INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

 I. Andromeda

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: I. Andromeda   I. Andromeda Emptyvr jan 05, 2018 12:51 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Het leegstaande schuurtje waar hij de nacht in had doorgebracht was niet zo comfortabel geweest als hij gehoopt had. Maar zijn zoektocht naar een warm huis had helaas niks opgeleverd. Het was een wonder dat mensen konden weerstaan aan zijn zielige blik en klagende miauwen. Na al die tijd had hij gedacht dat zijn skills wel on point waren. Blijkbaar niet. Dan moest hij maar eens gaan oefenen! De zwarte tomcat begon zich uitgebreid uit te rekken en sloop vervolgens via het half open raam terug naar buiten. Het park was niet volledig verlaten, maar door de schaduwen was hij volledig onzichtbaar. Het was pas een eindje verder dat hij zijn bescherming liet vallen en uit de schaduwen tevoorschijn kwam. De tom liep op een boom af en keek langs de stam omhoog. perfect.

Met zijn scherpe nagels kostte het geen moeite om de boom te beklimmen, tot zeker halverwege omhoog. Tevreden ging hij op een tak zitten die zijn gewicht wel kon hebben en keek hij rond. Kuch kuch. Tijd voor een serenade. Een lange, luide miauw verliet zijn keel. Hij deed zijn best om er ook nog een beetje angstig uit te zien, al was dat niet moeilijk. Zijn fluffy vacht piekte alle kanten uit omdat hij de moeite niet had genomen die te fatsoeneren na zijn slaapje. Het miauwen hield hij aan, net zo lang tot een bezorgde hooman zijn gezichtsveld binnen zou komen lopen.



Laatst aangepast door Noctem Incaendium op vr jan 19, 2018 3:17 pm; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptyvr jan 19, 2018 1:32 pm

I. Andromeda Penny710

// Release the animal
Ondanks dat het een lange dag was geweest op het pension, had Penelope besloten naar huis te lopen. Niet dat ze ooit echt uitgeput raakte met zo veel dieren om zich heen, maar goed, het was toch al een hele uitdaging om haar blauwe autootje achter te laten en pas morgenochtend weer met haar herenigd te zijn. Ze dook even wat dieper in haar jas. Dit was goed voor haar, eventjes een ommetje door het park; ze spendeerde al zoveel uren binnenshuis dat ze soms het gevoel met haar dieren deelden opgesloten te zitten. Natuurlijk probeerde ze hen dat zoveel mogelijk te ontnemen, overal waar daar ook maar plaats voor was. Soms betekende dat echter dat onschuldige omstanders slachtoffer werden van het enthousiasme van de dieren, zoals bij die arme Horace een aantal dagen geleden. Sundberg had nu echter niets te vrezen, Penny's armen waren niet langer omwikkeld met tientallen hondenlijnen.

Ze had deze route honderdtallen keren afgelegd; haar voeten kenden de weg. Zoals wel vaker gebeurde wanneer mensen dezelfde weg honderdtallen keren afleggen, vergat ze helemaal te genieten van haar omgeving. Het was niet speciaal meer hoe heuvelachtig de grond was, of hoe dicht sommige bomen naar elkaar toegegroeid waren. Zelfs vergat ze om even stil te staan ergens ter hoogte van de speeltuin, waarvandaan de bergtoppen mooi te bewonderen vielen. Het enige dat haar eigenlijk haar blik van de grond deed richten, was een geluid. In combinatie met een geur. Penelope staakte abrupt haar passen en ademde de vreemde lucht in. Het verwarde haar nogal dat ze dacht alle geuren wel te herkennen en deze week alleen al twee nieuwe had lijken te ontdekken. Een langgerekte miauw vulde haar oren. Oké, haar eigen kits zouden thuis maar even op haar moeten wachten.

Het duurde niet lang voor ze de geur had weten op te sporen. Ze spotte de zwarte kat halverwege een boom. Na een kleine inspectie, sloeg ze haar armen over elkaar en trok haar wenkbrauwen op alsof ze hem wilde vertellen dat hij zich gedroeg als een aansteller. Zijn klaagzang mocht dan klinken alsof het dier in nood was, maar Penelope had slechts enkele seconden nodig gehad om te merken dat hij helemaal niet daadwerkelijk bang was. Ze klikte een aantal keren met haar tong als begroeting en zag toen pas het witte vlekje op zijn kop. Haar rode haar viel over één schouder toen ze haar hoofd een tikkeltje schuin hield. Een maantje? Oké, hij was dan misschien wel een aansteller, maar aan zijn vacht was ook duidelijk te zien dat hij waarschijnlijk niet opgenomen was in een liefdevol gezin. En god, al was hij crimineel, daar kon ze nu eenmaal niet van weglopen. Met een zucht, haar ogen nog altijd op de kat gericht, liet ze haar jas van haar armen glijden en stapte ze uit haar schoenen om zich soepel aan de onderste tak op te trekken. Ze wist niet of dat helemaal was wat de kat had bedoeld, maar goed. Mensen zouden waarschijnlijk wat vreemd opkijken als ze een volwassen vrouw in een boom zagen zitten, maar wat kon haar dat nou schelen? Daarbij hadden al genoeg Sundbergers haar voor gek verklaard waarschijnlijk en hield ze enkel haar reputatie in stand. 'Dus,' sprak ze, terwijl ze voorzichtig haar hand naar boven uitstak om de zwarte, ruwe vacht tussen haar vingers te voelen. 'ga je me nog vertellen wat er scheelt, hmm?' Vanuit verstandig oogpunt leek het haar het beste nog even te wachten met hem op te pakken. Ze strekte dus maar haar benen over de lengte van de dikke tak om zich comfortabel te maken. Wie wist hoe lang ze hier nog zou zitten.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptyvr jan 19, 2018 4:10 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Ah, eindelijk. Het had niet zo heel lang geduurd voor zijn harde werk resultaat op bracht. In beeld kwam een dame met vuurrood haar, gekleed in een nette jas en duidelijk heel erg bezorgd om zijn welzijn. Of niet dan? Noctem staakte zijn gemiauw, en keek de vrouw heel erg zielig aan. Het plezier dat hij had om deze hele situatie, kon hij makkelijk van zijn expressie weg houden. En dan nog, vaak konden mensen nooit echt accuraat bepalen welke emotie een kat uitstraalde. Tenzij ze zelf een vachtbaby hadden, maar hij zag er alles behalve uit als zo’n weldoorvoed geval met een verzorgde pels. Echter, de blik die hij van de vrouw terug keek, was ook niet helemaal wat hij verwachtte. Ze keek hem…. Judgend aan. Hoe durfde ze! Ze maakte een klikkend geluidje met haar tong, waardoor hij zijn kop een tikje scheef hield. Wat was haar probleem? Voor hij echter kon uitzoeken wat ze van plan was, kwam ze al naar de boom toe gelopen, zich ontdoende van haar jas.

Nee, nee, wacht. Dit was niet de bedoeling? Excuseer, mijn boom, zoek je eigen. Keuze genoeg! Waar was ze mee bezig? Zijn zilveren ogen waren strak op haar gefocust, niet volledig zeker van wat hij hier nou eigenlijk van moest denken. Dit was toch niet hoe een mens reageerde op een kat die vast zat in een boom? Of toch op z’n minst deed alsof. Nee, normaal gingen ze dan een ladder zoeken. Of de brandweer bellen. Misschien zelfs filmpjes maken, want de mensheid van tegenwoordig was zo drama geil. Daar had hij op zich nog mee kunnen leven. Maar dit? Nee, dit snapte hij dus voor geen meter. 'Dus,' Begon ze, waarna ze haar hand uit stak en lichtjes zijn vacht aan raakte. 'ga je me nog vertellen wat er scheelt, hmm?' Vervolgde ze, terwijl ze het zich nog gemakkelijk maakte op haar tak ook. Oh, dus ze wilde een spelletje spelen? Hmm, oké. Noctem duwde haar hand weg, waarna hij snel nog enkele takken hoger klom. Triomfantelijk keek hij uiteindelijk naar beneden.

Helaas had hij niet echt goed opgelet. Dit was wel.. Een beetje hoog. Ja. Een beetje te hoog, naar zijn mening. Foutje. Verdomde impulsieve acties ook altijd. Zijn blik veranderde nu naar half kwaad, half angstig. Dit was haar fout, jazeker. De zwarte kater sloeg zijn nagels in de schors van de tak waar hij op zat, terwijl hij probeerde uit te zoeken hoe hij terug naar beneden kon klimmen. Ineens leken er minder takken die bruikbaar waren om zijn gewicht te dragen dan hij naar boven was gekomen. Wat natuurlijk helemaal niet kon. Maar hij herinnerde zich niet meer via welke weg hij naar boven was gekomen, wat toch wel iets van paniek met zich mee bracht.

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptyvr jan 19, 2018 7:16 pm

I. Andromeda Penny710

// Release the animal
Verontwaardigd. Zo werd ze aangekeken bij het bestijgen van haar tak. Oké oké, Penelope wist zelf ook wel dat dit ook niet bepaald zijn intentie was. Of in ieder geval niet zijn verwachting. Maar was er dan geen greintje dankbaarheid voor het feit dat ze hem was komen ‘redden’. Ze was goed met dieren en hun emoties, maar zó goed… Ze snapte nog steeds niet helemaal waarom hij zou doen alsof hij bang was, als hij geen aandacht wilde. Haar affectie werd namelijk ook al niet helemaal op prijs gesteld. De kat had haar hand weggeduwd en begon aan de klim verder naar boven. Penelope snoof. Nu was het haar beurt om een verontwaardigd lachje uit te stoten. Als er ruimte voor was in de boom had ze hoogstwaarschijnlijk haar handen in haar zij gezet. Ze mocht dan vele malen beter met dieren om kunnen gaan dan het gemiddelde persoon, maar ze had het gevoel alsof ze een dubbele master in de psychologie moest halen om te begrijpen wat dit geval van haar wilde. Zoals deze kat zich gedroeg... Het had haast iets onbegrijpelijks menselijks. Het fijne aan dieren was dat ze niet van die vage en compleet vergezochte acties uit hoefde te voeren om duidelijk te kunnen maken wat ze wilden. Dacht ze tenminste.

De overwinning die de zwarte kat uit zijn escapade had gehaald, leek echter van korte duur. ’Ja precies!’ riep ze enthousiast, ’dat is al een stuk overtuigender.’ De eerste keer dat hij bang probeerde te spelen was gewoonweg armzalige acteerkunst. Het duurde niet lang voor de kat zijn nagels in het hout klauwde en Penelope besefte dat hij geen toneelspelletje meer met haar speelde. Oh. Ze kantelde haar hoofd. Wist hij geen weg meer naar beneden? Lichtjes zuchtte ze. Voorzover het haar in de eerste instantie betrof, zat hij daar prima, maar toen besefte ze haar plicht als verzorger en beschermer van alle dakloze diertjes in Sundberg. Ze kon hem dus niet aan zijn lot overlaten, ook al was hij een kat en zou hij prima zelf een weg naar beneden kunnen vinden. Gelukkig was ze een stuk groter dan hij, en waarschijnlijk zou ze de afstand wel kunnen overbruggen door te gaan staan. Ze liet haar handen langs de stam glijden om haar balans te houden en duwde zichzelf omhoog. Hmm. Ze had de afstand iets overschat. Voorzichtig testte ze de tak boven zich uit. Leek veilig. Hier was ze net hoog genoeg om haar handen bij de kat in de buurt te krijgen. Een onheilspellend gekraak gooide echter roet in het eten. Snel pakte ze de kat bij zijn nekvel met één hand, en greep met de andere de tak vast waarop hij had gezeten. Het was maar goed dat ze hier een kat tegen het lijf was gelopen zodat ze in ieder geval een beetje kloutervaardigheden had. Nu moest ze enkel oppassen dat ze diens hoogtevrees ook niet overkopieerde. Al snel vonden haar voeten een andere tak waarmee ze alweer een stuk dichter bij de grond was. ’Zeg,’ vernauwde ze haar ogen. ’Moest dat nou?’ Ze gleed van de tak tot haar voeten de grond weer raakten en ze klopte even over haar kleding om het te ontdoen van de groene restanten van de schors. De kat zou ze echter nog niet laten ontsnappen, al was dat nekvel niet meer nodig. ’Waar zit je chip, buddy?’ sprak ze hem toe terwijl ze hem op ooghoogte voor zich hield alsof ze daadwerkelijk een antwoord verwachtte.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptyvr jan 19, 2018 8:33 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Zijn plannetje voor een heel dramatisch spektakel was nu wel om zeep. Als er iemand anders het pleintje zou betreden, zouden ze vast meer oog hebben voor de roodharige dame dan voor hem. Ze had zijn spotlight gestolen. En ze had niet eens medelijden met hem gehad. Nee, het leek wel alsof ze vanaf het begin al door had gehad dat hij een toneeltje aan het spelen was. Maar dat kon niet, toch? Of was hij dan echt al zijn kunstjes kwijt? Als hij al geen random vrouw in een park kon overtuigen, hoe moest hij dan ooit de aankomende winter doorkomen? Nu goed, dat waren zorgen voor later. Eerst zou hij eens duidelijk laten merken dat hij niet met haar acties gediend was. Hij klom verder de boom in, waar ze hem vast niet zo enthousiast zou volgen, gezien de takken dunner werden. Niet zo dun dat een kat van zijn miezerige gewicht er door zou zakken, maar een volwassen vrouw zou toch beter niet aan deze takken gaan hangen.

Hoewel dit ook niet de beste actie was geweest. Al snel realiseerde hij zich dat hij in een ongewenste positie zat, zo hoog en zonder een duidelijke weg naar beneden. Zij dacht dat hij nog steeds aan het faken was, maar al snel kreeg ze door dat het deze keer menens was. Goed! Doe ook eens wat! Sos help. Hoewel ze eerst niet zoveel zin leek te hebben om hem opnieuw te hulp te schieten, stond ze uiteindelijk toch op en deed ze een poging om bij hem in de buurt te komen. Helaas had hij ook weer gelijk gehad over de takken, die niet zoveel zin leken te hebben om mee te werken bij deze reddingsactie. Voor hij het goed en wel besefte, werd hij bij zijn nekvel gegrepen en opgetild. Zijn oren lagen plat in zijn nek terwijl hij lichtjes protesterend naar haar histe. Toch kon hij ook wel inzien dat ze het beste met hem voor had, dus trok hij zijn pootjes in en wachtte tot ze beiden veilig op de grond stonden. Al leek zijn beproeving daar ook nog niet mee over.

Een chip? Ze was zeker de grappigste thuis. Hij was een sterke, onafhankelijke kater die geen chip nodig had. Heel lichtjes rolde hij met zijn ogen, niet te opvallend natuurlijk, maar ze staarde recht in zijn gezicht dus misschien zag ze het toch wel. Ondertussen begon hij ook wat met zijn achterpoten te spartelen, helemaal niet content met zijn huidige hangende positie. Het was beter dan haar nekvel-actie maar toch. Zijn staart zwiepte heen en weer terwijl hij probeerde toch iets van grip te krijgen met zijn achterpoten. Desnoods tegen haar aan. Ja. Oké, dit werkte wel? Zijn achterpoten konden net bij haar bovenbuik, waardoor hij zich nu iets kon opduwen en niet meer zo hing te slingeren. Vervolgens keek hij haar vragend aan. Ze had hem met succes uit de boom gehaald, maar leek nog niet van plan hem los te laten. Dus.. Wat nu?

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptyza jan 20, 2018 5:56 pm

I. Andromeda Penny710

// Release the animal
Veilig en wel op de grond was iets wat de kat vast op prijs zou stellen. Er kon echter nog altijd geen bedankje vanaf. In alle redelijkheid had ze enkele seconden geleden ook wel gevraagd naar zijn chip, wellicht dat dat hem nerveus had gemaakt. Ze zou zweren dat ze hem met zijn ogen naar haar zag rollen. Niet dat ze daar echt van op zou kijken, maar voor de zekerheid knipperde ze een aantal keren achter elkaar. Het was een lange dag geweest, maar ze moest natuurlijk wel alert blijven. De zwarte kater leek het echter niet meer te pikken dat hij werd vastgehouden, wat leidde tot een wild gespartel. Het bleek dat hij een ernstiger geval van hoogtevrees had dan Penelope had gedacht. Wel, het was in ieder geval verbetering tegenover zijn eerdere geblaas. ’Oké, ja sorry, je hebt gelijk.’ Voor ze echter een comfortabelere houding voor hem kon vinden, had hij zijn achterpoten tegen haar ribben gezet. Even bleef ze stil staan, om vervolgens haar schouders op te halen. Hij leek het zo ook prima te vinden.

De afwachting waarmee hij haar gadesloeg deed haar even hardop lachen. Misschien ook omdat het, naast het feit dat het een tikkeltje lachwekkend was, haar nogal beangstigende hoe diep zijn ogen haar leken te doorboren. Meer en meer werd haar vermoeden dat ze niet simpelweg te maken had met een huiskat bevestigd. Van het ongewone patroon van zijn vacht, tot zijn vreemde geur… Tot zijn menselijke trekjes. Ze durfde er geld op te zetten dat de kat een soort mutant was, al betwijfelde ze dat hij een normale shapeshifter was. Nee, dat was wederom een andere geur. Ze had even op haar lip gekauwd terwijl ze nadacht en besefte dat ze nog steeds moest checken of hij gechipt was. Hoewel ze het antwoord al wel dacht te weten, zakte ze door haar knieën en ging met haar rug tegen de boomstam zitten. Op de grond dit keer natuurlijk. Ze positioneerde de kat op haar schoot en begon haar vingers onder de vacht rond zijn nek te krabben. Het duurde niet lang voordat ze concludeerde dat er inderdaad geen chip te vinden was. Ze fronste en keek hem met een zucht aan. ’Volgens mij heb je heel wat uit te leggen, of niet?’ Ze kneep haar ogen samen alsof dit een kruisverhoor was. Wel, als dat hielp bij het proces van een antwoord ontfutselen bij een kat -?-, dan waarom ook niet?

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptyza jan 20, 2018 8:35 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Dit was echt wel de laatste keer dat hij ooit in zijn leven in een boom was geklommen. Nope, geen van dit soort fratsen meer. Normaal had hij geen last van hoogtevrees, maar om de een of andere reden had deze ene boom een invloed op hem en voorgenoemde hoogtevrees gehad. Hij vond nog steeds dat het de schuld was van de roodharige dame, die hem er toe gedreven had nog hoger te klimmen om een of ander punt te maken. Wat het precies was geweest, wist hij al lang niet meer. Niet zo belangrijk dus. Het punt was dat ze nu weer veilig op de grond waren, wat veel beter was dan zijn benarde positie in de boom. Al was de grond nog altijd een goeie anderhalve meter van hem verwijderd. Huh? Wat was het doel? Zijn positie was nog altijd niet echt comfortable, en dat liet hij duidelijk merken ook. ’Oké, ja sorry, je hebt gelijk.’ Zei ze. Ja, duh, hij had altijd gelijk. Wist ze dat dan niet?

Een kat als hij zou zich nooit laten domesticeren. Toch niet door een gewone mens. En het was duidelijk dat het een probleem was. Zijn ondervoeding was redelijk duidelijk, zelfs dwars door zijn dikke wintervacht heen. Het was niet dat hij niet kon jagen of aan voedsel kon komen, maar hij kon onmogelijk eten als hij niet in gezelschap was van een mens die aan het eten was. En als die persoon er niet van op de hoogte was, dan kon hij nog zo lief zijn om een bakje brokken voor hem neer te zetten. Hij kon er simpelweg niet van eten. Het was belangrijk dat hij binnenkort iemand kon vinden die voor hem kon zorgen, maar hij wist niet of hij zijn leven ooit in handen kon leggen van een mens.

En toch was ze hoopvol dat hij een chip had. Alsof ze daad bij woord wou voegen, ging ze zitten en nam hem op haar schoot. Nu zou hij makkelijk weg kunnen springen, maar ze had zeker zijn interesse wel gewekt. Ze zat zo vol verrassingen, heerlijk. Ze begon rond te woelen in de warrige haren rond zijn nek, duidelijk op zoek naar zijn chip. Die er dus niet was. ’Volgens mij heb je heel wat uit te leggen, of niet?’ Lichtjes verontwaardigd keek hij haar aan. Hé, wie had gezegd dat ze daar mee op mocht houden dan? Hij nestelde zich tegen haar aan en drukte zijn kopje tegen haar hand. Een nieuwe klagende miauw verliet zijn keel, al was hij deze keer wat zachter en duidelijk alleen voor haar bedoeld. Hij wist dat dit gedrag haar alleen nog maar meer zou verwarren. Eerst wilde hij niet aangeraakt worden en nu wilde hij kroelen? Het was zo onlogisch. En dat was precies waarom hij het deed. Hoewel hij ook wel kon genieten van haar aandacht en warmte op deze koude winterdag.

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptyzo jan 21, 2018 1:51 pm

I. Andromeda Penny710

// Release the animal
Zijn warrige vacht, zijn duidelijke ondervoeding en zijn klaaglijke gemiauw van zojuist? Penelope had niet anders moeten verwachten, maar ze controleerde het desondanks. Als hij niet gechipt was, leek het haar zeer onwaarschijnlijk dat hij een baasje had. Helaas waren echter niet alle Sundbergse huisdieren gemerkt, en het gebeurde nogal eens dat ze een dier onder haar hoede kreeg dat erg door de eigenaar gemist werd. Gelukkig wist inmiddels wel iedereen dat haar Tierheim de eerste plek was waar ze moesten komen zoeken. Daarom wachtte ze standaard altijd een paar dagen voor een dier geadopteerd kon worden. Ze kon voor deze kater wel posters op gaan hangen, maar ze had sterk het idee dat hij geen eigenaar had. Er was iets aan hem waar ze haar vinger simpelweg niet op leek te kunnen leggen. En dan had ze het nog niet eens over zijn complexe karakter.

God, even geleden was hij zowat voor haar weggevlucht ook al bezorgde dat hem dan doodsangst, en nu wilde hij niet dat ze ophield. Ze moest toegeven dat het haar een beetje verbaasde toen hij zijn kop tegen haar hand drukte, op zoek naar meer waar dat vandaan was gekomen. Het frustreerde haar lichtelijk dat ze hem niet kon lezen. Waarschijnlijk beter dan iedere ander persoon in Sundberg -al zei ze het zelf- maar toch, zoveel minder goed dan waarschijnlijk ieder ander dier in Sundberg. Er was duidelijk iets anders aan hem, en ze zou erachter komen ook. ’Oh sorry hoor,’ mompelde ze met een kleine glimlach op zijn verontwaardiging. Ze had verwacht dat hij er wel vandoor had proberen te gaan, al had Penelope andere plannen voor hem. Hij had duidelijk onderdak nodig. En vooral voeding. ’Honger?’ vroeg ze hem terwijl haar nagels achter zijn oren krabde. Ze herinnerde zich de lasagne met gehakt die de oudere vrouw haar zo aardig had gegeven als dank voor de goede zorgen voor haar hond. Penny zelf was echter vegetarisch maar had het gebaar uiteraard niet kunnen weigeren en het met een brede glimlach aangenomen. Haar plan was het thuis aan haar katten te voeren, maar die werden al genoeg verwend.

Ze strekte haar arm en schoof haar tas een stukje dichterbij. Al snel stuitte haar vingers op het bakje, wat ze naast hen neerzette. ’Mmm, ruikt dat niet goed?’ drong ze aan, het bakje langzaam ontdoend van het deksel. Dat zou zijn aandacht wel trekken. Voor zichzelf vond ze nog een appel. Gelukkig, want om eerlijk te zijn had ze zelf ook al wel een beetje trek gekregen. Ze tikte haar stuk fruit tegen het bakje. ’Cheers!’ De laatste klanken gingen over in het gekraak van de appel waar ze haar tanden in had gezet. Kom op, deze picknick kon hij toch gewoonweg niet weigeren?

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptyzo jan 21, 2018 7:42 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Natuurlijk had hij heel wat uit te leggen. Het was echter een beetje vreemd dat ze dat zo luidop zei. Het deed hem opnieuw twijfelen of ze misschien bepaalde vermoedens had. Na de stroom aan mutanten die naar Sundberg was verhuisd, voelde hij zich sowieso meer exposed dan voorheen. Het zou hem niet verbazen als zij er ook een was. De dag van vandaag kon je nergens meer zeker van zijn. Wat zou hij nu graag weten wat ze dacht. Zij had waarschijnlijk diezelfde verlangens momenteel. Het was wel duidelijk dat ze geen mindreading of whatever had, aangezien zijn eigen mutatie daar op zou reageren. Als ze zou proberen zijn gedachten binnen te dringen, zou hij dat aanvoelen en haar af kunnen weren. Want hoewel hij het gedrag van een kat redelijk onder de knie had, bleven zijn gedachten uiteraard volledig menselijk. En zijn geheim zomaar prijsgeven, nah, dat zou hij ook niet doen. Ze mocht zeggen wat ze wilde, hem uithoren tot ze er bij neer viel. Hij zou zichzelf nooit zomaar exposen tegenover een mens, ook al bleek het een mutant te zijn.

Want het was nog steeds niet hetzelfde. Ze was geen witch, dus kon hij haar niet zomaar vertrouwen. Al zou hij zichzelf ook geen partijtje knuffelen misgunnen. ’Oh sorry hoor,’ Reageerde ze op zijn onuitgesproken verontwaardiging. Terwijl ze hem lekker achter z’n oor krabde, snorde hij zachtjes. Niet te enthousiast natuurlijk. Voor even sloot hij zijn zilveren ogen, al vlogen die meteen weer open toen ze één bepaald magisch woord zei. ’Honger?’ Duh. Hij had altijd honger. Dat was wel wat er gebeurde als er dagen voorbij gingen zonder eten naar binnen te kunnen werken. Toen ze naar haar tas grabbelde, volgde hij haar bewegingen met een mengeling van nieuwsgierigheid en achterdocht. Eenmaal ze het deksel van het tupperware potje trok, kwam de geur van lasagne hem tegemoet. Het water liep hem al in de mond, en hij voelde nu wel echt hoe leeg zijn maag was. Over de maanden heen was hij het doffe en ellendige gevoel al gewend geraakt, maar met zoiets voor zijn neus kon hij niet anders dan toegeven aan zijn honger.

Zijn opluchting was dan ook groot toen hij zag hoe ze een appel pakte. De zwarte kater klom van haar schoot af en rekte zich even uit. Vanaf het moment dat hij hoorde dat ze begon te eten, viel hij de lasagne aan. Zijn ene oor draaide hij naar haar toe. Als ze stopte met eten dan moest hij ook stoppen, dus dat moest hij wel even in de gaten houden. Logischerwijs begon hij eerst het gehakt op te likken, waardoor er dankzij zijn gretigheid tomatensaus aan zijn neus hing. Niet dat hij daar op lette. Nee, hij was iets te druk bezig met het verorberen van de inhoud van het bakje. Daarbij maakte hij zachtjes geluid, een mengeling tussen snorren, piepen en het zachte gesmak wat kauwen nu eenmaal veroorzaakte.

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptyma jan 22, 2018 7:01 pm

I. Andromeda Penny710

// Release the animal
Inmiddels had ze het gevoel dat er aan in het slagen was de enigma die zijn gedrag was te kraken. Al kon ze dat natuurlijk nooit zeker weten met hem. In ieder geval kon ze zich op hem aanpassen. Zo had ze zijn eerder gespin echt wel gehoord, maar had besloten dat het het beste was als ze haar reactie voor zich hield. Hij had immers zo zijn best gedaan om te zorgen dat hij overkwam als een stoere kater, en Penelope was bang dat hij nog eens een soortgelijke actie zou uithalen. Dus buiten een klein glimlachje om -wat ze snel corrigeerde door haar gezicht weer in de plooi te trekken- was er niets waaraan je kon zien dat de roodharige vrouw het gehoord had.

Ze wist dat het een hele klus zou worden om de kat die zich inmiddels tegen haar aan had genesteld had  mee te krijgen naar het pension en had bedacht dat hij dan toch tenminste wat voedingsstoffen binnen moest krijgen. Bij het openen van het bakje voelde ze direct aan zowel zijn humeur als het verplaatsen van het gewicht op haar schoot zijn enthousiasme toenemen. In tegenstelling tot haar verwachtingen, viel hij niet direct aan. Het was niet omdat hij achterdochtig was of iets in die zin. Hij had enkel afgewacht totdat ze zelf de appel erbij had gepakt. Penelope trok haar wenkbrauwen op. Wederom zoiets eigenaardigs. Al een tijdje stond hij in de buurt van het bakje, maar hij had nog geen aanstalte gemaakt om te gaan eten, hoewel de motivatie haar nogal sterk leek. Bedenkelijk nam ze een hap van haar appel, waarop ze zag dat hij de lasagne plotseling aanviel. Mentaal maakte ze een notitie. Opmerkelijk. Al waar ze over na had te denken werd echter zo vluchtig als een gas toen de tevreden geluidjes van de kat haar oren vulden. Automatisch ging haar hand naar haar hart terwijl ze naar adem snakte en probeerde zichzelf in bedwang te houden. Dat was gewoonweg te schattig voor woorden. Ze gaf hem even een aai over zijn rug -de tomatensaus aan zijn zwarte neusje haalde wat hij had willen bewijzen over zijn stoerheid nog eens onderuit.

Dit haatte ze. Ze kon zich soms in zo’n korte periode zo hechten aan een dier, ook al wist ze dat zijn of haar verblijf van korte duur zou zijn. Het was mooi om zowel het dier als diens nieuwe verzorger blij te maken, maar er was ook steeds een deel van haar hart dat pijn deed bij ieder afscheid. Hoe vervelend ze het ook vond, niet alle dieren konden nu eenmaal onder haar hoede vallen. Ze hoopte dat ze ook voor hem, de kat die zojuist haar hart een heel klein beetje had opgewarmd ondanks al zijn rare kwaliteiten.  

Haar appel was inmiddels weggewerkt, en zoals het leek ook het leeuwendeel van de maaltijd van haar picknickdate. Met een brede glimlach liet ze haar vingers door het dorre gras gaan om zijn aandacht te trekken. Eens testen of hij stiekem meer kittenachtige kanten had. In een onverwachtse beweging lanceerde ze een klein takje op hem af. ’Denk snel, Maantje!’ riep ze terwijl het projectiel richting zijn neus vloog. Ze glimlachte. Hé, ze had ook een tijdelijke naam voor hem.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptydi jan 23, 2018 12:26 am




astra inclinant
sed non obligant.

Het was moeilijk om etenstijd te timen. Het gebeurde echt vaak dat mensen een bakje met eten voor zijn neus neer zetten, of zelfs leftovers, zoals hier het geval was. Maar dan gingen ze hem afwachtend aanstaren, tot ze het opgaven en concludeerden dat hij misschien toch geen honger had. Of ze verlieten de ruimte, omdat ze dachten dat hij zich te nerveus voelde met hen in de buurt. Soms lieten ze het bakje gewoon staan, maar vaak genoeg ruimden ze het op en belandde het eten in de vuilbak. Heel erg frustrerend, vooral omdat hij weigerde kenbaar te maken wat het probleem nu eigenlijk was. Hij deed het zichzelf aan, dat stond vast, maar hij had de mentale energie niet om te dealen met zo’n situaties. Hij merkte ook wel dat ze niet snapte waarom hij niet gelijk begon te eten. Hij zat eerlijk gezegd al op een aansporing te wachten, of een nieuwe speelse belediging dat hij zich niet moest aanstellen. Het kwam dus als een verrassing dat ze een appel tevoorschijn haalde en die zowaar op begon te eten. Nu kon hij zonder zorgen de lasagne naar binnen werken! Iets wat hij geen moment meer uitstelde.

De zwarte tomcat begon gulzig te eten, met alle bijkomende geluiden van dien. Dat ze zichzelf amper kon beheersen, viel hem niet echt op. Wanneer ze over zijn rug aaide, maakte hij die automatisch een beetje bol, zijn staart heen en weer zwiepend terwijl een zachte meep uit zijn mond ontsnapte. Hij pauzeerde even om uitgebreid de saus van zijn eigen neus te likken, om vervolgens de blaadjes pasta naar binnen te smikkelen. Iets wat hem niet bijzonder goed afging gezien het gebrek aan kiezen maar hé, het moest maar werken. Zijn ergste honger was nu wel al gestild, maar hij wist niet wanneer hij zijn volgende hapje zou krijgen dus moest hij even wat reserves inslaan. Vanaf het moment dat ze het klokhuis echter naast zich neer legde, stopte hij meteen met eten. Zelfs het kleine restje saus op zijn neus likte hij niet weg. In plaats daarvan likte hij een paar keer aan zijn poot, om die vervolgens langs zijn neus te wrijven. Niet echt handig, maar hij kon redelijk mikken dus waarschijnlijk was het zo ook wel weg.

’Denk snel, Maantje!’ Riep ze ineens, waarbij hij van uit zijn ooghoek een projectiel op hem af zag komen. Zijn vacht stond meteen rechtop, en hij sprong achteruit om het object te ontwijken. Met zijn oren plat in zijn nek begon hij naar het takje te blazen, zijn staart dik en dominant omhoog. Het was wel duidelijk dat hij erg geschrokken was, al kwam hij meteen weer uit zijn verdedigingshouding overeind toen hij door kreeg dat het slechts een takje was. Zijn zilveren ogen priemden in de hare. Wat dacht ze wel! Dat hij als een ordinaire kitten achter dat takje aan zou rennen? Dacht het niet hoor. In een poging zijn wilde haren weer tot rust te brengen, likte hij enkele keren over zijn borst, om de ergste pieken onder controle te krijgen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptydi jan 23, 2018 3:35 pm

I. Andromeda Penny710

// Release the animal
Ze moest toegeven dat ze zich aan de drama king was beginnen te hechten. Zijn schattige geluidjes, de tomatensaus aan zijn neus en de manier waarop hij zijn rug tegen haar hand aan rolde waren nu eenmaal van die dingetjes die daarvoor schenen te zorgen. Zachtjes grinnikend -natuurlijk niet zo luid dat het zijn gepiep zou overstemmen want ze had zo’n gevoel dat dat haar niet in dank afgenomen zou worden- keek ze toe hoe ook de lasagnebladen met een verbazingwekkende gulzigheid naar binnen gewerkt werden. Zodra Penelope haar appel echter naast zich neerlegde, leek het uit met de pret. Ze trok even haar wenkbrauwen op toen hij met behulp van zijn pootje de resterende saus van zijn neusje wreef, maar wie was zij om daarover te oordelen? Het leek haar niet de meest efficiënte manier, maar ze was dan ook zelf geen kat, hoe erg ze zich soms ook in hen kon verplaatsen. Letterlijk.

Het leek haar wel een leuk idee om hem eens een beetje uit te dagen, maar Maantje zelf leek hier minder tevreden mee gesteld. Hij had zijn haren recht overeind gezet en wist het takje dat Penny hem toe had gegooid nog op het nippertje te ontwijken. Ze kon het niet laten en proestte het uit. Daar was weer die verontwaardigde kater die ze in de boom had leren kennen hoor. Het leek hem ook nog een goed idee om naar het takje te gaan staan blazen, wat het geheel nog vele malen lachwekkender maakte. ’Oh, als dat toch eens een beestje was geweest, dan was hij nu werkelijk waar zo de pineut!’ giechelde ze, haar lichaamstaal druipend van het sarcasme. Zijn zilvere ogen leken die van haar weer eens te doorboren. Ze zou zweren dat dat die blik beton zou kunnen splijten. Plotseling begon hij zijn wilde vacht te likken. ’Oh, nu ga je je fatsoeneren?’ Penelope kneep haar ogen samen in een reactie op zijn blik. Ze bedoelde maar, hij was er vast niet echt kapot van dat haar actie zijn vacht een tikkeltje in de war had geschopt, gezien het enige dat zijn wilde pels kon temmen, een bad was. Maar jeetje, oké dan, geen takjes meer voor mister touchy-wouchy.

Een bad was niet eens zo’n slecht plan voor hem, eigenlijk. Ze wist dat hij het waarschijnlijk niet ging pikken -zoals hij nu eenmaal niets pikte- maar nu ze hem gevoed had, wilde ze meer voor hem doen om hem de winter door te krijgen. Normaliter zou ze een telefoontje krijgen als er melding van een zwerfdier werd gemaakt. Dan kon ze zich voorbereiden en ook iets meenemen wat het vervoer naar het asiel voor zowel het dier als voor haar aangenamer maakte. Nu was ze hier met lege handen gekomen. Ze kon Maantje moeilijk in haar jas wikkelen en twee kilometer terug naar het pension dragen als een soort scène uit E.T. Haar oog viel echter op een handig gebruiksvoorwerp bij een vuilnisbak een paar meter verderop. Oké. Dit ging ze in stapjes aanpakken. Allereerst trok ze haar benen naar zich toe en hees zichzelf overeind. Ze hing haar jas weer over haar schouders en deed het deksel terug op het bakje, waar zich nog enkele restanten overhoop gehaalde lasagne in bevonden. ’Oké, oké, het spijt me,’ droeg ze haar excuses aan terwijl ze hem zachtjes achter zijn oren krabbelde. Een goede massage, dat zou hopelijk weer een klein beetje vertrouwen terug winnen. Als ze daar mee klaar was, was het hoog tijd om de picknick af te schaffen en de restanten in de vuilnisbak te gooien... Ze moest bekennen dat het voelde alsof ze een perverse kidnapping aan het plannen was, maar dit was een goede daad. Dit was voor zijn eigen bestwil.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptydi jan 23, 2018 7:27 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Uiteraard was hij dankbaar voor het eten. En nog meer omdat ze er toevallig ook voor had gezorgd dat hij het op kon eten. Zijn buikje was gevuld en dat had hij alleen maar aan haar te danken. Maar dat wilde niet zeggen dat ze nu ineens met takjes naar zijn smoel mocht gooien! Hij was dan ook maar weer erg offended. Vooral toen ze in gelach uitbarstte. ’Oh, als dat toch eens een beestje was geweest, dan was hij nu werkelijk waar zo de pineut!’ Giechelde ze. De zwarte tomcat keek haar beledigd aan, met een tikje arrogantie. Als ze niet op lette, was zij zo de pineut. Met heel wat attitude begon hij zijn wilde vacht te likken, gunde haar geen blik meer waardig. Zelfs niet toen ze er een opmerking over maakte. Nope, koppig negeerde hij haar. Nu hij toch bezig was, kon hij zich beter uitgebreid gaan wassen ook. Dan ging ze vanzelf wel weg, of dat was toch de bedoeling. Verder kon ze niks meer voor hem betekenen. Ze had hem uit de boom gehaald en voedsel gegeven, nu kon ze wel weer gaan.

Die hint leek ze ook te snappen. Ze stond op en trok haar jas terug aan. Blijkbaar kon er dan toch nog een verontschuldiging van af. ’Oké, oké, het spijt me,’ Zei ze, terwijl ze opnieuw zijn zwakke plekje misbruikte. Hmm, fine, dat kon hij moeilijk negeren. Dus miauwde hij kort, gevolgd door zacht gesnor. Kijk, nu konden ze in vrede afscheid nemen. Het had hem wel vermaakt, deze hele interactie. Toen ze naar de vuilnisbak liep, ging Noctem iets dichter bij de boom zitten, om verder iets aan die verschrikkelijke pels van hem te doen. Hier en daar plukte hij een takje weg, dat was blijven steken in de krullende vacht op zijn onderbuik. Daar was hij zo intensief op gefocust dat hij verder de omgeving niet echt meer in de gaten hield.

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptywo jan 24, 2018 8:14 pm

I. Andromeda Penny710

// Release the animal
Ja, ze was nogal gemeen geweest in zijn ogen, -al vond Penelope het zelf niet gemeen, gezien het oprecht was- en het leek haar het beste zich daarvoor te verontschuldigen, nu ze een beetje door had gekregen dat hij zijn trots te waarborgen. Een verontschuldiging en een heerlijk uitgebreide massage uiteraard, want een excuus bestond ook alleen maar uit woorden. Hoewel ze het dus weer bijgelegd leken te hebben, betwijfelde Penny of ze ook maar in de buurt van op één lijn zaten met wat haar volgende stap betrof. Ze kon heus wel raden dat Maantje zijn trots niet zou inruilen voor iets simpels als een onderdak gedeeld met tientallen andere katten. Nee, hij zou zich niet zo makkelijk gewonnen geven. Het was dus tijd om Detective Malone naar boven te halen. Tja, niet eenmaal alles in het leven kon immers opgelost worden door het tonen van een beetje empathie; soms had je nu eenmaal een strategische zet nodig.

Zo nonchalant als maar zijn kon, had ze de appel in de prullenbak gegooid, om een slinkse blik zijn kant op te werpen. Hij had niet eens aandacht voor haar. Dat moest een voordeel zijn, maar ergens voelde ze een steek van verontwaardiging dat ze al dat werk om discreet te werk te gaan voor niets had gedaan. Ach wel, het was goede oefening voor Fase Twee: De beruchte tweede stap van haar methode. De Penny-manoeuvre, zou ze deze wellicht zelfs schaamteloos durven te dopen. Maantje was druk bezig zichzelf een scrub te geven, dus kon Penelope in alle rust de kartonnen doos naast de vuilnisbak ontdoen van alle rotzooi die erin zat -overduidelijk restanten van een of ander studentenfeest die Penelope een steek in haar hart bezorgden dat ze zelf niet meer jong genoeg was om die goede, oude tijden te herbeleven-. Voorzichtig, zodat de lege flessen sterke drank en de lege zakken chips niet te veel geluid zouden maken. En anders dacht Maantje maar dat ze een of andere zielige dumpster divester. Er was echter weinig sprake van kleptomanische neigingen, want in werkelijkheid maakte ze de doos leeg met een compleet ander doel.

Gelukkig ving ze een kat en wist ze zijn sluipvaaridgheden voor eventjes van hem te kopiëren. Met sluwe, katachtige passen, bewoog ze zich voort om terug naar hun picknickplekje te geraken. Maantje was nog steeds bezig met zijn -compleet vergeefse- poging zichzelf schoon te likken. Nog even afwachten… Ze hield de doos een stukje voor zich uit, de opening naar beneden gericht. ’Sorry hiervoor.’ In een razendsnelle beweging schoof ze de doos over hem heen en keerde deze vervolgens, met kat en al, twee kwartslagen om. De opening zat nu weer boven, maar niet voor lang. Ze legde haar ene elleboog op de flappen om hem in de doos te houden en strekte haar andere arm uit om haar tas weer soepeltjes over haar schouder te laten glijden. Voor Maantje was het waarschijnlijk een stuk minder aangenaam geweest om zo te worden omgerold. Triomfantelijk tilde ze de doos op en creëerde een luchtgat door één van de flappen open te klappen. Kat in ‘t bakkie.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Emptywo jan 24, 2018 9:51 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Oké, misschien moest hij iets vaker aandacht besteden aan zijn vachtje. Vroeger was hij echt een stuk ijdeler geweest, maar dat had aan Luna gelegen. Zij had ook altijd zo’n on point aesthetic dat hij bijna niet anders kon dan haar daar in te volgen. Het gebeurde dan ook wel vaak genoeg dat ze die goeie witch-familiar bonding sessions deden waarbij ze hem in bad deed en zijn pels ging borstelen. Maar die tijd was voorbij, en hij zag er ook het nut niet van in om het verder zo goed te blijven onderhouden. Daarnaast paste die zwerfkat look beter bij zijn levensstijl momenteel. Dus waarom niet he? Al viel het hem wel op dat die takjes nu best wel irritant waren. Daarom besteedde hij er toch wel even aandacht aan, zodat hij straks niet met het volledige park in zijn pels zou vertrekken.

Maar de redhead leek andere plannen te hebben. Uiteindelijk zou hij wel uit het park weg gaan, maar niet op eigen houtje. Hij had haar wel horen rommelen doorheen wist hij veel wat, maar niet de moeite genomen om achterom te kijken om te checken waar ze eigenlijk mee bezig was. Tot alles ineens donker was. Voor hij goed en wel besefte wat er aan de hand was, werd hij opgetild en door elkaar geschud. Dit alles ging gepaard met een fel gegrom van zijn kant. Nu kreeg hij door dat hij in een doos zat. Was dit een catnapping? Een lichte paniek maakte zich meester van Noctem, aangezien hij niks kon zien en al helemaal niet wist waar ze heen gingen.

Van uit de doos, die hij van aan de binnenkant al helemaal kapot had gemaakt met zijn klauwen (hij ging echt niet rustig afwachten hell no), hoorde hij een sleutel omdraaien in een slot. Een deur werd geopend en vervolgens weer gesloten. De geluiden van buiten waren nu volledig weg. Het eerste wat hij opmerkte, was de geur van deze ruimte. Het rook heel dierlijk hierbinnen. Was ze zo’n oude vrouw die katten ontvoerde om ze vervolgens op te sluiten in haar huis om haar eenzaamheid te bestrijden? Fuck. No way dat hij hier zou blijven. Daarom wachtte hij het moment af dat ze de doos weer zou opendoen, zodat hij ervandoor zou kunnen gaan.

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
I. Andromeda Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
I. Andromeda
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: The Suburbs :: Park-
Ga naar: