Nee

Hoe het met Olivia ging? Redelijk. Het hele gebeuren met Amber, Adrian, Dante en Aly was haar niet in de koude kleren gaan zitten. Haar zelfvertrouwen had een flinke deuk opgelopen, want ze voelde zich dom. Dom dat ze zoveel had gedronken, dom dat ze iemand als Amber in haar leven had gelaten en bovenal dom om haar gedrag. Maar er was niets aan te doen. Wel waren er dingen veranderd. Olivia ging nu naar de lessen. Dat deed ze vooral om zoveel mogelijk uit de buurt van Amber te kunnen zijn. Ze had het meisje een paar keer op de gang gezien en het gaf haar gewoon rillingen. Het enige positief aan dit alles was, was dat de band tussen haar vrienden en Dante nog veel sterker was geworden dan dat hij al was. Maar goed, dat lag nu achter hen. Nu was het tijd voor het heden en het heden was nu eventjes prima.

Olivia was wakker geworden en had een briefje bij haar druk gevonden. Dat ze vanavond om acht uur bij het prieeltje moest zijn van Dante <3. En ze haar cadeautje moest meenemen, als ze dat wilde. Natuurlijk wilde Olivia dat. Meteen begon haar hartje enthousiast heen en weer te springen. Olivia was gek op verrassingen. Wat kon het zijn? Haar hersenen begonnen overuren te draaien terwijl ze terug liep naar haar bed. Ze pakte haar boek erbij en probeerde wat te leren, maar het mocht niet baten. Haar hoofd bleef maar bij vanavond hangen. Olivia wist niet wat voor verassing het was, maar ze zou zich extra mooi voor hem aankleden. Dat vond Olivia ook gewoon leuk om te doen, zichzelf mooi opmaken en een mooie jurk om haar lichaam te dragen. En ze wist dat Dante dat ook leuk zou vinden, want hij was ook speechless geweest toen ze in haar mooie jurk op het schoolbal was aangekomen. Nou wist ze wel dat het voor Dante niet zoveel uitmaakte, maar…door mooie kleding ging je jezelf ook wat beter voelen. En Olivia was al zo enthousiast hierover, dus het was gewoon een geweldig plan.

Daarom stond ze keurig netjes om half 8 klaar voor de spiegel. Haar ogen gleden goedkeurend om de rode jurk die ze had aangetrokken. Hij was simpel, maar toch best wel weer sexy. Haar voeten waren netjes gehuld in hoge rode hakken. Haar haren had ze simpel gehouden en ook aan sieraden had ze niet gedaan. Toch vond Olivia dat ze er goed uitzag, goed genoeg voor haar verassing met Dante. Het zou wel super grappig zijn als ze dan gewoon simpel een filmpje gingen kijken ofzo. Niet dat ze dat erg zou vinden ofzo hoor, maar dan zou Dante misschien denken dat ze er meer van had verwacht. En dat was niet zo, alles wat hij voor haar deed zou Olivia leuk vinden, simpelweg omdat hij het deed voor haar. De zenuwen begonnen nu toch wel een beetje te spelen, een prettig gevoel kriebelde in haar buik. Olivia haalde haar enorme huge ass cadeautje achter haar kast vandaan en blies zichzelf een kusje toe in de spiegel. You go, girl!

Zo snel als haar benen haar konden dragen begon Olivia naar het prieeltje lopen. WAT ZOU HET ZIJN OMG. Olivia was zo enthousiast, zo zenuwachtig, waarom kon ze nog gewoon lopen? Normaal gesproken zou ze over het hele terrein gestuiterd zijn. O ja, ze droeg hoge hakken. Dat verklaarde een hele hoop. Het prieeltje kwam in zicht en ze zag vanuit de verte dat het licht verlicht was. Ook zag ze Dante staan. Een klein glimlachje speelde rond haar lippen en de vlinders in haar buik begonnen alle kanten op te stuiteren. Olivia kon er niets aan doen. Elke keer als ze hem zag, elke keer als hij haar aanraakte, elke keer als ze elkaar kuste, dan gingen de vlinders in haar buik heen en weer. Dan voelde het net weer alsof ze aan zijn ziekenhuisbed zat en ze hem voor het eerst gekust had. Zou hij zich wel realiseren hoe verliefd ze op hem was?

Olivia kwam dichterbij. Hij stond met zijn rug naar haar toe en eigenlijk wilde Olivia hem verrassen. Maar dat mislukte toen ze alles zag staan. Een tafel, keurig netjes gedacht, inclusief tafels en een bord met een zilveren deksel erover heen. Alsof het een vijfsterrenrestaurant was! Wauw, het was zo prachtig. Een vrolijk vuurtje knapperde om het prieeltje wat warmte te bieden. “Wauw” zei Olivia en haar ogen werden groot van verbazing, van liefde, van…geluk. “Ik wilde je verrassen, maar ik wist niet…dat het hier zo mooi aangekleed zou zijn, het is echt wauw…” zei Olivia en struikelde af en toe een beetje over haar woorden. Ze zette haar cadeautje eventjes tegen het muurtje van het prieeltje aan en liep met haar stralende glimlach op hem af. Doordat ze nu een stukje langer was, hoefde ze niet helemaal meer op haar tenen te gaan staan om hem te knuffelen en een kusje te geven. Daarom sloeg ze haar armen meteen om zijn nek en drukte liefdevol een kus op zijn lippen. Ze nam zijn gezicht even in haar handen. “Wat zie je er mooi uit” zei ze toen, terwijl haar hand eventjes naar zijn hand gleed. Ondertussen bekeek ze nog een keertje het prieeltje. Het was zo lief…zo super lief.

Het prieeltje was prachtig versierd. Had hij dat allemaal zelf gedaan? Niet om verbaasd te doen, Olivia vond het gewoon ontzettend lief dat hij dat had gedaan. Haar vrolijke oogjes staarden naar de lichtjes. Zodra de armen van Dante om zich heen voelde, sloot ze heel eventjes haar ogen. “Nou, je hebt me verrast, positief ofcourse” zei Olivia grijnzend “Ik had dit echt niet verwacht!” Nadat ze hem een complimentje had gegeven, zag ze zijn ogen over haar heen glijden. Met een glimlach beet ze zachtjes op haar onderlip en keek ze quasi verlegen eventjes naar de grond. Natuurlijk was ze niet verlegen voor hem, het was gewoon haar houding. Ghehehehe, ze werd er nog steeds een beetje zenuwachtig van. Olivia wist dat Dante haar mooi vond, maar ze wilde gewoon…graag haar best doen voor hem. “Well, you did babe, don’t worry” zei ze en haar ogen vonden de zijne weer. N’awh.

Gedwee liet Olivia zich naar haar stoel begeleiden en een zenuwachtig, verliefd gevoel vulde haar buik toen hij haar stoel naar achteren. Elegant ging Olivia zitten en ze pakte zijn hand beet toen hij ook was gaan zitten. “Ik geef je 3 pogingen om te raden wat hieronder zit” Omg. Raaspelletjes. Nadenkend fronste Olivia haar wenkbrauwen. Het antwoord was natuurlijk obvious, maar Olivia haar hersentjes waren zo ver opgerekt dat ze logische koppelingen niet maakte. “Uuuuuuuuuuh…” zei Olivia nadenkend “Zijn het Lucky Charms?” Olivia schudde haar hoofd. “Nee, hè? Nee, oké. Uhm, is het een soep gemaakt van chocolade? Dat kan hè, gesmolten chocolade en dan met allemaal dingen er in, aardbeien enzo. Oké, ik dwaal af…dat is het dus ook niet.”

En toen maakte haar hersentjes eindelijk de logische connectie. “Ooooooh!” zei Olivia alsof ze net het licht had uitgevonden en kneep eventjes zachtjes in zijn hand. “Ik weet het al!” Enthousiast knikte Olivia. “Het zijn cupcakes!” zei ze stralend en keek Dante nieuwsgierig aan. Hij moest het wel bevestigen hoor, anders zou Olivia niet zeker van haar zaak zijn. Zachtjes gleed haar vinger over de koepel en keek hem met een verliefde glimlach aan. “Omg hou me niet langer in spanning” zei Olivia lachend en sloeg haar vrije hand even voor haar mond. Het was heerlijk om zo eventjes helemaal ontspannen met hem te zijn, zeker na de afgelopen tijd. Dat hadden ze allebei wel verdiend, een romantisch avondje samen.

Omyfuckinggod. Hij moest haar nu niet veel langer in spanning houden hoor. Dante wist hoe enthousiast ze kon raken en ze stuiterde in haar hoofd bijna van haar stoel af. In haar hoofd, dus, want ze had nu een pokerface. Nee, oké, dat ook weer niet. Eigenlijk had ze een hoofd wat heel erg probeerde vol te houden alsof ze niet haar stoel af wilde stuiteren, omdat ze zo verschrikkelijk graag wilde weten wat er onder de schaal zat. Maar uiteindelijk hield Dante haar niet langer in spanning en haalde de schaal weg, die het volgende onthulde…

…welgeteld 30 prachtige cupcakejes. Haar hart was letterlijk aan het smelten op dit moment. Haar ogen gleden naar de zijne en de meest blije glimlach die ze ooit had gehad verscheen op haar gezicht. “Awh…” was het enige dat ze kon uitbrengen. Het was…zo verschrikkelijk lief. Dante vertelde haar dat hij niet te cheesy wilde doen met een fancy etentje, omdat hij niet zo goed kon koken. Maar dat maakte Olivia niets uit. “Lieverd, het is echt niet voorspelbaar” zei ze met een grote glimlach en streek eventjes met haar duim over zijn hand “Wat mij uitmaakt, is dat je het voor mij hebt gedaan en dit is zonder twijfel het liefste wat iemand ooit voor mij heeft gedaan. En ze zijn er echt heerlijk uit, ook al weet je dat ik van suiker nog drukker word.” Olivia lachte eventjes en stond even op. Ze drukte een kusje op zijn wang. “Dankjewel, sweetest boy on earth” zei ze zachtjes en ging toen weer zitten. Goed, nu was het proeftijd!

Haar keuze ging naar een in chocoladeglazuur gehuld cupcakeje, met hartjes erop. Zachtjes proostte ze eventjes met haar cakeje tegen de zijne. “Op ons!” zei Olivia enthousiast. Voorzichtig tilde ze het cakeje op en hield haar hand eronder, zodat ze niet teveel op haar mooie jurk zou morsen. Nieuwsgierig nam ze een hapje en bijna schoten de tranen in haar ogen. “O my God” zei ze met volle mond en slikte haar hap door. Ze knikte goedkeurend. “Dit zijn echt de lekkerste cupcakes die ik in mijn hele leven heb gegeten. Je hebt goed opgelet, Rivera, ik ben super trots, je hebt zojuist de meester in een leerling veranderd” zei Olivia met een grote grijns. Normaal gesproken zou een meisje dat helemaal netjes opgetut was een beetje voorzichtig zou eten, zodat haar lipgloss niet uit zou werken. Maar Olivia niet. Olivia was gek op cupcakes, ze was gek op Dante en ze was gek op eten.

Nadat ze haar eerste cupcake had opgegeten, begonnen haar ogen weer enthousiast te stralen en pakte ze zijn hand weer vast. “Nu we toch bezig zijn, wanneer wil je jouw cadeautje?!” zei Olivia enthousiast en begon een beetje van de ene bil op de andere bil heen en weer te hippen. Het liefste wilde ze op een skippybal het prieeltje door gaan stuiteren, maar nee. Nee, Olivia, dat was sociaal niet geaccepteerd. Olivia wilde het zóóóó graag geven, ze had er zoveel tijd ingestoken. Maar toch was ze er een beetje onzeker over. Was het wel leuk?

In haar hoofd moest Olivia grinniken op de manier waarop Dante at en zijzelf at. Het verschil moest er wezen natuurlijk. Maar Olivia had veel tijd en geld besteed aan deze jurk, dus het zou super zonde zijn als deze jurk helemaal vies zou worden. “Ik leerde het van de beste hoor. Plus, ik had stiekem wat hulp van de chef, dus eigenlijk is het dankzij haar.” Olivia haalde haar schouders en keek hem liefdevol aan. “Niet zo bescheiden” zei ze met een grijns. Natuurlijk begreep ze dat Céline hem had geholpen, maar dat maakte toch helemaal niet uit? Ze vond het al helemaal super dat hij de moeite nam om haar te verrassen. En dat betekende voor Olivia heel erg veel, aangezien nooit iemand de moeite had gedaan om zoiets voor haar te organiseren. Dat vond ze ook geweldig. Dat het voor háár was, en niet voor iemand anders.

Goed, het cadeautje. Toch werd Olivia de stuiterbal weer even door hem afgeleid, over cupcakes met pootjes? “Zou dat niet het raarste ever zijn, cupcakes die opeens opspringen en dan weglopen? Maar ze zijn zo lekker, dat zou echt zo erg zijn” zei Olivia met een pruillipje en in haar hoofd dacht ze er even aan. “Toch zou het niet zo raar zijn, ik bedoel, wij zijn mensen met rare krachten, waarom dan niet cupcakes die kunnen lopen?” Een brede grijns stond op haar gezicht. O ja, cadeautje. Haar hoofd ging even door het prieeltje en uiteindelijk vond ze haar huge ass cadeautje terug. “Ik hoop zo dat je het leuk vind…” zuchtte ze. Ze staarde even voor zich uit. “Maar dan moet ik het je wel geven, tho…” kwam ze tot de conclusie en schoof haar stoel achteruit. Met een tintelend gevoel liep ze naar het cadeautje toe, tilde het op en liep met een brede grijns terug. Ze ging naast hem staan en gaf het cadeautje aan hem.

In het cadeaupapier zat een schilderij verwikkeld. Maar niet zomaar een schilderij, het waren allemaal losse lijstjes, stevig aan elkaar vast gemaakt, zodat het niet zomaar los van elkaar zou komen. In de fotolijstjes zaten foto’s van hem samen. Van simpele selfies, tot gekke foto’s, tot een foto van hen samen op het bal, toen ze de eerste dans van het bal mochten openen. Olivia had de foto’s licht bewerkt, met hartjes en woorden als ‘I love you’. Niet op een kitscherige, overdreven Paint manier, maar netjes wat weggeschemerd, maar wel zo goed dat je het kon zien. Olivia was er zelf heel erg trots op en ze hoopte dat Dante het ook leuk zou vinden. “Ik kan natuurlijk niet tippen aan jouw geweldige cupcake verassing, maar toch…” Olivia friemelde nerveus wat aan een lokje van haar haren.

Een zenuwachtig gevoel ging door haar hele lichaam. Hoe zou hij het vinden? Omg omg omg. Bemoedigend glimlachte Olivia hem toe. En toen ze uiteindelijk zijn reactie zag, smolt haar hartje gewoon. Aaaaawh…hij was zo cute! Blij sloeg ze haar armen om hem heen en kuste ze hem passievol terug. Dit alles was zo perfect. Ze waren op de mooiste plek van heel Genosha Island, ze hadden het lekkerste eten dat er bestond, Dante vond zijn cadeautje mooi en ze was hier gewoon met de liefste, knapste jongen op de hele wereld. En dan te bedenken dat ze er zo tegen op zag om naar Genosha Island te gaan, omdat haar hart was gebroken in het vliegtuig op haar vlucht naar Amerika. Olivia had nooit gedacht dat ze haar grote liefde hier op dit eiland zou vinden, maar het maakte haar zo gelukkig. Olivia trok Dante nog eventjes wat dichter tegen zich aan en legde haar hoofd eventjes op haar schouder, terwijl ze zich heel erg goed realiseerde dat ze zo blij met hem was. “Ik hou ook van jou, my bigger cutie” en ze ging weer wat met haar hoofd naar achteren , zodat ze hem aan kon kijken. “And merry Christmas and a happy New Year” zei ze met een schattig lachje.

Vervolgens duwde ze heel zachtjes hem achterover in de stoel en ging met een lachje op zijn schoot zitten. Zachtjes drukte ze een kusje op de zijkant van haar hoofd en sloeg haar arm om zijn nek. “Wauw, het is hier zo mooi…je hebt echt je best gedaan” zuchtte ze zachtjes en sloot haar ogen even, terwijl ze haar hoofd tegen de slaap van zijn hoofd rustte. Mmmmm, hij rook echt super lekker. Toen keek ze hem weer aan en gaf hem nog een kusje. “I’m very happy” zei ze toen met een glunderende lach. Voorzichtig kwam ze wat overeind en pakte twee cakejes. Eentje gaf ze aan hem, eentje hield ze lekker zelf. Nogmaals liet ze haar cakeje tegen de zijne aankomen en grijnsde toen breed. “En dit keer op…..uhm, op super leuke cadeautjes en super leuke verassingen en super leuke verassingen die eigenlijk een cadeautje zijn, which is the exact same thing as I said before.” Olivia knikte bevestigend en haalde haar schouders op. Ach ja, Dante was er mee bekend dat ze nou eenmaal veel praatte en graag de oren van zijn kop kletste.

Vrolijk at ze haar cakeje op en slikte hem door. “Ze zijn echt super lekker, echt wauw…” bekende ze, terwijl ze er stiekem nog een pakte. Olivia was best wel een vreetzakje, als ze iets lekker vond kon ze zich er helemaal scheel aan eten. “Je kan echt goed geheimen bewaren” kwam ze tot de conclusie “want je hebt helemaal niets verklapt! Ik zou dit soort dingen echt niet verborgen kunnen houden…oké, wel een beetje als het echt echt echt echt zou moeten, maar dat zou echt super moeilijk zijn.” Bevestigend knikte ze, terwijl ze ondertussen aan haar derde cupecake begon.

Later. De vlinders die ze altijd in haar buik had als ze bij hem was, leken nu wel een gevechtje in haar buik te doen wie het hardst kon vliegen. Want oef, het gevoel wat ze bij dat woordje kreeg. Gewoon het feit dat Dante aan ‘later’ dacht. Natuurlijk dacht Olivia daar ook aan. Ik zal je eens een geheimpje vertellen: daar dacht ze altijd aan als ze ging slapen. Dan dacht ze altijd aan hun leven samen, hoe het zal zijn bij hem thuis, hoe zijn ouders zouden zijn, waar zijzelf later zouden gaan wonen. Maar ook aan alle leuke dingen die ze zouden kunnen gaan doen als hij ook van school was. Dat zou de beste tijd ever worden. Ze waren allebei nog jong, zeventien en negentien, maar Olivia zou hem nooit verlaten, dat wist ze zeker.

“Ik ben ook heel blij dat je hier bent. Like, for real, ik zou dit voor niemand anders willen doen hoor.” Aaaaaaaaawh. <3 Olivia keek hem blij aan en drukte een kusje op zijn slaap. Maar wat Dante nu weer zei…hij zei dat hij een cakeje helemaal in zijn mond kon duwen. Met zijn ervaring met eten geloofde Olivia dat wel. “Mag ik het zien?” zei Olivia, terwijl ze hem gebiologeerd aanstaarde, alsof hij haar net had gemeld dat hij het licht had uitgevonden. Maar Dante was sowieso wel een lichtpuntje hoor. Maar voor dat hij een cakeje helemaal in zijn mond ging stoppen, slayde hij haar hart nog een beetje erger. “Hoe was mijn gezicht dan?” zei Olivia met een nieuwsgierig glimlachje en probeerde een paar gezichten uit. Maar waarschijnlijk zat het echte gezicht er niet tussen, dat zou ze alleen kunnen doen als ze opnieuw het prieeltje binnen zou komen lopen, zonder dat er nog iets gebeurd was. Maar dat ging ze mooi niet doen, want ze zat veel te fijn bij Dante zo. Hij was lekker. En warm. Lekker warm. Ghehehehe.

En daar was het moment suprême: hij ging een cakeje in zijn mond duwen. Zachtjes beet Olivia op haar onderlip, omdat ze het spannend vond. Omg, ging het hem lukken?! “Ooooh!” zei Olivia toen hij een cakeje in zijn mond stak. Maar…er brak een stukje af. Lachend keek Olivia hem aan en schudde haar hoofd. “Awh! Je had hem bijna, op dat kleine ministukje na, ik ben trots hoor” zei Olivia bevestigend knikte “Jij hebt echt een grote mond! Je kreeg bijna dat hele cakeje in één keer door, omg!” Vol bewondering staarde Olivia hem even aan. Hij had talent. Zachtjes drukte Olivia een kusje op zijn hoofd en klopte zachtjes op zijn rug, voor het geval er nog een stukje cake ergens vast zou zitten. “Oké, Rivera, ready to get your ass kicked by a girl?” zei Olivia met een brede grijns en pakte een nieuw cakeje. Gosh, hoeveel had ze er al op? Ze had geen flauw idee hoeveel, maar dat maakte helemaal niets uit. Ze waren veel te lekker om zo te laten staan.

“Oké…3, 2, 1…” telde Olivia af en stak het cakeje in haar mond. In principe paste het hele gebakje in haar mond, maar staat het aan de zijkant nog een beetje uit. Zachtjes probeerde Olivia het naar binnen te duwen en keek ondertussen Dante met en frons aan, ging dit wel helemaal goed komen? Goed, het cakeje was…een soort van binnen. Nu nog doorkauwen. Maar Olivia kreeg haar kiezen niet meer op elkaar. “Daoiajwoiawef aowijefoiwjef” klon het vaag uit haar mond en half lachend sloeg ze eventjes haar hand voor haar gezicht. Kauwen, Olivia, kauwen alsof je leven er vanaf hangt. Haar hand trok het cakeje een stukje terug en zo kon ze er wat makkelijker een stukje afbijten. Maar het stukje was vele malen groter dan die van Dante. “Oké, jij wint” zei ze en klopte op zijn schouder.