Lucht-je-hartje

Hoewel ik de laatste tijd me voelde alsof ik weer terug ging naar niet zo vrolijke en fijne gedachtes en gevoelens, voel ik me vandaag vrolijk en blij en ik ben zo opgelucht want ik ben zo bang om weer weg te zakken zeg maar. En misschien leer ik eindelijk hoe ik zelf mijn hoofd boven water kan houden, zonder hulp of zielig gedoe. Ik hoop het, want in the end kunnen andere mensen het niet voor je doen, je moet goed voor jezelf zorgen en lief voor jezelf zijn en zorgen dat je jezelf kan redden. En zou het niet verschrikkelijk geweldig zijn als ik eindelijk zo ver was dat ik dat kan...

Ugh, ik post hier te vaak, maar ik word gek van mijn moodswings. Het ene moment voel ik me goed, dan ben ik weer boos en chagrijnig en sad, like right now. Het ene moment voel ik me keisterk, het andere moment voel ik me zwak. En dat moet ik allemaal opschrijven van de psycholoog maar het fucking werkt niet en ik word er gek van. Ik zie alleen maar staan wat me elke dag depressief maakt en de dingen die me vrolijk maken zijn er maar even, waarna die realiteit weer terugkomt. Ik weet gewoon niet waarom ik sad of mad ben of whatever. Nja t zal wel goedkomen ofzo.

Het zal een fucking wonder zijn als ik mezelf of iemand anders niet van kant maak dit schooljaar.

Sorry dat ik zo lang niet meer online ben geweest, ik voel me dan ook wel een beetje 'schuldig' om dit hier nu neer te zetten. Maar ik moet het echt even kwijt aan mensen die er totaal buiten staan. Één van de redenen dat ik zo lang niet meer online geweest ben is school, de ander door mijn vriend maar ook omdat zoals sommige van jullie al weten dat mijn beste vriend al bijna 5 jaar lang depressief is. Hij heeft heel vaak aan zelfmoord gedacht en al pogingen geprobeerd, die gelukkig allemaal mislukt zijn. Hij loopt hiervoor bij een psygiater en krijgt medicijnen, maar het wilt allemaal eigenlijk niet helpen. Vandaag in de les zegt hij opeens tegen me: "Ik ben zo blij dat je gekomen bent." Ik sla heel vaak het eerste uur over en dan krijg ik wel een appje van hem hoelaat ik op school ben, maar zo iets zegt hij normaal nooit. Dus dat zat me al niet echt lekker. En dan zitten we rustig te werken loopt hij opeens heel gehaast weg. Vraagt een vriendin van mij waar hij heen gaat, zegt hij: "Ik ben zo terug app je zo wel." Super raar, maar Mitch heeft wel vaker van dit soort dingen. Maar we kregen maar geen appje, dus ik kneep hem al. Ben ik de klas uit gelopen om hem te bellen, zegt hij dat hij naar het station is. Vraag ik waarom, krijg ik geen antwoord. Dus ik vraag of hij naar huis gaat, zegt hij nee ik ga naar het station. Vraag ik nogmaals wat hij daar gaat doen, zegt hij: "Denk maar goed na." En hangt hij vervolgens op. Dus ik helemaal over de zeik naar mijn vriend, tevens de beste vriend van Mitch die meteen zijn moeder belt. Mike naar het station toe en ik moest opschool blijven. Ik huilen, helemaal over de zeik en niet in staat om de les in te gaan ofzo. Komt een vriendin van mij en ook een goeie vriendin van Mitch naar mij toe om te vragen wat er met Mitch is. Wij samen met die andere vriendin van mij aan het janken daar. Uiteindelijk heeft Mike hem op tijd van het spoor kunnen trekken en heeft zijn moeder hem opgehaald. Nu wordt hij waarschijnlijk opgenomen, eindelijk.. Ik ben er echt helemaal kapot en gesloopt van. Het voelde echt alsof ik hem kwijt was, alsof ik een stukje van mezelf kwijt was..

Bedankt als je het gelezen hebt en ik moest het echt even kwijt..

Wat een verschrikkelijk KUTWIJF is mijn begeleidster. Ze heeft vandaag mijn ontwikkelingsmeter ingevuld en ik ben op alles vooruitgegaan. Nu moet je mondelinge taalvaardigheid en schriftelijke taalvaardigheid voldoende zijn, anders wordt je stage niet geaccepteerd, en wat heeft ze ingevuld? Precies, een FUCKING ONVOLDOENDE. Echt dat wijf wilt mij gewoon ergens op afrekenen, eventjes laten weten dat ze me niet mag en me daarom nog eventjes een trap nageeft. O ja, en alsof dat allemaal niet erg genoeg is, heb ik ook nog een verschrikkelijk gezeik met mijn ex en heb ik met een 37-jarige man het afgelopen weekend gezoend. Oftewel; mijn leven is weer heerlijk. Fuck dit kutleven.

ik weet niet echt wat ik hierin moet zeggen, want ja ik weet ook niet echt wat ik heb de laatste paar dagen. Ik heb gewoon het gevoel alsof ik moet huilen terwijl er eigenlijk helemaal niet is. Ik ben down en depri en ik weet helemaal niet waarom. Soms wil ik dan al die gevoelens in een post verwerken, maar dan weet ik niet wat er echt in moet zetten; behalve dan dat mijn char in een post dan verdrietig is of zo. Maar verder helemaal niets.
En als ik dan zo´n post wil typen weet ik waar ik die moet neerzetten. Daarom doe ik het eigenlijk hier (maar dat is wel duidelijk, i tink).
Ik heb gister nagedacht om een paar redenen waarom ik me verdrietig kan voelen. Reden 1: omdat ik bang ben dat ik niet ga slagen voor mijn examens vanwege Duits waar ik de hele tijd onvoldoendes voor haal. Reden 2: door te veel zielig liedjes te luisteren. Reden 3: dat ik niet kan posten (iets wat best raar is als reden, want ik wil zo graag posten) Reden 4: ik wil zo graag uithuilen wat niet lukt. Reden 5: als ik een liedje hoor krijg ik meestal inspiratie om te posten of te dansen, maar dat is nu ook al helemaal weg. Dat zijn de 5 redenen die gister heb bedacht waardoor ik zo down kan voelen. Maar ik heb ook het gevoel als ik post dat ik dan iets verpest voor de ander. Dat diegene dan niet terug kan posten. En dan wil ik graag gaan vragen waarom diegene dan nog niet terug post, maar dan heb ik echt het gevoel als of dan echt zo desperate ben en ongeduldig; en dat wil ik niet.
Als ik dit zo terug lees, dan denk ik echt van er is toch niets om je zorgen over te maken. Maar dan huil ik gewoon terwijl dat eigenlijk nergens voor nodig hoeft te zijn. Het gewoon allemaal zo veel feels en zo. En echt ik heb geen idee wat er mis is met mij de laatste dagen.

Bedankt als je dit gelezen hebt, als je het begrijpt please stuur me dan een pb of zo want ik wil echt zo graag weten hoe ik er vanaf kan komen!  

Ik heb weer even een mental breakdown.. that's for sure..
Maar daarom wil ik ook eventjes mijn hart hier luchten, gezien ik het ook even nodig heb om die dingen eventjes uit te schrijven en hier neer te zetten en het loopt allemaal een beetje hoog op (sinds ik gister van half een tot een uur heb liggen huilen en ik kon er gewoon niet door slapen, daarom ben ik nu ook thuis gebleven)

Ten eerste, ik heb eigenlijk best wel een shitklas waar ik me zeker niet in thuis voel. We hebben nu een hele grote klas en het grootste gedeelte van onze klas zijn jongens, en dat zou normaal geen probleem moeten veroorzaken maar in onze klas in dit het wel, en dat komt doordat het nogal zo is dat de meisjes van onze klas nogal gepest of bespot worden door de jongens. Feminisme is echt helemaal niet aanwezig in onze klas, wij worden echt als ongedierte behandelt door de jongens in onze groep. Gelukkig heb ik hier zelf niet zoveel last van, van gepest ofzo, maar dat komt doordat ik een beetje in een buitengroepje van de klas zit. Maar ik vind het wel heel erg vervelend voor de andere meisjes in onze klas die zo gepest worden door de jongens, in een mate waarop het gewoon echt niet meer leuk is.
Maar nu een ander punt waar ik me wel echt ontzettend aan irriteer in onze klas, dat is het racisme. Want als er iets is waar ze goed in zijn is het wel schelden op buitenlanders en ze constant de schuld te geven van alles. Het lijkt wel alsof ik de enige ben die vind dat je naar een individueel persoon moet kijken en niet naar de reputatie van een soort ras ofzo, want je kan een iemand niet de schuld geven voor iets wat een ander doet. Maar nee, bij ons vinden ze allemaal stuk voor stuk dat je buitenlanders moest afschieten, en dat word dan ook zo gezegd, zelfs mijn 'vrienden' zijn van die mening en ik heb ze ook al vaak genoeg gezegd dat ze gewoon niet met mij over die dingen moeten praten, heb ze duidelijk mijn mening laten weten over al dat soort racisme maar daar word niet naar geluisterd. Heb ze ook gezegd dat ik het niet erg vind dat zij zo denken, alleen dat ik gewoon niet zo dingen ga lopen roepen omdat ik vind dat het oneerlijk is om die mensen al te lopen beoordelen voordat je ze überhaupt kent. Dat ik alleen wil dat ze mij hiermee met rust laten, want ik ga er gewoon niet over mee praten.
En als laatste, ik voel me gewoon zeer eenzaam, want ik heb niet echt een close vriend in onze klas. Ik heb alleen twee vriendinnen waar ik wel prima mee overweg kan, maar het is meer like dat ik gewoon bij hun zit en ik praat met ze en zij met mij, alleen omdat ze niet alleen willen zijn. Ik denk ook dat ik echt heel erg mijn vriendinnen van vorig jaar mis want dat waren echt close vrienden en die zie ik nu nog maar nauwelijks.
Eigenlijk zie ik jullie ook echt als échte vrienden, ondanks dat ik jullie dan niet in het echt ken, of in ieder geval nog nooit gezien heb (op Nelleke, Cynthia, Rootje en zelfs Max zonder dat we het wisten xd na dan)
Maar goed, zelfs hier begin ik soms een beetje het gevoel te krijgen alsof ik maar een beetje overbodig ben en ik weet niet of ik nu gewoon gek aan denken ben maar dat ik niet echt gemogen word door sommigen.. Dit is misschien wat mij het meeste raakt en wat ervoor heeft gezorgd dat ik gisteravond even ik huilen uitbarstte. En ik weet het echt niet hoor, als ik gek ben moet je het maar gewoon zeggen maar ik krijg gewoon een beetje dat gevoel. Ik moest dit gewoon even delen omdat ik het niet voor me wil blijven houden en me er steeds slechter over blijven voelen..
Ook een beetje de reden waarom ik vanochtend uit de whatsapp groep ben gestapt dus, maar ik denk gewoon dat het eventjes beter is?

so, nu ga ik dan maar even posten om me eventjes af te leiden enzo

Wel, vandaag op dit uur exact kreeg ik het nieuws dat een goede vriend van me een ongeluk had gehad.. En morgen op Valentijn is hij een jaar dood, mijn hart breekt weer elke keer als ik denk aan de momenten met hem.. Dus bij deze spijt het me alvast als ik wat down lijk..

Het is nu ongeveer 2 á 3 maanden uit met mijn toemalige vriend. Ik was er in het begin echt kapot van, want het was niet omdat we niet van elkaar hielden en niet bij elkaar wilde zijn. Maar onze relatie werkte gewoon niet. We hadden veel ruzie, iedereen bemoeide zich er mee en we waren beide veel te jaloers. De break-up was dan ook voor ons allebei erg moeilijk.. Drie weken later kwam ik er achter dat meneer 3 x is vreemd gegaan. Thank god geen seks, maar hij heeft wel met drie verschillende meiden gezoend net een week voordat het uit ging. Toen ik dat hoorde ben ik zo door het lint gegaan, ik had hem wel kunnen vermoorden. Ook toen het uit was hadden Mike en ik erg veel ruzie. Uiteindelijk hebben we elkaar geblocked en heb ik hem, behalve van fb, overal afgegooid.
Maar toen liep ik een paar weken geleden in zijn oude vest op school (ik mocht hem houden en hij zit super lekker) en gingen opeens vriendinnen van hem schreeuwen "Ik wil dat vest!" Hoe kinderachtig? En ook niet in me face ofzo, nee zielig achter mijn rug om als ik weg loop. En lopen we langs elkaar op de trap, kijkt hij me niet aan. Oke, prima. Zegt het meisje die langs hem liep; "ugh, zegt ze geen eens hoi meer? Arrogant wijf." Nou sorry hoor, maar als hij me niet eens aankijkt moet ik wel hoi zeggen? Ik dus pist, waarom ik het me allemaal zo aantrok weet ik ook niet goed, maar ik negeerde hem vanaf dat moment compleet. Kom ik hem een week later opschool weer tegen. Loopt hij met zijn beste vriendin en tevens een hele goeie vriendin van mij. Die vriendin begroette mij, dus ik begroette haar terug en opeens glimlacht Mike helemaal naar me en zegt hij super lief hallo. Ik keek hem enkel aan en zei niks, ben echt helemaal klaar met hem.. Nu heb ik eigenlijk helemaal geen contact meer met hem en ben ik echt over hem heen. Heeft hij dus een nieuwe vriendin, waardoor ik vanochtend opeens keihard moest huilen.. Ik weet helemaal niet waarom? Ik ben er echt kapot van, en gaat die bitch me ook nog eens volgen op insta en al mijn foto's liken. Ik word sowieso helemaal naar van al die meiden van Mike die me gaan volgen en berichten gaan sturen enzo.. Stelletje jaloerse kwallen. Bah, laat me gewoon met rust.. Pff, ik ben er echt kapot van.. Was ik eindelijk over hem heen, dacht ik niet meer aan hem, voelt dit alsof iemand met een mes in mijn hart steekt.. En why? ;.;

Zoals sommige hier wel weten hebben wij thuis twee honden, twee border collies (Spyro en Luna)
Spyro is gewoon mijn eigen hond dus daar is helemaal niets mee maar Luna hebben wij gekregen samen met een andere border collie Frodo, omdat ze in een pension zaten en anders binnenkort naar het asiel moesten (dat werd ons dan in ieder geval gezegd)
De man die onze stiefvader was had Frodo genomen en wij Luna (want hij woonde toen soort van half in een andere plaats vanwege wat redenen) alleen het is een tijdje geleden uitgegaan tussen me moeder en hem (na 7 jaar dus dat wel best moeilijk voor ze, en ons ook wel) maar goed hij hield dus gewoon Frodo en wij Luna.
Wanneer wij Luna en Frodo kregen (van de politie) werd er helemaal niet gesproken over een tijdelijk verblijf, wij zouden de honden gewoon krijgen en dan zouden ze van ons zijn, de twee meisjes uit het vorige gezin mochten wel bezoekuren krijgen en dat was ook prima.
Wij merkten alleen wel aan de honden (vooral Frodo) dat ze behoorlijk beschadigd zijn, zo zijn ze allebei bang om klappen te krijgen en raakt Frodo bijna in paniek wanneer hij een bezem ziet (dus die is waarschijnlijk geslagen met een bezem) Ze zijn heel angstig als ze straf krijgen, waarschijnlijk dus omdat ze klappen hebben gehad. Ze zijn ook vooral bang voor vrouwen om geslagen te worden (want uit het gezin waar ze uitkwamen was de man dus altijd degene die voor de honden zorgde, we weten niet wat die vrouw heeft gedaan maar ze zou wel niet heel lief zijn geweest voor de honden. sowieso ook niet naar de rest, want zij had haar man vermoord en is daarnaar naar duitsland gevlucht, door dat incident hebben wij de honden gekregen omdat de meisjes nog te jong zijn om alleen voor de honden te zorgen)
Maar nu hebben ze dus een pleeggezin en willen ze de honden terug, best wel begrijpelijk, maar dat was niet hoe het afgesproken was. Wij hadden dan ook afgesproken met jeugdzorg dat na een jaar, wanneer duidelijk was dat het pleeggezin vast zou zijn de honden terug te geven. Maar alleen als het vast was omdat dit nog niet zeker was en wij vinden dat ze niet met die honden moeten lopen slepen van plek naar plek. Bovendien zijn ze allebei heel beschadigd en verdienen ze het heel erg om een goede thuisplek te hebben. Het zijn namelijk hele lieve hondjes die veel liefde nodig hebben.
Alleen nu gaan gingen ze eisen de honden terug te hebben binnen een week, alleen dat zouden wij niet zomaar laten gebeurden, bovendien zouden wij in een rechtszaak waarschijnlijk ook dik winnen als we kijken naar eerdere vergelijkende zaken. Alleen nu heeft de politieagent gelogen in zijn verklaring dat hij duidelijk had gezegd dat het om een tijdelijk verblijf ging, wat niet zo was Op zich nog steeds niet zo erg, want wij hebben een paar harde feiten en bewijzen.
Maar goed, die rechtszaak gaat dus niet komen en binnen een week worden de honden opgehaald omdat onze stiefvader heeft besloten Frodo gewoon terug te geven (en daarbij helemaal niet aan ons te denken) waardoor wij ook niets meer kunnen doen om Luna hier te houden. Alleen maar omdat het niet meer in zijn leven past met zijn nieuwe werk en omdat hij gaat verhuizen doet hij zo fucking egoïstisch om gewoon meteen zonder overleg Frodo terug te overhandigen waardoor wij Luna ook moeten teruggeven. Hoe echt, kun je zo fucking dom zijn! Zo egoïstisch! Denk hij er niet aan dat wij ook nog een hond hebben, die ook beschadigd is! En dan mij altijd duizend keer streng uitleggen hoe ik verantwoordelijker moest zijn! Ja doeii hoor, echt... Zo klaar mee.. Hij gaat nu zelf lopen beslissen dat allebei de honden terug gaan omdat hij het nu te druk heeft voor Frodo. Echt fuck dat! Serieus, ik ben eff behoorlijk pissed nu

Okee, ik hoopte echt helemaal klaar te zijn met Mike. Maar schijnbaar dacht meneer daar anders over.. Afgelopen zaterdag was hij bij mega piraten festijn. Mijn moeder en tante waren daar ook en ik zou eigenlijk ook gaan maar ben vanwege dat ik ziek was thuis gebleven. Belt Mike me opeens om half 1 's nachts op. Hier t gesprek: hij: "Hee, zijn je moeder en tante bij mpf? Want volgensmij zag ik ze net maar ze keken me heel boos aan." Ik: "Ja, die zijn er." Hij: "Oh dan zag ik het goed. Dacht vraag het even, want dan ga ik even een praatje maken." Ik: "Oke." Hij: "Bel ik je wakker?" Ik: "Ja, maar je bent al de vijfde die nu belt (was serieus al 4 x daar voor wakker gebeld..) dus sliep toch maar half." Hij: "Maar dan is dit wel speciaal." Ik: "Wat? Dat je me wakker belt?" Hij: "Nee, dat ík je bel." Ik: "Hoezo? Ik sliep." Hij: "Maar ik ben het, dan is het toch speciaal?" Ik: "Nou, eigenlijk wou ik je over laten gaan." Hij: "Nou, ga maar weer lekker slapen schatje. Ik bel je straks wel weer. Of nee, ga je Bouncerz? (disco in Doetinchem)" Ik: "Ik ga slapen, je gaat me niet bellen. En ja ik ga naar Bouncerz." Hij: "Oke, dan spreek ik je morgen wel. Slaap lekker schatje." En toen hing hij op. Ik was echt van, wtf? Maar ik heb toch opgenomen omdat er misschien iets ergs kon zijn met zijn moeder of Mitchell (mijn beste vriend). Maar hij zei steeds schatje enzo en bugh, ik sliep.. Maar ik kon dus niet meer slapen, dus besloot naar beneden te gaan. Half uur later belde Mike me weer. Ik twijfelde, maar had toch niks beters te doen en nam op. Ik: "Wat is er?" Hij: "Ik heb net met je moeder gepraat en haar een flügel gegeven!" Ik: "Oke." Hij: "Je moeder zei wel dat ik dom was ofzo." Ik: "Hoezo?" Hij: "Weet ik niet meer." Ik: "Oke." Hij: "Bel ik je weer wakker?" Ik: "Nee, omdat je een half uur geleden belde kan ik niet meer slapen." Toen moest die lachen en weet ik niet precies meer hoe t gesprek ging, maar het sloeg helemaal nergens op. Komt om half 2 mijn moeder en tantes thuis (mijn moeder en tante sliepen bij de tante die naast mij woont) en loop ik daar even gezellig heen. Zegt mijn moeder: "We kwamen Mike tegen." Ik: "Dat weet ik, hij belde me 2 x." Hun helemaal verbaast. Mijn moeder: "Weet je wat die tegen me zei? 'Ik mis je dochter zo erg, en ik heb veel fouten gemaakt.'" Toen had mijn moeder gezegd tegen Mike: "Ja, je bent heel dom geweest." Had Mike gezegd: "Klopt, mensen maken grote fouten. En dat het uit ging was daar één van." Allemaal leuk en aardig, maar ik snap niet waarom hij dit tegen me ma zegt. Hij heeft dus gewoon een nieuwe vriendin. Gaat hij me later ook nog appen of mn moeder wat over hem tegen mij zei. Gekke waus.
Zondag ging ik dus naar Bouncerz, waar hij ook kwam. Ik had echt goed in het glaasje gekeken en was al dronken voordat we de disco binnen gingen. Kwam ik hem buiten al tegen, pakte die me vast omdat 'ik niet meer recht kon staan'. Wat niet waar was, staan ging prima. Eenmaal binnen kwam hij steeds naar me toe. Echt, waar ik was was Mike. Als ik met een jongen praatte, kwam hij naar me toe. Hij pakte me de hele tijd vast, liep steeds dingen van toen we nog samen waren op te halen (de momenten waar we aan het ouwehoeren waren en 't leuk hadden) en gaf me steeds kusjes op me wang. Het was op mijn mond bedoelt, maar ik draaide steeds mijn hoofd weg. Ook duwde ik hem weg, maar ik was dronken en hij kwam net zo hard weer terug. Ongeveer tegen de eind van de avond kreeg ik ruzie met een vriendin van me. Ik word altijd boos als ik teveel alcohol op heb, maar zij had mij in mijn oog gekrabt en gezorgd dat ik helemaal onder het bier zat. Dat kwam omdat Mike naar me toe kwam, zij mij bij hem weg wou trekken en hem weg wou duwen. Maar zij was nog meer dronken, waardoor ze mijn oog krabte, mij vervolgens tegen Mike aan duwde waardoor zijn gehele glas over mij heen kwam, en vervolgens mijn arm krabte. Ik flik pissed weggelopen. Mike liep met zijn beste vriend Glenn (echt een ongelofelijk lieve jongen) achter mij aan. In de rookruimte pakte Mike me helemaal vast en alles en probeerde me rustig te krijgen. Ik werd alleen maar bozer door hem, waardoor Glenn hem wegduwde. Ik eventjes met Glenn gepraat, pakt Mike me opeens vol op mijn mond. Ik duwde hem weg waardoor het alleen een kus was. Ik was te boos op Rianne en te dronken om er verder op in te gaan, dus liet Mike maar voor wat hij was. Hij draaide nog steeds om me heen, had me nog steeds vast terwijl ik met Glenn in gesprek had. Glenn stelde voor dat het beter leek als ik met hun mee naar benden ging en niet naar mijn groep, omdat ik Rianne dan waarschijnlijk wat had aan gedaan. Ik kan goed tegen drank, maar iets te ver in het glaasje en ik word boos. Dus oke, ik met hun mee naar beneden. Dan kom je bij zo'n tussen verhooginkje achter de DJ en een groot scherm. Daar duwt Mike me opeens tegen de muur en pakt hij me echt heel erg stevig vast. Ik heb wel 100 x gezegd dat ik niks met hem wil, maar hij bleef om 1 kusje vragen. Toen ik zei dat hij een vriendin had werd hij heel erg boos, haast intimiderend, maar ik ben nooit bang geweest voor Mike. Hij doet me toch niks en zo heel stoer komt hij op mij niet over. Toen ik weg wou lopen pakte hij me weer vol op mijn mond en heb ik dit toe gelaten. Stom, dom.. Maar ik was te dronken om er nog echt over na te denken. En door allemaal shit thuis was ik gebroken en had ik iemand nodig. Mike wist dit, kent me door en door en wist precies hoe hij me in moest palmen. Hij had echt gebruik gemaakt van de situatie en ik ben zo kwaad op hem. Toen we gezoend hadden ging ik terug naar mijn groep, waar ik aan gaf dat ik naar huis wilde. Ik was opeens super down, boos en verdrietig. Ik dacht dat de groep mij volgde, maar schijnbaar moest mijn nichtje nog wat mensen halen voor dat we naar huis gingen. Onderweg naar de gadarobe kwam ik Mike weer tegen. Ik zag hem niet, maar hij pakte me vast en trok me naar hem toe. Hij gaf me een kusje op mijn haar en streek over mijn wang. Super gemeen, hij weet dat dat één van mijn zwakke plekken is. Ik zei dat ik naar huis wilde, waar hij boos om werd. Omdat de groep niet mee gekomen was dacht hij dat ik alleen ging. Ik mocht apsoluut niet alleen van hem (logisch) maar op dat moment kon me het weinig schelen. Ook al was de groep niet mee gegaan, ik ging naar huis. Toen kreeg ik wat mot met Mike omdat ik van hem niet bij hem weg moest tot hij mijn nichtje had gevonden. Uiteindlijk kwam mijn nichtje zelf naar me toe en zijn we naar huis gegaan, Mike had me nog een kus gegeven.
Maandag voelde ik me pas echt kut. Ik heb de halve dag gehuild, allemaal gemengde gevoelens. Hij is een klootzak en weet dat dit mij pijn doet. Zijn vriendin weet dat hij met mij gezoend heeft, en ik ben niet de enige van dat weekend. Vrijdag en zaterdag was meneer ook lekker bezig geweest hoorde ik, en wie weet wat hij maandag heeft gedaan. Ik gok dat ik zondag ook niet de enige ben geweest waarmee hij gezoend heeft.
Nu ga ik waarschijnlijk vanavond met m praten, heb gevraagd of hij me wilt bellen. Ik kan dit zo niet achter me laten en wil hem duidelijk hebben dat hij me met rust moet laten. Mij moet vergeten, want ik kan hem niet los laten als hij mij niet los laat. Maar meneer is gewend te krijgen wie hij wil krijgen (normaal knipt hij met zijn vingers en staan er rijen meiden voor hem klaar) en nu kan hij zijn nummer 1 niet krijgen. Hij en mij is er niet meer, en ik wil dat hij me met rust laat. Ik heb hier niks aan, wil verder kunnen zonder me kut te voelen.
Pfff, wat begin ik een hekel te krijgen aan iemand die zo bijzonder voor me was.. Bahh..

Euhm… hoi, i think…
ik weet niet goed hoe ik dit goed moet uitleggen of zo, maar ik heb nog al last van mijn ouders, oma en neefje. Er is vandaag nog al veel gebeurd wat mij nog al dwars zit.
Vandaag kwamen mijn oma en mijn neefje onverwachts opzoek. Nou leuk, want ja het is altijd leuk om familie te zien. Maar mijn neefje is nog al heel erg druk en maakte mijn hondje Jackie (4 maanden oud) ook heel erg druk. Ik had al tegen hem gezegd dat hij rustig moet doen, want Jackie mag niet blaffen in huis. Dat gaat hij doen als hij over actief is. Maar mijn neefje bleef door gaan en door gaan, en ik had het al drie keer gevraagd of hij nu rustig aan wilde doen. Dus mijn moeder kwam binnen, omdat ze in de tuin bezig was geweest. En die zegt tegen mij:”Doe Jackie maar even in zijn bench.” maar die arme hond had helemaal niks fout gedaan. Dus die zit een half uur keihard te piepen omdat hij onterecht in de bench werd gezet. Oké ja, Jackie moet dan wel slapen, maar dat kan hij ook buiten de bench.
Na een uurtje dat die hond heeft geslapen, haalt mijn broer Jackie eruit. En gelijk gaat mijn neefje weer druk doen, en weer wild met Jackie spelen. Ja natuurlijk, mag mijn neefje met mijn hondje spelen, maar wel rustig aan. Dus ik erger me dood aan mijn neefje dat hij niet wilde luisteren.
En dan gaat mijn neefje de tuin in en zeg ik dat hij wel de deur achter zich dicht moet doen, want dan kan Jackie OPNIEUW weer rust vinden in huis. Wat doet mijn neefje die laat de deur wagen wijd open, terwijl ik 3x tegen hem heb gezegd dat hij de deur dicht moet doen. Zelfs toen mijn moeder opnieuw weer binnen kwam in huis, merkte ik gewoon aan haar dat zij zich ook ergerde aan mijn neefje die niet wilde luisteren. En dan wil mijn oma zich er mee bemoeien dat ze Jackie gaat slaan als hij niet stopt met blaffen. MAAR HIJ IS FUCKING OVERACTIEF DOOR MIJN NEEFJE!!!! Echt als ik mijn karakter Lydia haar powers had, dan hadden mijn oma en mijn neefje serieus allebei een hersenbloeding gehad. Het kan mij niet schelen of ze familie van mij zijn of niet. Ik was zo boos op hun.

En vandaag had ik om 19:45 tot 20:45 puppy training. Dat is altijd leuk om mee te doen. Maar een kwartier voor dat we vertrokken daar naar toe; hielp ik mijn moeder even om wasgoed van het logeerbed af te halen. Dus ik had mijn jas en schoenen aangetrokken en de riem gepakt voor Jackie. Ik vraag aan mijn zus (ik dacht eerst dat zij mee zou gaan) of ze klaar was. Toen vertelde ze mij dat mijn vader en mijn broer mee gingen naar puppy training. Mijn vader vroeg vervolgens aan mijn moeder of ze ook mee ging. En mijn moeder was nog steeds geërgerd aan mijn oma en mijn neefje, en vertelde toen iets wat fel dat ze nog hele bult met strijkgoed had. En toen ging mijn vader er tegen in en zei:“Alsof ik dat leuk vind met zo'n rot hond.” Dus mijn moeder helemaal boos doen tegen mijn vader en zeggen dat zij dan wel mee zou gaan naar puppy training zodat mijn vader lekker thuis een krantje kon lezen. En mijn vader ging daar weer tegen in en pakte zijn autosleutels al om mee te gaan naar puppy training. En toen zei mijn moeder:“Néé laat nu die sleutels los! Of ik zorg er wel voor dat je die sleutels los laat terwijl de hun toe kijken.” Hun is dus mijn broer, mijn zus en ik. Echt ik dacht echt zo what the fuck is er aan de hand.
Ik was er de hele tijd bij terwijl ze ruzie maakte, en toen schreeuwde mijn moeder naar boven of mijn zus nú mee ging naar puppy training. Zij had ook alles gehoord wat er wat gebeurd. Dus zij komt er snel aan gelopen. En omdat mijn zus de weg weet naar de puppy training ging zij rijden. Mijn zus reed gewoon de normale snelheid de bocht om en gelijk schreeuwt mijn moeder naast haar dat ze nu moest remmen. Mijn zus er tegen in dat ze best weet hoe ze moet autorijden en dat ze gewoon normaal rijd.
De hele weg naar puppy training en terug zaten we met zijn drieën zwijgend in auto. Toen mijn vader belde naar mijn zus haar telefoon. Omdat mijn zus reed nam zij niet op en gaf de telefoon door naar mijn moeder. En mijn moeder geeft de telefoon weer door naar mij en zegt dat het papa is. Ik dacht echt van: waarom neem je zelf niet op?
Als dit morgen nog door zou gaan met die ruzie, want ze negeerde elkaar nu de hele tijd, dan denk ik echt dat ik dan even een slaaptas in ga pakken en dan even naar Nelleke en Nienke toe ga. Desnoods neem ik Jackie dan ook wel mee, want die laat ik niet alleen met een super druk neefje en een oma die handmatig zorgt dat hij stopt met blaffen.


als Nienke en Nelleke dat goed vinden….

De feestdagen zijn weer in zicht, dagen die normaal heel belangrijk voor mij zijn. Familie en vrienden zijn echt alles voor me en dat maakt kerst en oud en nieuw altijd heel speciaal. Maar dit jaar kan ik er helemaal niet van genieten dat het weer komt. Ik voel me kut, eenzaam en ben alleen maar ziek. En het eenzaam voelen is niet omdat ik niemand heb, maar omdat ik gewoon nog steeds niet over mijn ex heen kan komen. Zonder hem voel ik me eenzaam, zeker met zulke feestdagen in aantocht. Dit vierde ik samen met hem er bij, want hij hoorde bij mij. Ook hebben beide ouders van mij nieuwe partners en dat is natuurlijk geweldig, maar vooral bij mijn vader voel ik me best aan de kant gezet. Ik was altijd mega close met hem, zeker toen mijn moeder het huis uit ging. Maar nu is hij heel veel bij haar, hele weekenden. En ik ben om de week bij hem en heb dan geen zin om een heel weekend alleen te zitten terwijl ik daar kom voor hem. Hier kan ik niet met hem over praten want daar gaat hij gewoon omheen. Hij wilt het niet horen. Tevens gaan zijn gesprekken alleen maar over zijn nieuwe vriendin.. ze is echt heel aardig hoor, heeft een lief dochtertje van 5 die mij echt als zus ziet en me pa is echt blij met haar. Ik ben ook heel blij voor hem, maar vind het niet eerlijk dat hij me aan de kant zet..
Mijn buik en heupen werken tevens ook niet lekker mee.. heb PDS, een darm ziekte die gewoon heel belemmerend is en waar ik echt ziek van kan zijn. Ook heb ik snapping hips, waardoor ik gewoon heel vaak last van mijn heupen heb. Het is allebei niet ernstig ofzo maar gewoon echt vervelend. En ik weet niet.. het zit gewoon allemaal tegen momenteel en heb totaal geen zin in kerst of oud en nieuw. Wel allemaal leuke dingen gepland, maar heb er totaal geen zin in. Puur omdat ik het niet kan vieren met de persoon waarmee ik het wil vieren en dat doet me echt zeer. #heerlijk zeik verhaal weer sorry..

't Doet toch wel iets met je als je voor niemand ook maar iets goeds kan doen, altijd mensen teleur stelt hoe hard je ook probeert..

Het was like totaal langs me heen geschoten.. m'n familie moet me er gewoon al bellend aan herinneren dat m'n vader vandaag precies een jaar geleden is overleden.. en natuurlijk kan ik niet meer uitbrengen dan een verbaasde 'Oh'. Jeetje, ik voel me nu echt een rotdochter, maar ik heb het gewoon zo ontzettend druk gehad met mijn aankomende se's.. maar toch.. het is nog maar een jaar en het is nog steeds zo ontzettend vreemd om alleen maar over een moeder te praten als het onderwerp ouders aan de pas komt.
Kanker is zo'n rotziekte..