Character Profile Alias: Lawyer Lady Age: 22 Occupation: Law school student & Legal intern
Onderwerp: Namika Blanchard do jan 04, 2018 3:34 am
You just wanna know those peanut butter vibes
Naam Namika Blanchard Bijnaam Nami, Mika, Blanch? Wees creatief. Bij haar stage refereren ze vaak naar haar achternaam. Leeftijd 22 Geboorteplaats Cambridge, Massachusetts Opleiding Rechten
Uiterlijk Namika is niet bijzonder lang meisje (rond de 1,70) met een licht getinte huid en een normaal, naar mager neigend postuur. Haar haar is donker, zwart ogend in de winter maar heel donker bruin in de zomer. Ze heeft bruine ogen en een zacht gezichtje dat vrijwel altijd in een nuchtere, arrogante blik hangt. Ze heeft volle lippen en sproetjes in de zomer. Doorgaans draagt ze haar lange haar los. Voor haar stage kleedt ze zich netjes, in de dure kleding waar ze zo hard voor werkt. In haar vrije tijd kleedt ze zich vaak compleet anders en gaat comfort boven er netjes uit zien. Toch zal ze er altijd alles aan doen om overal waar ze gaat een goede indruk achter te laten - haar reputatie blijft namelijk haar alles.
Mutatie | Yin & Yang Haar mutatie is er een waar ze zich jaren onbewust van is geweest. Haar innerlijke balans tussen yin en yang heeft namelijk invloed op de werking en zichtbaarheid van haar mutatie en tot voor kort is ze altijd min of meer ‘in balans’ geweest. In feite heeft ze zich haar hele leven vlak en neutraal gevoeld, en dit betekent dat zolang er een balans is, ze totaal niets merkwaardigs kan. Pas wanneer ze zich of slechter en negatiever voelt, of buitensporig goed en positief, laat haar mutatie van zich merken. Wanneer het slechter met haar gaat, wordt haar yin ‘getriggerd.’ In de traditie staat yin voor duisternis, zwart, kou, passiviteit, de maan - noem maar op. Wordt Namika haar yin getriggerd, dan kan ze duisternis en kou manipuleren, in de zin dat ze het kan opwekken of versterken. De duisternis kan vrijwel iedere ‘vorm’ aannemen, van een schaduw tot uitvallende lampjes, zolang het maar duister wordt. De kou is een sensatie die ze naar eigen invloed intenser en plotselinger of subtieler en geleidelijk kan maken. Wanneer ze meer weegt naar de ‘yin’, zal ze op een wat eigenaardige, ‘duistere’ manier empowered raken van de zaken waar yin voor staat. Dit zijn vrouwelijkheid, zwart, water, de maan, de aarde, kou, gelijke getallen, valleien, armoede, en zachtheid. Dergelijke zaken in haar omgeving maken de werking van haar mutatie sterker, waardoor haar capaciteit groter is. Gaat het euforisch goed met haar, dan wordt haar yang getriggerd. Je raadt het al, wanneer haar yang getriggerd wordt, kan ze licht en warmte creëren of vergroten. Denk hierbij opnieuw aan het versterken van lamplicht. Ze kan in principe haar eigen lichtbron creëren waar ze ook is, zolang het maar goed met haar gaat. (En wanneer gebeurt dat nou?) Zoals ze zelf kan besluiten hoe intens de kou is, kan ze ook de hitte opvoeren naar eigen wil. Zoals ook de kracht van haar yin mutatie versterkt wordt door een aantal zaken, wordt ook haar yang versterkt door hun tegenhangers. Mannelijkheid, wit, licht, vuur, de zon, de hemel, warmte, bergen, rijkdom en hardheid hebben in deze staat van zijn invloed op haar en vergroten haar capaciteiten. Mutatie voordelen Ze zal met haar mutatie niet snel iemand écht kwaad kunnen doen, maar mocht ze stiekeme dingen moeten doen, kan het nog wel eens handig uitpakken dat ze een redelijk goede dekking voor zich kan creëren in de vorm van duisternis. Ditzelfde geldt voor licht - op donkere plekken is het gewoonweg handig om licht te kunnen creëren. De warmte en koude zijn af en toe handig in het manipuleren van mensen en situaties - iemand in wie ze niet zoveel zin heeft zich naar huis laten haasten omdat hij het toch écht heel koud heeft, bijvoorbeeld, maar ook dit is niet zeer drastisch. Er zijn vast wel leuke toepassingen voor haar mutatie, maar daar moeten we nog achter komen Mutatie nadelen Het is opzich best nadelig dat ze alleen iets nuttigs kan met haar mutatie als ze zich of zeer goed of slecht voelt. Is gewoon een beetje zielig. Mutatie grenzen Voor haar mutatie om te werken, moet ze dus ‘uit balans’ zijn. Hoeveel slechter of beter het met haar gaat, bepaalt hoe breed en groot de kracht van haar mutatie kan zijn. Voelt ze zich extreem slecht, dan kan ze grote gebieden in duisternis hullen, of een intense kou creëren. Gaat het extreem goed met haar, dan zijn de warmte en het licht die ze kan voortbrengen ook veel groter. Daarnaast kan ze de werking dus stimuleren met bovengenoemde zaken. De grenzen aan haar mutatie zijn dus verbonden met haar geestelijke gesteldheid, haar innerlijke balans tussen yin en yang.
Karakter Opgegroeid in een familie met een lange traditie aan advocaten, kon ze niet anders dan al van jongs af aan te leren stevig in haar schoenen te staan. Omringd door mensen die in discussies excelleren en die het hoogste plezier halen uit gelijk krijgen, nam ze deze eigenschappen al snel over. Dit heeft er toe geleid dat de nu volwassen Namika goed gebekt is en zich gewoonlijk door niets of niemand laat tegenhouden tenzij dit met een hele, hele goede reden is. Het Blanchard bloed wordt gekenmerkt door het niet kunnen omgaan met verlies, een doorzettingsvermogen waar je ‘U’ tegen zegt en een arrogantie die vooral naar boven komt wanneer het gaat over werk. Blanchards halen trots uit hun prestaties en haar ouders, grootouders, ooms en tantes hebben hoge cijfers, een hoog inkomen en overwinning altijd gelijk gesteld aan succes en geluk. Niet alleen heeft Namika deze instelling onbewust ook overgenomen, ook – en nog belangrijker – heeft deze instelling ervoor gezorgd dat ze er alles aan wil doen om haar ouders trots te maken en de familienaam hoog te houden. Ze zal het nooit toegeven, maar ze is een echt vaderskindje en al sinds ze een klein meisje was, constant op zoek naar zijn goedkeuring. Gezien haar familie alleen goedkeuring schenkt in de vorm van complimentjes op prestaties, is ze er nu dan ook op gebrand het te maken in de ‘echte wereld.’ Haar – of eerder haar vaders – grootste droom is het zijn van senior of managing partner binnen een groot advocatenbureau en genieten van het salaris dat hierbij komt kijken. Dus om deze droom te verwezenlijken, stak ze enorm veel tijd en energie in haar studie en toont ze nu diezelfde toewijding aan haar stage. In de omgang is ze zeer toegankelijk. Zolang mensen haar niet direct dwars zitten, is ze tegen iedereen wel vriendelijk. Daarnaast zijn haar people skills prima ontwikkeld. Ze vergeet niet snel iets, en in haar contact met mensen is dit het duidelijkst te zien; al vrij snel weet ze precies hoe ze op iemand moet inspelen, hoe ze iemand te vriend kan houden en hoe ze iemand naar haar hand kan zetten. Namika is zeer zelfverzekerd en heeft naar eigen zeggen de tijd niet om te verliezen. Ze gaat dan ook niets uit de weg om haar gelijk te krijgen en ziet het als haar specialiteit om zich een uitweg de kunnen denken uit praktisch iedere benarde situatie. Echter, sinds een jaar of twee draagt ze ook een zekere, irrationele paranoia met zich mee die het haar moeilijk maakt mensen direct of überhaupt te vertrouwen. Ze is wel degelijk vriendelijk naar iedereen, maar altijd met een onderbuik van wantrouwen dat maar moeilijk door iemand weggenomen kan worden. Ze wil zichzelf het liefst zien als sterke, onafhankelijke vrouw die alles zelf wel kan oplossen en dit maakt het haar moeilijk om hulp te vragen wanneer dit eigenlijk zou moeten. Het is haar trots die haar vaak hopeloos in de weg kan zitten. Emoties uiten of zich kwetsbaar opstellen zijn zaken waar ze liever niets mee te maken heeft, en in een situatie als dat, waarin dit echt niet anders kan, voelt ze zich voornamelijk ook hopeloos en vooral verward. Ze is het simpelweg niet gewend. Vanuit haar jeugd heeft ze nooit geleerd hoe men (op een gezonde wijze) met emoties om gaat. Haar ‘coping mechanisms’ – harder werken of drinken – heeft ze direct van haar ouders geërfd, maar hier blijft het bij.
Geschiedenis Namika heeft haar jeugd doorgebracht in Cambridge, waar haar beide ouders, naast hun baan als advocaat te beoefenen, docent waren aan Harvard. Al vanaf erg jong werd het haar duidelijk dat de liefde van haar ouders te winnen was met goede cijfers. Ze werd dan ook gauw het modelkind dat haar ouders graag in haar zagen. Ze leerde snel en excelleerde op meerdere gebieden, precies zoals haar ouders van haar wilden. Met de arrogantie en trots van de familie, groeiden ook haar eigen arrogantie en trots. In de omgang met mensen was ze altijd zeer direct en nuchter – iets wat mensen schijnbaar konden waarderen, en dat haar redelijk populair maakte. In haar jeugd gebeurde niet bijzonder veel van interesse. Met twee succesvolle ouders kwam ze nooit iets tekort in haar jeugd – dan toch in ieder geval niet op materieel vlak. Het was alleen maar logisch dat ze uiteindelijk net als haar ouders aan Harvard zou gaan studeren om vervolgens advocaat te worden en de familienaam in ere te houden door haar werk uitmuntend te doen en veel geld binnen te harken. Gezien ze haar hele leven harder had gewerkt dan welke leeftijdsgenoot dan ook, was ze redelijk jong toen ze begon aan Harvard. Ook hier ging alles prima en eindigde ze haar vakken vaak als hoogste van de klas. Eigenlijk ging alles prima, tot ze in haar tweede jaar een groepsopdracht moet doen waarbij ze werd gepaard met een of andere kerel. Uit nature was ze haar vriendelijke zelf en makkelijk in de omgang. Gezien ze niet zou toestaan dat gedwongen samenwerking haar cijfer zou beïnvloeden, zette ze zich nog meer dan gewoonlijk in en zij en de jongen bleken een wonderbaarlijk goed team. Het cijfer dat ze uiteindelijk haalden was het hoogste dat de docent ooit in zijn vele jaren van lesgeven voorbij had zien komen en Namika ging naar huis, vooral tevreden met zichzelf. Hij ging echter naar huis, niet tevreden met zichzelf of het cijfer maar voornamelijk met hen, zij als tweetal, Namika. Ze was zich van geen enkel kwaad bewust. Terwijl zij gewoon haar studentenleven leidde, begon er buiten haar weten om binnen de jongen een fascinatie te groeien voor het ijverige meisje. Wanneer hij met haar in een ruimte was, hield hij haar continu in de gaten. Hij bestudeerde haar manier van praten, haar handelen, haar doen. Hij bestudeerde met wie ze omging, hoe laat ze meestal aan kwam (minimaal 10 minuten voordat college begon), hoe ze haar haar het vaakst droeg (strak naar achter opgestoken, met wat loshangende, gekrulde lokken, en anders gewoon los hangend). In de eerste instantie had Namika nog niet door wat er aan de hand was. Vaag viel het haar op dat ze hem wel erg vaak tegen kwam, maar veel zocht ze er niet achter. Zelden probeerde hij écht contact te maken. Vaak keek hij niet eens naar haar wanneer ze langs liep. Dus vertelde Namika zichzelf dat ze zich waarschijnlijk gewoon aanstelde. Ze bleef gewoon vriendelijk, knikte hem toe wanneer ze hem zag en begroette hem af en toe zelfs als ze langs liep. Dat deze ontmoetingen niet zomaar toevallig waren, realiseerde ze zich niet. Op een gegeven moment was ook dit niet meer genoeg. Iedere “hoi” van haar kwam als een bevestiging van het beeld dat hij van hen twee in zijn hoofd had gevormd, als een bevestiging van haar liefde voor hem, maar toen er na weken nog altijd niets anders was gekomen uit de korte blikken in de gang, besloot hij dat het tijd was om te ondervinden wie zij buiten school was. Misschien dat als hij haar daar zou tegenkomen en als hij meer over haar (privé)leven te weten zou komen, dat ze door zou hebben wat voor een bijzonder mens hij eigenlijk was. Hij plaatste haar op een voetstuk en hoe langer hij haar van een afstand bewonderde, hoe moeilijker het werd om daadwerkelijk contact te zoeken. Iedere keer dat hij haar begroette, of dat hij merkte dat zij hem ergens zag, voelde voor hem als een persoonlijke overwinning. Hij had haar schoolrooster vrijwel volledig uit zijn hoofd geleerd en had een zelf gefantaseerde indeling voor de rest van haar dag in zijn hoofd zitten. Maanden gingen voorbij waarin zijn obsessie voor Namika steeds groter werd. Nog altijd maakte hij amper direct contact met haar, maar wanneer hij zich overmoedig voelde, liet hij cadeaus bij haar huis afleveren zonder afzender. Van hun samenwerking aan het project had hij haar telefoonnummer nog en op avonden wanneer hij veel had gedronken, belde hij haar thuis op. Wanneer ze opnam, durfde hij uiteindelijk nooit iets te zeggen, maar simpelweg haar stem horen die vroeg met wie ze sprak, was genoeg om zijn fantasie verder te voeden. Voor Namika was het inmiddels onmogelijk om nog te ontkennen dat er iets aan de hand was. Gezien ze nog geen enkel idee had wie er achter de vreemde telefoontjes en anonieme brieven zat, voelde ze zich in toenemende mate onveilig worden. Ze ontwikkelde een paranoia die het haar moeilijk maakte om überhaupt nog de deur uit te gaan zonder iedere seconde over haar schouder te kijken. Haar cijfers leden onder de stress en dit was het punt waarop haar ouders door hadden dat het niet zo goed ging met hun dochter. Unaniem besloten ze dat het beter was als Namika haar rechtenstudie elders zou voortzetten. Ergens ver hier vandaan, ergens waar het rustig en vredig was en waar zij tot rust kon komen terwijl ze wel het diploma kon krijgen waar al een plek voor was vrijgemaakt aan de muur. In de eerste instantie was Namika vooral zeer teleurgesteld in zichzelf. Haar hele jeugd had ze niets anders gewild dan het hebben van een Harvard diploma. Nu zat dit er niet meer in, en buiten haar eigen gekrenkte trots, merkte ze ook dat ze haar ouders niet wilde teleurstellen. Maar hoe erger het werd, hoe slechter het met haar ging en uiteindelijk zat er niets anders op dan dat ze daadwerkelijk haar spullen zou pakken om zo snel mogelijk weg te komen uit het opgefokte leventje waarin ze nu zat. Zodoende dat ze, in haar eentje, richting Sundberg vertrok om hier de rest van haar studie af te maken. Voor vertrek had ze zo min mogelijk mensen laten weten dat ze weg ging – laat staan waar ze heen ging – dus bestonden haar eerste weken in Sundberg vooral uit regelmatige telefoongesprekken met haar moeder en eenzame opsluiting in haar kamer om te studeren. Het ging langzaam beter met haar en haar resultaten schoten weer omhoog, wat haar uiteindelijk een stageplek opleverde bij een tak van een groter advocatenbureau. Waar ze geen rekening mee hield, was het feit dat zelfs een stage je naam op de kaart kan zetten wanneer je je werk maar bijzonder goed uitvoert. Nee, natuurlijk kreeg ze geen wereldfaam van de zaken waarin ze nu al een klein handje had – de wereld kreeg alleen te horen van de grote namen, de grote bedrijven en die weinige advocaten die van hun achternaam de titel van het bedrijf hadden gemaakt – maar voor iemand die sowieso al een groter dan normale interesse had in de desbetreffende werksector en die het bovendien zijn persoonlijke doel had gemaakt om met haar te zijn, viel haar naam al snel op tussen de honderden andere namen. Toen, op een dag, terwijl ze gewoon rustig zat te studeren in de universiteitsbibliotheek, stond die ene jongen ineens voor haar met wie ze ooit, meer dan een jaar geleden had samengewerkt. Het toeval wilde hebben dat ook hij had besloten een deel van zijn studie in Sundberg door de brengen en Namika was al lang blij dat ze eindelijk een bekend gezicht trof. Van haar vrienden had hij gehoord dat ze een stalker had en dit vond hij een wel héél kwalijke zaak. Aangezien hij tot dusver de enige was binnen Sundberg die ze ook maar een beetje kende, trok ze van nature iets meer met hem op, en hij was al snel zeer betrokken bij de hele kwestie. Meermaals drukte hij haar op het hart dat hij er altijd voor haar zou zijn als ze iets nodig had, en dat als die stalker zijn hoofd hier zou laten zien, hij hem wel eens een kopje kleiner zou maken. Wonderbaarlijk genoeg begon het stalken ook hier weer. Gezien Namika niemand anders had om in vertrouwen te nemen, werd hij de persoon met wie ze haar angsten en zorgen deelde. Natuurlijk zou ze door moeten hebben hoe doeltreffend de boodschappen die ze van haar stalker ontving in speelden op deze zorgen, maar hij gaf haar een zodanig veilig gevoel dat het niet eens in haar op kwam om hem te verdenken. Ondertussen begon zij meer mensen te ontmoeten en meer vrienden te maken, maar de jongen in kwestie kreeg het niet gedaan om normale sociale contacten te leggen. Zijn focus richtte hierdoor alleen maar meer en meer op Namika en hoe meer zij ook dingen zonder hem ging doen, hoe jaloerzer en dwingender de boodschappen van haar stalker werden.
![:]](/users/1517/23/33/60/smiles/992560175.png)
