INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

 I. Andromeda

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : Vorige  1, 2
AuteurBericht
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptyzo jan 28, 2018 12:20 am

I. Andromeda - Pagina 2 Penny710

// Release the animal
Deze activiteit was voor geen van beiden een pretje, anders. Ze bedoelde, ze snapte dat hij protesteerde, maar hij hoefde niet Karma's taak in eigen handen te nemen om ook haar de wandeling miserabel te maken; ze voelde zich immers al slecht genoeg over wat ze hem aan had gedaan. Nee, dat was niet bepaald netjes geweest. De rillingen liepen al over haar rug bij de gedachten aan de kleine, donkere plek waar Maantje plotseling in terecht was gekomen.  Of... wel, plotseling voor hem in ieder geval. Het erge was dat Penelope de hele kidnapping op sleeptouw had gezet en serieus had moeten nadenken over wat de beste techniek zou zijn om hem tegen zijn wil in naar het pension te vervoeren. Ze wist het echter ook te relativeren. Nu mocht er zich dan wel een schuldgevoel ter grote van een steen in haar maag bevinden, maar dit moest gebeuren. Als ze haar gevoel voor een klein momentje uitschakelde -wat nogal een uitdaging was voor haar- en met realistische ogen naar het vermagerde dier keek, was het toch vrij duidelijk dat hij zo de winter niet op eigen houtje door zou komen. Het had haar eerlijk gezegd ook verbaasd dat hij niet meer van de lasagne had gegeten, maar goed, deze kat was alles behalve voorspelbaar geweest.

De wilde bewegingen en zijn krabben maakten de wandeling dus niet per se gemakkelijker, en zijn geklaag was niet bepaald iets dat ze weg kon filteren. Ze was dan ook opgelucht toen de bekende straatverlichting voor het gebouwtje van haar pension aansprong om haar bij te staan in de schemering. Penelope moest de doos even tussen haar lichaam en de muur inklemmen om deze met één hand los te kunnen laten en haar sleutels uit haar jaszak te graaien. Ze hoefde de deur niet te openen om het luidruchtige welkomstcomité haar oren te laten vullen. 'Ja, ja, daar ben ik weer,' prevelde ze ten teken dat ze het gehoord had. Nadat ze de deur had gesloten, wierp ze haar sleutels op de toonbank en zette de doos voorzichtig op één van de stoelen in de wachtkamer. Een zucht ontsnapte tussen haar lippen vandaan en ze veegde even wat baldadige, rode plukjes van haar voorhoofd alvorens ze haar jas van haar schouders liet glijden. Ook deze werd niet al te gracieus over de balie gegooid.

Ze zette haar handen in haar zij. Oké, wat nu? Maantje was zich wat rustiger gaan gedragen, waarschijnlijk omdat hij merkte dat hij tot stilstand was gekomen en nu uit alle macht de ruimte probeerde te verkennen met de zintuigen die Penny niet van hem af had genomen. Als ze die nu plotseling terug zou geven, zou hij daar waarschijnlijk niet al te rustig op reageren. Ze zou de overgang wat rustiger moeten maken. Het leek haar in ieder geval geen goed idee om hem samen met de andere katten in een ruimte te stoppen. Op haar lip kauwend nam ze even de deur achter de toonbank in zich op. Als ze het zich goed herinnerde had ze daar nog een redelijk ruime, lege bench staan waar de kat prima een nachtje zou kunnen vertoeven. Dat was tenminste iets van een plan. Ze tilde de doos weer op en opende het kleine klapdeurtje met een zetje van haar heup. Eenmaal achter de balie maakte ze de deur open die leidde naar haar kleine woonkamertje annex pauzeruimte, waar de huiselijke stoelen en een knus keukenblokje hen begroetten. Misschien was het sluiten van de deur wel een goed plan, voor het geval hij plannen had ervandoor te gaan. 'Voor je commentaar gaat leveren,' mompelde ze, nadat ze hem met doos en al op de grond gezet had, 'wil ik nog maar eens mijn excuses aanbieden. Ik wil je alleen maar helpen.' Dat was wel voor zover ze zich kon indekken. Voorzichtig ontvouwden ze de kartonnen flappen en zette enkele passen achteruit tot ze op een van de stoelen kon gaan zitten. Haar ogen op de doos gericht, greep ze naar een kladblok en haar bril op het bijzettafeltje. Pen in de aanslag voor een simpele ethogram zoals ze die op haar opleiding misschien wel duizenden had gemaakt. Het gedrag van deze kat bleef haar steeds maar verbazen en moest gewoonweg worden gedocumenteerd.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptydo feb 01, 2018 11:21 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Het was algemene kennis dat katten hielden van kartonnen dozen. Hij was dan ook zelf een fervent gebruiker van een gezellige kartonnen doos om in te chillen of te nappen. Niks beters dan een doos met een lekker kussen om een hele namiddag lekker in te blijven liggen. Maar dit? Nee, dit was niet oké. Vooral omdat ze deze doos gebruikte om hem te ontvoeren. Het was niet dat hij van uit de doos veel kon doen aan zijn situatie, maar hij kon het haar zeker wel moeilijk maken. Misschien was ze hem uiteindelijk zo beu dat ze hem alsnog uit de doos liet voor ze aangekomen waren op hun bestemming. Maar helaas, daar leek het niet op. Ineens hielden ze halt, en Noctem probeerde zich tevergeefs te oriënteren. Het enige wat hij uit de hele omgeving kon oppikken, was dat er naast hem nog een heleboel andere dieren in het gebouw zaten. De deur had hij ook dicht horen klikken, wat dus wilde zeggen dat hij er niet op moest rekenen via die weg weer naar buiten te glippen.

Nu had hij ergens verwacht dat ze hem meteen in een of ander hok zou duwen. Maar hij werd nog een aantal keren verplaatst, en deze keer wachtte hij iets geduldiger af. Stiekem hoopte hij dat ze zou proberen hem uit de doos te halen. Dan kon hij lekker zijn nagels in haar huid slaan in plaats van het karton. Want hij was echt pissed, en vooral in de war. 'Voor je commentaar gaat leveren,' Hoorde hij zachtjes en gedempt van buiten, 'wil ik nog maar eens mijn excuses aanbieden. Ik wil je alleen maar helpen.' Vervolgde ze. Helpen. Hmpf. Yeah right. Dit was niet helpen! Dit was een ontvoering en dat was strafbaar, toch?

Wanneer de doos eindelijk open werd gedaan, hoorde hij haar achteruit stappen. Slim van d’r. Noctem zette zijn poten op de zijkant van de doos en duwde zichzelf met zijn achterpoten omhoog. Voor hij uit het ding sprong, inspecteerde hij snel de ruimte. Zetel, stoel, tafeltje, keukentje, behangpapier, tapijt. Ugh. Zijn zilveren ogen vlogen terug naar de vrouw, die in de zetel was gaan zitten met een of andere kladblok op haar schoot. Serieus? Hoezo bleef ze hier zo rustig onder? De zwarte tomcat sprong uit de doos en liep steevast op de zetel af. Eens kijken hoe snel ze hem buiten zou schoppen als hij eenmaal haar meubels ruïneerde. Hij zette zijn voorpoten tegen de stof aan en sloeg zijn nagels uit, waarna hij er met zijn volle gewicht aan ging hangen. Ghehehe.

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptyma feb 05, 2018 7:40 pm

I. Andromeda - Pagina 2 Penny710

// Release the animal
Zij zat er in ieder geval klaar voor, maar de grote vraag was wat voor onverwachte bewegingen het tot zo-even in een doos opgesloten huisdier zou maken. Hij was immers een kat in het nauw, en het was algemene kennis dat die rare sprongen maakten. Even leek het of het spreekwoord bijgesteld moest worden en hij ertegen in zou gaan. Hij had zich tot nog toe -vanaf het moment dat ze het kamertje binnen waren gekomen in ieder geval- rustig gehouden. Een hele verbetering ten opzichte van de vele, langgerekte nagelafdrukken over het gehele oppervlakte van het karton. Ze was dankbaar dat de doos de ergste klappen voor haar had opgevangen. Al moest ze natuurlijk niet te vroeg juichen, want de zwarte kop en de grijze ogen verschenen al boven het karton. Hij nam even de tijd om de kat uit de boom te kijken, iets wat Penelope natuurlijk met enkele officiëlere afkortingen uit het vakjargon noteerde. Haar ogen hadden zich al die tijd op haar subject blijven richten, want dat was nu eenmaal de kunst tijdens dit soort onderzoeken.

Met een soepel sprong kwam de kat neer op het parket. Met het geluid van haar vlugge pennenstreken tegen het papier als achtergrondmuziek, liep hij resoluut haar richting uit. Het was duidelijk dat hij een weloverwogen doel voor ogen had. Belangstellend kantelde Penny haar hoofd een tikkeltje naar rechts. Haar pen tikte zachtjes tegen de rug van haar hand. Zijn volgende zat verbaasde haar. Toen hij zijn poten tegen de stoel had gezet, had ze in de eerste instantie gedacht dat hij zich nu al thuisvoelde -of in ieder geval zijn territorium probeerde af te bakenen. Zijn actie bleek echter ietwat duisterder. Ze hapte naar adem toen ze besefte dat hij haar stoel probeerde te ruineren. Bewust. Wat -probeerde hij wraak op haar te nemen? Geen ethologisch correcte, objectieve benadering van haar onderzoek, maar het was moeilijk zich daaraan te houden nu het zojuist persoonlijk was geworden. Penelope drukte haar eerst instinct om eens hard in haar handen te klappen en naar hem te blazen, klapte haar mond weer dicht en vernauwde haar ogen. ’Oké… Je wilt het zo spelen?’ sprak ze langzaam. ’Goed geprobeerd, maar dit ding? Doet me niks.’ Haar trots was toch net een beetje belangrijk dan de geliefde groene fauteuil, al moest ze moeite doen om haar stem niet te laten overslaan. Tja, het was niet zo’n goede combinatie, geen leven kunnen leiden zonder een huis vol dieren én op obsessief-compulsieve wijze geven om de inrichting daarvan. Ze haalde eens diep adem en wreef over de zachte stof aan haar kant als een soort afscheid.

Ze zuchtte. Haar bril legde ze op het kastje en ook het kladblok werd aan de kant geschoven. Ze keek hem enkel aan, haar wenkbrauwen opgetrokken tot haast in haar haargrens. ’Luister eens,’ begon ze, ’je kunt je nagels blijven zetten in alles wat je tegenkomt, maar jij en ik weten allebei dat we daar niet veel verder mee gaan komen, hmm?’ Wat dan nu de geschikte compromis was, wist ze ook niet. Wel wist ze wat zij zelf wilde bereiken, en dat was zoveel mogelijk in korte tijd. Ze had een protocol af te werken, en hoe speciaal deze kat ook leek te zijn, hij zou geen uitzondering op de regel worden. Ze liet hem dus maar zijn gang gaan terwijl ze haar kleding glad streek en opstond. Net zo doelgericht als hij voorheen, regelrecht op de gootsteen af. Ze drukte de stop in en draaide de kraan open. Wellicht was dit wel onderdeel van hun spelletje, waar hij haar onbewust in mee had gezogen -of andersom, dat kon ze niet bepalen. Hij verwoestte haar stoel, zij liet een bad voor hem vollopen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptydo feb 08, 2018 1:05 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Dus hij was nu een studie object. Oké, hij gedroeg zich af en toe wel anders dan een normale kat. Maar niemand carede daar echt om. Behalve zij. Dat maakte haar dan weer speciaal. Tot nu toe had niemand zich echt vragen gesteld bij zijn verschijning, zelfs niet met het vreemde ‘patroon’ in zijn vacht. Hoewel dit er uit zag als een normale omgeving, was hij zich vaag bewust van een heleboel andere dieren in een andere ruimte, uit het zicht. Waarom hij zich er niet volledig op kon focussen, was een raadsel, maar momenteel was dat niet zo belangrijk. Als ze hem zo nodig wilde bestuderen, dan zou hij haar iets geven wat het echt waard was om op dat gekke blaadje papier van haar te schrijven. Zijn nagels trokken het canvas van de zetel zo stuk, waarbij de vulling al iets naar buiten kwam. ’Oké… Je wilt het zo spelen?’ Zei ze, en hij richtte zijn zilveren ogen kort op haar. Zijn kopje draaide een tikje naar rechts. ’Goed geprobeerd, maar dit ding? Doet me niks.’ Vervolgde ze. Oh echt? Dan moest hij dus iets creatiever worden.

Het studie kwartiertje was daarbij blijkbaar afgesloten. Hij zette zijn poten terug op de grond, zijn staart netjes rond zijn lichaam gevouwen. Ze had ineens alle interesse in hem verloren, waarbij ze op stond en richting de gootsteen liep. Toegegeven, zijn nekharen kwamen overeind toen ze het liet vollopen. Het duurde namelijk niet lang voor hij door had wat ze daar mee naartoe wilde. Afleiding. Hij moest het zo lang mogelijk uitstellen, om een ontsnappingspoging te creëren. De zwarte kater liet zijn blik nog een keer over het vreselijke interieur glijden. God, ze mocht wel even een tijdschriftje of twee lezen voor ze zelf aan het decoreren ging. Dit kon toch echt niet!

Terwijl ze bezig was, liep hij naar de salontafel in het midden van de kamer. Een schaal met nog meer appels, een kleedje in het midden, met daarop.. Een vaas met verse bloemen. Kijk, daar kon hij wat mee. Noctem sprong op de tafel en liep naar het midden toe. Daar ging hij opnieuw zitten, zijn blik terug op haar. Met zijn voorpoot duwde hij de vaas richting de rand. Het maakte een schrapend geluid, dat hopelijk haar aandacht zou trekken. Dan vergat ze hopelijk voor even dat ze een bad voor hem aan het klaarmaken was.

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptyza feb 17, 2018 1:28 pm

I. Andromeda - Pagina 2 Penny710

// Release the animal
Het was haar baan en passie om van elk dier te houden, maar God, wat maakte hij het haar moeilijk. Ze snapte niet geheel waar ze dit aan verdiend had. Ja, ze had hem op niet al te vriendelijke wijze in een doos gestopt en het was duidelijk dat hij dat niet op prijs had gesteld. Maar was het nu echt te veel gevraagd als hij zich daar overheen zette? Ze bedoelde, ze had hem tenslotte wel gered uit die boom, of hij dat nu wilde toegeven of niet. Penelope gaf hem dus wel een zeker recht om wat knorrig te zijn jegens haar, maar de manier waarop hij het op haar stoel had gemunt… Nee, dat was haar toch echt een brug te ver. Hoewel Penny niet per se een wraakzuchtig persoon was, vond ze haar volgende stap dan ook meer dan terecht.

Met een kleine glimlach keek ze achterom, naar een Maantje die zich plotseling keurig op de vloer gepositioneerd had, zijn staart om zich heen gevouwen. Als je zijn ontplofte vacht wegdacht, oogde hij haast als een nette huiskat. Dat was nog een reden dat ze hem in bad moest doen. Ze kon natuurlijk niet ontkennen dat het een wraakactie was in naam van de groenen stoel, maar hij kon hier niet blijven als hij onder de vlooien zat. Ze kon maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Alhoewel het klaarblijkelijk niet slim was geweest om haar blik van Maantje af te wenden om de vlooienshampoo uit het gootsteenkastje te pakken. Een schrapend geluid overstemde namelijk plots het lopen van de kraan. Penelope, die zich realiseerde dat het stom was geweest om hem alleen te laten met haar interieur -helaas een conclusie die ze uit ervaring had getrokken-, draaide zich met een ruk om. Haar vaas! Met haar tanden opeen geklemd maakte ze een harde S-klank, maar aangezien hij waarschijnlijk niet op die manier was opgevoed wist ze niet of hij daarvan zou schrikken. Het enige dat ze nu nog kon doen, was proberen de vaas te redden van de val die snel zou komen. Ze stapte naar voren en strekte haar handen uit. Gelukkig was haar reactievermogen een tikkeltje beter dan dat van een gemiddeld mens, en slaagde ze erin om de vaas op te vangen. Doordat het porselein horizontaal in haar handen terecht was gekomen, tuimelden het verse, kleurrijke scala aan tulpen en het laagje water echter op het kleed voor ze kon beseffen wat er gebeurde. Een zucht vulde de ruimte. ’Hellebeest,’ siste ze. Oké, ze moest zichzelf bij elkaar rapen nu, dit was geen professionele houding. Plotseling besefte ze echter iets. Haar blik gleed langzaam van de rotzooi op de grond naar de zwerfkat op haar salontafeltje. Hellebeest… Hoever zat ze ernaast? Het maantje op zijn voorhoofd deed haar haar hoofd kantelen en haar boventanden nadenkend in haar onderlip zinken. Zodra ze niet meer op hem hoefde te letten, zou ze haar boeken induiken, want er begonnen haar steeds meer vermoedens te dagen. Hoeveel menselijkheid ging er schuil achter die zilvere ogen?

Ze schrok op uit haar gedachten toen het geluid van water op de vloer nogmaals haar oren vulde. Ze hapte naar adem en draaide de kraan uit. Nog een zucht bij de aanblik van de overgelopen wasbak. Haar ene mouw stroopte ze een stukje op zodat ze de stop er een stukje uit kon trekken. Wat had ze nu bereikt? Haar kleine, tweede woonkamertje was een ravage, Maantje kon haar wel vermoorden en Penelope was geen steek wijzer over wat hij in vredesnaam was. Ja, dit ging soepel. Ze stapte over de twee plassen heen en klom weer in haar kapotte stoel. ’Wat ben jij?’ prevelde ze. Ze boog een stukje voorover, iets dichter naar het tafeltje toe. ’Ik ben Penny,’ alsof ze zich nog niet fatsoenlijk had voorgesteld. ’En wie ben jij?’ haar bedenkelijke toon zou iedere andere kat koud laten. Een flesje vlooienshampoo brandde in haar zak. Want als hier niets uit zou komen, wist ze wat haar te doen stond.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptyza feb 17, 2018 7:03 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Als ze echt dacht dat hij zich zomaar in bad zou laten duwen door haar, dan had ze het goed mis. Hij had al aangetoond dat zijn nagels genoeg schade aan konden brengen. Normaal zou hij die niet tegen een mens gebruiken, maar de meeste mensen gedroegen zich beter dan haar en lieten hem over het algemeen netjes met rust. Dan hoefde hij zich ook niet te verdedigen. Hoewel hij ook wist dat zijn vacht wel eens een bad kon gebruiken, was het niet haar plek om hem daar bij te helpen. Dat privilege lag bij zijn witch. Hij zou niemand anders behalve Luna toelaten om hem in bad te doen, en al zeker niet deze vrouw die hem basically ontvoerd had. Dus hij zou ook geen rekening houden met haar als ze eenmaal haar plan wilde doorzetten. Al was er ook nog steeds de optie om op tijd te ontsnappen. Dan moest hij daar echter nu wel werk van maken.

Met een soepele sprong belandde Noctem op het tafeltje met de schaal en de vaas. Hij begon die laatste te verschuiven, en het maakte zeker genoeg lawaai om haar aandacht te trekken. Razendsnel draaide ze zich om, waarna ze hard naar hem siste. Hij trok even met zijn oren, maar reageerde verder niet en duwde rustig verder. Helaas ving ze hem net op tijd op. De vaas spatte niet kapot, al vielen de bloemen en het restje water wel op de grond. ’Hellebeest,’ Beet ze hem toe, en hij onderdrukte net een glimlach. De paniek was compleet toen ook de wasbak begon over te lopen, aangezien ze de kraan niet had dicht gedraaid. Kijk, nu zou ze moeten gaan opruimen. Geen tijd meer om hem in bad te doen dus. Als ze weg liep om een dweil te halen, glipte hij er stiekem vandoor. Probleem opgelost.

Al kwam ze eerst weer in haar stoel zitten. Alsof ze hem nog wat langer wilde bezighouden. ’Wat ben jij?’ Fluisterde ze, waarbij ze iets voorover boog. Noctem bleef muisstil zitten. Uh oh, dit was niet goed. ’Ik ben Penny,’ Stelde ze zichzelf toen voor. ’En wie ben jij?’ Oh jee, ze wist dat er iets meer aan hem was dan hij liet uitschijnen. Al had ze dat gevoel vast al langer. Maar nu confronteerde ze hem echt. Het was alsof ze probeerde uit te lokken dat hij zijn geheim prijs gaf. En geen wild haar in zijn vacht die er aan dacht om dat ooit te doen. Daarom stond hij op, hopte van het tafeltje af en liep naar de deur. Hij zette er zijn voorpoot tegen en keek achterom, met een zo zielig mogelijke blik in zijn ogen terwijl hij opnieuw smekend begon te miauwen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptydi feb 20, 2018 11:50 pm

I. Andromeda - Pagina 2 Penny710

// Release the animal
Nadat Penelope zich met een zucht in haar door Maantje geruïneerde zitmeubel had laten vallen en hem haar existentiële vraagstuk voor had gelegd, was de zwarte kat gewoonweg opgestaan. Het was niet alsof ze verwachtte dat hij naar aanleiding van haar vragen iets zou doen waardoor plotseling alles logisch was, maar ze had toch op een andere reactie gehoopt. Waar was ze überhaupt mee bezig? Ze deed wel vaker dingen waarvan ze er halverwege het proces achter kwam dat het volkomen zinloos was -dat hoorde nu eenmaal bij het bestaan van een onderzoeker- maar als ze zo haar kantoortje annex woonkamertje rondkeek, was ze toch echt meer achteruit gegaan dan dat ze voortgang had geboekt. En dan had ze het niet eens over de (water)schade.

Ze had gedacht dat hij er weer vandoor was gegaan om zijn nagels nog ergens in te zetten of op zoek ging naar een ander voorwerp dat hij om kon gooien, maar toen een zielig gemauw haar oren vulde keek ze verbaasd op. Een frons nestelde zich tussen haar wenkbrauwen bij de hartverscheurende aanblik van zijn pootje tegen de deur. Alsof hij klaar was met alles uit de kast trekken en haar nu als laatste redmiddel smeekte hem te laten gaan. Of dat nu manipulatief was of niet, het werkte vele malen beter dan alles wat hij in het begin uit had gehaald. Dit speelde in op haar gevoel, en dat gevoel vertelde haar dat ze iets niet helemaal goed deed. Waarom hield ze hem hier tegen zijn wil in? Was dat voor hem, of voor haar? Ze bedoelde, hij zag eruit alsof hij al lange tijd voor zichzelf had kunnen zorgen, en ze had hem tenslotte te eten gegeven. Als hij het hier niet naar zijn zin had, wilde hij dan wel geadopteerd worden door een ander gezin? Iets vertelde haar dat hij op zoek was naar iets anders, iets specifieks, waar ze haar vinger niet op kon leggen. Penelope trok zichzelf overeind om naast hem op haar hurken te komen zitten. ’Ik ga je laten gaan oké? Ik zweer het.’ Ze stak haar pink uit voor het geval hij dacht dat hij niet op haar belofte kon reken en krabde hem maar eens achter zijn oor toen hij haar pinky promise onbeantwoord liet. ’Maar er is echt iets dat ik nog aan je wil geven.’ Ze probeerde het te laten klinken als een cadeautje, al kon ze wel raden wat hij ervan zou vinden dat ze hem in bad zou stoppen. Ze tilde hem op om hem nog eens een uitgebreide hoofdmassage te geven, hopende dat hij niet had gemerkt dat ze haar hand in haar zak had laten glijden om in het flesje te knijpen en nu een sneaky hoeveelheid vlooienmiddel in zijn nek smeerde. Ze betwijfelde echter of dat onopgemerkt kon blijven, gezien de hardnekkig steriele geur Penelope haast meer stoorde dan de ravage die er van de kamer geworden was.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptyza feb 24, 2018 2:38 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Zijn ware identiteit was een geheim en dat zou het ook blijven. Ze was niet zijn witch dus had ze er geen zaken mee. Ze was ook geen witch in het algemeen, anders had ze zijn gedrag veel sneller weten te verklaren. Maar ze tastte in het donker, kwam naar hem voor antwoorden die hij niet geven zou. Nu was het echt wel tijd om te gaan though. Voor ze nog meer gekke vragen ging stellen die hij op den duur niet meer zou kunnen negeren. Waar zijn vorige acties duidelijk gefaald hadden, bleek deze meer effect te hebben. Ze had blijkbaar wel een gevoelig hart, ondanks dat ze hem ontvoerd had. Ze kwam naast hem neer zitten , en hij zette zijn pootje terug op de grond. ’Ik ga je laten gaan oké? Ik zweer het.’ Zei ze, waarna ze haar pink uit stak. Een pinky promise. Als mens, een tijd geleden, had hij daar ook nog aan mee gedaan. Nu hield hij zich stil.

’Maar er is echt iets dat ik nog aan je wil geven.’ Vertelde ze. Ze pakte hem op, en hij geloofde bijna dat dit een oprecht goedmakertje was. Hij snorde dan ook miniem terwijl ze hem uitgebreid begon te aaien. Helaas was dit ook weer een val. De sterke geur en het plakkerige gevoel in zijn nek vertelde hem dat er iets niet pluis was. Zijn oren trokken gelijk naar achteren, en het gesnor veranderde in protesterend gebrom. Echter hield hij zich stil. Ze had hem beloofd te laten gaan, dus dat betekende dat hij niet in bad hoefde. Hoe sneller ze klaar was met het insmeren van whatever spul ze op haar handen had, hoe sneller ze hem buiten zou zetten. Right?

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptydo maa 01, 2018 8:02 pm

I. Andromeda - Pagina 2 Penny710

// Release the animal
Het was vanaf het allerbegin al duidelijk dat hij niet was waar hij wilde zijn. Toch was er iets omgeslagen bij Penelope zelf. Wellicht dat ze in het begin de moed hoog had gehouden en ervan overtuigd was dat hij wel weer bij zou trekken -niets bleek minder waar, een feit dat was vast te stellen na het werpen van één blik de kamer in-. Of misschien was ze, naarmate ze meer tijd met hem had doorgebracht, om hem en zijn wensen gaan geven. Hij was geen doorsnee kat, dat was duidelijk. Maar een object van studie mocht ze ook niet van hem maken. Dat was oneerlijk. Als hij niet zat te wachten op een nieuw thuis, kon ze hem dat ook niet geven. Het was iets dat een klein beetje pijn deed, maar ook iets dat ze los moest laten. Hij leek prima voor zichzelf te kunnen zorgen; zij had alles gedaan wat ze kon doen om te helpen. Althans… bijna.

Weer moest ze hem een beetje misleiden. Een schuldgevoel zonk daarbij op haar borstkas in, maar ze moest blijven bedenken dat dit voor zijn eigen bestwil was. Hierna liet ze hem gaan. Echt, dit keer. De zwarte kat begon heel lichtjes waarneembaar te spinnen toen Penelope hem optilde en aan de hoofdmassage begon. Het geluid deed een waterig glimlachje verschijnen op haar gezicht. Hij mocht het haar dan moeilijk hebben gemaakt… Correctie; ze mochten het elkaar dan moeilijk hebben gemaakt, maar het maakte haar toch verdrietig dat ze alweer zo snel afscheid moesten nemen. En met die vrolijke noot begon ze het onaangename vlooienspul in zijn nek te smeren. Nu was het geen wraakactie meer waar ze -toegegeven- misschien een heel klein beetje van had kunnen genieten, zoals het spelletje wat ze eerder gespeeld hadden. Nu wilde ze hem vooral zo goed mogelijk voorbereid de winter terug in sturen. Zoals ze hem niet kwalijk kon nemen, ging zijn geknor over in gebrom. Haar zelf opgestelde onderpand leek echter te werken, want verrassend genoeg bleef Maantje zitten waar hij zat. Al betwijfelde ze of de volgende stap zo soepel ging verlopen…

Zodra ze klaar was met het insmeren van de belangrijkste delen van zijn vacht, draaide ze het dopje weer op de fles. Daarbij verzekerde ze zichzelf er echter wel van dat hij niet zomaar weg kon glippen door haar armen zoveel mogelijk om hem heen te houden. Stap twee. Penny beet haar kaken opeen, pakte hem steviger vast en stond op. ’Sorry…’ fluisterde ze meelevend terwijl ze resolute stappen richting de gootsteen zette en hij toch echt wel in de gaten moest krijgen waar dit heen ging. Ze hield hem eventjes wat hoger in de lucht -het had er haast uit moeten zien als de openingsscène van The Lion King- om de grond beter te kunnen zien. Ze moest natuurlijk niet hebben dat ze nu zou uitglijden over die eerder gecreëerde plas. De hoop om droog te blijven had ze echter wel verworpen. De wasbak zat nog overvol met water, en het feit dat ze waarschijnlijk een wild tegenstribbelende kat in haar armen zou hebben daarbij opgeteld… Tja, logischerwijs zou ze absoluut doorweekt raken. Voor Maantje zag het er allemaal echter nog minder zonnig uit. Hij zag nu het water naderen terwijl Penny haar armen weer naar beneden bracht in hem daarmee niet te snel, maar ook zeker niet te langzaam kennis liet maken met het warme water. ’Het is maar voor heel eventjes, ik beloof het,’ suste ze. Misschien had het te maken met dat ze met haar rug naar de gehele rotzooi stond die hij veroorzaakt had, maar ze kon zweren dat ze medelijden met hem voelde.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptyzo maa 04, 2018 11:05 pm




astra inclinant
sed non obligant.

Het onverwachtse afscheidscadeautje werd wel geapprecieerd. Want was dit niet wat hij het hardste miste in zijn leven? Aandacht. Liefde. Zorgeloos kunnen chillen, en dat niet op zijn eentje. Voor even kon hij genieten. Even maar. Want al snel kreeg hij door dat dit toch niet zo onschuldig als ze hem had willen doen denken. De intense geur van chemicaliën vulde zijn gevoelige neusje en hij voelde hoe zijn vacht begon te plakken. Hij bromde zachtjes, maar omdat ze hem niet echt pijn deed, haalde hij geen fratsen meer uit. Eerlijk gezegd was hij gewoon moe. Klaar om te gaan nappen. Dus hoopte hij dat ze hem nu gewoon naar buiten zou laten gaan. Maar toen ze hem op tilde, en niet richting de deur liep, wist hij al hoe laat het was. Zijn staart zwiepte heen en weer en zijn oren waren in zijn nek gedrukt. Zijn lip was lichtjes opgetrokken om zijn scherpe tanden te laten zien, maar het had geen zin. Onverbiddelijk werd hij in het water geduwd.

De zwarte kat drukte zichzelf tegen de verste wand van de gootsteen, die ondanks het warme water wel koud aanvoelde. Zijn magere lichaam viel nu nog meer op door het feit dat al zijn vacht tegen hem aan plakte. Ugh. Dit was zo niet cool. Hij voelde zich een verzopen eekhoorn, geen al te fijne ervaring dus. Zijn zilveren ogen focusten op haar gezicht, een mengeling van teleurstelling en angst in zijn blik. Zijn vertrouwen in de mensheid was al zo miniem, en nu had ze hem al drie keer verraden in de korte tijd dat hij bij haar was. Misschien deed ze het inderdaad voor zijn eigen bestwil, al leek ze gewoon niet door te hebben dat dit allemaal heel erg overbodig was. Hij was namelijk geen ordinaire straatkat. Al had hij natuurlijk voldoende kansen gekregen om dat aan haar te bewijzen. Dus eigenlijk had hij het een beetje zichzelf aangedaan. Dat was ook de reden dat hij, op het lichtjes blazen en protesteren na, niet ging krabben of bijten. Zolang ze hem maar niet met zijn natte pels op straat zette straks. Want anders was hij straks een wandelend ijsblokje.

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptyza maa 10, 2018 12:17 am

I. Andromeda - Pagina 2 Penny710

// Release the animal
De zwarte kat leek zich er bij neergelegd te hebben. Hij had immers gekregen wat hij wilde; zijn vrijheid. Nu er niets meer was om voor te vechten, leek de ergste strijd gestreden. Geen scherven, geen lekken. Ze kon hem zelfs zonder kleerscheuren of verwondingen. Natuurlijk zag ze aan ieder onderdeel van zijn lichaamstaal dat hij het niet bepaald op prijs stelde en dat hij angstig was, maar ze had ook wel verwacht dat hij nu niet echt een katje was om zonder handschoenen aan te pakken. Penelope was allang blij dat hij niet zijn nagels in haar huid had gezet en haar tot bloedens toe een lesje had geleerd. Met haar sussende woorden probeerde ze hem gerust te stellen alvorens en tijdens dat zijn zwarte vacht het water raakte. Ze probeerde haar handen zo goed en zo kwaad als het ging om hem heen te houden, maar ze moest natuurlijk ook de restanten van de shampoo uit zijn nek- en hoofdhaar zien te krijgen. Terwijl Maantje zich wanhopig tegen de rand drukte, liet Penelope voorzichtig haar handen van hem af glijden, waar ze vervolgens een kommetje van maakte om ook zijn kopje nat te maken. Ze blies een zware ademhaling uit toen ze zijn zilvere ogen ontmoette. De angst die hij uitstraalde was een te confronterende spiegel van schuldgevoel. Het kwam door haar dat hij zich zo voelde. Als ze hem gewoon lekker op zijn tak had laten zitten, was dit allemaal niet nodig geweest. Zijn blik had ook iets weg van verloren vertrouwen, iets wat haar misschien nog wel het meest raakte. Ze nam zich dan wel zo standvastig voor dat alles wat ze deed ten goede kwam van haar dieren -en daarmee ook de dieren die niet direct onder haar hoede vielen maar geen warm, Sundbergs gezin hadden om op terug te vallen- maar dit moment vertelde haar anders.

Het was niet dat ze alles wat ze zojuist uit zijn ogen had afgelezen niet eerder bij hem gevoeld had -al leek het wel anders te gaan dan bij een doorsnee huiskat- maar ze had het vooral aan de kant geschoven om hem te voorzien van alles dat ze te bieden had. Een slaapplek hoorde daar nu niet meer bij, maar ze moest zich er maar bij neerleggen zoals hij nu ook voor haar had gedaan. Ondertussen was ze weer begonnen aan het met haar vingers door zijn vacht masseren zodat de shampoo zich zou verspreiden en alle parasieten zou doden. Doordat de vacht zijn volume was verloren, merkte ze nogmaals op hoe dun hij was, al besloot ze er geen opmerking over te maken. ’Dit is toch niet zo slecht?’ nam ze voorzichtig aan, hem over zijn huid krabbend. Tja, het water, dat was en bleef toch wel een minpuntje, maar als je dat eventjes weg dacht was het praktisch een gratis massage. ’Bijna klaar…’ Opperst geconcentreerd checkte ze verschillende plekjes waar vlooien zich over het algemeen het liefst nestelden. Ook deze, vele malen kleinere wezentjes kon ze voelen verzwakken. Een goed teken, alhoewel natuurlijk ook niet erg prettig voor hen.

Een laatste keer goot ze voorzichtig een kleine hoeveelheid water over hem heen om de kleine beetjes schuim die nog aan zijn vacht kleefden weg te spoelen. ’Klaar!’ kondigde ze aan, waarna ze hem snel uit het water hees en op het aanrecht zette. Ze zou hem natuurlijk geen seconde langer dan nodig in het water houden. Snel greep ze naar een handdoek en sloeg die om hem heen. Daarmee begon ze druk te deppen en te wrijven. ’Je moet het niet koud krijgen natuurlijk,’ mompelde ze, meer tegen zichzelf dan voor iemand om het te verstaan. Nee, het was niet dat ze het deed om hem geen kans meer te geven zich uit te schudden. Dat kon ze haast niet minder om geven; alles was hier toch al nat.

Terug naar boven Ga naar beneden
Noctem Incaendium
Noctem Incaendium
Class 2
Aantal berichten : 33

Character Profile
Alias: Flamekeeper
Age: 22
Occupation: zwerfkat
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptyma maa 26, 2018 8:51 am




astra inclinant
sed non obligant.

Nu had ze eindelijk haar zin gekregen. Hij had zich zonder al te veel tegen te stribbelen in de gootsteen laten zetten. Het water doorweekte hem vrijwel onmiddellijk, geen aangenaam gevoel, als je het hem vroeg. Maar naar zijn mening werd hier niet geluisterd, dat was nu wel duidelijk. ’Dit is toch niet zo slecht?’ Opperde ze, en hij moest de grootste moeite doen om niet met zijn ogen te gaan rollen. De zwarte kat zwiepte af en toe met zijn staart, maar gaf verder geen kik. ’Bijna klaar…’ Wist ze hem te vertellen. Ze ging opnieuw op zoek naar een teken van beestjes in zijn doorweekte pels, maar besloot al snel dat ze genoeg had gedaan. De laatste restjes zeep werden weggespoeld en hij werd uiteindelijk uit het water gevist. De tomcat werd op het aanrecht gezet en voor hij het wist werd er een handdoek om hem heen gewikkeld.

’Je moet het niet koud krijgen natuurlijk,’ Mompelde ze. Kijk, dat kon hij dan wel weer appreciëren. Anders had het uren geduurd voor hij volledig opgedroogd was, en het koude winterweer zou hem parten spelen als ze hem nu buiten had gezet. Hij boog iets door zijn pootjes om zijn evenwicht te houden terwijl ze hem droog wreef. Zijn vacht was nog lichtjes nat, maar dit zou geen probleem meer mogen zijn. Het piekte wel alle kanten op, maar het zag er lang niet zo warrig uit als eerder. Toen ze de handdoek weg nam, zag hij zijn kans om op de grond te springen. Even aarzelde hij, maar gaf haar uiteindelijk een kopje tegen haar been, waarna hij zijn lichaam langs haar heen liet glijden. Een woordeloos bedankje. Maar mocht hij nu alsjeblieft naar buiten?

Terug naar boven Ga naar beneden
Penelope Malone
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58

Character Profile
Alias: Fauna
Age: 44
Occupation: Animal Shelter Owner
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Emptyzo apr 01, 2018 5:04 pm

I. Andromeda - Pagina 2 Penny710

// Release the animal
Het was haar na zoveel momenten van bittere strijd eindelijk gelukt hem het water in te krijgen. Natuurlijk snapte ze waar hij vandaan kwam; als Penelope zich in zijn huid verplaatste -of in de huid van vrijwel iedere andere kat wat dat betrof- en ervoer hoe een bad voelde vanuit zijn perspectief, begreep ze wat het het tegenstribbelen waard maakte. Ze kon zich echter ook verplaatsen in de gevoelens van een kat met een brandschone vacht, en ze had zich door vele katachtigen laten vertellen dat dat het beste gevoel van de wereld was. Ze bewees Maantje dus enkel een dienst, als je het haar vroeg. Het was dus best een overwinning dat ze hem de wasbak in had gekregen. Het was echter een brug te ver om de zwarte kater met zijn neus op de feiten te drukken -ze kon zweren dat ze een dodelijke blik van hem toegeworpen kreeg.

Nadat alle handelingen verricht waren die hem parasietvrij zouden moeten verklaren, haalde de roodharige vrouw hem haastig uit het water om hem met een handdoek te omsluieren. Als ze hem in deze, drijfnatte staat de straat weer op zou sturen, zou hij binnen een mum van tijd ten prooi vallen aan de nachtelijke kou. Penelope glimlachte toen de kat een stevigere houding aannam terwijl ze hem droogwreef. Hij zou het wel redden buiten haar pension, daarvan was ze inmiddels wel overtuigd. Als een kritische kaptster trok ze zwierig de handdoek van zijn nog wat vochtige vacht en inspecteerde met een aantal tevreden knikjes het resultaat. Niet dat ze zijn wilde haren helemaal getemd had gekregen, maar ze was al trots dat ze überhaupt verbetering mede mogelijk had gemaakt. Maantje had er inmiddels wel genoeg van gekregen en ontsprong de dans van haar verdere styling met een soepele sprong. Met een glimlach en een semi-verslagen uitdrukking op haar gezicht gooide Penelope de handdoek terug op het aanrecht en trok de stop uit de geïmproviseerde badkuip. Ze schrok even op toen ze zijn frisse vacht tegen haar kuit voelde strijken, maar al snel dacht ze een zekere dankbaarheid bij hem waar te nemen. Ze slaakte een moederlijke zucht en liet zich zakken om hem nog eventjes door zijn pels te krabben. Hij had gelijk, ze hadden nu eenmaal een woordloze deal gesloten.

Binnen enkele stappen was ze bij de deur van het kamertje achter de balie en zwaaide ze deur nummer een voor hem open. ’Na u.’ Het klapdeurtje bij de toonbank moest voor hem geen obstakel vormen, gezien hij daar moeiteloos onderdoor zou kunnen gaan. Er was echter nog wel een deur die hem ervan weerhield de grote wijde wereld weer in te gaan. In wat diende als haar ontvangsthal -een kleine ruimte met een kapstok en twee klapstoeltjes tegenover de toonbank- wachtte ze tot de zwarte kat haar had bijgebeend en legde ze haar hand op de deurklink. ’Gedraag je een beetje daarbuiten, Maantje.’ sprak ze hem op zachte, strenge toon nog een laatste keer toe, terwijl ze hem op zijn voorhoofd klopte. Het openzwaaien van de deur ging om de een of andere reden gepaard met een beklemmend gevoel op haar borst. Ze wist heus wel dat de kat zich zou redden, maar ze had hem graag een liefdevol gezin gegund. In de beperkte tijd die ze met hem had doorgebracht, was ze er aan de andere kant ook wel achter gekomen dat hij alles behalve een gewone huiskat was. Toch leek hij ergens naar op zoek, naar een vorm van genegenheid waar Penelope haar vinger nog niet op had kunnen leggen. Toen ze zijn zwarte pels uit het oog was verloren, begaf ze zich hoofdschuddend terug naar haar kantoortje om iets te doen aan de ravage die hij had achtergelaten. Misschien dat ze er ooit nog achter zou komen wat zich verschool achter die zilverkleurige ogen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
I. Andromeda - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: I. Andromeda   I. Andromeda - Pagina 2 Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
I. Andromeda
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 2 van 2Ga naar pagina : Vorige  1, 2

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: The Suburbs :: Park-
Ga naar: