INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

 All I need is forgiveness

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : Vorige  1, 2
AuteurBericht
Adrian Harper
Adrian Harper
Class 3
Aantal berichten : 362

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 18
Occupation:
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Emptyza maa 21, 2015 3:59 pm


It's just a moment, go and seize it
Don't be afraid to give your heart to me

Het mini kusje op zijn lippen deed hem eventjes glimlachen. Maar toch nam het zijn bezorgd zijn om haar niet weg. Met een serieuze blik had Adrian haar aangekeken toen hij de vraag had gesteld of ze zich echt wel 100% in orde voelde. Haar woorden stelde hem niet gerust eigenlijk. Misschien dom maar, toch voelde Adrian zich niet zeker over het feit dat alles wel goed ging. Het liefst van al ging hij nu gewoon weg met haar, om haar toch even op haar positieve te laten komen en haar van alles te laten genieten wat hij haar kon bieden. En nee, dan bedoelde hij het niet op de manier die iedereen zou verwachten, maar door er gewoon voor te zorgen dat ze zich volledig ging ontspannen. Iets wat ze echt wel verdiende na wat er vandaag allemaal al gebeurd was. Over zichzelf maakte hij zich geen zorgen, alle woede was uit zijn lichaam verdwenen al zou hij niet meer oog in oog moeten gaan staan met Zachery want dan was het gewoon afgelopen met die knul. ‘Neem de tijd om dit even te verwerken oké. En vergeet vooral niet aan jezelf te denken.’ Sprak hij zachtjes waarop hij een kus op haar voorhoofd drukte.

Misschien was het een foute woordkeuze geweest die hij had gemaakt, aangezien de frons op Aly’s gezicht niet bepaald het effect was dat hij had gewenst. Woops. Snel genoeg volgde er ook nog woorden waarop hij eventjes kort moest lachen. ‘Misschien? Maar dat bedoelde ik eigenlijk niet.’ Sprak hij hoofdschuddend. Echt hoor Adrian kende haar roekeloze kant goed genoeg, had zich al meerdere malen helemaal bezorgd gemaakt omdat zij in een gevecht was beland of wat dan ook. Hij was ook roekeloos, maar dan op een totaal ander vlak als het hare. ‘Ja ja, onschuldig. Wie heeft dat beslist?’ Sprak hij even met een frons op zijn gezicht. Hoewel er toch al snel genoeg een brede grijns doorbrak en hij eventjes kort moest lachen. ‘Ik bedoel, dat ik me altijd zorgen zal maken om je. Omdat ik niet wil dat er iets gebeurd met je, op eender welk vlak.’ Besloot hij toch eventjes uit te leggen aan haar. Voor hij zo meteen nog een tik ging krijgen van haar of wat dan ook. Adrian hield ervan als Aly in de problemen kwam, of nou ja toch als hij bij haar was en hij de grootste bron was van die problemen.

Natuurlijk keek hij uit voor haar kleren. Bloed was nu niet een van de makkelijkste dingen om uit bloed te krijgen en hij wist goed genoeg dat Aly het soort meisje was dat zijn hoofd er nog zou afmeppen als hij het besmeurde, ook al zou het zijn bedoeling niet zijn. Maar hij kon nooit zeggen dat ze er slecht uit zag in haar kleren want wel ja, dan zou hij de grootste leugenaar zijn die er bestond. Nee, hij had het goed getroffen met haar. Niet alleen omdat ze er verschrikkelijk goed uit zag maar gewoon omdat ze eerlijk was over alles tegen hem, en dat was gewoon belangrijk. Dat ze er goed uitzag was gewoon een pluspunt voor hem. Zachtjes streek hij over haar arm heen met zijn wijsvinger, genietend van het feit dat ze toch even weg waren van alle commotie binnen. Want hoe graag hij ook was mee gegaan miste hij Aly wel aan zijn zijde als ze bezig was met de rest van haar familie. Merendeels omdat hij ergens toch een soort van jaloezie ontwikkelde voor het feit dat zij nog wel mensen had om op terug te vallen en hij niemand had. Nou ja, Dante en zij, dat waren de enigste personen op wie hij kon terug vallen. ‘Je bent goed met de kleintjes weet je.’ Glimlachte hij uiteindelijk even.

Het liefst van al was hij nog langer met haar blijven zitten, maar de pijn in zijn handen begon hem ergens toch wel te irriteren en het werd nu eenmaal tijd om misschien terug naar binnen te gaan. Want hij was er nog steeds niet voor te vinden eigenlijk, merendeels omdat hij dan de rest van haar familie terug onder ogen moest komen en hij gewoon simpel niet wist wat Jeremiah had verteld aan de kleintjes. Wie wete vond Gage hem nu helemaal niet leuk meer of zo? Echt, al deze issues. Al snel genoeg was hij dicht tegen haar aangestaan en voor ze ook maar iets kon zeggen drukte hij zijn lippen iets langer op die van Aly. Kusjes waren altijd goed om iemand de mond te snoeren, zo ook nu weer. Dat ze hem dichter naar zich toe trok deed hem onbewust even grijnzen, voor de zekerheid liet hij zijn armen maar een beetje doelloos naast zich hangen. Wetende dat hij anders toch een eindeloze preek ging krijgen als ze een klein bloedvlekje vond want ja, dat zou zeker wel gebeuren.
De por had hij niet verwacht, en dit keer maakte hij wel dat typische piepgeluidje dat hij altijd maakte als ze dat deed. Absoluut niet mannelijk dus. Dat was nu even niet eerlijk hoor, want hij kon helemaal niets terug doen bij haar. Vals spelen hm. ‘Nou, niets.. Sterker nog ze hebben me al meerdere malen gered. Maar ik moet iemand de schuld geven.’ Grijnsde hij breed. Echt hoor, hadden ze dit gesprek nu echt? Hoewel het eigenlijk best wel goed was dat ze dit deden, het zorgde ervoor dat Adrian zich meer op zijn gemak voelde voor ze weer naar binnen gingen en dat Aly toch zichtbaar weer terug in orde leek te zijn. Al kon het even goed een act zijn, maar dat zou wel niet. Voor eventjes had hij toch besloten het nog wat emotioneel te maken, nou ja besloten. Het moest gewoon gezegd worden. Maar haar stem die oversloeg had hij echter niet verwacht. Even trok hij een pruillipje om haar toch een goed maak kusje te geven uiteindelijk.

Het feit dat Gage meteen tussen de benen van zijn broer doorkwam deed hem even kort glimlachen. Nee, hij wilde die knul eventjes niet alleen laten. Hoewel het toch zou gebeuren want tja, het was gewoon beter voor iedereen. Morgen zou al moeilijk genoeg worden, dus het was wel belangrijk dat iedereen even genoeg slaap kreeg. Snel genoeg wandelde ze naar binnen en was het Aly die haar broer even tegenhield om het meteen te vragen. Schuldbewust staarde hij eventjes naar haar schouder. Maar de jongen leek het te begrijpen. Adrian liet de twee maar even doen, merendeel omdat hij al iemand gespot had die hij helemaal niet had willen zien. Misschien was het toch maar beter dat hij buiten was gestaan. Hij maakte zich al klaar om de jongen aan te vliegen als er ook maar een verkeerd woord viel, al liet hij het niet zien en had hij Aly’s pols al snel vast genomen. Merendeels om haar tegen te houden als het haar even te veel werd. Pas nu drong het echter tot hem door dat zij twee het meeste op elkaar leken. Ergens was het zelfs bijna eng, maar hij liet zich er niet door afleiden.
Toen ze naar voren schoot vlamde er een felle pijn door zijn hele arm heen, maar hij weigerde haar los te laten. Echt niet dat hij dit zo maar ging laten gebeuren hoor .Gelukkig was Jeremiah er nog om haar op te vangen want anders had hij even niet geweten hoe hij het moest oplossen. Zachery werd beveelt om naar boven te gaan en vlak daarna schoot Aly ook naar boven wat hem achterliet met haar andere broer. Eventjes was hij blijven staan, merendeels om hem gerust te stellen dat hij haar niets zou laten overkomen, niet nog eens. Nadat de oudste jongen was vertrokken naar de woonkamer schoot hij naar boven op de trap, in de hoop dat het nog niet te laat was.

Boven was het even zoeken geweest voor hij de logeerkamer had gevonden. Hoewel hij deze uiteindelijk helemaal niet had gevonden, maar hij had Aly gevonden in een slaapkamer. Die van haar gokte hij. Zwijgzaam was hij blijven staan bij de deur. Hij deed zijn best om alles in zich op te nemen wat er op te nemen viel. De posters aan de muur van Aly, de kleine dingen die aangaven dat ze hier wel een groot deel van haar tijd had gespendeerd. Tot ze zonder enige waarschuwing naar hem toekwam en tegen hem aan knalde, iets wat hij helemaal niet erg vond gezien dat ze hier nu toch in haar kamer stonden en ze een foto vast had van wat waarschijnlijk haar moeder was. Iets wat wel pijn moest doen voor haar. Adrian kreeg het gevoel dat ze zich inhield, iets wat ze echt niet moest doen enkel voor hem. Really, hij begreep het echt wel als ze hier even in elkaar stortte. Of hij probeerde het te begrijpen beter gezegd. Troostend streek hij over haar rug terwijl hij zijn best deed om de wondjes zo goed mogelijk van haar shirt weg te houden.
Hij had gelijk, het was haar moeder. Veel wist hij niet af van de band tussen haar en haar moeder, maar dit deed haar pijn, dus deed het hem net zo goed pijn. ‘Het spijt me Aly, al weet ik zeker dat ze trots op je zou zijn net zoals je vader.’ Prevelde hij zachtjes in de hoop dat hij haar toch een soort van hou vast kon bieden, al zou hij daar waarschijnlijk niet in slagen. Bezorgd keek hij haar aan toen ze afstand van hem nam. Meteen viel zijn blik op de foto en slikte hij even. Ze leken zo hard op elkaar. Alles wat hij kon afleiden van de foto was dat hun band toch wel sterker was dan eender wat. Iets wat hem nog meer pijn deed omdat Aly hier door nog triester werd. ‘Ze was mooi. Net zoals jij.’ Sprak hij op een zachte toon. Het was het meest lompe wat hij uiteindelijk kon zeggen, maar hij wist gewoon niet wat hij anders moest zeggen.
Niet wetend wat hij juist moest doen bleef hij gewoon staan. Met enige moeite tilde hij Aly eventjes op van de grond. ‘Het spijt me zo..’ Ugh, hij moest even wat aan zijn woordenschat gaan doen hoor als hij hier alleen maar ging blijven zeggen dat het hem speet dan was hij echt wel de lameste vriend ever. Een deur knalde dicht achter hem waardoor hij Aly meteen weer op de grond liet staan, elke spier in zijn lichaam spande zich weer op klaar om door Zachery beet te worden genomen, maar het bleef uit.. De tranen streek hij voorzichtig van haar gezicht af, dit wilde hij niet meer. Aly moest weer lachen. ‘Is goed.’ Fluisterde hij zachtjes waarop hij even zijn blik op de grond wierp. Om haar uiteindelijk toch weer aan te kijken met een kleine glimlach op zijn gezicht. ‘Weetje, ik had het me toch anders voorgesteld om jou kamer te zien.’ Die grap kwam op een geheel fout moment, maar misschien liet het haar wel lachen. Hopen mocht. Voor even liet hij haar los en wandelde terug naar de logeer kamer om daar nogal onhandig zijn rugzak te pakken en die over zijn schouder te gooien. Snel genoeg stond hij weer bij haar. ‘Ben je er klaar voor?’

TAG:Aly | WORDS:### | CREDIT:LESLY
Terug naar boven Ga naar beneden
Aly Elsevier
Aly Elsevier
Class 2
Aantal berichten : 803

Character Profile
Alias: Coquette
Age: 20
Occupation:
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Emptyzo maa 22, 2015 2:26 am

You see those egg shells, they're broken up
A million pieces, strung out across the ground


Ze was er zelf ook niet zeker over of ze zich wel echt goed voelde, mentaal dan, maar er was niets waar hij zich zorgen over hoefde te maken want het zou wel weer overwaaien. Het enige wat ze nodig had was hem aan haar zijde en wat rust na alles wat er was gebeurd. Fysiek ging het alweer goed gelukkig, zelfs het laatste beetje duizeligheid was alweer weggestorven waardoor het meisje gewoon weer de oude was, alsof er niets was gebeurd. Ze was gewoon boos om Zachery voor wat hij had gedaan, want hij was zo dom geweest. Het was oké geweest als hij haar een kleine duidelijk had lopen maken dat ze fout was geweest, zolang het maar tussen hun zou blijven. Dan had Aly haar straf gewoon genomen voor het pijn doen van hem door hem alleen te laten, want daar had ze zich al die tijd wel echt schuldig over gevoeld. Maar dit was niet de juiste manier geweest, het had iedereen meegetrokken in dat wat er tussen hun gebeurde en het was uitgelopen tot iets wat te erg was voor woorden. Aly had er letterlijk ook geen woorden voor om te beschrijven hoe ongelofelijk dom hij bezig was geweest. Tenzij het zijn bedoeling was geweest iedereen zo te laten schrikken want daar was hij heel erg in geslaagd. Ze wist niet hoeveel Gage, Katherine en Audrey ervan mee hadden gekregen maar het was zonder twijfel zo dat ze haar geschreeuw hadden gehoord. ‘Neem de tijd om dit even te verwerken oké. En vergeet vooral niet aan jezelf te denken.’ Zei hij waarbij hij een kusje op haar voorhoofd gaf en ze hem even een glimlach liet zien. Ze knikte kort om te laten weten dat ze dat zou doen.

Ze moest hem toch eventjes navragen naar de manier waarop hij dat bedoeld had, want als hij daarmee bedoelde dat hij zich altijd zorgen om haar moest maken omdat ze zichzelf altijd in de problemen wist te werken, want Aly was echt compleet onschuldig, not. Nee, ze wist zelf ook wel dat ze iemand was die snel problemen om haar afriep al probeerde ze dat te verminderen. Zou ze proberen zichzelf iets minder snel op te winden over de stomheid van een hele hoop mensen, of mensen die haar ten koste wat het kosten de grond in wilde drukken omdat ze jaloers waren. Ze ging het gewoon proberen. ‘Misschien? Maar dat bedoelde ik eigenlijk niet.’ Zei hij waardoor ze nog een keer die wenkbrauw op trok. Misschien dus toch wel? Hij mocht wel uitkijken dat Aly niet tegen hem ging uitvallen hoor, al zou ze dat waarschijnlijk toch nooit doen. Niet tenzij hij haar echt een hele goede reden zou geven, hij kon haar dus maar beter geen onrecht aandoen. Maar dat deed hij niet, en ze hoopte dat hij dat ook nooit zou doen. ‘Ja ja, onschuldig. Wie heeft dat beslist?’ Vroeg hij vervolgens en eventjes liet ze haar mond openvallen, al was het meer een act en liet ze dit ook wel zien. Oh oh, wacht maar, straks kwam hij in de problemen. Dit ging ze onthouden en Aly was heel goed in onthouden dus hij kwam er ook niet meer onderuit. Ze wilde hem net een tikje geven maar hij kwam daar onderuit door snel nog wat te zeggen. ‘Ik bedoel, dat ik me altijd zorgen zal maken om je. Omdat ik niet wil dat er iets gebeurd met je, op eender welk vlak.’ Zei hij net op tijd en eventjes schudde ze lachend haar hoofd. ”Je komt er nu mee weg, maar de volgende keer..” Zei ze met een grijns op haar gezicht tegen hem als een soort waarschuwing. Wat ze dan ging doen wist ze nog niet, maar ze bedacht nog wel wat..

Het liefst bleef ze hier nog veel langer liggen met hem want het was een stuk beter dan alles wat er binnen gaande was, daar was Jeremiah nu waarschijnlijk met de andere kinderen aan het praten. Ze had het zelf ook wel graag aan ze willen uitleggen als het kon omdat ze hun dan ook een dikke knuffel kon geven en gerust kon stellen met het feit dat het goed ging. Al wilde ze eerst gewoon weten dat het ook goed ging met Adrian die naar buiten was gegaan en nu genoot ze eigenlijk best wel even van hun tijd samen. Hij streek zachtjes met zijn wijsvinger over haar arm waardoor ze heel eventjes bewoog en probeerde nog iets dichter tegen hem aan te kruipen, ook al was dat niet echt meer echt mogelijk. Ze verplaatste haar hand en liet deze even over zijn borst heen glijden, terwijl ze zelf haar bewegingen met haar hand volgde. Onbewust begon ze kleine cirkeltjes op zijn shirt te tekenen met een hele zachte aanraking. Eventjes vond ze het helemaal niet erg dat ze stil waren, vond ze het zelfs wel fijn. ‘Je bent goed met de kleintjes weet je.’ Zei hij ineens met een glimlach waardoor ze weer even opkeek met een lieve glimlach op haar gezicht. Aawh, dat vond ze even heel lief om te horen. Het deed even echt wat met haar. Stiekem keek ze er al naar uit om later haar eigen kinderen te hebben, gewoon om voor ze te mogen zorgen en ze te zien opgroeien. Misschien wel met Adrian als ze later nog steeds bij elkaar waren, iets wat ze ook zeker hoopte. Ze zou graag met hem willen blijven voor de rest van haar leven want hij was de enige die haar zo kon laten voelen, de manier waarop ze zich voelde wanneer ze bij hem was. Ze had hem eventjes voor een klein tijdje zwijgend aangekeken terwijl deze gedachten door haar hoofd gingen waarnaar ze heel eventjes iets omhoog kwam om hem een kusje op zijn wang te geven. Daarnaar kroop ze meteen weer tegen hem aan zoals ze eerst lag om nog even verder te dromen. ”Jij ben ook goed met de kleintjes hoor, ik heb ze nog nooit zo snel iemand zien opnemen in de familie.. Vooral Gage..” Zei ze uiteindelijk met een glimlachje.

Stiekem vond ze het echt zo grappig wanneer hij al die rare geluidjes maakte die ook eventjes totaal niet mannelijk waren, echt totaal niet. Maar zo hield Aly er wel heel erg van, want dat was Adrian. Ze hield er ook van om hem te plagen. Iets wat dan maar een beetje jammer was voor hem want ze was echt nog lang niet van plan om daar ooit mee te stoppen. Bovendien vond ze daarvoor zijn reacties te leuk en moest ze er ook altijd om lachen, op een goede manier dan. Ze ging hem nu niet meteen helemaal uitlachen, misschien wel een klein beetje als het ging om die vreemde piepgeluidjes als ze hem in zijn zij porde, maar het was niet slecht bedoeld. ‘Nou, niets.. Sterker nog ze hebben me al meerdere malen gered. Maar ik moet iemand de schuld geven.’ Grijnsde hij en probeerde te stoppen met lachen, nog steeds van dat geluidje dat hij had gemaakt. ”And you well do remember that, okey?” Zei ze eventjes met een grijnsje. Ja hij mocht wel herinneren dat haar spulletjes er niet voor niets waren, ze hadden altijd wel nut. Nou ja niet altijd, maar in dit geval wel. Heel eventjes verdween de glimlach wel doordat hij begon het iets te zeggen wat haar gewoon raakte, zoals het haar altijd raakte. Het waren ze woorden die ze het allerliefst uit zijn mond hoorde. Ze bedankte hem en daarbij sloeg haar stem ineens ook over, oeps. Hij liet een pruillip zien en gaf haar daarnaar al snel een kusje om het goed te maken, die ze ook beantwoorde ofcourse.

Wanneer ze weer naar binnen gingen omdat Jeremiah en Gage al van plan waren geweest om hun te halen stopte ze Jeremiah nog wel eventjes, om hem eerst even te vertellen dat het haar een beter idee leek om te gaan samen met Adrian. Al ze het zich goed kon herinneren was er in Berwick een hotel en dat was niet zo heel erg ver van Patterson, anders waren er sowieso genoeg hotels in Morgan City. Ze wilde eerst weten of haar broer het idee goedkeurde, niet dat het heel veel zou uitmaken al zou Aly waarschijnlijk wel haar best doen om te blijven als hij het echt heel erg leek te vinden. Dit was niet het geval, hij leek het goed te begrijpen zoals ze ook wel van hem verwacht had. Hij snapte het vast wel omdat de situatie gewoon niet lekker lag met Zachery, en het zou gewoon niet makkelijk worden.
En toen ineens stond de jongen daar, durfde zich blijkbaar toch nog te vertonen na alles wat er was gebeurd en dat kon Aly echt niet begrijpen. Wat wilde hij hiermee bereiken? Want vergiffenis zou hij niet krijgen, niet van haar in ieder geval en hoogstwaarschijnlijk ook niet van de rest in de gang, waarmee ze dus Adrian en Jeremiah bedoelde. Heel eventjes liep alles hoog op bij haar wanneer hij er ook nog om durfde te vragen, was hij echt helemaal gek geworden. De stap die hij dichterbij wilde zetten trok ze niet meer en snel en misschien wat onverwacht schoot ze naar boven waarbij ze onbewust ook nogal hard aan Adrian’s arm trok, wat helemaal niet de bedoeling was geweest en ze zich stiekem meteen ook al heel schuldig over begon te voelen. Iets wat ze nu alleen niet liet zien omdat ze Zachery weg wilde en hem eigenlijk een vuist tegen zijn gezicht aan wilde slaan, waar Jeremiah haar voor tegenhield. Beter maar, anders was ze verder naar voren geschoten en had ze Adrian met haar meegetrokken naar Zach toe.
Al snel verdween hij gelukkig ook weer en ging ze er snel achteraan om haar spullen te pakken. Nog boos en gestressed pakte ze zo snel mogelijk haar tas en wierp deze over haar schouder heen om vervolgens terug te willen maar haar kamerdeur zag staan.

Ze wilde niet maar deed het toch en maakte de deur naar haar kamer open. Verwachtte dat het leeg was omdat maar tot haar verbazing was er echt helemaal niets veranderd. Vulden haar ogen zich weer met tranen en slikte ze wanneer ze door de kamer keek. Precies zoals ze het had achtergelaten, elk klein detail, alles was hetzelfde. Niemand had iets aangeraakt of wat dan ook, op de foto die op haar bureau had gestaan na. Die was gevallen en gebroken. Ze had ze foto opgepakt en er kort naar gestaard om vervolgens meteen iets van steun te willen zoeken waardoor ze zich snel naar Adrian toe had gedraaid en nogal snel tegen hem aan was komen staan. Hij streek haar meteen over haar rug heen en ze voelde hoe de tranen tegen haar ogen drukte, haar ogen helemaal vochtig maakte. De herinnering aan haar moeder werd haar even te veel, ze herinnerde namelijk nog precies het moment waarop de foto was genomen. Ze was toen al ziek maar ze hadden dat toen nog helemaal niet geweten, het was zo snel gegaan ineens. Dat de foto door haar vader was genomen was een groot wonder want meestal liet Zachery niemand aan zijn camera, die was heilig voor hem maar haar vader wilde perse zelf een foto maken van zijn vrouw en hun dochter die net vijftien was geworden. ‘Het spijt me Aly, al weet ik zeker dat ze trots op je zou zijn net zoals je vader.’ Zei hij en eventjes drukte ze zichzelf nog harder tegen hem aan, al was het alleen om die verdomde tranen tegen te proberen te houden. Toch besloot ze om na zijn vraag wat afstand te nemen om hem de foto te laten zien met haar moeder. Ze haalde even diep adem waarin het al te horen was dat het verdriet hoog zat en er tranen probeerde door te breken. ‘Ze was mooi. Net zoals jij.’ Zei hij zachtjes waarna ze een klein snikje liet horen en knikte. ”Ze was mijn grote voorbeeld.. Nog steeds.” Zei ze vervolgens met een trillende stem, of eigenlijk trilde Aly sowieso helemaal en ze kon er gewoon niet aan doen. De foto begon ook te trillen door haar hand en zachtjes ging ze er even met haar duim overheen. Jep, tranen braken door en snel sloeg ze haar armen om zijn hals heen en werd ze even van de grond getild door Adrian. Zachery liep net met een betraand gezicht weg en was duidelijk ook aan het huilen geraakt. Ze had hem met een zachte blik aangekeken al was er nog steeds ook iets hards in te vinden. Het zou nog wel even duren voordat ze het hem ging vergeven maar damn, ze leefde ook zo met hem mee. Wist dat hij pijn leed onder dit weer zien, en dat hij dat nu niet helemaal goed uitte, tja. Het was niet makkelijk maar had het nooit mogen doen, dat moest hij wel doorhebben. ‘Het spijt me zo..’ Zei hij eventjes waardoor Aly haar grip verstevigde maar al snel schrok ze ook van de deur die werd dicht gesmeten. Adrian merkte dit natuurlijk ook waardoor hij haar meteen weer neerzette en ze voelde hoe hij zich spieren spande. Zachtjes legde ze haar hand in zijn nek neer en keek ze hem aan om te laten weten dat het niets was. Dat Zachery geen probleem aan het vormen was. Maar om eerlijk te zijn wilde Aly nu wel graag weg gaan, ze trok het niet langer meer hier. ‘Is goed.’ Zei hij fluisterend waarnaar hij eventjes naar de grond keek. Aly’s ogen flitsten nog een laatste keer door de kamer heen terwijl ze het nog steeds niet kon geloven dat het zo gelaten was door haar familie. Wanneer Adrian haar weer aankeek met een kleine glimlach keek ze hem ook weer aan. ‘Weetje, ik had het me toch anders voorgesteld om jou kamer te zien.’ Zei hij uiteindelijk, en het was misschien niet helemaal het moment maar ze kon het wel heel erg waarderen. Ze liet dan ook een glimlachje zien en schudde eventjes haar hoofd waarbij ze naar beneden keek. Ze draaide zich nog even om en keek nog een keer door de kamer in waarbij ze besloot om toch nog iets te gaan vertellen. ”You know, Zachery en ik waren vroeger altijd beste vrienden.. Hij wilde een fotograaf worden en ik wilde altijd al een model worden.” Zei ze nu wat plotseling terwijl ze keek naar de foto’s van haarzelf. Ze draaide zichzelf weer om naar Adrian met een glimlach. Ja, vroeger wilde ze altijd een model worden, dat was haar droom geweest. ”Hij had voor zijn verjaardag van onze vader een hele dure camera gekregen, waar ze eigenlijk veel te weinig geld voor hadden.. Stiekem omdat hij hoopte dat wij ons dat beter zouden gedragen.” Ging ze verder waarbij ze eindigde met een klein grijnsje, want ze waren wel echt duiveltjes geweest met zijn tweeën, niet de meest makkelijk kinderen om eerlijk te zijn. ”Hij was er zo blij mee dat we elke dag naar buiten gingen om de mooiste plekken te ontdekken die we nog nooit hadden gezien zodat hij foto’s van mij kon nemen.” Vervolgde ze waarnaar ze weer even slikte. Ze miste die tijden dat ze met haar broer alle plekken afging om foto’s te maken en ze hadden dan altijd zo veel lol gemaakt. Niet altijd, soms kwamen ze ook in volle discussie weer thuis omdat ze het ergens niet mee eens waren geweest, maar op die paar keren na, was het altijd geweldig om te doen. ”Anyway, we kunnen nu wel beter gaan.” Zei ze er vervolgens nog snel achteraan.

Adrian had zijn rugzak ook alweer gepakt, weliswaar een beetje onhandig maar goed, al snel stond hij weer bij haar. ‘Ben je er klaar voor?’ Vroeg hij aan haar en eventjes knikte ze met een klein glimlachje. Ze liep langs hem heen en ging ze trap af naar beneden. Net op dat moment kwam de rest ook de gang in gelopen. Gage wist zichzelf als eerste tussen zijn zussen en zijn broer heen te wurgen om snel op Aly af te rennen en zijn kleine armpjes om haar been heen te slaan. Ze keek met een glimlachje naar beneden en wanneer het kleine jongetje zijn armpjes optilde om door haar opgepakt te worden deed ze dit. ”Ik vond het leuk dat je er was.” Zei het jongetje wat verlegen, vond het duidelijk nog een klein beetje moeilijk om afscheid te nemen maar had gelukkig wel een glimlach op zijn gezichtje. Ze keek de jongen met een glimlach aan en hield hem eventjes met een arm vast waarbij ze hem op haar heup zette om eventjes speels in zijn neusje te knijpen. Hierdoor moest hij eventjes lachen. ”Morgen zie ik weer?” Vroeg hij waarbij hij ook met een hopend gezicht Adrian aankeek. Hij vergat de ‘jullie’ maar dat maakte niet zoveel uit, ze begreep het. Knikte eventjes naar het jongetje om te laten weten dat hij hun morgen weer zou zien. Begon zijn gewicht in zijn richting te verplaatsen en wilde over klimmen van haar naar hem dus gaf ze hem nu aan Adrian, waarbij ze Adrian ook met een glimlach aankeek. Meteen kwam de volgende op haar af, de andere ukkepuk, Audrey. Haar kon ze alleen niet zo goed meer optillen dus ging ze weer door haar knieën heen. ”Hee mooierd,” Zei ze eventjes tegen het meisje die haar daarnaar ook weer een omhelzing gaf. ”Tot morgen Aly,” Zei het meisje terug met een schattig klein glimlachje. ”Tot morgen,” Zei ze terug en ging eventjes door het meisje haar bruine haren heen en keek vervolgens omhoog naar Kath. Het spijt ons heel erg van Zach..” Zei het meisje zachtjes die zich leek er heel schuldig over te voelen. ”Hij miste je heel erg, weet je, en ik denk dat hij daarom..” Probeerde ze het voor hem op te nemen, iets wat Aly heel lief vond maar dat was helemaal niet nodig. Ze begreep dat wel. ”Het is al goed.. Dit is gewoon even beter zo, voor iedereen.” Zei ze zachtjes terwijl ze het meisje ook nog een knuffel gaf. De meisjes gingen ook allebei eventjes naar Adrian toe om een knuffel te halen waarnaar ze hun gedag wenste. Jeremiah haalde zijn autosleutels uit zijn broekzak en draaide hier eventjes mee, trots op zijn auto natuurlijk. Hierdoor moest Aly eventjes grijnzen. ”Vind je het erg als ik even mijn zusje voorin laat zitten?” Vroeg hij nu voorzichtig aan Adrian, omdat hij graag onderweg hoopte nog even met Aly te kunnen bijpraten. Zelf keek ze ook even naar Adrian, maar gokte dat hij dat wel goed zou vinden. ”Dan heb jij haar straks weer helemaal voor jezelf,” Zij hij er grappend achteraan, met een grijnsje. Nee, hij maakte er geen punt van ofzo, dat Adrian haar misschien voor zichzelf wilde hebben want daar had hij ook totaal geen aanleiding voor gegeven. Zo wel, dat snapte Aly Jeremiah niet waar hij dat had opgepikt.

Ze ging naast Jeremiah maar keek wel eerst nog even naar Adrian. Het was maar voor even, straks waren ze weer samen. ”Sleep Inn & Suites Berwick, die is volgens mij het meest dichtbij?” Zei hij terwijl hij Aly aankeek, al wist zij dat niet echt beter dan hem hoor, ze was hier al te lang niet meer geweest om dat te herinneren. Jeremiah startte de auto en reed van de oprit af, de weg op. Rustig legde Aly zichzelf neer tegen de leren bekleding van de auto, die er nog best mooi uitzag van binnen. Zat ook wel erg comfortabel. Onderweg praatte ze vooral over de plekken die Aly allemaal gezien had en waar Jeremiah erg benieuwd naar was. Erg veel hadden ze het niet over de herinneringen want ze kon zich weinig echt ‘goede’ herinneringen ophalen uit haar tijd in Italië en Spanje, en dat merkte Jeremiah waardoor hij probeerde over te gaan op een ander onderwerp, al was dat erg moeilijk. Ze hadden het allebei niet erg goed gehad voor een lange tijd en dit zat in de weg, dus het onderwerp zoeken was moeilijk. Hierdoor besloten ze herinneringen op te halen van vroeger, toen het beter was. Misschien ook niet de beste keus aangezien het ook aan beide te merken was dat het moeilijk was, maar ze moest soms wel lachen. Vooral wanneer hij begon over alle awkward dingen die Aly had gedaan op jongere leeftijd. Hierdoor begon ze al snel ook te lachen en keek ze af en toe beschaamd naar Adrian. Wat moest die nu wel niet van haar dingen? Het meisje had vroeger zoveel kattenkwaad uitgehaald, het was bijna ontelbaar.

Bij het hotel aangekomen reed Jeremiah de parkeerplaats op en pakte hij zijn portemonnee uit zijn zak en gaf Aly wat geld voor het betalen van het hotel. Ze wilde het meteen weer terug geven maar hij drong erop aan dat ze het aannam. ”Dit is wel het minste wat ik voor jullie kan doen dus ik wil dat je het aanneemt, anders ga ik mezelf schuldig voelen over alles wat er vanmiddag is gebeurd.” Zei hij terwijl hij haar even smekend aankeek en ze hem een klein glimlachje schonk. Ze knikte kort eventjes waarnaar ze hem ook nog eventjes een omhelzing gaf. Voelde hoe zachtjes eventjes een vluchtig kusje gaf tegen haar kaak zoals ze vroeger ook gewoon altijd deden. Het was een kusje dat voor de rest niets betekende, maar gewoon even om te laten zien dat hij van haar hield en blij was haar weer gezien te hebben. ”Dan zie ik jullie morgen weer,” Zei hij waarbij hij Adrian nog even aankeek. Aly stapte nu uit de auto. ”Alvast, slaap lekker jullie twee.” Zei hij nog door het raampje voordat hij met een glimlach wegreed.

Het duurde niet lang voordat de kamer geregeld was en ze naar de kamer toe werden gebracht door een de personeelsleden. Een erg grote kamer was het ook niet en misschien een beetje te geel naar haar smaak maar wel erg knus, en ergens had het ook wel iets schattigs. Het zag er ook netjes uit en het bed was mooi opgemaakt. Met een zucht zette ze de tas neer en draaide ze zich om naar Adrian wanneer de vrouw de kamer ook verlaten had en de deur had dichtgetrokken. Nog een keer zuchtte ze om al haar zorgen even van haar af te laten glijden, en te ontspannen. Liep naar hem toe en keek hem eventjes in de ogen aan waarbij ze haar handen eventjes op zijn borst neer plaatste en deze omhoog liet glijden naar zijn hals. Probeerde nog een keer de zenuwen van haar af te laten glijden, maar het ging niet zo goed. Zachtjes drukte ze haar lippen op die van hem en liet ze de kus lang aanhouden. Gleden haar handen ook weer terug naar beneden om ze vervolgens naar zijn rug te laten glijden en zijn blouse een beetje op te trekken. Zo liet ze ook haar lippen afglijden naar zijn nek terwijl ze onderweg ook zachtjes eventjes haar lippen op zijn huid drukte. Waarschijnlijk zou hij het wel niet begrijpen of snappen, denken ze misschien eerder iets van rust wilde hebben na alles wat er was gebeurd. Het enige probleem was alleen dat ze zeker geen rust zou krijgen als ze nu met al deze dingen in haar hoofd zou gaan slapen, dan zouden haar eigen gedachten haar teveel in de weg zitten en zou ze helemaal geen oog meer dicht doen. Ze had iets nodig waardoor ze die drukke gedachten kwijt kon raken samen met een hele hoop spanning die deze dag had opgeleverd, en dit was toch de beste manier. Maar hoe maakte ze dat duidelijk? Hoe maakte ze dat aan hem duidelijk? Oh zou hij het zo al wel begrijpen? Om het toch nog een klein beetje meer duidelijk te maken, al had ze dat toch al wel gedaan, trok ze haar handen terug en begon ze langzaam zijn knoopjes los te maken van zijn blouse..

ty ek
Terug naar boven Ga naar beneden
Adrian Harper
Adrian Harper
Class 3
Aantal berichten : 362

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 18
Occupation:
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Emptyzo maa 22, 2015 11:47 pm


It's just a moment, go and seize it
Don't be afraid to give your heart to me

De zachte kringetjes die ze tekende op zijn borst zorgde ervoor dat hij helemaal kalmeerde. Serieus, hoe ze het deed wist hij niet maar met een simpele beweging als dat werd hij kalm. Al kwam het ook deels door het feit dat ze hier gewoon gezellig samen lagen, alsof er niks gebeurt was vandaag. Alsof ze hier voor eeuwig konden blijven liggen. Na zijn woorden had Aly hem eventjes zwijgzaam aangekeken en ergens kon hij al wel raden waar ze aan dacht. Het was vandaag ook door zijn hoofd gegaan, zeker die eerste momenten. Maar dat waren dingen voor later, want een later zou er zeker gaan komen dat stond gewoon vast. Zachtjes haalde hij zijn schouders toen ze weer was gaan liggen. Kinderen hadden hem nooit gelegen, maar Gage was meteen verkocht aan hem. ‘Dat is gewoon omdat ik bij jou hoor.’ Een andere reden zag hij nu niet zo snel eigenlijk. Maar daar kreeg hij dus ook de tijd niet voor om over na te denken. De por deed hem zachtjes piepen. Echt hoor, daar moest ze mee kappen want het was niet cool. Aly echter besloot hem ook even gewoon te gaan uitlachen want ja dat was leuk om te doen of zo. Kort schudde hij zijn hoofd, nee dat was alles behalve cool.

Het ene moment had Zachery nog in de gang gestaan en het volgende moment stonden hij en Jeremiah er alleen. Pijnlijk wreef Adrian kort over zijn schouder, al deed zijn hele arm gewoon pijn door de schock maar daarna vertrok hij naar boven naar Aly. Die hij vond in haar slaapkamer. Snel genoeg had het meisje zich tegen hem aangedrukt. Meteen had hij zijn armen om haar heen geslagen, wist dat hij haar niets anders dan enkel die veiligheid kon bieden. Adrian wist niet hoe dit alles moest voelen, hoe kon hij ook? Een band met zijn ouders had hij nooit gehad, familie had niet bestaan tot enkele jaren geleden en nu werd hij daarmee geconfronteerd en hij had er geen idee van hoe hij moest omgaan met de gevoelens die Aly nu had. Hij kon pogingen doen haar proberen te begrijpen, maar fact is hij zou het nooit kunnen. Hem zou het niet kunnen boeien als zijn moeder overleed, omdat hij geen band met haar had. Maar hier lag het anders. Aly hield van haar moeder, het soort liefde dat hij nooit voor zijn moeder had gehad. Dat ze afstand nam van hem om hem de foto te laten zien, liet hij maar gebeuren. Al had hij zijn handen toch enkel en alleen laten afzakken naar haar heupen, gewoon om aanwezig te blijven. ‘Ik kan wel zien waarom.’ Mompelde hij zachtjes op wat ze had gezegd. Haar moeder was een mooie vrouw, en zelfs vanop de foto straalde de vrouw een soort liefde uit. Iets wat hem vanbinnen toch wel meer brak dan hij liet zien. Foto’s met zijn ouders en hem bestonden niet, daar was nooit tijd voor geweest. ‘Het zou een eer geweest zijn om haar te ontmoeten, om haar te bedanken voor jou.’ Sprak hij op een zachte toon. Meteen toen ze weer naar hem toe was gekomen had hij haar van de grond getild en haar dicht tegen zich aan gedrukt. Er waren genoeg tranen gevloeid vandaag.
Vanaf hij de deur had horen dicht slaan was er een spanning in zijn lichaam op getreden. Zijn greep om haar werd iets sterker, wilde haar beschermen voor enige storm van woorden of mutatie als een soort menselijk schild. Maar vanaf ze haar hand in zijn nek had gelegd kalmeerde hij toch weer, al bleef hij alert. Het kleine grapje dat hij maakte was zijn manier om even te functioneren in alles wat aan het gebeuren was, en het lukte hem om haar weer zachtjes te laten lachen. Zijn enige doel. Adrian had zich meteen willen omdraaien om zijn rugzak te gaan pakken, maar haar woorden hielden hem tegen. Onbewust betrok zijn gezicht heel even. Zij had herinneringen met haar siblings, hij had niets enkel de toekomst. Snel genoeg had hij zich herpakt en luisterde naar haar verdere verhaal. Hij kon Aly nog wel zien als een professioneel model. Al was hij maar wat blij dat ze dat niet was, dat betekende dat hij haar moest delen met praktisch heel de wereld en dat idee stond hem niet aan. ‘Je zou het hebben gekund weet je. Model worden, daar ben ik zeker van.’ Glimlachte hij uiteindelijk eventjes kort. De waarheid mocht gezegd worden, Aly was perfect daarvoor.

Beneden aangekomen werden ze meteen opgewacht door de hele hoop, exclusief Zachery. Gage was meteen op Aly afgestormd en een grijnsje sierde zijn lippen even. Totaal vergetend dat zijn handen er nog steeds smerig uit zagen van het bloed en alles. Waar was zijn verzorging gebleven? Even was hij gewoon stil gebleven tot de kleine jongen aan hem werd overhandigd meteen nam hij het knulletje in zijn armen en keek hem met een grijnsje aan. ‘Natuurlijk zie je ons morgen weer maatje.’ Sprak hij met een brede grijns, waarbij het gewicht van de knul hem toch even teveel werd en hij hem wel gedwongen terug neer moest zetten. Niet dat Gage het super erg vond, al bleef hij toch dicht bij hen twee staan wat zijn hart even deed smelten. Snel gaf hij de twee meiden nog een korte knuffel om daarna samen met Aly en Jeremiah naar buiten te lopen. Meteen keek hij Jeremiah aan toen hij zijn vraag had gesteld, aangezien hij het toch even niet kon laten om zijn blik over de wagen te laten gaan. That was one hell of a ride. Kort schonk hij de kerel een glimlach, hoewel die meteen weer verdween door de opmerking. Oh, verlegen staarde hij eventjes naar de grond. Het was dus toch wat duidelijker dan hij dacht.

In de wagen was hij gewoon wat relaxt op de achterbank gaan zitten en staarde naar buiten terwijl hij zo nu en dan het gesprek volgde tussen de twee. Maar hij bemoeide zich er niet mee, het enigste wat hij uiteindelijk toch deed was zijn hand tussen de deur en haar stoel langs te laten gaan om haar hand vast te nemen. Het gesprek over de zaken die Aly had uitgestoken volgde hij uiteindelijk wel, en heel even kon hij het niet laten om te lachen. Serieus hoor, ze was erger als hem. Nee oké, dat niet maar het kwam gevaarlijk dicht bij. De rit duurde helemaal niet lang, maar wel lang genoeg om nog even op zoek te gaan naar wat doekjes om het meeste bloed van zijn handen af te krijgen. Kwestie van dat hij de boel toch nog een beetje netjes wilde houden. Het meeste was er ook wel afgekomen met wat moeite, en luckily voor hem was het bloeden ook gestopt. De gehele actie van haar broer die haar geld gaf om te kunnen overnachten deed hem even fronsen, dat was toch niet nodig? Al begreep hij de dude wel waarom hij het deed. Vlak na Aly was hij de auto uitgestapt had Jeremiah nog vlug bedankt voor de rit natuurlijk.

Feit was dat hun kamer niet heel groot was. Sterker nog, het was vrij klein in tegenstelling tot de plekken die hij gewend was. Maar het maakte hem helemaal niet uit. Het was maar voor één nacht, en hij had het belangrijkste wat hij nodig had naast hem dus. Tijd om de kamer in zich op te nemen kreeg hij niet, het enigste wat hij nog kon doen was gewoon zijn rugzak van zijn schouder laten glijden voor Aly hem kuste. En hoe. Iets dichter trok hij haar tegen zich aan door zijn handen op haar heupen te leggen, genoot van elke aanraking van haar lippen. De bovenste knoopjes van zijn shirt sprongen er af toen ze er een ruk aan gaf, iets wat hem helemaal niets kon schelen. Het feit dat ze hier zo maar ineens op hem af was gekomen begreep hij niet helemaal, en misschien was het op dit moment ook wel niet slim om te doen maar damn. Zachtjes gleden zijn handen naar de rand van haar shirt terwijl hij alles maar gewoon onderging. Alsof het werkelijk zo erg was. Wanneer ze echter begon verder te doen aan zijn knoopjes legde hij zijn handen op de hare en keek haar aan. ‘Ik heb een ander idee, je gaat het leuk vinden en trust me het zal er voor zorgen dat je tot rust komt.’ Echt hoor, soms was hij gewoon even gestoord of zo. Niemand anders in zijn positie zou dit gedaan hebben, maar hij wilde gewoon het beste voor haar. Adrian drukte haar uiteindelijk een lange kus op haar lippen. ‘Vertrouw me maar.’


TAG:Aly | WORDS:### | CREDIT:LESLY
Terug naar boven Ga naar beneden
Aly Elsevier
Aly Elsevier
Class 2
Aantal berichten : 803

Character Profile
Alias: Coquette
Age: 20
Occupation:
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Emptydi maa 24, 2015 9:53 pm

You see those egg shells, they're broken up
A million pieces, strung out across the ground


Ze tekende zachtjes kringetjes op zijn borst, zonder er echt bij na te denken. Het ging helemaal vanzelf wanneer ze haar hand op de juiste plek had neergelegd en haar hand iets zocht om te doen, want het werkte vaak heel kalmerend om hem haar handen bezig te zijn. Dat deed ze daarom ook vaak wanneer zenuwen onder controle moest krijgen, al voelde ze zich nu niet zo zeer zenuwachtig. Misschien een heel klein beetje maar dat was logies na alles wat er net was gebeurd. Het zou deze dag sowieso niet beter worden, dat was ook zeker, het was namelijk ook nog helemaal niet over. Morgen was weer een moeilijke dag, zouden er nog meer tranen vloeien bij haar en haar familie, of zou ze de enige zijn? Zou ze de enige zijn die nog wel aan de goede herinneringen kon denken die ze hadden gehad met hun vader? Omdat ze de enige was die het geweld van hun vader niet had meegemaakt of gezien? Omdat ze was weggevlucht voordat dit kon gebeuren? Wat moest ze dan doen, moest ze proberen haar tranen in te houden omdat het niet gepast was om te huilen om wat hij haar broers, zusjes en kleine broertje had aangedaan? Deze vragen spookten te veel door haar hoofd rond, onbewust doken ze de hele tijd op. ‘Dat is gewoon omdat ik bij jou hoor.’ Zei hij nadat ze zelf ook zei dat hij goed met kinderen was en eventjes schudde ze haar hoofd met een glimlach. Hij was wel heel goed met Gage, en Gage mocht dan wel een klein jongetje zijn, dom was hij niet. Het kleintje had zo zijn redenen wel, en nee niet dat hij bij haar hoorde. ”Daar is hij te slim voor,” Zei ze eventjes waarnaar ze zo nog iets kon bedenken. ”En vroegere vriendjes werden anders altijd door hem genegeerd.” Vervolgde ze waarbij ze haar hoofd een tikje scheef ging hangen en hem met een lief glimlachje aankeek, zo probeerde ze hem ervan te overtuigen dat het wel waar was. Hij moest er maar gewoon in geloven hoor, want het was echt waar. Gage mocht hem niet voor niets, en de rest ook niet.

Zodra Zachery zichzelf weer had laten zien verloor nu Aly bij de controle om hem niet een klap in het gezicht te geven, want dat was hij had gedaan kon gewoon niet, dat moest hij toch ook wel weten? Het leek hem alleen even niet zoveel te kunnen schelen dat Aly net bijna dood was geweest - en technisch gezien was ze dat ook geweest voor een paar minuten - en vroeg haar gewoon even om haar excuses, gewoon even. Hoe graag wilde Aly hem wel niet even laten zien dat het niet zo simpel ging, daarom was ze ook al naar voren geschoten en als Adrian en Jeremiah haar niet hadden tegengehouden was ze nu al op hem afgestormd om hem een klap te geven, en haar vuisten ook te gebruiken. Al was het vooral Jeremiah die haar tegen hield en gelukkig maar, want anders had Aly zonder het zo bedoeld te hebben Adrian achter haar aan getrokken in haar plotselinge actie. Ze was meteen naar boven gerend en zodra ze haar tas had gepakt viel haar oog op haar oude kamer. Langzaam liep ze naar binnen en keek ze door de nogal rommelige kamer, die toch ook wel weer mooi opgeruimd was. Het waren alleen de spullen en kleren op haar bed die maakte dat het rommelig was, voor de rest was het wel echt een meisjeskamer. Maar het was precies zoals ze het had achtergelaten, op de foto na. Die had ze opgepakt en ze was al snel tegen Adrian aan komen staan, omdat ze opnieuw veel emoties voelde opkomen. Het had haar al geraakt om haar kamer te zien die niets was veranderd maar deze foto maakte dat ze weer even in elkaar klapte. Toch probeerde ze ertegen te vechten. Haar moeder was een van de meest dierbare mensen die ze had in haar leven, haar grote voorbeeld van hoe ze vroeger wilde worden. Ze was mooi en het was duidelijk te zien dat Aly haar schoonheid heel erg aan haar te danken had. Al was het toch vooral haar moed en dapperheid dat maakte dat Aly graag op haar wilde lijken. Niemand moest haar kinderen ook maar met een vinger aanraken, want dat had die wel hele grote problemen gezien Katelyn Elsevier niet de vrouw was waarmee je ruzie wilde zoeken. Maar voor de rest was ze ook heel aardig en was ze de beste moeder die je maar kon wensen. Ze liet de foto aan hem zien en voelde zijn handen even afzakken naar haar heupen. ‘Ik kan wel zien waarom.’ Zei hij eventjes waardoor ze moest glimlachen, heel zachtjes maar. ‘Het zou een eer geweest zijn om haar te ontmoeten, om haar te bedanken voor jou.’ Zei hij en heel even werd het glimlachje groter waarbij ze op haar lip beet om de tranen binnen te houden, zonder succes. Langzaam gleden er weer tranen over haar wangen en sloeg ze nu haar armen om hem heen en tilde hij haar eventjes op. ”Ik wou ook dat ze jou kon ontmoeten.” Zei ze zachtjes met trillende stem.
Kort klonk er een klap van het dichtslaan van Zachery’s deur nadat ze hem had zien weglopen naar zijn kamer, met een huilende gezicht. Heel eventjes voelde ze hoe Adrian zichzelf aanspande en zijn grip op haar verstevigde, en het laatste gaf haar toch ergens een goed gevoel. Daarom voelde ze zich ook veilig bij hem, dit was precies de reden. Al snel legde ze kalmerend haar hand in zijn nek en keek ze hem even aan met een rustige blik, dat er niets was om zorgen om te maken want Zachery was er nu niet, hij was zijn kamer in gevlucht. Nadat hij dat grapje had gemaakt liet hij haar toch even lachen waarnaar ze nog even door de kamer heen keek en haar blik op de foto’s viel. Waarom wist ze niet maar ze begon ineens uit te leggen hoe deze foto’s waren genomen, hoe haar broer een fotocamera had gekregen en ze elke dag erop uit gingen om foto’s te maken. Dat Aly altijd een model had willen worden, want zelfs toen had ze er al heel mooi uitgezien, had ze ook al een perfect figuur gehad. ‘Je zou het hebben gekund weet je. Model worden, daar ben ik zeker van.’ Zei hij met een glimlach waardoor haar glimlach ook meteen iets groter werd, al zag het er best wel vreemd uit met de wat rode oogjes van het huilen. Het was aan haar gezicht af te lezen dat ze het wel echt een heel leuk compliment vond, en ze er toch zeker trots op was. Ze murmelde even nadenkend en een klein grijnsje. ”Misschien wel?” Vroeg ze eventjes met die glimlach. ”Misschien wel voor Vogue? Revolve? Dolce and Gabbana? Chanel?” Vroeg ze vervolgens waarnaar ze heel eventjes zweeg en in modellen pose aannam. ”Victoria’s Secret?” Vroeg ze uiteindelijk met een grijnsje. Ja, want de beste modellen zaten zowat allemaal bij Victoria’s secret en liet Aly nu toevallig ook Victoria’s secret ondergoed dragen, want het was tenslotte haar favoriete..

Beneden was het tijd om iedereen even afscheid te nemen, al was het alleen maar voor de nacht want ze volgende dag zouden ze elkaar weer zien. Zoals ze al had verwacht kwam Gage er als eerst aanrennen en wilde hij meteen opgepakt worden, dus deed ze dat ook. Het was ook moeilijk om te weerstaan dat niet te doen want die grote bruine ogen konden heel goed smeken, dat was een ding dat zeker was. Dat het echt onmogelijk was om de jongen gewoon te negeren. Ze gaf ze jongen al snel over aan Adrian wanneer hij dit wilde en moest ook al snel haar aandacht weer geven aan haar jongste zusje waarvoor ze even door de knieën ging. Voor Katherine ging ze weer staan en ook Gage stond alweer op zijn voeten, maar bleef tussen hun in staan. Ze gaven ook allebei Adrian een knuffel waarnaar ze weer de kamer in gingen en ze samen met Adrian en Jeremiah naar buiten liep. Het was best wel handig dat Jeremiah zijn rijbewijs al had en hun makkelijk met de auto heen kon brengen. Het was best wel een grote auto, zoals je ook zou verwachten in de staat Louisiana, maar hij was duidelijk nieuwer en mooier dan de auto’s van de meeste mensen in Patterson. Jeremiah had er ook heel lang voor moeten sparen maar hij zou niet rondrijden in een auto roestbak die leek net van de sloom te zijn gered.
Onderweg leek het moeilijker om in gesprek te komen dan verwacht, meer omdat op de meest logische vragen om te stellen nogal pijnlijke antwoorden waren, voor beide. Toch was het wel fijn dat Adrian haar hand vastpakte tussen de stoel en de deur, dat gaf wel een hele hoop steun. Het leek hun uiteindelijk wel beter om over vroeger te praten, voor het overlijden van hun moeder. Dat deed ook zeer maar ze kon er nog om lachen. Vooral wanneer Jeremiah herinneringen begon terug te halen over alle kattenkwaad die Aly uitgehaald had vroeger, wat echt te veel was. Meestal wel samen met Zach, want die was tenslotte haar grote partner in crime. Zo hadden ze een keer samen een overleden vogel in het bureau van de lerares gestopt vlak voor het weekend, waardoor die er het hele weekend in haar gelegen. Ze waren voor een hele lange tijd geschorst geweest voor deze actie en eenmaal terug gekomen stond het nog altijd heel erg in het lokaal, iets wat dan misschien iets minder was. Maar ze hadden de lerares wel heel erg laten schrikken, en ze had zelf nog moeten overgeven wanneer ze het vond. Natuurlijk had Aly de vogel met geen hand aangeraakt, maar het was wel haar idee geweest omdat ze de lerares haatte en haar thuis ook altijd een bitch noemde.
Bij het hotel aangekomen gaf Jeremiah haar genoeg geld om het hotel te betalen, iets wat ze eerst niet wilde aannemen omdat ze wel genoeg hadden maar hij stond erop, wilde dat ze het aannam. Ze snapte dit wel net zoals dat ze het begreep dat teruggeven geen zin had omdat hij het niet terug zou nemen, daar kende ze hem goed genoeg voor, haar broer was heel standvastig als het hierom ging. Ze was dus met het geld de auto uitgestapt en had hem - net zoals Adrian had gedaan - bedankt voor het heenrijden. Hij had het ook niet hoeven doen namelijk, ze hadden ook nog wel een taxi kunnen betalen.

De hotelkamer was zeer klein, veel kleiner dan ze had verwacht, maar dat was niet erg. Het had ondanks dat het gele wanden had - wat dus niet echt haar smaak was - wel een gezellige en knusse uitstraling. Het was namelijk ook niet zo dat het heel leeg was, het had wel alles en het had ook niet allemaal maar een kleur. De kamer was wel echt ingericht, zoals het ook hoorde. Zodra je binnenkwam liep je bijna meteen tegen de eettafel aan en stond er aan de rechterkant een klein houten kastje. Aan de linkerkant stond een tweezits bank waarnaast het tweepersoons bed stond. Ze zette haar weekendtas op de tafel neer en keek nog eventjes kort door de kamer heen om vervolgens toch haarzelf terug naar Adrian te draaien. Twijfelde niet en liep rustig op hem af waarbij ze bijna meteen haar lippen op de zijne drukte. Haar handen gleden naar zijn rug waar ze heel zachtjes zijn shirt ook een beetje optrok, om het haar handen onder zijn shirt over zijn rug heen te gaan. Hij had zijn handen ook al snel op haar heupen gelegd en trok haar iets dichter naar zich toe, wat betekende dat hij het wel had opgepikt? Het mocht misschien een beetje vreemd zijn voor hem maar op het moment wilde ze even nergens anders meer aan denken, wilde ze eventjes vergeten wat er vandaag was gebeurd. De hele dag al werd ze gek van de spanningen en de zenuwen, dus wilde ze nu proberen te ontspannen. Iets wat zo zeker zou lukken want wanneer ze samen met Adrian was kon ze ook alle zorgen vaak van haar af laten glijden, kon ze weer aan niets anders denken dan aan hem. Een beetje onverwacht sprongen er een paar knoopjes los en stopte ze eventjes met het geven van kusjes in zijn nek. Haar hart klopte nu al veel sneller, damn. ”Sorry,” Zei ze zachtjes, haast onhoorbaar doordat het samen ging met een ademhaling, nog steeds met haar lippen vlak boven zijn huid. Uiteindelijk drukte ze haar lippen terug in zijn nek en liet ze haar tandjes ook heel eventjes zachtjes voelen. Langzaam ging ze nog wat verder naar beneden met haar hond tot ze stuitte op de knoopjes van zijn blouse. Hierdoor gingen haar handen al snel daarheen om de knoopjes los te maken maar ze werd tegen gehouden doordat Adrian zijn handen op die van haar had gelegd. Hij keek haar aan terwijl ze met een iets wat verbaasde blik omhoog keek, al verbaasde het haar eigenlijk niets. Nu zou namelijk de vraag komen, waarom? En dan zou zij het gewoon uitleggen, dat ze niet meer wilde denken aan alle vervelende dingen die er gebeurd waren en aan de spanningen, dat ze het einde van de dag graag nog een goed einde wilde maken. De vraag kwam alleen niet. ‘Ik heb een ander idee, je gaat het leuk vinden en trust me het zal er voor zorgen dat je tot rust komt.’ Zei hij waardoor ze eventjes verbaast haar hoofd een klein beetje scheef liet gaan. Een ander idee? Nou ja, zolang het leuk was en ze ervan tot rust zou komen, was het wel niet zo erg right? Ze was dan wel benieuwd naar wat het idee was. Hij drukte zijn lippen weer op die van haar die ze beantwoorde met een glimlach op haar gezicht. ”Ga je je shirt ook uittrekken?” Vroeg ze eventjes wat uitdagend, alsof ze alleen dan ervoor zou gaan. Maar dat was niet zo, als het iets waarbij hij zijn blouse aan zou laten, zou het haar nog steeds boeien. Het zou alleen wel een mooie toevoeging zijn voor als het kon. ‘Vertrouw me maar.’ Zei hij uiteindelijk en ze knikte eventjes. ”Ik vertrouw je,” Zei ze er met een zachte stem achteraan terwijl ze zichzelf iets dichter naar hem toe trok..

ty ek
Terug naar boven Ga naar beneden
Adrian Harper
Adrian Harper
Class 3
Aantal berichten : 362

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 18
Occupation:
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Emptyma apr 13, 2015 12:50 am


It's just a moment, go and seize it
Don't be afraid to give your heart to me

Adrian’s wangen kleurde wat rood. Ze had geen idee dat wat ze had gezegd echt veel voor hem betekende. Geaccepteerd worden. Het was iets waar hij nooit van had mogen genieten. Niet in zijn familie, en op school vroeger.. Wel toen gebruikte hij gewoon zijn mutatie. Nee, de enige mensen die hem nu accepteerden waren zijn broer, Aly en haar familie en dan waarschijnlijk ook wel de directie op school en alles maar dat lag anders. Voor even dwaalde zijn ogen naar de grond. Zwakjes trokken zijn mondhoeken uiteindelijk toch omhoog, en met dat dat gebeurde keek hij haar weer aan en streek zachtjes met zijn wijsvinger langs haar wang. ‘Je weet niet hoeveel dat voor me betekend.’

Het hele gedoe met Zachery op de gang wou hij aan zich voorbij laten gaan, maar ze trok hem er midden in door zo bruusk naar voren te jumpen. Echt, als ze dat nog eens had gedaan had zijn elleboog gewoon even mooi uit de kom gegaan hoor, en hij had nu al verdomd veel zeer. Beter maar dat het niet was gebeurd was. Enkele minuten na haar was hij naar boven gegaan, en vrijwel meteen had hij haar gevonden. Hij had zijn armen stevig om haar heen geslagen, zoals verwacht werd van hem en probeerde haar te sussen. Maar hij slaagde er niet echt in. Haar moeder was een mooie vrouw geweest, dat viel niet te ontkennen en Aly had heel veel van haar weg. Maar hij zou Aly toch nog altijd verkiezen boven haar moeder en dat was niet beledigend bedoeld of whatever, maar tja het was nu eenmaal zo. Zachtjes schudde hij zijn hoofd. ‘Ik ben maar een simpele jongen die haar kleine meid zou afpakken, zo zien ouders me altijd.’ Sprak hij met een zachte glimlach terwijl hij zachtjes een traan weg streek van haar wang. Dat was helemaal nergens voor nodig hoor. Adrian was meteen weer ontspannen toen ze haar hand in zijn ke had gelegd. Haar broer was er niet, ze was veilig. Ze zou altijd veilig zijn in zijn armen. Het verhaal van de foto’s gaf hem gemengde gevoelens. Hij wou dat hij zo’n momenten had kunnen delen met Dante.. Maar het was een mooi verhaal, misschien had hij Zachery wel verkeerd beoordeeld? Nee. Nee, helemaal niet hij had Aly echt aangevallen en als Jeremiah er niet was geweest om hem van de jongen weg te trekken was het uitgedraaid op een dubbele moord. Snel genoeg zette hij dat maar weer van zich af, het had geen zin meer om er aan te denken.
Adrian’s glimlach werd even breder naarmate die van haar breder werd. Bedenkelijk bekeek hij haar eventjes toen ze al die grote namen noemde. Tuurlijk kende hij ze allemaal, maar hij ging haar die voldoening even niet schenkel, hoewel.. Met een grijnsje trok hij haar tegen zich aan en bracht zijn lippen naar haar oor. ‘Voor die zeker en vast hoor, daar moet je zelf niet aan twijfelen.’ Sprak hij op een gesmoorde toon.

Al snel genoeg zaten ze met zijn drietjes in de wagen. Adrian had zich afzijdig gehouden van het hele gesprek, puur omdat hij niet kon mee praten. Luisteren deed hij wel. Yeah, hij wilde wel eens weten wat de jongere Aly allemaal had uitgespookt. Zachtjes had hij ook haar hand vast gepakt, omdat hij er toch niet zo goed tegen kon om een eindje bij haar vandaan te zijn. Adrian had nog willen zeggen tegen Jeremiah dat het geld niet had gehoeven. Like, hij had zelf meer dan genoeg bij om te betalen en zo. Maar het leek hem misschien maar beter om het gewoon te laten. Als Aly het goed vond bezorgde hij het hem morgen wel terug, met als uitvlucht dat hij het beter kon steken in de kleintjes of zo.

Adrian had geen tijd nodig om aan de hotelkamer te wennen. Het was niet wat hij gewend was, maar wat boeide het ook. Hij was hier met de enigste persoon waar hij bij wilde zijn, voor zijn part konden ze zelf slapen bij die boom really. Dan had Jeremiah hun maar een dekentje moeten geven of zo, daar was hij blij mee geweest hoor. Snel genoeg werd hij uit die gedachte getrokken door Aly die haar lippen op de zijne drukte, genietend sloot hij zijn ogen even, ging helemaal mee in haar bedoeling hoewel hij zich tot wist te herpakken. Snel genoeg sneuvelde de bovenste knopjes van zijn hemd, maar het boeide hem niet. Serieus hoor, als ze niet gauw ging stoppen dan wel ja dan was er geen sprake meer van zich inhouden of wat dan ook. Het meisje begon te prutsen aan zijn hemd met haar handen, en dat was dan ook eventjes het moment dat hij haar wel moest tegenhouden.
Adrian glimlachte eventjes om haar verbaasde blik. Maar hij stelde haar al heel snel gerust hoor. Misschien zou ze het niet helemaal leuk gaan vinden, maar in zijn hoofd leek het wel beter om haar zo tot rust te brengen. ‘Als je wilt dat ik mijn shirt uit trek, sure.’ Grijnsde hij breed waarop hij uiteindelijk haar handen vast nam en haar naar het bed leidde. ‘Maak het je maar even gemakkelijk oké, ik ga mijn handen even afspoelen en dan kom ik weer.’ Met die woorden wandelde Adrian naar de badkamer. Daar draaide hij de warmwater kraan open en stak hij zijn handen er meteen onder. Even kon hij wel gaan gillen want damn dat deed gewoon zeer, maar hij beet maar even flink op zijn onderlip en begon met proper maken. Het meeste bloed kwam er ook gelijk af, al bleef er toch nog een rode schijn. Maar nu was de wonde tenminste wel proper en kon het beginnen genezen. Pleisters of zo had hij hier niet, maar aye zolang het niet verder ging met bloeden was het voor hem allemaal goed.
Om haar te plezieren, en omdat het shirt toch al zo goed als geruineerd was deed hij de rest van de knoopjes los en zwierde het maar gewoon random de badkamer weer uit. Met een klein glimlachje wandelde hij terug naar de kamer, waar Aly inmiddels op het bed was gaan liggen, op haar buik om het hem nog eens gemakkelijk te maken. Meteen wandelde hij naar haar toe, om voorzichtig half op haar te gaan zitten, nou ja niet echt maar gewoon met aan weerskanten van haar rug een been en yeah. ‘Wel, jij mag je shirt anders ook wel uit doen? Niet dat het hoeft, maar hea?’ Sprak hij half lachend terwijl hij even met zijn wijsvinger een tekening maakte op haar rug. Nou, eigenlijk was het gewoon meer wat kriebelen dat hij deed hoor.

TAG:Aly | WORDS:### | CREDIT:LESLY
Terug naar boven Ga naar beneden
Aly Elsevier
Aly Elsevier
Class 2
Aantal berichten : 803

Character Profile
Alias: Coquette
Age: 20
Occupation:
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Emptyma apr 20, 2015 8:31 pm

You see those egg shells, they're broken up
A million pieces, strung out across the ground


Haar familie was altijd heel open naar andere mensen geweest, liet altijd iedereen binnen en iedereen was altijd welkom, dat kwam vooral door haar moeder. Ze had altijd goede contacten met de meeste mensen in Patterson die ook nog eens vaak op bezoek kwamen. Iedereen hield van haar moeder die altijd zoveel liefde gaf aan iedereen om haar heen, maar dan ook echt iedereen. Zelden had ze iemand die ze echt niet mocht of waartegen ze misschien wel een tikje fel kon reageren, al waren ze er wel natuurlijk. Alles veranderde wanneer ze plotseling overleed aan iets wat haar ziek had gemaakt, niemand had ooit verwacht haar te verliezen en het was ook zo snel gegaan. Bijna heel Patterson was naar haar begrafenis geweest en ze hadden allemaal de familie veel sterkte gewenst, voor een tijd ook goed opgenomen tot ze alleen zelf verder moesten leven. Daar zakte alles in, en alles was hun huis ooit was leek te verdwijnen. Toen begon ze te realiseren dat zonder hun moeder het ook nooit meer zou worden zoals het was, een huis dat open stond voor alles en iedereen. Haar vader begon met drinken en zonderde zich af van alles wat er om hem heen gebeurde en ze mochten zichzelf maar redden. Zo nam ging iedereen verder met zijn of haar leven op hun eigen manier. Jeremiah begon harder te leren en zocht steun in zijn boeken en het halen van goede cijfers, dat was het enige geweest waarbij hij niet meer had hoeven denken aan hun moeder. Zij ging samen met Zachery nog meer kattenkwaad uithalen, al was het al snel ook geen kattenkwaad meer te noemen, kwam het steeds meer in de buurt van criminaliteit. Katherine besloot hetzelfde te doen als Jeremiah alleen bleef ze vooral veel bij vriendinnen slapen om maar gewoon weg te zijn. Audrey en Gage waren nog te jong, die hadden geen afleiding nodig maar kwamen wel terecht in de problemen die de rest allemaal op zich af riep. Al deze veranderingen waren Aly te veel geweest en ze het huis dat nu zo stil was had haar alleen maar pijn gedaan tot ze die niet meer aankon en besloot haar spullen te pakken waarbij ze het eerste vliegtuig naar Europa zou nemen. Nu hoopte ze eigenlijk dat het beter kon gaan worden voor de rest van haar familie. Zelf had ze die laatste jaren van deze ellende niet meegemaakt maar ze wist dat het erg was en dat mocht wel eens veranderen. Ze kon het bovendien niet aan om haar familie nog meer te zien lijden dan ze al gedaan hadden. Zwakjes had Adrian zijn mondhoeken een beetje omhoog getrokken wanneer ze hem probeerde duidelijk te maken dat het toch wel echt iets goeds betekende dat haar familie hem zo snel opnam, op Zachery na dan maar die nam Aly waarschijnlijk ook niet meer terug op. ‘Je weet niet hoeveel dat voor me betekend.’ Zei hij tegen har terwijl hij eventjes met zijn wijsvinger langs haar wang streek. Het viel haar nu ook pas op dat zijn wangen een klein beetje rood waren gekleurd en zachtjes trok ze haar mondhoeken zachtjes lief op. Heel eventjes gaf ze hem een kusje op zijn wang.

Het feit dat ze hem eventjes ruw aan zijn arm had getrokken was iets waar ze zich nog best slecht over voelde, misschien moest ze hem daar zo nog wel even sorry voor zeggen want het was niet haar bedoeling geweest hem pijn te doen. Nu lag de woede alleen nog erg hoog omdat Zach hier zo makkelijk over leek te denken terwijl zit het totaal niet was. Ze stormde meteen achter hem aan zodra Jeremiah haar los had gelaten, al was ze niet van plan echt achter Zach aan te gaan maar om haar spullen te pakken. Het duurde alleen niet lang voordat ze in haar eigen kamer stond die door niemand aangeraakt was, behalve op de foto van haar en haar moeder na, die lag op de grond tussen de scherven. Zodra ze Adrian in haar vizier had gekregen was ze ook meteen op hem af gesneld en had hij haar stevig in zijn armen genomen. Ze liet hem haar moeder zien, iets wat eigenlijk best wel pijn deed omdat ze zo zelf ook nog een blik op de foto wierp. Haar moeder was echt de beste vrouw geweest die er ooit had gestaan in haar ogen en natuurlijk wilde Aly niets liever dan op haar lijken. Ze was sterk, had een eigen wil maar was daarbij ook altijd heel erg vriendelijk naar iedereen, zelf mocht ze van dat laatste nog wel iets meer hebben, soms dan. ‘Ik ben maar een simpele jongen die haar kleine meid zou afpakken, zo zien ouders me altijd.’ Zei hij met een kleine glimlach en streek een traan van haar wang. Wat na snikkend lachte ze en schudde ze eventjes haar hoofd. ”Zij niet,” Zei ze kort met een glimlachje waarna ze eventjes een pauze hield om maar stem onder controle te houden, gezien die een beetje trillend en snikkend klonk. ”Ze kon niet wachten om ons verder te zien opgroeien, omdat ze vond dat we met het jaar mooier werden. Ze genoot van elk jaar dat ze met ons had en zou ook altijd blijven genieten van de jaren die zouden komen, ook al werden we ouder en betekende dat ook dat we zelfstandiger werden, en dat er ook liefdes in ons leven zouden komen. Ze was altijd benieuwd naar ons leven en hoe het uiteindelijk zou worden..” Zei ze met een klein glimlachje waarnaar ze eventjes zweeg. Het was jammer dat ze dit nu niet meer kon meemaken, vooral omdat Aly wist hoe ze naar alle hoogtepunten uitkeek. Eerste woordjes, eerste loopjes, basisschool, middelbare, studeren, trouwen, kleinkinderen en alles wat er nog op zou volgen.
Zachery besloot gelukkig in zijn kamer te blijven waardoor Aly hier nog even gerust kon blijven staan met Adrian, zonder dat er weer problemen werden veroorzaakt. Ze was al snel begonnen aan een heel verhaal over dat ze vroeger altijd heel close was geweest met haar broer, Zachery dan toch. Hoe ze altijd erop uit trokken om foto’s te maken, hij was de fotograaf en zij was het model. Het had alles voor hem betekend om gewoon foto’s te kunnen maken en te bewerken, hij was dan ook een echt goede fotograaf. Op de muur gingen zelfs nog enkele foto’s van hem afgedrukt waar zij op stond. Vaak waren het foto’s van Aly die in een mooi jurkje stond te poseren in het bos of een ander mooi landschap. Toch waren er ook een paar foto’s bij van hun reisje door een paar grote steden, hier hadden ze voor gespaard om heen te kunnen. Wanneer Adrian een opmerking maakte over dat ze wel een model kon worden kon ze het alleen niet laten om er even op te reageren. Ze noemde een paar merken op terwijl ze wat modellen pose’es aannam en hij keek haar bedenkelijk aan. Ze grijnsde eventjes wanneer ze de laatste opnoemde omdat ze dat ergens wel heel gaaf zou vinden, daar zaten echt de beste en meest bekende modellen bij en de lingerie was ook echt zo mooi, zelf droeg ze het ook heel vaak, nu ook. Hij trok haar nu uit het vreemde poseren en trok haar weer dicht tegen zich aan. Heel zachtjes piepte ze even lachend en legde ze haar handen in zijn middel. ‘Voor die zeker en vast hoor, daar moet je zelf niet aan twijfelen.’ Zei hij met gesmoorde stem in haar oor en eventjes werd de grijns op haar gezicht iets breder. Kort beet ze even op haar lip, damn, hij mocht best vaker zo praten in haar oor, vond ze niet bepaalt erg hoor. Ze zocht zijn ogen weer op en met een iets speelse blik keek ze hem aan. ”Hmm.. Jij zou dat wel willen zien, hea?” Zei ze nu een tikje uitdagend met zelf ook een wat gesmoorde stem. Niet dat hij dat nog niet gezien had, want dat had namelijk al wel mogen zien. Al had Aly nog lang niet alles laten zien wat ze in huis had, ze was de koningin als het ging om teasen, dus hij zou zich nog lang niet gaan vervelen met haar aan zijn zijde.

In de hotelkamer aangekomen had ze alleen eventjes de tijd genomen alles in haar op te nemen en haar tas op een kastje te droppen. Het was een zeer kleine kamer die qua kleuren misschien niet meteen in haar smaak viel, maar dat kon haar ook eigenlijk vrij weinig schelen. Dit was maar voor een nachtje en ze was met Adrian, dus waarom zou ze moeilijk gaan doen over de kamer. Tenslotte was het eigenlijk nog best schattig en knus als je er even goed naar keek. Ze had zichzelf omgedraaid en was naar Adrian toe gelopen om al snel haar lippen op die van hem drukken. Ze was echt de hele dag al veel te gespannen geweest door het terug zien van haar familie en de dingen die er waren gebeurd. Alles waar ze om vroeg was gewoon eindelijk wat ontspanning en hem voor haar alleen. Heel per ongeluk zorgde ze ervoor dat het bovenste knoopje los sprong, wat natuurlijk niet de bedoeling was maar gelukkig leek het hem niet zoveel te kunnen boeien, en ging ze gewoon verder met het geven van kusjes in zijn nek waarnaar ze begon de andere knoopjes los te maken. Hier stopte hij haar en heel even keek ze hem verbaast aan, omdat ze niet zo goed begreep waarom hij haar nu precies stopte, was het omdat hij het haar plotselinge actie niet helemaal begreep? Ze wilde al beginnen met uitleggen maar al snel kwam er een reden. Het maakte haar ergens heel erg benieuwd, want als hij met een ander idee kwam, kon dat vast ook niet zo slecht zijn, right? Ze kende hem niet om het maken van slechte ideeën al kon ze het toch niet laten om nog even te vragen naar of hij misschien zijn shirt kon uittrekken. ‘Als je wilt dat ik mijn shirt uit trek, sure.’ Zei hij met een brede grijns en eventjes trok Aly haar mondhoeken ook wat grijnzend op. Hij pakte haar bij haar handen vast en nam haar mee naar het bed. ‘Maak het je maar even gemakkelijk oké, ik ga mijn handen even afspoelen en dan kom ik weer.’ Zei hij even waarnaar hij zich omdraaide om naar het badkamertje te lopen. Ze had nog even naar hem geknikt en al snel ook op het bed gaan zitten. Nog eventjes bleef ze wachtend zijn richting op kijken en hoorde ze hoe de kraan liep. Zachtjes stond er een glimlach op haar gezicht en ze stond nog eventjes weer op om haar mobiel uit haar tas te halen. Ze liep terug naar het bed en ging er opnieuw weer opzitten waarbij ze haar mobiel vergrendelde. Met een grijnsje keek ze weer omhoog zodra ze zag dat zijn shirt de badkamer uit werd gegooid en draaide ze zichzelf tot ze op haar buik lag. Ze liet haar hoofd even glimlachend tussen haar handen vallen terwijl ze een klein beetje rood werd, geen idee waarom eigenlijk. Niet veel later voelde ze het bed indeuken en merkte ze hoe Adrian over haar heen ging zitten, met een been aan allebei de kanten van haar rug. Weer trok ze haar mondhoeken iets verder op tot een lieve glimlach een probeerde ze even achterom te kijken. Ohh wel dat zag er niet slecht uit, daarom grijnsde ze ook al snel weer even. ‘Wel, jij mag je shirt anders ook wel uit doen? Niet dat het hoeft, maar hea?’ Zei hij half lachend en ze voelde hoe hij met zijn vingers over haar rug kriebelde. Hoe kon hij dat zelfs nog vragen? Het was niet alsof hij het antwoord niet wist ofzo, want natuurlijk wist hij die wel. ”Okey,” Zei eventjes grijnzend terwijl ze al met haar handen richting de onderkant van haar shirt ging, iets wat al best moeilijk ging als ze zo op haar rug lag en Adrian ook nog eens over haar heen zat. Het koste wel wat moeite om haar shirt uit te doen en ze moest ook wel een klein beetje overeind komen, anders ging het niet. Ze gooide het shirt gewoon simpel van het bed af en ging weer liggen. Omdat ze gokte dat ze misschien een massage kreeg van hem ging ze nog wel een keer met haar handen naar haar rug om het klipje van haar bh los te doen, kon hij overal beter bij en dat was ook fijner voor haar. ”Hmm.. Krijg ik een massage?” Vroeg ze nog eventjes met een rustige en kalme stem die wel erg tevreden klonk. Heel eventjes zuchtte ze en ging ze nog eventjes beter liggen, helemaal plat met haar hoofd ook op het kussen. Om eerlijk te zijn kwam ze nu al behoorlijk tot rust door hier gewoon zo te liggen. ”Hoe ging het eigenlijk nog met Dante? Gaat het alweer beter met hem?” Vroeg ze nu plotseling aan hem, gewoon om een gesprek te starten. Ze had hier bovendien onder alle drukte nog helemaal niet te tijd gehad om het hem te vragen en ergens wilde ze het best wel graag weten. Het was namelijk wel duidelijk dat het er niet al te best met hem aan toe ging wanneer zij hem voor het laatst zag, helemaal niet zelfs. Dat had ze dan ook meteen aan Adrian verteld want natuurlijk, het ging om zijn broertje die zichzelf nogal wat schade had aangedaan..

ty ek
Terug naar boven Ga naar beneden
Adrian Harper
Adrian Harper
Class 3
Aantal berichten : 362

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 18
Occupation:
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Emptyza apr 25, 2015 2:47 pm


It's just a moment, go and seize it
Don't be afraid to give your heart to me

Een simpele jongen, dat was hij altijd al geweest. Maar toch zagen hem ouders hem altijd als een soort boeman. Iets wat hij eigenlijk echt nog wel kon begrijpen, op zijn andere school was het zeker te begrijpen om wat hij had gedaan. Maar alsnog, Adrian kon er niet veel aan doen dat hij een slechte vibe uitstraalde naar die mensen. Al ging hij daarover nu niet verder uitbreiden. Want Aly was weer begonnen met praten en had zijn aandacht haast meteen weer getrokken. Haar woorden maakten hem stil. Zelf had hij nooit iemand gehad die zo om hem gaf, zijn ouders niet, niemand van de nanny’s. Nee, het was enkel hij en Dux geweest. Even streek hij over haar wang en liet een kleine glimlach verschijnen. ‘Ze is nog altijd benieuwd hoor. Stiekem kijkt ze vanuit haar wolkje nu op ons neer en denkt ze iets in de aard van dat ik je moet los laten en uit je kamer moet vertrekken of zo. Maar ze denkt ook dat je bent uitgegroeid tot een jonge vrouw, die nog een heel leven voor haar heeft. Een leven dat je samen met mij zult moeten delen.’ De hemel, in zijn ogen was het maar een simpel troostmiddel voor mensen, maar hij geloofde er wel in dat haar moeder haar in het oog hield. Haar en de rest van de familie.

Snel genoeg was ze beginnen vertellen over de foto’s die in haar kamer hingen en over Zachery. Maar al heel snel was ze begonnen met het opnoemen van enkele gigantische modemerken. Merken waar zij perfect voor zou kunnen gaan lopen. Al moest ze die laatste maar even niet doen hoor. Nee, dat mocht ze even enkel en alleen voor hem showen. Ghehe. Adrian had haar tegen zich aan getrokken en haar wat in het oor gefluisterd. Serieus, dit moesten ze maar eventjes niet hier doen hoor. ‘Enkel en alleen voor mij, sure thing. Al heb ik al vaak genoeg van die privé shows mogen genieten tho.’ Sprak hij met een grijns waarop hij zijn lippen even wat langer op die van haar drukte. Maar uiteindelijk toch samen met haar naar beneden liep.

Hoewel hij met plezier verder had willen doen had Adrian haar toch op een begeven moment tegen gehouden. Nee, dat hoefde ze niet te doen vanavond. Niet dat hij niet wilde, maar het was een emotionele dag geweest en daar had hij de perfecte oplossing voor. Hij zou er voor zorgen dat zij eventjes alles kon los laten wat er vandaag gebeurd was. Al moest hij nog eerst naar de badkamer toe. Tijd om al dat bloed van zijn handen te spoelen. Gelukkig was het wel zo dat de meeste wondjes al weer dicht waren gegroeid op enkele grotere na, maar daar kwam momenteel niets meer van bloed uit dus daar zou hij hopelijk geen last meer van hebben. Het koele water deed hem goed. Het alleen zijn zorgde er eventjes voor dat hij zijn gedachten op een rijtje kon zetten, al deed hij dat maar niet te lang want uiteindelijk zou dat uitdraaien op een kleine uitbarsting en daar had hij helemaal geen zin in. Om haar een beetje te plagen had hij zijn shirt uit de badkamer gegooid en om niet zo heel veel later zelf ook weer terug in de kamer te verschijnen en op het bed te komen. Die kleine grijns op haar gezicht had hij wel gezien hoor. Iets wat haar veel beter stond dan alle tranen van voordien. Zachtjes streek hij over haar rug, maar liet haar toen haar shirt uit trekken. Nou ja een goeie poging wagen die uiteindelijk nog werkte ook. Al heel snel had ze ook haar bh los gemaakt waarop hij het toch niet kon laten om even een kus te drukken op haar rug. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. ‘Nee, ik ga gewoon een hele avond op je kont blijven zitten eigenlijk.’ Sprak hij al lachend. Echt, hij kon ook niets voor haar verborgen houden.
Adrian had uiteindelijk zijn handen op haar schouders gelegd en begon zachtjes met masseren, al drukte hij al heel snel toch een beetje harder puur omdat hij wist hoe gespannen ze vandaag was geweest en hij wilde het allemaal uit haar krijgen. ‘Ik heb met hem gesproken ja, maar daar kon ik niet veel goeds uit afleiden. Ik denk dat hij vooral tijd nodig heeft om over Olivia heen te komen, al ben ik niet zeker of hij dat wel kan. Maar maak jij je hoofd maar even helemaal leeg, anders haalt dit niet veel uit.’ Sprak hij op een kalme toon waarop hij zijn handen een beetje liet zakken en gewoon verder ging. ‘Ik was vandaag zo bang. Ik dacht echt dat ik je kwijt was, dat ik je nooit meer zou kunnen zien lachen of zo. Het was alsof er een deel van mezelf gewoon leek te verdwijnen.’ Bekende hij uiteindelijk. Dat kon hij moeilijk voor haar verzwijgen, het was ook niet alsof hij dit al heel veel had gezegd in zijn leven. Maar hij meende elk woord dat hij zei.

TAG:Aly | WORDS:### | CREDIT:LESLY
Terug naar boven Ga naar beneden
Aly Elsevier
Aly Elsevier
Class 2
Aantal berichten : 803

Character Profile
Alias: Coquette
Age: 20
Occupation:
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Emptyzo apr 26, 2015 5:26 pm

I won't soar, I won't climb
If you're not here, I'm paralyzed


Haar moeder was helemaal geen moeilijke vrouw geweest die er niet tegen kon dat haar kinderen zo snel groot werden, ze genoot simpel weg van elke dag en elke dag dat haar kinderen groter werden. Ze was benieuwd naar hoe iedereen zou uitgroeien, wat hun meningen zouden zijn en met wie ze uiteindelijk hun leven zouden delen. Het was deze gedachte ook die haar misschien wel een heel klein beetje sad maakte, zeker omdat ze hier stond met een foto van haar moeder in haar handen. Hoe graag zou haar moeder Adrian wel niet willen ontmoeten, gewoon omdat hij nu bij Aly hoorde en ze wist zeker dat haar moeder het geweldig zou vinden. Een simpele jongen was hij sowieso niet geweest voor haar, dat was hij tenslotte ook niet voor Aly. Nee, als hij gewoon een simpele jongen was geweest had hij hier niet gestaan, dus hij was toch zeker wel heel speciaal. Hij ging eventjes over haar wang heen en liet een kleine glimlach zien, waardoor ze zelf ook weer een glimlachje liet zien. ‘Ze is nog altijd benieuwd hoor. Stiekem kijkt ze vanuit haar wolkje nu op ons neer en denkt ze iets in de aard van dat ik je moet los laten en uit je kamer moet vertrekken of zo. Maar ze denkt ook dat je bent uitgegroeid tot een jonge vrouw, die nog een heel leven voor haar heeft. Een leven dat je samen met mij zult moeten delen.’ Zei hij waarnaar ze haar mondhoeken zachtjes op krulde en knikte. ”That sounds quite a lot like her,” Zei ze eventjes zachtjes ontroerd. Ze legde nog heel eventjes haar hoofd tegen hem aan en aaide zachtjes met haar hand langs zijn hals.

Nou ja eigenlijk was het misschien nog niet zo’n slecht idee? Aly had de beste trainingen gehad als het ging om op hakken te lopen, ze kon zelf op gevaarlijk hoge naaldhakken dansen dus lopen was voor haar niet echt een probleem. Ze liep ook altijd op hakken, het was zelden dat je haar zag lopen op sneakers of andere schoenen. Verder zag ze er natuurlijk ook heel goed uit, oke dat was misschien een beetje ego om toe te geven maar het was zo. Ze zag er ook nog eens perfect uit in lingerie. Jep, Adrian was wel een bofkont, al kon ze hetzelfde ook over haarzelf zeggen, want damn hij kon ook zo een model zijn eigenlijk. Zelf zag ze hem ook maar al te graag zonder zijn kleren, serieus, hij mocht van haar echt wel eens van die dagen hebben waarop hij gewoon de hele dag zonder shirt liep. Ze kon daarom ook niet wachten op de zomer wanneer het dan ook warm genoeg zou zijn. Wanneer hij haar dichter naar zich toe had getrokken en in haar oor had gefluisterd moest ze echt even moeite doen om niet gewoon te zwijmelen door alleen al zijn stem. ‘Enkel en alleen voor mij, sure thing. Al heb ik al vaak genoeg van die privé shows mogen genieten tho.’ Zei hij met een grijns waarnaar hij zijn lippen weer wat langer op die van haar drukte en ze deze ook beantwoorde. Ze grinnikte eventjes waarnaar ze met hem naar beneden liep.

Heel erg vond ze het niet dat hij haar stopte, ze vond het ergens wel heel lief dat hij iets anders had bedacht om haar tot rust te laten komen, ook al zou dat haar zeker ook gelukt zijn als hij haar gewoon had laten begaan. Maar goed, soms kon het ook geen kwaad om eventjes iets anders te doen om te ontspannen. Ze was naar haar bed toe gebracht door hem en ging daarop zitten om gewoon te wachten tot hij weer terug zou komen. Haar mobiel had ze er ook nog even bij gepakt, puur om te checken of iemand haar misschien nog had geprobeerd te bereiken, of voor als het heel lang moest duren voordat Adrian eindelijk weer binnen kwam lopen. Maar al snel zag ze al wel iets dat er best interessant uit zag, namelijk een shirt dat de badkamer uit gegooid werd. Wow oke, plotseling ontstonden er blosjes op haar wangen waardoor ze besloot snel om te draaien en op haar buik te gaan liggen. Dat was dan ook hoe hij haar aantrof wanneer hij binnen kwam lopen en al snel ging hij over haar heen zitten met de mededeling dat zij haar shirt ook wel uit mocht doen, iets wat Aly zich niet twee keer liet zeggen. Het was een beetje een gevecht om het shirt vanuit deze positie uit te krijgen maar het lukte haar nog redelijk. Ze liet het naast het bed vallen en omdat ze gokte dat hij misschien iets richting een massage ging geven maakte ze gelijk ook haar bh voor hem los, ghehe. Het kusje dat ze op haar rug gedrukt kreeg deed haar even glimlachen, stiekem vond ze het ook niet erg als ze daar nog wat meer van zou krijgen. ‘Nee, ik ga gewoon een hele avond op je kont blijven zitten eigenlijk.’ Zei hij lachend waardoor Aly ook even moest lachen. Kon het niet laten eventjes grijnzend achterom te kijken naar Adrian die daar dan ook mooi op haar kont zat. Zachtjes schudde ze lachend haar hoofd en ging ze weer liggen. Kon het ook niet laten hem eventjes te pesten door met haar kont te bewegen, maar hield daar ook al snel weer mee op omdat hij al zachtjes begon te masseren. Al drukte hij al snel ook weer wat harder, wat eigenlijk nog beter voelde, zeker omdat haar rug nog best wel vast zat van de spanning die ze vandaag had gehad. Het was eigenlijk nu pas dat ze merkte ook merkte dat het echt niet soepel zat in haar rug. Ze sloot haar ogen terwijl ze genoot van hoe zijn handen haar rug losser aan het maken waren. Hij was er nog best goed in eigenlijk. ‘Ik heb met hem gesproken ja, maar daar kon ik niet veel goeds uit afleiden. Ik denk dat hij vooral tijd nodig heeft om over Olivia heen te komen, al ben ik niet zeker of hij dat wel kan. Maar maak jij je hoofd maar even helemaal leeg, anders haalt dit niet veel uit.’ Antwoorde hij op de vraag die ze stelde om eventjes een onderwerp te nemen, en dat wilde ze hem toch nog vragen. Ze knikte eventjes zachtjes en voelde dat hij een beetje omlaag ging met masseren. ”Ik hoop dat het snel misschien toch weer beter kan worden voor hem.” Zei ze zachtjes maar wel gemeend. ‘Ik was vandaag zo bang. Ik dacht echt dat ik je kwijt was, dat ik je nooit meer zou kunnen zien lachen of zo. Het was alsof er een deel van mezelf gewoon leek te verdwijnen.’ Zei hij nu waardoor ze eventjes stil viel. Die woorden raakte haar eventjes heel diep en het voelde even alsof alle lucht weggezogen werd daardoor ze moeilijk kon ademhaling. Haar hart voelde ze sneller kloppen en ze slikte eventjes waarnaar ze zich onder hem begon om te draaien. Het masseren had al geholpen, haar rug voelde een stuk beter nu en de spanning was al helemaal verdwenen uit haar lichaam van wat er eerder was gebeurd. Nu wilde ze hem gewoon even in de ogen aankijken, laten weten dat het haar raakte dat hij dat zei. Ze keek hem nog eventjes zwijgend aan met een blik waaraan hij wel zou kunnen zien dat het haar wat deed. Uiteindelijk kwam ze dan toch omhoog en ging ze rechtop zitten waarbij ze met een hand op het bed bleef steunen - om niet weer achterover te vallen - en de andere eventjes over zijn bovenarm liet gaan. Ze drukte eventjes een lange kus op zijn lippen. ”Ik ben er nog en ik ga ook nergens heen. Je zult nog voor een hele lange tijd last van mij hebben en mij zien lachen, dat beloof ik je.” Fluisterde ze tegen hem waarnaar ze opnieuw haar lippen op die van hem drukte..

THANKS AVEY
Terug naar boven Ga naar beneden
Adrian Harper
Adrian Harper
Class 3
Aantal berichten : 362

Character Profile
Alias: Lucifer
Age: 18
Occupation:
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Emptyzo mei 24, 2015 4:58 pm


It's just a moment, go and seize it
Don't be afraid to give your heart to me
Dat hij dit deed in plaats van watzij wilde was best nog wel een verassing voor zichzelf. Maar even goed leek dit hem veel meer gepast dan iets anders. Gewoon totale ontspanning voor haar dat was het gene wat hij voor haar wilde. Misschien was het wel heel idioot of zo, maar veel boeide het hem niet. Nadat hij zijn handen had afgespoelt staarde hij even naar zichzelf in de spiegel. Om eerlijk te zijn was hij best wel uitgeput. Vandaag was echt wel slopend geweest. Niet alleen voor haar, maar ook voor hem en ugh. Ergens wilde hij gewoon even wat slapen of zo. Hoewel hij vanzichzelf ook wel wist dat hij zo meteen niet meer moe zou zijn, en dat Aly hen gewoon niet zo maar zou laten doen. Iets wat hij helemaal niet erg vond eigenlijk.

Om haar te teasen en nou ja gewoon voor de zekerheid dat hij het niet zou laten liggen of wat dan ook had hij zijn shirt even leuk terug in de kamer gegooid en niet zo heel veel later was hij weer verschenen in de slaapkamer en had hij zich verplaatst naar haar toe. Zachtjes streelde hij over haar rug. Haar opmerking had hem doen lach, en er een sterke comeback aan gegeven. Want yeah zeg nu zelf, hij zat stiekem nog best wel goed hoor. Speels wiebelde hij even met zijn wenkbrauwen toen ze zich kort had omgedraaid. Maar aye, genoeg gespeeld hoor. Snel genoeg was hij aan het werk gegaan en had hier en daar wat meer druk gezet bijvoorbeeld op haar schouders en meer naar haar rugeenwervel toe en alles. Dat ze begon over Dante deed hen heel even fronsen. Zijn broertje. Yeah, serieus hij moest er echt wat aan doen om die knul terug in orde te krijgen hoor. Want Dante zo rond zien dolen als wist hij veel wat, wel ja dat was niet cool. Misschien moest hij maar eens hulp gaan inschakelen van nou ja, Esther of wat haar naam ook was. Zij kende hem tenminste al langer als hem. Kort haalde hij zijn schouders op. Hij had geen idee of zijn bro er wel weer boven op zou kunnen komen. Zelf zou hij het helemaal niet aan kunnen als hij Aly zou verliezen. Iets wat vandaag dus wel bijna het geval was geweest. Dat gaf hem even goed veel om over na te denken. Misschien moest hij morgen of zo maar eens met haar broer gaan praten. Enkel en alleen praten dan toch. Of op zijn minst proberen om dat te doen in iedergeval. Maar even goed, als Aly werkelijk uit zijn leven verdween zou hij hem gewoon spacen.

Met een verbaasde blik keek hij haar aan toen ze zich plots begon om te draaien. Adrian duwde zichzelf een klein beetje omhoog op zijn knieen zodat het beter zou lukken. De blik in haar ogen liet hem tegelijk warm en koud worden. Blijkbaar hadden zijn woorden meer teweeg gebracht bij het meisje dan zijn bedoeling was geweest. Meteen toen ze met haar bovenlichaam omhoog kwam ondersteunde hij haar door zijn handen op haar onderrug te plaatsen. Genietend sloot hij zijn ogen toen ze haar lippen op de zijne drukte. Haar woorden deden hem toch meer dan hij stiekem wilde toegeven. Zachtjes streek hij over haar rug heen om uiteindelijk op haar onderrug kleine cirkeltjes te draaien met zijn duimen. ‘Ik hou je eraan hoor. Je bent misschien het gene wat me zwak maakt, maar tegelijkertijd ben je ook die persoon die me versterkt. Ik wil je van mijn leven niet meer afgeven oke? Ik weet dat ik misschien niet alles ben waar je ooit van gedroomd hebt, maar ik zal er alles aan doen om er voor te zorgen dat ik jou droomprins kan worden.’Sprak hij met een grijnsje waarop hij een klein kusje op haar lippen drukte en haar vervolgens een glimlach schonk.

TAG:Aly | WORDS:### | CREDIT:LESLY
Terug naar boven Ga naar beneden
Aly Elsevier
Aly Elsevier
Class 2
Aantal berichten : 803

Character Profile
Alias: Coquette
Age: 20
Occupation:
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Emptyma mei 25, 2015 4:57 pm

I won't soar, I won't climb
If you're not here, I'm paralyzed


Ze bleef zich nog altijd verbazen over de weerstand die Adrian soms tegen haar wist te bieden, al had het van haar helemaal niet gehoeven of wat dan ook, maar het was het toch ergens echt lief geweest dat hij toch even een ander plannetje had. Haar rug zat door de spanning namelijk nog best wel vast, dat merkte ze wel aan bewegen. Damn, ze voelde zich bijna een oud vrouwtje ofzo, niet leuk. Het duurde niet lang voordat Adrian weer binnen was komen lopen nadat hij besloot te teasen en zijn shirt naar buiten had gegooid, wat ook echt niet eerlijk was want hij begon echt steeds meer zwakke plekjes van haar te ontdekken. Niet dat ze zelf niet hetzelfde deed, want ofcourse deed ze dat zelf ook maar nu was het een puntje voor hem. Ze moest wel even zachtjes lachen over zijn opmerking op dat hij gewoon de hele nacht op haar kont zou blijven zitten, en wie was zij dan om hem niet even te plagen? Hij wiebelde eventjes speels met zijn wenkbrauwen zodra ze omkeek maar was al snel ook begonnen met masseren. Dit kon Aly op het moment echt wel even heel erg appreciëren. Het voelde gewoon heel goed hoe hij de spanning een beetje uit de spieren kon drukken. Ze lag er dan ook echt bij te genieten met haar ogen gesloten.

Nu had ze ook even de tijd om hem nog na te vragen over Dante, gezien dat de afgelopen weken ook nogal wat was geweest. Aly had zich ook suf zorgen gemaakt om de jongen, zeker omdat hij er gewoon niet goed uit had gezien. Ze had het er niet helemaal goed bij kunnen hebben doordat ze zelf ook nog diep in de emoties zat, dus voelde ze zich ook nog wel redelijk schuldig over dat ze zelf niet nog naar hem toe was gegaan om te kijken hoe het nu met hem ging maar ze gokte erop dat Adrian wel genoeg een oogje op hem had gehouden. Dat Olivia zo plotseling had besloten om weg te gaan kon Aly ook niet helemaal begrijpen. Ja oke, ze kon een hele goede carrière in zingen beginnen maar was dat een reden om Dante zo achter te laten? Goh, ze moest eens weten wat ze hier had aangericht. Kon ze dat dan nog wel echte liefde noemen? Ze wist toch zelf ook wel dat.. Urg, nee die gedachte moest ze ook maar weer snel uit haar hoofd krijgen, het had nu geen zin om boos te gaan lopen doen. In ieder geval zou Aly wel eerst even heel hard nadenken voordat ze zo’n keuze zou maken, en dan zou ze het nog niet doen, dat kon ze gewoon niet.

Adrian was weer begonnen over dat wat er was gebeurd en dat hij bang was geweest haar kwijt te raken, iets wat haar echt diep raakte om van hem te horen. Ze had geen idee of het nu gewoon lag aan dat het sowieso een hele emotionele dag was geweest of dat niemand gewoon zoiets tegen haar had gezegd, maar het raakte haar. Ze draaide zichzelf om en hij maakte het haar ook iets gemakkelijker door een klein beetje omhoog te komen. Heel even was ze hem aan blijven kijken maar hees ze zichzelf uiteindelijk omhoog. Hij ondersteunde haar door zijn handen op haar onderrug te plaatsen en zij plaatste haar handen achter haar op het matras. Ze sloot haar ogen waarbij ze haar lippen voor een tijdje op die van hem drukte. Zijn handen gleden zachtjes over haar rug heen en maakte uiteindelijk kleine cirkeltjes op haar rug. Haar ogen keken hem na even weer aan. ‘Ik hou je eraan hoor. Je bent misschien het gene wat me zwak maakt, maar tegelijkertijd ben je ook die persoon die me versterkt. Ik wil je van mijn leven niet meer afgeven oke? Ik weet dat ik misschien niet alles ben waar je ooit van gedroomd hebt, maar ik zal er alles aan doen om er voor te zorgen dat ik jou droomprins kan worden.’ Zei hij met een grijnsje waarna ze een klein kusje terug kreeg op haar lippen, en hier ook even van genoot. Maar zodra hij haar weer aankeek met een glimlachje krulde zij haar mondhoeken ook zachtjes op tot een vrolijk glimlachje. ”Waar heb je het over?” Vroeg ze hem eventjes waarbij op het laatste haar stem weer wat leek te trillen. Serieus hoor, ze was blij als deze enorm emotionele dag voorbij was, al was de volgende waarschijnlijk weer even erg. Ze aaide even met haar hand langs zijn gezicht en door zijn haren heen. ”Jij bent alles waar ik van gedroomd heb, daar moet je niet aan twijfelen. Ik weet dat ik het soms niet altijd even duidelijk laat weten maar ik kan me geen beter, liever vriendje voorstellen dan jou.” Ging ze verder terwijl ze haar hand nu op zijn kaak liet rusten. Haar ogen gingen eventjes kort naar zijn lippen maar al snel weer naar zijn ogen. ”Geloof het of niet, maar ik wil jou net zo min kwijt.” Vervolgde ze waarna ze haar lippen opnieuw weer op die van hem drukte en daarbij zachtjes weer achterover begon te leunen om weer op het bed terecht te komen. ”Dat dat vandaag misschien bijna was gebeurt.. Wil ik liever niet meer aan denken.” Sprak ze nog zachtjes met haar ogen gesloten omdat haar lippen nog steeds maar een paar millimeters van die van hem verwijderd waren. Haar hand die nog op zijn kaak lag probeerde hem zachtjes mee te lokken wanneer ze verder naar beneden zakte met haar bovenlichaam en haar elleboog liet ze nu op het matras steunen terwijl haar lippen weer die van hem raakte. Zachtjes gleed ze met haar tong over zijn lippen en bewoog haar borstkas weer zachtjes iets sneller door haar ademhaling. Liet ze zich uiteindelijk weer zachtjes neerkomen op de dekens.

THANKS AVEY
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: All I need is forgiveness   All I need is forgiveness - Pagina 2 Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
All I need is forgiveness
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 2 van 2Ga naar pagina : Vorige  1, 2

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: Time Travel :: Into The Future-
Ga naar: