· OVERLOOKED · || Nikita

“Idiota,” ontsnapte grommend aan zijn lippen toen iemand volop tegen hem opknalde en ervoor zorgde dat de sigaret die hij eerst tussen zijn lippen geklemd had, op de grond viel. Zijn kostbare sigaret, de voorlaatste uit het laatste pakje dat hij had. Het was dus tijd om bij Jean of Jamie aan te kloppen met de vraag of ze alsje-,alsjeblieft nieuwe pakjes voor hem wilde meenemen van eender welke stad die ze gingen bezoeken om nieuwe mutanten op te halen. Het merk maakte nooit iets uit voor de jongen, zolang hij zijn sigaretten maar kreeg. Cecil moest moeite doen om niet gewoon op te staan en de persoon achterna te gaan en goed zijn gedacht te zeggen. Hij had Jace immers belooft dat hij zich koest hield als de ander niet in de buurt was en je kan vanalles over hem zeggen, maar hij hield zich wel aan zijn beloftes. Deze keer bleef het dus bij een vernietigende blik terwijl hij zijn pakje voor de laatste keer boven haalde en de laatste sigaret eruit trok. Nu moest hij een dag eerder gaan smeken bij de schoolhoofden, not cool.

Nog altijd starend naar de persoon die mijn dag geruïneerd had, stak hij zijn laatste sigaret in zijn mond en haalde zijn zippo boven om hem ook effectief aan te steken. Deze keer zou hij er echt van genieten en hij ging niemand hem dat moment laten afnemen. Voordat er dus nog iemand tegen hem aan kon lopen, zocht hij een plekje op een van de banken en liet zich daar neerploffen. De enige manier waarop hij zich sigaret kon verliezen was wanneer iemand het ding van hem zou afnemen, iets dat hij iedereen ten zeerste afraadde. Cecil was dan misschien wel klein en zag er jonger uit dan hij eigenlijk was, maar dat wilde niet zeggen dat hij niet van zich af kon bijten. Er waren veel mensen die zich daar lelijk in vergisten en dat gebruikte hij in zijn voordeel.

Een tevreden zucht verliet samen met de rook zijn lippen en voor een kort moment leunde hij wat naar achteren. Aangezien de bank voor de rest leeg was, duurde het niet lang voordat hij zijn benen ook op de bank zwierde en met een hand achter zijn hoofd ging liggen. Met de ander haalde hij regelmatig de sigaret uit zijn mond om de rook uit te blazen. Pas toen hij merkte dat iemand naast hem stond, opende hij terug een van zijn bruine kijkers en keek het meisje vragend aan. “Is er een probleem?” Hij probeerde niet al te bars te klinken en in zijn oren klonk de toon van zijn stem toch nog redelijk vriendelijk. Het probleem was dat de jongen een hele tijd niet meer vriendelijk tegen iemand was geweest waardoor hij zelf vond dat hij vriendelijk klonk terwijl dat helemaal niet het geval was. Ook deze keer klonken de woorden norser dan bedoeld.

Natuurlijk moest juist zijn voorlaatste sigaret op de grond worden gegooid en kon hij de laatste niet gewoon in het pakje laten zitten. Hij had zijn dosis nicotine nodig voordat de dag zou beginnen. Het maakte hem kalm en zorgde ervoor dat hij veel minder snel gepikeerd was dan anders. Zijn grote mond had tot nu toe niets goed gedaan en er waren zelfs mensen die hadden gesuggereerd om gewoon plakband over zijn mond te plakken. Iedereen wist namelijk dat hij –hoeveel keer hij het zou beloven- zijn mening nooit voor zichzelf zou kunnen houden. Er waren al genoeg leraren die hem erover aangesproken hadden, maar hij leek het gewoon nooit te kunnen laten om mensen op hun plaats te zetten. Daarom hadden ze hem aangeraden om tot tien te tellen van zodra er iets gebeurde en dat was ook hetgeen dat hij deed vanaf het moment dat zijn sigaret de grond geraakt had. Hij kon makkelijk naar de ander zijn toegelopen om deze helemaal uit te foeteren, maar in plaats daarvan zette hij zich neer op een bank en ging liggen terwijl hij zich probeerde te ontspannen. De nicotine die vrij kwam in zijn lichaam zorgde er wel voor dat zijn spieren niet meer zo hard aangespannen waren en hij kreeg het zelfs voor elkaar om een kleine glimlach om zijn lippen te toveren.

Natuurlijk duurde het niet lang voordat de rust verstoord werd. Cecil stelde zijn vraag dan ook op een veel norsere toon dan gepland terwijl hij een van zijn bruine kijkers opende om het meisje aan te kijken. In plaats van te antwoorden, nam ze gewoon de sigaret tussen zijn vingers vandaan om zelf een hijs te nemen. Verontwaardigd zwierde Cecil zijn benen terug over de bank en ging rechtop zitten terwijl hij zijn ogen tot spleetjes kneep. “Omdat ik vroeg wat het probleem was?” Hij kon haar momenteel slaan, maar hij wist zich in te houden. Hij had al genoeg waarschuwingen en dit ging hem echt niet helpen. “Well, het spijt me, honey. Maar als je iemand wilt die je hielen gaat aflikken en altijd reageert zoals jij wilt moet je een beetje verder zijn.” Cecil had echt geen zin in dit gedoe, maar het was al duidelijk dat hij straks maar naar Jace moest om een sigaret te gaan vragen voordat hij bij een van de schoolhoofden op bezoek ging. Natuurlijk kon hij altijd proberen om zijn sigaret terug te krijgen. “Zou ik nu alsjeblieft mijn sigaret terug mogen?” De laatste woorden klonken al iets vriendelijker dan die ervoor en Cecil kantelde zijn hoofd een stukje naar rechts terwijl hij de ander vragend aankeek.

Cecil had niet direct verwacht dat iemand naar hem toe zou komen met de bedoeling hem een nieuwe sigaret te geven. Zou hij vriendelijker geweest zijn als hij het geweten had? Waarschijnlijk niet. Het lag niet bepaald in zijn aard om vriendelijk te zijn tegen mensen die hij niet kennen. In zijn ogen moesten ze vriendelijkheid verdienen en dat ging zeker niet op de manier dat het meisje het probeerde. Het was sowieso al geen goed idee om zijn sigaret uit zijn vingers te trekken. Daarbij was het zijn laatste en daar wilde hij juist zo zuinig mogelijk mee zijn. Vooral het feit dat ze niet gewoon antwoorde op zijn vraag waarom ze zijn sigaret had gepakt, maakte hem nog nijdiger dan normaal. Cecil beet op zijn lip om de stroom aan vervloekingen en kwetsende woorden voor zich te houden. Daar zou hij toch niets mee kunnen bereiken. Waarschijnlijk zou ze dan alleen maar kwaad worden en dan was hij zijn sigaret helemaal kwijt. Er was echter een opmerking die hij gewoon niet voor zich kon houden en het duurde dan ook niet lang voordat de woorden zijn lippen verlaten hadden. Het feit dat ze alleen maar begon te lachen, zorgde ervoor dat hij zijn tanden op elkaar klemde en zijn handen tot vuisten balde. Hij was nooit goed geweest in dingen als dit, iets dat zijn broer al erg vaak duidelijk had gemaakt.

“What the hell are you doing? Ese fue mi último cigarillo!” Het feit dat hij bij de laatste zin over was gegaan op het Spaans had hij zelf niet eens door. Nee, hij zag er misschien niet uit als een spanjaard, maar dat kwam omdat zijn ouders allebei van Amerikaanse afkomst waren en naar Spanje waren verhuisd voordat hij geboren was. Op zijn tiende waren ze dan terug naar San Francisco verhuisd, waar hij dan weer Engels geleerd had. Hij moest bijna op zijn handen gaan zitten om ervoor te zorgen dat hij haar gewoon geen klap gaf. Hij deed niet mee aan het we-slagen-geen-meisjes-principe. Voor hem was iedereen gelijk en meisjes konden zich ook verdedigen. Met zijn ogen tot spleetjes geknepen keek hij haar aan terwijl hij zijn lip bijna kapot beet. Je zou kunnen zeggen dat het meisje helemaal tot as vergaan zou zijn als blikken konden doden. Echt niet dat hij nog eens vriendelijk ging proberen te doen, zelfs niet voor die twee sigaretten. Ze had de zijne immers op de grond gegooid en zo maakte je met hem geen vrienden.

Hij draaide zijn hoofd mee toen ze op de bank naast hem ging zitten en moest de neiging onderdrukken om haar niet gewoon van de bank af te schoppen. Hoe zou met alle plezier toekijken hoe ze naast zijn sigaret op de grond terecht zou komen. Net toen hij voor zichzelf beslist had dat het te mooi was om te laten schieten, bood ze hem toch een sigaret aan. Opgetrokken wenkbrauwen maakten duidelijk dat hij verrast was door de plotselinge wending. “Wat is het addertje onder het gras?” Het was wel duidelijk dat hij haar niet echt vertrouwde, maar toch sloot hij zijn vingers om de uitgestoken sigaret heen en pakte hem aan. “Ik deed trouwens normaal, het zou pas abnormaal zijn als ik vriendelijk tegen je zou zijn,” mompelde hij nog voordat hij de sigaret tussen zijn lippen stak en zijn zippo weer boven haalde. “Vuurtje?” Dat ene woord klonk nog altijd niet bepaald vriendelijk, maar het betekende wel iets dat hij zijn zippo met iemand wilde delen.