"You've forgotten something.." Zei ze rustig. Haar Britse accent was duidelijk te horen. "Thanks," Zei het meisje wat kortaf. Arianna keek weer naar haar kluisje en bedacht dat zij waarschijnlijk ook ze had gereageerd. Boeken uit je kluisje laten vallen was niet echt.. elegant.. Maar het kon gebeuren. Arianna had op zoveel plekken gewoond, maar haar accent was altijd gebleven, het was iets wat je niet weg bij haar kon halen. Ze sprak vloeiend Engels, Frans en Spaans. Ze sprak vrij goed Italiaans en Duits. Ook sprak ze een beetje Nederlands en zelfs een beetje Russisch. Wat kon ze zeggen? Ze was met Engels, Frans en Spaans opgegroeid en de rest was vanzelf gegaan. Als je eenmaal in een land woonde of daar in ieder geval meerdere keren was geweest, ging het vanzelf. Zeker voor haar omdat ze toch alle tijd had gehad om verschillende talen te leren. Met Engels kwam je ver, maar soms moest je de taal van dat land toch ook beheersen en had ze er niet veel keus. Dan waren er natuurlijk nog de klassieke talen Grieks en Latijn. Ze kom de wel lezen en ze zou het waarschijnlijk ook wel begrijpen, maar ze had niks aan spreken en dat kon ze ook niet. "I'm sure they won't remember you and your locker accident as long as you think, you know." Vervolgde ze nog even. Ze draaide zich naar het meisje toe en glimlachte wat. Het was niet onaardrdig bedoeld. Het meisje glimlachte terug. Arianna vroeg  zich af wat ze hier eigenlijk aan het doen was, maar dit was beter dan door de school dwalen dus bleef ze. "Well, I sure hope they won't.." Antwoordde het meisje. Arianna hoorde een accent wat ze thuisbracht als een uit Italië. "I wouldn't like to be known as someone clumsey.." Zei ze en ze keek even hrinnekend weg. Daarna keek ze Arianna meteen weer aan. "Not that I am." Zei ze er vlug achteraan, toen ze blijkbaar had beseft wat ze had gezegd. Dit zorgde ervoor dat Arianna nu zachtjes moest lachen. "Okay if you say so," zei ze glimlachend. "I'm Arianna," stelde ze zich voor. "And you are?" Vroeg ze aan het meisje. Ze lhaalde even een hand door haar lange zwarte haar en keek het meisje toen weer aan.

"I'm sure they won't remember you and your locker accident as long as you think, you know." Zei ze tegen het meisje. Het was niet echt onaardig bedoeld ofzo, als het onaardig was bedoeld zou ze het wel anders hebben gezegd. Arianna kon bitchy zijn als ze wilde, dat was geen probleem. Al die jaren alleen wonen hadden haar zo gemaakt dat ze zich in bijna elke situatie kon redden als het ging om vechten met woorden. Alleen haar koude uitstraling was soms al genoeg. However was dat nu niet het geval, en Arianna had ook niet echt veel zin in een gevecht ofzo. "Well, I sure hope they won't.." Antwoordde het meisje. Arianna hoorde een accent wat ze thuisbracht als een uit Italië. "I wouldn't like to be known as someone clumsey.." Zei ze en terwijl ze grinnekend weg keek. Daarna keek ze Arianna meteen weer aan toen ze had beseft wat ze had gezegd. "Not that I am." Voegde ze er snel aan toe. Arianna moest hierom een beetje lachen en ze keek het meisje aan. "Okay if you say so," zei ze glimlachend.  Haar glimlach werd ook beantwoord met een glimlach van het meisje. "I'm Arianna," stelde ze zich voor. Ze deed haar kluisje dicht en leunde er vervolgens tegen aan nadat ze zich naar het meisje toe had gedraaid. "And you are?" Vroeg ze aan haar. Arianna haalde even een hand door haar lange zwarte haar. Het was een klein beetje golvend, en er zat een witte pluk in. Het enoge wat Arianna hiervsn wist is dat ze die sl sinds haar geboorte had. "I'm Aly," stelde het meisje zich voor. Ze had net drie mensen aangekeken net zolang totdat de mensen weer wegkeken, maar naar Arianna glimlachte ze. "You know, I was just heading to the Cafeteria, you want to come with me?" Vroeg Aly aan haar. Arianna knikte en zei glimlacend: "Sure," Er was duidelijk te horen dat ze blij was om mee te gaan want veel meer had ze niet te doen. "I don't have class just yet." Vervolgde Aly. Het klonk wat moeilijk en het Italiaanse accent was duidelijk te horen. Arianna stalte weg bij haar kluisje en keerde zich om om naar get cafetaria te lopen. Terwijl de twee erheen liepen vroeg Arianna: "I'm guessing you're from Italy?" Ze keek Aly even vragend aan en wachtte af.

Het meisje had zich voorgesteld als Aly. Arianna kwam er nu achter dat ze al over een zekere Aly had gehoord. Een verhaal over een fontein, en twee meisjes. Wie wie nou in de fontein had geduwd wist Arianna niet. Ze had gehoord dat het andere meisje Aly erin had geduwd, maar aan haar gedrag zou het misschien ook anders kunnen zijn. Het zou waarschijnlijk ook kunnen dat Aly het meisje in de fontein had geduwd, en de meningen waren er duidelijk over verdeeld. In ieder geval had Aly haar status hiermee zeker omhoog gehaald. Het maakte Arianna niet zoveel uit wat er nou precies was gebeurd, als ze het er ooit over zou hebben met Aly, en ze er uitleg over kreeg, zou ze Aly waarschijnlijk wel geloven. Arianna was absoluut niet goedgelovig, niet meer. Toen ze nog een kind was geweest was ze dat ook niet echt geweest, omdat ze zo op werd gevoed dat ze dat niet mocht zijn. Maar als er ooit iets van goedgelovigheid in haar had gezeten was het nu volledig weg. Maar het maakte Arianna absoluut niet uit wie wie er nou in had geduwd, ze bemoeide zich nooit met dit soort dingen. Nadat ze al ongeveer vijfhonderd jaar lang dit soort dingen voorbij had zien komen, ging ze er niet echt meer op in.

"You know, I was just heading to the Cafeteria, you want to come with me?" Vroeg Aly aan haar. Arianna knikte en zei glimlachend: "Sure," Er was duidelijk te horen dat Arianna blij was om mee te gaan want veel meer had ze niet te doen. Ze had van Aly een vriendelijke glimlach terug gekregen. Arianna wist hoe ze met verschillende typen mensen moest omgaan, dit was haar al vroeg bijgebracht. Het voordeel was dat ze heel veel tijd had gehad om het precies uit te vogelen, dus dat ze zich eigenlijk bijna altijd wist te redden in iedere mogelijke situatie. Natuurlijk waren er ook situaties waarin ook zij zich niet staande kon houden tegen iemand, of waar ze zelf de controle verloor. Dit kwam niet zo vaak voor, maar ook Arianna was niet perfect. "I'm guessing you're from Italy?" Vroeg ze aan Aly. Ze kreeg een trotse glimlach terug van haar. Arianna had het Italiaanse accent in Aly's spreken gehoord en dus gokte erop dat Aly uit Italië kwam. Arianna was wel vaker in Italië geweest. Ze sprak ook aardig een woordje Italiaans. Ze sprak vloeiend Spaans en Frans -en natuurlijk Engels-, maar ze sprak ook een aardig woordje Italiaans en Duits. Verder sprak ze ook een heel klein beetje Russisch en Nederlands, maar dat was echt minimaal. Ze had als kind al Frans moeten leren en toen ze die taal eenmaal beheerste was Spaans aan haar onderwezen. ”Yes, you’re right, I’m from Italy.” Antwoordde Aly. Arianna glimlachte wat, ze vond het stiekem altijd wel leuk als ze zoiets goed had. ”And you are from Great Britain, aren’t you?” Vroeg het meisje nu aan haar. Arianna ging tegenover haar zitten en knikte. "Yes I am. To be specific from York." Even stopte Arianna, en net zoals bij Aly sierde een wat trotse glimlach haar gezicht. Ze was trots om uit Engeland te komen, en ze zou ook altijd openlijk toegeven dat ze daarvandaan kwam. "But I do really like Italy. I've been there quite a few times and I do speak quite a few words Italian." Even glimlachte ze wat naar Aly terwijl ze na dacht hoe lang het geleden was dat ze in Italië was geweest. "Have you ever been to England?" Vroeg ze daarna aan het meisje.

Arianna gaf niet echt veel om reputatie, niet tot een bepaald niveau. Niemand wist hier wie ze eigenlijk was, behalve de leraren misschien. Ze had niemand verteld over haar titels, haar land en haar geschiedenis. Het was simpelweg ongelovig voor de meesten en ze zouden haar niet begrijpen. Bijna iedereen dacht dat het eeuwige leven geweldig was. Als ze hier één ding over kon zeggen was dat dat níet zo was. Er waren voor haar redenen genoeg. En nadat ze al ongeveer vijfhonderd jaar lang de strijd om populariteit had meegemaakt verdiepte ze zich daar niet echt meer in. Aanzien had ze vroeger al genoeg gehad, en nu had ze dat niet echt meer nodig. Maar ze snapte dat meisjes als Aly dat wel wouden. In haar tijd was dat anders geweest, zij was de hertogin, die stond sowieso boven andere mensen. In deze tijd wist niemand meer wie ze was, en het was in een school, dus dat was niks vergeleken bij het hele land. Maar hier liet ze het gewoon gebeuren, haar maakte populariteit niets uit, en dat was natuurlijk heel handig voor Aly en zo.
"You know, I was just heading to the Cafeteria, you want to come with me?" Vroeg Aly aan haar. Arianna knikte en zei glimlachend: "Sure." Een glimlach bij Arianna was een best kleine glimlach, maar dat maakte niet zoveel uit. Bijna iedereen kwam er snel genoeg achter dat dat al heel wat was voor haar. "I'm guessing you're from Italy?" Vroeg ze aan Aly. Ze kreeg een trotse glimlach terug van haar. Dit betekende waarschijnlijk dat dat zo was. Arianna sprak wel een beetje Italiaans. Maar Arianna sprak veel talen, dat was ook niet gek als je bijna vijfhonderd jaar de tijd kreeg. Ze sprak vloeiend Spaans en Frans -en natuurlijk Engels, dat was haar moedertaal-, verder sprak ze nog een beetje Italiaans en Duits. Ze hield alleen niet echt van Duits. Om eerlijk te zijn vond ze het best een verschrikkelijke taal, maar ze had het ooit een keer een beetje moeten leren. Italiaans daartegenin vond ze weer een hele mooie taal, en hoewel ze het niet echt vloeiend sprak, vond ze het altijd leuk om er meer van te leren. Ook sprak ze nog een heel klein beetje Russisch en een paar woorden Nederlands, letterlijk een paar. Engels was haar moedertaal, en ze was ook met Frans opgevoed, en Spaans had ze was later geleerd, toen ze ongeveer achttien was. Italiaans was wat later gekomen, en Duits nog niet zo lang geleden. Evenals Russisch. In Nederland was ze een paar keer geweest, dus ze kon de weg vragen, maar veel meer niet. ”Yes, you’re right, I’m from Italy.” Antwoordde Aly. Arianna glimlachte wat, ze vond het stiekem altijd wel leuk als ze zoiets goed had. ”And you are from Great Britain, aren’t you?” Vroeg het meisje nu aan haar. Arianna ging tegenover haar zitten en knikte. "Yes I am. To be specific from York." Net zoals bij Aly klonk het trots. Ze was ook trots om uit Engeland te komen. Als ze de kans had om terug te gaan, zou ze dat doen. Ze zou ook altijd eerlijk zeggen dat ze uit York kwam. Tenminste, in dit soort situaties. In het verleden kon ze het niet altijd vertellen, omdat mensen haar dan gingen checken, en dat niet de bedoeling was. "But I do really like Italy. I've been there quite a few times and I do speak quite a few words Italian." Ze zag Aly meteen nieuwsgierig een wenkbrauw optrekken, en wat naar voren leunen. Even wachtte Arianna, wat zou er komen?
”Quanto divertimento? Dove sei stato?” Vroeg ze in het Italiaans. Even moest Arianna denken, maar als ze het goed had betekende het dat dat leuk was en waar ze geweest was. Dit kon ze nog wel verstaan, en haar spreken was ook wel goed. Ze had nou eenmaal een soort taalknobbel. "Sono stato a Milano, Nales, Genova, Firenze e naturalmente Roma" Antwoordde ze. Ze wist niet precies of het goed was, maar ze bracht het overtuigend genoeg. Het was best lang geleden dat ze voor het laatst Italiaans had gesproken, dus haar Italiaans was een beetje roestig. Het waren best een aantal steden, en in Rome en Florence was ze vaker geweest. "Di dov'è Lei?" Vroeg ze aan Aly. Je kon het ook op een informele manier vragen, maar Arianna was nou eenmaal Brits, dus ze was zo beleefd als het maar kon. Ook wist ze niet helemaal of ze Aly al informeel aan kon spreken, ze was feitelijk een soort vreemdeling, aangezien ze haar pas sinds vandaag kende.
"Have you ever been to England?" Vroeg ze aan het meisje. Ergens hoopte ze natuurlijk dat ze 'ja' zei. Maar ze betwijfelde of ze in zoveel steden was geweest als Arianna zelf. Dat was ook vrijwel onmogelijk, aangezien Aly waarschijnlijk niet ouder was dan achttien/negentien. Dan had ze ongeveer non stop naar Engeland op vakantie moeten zijn gegaan. ”Hmmm.. I guess I might have been there once of twice, but no longer than a day of two.” Zei ze nu waarbij ze eventjes haar schouders optrok. Arianna glimlachte even wat, natuurlijk, ze had ook niet echt anders verwacht. ”London, ofcourse..” Zei Aly nu even glimlachend. Arianna hield niet bij hoe vaak ze in Londen was geweest. Ze was er al geweest sinds ze een meisje van zeventien was geweest, dus dan zou ze inmiddels een hele waslijst hebben aan het aantal keer dat ze er was geweest. ”But I really do whant to back there sometimes.” Arianna keek haar aan en zei: "You should, it's worth it." Ze glimlachte, Londen was een mooie stad. "What did you like most?" Vroeg ze daarna.


Vertaling:
Ik ben in Milaan, Napels, Genua, Florence en natuurlijk Rome geweest
Waar kom je vandaan? (formele versie)