Caught in the fire [Mason & Arya]

Het werd tijd dat Arya en hij de dieper gelegen gedeeltes van de school eens gingen onderzoeken. Mason had al het één en ander gehoord over de Danger Room en de Training Rooms. Aangezien je die eerste enkel met toestemming mocht betreden - stomme regeltjes ook -, hadden hij besloten zijn zusje te vragen naar de training rooms te komen. Ze was laat. Ongeduldig wiebelde Mason op zijn voeten, hoewel hij vanochtend een stuk had hardgelopen was hij zijn energie nog steeds niet kwijt. Een dosis vuursturen zou hier waarschijnlijk wel bij helpen, dat deed het altijd. Het was net alsof zijn vuur opgekropte energie was, die er zo nu en dan echt uit moest. Waar bleef dat kind? Ze was nooit laat. Oké, bijna nooit. Zo nu en dan wou ze nog wel eens vergeten de tijd in de gaten te houden, vooral als ze het gezellig had. Zou ze het gezellig hebben hier? Zou ze al vriendinnen hebben gemaakt? Ze zaten hier nu al bijna twee dagen, in die tijd had hij haar enkel tijdens de lunch en het avond eten gezien. Raar eigenlijk. Normaal zagen ze elkaar veel vaker. Uit zijn broekzak viste Mason zijn mobiel. Hey! Waar blijf je? Ik ga vast naar binnen hoor, verveel me echt dood! X Hoofdschuddend verzond hij het berichtje naar zijn zusje. Hopelijk zou ze zo komen, alleen trainen vond hij altijd zo saai. Hij liep de kleedkamer in, viste een donker pak uit zijn sporttas. Hoewel zijn huid en haar tegen vuur kon, konden zijn normale kleren dat niet. Marc had voor Arya en hem vuur bestendigen pakken laten maken. Wel pas nadat hij erachter was gekomen hoe handig de mutaties van zijn kinderen waren, natuurlijk. Snel kleden Mason zich om. Zijn Vans ruilde hij in voor een paar zwarten schoen, ook deze waren vuurbestendig. Vroeger waren Arya en hij regelmatig terug gekomen uit het bas, met brand gaten in hun kleren.

Mason duwde de zware metalen duur open die naar een enorme ruimte leiden, de muren, de vloer en het plafond alles was vuur en hitte bestendig. Awesome. Overal in de ruimte stonden muren en blokken waardoor je vanaf verschillende hoogtes vuur, of welk element je ook controleerde, kon manipuleren. Na kort door de ruimte te hebben gelopen, creëerde Mason een klein vlammetje. Even keek hij na het flakkerende lichtje. Om het vuur vervolgens op te laten laaien, hij vormde een vuur bal om zich heen. Liet deze met een hoge snelheid rond draaien, door met zijn handen te bewegen kon hij lange vlammen naar buiten doen slaan. Als de klauwen van een hongerig beest. Het geluid van de deur die open ging trok Mason's aandacht, moeiteloos liet hij het vuur verdwijnen. Het was alsof zijn lichaam de rode vlammen in zich opnamen. "Hey!" Begroete hij zijn zusje met een grote grijns.

[Arya & Mason]

Arya had zich de laatste dagen niet zo veel laten zien. Ze vond het allemaal maar spannend, en elke keer dat ze wilde gaan, stond ze voor de deur met haar hand op de klink met die aarzelende gedachte in haar hoofd. Ze had Mason ook al een aantal dagen niet gezien, hij was haar enige steun. Als ze bij hem was voelde ze zich veilig en kon ze zichzelf zijn; spontaan, vrolijk en een beetje bijdehand.
Ze zouden vandaag gaan oefenen in de trainings room. Ze wist dat hij erg vroeg zou zijn en dat hij er heel erg veel zin in had, maar voor de zekerheid wachtte ze nog 5 minuten zodat ze niet zou hoeven wachten op hem. Alleen maar zodat ze niet in aanraking zou komen met andere mensen die haar raar vonden omdat ze de nieuweling was en zichzelf niet durfde te laten zien. Ze vond het zelf een kinderachtige gedachten, maar toch bleef die gedachten hangen. Ze pakte haar tas, met een speciaal pak die tegen vuur en hitte kon. Ze rende door de gangen naar de trainings room. Op een gegeven moment zag ze de bordjes niet meer. Hoe kon dat nou ze had de kaart zo vaak door genomen, en er waren ook nog eens bordjes met welke kant ze op moest. Ze rende terug naar de plek waar ze het laatste bordje had gezien. Ze kon het bordje maar niet vinden, ze rende door de lange gangen en zalen. Het hielp niet meer, ze kon het niet vinden. Ze ging stil staan en bedacht of ze iets fout had gedaan. Ze was door een deur heen gerend toen ze naar een jonge keek die verder op tegen  een deur aan het schreeuwen was. Dat was de fout geweest. Ze rende terug naar de deur, (waar ze al een aantal keer langs was gekomen) maar hij stond niet meer open. De deur zat waarschijnlijk toch op slot, maar ze probeerde de deur toch nog te openen, maar zoals ze al dacht, zat hij op slot. Had zij dat nu net weer, terwijl ze al later weg was gegaan. Arya keek op haar mobiel ze had er al vijf minuten moeten zijn, er kwam ook een berichtje binnen van Mason, waarin hij vroeg waar ze bleef. Ze begon met trekken aan de klink, dat hielp niet. Ze begon te schoppen en duwen tegen de deur, maar nog steeds geen beweging. Ze durfde niet te roepen dat iemand de deur open moest doen, dan zouden ze haar uit gaan lachen. Ze moest iets bedenken, maar wat… Ze werd zo kwaad op zichzelf dat ze het vuur en de rook in zich voelde ophopen. Ze wilde het vermeiden, maar het lukte niet het werd alleen maar sterker. Ze voelde haar handen verkrampen en naar elkaar toe trekken. Ze voelde de vuurbal aankomen, niet drie seconden later kwam er een mega vuurbal vanaf haar handen. Snel probeerde ze de vuurbal terug te halen, vlak voor de muur liet ze de vuurbal verdwijnen. Arya had de moed bijna opgegeven, maar toen ze merkte dat er rook vanaf haar handen kwam wist ze wat ze kon doen. Ze nam een diepe zucht en maakte een lange sliert van rook, die stuurde ze onder de deur door. Het koste haar wel veel moeite, de deur zat zo dicht tegen de grond aan dat ze de sliert van rook heel erg compact moest houden. Ze sloot haar ogen en stuurde de sliert van rook onder de deur door, tegen de deur naar boven, naar de klink. Ze rolde een stukje van de sliert op om de klink en trok met al haar kracht die ze in de sliert kon brengen  naar beneden. De deur schoot los! Het was gelukt, ze had haar manipulatie goed gebruikt. Ze hoopte dat niemand het van de andere kant van de deur had gezien. Ze zou dan een aantal weken niet meer mogen sturen, ook niet onder begeleiding. Dat was het ergste wat er zou kunnen gebeuren.
Ze duwde de deur open en keek om het hoekje om te kijken of er iemand was die haar zou kunnen hebben gezien. Er was niemand, daar had ze geluk mee gehad. Ze pakte haar tas die ze ondertussen op de grond had gezet en rende de goeie kant op. Dit keer wel. Ze haastte zich door de gangen naar de trainings room. Toen ze eenmaal aan was gekomen, stond Mason er niet meer. Hij was vast al naar binnen gegaan, zo veel zin had hij er wel in. Toen ik de kleedkamer in liep, om me om te kleden, stonden zijn tas en schoenen er. Ze waren dus alleen. Daar had Arya totaal geen moeite mee. Ze zette haar tas op de bank en pakte haar speciale pak eruit. Ze legde het op de grond om te kijken hoe het eruit zag. Ze vond hem wel heel erg mooi, haar vader had het dus goed uitgekozen, vond zij tenminste. Ze wist natuurlijk niet hoe Mason er over dacht.  Ze pakte het van de grond en keer er nog één keer goed naar voordat ze het aan deed. Rechts boven haar borst zat een kaartje ingenaaid met haar naam, “Arya Danea Davis”.
Aan de ene kant was ze trots op haar manipulatie, omdat niet veel mensen het hebben en ze het toch wel heel gaaf vond. Aan de andere kant, waarom moest zei het nou net weer hebben. Ze moest naar een speciaal eiland, ze mocht niet bij haar vader blijven, bij haar school vriendinnen.
Ze voelde dat Mason een vlammetje maakte en het een beetje liet op waaien. Snel trok ze haar pak aan en de bij behorende schoenen die ook vuurbestendig waren. Ze legde haar kleren opgevouwen weer in de tas en haar schoenen zette ze netjes naast elkaar onder het bankje. Ze liep naar de grote metalen duur en legde haar hand op de hendel. Ze voelde dat Mason een grote vuurbal aan het rondslingeren was. Ze keek nog één laatste keer naar de twee tassen. Het zag er wel grappig uit, want haar tas en schoenen waren netjes neergelegd en gezet en dat van haar broer zag er juist het tegenovergestelde uit. Alle kleren waren er zo op gegooid en zijn schoenen zo onder de bank gegooid. Ze trok de zware metalen deur open en liep naar binnen. Mason liet met gemak de vuurbal verdwijnen en groette haar met een grijns op zijn gezicht. Arya begon meteen met zich verontschuldigen en legde uit wat er was gebeurd dat ze zo laat was. Toen ze klaar was met haar uitleg begon ze kleine vlammetjes te maken om alvast op te warmen. Ze wilde eerst altijd het gevoel weer hebben voor dat ze met grote vlammen ging werken. Ze vormde de vlammetjes tot voorwerpen en vormen. Ze liet de vlammetjes verdwijnen en liet ze overgaan in rook. De rookpluimpjes die op stegen, haalde ze terug en ging door met vormen maken van de rook. Toen ze alle vormpjes had gehad, ging ze over naar lange slierten van rook. Ze liet de slierten overgaan in de lucht. Arya had geen idee wat Mason over haar dacht. Zou hij iets gaan zeggen over waarom ze niet zo veel uit haar kamer kwam? Of weer totaal iets anders, of zou hij gaan lachen omdat ze zichzelf had opgesloten.

[Mason & Arya]