Little toy guns [&V<3]

Onderwerp: Little toy guns [&V<3] wo mei 06, 2015 3:38 am

aesthetic
Little toy guns [&V<3] CVDfP1x

____________________________

'Ik heb gehoord dat Pete het weer verkloot heeft, is dat waar?' Jean liet haar ogen op de barman vallen en knipperde eens langzaam, waarna haar ogen terug langs hem waren gegaan. Ze blies de rook uit van tussen haar lippen vandaan en klikte met haar hak op de onregelmatige maat van de muziek die in de bar speelde. Arctic Monkeys, die naam had ze op het drumstel zien staan wanneer ze haar bruine ogen eens op het podium had laten vallen. Echt enkel maar één keer, verder had het haar weinig geïnteresseerd. Ze zette de sigaret nog eens aan haar lippen, voelde het vloeitje tegen haar vingers aan schroeien zodra ze eraan trok en hem vervolgens in de asbak liet vallen. De roodharige vrouw boog wat meer voorover naar de barman en blies de rook in zijn gezicht uit. ''De maan staat hoog aan de lucht vanavond en geen ster laat zich zien.. je probeert je in zaken te mengen waar je niet thuis hoort.'' Ze had haar hand op de zijne gezet, duidelijk makend dat hij beter zijn mond kon sluiten. Niet alleen de lichte grijns die op haar lippen speelde maar ook het Italiaanse accent dat ze had snoerde al gauw zijn mond en hij trok zich terug met een knik waarna hij haar nog eens een wodka lime voorzette. Ze schoof haar Rayban wat beter op haar neus en nam ongeïnteresseerd een slokje van het glas nadat ze haar vingers er omheen gelegen had. Haar zwarte scherpe nagels waren duidelijk te zien, de kleur stootte zich af van de lijmgroene kleur van het drankje. Ze nam een diepe zucht en rustte haar voorhoofd tegen haar vingers aan nadat ze het glas terug op het filter had neergezet, voelde een lichte hoofdpijn in haar hoofd opkomen, maar ze probeerde zich eroverheen te zetten.

'Jeanine, ik heb goed en slecht nieuws voor je.' Ze voelde al haar spieren aanspannen wanneer de man op de zwarte stoel met zijn rug naar haar toegedraaid stond die woorden had gesproken. Ook in zijn stem, zoals in de hare, viel er een Italiaans accent te vinden. Ze wachtte gespannen op zijn nieuws. 'In het Amerikaanse parlement zitten er drie mollen die het oog hebben om ons te vernietigen. Ze hebben één van ons al uitgeschakeld. Het spijt me van je verlies, Pete was er niet bij met zijn hoofd en heeft zich makkelijk laten intuinen. Het was een fatale vergissing.' De man had zich inmiddels omgedraaid en de zorgen waren in zijn ogen te vinden, maar in haar ogen was er niets behalve neutraliteit. Ze weigerde om zich in te geven in haar emoties en ze slikte enkel voordat ze knikte en vervolgens zich omdraaide en uit zijn kantoor liep. Ze had het niet hoeven zeggen maar het was duidelijk wat hij van haar verlangde en in stilte had ze haar nieuwe missie geaccepteerd. Ja, vader.

Toch had ze het even niet aangekund om meteen aan de slag te gaan, ondanks dat ze zich had voorbereid. De kamer van haar twee pistolen waren vol geladen, ze had de achtervolging chips bij zich en haar mobiel volledig opgeladen. Het enige waar ze nog op had hoeven te wachten was Jamie. Totdat hij geïnformeerd zou worden door John Grey had ze zich in de bar gestort en had ze inmiddels het glas terug in haar hand genomen om de drank in zich te nemen totdat de ijsblokjes tegen haar voortanden aan ketste en ze zeker weten wist dat er geen druppel alcohol meer in het glas zat. Alsof ze het over de duivel had voelde ze op dat moment haar mobiel afgaan en staarde ze naar het lichtgevende apparaat dat Jamie's naam weergaf met een anonieme profielfoto. ''Solaris, Phoenix hier, ik ben er klaar voor.''

Onderwerp: Re: Little toy guns [&V<3] do mei 14, 2015 10:22 pm

‘Pete is dood.’
‘…Wat?’
‘Jamie, was je aan het slapen?’
‘Mmhm, nee. Ik ben klaarwakker, hoe kóm je erbij?’ Met een scheve grijns keek Jamie naar de lege fles whisky op de grond, waaruit nog een enkel stroompje van de goudbruine drank op het prachtige, handgemaakte en voor hem bijna zeker onbetaalbare Italiaanse mahoniehouten parket druppelde. Hij had nooit geweten dat hij zo snel knock out kon gaan van sterke drank. Sterker nog, hij had geen idee wat er zich in de uren daarvoor in zijn appartement (nou ja, eigenlijk was het appartement waarin hij zich nu bevond van John, de grote baas, maar dat waren slechts details) had afgespeeld. Misschien had hij zich uit eigen beweging te goed gedaan aan de bar in de keuken, die tot de nok toe gevuld was met drank en zichzelf helemaal lam gezopen, misschien was er vannacht (want het was inmiddels in de namiddag aan de stand van de zon te zien zo lang was hij blijkbaar buiten westen geweest) een leuk meisje meegekomen dat hem drank had gevoerd… Of nog iets heel anders, maar meer mogelijke scenario’s kon hij met zijn slaapdronken hoofd niet bedenken. Hij moest immers het imago van een sexy Britse spion ophouden, nietwaar? Ook al was het echte spionnenleven totaal niet als in films van James Bond (hij had er wel de naam en het accent voor, though). Jamie streek over zijn borst terwijl hij zijn mobiel op de luidspreker zette en met veel moeite overeind kwam. Nah, zijn blouse was nog helemaal dichtgeknoopt, dus de optie van een leuk meisje plus alcohol kon hij wegstrepen. Hij had zijn tijdelijke alcoholcoma dus echt zelf veroorzaakt.
‘Solaris? Ben je er nog?’
‘Ik versta je luid en duidelijk, John.’ Met zijn voet schopte hij de fles Johnnie Walker een stuk verder van hem vandaan, waarbij de hals van de fles afbrak en met een luid gerinkel op de vloer terechtkwam. Jamie wist zeker dat John dat geluid kon horen.
‘Je weet dat ik je niet betaal om jezelf lam te zuipen, Jamie.’ De stem van John klonk zo luid en scherp door zijn mobiel dat Jamie het apparaat een stukje van zijn oor moest houden om niet half doof te worden.
‘Details. Maar vertel, Pete heeft dus het loodje gelegd?’ Het verbaasde Jamie dat hij zo luchtig deed over de dood van een partner. Maar eerlijk, hij werkte nog niet lang als huurling in de vaste cirkel van de familie Grey, dus een echt goede band had hij nog niet opgebouwd met de meeste van zijn ‘collega’s’, als je ze zo mocht noemen.
‘Hij is simpel in de val gelokt. Eén welgemikte kogel van een sniper en hij lag dood op de grond.’ Jamie kon een glimlach niet onderdrukken, hoe sadistisch dat ook klonk. Geraakt worden door een sniper was de meest simpele en onorigineelste dood die een spion kon sterven. Pete was sowieso niet echt the brightest bulb in the bunch geweest, voor zover hij met hem gesproken had.
‘En nu?’
‘Wat denk je? Waarvoor heb ik je ingehuurd, Jamie?’
‘Om je minibar te plunderen?’ Jammer genoeg was John niet al te gecharmeerd van die opmerking. ‘Je weet best dat ik alleen met haar samenwerk, John. Met Phoenix.’
Een diepe zucht was aan de andere kant van de lijn te horen. Phoenix, John’s dochter. Zijn lieveling. Uiteindelijk leek hij er toch mee in te stemmen. ‘Ze is op dit moment in Cavour 313. Ze verwacht je al.’
Triomfantelijk glimlachend drukte Jamie op het rode knopje. John was zo makkelijk te manipuleren soms.
Met een luid gegrom van de motor die nog weerklonk in de smalle straten reed hij weg van het appartement – in een Jaguar natuurlijk, voor minder deed hij het niet en met zijn trouwe Walther PP-pistool op de passagiersstoel – terwijl hij over de missie nadacht. Blijkbaar waren er een stel Amerikaanse infiltranten die stuk voor stuk uitgeschakeld moesten worden. Simpeler bestond bijna niet. Hij stopte recht voor de deur van de bar en schoof zijn geblindeerde ramen een stuk naar beneden terwijl hij het nummer van Jean intoetste.
’Solaris, Phoenix hier. Ik ben er klaar voor,’ klonk er al meteen aan de andere kant van de lijn en een glimlachje speelde om zijn lippen.
‘Kom nu meteen naar buiten. Ik heb de Jaguar mee. Ik houd dekking.’ Met een flits laadde hij het pistool en hield zijn duim tegen de trekker aan, mocht het nodig zijn. Hij stond op scherp.

Onderwerp: Re: Little toy guns [&V<3] vr jul 10, 2015 1:16 am

Klik, klik. Ze kon het niet helpen om één van haar mondhoeken automatisch en heel subtiel omhoog te trekken bij het geluid van de kamers die ze vulde van beide haar pistolen. Het was één van de weinige geluiden waar ze echt genot van had en haar bovendien altijd een bepaald gevoel gaf. Een stilte voor de storm. Dat was het.

Ze poetste haar pistolen terwijl ze haar rug langzaam warmer voelde worden. De wekker schoot aan en de kamer werd gevuld met zachte jazz muziek. Half zeven in de ochtend. Ze was altijd twintig minuten eerder wakker dan wanneer haar wekker afging. De zon scheen op haar huid, verwarmde haar rug van de achterkant door haar diep gesneden nachtjapon totdat ze het contact tussen haar en de zon verbrak door op te staan en naar de keuken te lopen waar ze haar pistolen neerlegde in de riem die ze daar de nacht ervoor had neergelegd. Ze nam de koffiekan en schonk haarzelf een kop zwarte koffie met enkel één zoetje. In stilte luisterde ze, terwijl ze de eerste slok van de hete cafeïne-rijke vloeistof nam, naar de radio die voorspelde dat de temperatuur rond de 25 graden zou blijven en de zon hard zou schijnen maar tegen de avond er een onweersbuitje zou vallen. Niet veel belangrijks.

‘Kom nu meteen naar buiten. Ik heb de Jaguar mee. Ik houd dekking.’ Jeanine glimlachte kort terwijl ze haar blik nog altijd naar de grond had gehouden en zich weggedraaid had van de barman. Ze gaf twee begrijpelijke knikjes waarna ze hem wegdrukte en haar mobiel opborg. Kort wreef ze met haar hand over haar voorhoofd voordat ze het drankje met haar andere hand oppakte en de drank achterover sloeg zonder er ook maar over na te denken. Ze zette het glas met een luide tik terug neer op de bar, gleed vervolgens van de kruk af en checkte ondertussen of haar pistolen nog goed verborgen in haar riem zaten waarna ze haar handen van haar kont af liet glijden. Zonder iemand nog een blik te gunnen, zelfs de idiote barman niet die bijna zijn mond open had willen halen om haar te zeggen dat ze nog moest betalen -totdat het natuurlijk tot hem doordrong dat haar vader de boel runde en hij zijn smoelwerk moest houden-, verliet ze de bar.

Zoals Jamie al verklaard had gaf hij haar inderdaad rugdekking totdat ze in de auto zat. ''Je hebt gedronken.'' Geen hallo of goedenavond, dat was zij niet. Ze liet haar ogen eens over hem heen vallen voordat ze één van haar pistolen trok en die in haar hand op haar rechterbeen liet rusten. Hij had haar rugdekking gegeven, nu zou zij dat voor hem doen terwijl hij hen naar de bestemming zou rijden. ''Ik neem aan dat je het verhaal al kent.'' Het was een soort van vraag, al had ze het niet zo laten klinken. Ze slikte eens, al had ze dat buiten zijn zicht gedaan en had ze haar gezicht omgedraaid naar de uitgang van de bar waar ze net uitgekomen was. Het had even lawaaierig geklonken aangezien er iemand naar buiten was gekomen. Geen gevaar, niks aan de hand. ''Het is tijd om het gaspedaal in te drukken. Als de alcohol niet naar je hoofd gestegen is tenminste, S.

Onderwerp: Re: Little toy guns [&V<3] di aug 04, 2015 4:55 pm

Natuurlijk kreeg hij geen normale begroeting.

Jamie werkte nog niet lang samen met Jeanine, maar lang genoeg om te weten dat normale begroetingen niet bij haar normale gang van zaken hoorden of in haar vocabulaire stonden. De verwelkoming die hij van Jeanine kreeg was altijd een opmerking over een knoopje van zijn blouse dat op de verkeerde manier dichtgemaakt was, zijn kraag die niet helemaal recht zat, en nu dus een opmerking over de lucht van zware drank die ongetwijfeld over hem heen hing als een aura.
Maar god, wat was ze leuk. Brutaal, (pittig was misschien een woord dat nog beter bij haar paste maar erg sophisticated was die uitdrukking niet) en zeker een stuk leuker dan de willekeurige jonge vrouwen die hij ’s avonds oppikte uit bars om de volgende morgen weer uit zijn appartement te bonjouren. Vaak Amerikaanse toeristes, die zich al bijna op hun knieën lieten vallen (nee, hoe heette dat in het Amerikaans? Swoonden) bij het horen van zijn oh so gorgeous Britse accent. Jeanine daarentegen durfde zonder twijfel tegen hem in te gaan en deed dat ook regelmatig, en dat was nou net wat Jamie soms nodig had.
‘Jij ook, neem ik aan,’ kaatste hij simpelweg terug. ‘Aangezien je net uit een bar komt.’ Hij fronste zijn wenkbrauw en wenkte naar de ingang van de bar waar ze enkele seconden uit was gelopen. No way dat ze daar een colaatje of een simpel glaasje water had gedronken, geen sprake van. Zoiets hoorde simpelweg niet in Italië. Toegegeven, hij was zelf ook niet echt authentiek Italiaans gebleven omdat hij een fles Schotse Johnnie Walker leeggezopen had in plaats van een fles limoncello, maar hij was een uitzondering want hij was Brits dus hij mocht dat.

Meteen nadat Jeanine ingestapt was had hij de geblindeerde ramen van de auto laten zakken, vooral vanwege het feit dat er niemand achter hen aan kwam (slechts nog een klant die uit de bar was gekomen en daarna meteen zijn weg weer was vervolgd) en hij zijn pistool op dit moment dus niet nodig had. Hij ontspande zijn hand, die tot nog toe om de trekker geklemd zat, en legde het pistool op de rand bij de schakelaar van de auto – het veertje zou de kogels wel op hun plaats houden - terwijl hij aandachtig naar Jeanine luisterde.
‘Hmm… Het hele verhaal… Wat ik weet, is iets met Amerikaanse infiltranten en dat Pete het behoorlijk verkloot heeft,’ begon Jamie, zich naar haar toe draaiend. ‘Al zou ‘verkloot’ een understatement zijn, nietwaar? In ieder geval, mijn meest welgemeende excuses en condoleances, Jeanine,’ voegde hij er nog aan toe met een kleine grijns om zijn lippen, zodat het onmiddellijk duidelijk werd dat hij zijn medeleven gefaket was. Hij wist het fijne niet van de relatie die Jeanine en Pete hadden, maar dat weerhield hem er niet van om er een opmerking over te maken. Waarom zou hij ook? Pete was niet de eerste spion of huurmoordenaar (zelfs dat wist Jamie niet: wat wás hij eigenlijk? Hij zou er nooit achter komen, nu Pete al onderweg was naar de eeuwige jachtvelden) die het loodje legde tijdens zijn werk en hij zou zeker niet de laatste zijn die het loodje zou leggen.

Zijn gedachten aan Pete werden onderbroken door het grommende geluid van de automotor die hij net gestart had, om zich vervolgens weer naar Jeanine te draaien en zijn blik misschien een seconde te lang op haar benen te laten rusten. ‘Als jij nog recht kan schieten na je barbezoek, zijn we een klasseduo, Phoenix. Zoals altijd.’ Nog geen seconde nadat hij die zin uitsproken had, drukte hij het gaspedaal in en stuurde de auto een smalle laan in, zodat ze moeilijk gevolgd konden worden. Hij joeg de Jaguar door de wirwar van Romeinse straatjes en langs verstopte restaurants en terrassen om naar de hoofdweg van Rome te komen.
‘Fuck,’ siste Jamie tussen zijn tanden door nadat hij bijna een scooterrijder van zijn sokken had gereden en met gillende remmen tot stilstand was gekomen. Hij nam van de paar secondes afleiding gebruik door zich weer naar zijn medepassagier om te draaien: ‘Oké, je pappa heeft me niet verteld wáár we precies naartoe moeten, dus ik hoop en neem aan dat jij dat wel weet? De Amerikaanse ambassade, het consulaat, het bloody altaar van Victor Emmanuel?’

Onderwerp: Re: Little toy guns [&V<3]