Tea time?

Een nieuwe dag op een nieuwe plaats. Felix besloot om even rond te kijken naar wat de school allemaal had… maar eenmaal een halve dag later te zijn had hij er ergens lichtelijk spijt van. Het was behoorlijk wat en hij dacht nog niet eens op de helft te zitten. Hij had nu, dacht hij, alles in het gebouw bezocht, elke gedeelte waar hij mocht komen althans. Nu moest hij enkel nog buiten alles bezichtigen maar of hij hier nu nog de puf voor had… Na toch een sigaret geroken te hebben liep hij weer terug naar binnen. De filter had hij terug in het pakje gedaan, dit voorkwam altijd nog vuil op de straat door tenminste een matige roker.
Toch vond hij altijd binnen nog wat prettiger, maar op hetzelfde punt vond hij altijd dit wat minder. Het was een zonde om niet buiten te zitten met het mooie weer, maar de kou weerhield hem er toch van. Snel liep hij door, okay… Miste een gang om naar de cafetaria te komen dus met een kleine omloop zou hij er wel komen. Het was er mooi ruim en goed belicht. Hij begon rond te kijken of hij zijn favoriete of een-na favoriete drankje hier kon vinden. Bittere, zwart uitziende dampende koffie, liefst iets sterker dan het moest en dan had je deze jongen toch wel erg blij gekregen. Toch was de lunch al geweest en het lag er allemaal vergeten bij, je zag niemand meer. Zich strekkend keek hij verder rond, maar voelde al snel de deurknop in z’n rug poken. Hij blokkeerde de deur voor iemand en zou nu een stapje opzij doen. “Sorry…” Excuseerde hij zichzelf in ieder geval.

Felix had de deurknop in zijn rug voelen poke’en. Het was niet het meest fijnste gevoel van de wereld, maar het liet wel duidelijk merken dat er een persoon door wilde. Zijn blauwe ogen keken naar de andere man die wel even doorliep… of leek te lopen naar alles te drinken.
Zwart bruin halflange haren, bruine ogen en je kon duidelijk de spieren zien door de kleding heen. Althans hij kon dan dat gemakkelijk. Toch gleden zijn ogen door naar de metalen arm toe, deze leek nu als een vuist gebald te zijn. Felix slikte toch even maar hield de vriendelijke glimlach op zijn gezicht terwijl hij naar hem keek. Zijn gedachtes maakte toch ergens een scenario van hoe pijnlijk hij deze verloren was. Heel langzaam, heel pijnlijk, dat hij schreeuwde van de pijn zelfs… Hij kreeg er toch een valse glimlach op maar, eenmaal dat hij zich daarvan weerhield was het gelijk wegkijken. Hij had zijn hoofd geschud war daarbij zijn lange haren mee liet gaan.
Toch liep hij voorzichtig de andere zijn kant in. Hij had eerder de kilte opgemerkt, maar meer opgemerkt dat hij niet at of dronk. “Hou jij ook van koffie?” Vroeg hij maar rustig en glimlachte wel naar hem. Alles in zijn houding zei dat hijzelf vriendelijk was maar ook losjes. Hij hoopte alleen maar meer dat de ander op zijn gemak te stellen. Zelf pakte hij wel een mok dampende koffie.

De dampende zwarte smurrie genaamd koffie, was flink heet waardoor Felix het wat bij de oor vasthield en zn vingers enkel bij de bovenkant hield om de beker te ondersteunen. Hij probeerde de jongen zo goed mogelijk gerust te stellen, toch lastig als alles niet zo geheel mee werkte. Deze jongen keek hem weer aan met de kille blik. Weer moest hij kort slikken en keek erdoor even kort weg. Toch had hij ook de afkeer op de koffie gezien en hield het alweer wat lager zodat de damp er wat minder vanaf kwam. “Uhm… “ klonk hij weer kort, een onderwerp te zoeken om het over te hebben… tsja… maar wat? “Mooi weer?” Dat klonk stom… maar hij keek hem kort aan, hapte hij toe of niet? “Ik… ga maar eens.. ”Het was behoorlijk akward geworden, maar toen hij er nogmaals bij na dacht… hij had nu koffie immers, hij kon niet snel meer weg. Hij ging maar op een stoel zitten en begon van zn koffie te nippen, het was nog steeds te heet. Hierdoor verbrande hij zijn tong maar kreeg ook nog even stekende tranen in zijn ogen. Hij had al het geluid in gehouden, maar om toch er iets over kwijt te kunnen kuchde hij wel even kort voordat hij zijn rug weer rechten. ‘eeeeen we gaan weer terug naar het blazen’. Waren zijn enige gedachten hierbij en zo begon hij ook weer te blazen.

Goed.. hij had zich verbrand aan zijn tong, het deed zeer en het leek nu wel of er een laagje over zijn tong heen lag. Ook had hij zich kort gefrustreerd erover maar de opmerking maakte het kort erger. “Oi!” Zei hij er al op en wat water begon ergens te lopen, Felix probeerde zichzelf erdoor al te kalmeren maar het lukte niet geheel zo een twee drie. “You are a idiot for facing the wall without a painting you know…” Merkte hij zuinig op en keek hem kort wat aan Daarna was hij druk bezig met het koffie kouder te maken. Hij blies erop en merkte dat hij op een punt een kopje ijskoffie had… Het bracht hem echter tot frustraties maar ook tot uitputting. “So… what’s up? Having a headache?”

Hij grinnikte toen de ander hem had toegehapt, het was ergens wel grappig om een woordewisseling te hebben zoals als dat. Ook was hij recht op gaan zitten om nog beter zijn best te doen. Even zijn koffie af te laten koelen door erop te blazen maar, er nu spijt van hebben sinds dat het de koffie had bevroren. Hij kon het zo ondersteboen houden zonder dat het uit het bekertje kwam. Eenmaal dat het een á twee shakes had gedaan kwam het met een klap op tafel neer. Met een zucht leunde hij op tafel en ging maar wat languit liggen, met zijn armen over de tafel heen en zijn gezicht zij waards plats op de tafel. “Why would I shut up again?” Vroeg hij rustig en en keek naar hem, maar toen hij zag dat het niet geheel ging werd hij toch wel wat ongerust op. Hij duwde zichzelf omhoog van de tafel en keek kort naar de jongen. Hij was gelijk op zijn hoede mocht er iets gebeuren. “uhm… “ klonk hij al van tevoren. “I think it would be best if you would take a seat or so…” Zei hij erbij en keek hem wat bezorgd aan. “Don’t you think so?” Ook had hij wel gemerkt met arm verschil maar snapte dat nog niet goed.

Hij zuchtte weer toen de bruin harige jongen aan de overkant ver van hem vandaan ging zitten. Hij wilde enkel wat vrienden maken, je wist immers maar nooit of dat nog ooit van pas zou gaan komen. Maar hier zat hij nu, zijn tijd uit te zitten echter. Ook kreeg hij deze vraag naar zich toe en had daar inderdaad nog niet over na gedacht. Hij keek naar de binnenkant van zijn hand, alsof daar antwoorden moesten gaan liggen. Deze lagen er natuurlijk niet, wat onverschillig haalde hij er dus meer zijn schouders voor op. “well… I am not sure to be honest. “Hij rechte zijn rug weer en keek hem even wat kort aan maar grijnsde alweer. “Guess just killing time while trying to be friends with you.” Hij klonk vrolijk met zijn tonen, maar ook probeerde hij al die tijd open te zijn naar de ander toe. “I don’t think I have much time anymore though… well… sorta got whole day, but want the school discovered just in case. I mean, you never knew when you are going to need information right?”

Hij sprak simpelweg de waarheid wat hij het liefst wilde, een vriendschap met iemand zoals hem of ongeveer net zoals hemzelf. Dat leek hem het beste, maar zelf wist hij ook wel dat niet het geval zou kunnen zijn en hij dus geen vrienden met hem werd. “I know… but sometimes… it’s fun… And that’s the most what counts to my idea..” zei hij er glimlachend op en gaf een grijns. Ook keek hij hoe hij het opdronk… ohja… drinken…
Hij pakte de ijskoffie op en bekeek het even… het was toch niet zo smakelijk als hij dacht na er een lik aan gegeven te hebben… maar ook zat zn tong vast… snel deed hij alsof dat altijd al de bedoeling was geweest… Toch kon hij er nu niets meer aan doen. Hij hoorde hem over het verkennen en knikte er een paar keer vlug op. Ondertussen het ijs voorzichtig trekken, het gaf niet mee waarna hij toch wat snel wegkeek. Gelukkig keek hij niet meer, althans zo zag het eruit waardoor hij even met zijn rug naar hem toe ging zitten… hoe kwam hij nu weer vast? Dit moest toch flink beschamend zijn mocht de andere er meer over te weten komen!

Felix schrok ervan toen hij het glas hoorde en keek even om. De jongen was opgestaan en daarbij, dichterbij gekomen. Hij stond iets op en zag het vuur in zijn hand. Het was waar… er waren inderdaad meerdere van zichzelf op deze aardbol… Naast die twee die hem opgehaald hebben natuurlijk, die hadden het moeten laten zien voordat Felix mee was gegaan.
Het ijs smelte en spatte op de grond en op de bank met de tafel. Hij keek even verbaasd naar de ander zijn tong nog bevroren en daarbij helemaal gevoelloos. Hij kreeg het ook niet van kant om nog een woord eruit te krijgen en gaf hem ergens een glare na. Dit zou hij hem nog wel ooit eens een keer betaald zetten, maar hoe of wat wist hij zelf echter nog niet. “daffhem..” Bedoelend het woordje ‘damn’. Nu zat hij hier weer geheel alleen en pakte maar een andere koffie, maar liet deze met rust voordat hij het opdronk en daarbij zich weer zou verbranden of het in een ijsklontje te verbranden… Waarom overkwam het hem nu altijd..? De uren gingen voorbij terwijl hij rustig achterover zou gaan zitten en naar de zonsondergang ging kijken voordat hij zijn vertrek maakte naar de slaapkamers.