar buiten keek, keek zij naar hem. Ze bestuurde zijn lange haar, en zijn gezicht zo van de zijkant. Heel sneaky haalde ze haar fototoestel tevoorschijn, en deed alsof ze door wat foto's aan het kijken was. Voor zover ze zag vermoedde Jos niets, en snel schoot ze een plaatje van hem. Grinnikend, en toch ook wel triomfantelijk keek ze de jongen aan. Veel foto's had ze niet van hem, maar dat zou wel gaan veranderen, daar kon ze op wedden. Ze wist dat hij hoogstwaarschijnlijk eerst zijn haar had willen doen of zo, maar ze vond hem perfect zoals hij was. "Daar had ik je toch," zei ze grijnzend, en toch ook wel ondeugend. "Pas maar op, straks staan er meer foto's van jou op dan de natuur."

Ze volgde zijn blik weer naar buiten, bijna geobsedeerd door het wolkenpak buiten het vliegtuig. Het was werkelijk prachtig. "Eindelijk zijn we eventjes van al die chagrijnige leraren af," zei de jongen, en hij zette de zonnebril weer op zijn neus. Eden knikte glimlachend, en moest toch wel een beetje lachen om zijn poging om stoer te doen. Hij was het wel, maar dat zou ze nooit zomaar toegeven.  Nou ja, nu niet, als hij het haar vroeg waarschijnlijk wel. Wat dat betreft viel ze veel te makkelijk voor hem, maar het kon haar weinig schelen. Jos boog zich naar voren, en drukte kort zijn lippen op die van haar. Eden antwoordde, en streek met haar hand kort langs zijn wang. Pas toen hij zich weer terug boog zag ze de man naast haar, aan de andere kant van het gangpad, die hen geïrriteerd aan keek. Er verscheen en grijns op haar gezicht. "Ben je zenuwachtig?" Vroeg ze, doelend op het feit dat hij haar ouders zou ontmoeten. "Ik ben er zeker van dat Yale blij is om je te zien, net als mijn moeder. Mijn vader is iets harder, uiteindelijk komt dat wel goed." Vertelde ze rustig. Haar vader was nou eenmaal een harde Amerikaanse boer, een echte beer. Als iemand zijn meisje pijn deed brak de hel los, maar Jos had haar hart gestolen, op een goede manier. "Zeker als hij ziet hoe gelukkig zijn meisje is bij jou." Zei ze glimlachend, en ze drukte een kusje op zijn wang.

Outfit: x x 

Joshua was de grootste avonturier die ze kende. Ze had altijd wel verlangd naar avontuur, en dat had ze gevonden in de vorm van de jongen. Hij had een leven gehad vol spanning, met veel reizen en had alles gehad wat zijn hartje begeerde. Eden was ietwat onzeker of ze hem wel tevreden kon stellen over dit alles, ze was en bleef een small town meisje. Eden kwam van een grote boerderij, en had voor Genosha haar dagen besteed buiten in de natuur. Ze wist niet waarom hij voor haar had gekozen, als hij letterlijk ieder meisje kon krijgen.
Terwijl de jongen naar buiten keek, keek zij naar hem. Heel sneaky haalde ze haar camera uit haar tas, en deed alsof ze wat foto's aan het bekijken was. Snel, zonder aarzeling, schoot ze een plaatje van hem. Triomfantelijk en licht grinnikend keek ze hem aan. "Daar had ik je toch," zei ze grijnzend, en toch ook wel ondeugend. "Pas maar op, straks staan er meer foto's van jou op dan de natuur." Ze was van plan om nog veel meer foto's van Joshua te maken, maar dat liet ze nu maar even buiten bespreking. "Oh dear, straks krijg ik nog ruzie daarmee ook," zei hij met een kleine grijns. Eden moest even grinniken, en trok haar wenkbrauwen wat speels op. "Niet als ik daar een hand in heb. Bovendien, moeder aarde is niet agressief, enkel beschermend." Verzekerde ze hem ervan. Hij bracht zijn gezicht wat dichter naar de camera, en automatisch ook naar haar toe. Ze viel stil, zoals ze nog steeds stil viel als hij opeens dichtbij kwam. Dat effect had hij op haar, maar het was niet onprettig. "Ik hoop dat het wel een elegante is?" Vroeg hij, en ze leek weer tot zinnen te komen. Hoewel ze wel even de foto liet zien, was ze geïnteresseerder in Joshua. Zacht legde ze haar vinger onder zijn kin, en bewoog zijn hoofd voorzichtig weg van de camera. "Je staat er goed op, echt waar." Sprak ze glimlachend, genietend van de kans om hem weer in zijn ogen te kunnen kijken van zo dichtbij.

Joshua, brutaal als hij was, boog zich even later naar voren om een kus op haar lippen te drukken. Ze antwoordde, en streek langs zijn wang met haar hand. Blijkbaar tot de grote ergernis van de man naast haar, aan de andere kant van het gangpad. "Ben je zenuwachtig?" Vroeg ze doelend op het feit dat hij haar ouders zou ontmoeten. "Ik? Zenuwachtig?" Zei hij vol zelfvertrouwen, terwijl hij zijn hoofd wat naar achter gooide. Eden fronste even, zijn bluf herkende ze als geen ander. "Ik ben er zeker van dat Yale blij is om je te zien, net als mijn moeder. Mijn vader is iets harder, uiteindelijk komt dat wel goed." Vertelde ze rustig. Ze vond dat hij het moest weten, anders zou dat waarschijnlijk niet goed gaan. Vaders ook altijd. Ze wist dat haar pa het goed zou bedoelen, ze was en bleef zijn dochter, en hij was als een beschermende engel over haar. "Zeker als hij ziet hoe gelukkig zijn meisje is bij jou." Zei ze glimlachend, en ze drukte een kusje op zijn wang.
"Denk je dat ik hem ook zou kunnen winnen met mijn gitaar?" Vroeg hij met een grijnsje, dat zij ook overnam. Hij had haar met zijn liefde voor muziek zeker voor zich gewonnen. Haar vader? Dat werd lastiger. "Hij is geen tienermeisje Jos." Grinnikte ze. "Maar je wint hem pas echt voor je als je jezelf bent." Sprak ze glimlachend. Joshua hoefde echt geen krachtpatser te zijn, of per se voor het favoriete voetbalteam van haar vader te zijn. "Jezelf zijn is de reden dan ik voor je ben gevallen." Ging ze verder, terwijl ze wat dichter tegen hem aan ging zitten, en hem weer aankeek. Die groene ogen, daar was ze al menig keer in verdronken.

Outfit: x x 

Ze verzekerde hem dat hij niet bang hoefde te zijn voor de natuur, die was enkel beschermend  en niet aanvallend. De jongen leek niet zo overtuigd, maar ze wist dat ze hem niet zomaar ging overtuigen. Ach, iedereen had zo zijn meningen, en ze waardeerde die van hem. "Hmn, eveneens gevaarlijk," sprak hij bedenkelijk. Ze glimlachte zacht, en zei: "Dan moet je maar dicht bij mij blijven, dan gebeurt er niets."
Jos kennende was hij natuurlijk benieuwd hoe hij op de foto stond, en of het goed was. Eden zou hoogstwaarschijnlijk altijd zeggen dat hij er goed op stond, maar dat had je nou eenmaal. Ze was een kid in love. Halsoverkop verliefd op hem. Ze had zijn hoofd zachtjes richting het hare gedraaid, zodat ze hem aan kon kijken. Jos, brutaal als de jongen was, drukte gelijk een kus op haar lippen. In ergernis van de man aan de andere kant van het gangpad, maar ach. Daar had Eden vrij weinig aandacht voor.

Ze vroeg hem of hij zenuwachtig was om haar familie te ontmoeten. Yale en haar andere twee zusjes kende hij al. Maar Yale en hij konden wel overweg, waar ze heel blij mee was.
Eden was er zeker van dat haar moeder hem ook zou mogen. Haar vader echter.. Dat was een ander verhaal. Ze was en bleef zijn dochter, en hij was ongelofelijk beschermend over haar. Maar Eden was er van overtuigd dat ze uiteindelijk wel over weg zouden kunnen,
al was het maar om haar blij te houden.
Jos kon hem helaas niet voor zich winnen met liedjes, haar vader was geen tienermeisje."Maar je wint hem pas echt voor je als je jezelf bent." Sprak ze glimlachend. "Dan zal ik mijn beste Valentine naar boven brengen," Sprak hij met een grijns, en Eden knikte instemmend. Niet dat hij daar veel voor hoefde te doen, hij was namelijk al een goede Valentine. Haar Valentine. "Jezelf zijn is de reden dan ik voor je ben gevallen." Ging ze verder, terwijl ze wat dichter tegen hem aan ging zitten, en hem weer aankeek. Iets leek haar te storen, wat duidelijk te zien was, en ze bewoog de stoelleuning tussen hem omhoog. Even greens ze even zich tegen hem aan nestelde terwijl hij een arm achter haar door haalde. Kort keek ze nog naar buiten, voor ze haar hoofd tegen zijn borst aanlegde en haar ogen sloot.

Het stel was uitgestapt, en voor ze het wist stonden ze op hun bagage te wachtten. Eden rekte zich net als Joshua eens goed uit, zodat ze wat wakkerder was. "Nu, laat de fun beginnen," zei de jongen opeens, en Eden keek wat verbaasd op. Ze zat eigenlijk wel goed hier, maar hij pakte haar hand en trok haar mee. Ze wist niet precies wat er zou gebeuren, maar ze zou er snel genoeg achter komen. "Jos!" Riep ze terwijl ze op zijn schoot werd getrokken. Ze had een paar seconden nodig, maar begon toen te lachen, terwijl ze een arm in zijn nek legde. "Dit heb ik altijd al willen doen," zei hij met een kleine grimas en ze werd mee omhoog getrokken. Zo stonden ze op de band, terwijl de band verder liep. Joshua stond steviger dan Eden, en toen er een klein schokje in de band was, viel ze tegen hem aan. Het leek verdomd veel op hun eerste ontmoeting, maar Eden was nu niet meer zo verlegen bij hem. Ze greep de kans die ze kreeg om dicht tegen hem aan te blijven staan, en hem speels aan te kijken. "Dit heb ik dan altijd al willen doen." Sprak ze grijnzend, om zacht haar lippen op die van hem te drukken.
De twee konden zo in een romantische komedie, was het niet voor het feit dat er iemand boos schreeuwend aan kwam lopen. Eden keek wat verschrikt op, maar begon toch te grijnzen toen ze de boze, dikke bewaker zag. "Ojee, ik denk dat we hem van zijn donut-pauze houden." Fluisterde ze grinnikend tegen hem. Ze gaf niet zo veel om de andere mensen hier, maar ze moesten nu toch echt van de band af. Ze pakte zijn hand en sprong er vanaf. Al snel kwam hun bagage, en pakte ze haar tas. Ze had genoeg kleding mee hoor, het was alleen zomer, dus het was lichter. De blondine ging naast haar Jos staan, en pakte zijn hand. "Kom op, ik ga je de States zoals ik ze ken laten zien."

Eenmaal buiten ademde ze eens diep in en uit. Ze waren eerst naar Washington gevlogen, en met een transfer doorgegaan naar Albany. Al met al een vrij lange reis, maar het was het waard. Albany was een grote stad, waar ze best vaak was geweest. Ze genoot van het zonlicht dat op haar huid viel, en sloot haar ogen kort. "Welkom in Albany Jos." Sprak ze glimachend, waarna ze een taxi aanhield. De chauffeur van de taxi stopte hun tassen in de achterbak, en Eden vertelde vriendelijk het adres van hun hotel, wat haar een glimlach opleverde. Ze trok Jos mee de taxi in, en ging dicht tegen hem aanzitten. "Nu, vertel me eens wat je eerst wil doen. Opfrissen en dan de stad in? Of gewoon in de hotelkamer blijven?"

Outfit: x x