Melissa Ramsay

Melissa Ramsay // Tyto Alba
15 years.
We Are In The Crowd - Attention
Uiterlijk.
Melissa is iets korter dan het gemiddelde meisje van haar leeftijd. Haar ogen zijn zo donker bruin dat ze meestal zwart lijken. Haar haar is van nature bruin, al heeft Melissa het ook wel eens zwart geverfd. Haar huid is een tint bleker dan de meeste meisjes, waardoor haar gezicht aan dat van een kerkuil doet denken. Melissa heeft een liefde voor sieraden en glimmende voorwerpen en is daarom ook nooit te vinden zonder iets om haar nek, in haar oren en om haar polsen. Vooral goud is populair bij de tiener, wat ze ook regelmatig in haar kleding verwerkt. Wat kledingstijl verder betreft, is het heel erg uiteenlopend. Vaak draagt ze mantels of iets cape-achtigs zodat haar vleugels volledig bedekt zijn. In de zomer, wanneer het hier te warm voor is, draagt ze kleding zonder mouwen, meestal zelf gemaakt. Inmiddels zijn haar vleugels te groot om te verbergen onder haar shirt en moet ze die dus altijd los over haar shirt heen laten hangen. Naast haar normale uiterlijke trekken, heeft Melissa twee vleugels uit haar schouderbladen groeien.

Karakter.
Doordat Melissa het gewend is om de grond in geboord te worden, is haar echte persoonlijkheid altijd een mysterie gebleven. Ze houdt haar gedachten vaak voor zichzelf, verwachtend dat niemand haar serieus neemt door haar lichamelijke uniekheid. Dit betekent niet perse dat ze verlegen is of anderen beoordeelt voor ze ze echt leert kennen. Melissa is alleen erg oplettend en voorzichtig. Ze heeft zichzelf al snel geleerd om de omgeving in de gaten te houden en heeft daarom ook geen moeite met overzicht houden over anderen. Alleen zichzelf uiten heeft ze moeite mee, waardoor ze al snel bewondering heeft voor mensen die wel durven te doen waar ze zin in hebben.
Daarnaast is ze een ontzettende dromer en is ze altijd wel inspiratie voor haar kunstwerken aan het zoeken. Dit is overigens ook waar je het meeste van haar verscholen karakter in terug kan vinden: haar creatieve werken. Beide bewust en onbewust stopt Melissa elke keer weer een stukje van zichzelf in wat ze maakt.  

Mutatie.
Tyto: Melissa’s mutaties staan in verbinding met de kerkuil, oftewel Tyto Alba. Dat haar ogen zo donker bruin zijn dat ze vaak zwart lijken, en haar huid – voornamelijk in haar gezicht – ontzettend bleek is, zorgt alleen maar meer dat ze op deze uilensoort lijkt. Haar solistische persoonlijkheid maakt het plaatje helemaal af.
Wings – Melissa is geboren met twee vleugels die uit de achterkant van haar schouders groeien. Door het weinige gebruik zijn ze echter onderontwikkeld en kan ze er (nog) niet mee vliegen. Ze hebben een spanbreedte van circa 260 cm. Echter draagt ze haar vleugels meestal tegen haar rug opgevouwen en zal je zelden de volledige breedte van haar vleugels te zien krijgen.
Omdat haar lichaam zich wel heeft ontwikkeld om te kunnen vliegen, is Melissa ontzettend licht. Haar botten zijn hol, net zoals die van vogels, wat er voor zorgt dat ze regelmatig wat heeft gebroken. Ook zijn de spieren rond haar schouders en borst ontzettend sterk, omdat ze constant het gewicht van haar vleugels moeten dragen.
De veren van haar vleugels lopen door over een groot deel van haar rug en de achterkant van haar schouders.
Hoewel het niet echt een staart te noemen is, groeien er wel langere veren op haar staartbeen dan op de rest van haar rug. Omdat ze zelf een hekel heeft aan deze veren plukt Melissa ze als ze ze te lang vind worden. Deze staartveren zouden goed van pas komen bij het vliegen, maar omdat Melissa daar nog niet mee bezig is, heeft ze de veren niet nodig.
Nightvision – Melissa’s ogen zijn gemaakt om te zien in het donker. Ze vangen meer licht op dan die van een normaal mens, waardoor ze minder licht nodig heeft om te kunnen zien. Fel licht kan ze niet tegen, waardoor ze overdag vaak hoofdpijn heeft. Je zal haar vaak met een zonnebril zien lopen, zelfs binnen, puur omdat ze anders last krijgt van het licht. Wanneer de zon onder is, werkt haar zicht echter zoals voor normale mensen overdag.
Hunter's Ears - Melissa's gehoor is beter ontwikkeld dan dat van de meeste mensen. Ze merkt vaak zachte geluiden op die anderen niet kunnen horen en kan wanneer het wat stiller is hartslagen herkennen. Zelf is ze gewend aan haar sterke gehoor en heeft ze er nooit bij stilgestaan dat het deel is van haar mutatie. Ze is gevoeliger voor harde geluiden en krijgt bij teveel geluid dan ook vrij snel hoofdpijn. Ook blijven haar oren langer suizen.

Geschiedenis.
Melissa is letterlijk met haar mutatie geboren. De dokters stonden voor een raadsel toen het meisje met twee uitsteeksels op haar rug geboren werd. Ze kwamen tot de conclusie dat dit vleugels waren, tot groot tegenzin van de moeder. De vader maakte echter duidelijk dat hij het kind wilde houden, en zo accepteerde ook de moeder het feit dat haar dochter abnormaal was. De vleugels waren echter niet het enige vreemde aan het meisje. Normaalgesproken waren de ogen van een baby een heldere blauwe kleur, maar die van haar waren donker. Hoe ze zonder problemen het ziekenhuis hadden verlaten, kwam door de mutatie van de vader. De dokters herinnerden zich niks meer van de familie met het meisje met vleugels, en zouden je voor gek verklaren als je er naar vroeg. Niemand zou van haar weten.

De eerste jaren van haar leven spendeerde Melissa ontzettend veel tijd met haar vader. Hij leerde haar dat ze speciaal was en dat anderen haar daarom misschien zouden uitlachen of gemene dingen zouden zeggen. Dat ze ondanks dat ze anders was, zich moest gedragen zoals ze zelf wilde. Haar eerste drie levensjaren waren dan ook de beste van haar leven. Haar vader was ontzettend liefdevol en verzorgde haar zo goed hij maar kon. Haar moeder scheen meer afstand van haar te nemen. Het gebeurde eigenlijk nooit dat ze alleen met haar moeder was. Melissa had hier echter geen erg in, omdat haar vader haar alle liefde gaf die ze nodig had.

Na drie jaar verdween haar vader echter uit haar leven. Wat er met hem is gebeurd, is haar nooit uitgelegd, maar het enige wat ze van hem over heeft zijn foto’s waar hij haar als klein kind in zijn armen heeft.

De eerstvolgende jaren in haar leven waren verschrikkelijk. Haar moeder accepteerde haar niet zoals ze was. Ze vond de vleugels die zich op haar rug aan het ontwikkelen waren verschrikkelijk en beval haar altijd om ze te verbergen. Daarom droeg Melissa vaak te wijde shirts of mantels die haar vleugels volledig verborgen. Ze kreeg daarom ook nooit echt de kans om haar vleugels te gebruiken, hoe sterk de neiging ook was. Als het niet haar bloedeigen moeder was die haar dit flikte, had ze waarschijnlijk haar vader’s filosofie aangehouden en niets gegeven om wat de vrouw haar vertelde.  Het was echter diezelfde vrouw die haar er van overtuigde dat je moeder de belangrijkste persoon in je leven was, dus hield ze zich daar maar aan.

Daarnaast had Melissa moeite met zien overdag. Het was in de late avonduren, wanneer de zon onder was, dat haar zicht tot zijn recht kwam en ze zich prettig en veilig voelde. Dit zorgde voor een achterstand wat lezen betreft, omdat ze in het licht niet veel zag en ze wanneer het donker was de smoes durfde te gebruiken dat het te donker was. Na een tijdje trapte haar moeder daar niet meer in en moest ze gewoon lezen. Dan maar in het donker, als ze er maar iets van opstookte.

Haar moeder probeerde nog een paar jaar lang om haar naar een openbare basisschool te sturen, maar haar pogingen faalden. Melissa ging niet vaak tegen haar moeder in, maar de pesterijen werden haar al snel te veel. Daarnaast werkte de omgeving niet voor haar en kreeg ze snel hoofdpijn als ze te lang in het licht zat. Ze kreeg het wonder boven wonder voor elkaar om thuis geschoold te worden. Het was geen leuke manier om te leren, samen met haar moeder, maar het was beter dan niets.

Een van de weinige dingen waar Melissa ontzettend van genoot was het jaarlijkse bezoek aan haar oom en tante. Voornamelijk haar nicht Zoey maakte het bezoek leuk. Deze mensen vonden haar mutatie juist fantastisch en waren dol op haar vleugels. De schade was echter al te groot, en Melissa kon het niet verdragen om haar vleugels te laten zien. Zelfs bij de mensen die wisten dat er iets op haar rug groeide verborg ze ze het liefste. Toch voelde ze zich veel meer op haar gemak bij deze mensen en was het ontzettend jammer dat dit bezoek maar een keer per jaar plaatsvond. Gelukkig kon ze contact houden met Zoey via mobiel en social media.

Haar eenzame opgroeien had één voordeel. Melissa had alle tijd om hobbies te ontwikkelen en had al snel een passie voor praktisch al het creatieve. Het begon toen ze mantels wilde dragen, maar ze die allemaal niet veel aan vond. Ze besloot hulp te vragen aan haar tante, die haar maar al te graag leerde met een naaimachine om te gaan. Al snel maakte Melissa meer dan alleen mantels en capes en had ze een kast vol handgemaakte kleding. Daar naast begon ze ook fascinatie te krijgen voor tekenwerk en beeldende kunst. Wanneer ze niet bezig was met het leerwerk dat haar moeder haar gaf en niet bij haar tante was, oefende ze haar creatieve vaardigheden. Omdat ze hier op jonge leeftijd al zo veel mogelijk tijd in stak, ontwikkelde ze zich tot een zeer getalenteerde creatieveling.  Leerwerk was ze immers niet goed in, dus moest ze die vervelende uurtjes van leren compenseren met iets leuks.

De confrontaties met haar moeder werden met de jaren erger. Eerst scheen ze alleen afkeer te voelen voor haar dochter, maar hoe meer tijd ze met elkaar doorbrachten, hoe meer het duidelijk werd dat er meer gaande was. Haar moeder toonde steeds meer afkeer voor haar mutatie en dwong haar om een normaler leven te leiden. Melissa liet het eerst over zich heen komen, maar begon met de jaren steeds meer door te krijgen dat dit niet was hoe een moeder haar dochter moest behandelen. Ze probeerde er tegen in te gaan, wat meestal eindigde in dat ze zichzelf huilend op haar kamer opsloot.

Eén avond ging het zo drastisch mis, dat ze besloot bij haar oom en tante te wonen. Op die avond noemde haar moeder haar een monster, een gedrocht. Ze riep dat het Melissa’s schuld was dat haar vader weg was. Deze dingen had ze vaker geroepen en resulteerden er alleen maar in dat Melissa terug schreeuwde en zich vervolgens op haar kamer opsloot. Wat haar moeder vervolgens deed, had ze echter nooit eerder gedaan. Ze had het scherpste mes gegrepen wat ze in huis hadden en gekresen dat het tijd was om het probleem te fixen. Melissa begreep maar al te goed wat dit betekende, en hoewel ze haar vleugels haatte, zou ze niet toestaan dat deze vrouw met een mes haar lichaam zou bewerken. Ze opende haar kamer raam en kroop er met haar jonge lichaam doorheen. Dit was voor het eerst dat ze haar vleugels écht spreidde. Helaas waren ze niet sterk genoeg om haar lichaam de lucht in te dragen, maar ze hielpen de landing zachter te maken. Melissa SMSte haar nicht Zoey om hulp en werd al snel door haar oom en tante opgehaald om bij hun thuis te mogen wonen. Ze was toentertijd 8 jaar oud.

Vanaf dat moment werd Melissa een stuk vrolijker. Ze spendeerde nog steeds het grootste deel van de tijd aan kunstwerken, maar had deze keer mensen om haar heen die haar complimenteerden, en haar daarnaast accepteerden ondanks de vleugels die op haar rug groeiden.

Trivia.
• Melissa heeft een vreemde liefde voor alles dat glimt, voornamelijk als het goud is.
• Melissa's vader was net als zij een mutant. Hij had de kracht om herinneringen uit geheugens te wissen.
• Wat er met haar vader is gebeurd is onbekend.