Niklaus Akerman

[ Name ] [ Nickname ] [ Age ] [ Gender ] [ Mutation ] [ Home ] [ Eye color ] [ Hair color ] [ Hair Lenght ] [ Skin ]

Niklaus Akerman, Nick, Klaus Wildfire 19 Man Pyrokinesis Unknown Gif groen, rood bruin, ijsblauw Donker bruin half lang Blank

Nick komt over als een zeer zorgeloos persoon dat altijd relaxed lijkt en meestal rustig. Dit is niet helemaal waar. Dat hij een kalm persoon is komt door medicatie die hij dagelijks moet innemen om kalm te kunnen blijven. Het houdt hem inderdaad kalm, maar helaas krijgt hij er ook snel een negatief gevoel van en is hij emotioneel sneller geraakt.
Deze medicatie heeft Nick vooral nodig omdat hij op een eiland zit, omringd door mutanten. Voor velen is het positief om tussen mensen te zitten die net zoals hen zijn, maar niet voor Nick. Oude gewoontes van hem hebben de neiging om terug naar boven te komen, waardoor hij zeer agressief kan reageren door de mutanten aan te vallen. Het komt vooral door een woede die in hem zit. Als hij eerlijk zou moeten zijn, dan heeft hij eigenlijk een hekel aan mutanten en haat hij ze, enkel en alleen door zijn slechte ervaringen. Zolang een mutant zijn mutatie niet gebruikt, is het voor hem goed. Ook alleen maar door de medicatie die hem kalm houdt.

Pyrokinesis

Bij Nick draait heel zijn mutatie om vuur. Hij beschikt dan ook over de gaven om vuur te creëren en te besturen naar zijn wil. Van hitte zal hij nooit last hebben en ook zal hij zelf nooit last hebben van brandwonden, want zijn huid is bestand tegen de meest hoge temperaturen die jij je kan bedenken. Dat is enkel niet alles, ondanks zijn vuur mutatie, doet de koude hem soms ook niks. Je kan zijn huid niet bevriezen in dat geval en hij zal er helemaal geen last van hebben. In het putje van de winter een duik nemen in een bevroren meer? Het voelt aan als de temperaturen van een warm zwembad.
Dit is echt volledig afwisselend en het hangt allemaal af van zijn gemoedstoestand en welk type vuur de overhand heeft.

Alles draait bij Nick om zijn gemoedstoestand en dat wordt onderverdeeld in drie categorieën; gewoon, ongelukkig en boos. Je kan makkelijk zien hoe dat Nick zich voelt, want zijn oogkleur veranderd naar de emoties die hij op een moment voelt.
- Als hij gewoon neutraal is of juist heel gelukkig/gewoon blij zullen zijn ogen een rood bruine kleur krijgen.
- Wanneer hij zich slecht voelt of juist angstig, iets dat negatief is, dan krijgt hij ijsblauwe ogen.
- Zijn ogen zullen een onnatuurlijk heldere kleur beginnen krijgen wanneer Nick zich begint op te winden en kwaad wordt. Ook bij een kleine frustratie kan dat gebeuren.
Dit alles is heel gevoelig, hij moet zich maar een klein beetje slecht voelen en ze worden blauw, hij moet maar iets uit zijn handen laten vallen en heel licht gefrustreerd zijn en zijn ogen worden groen. Dat het zo opvallend is, is zeker goed voor omstanders, want dan weet men dat ze moeten oppassen.

Hieronder vind je nog samengevat wat welk type vuur doet.

Neutraal Zijn ogen zijn dan rood bruin van kleur en zijn lichaamstemperatuur is de normale 38°c. Het vuur dat hij kan besturen en creëren ziet eruit als normaal rood vuur, de temperatuur van de vlammen is zelfs niet eens heel hoog. Voor andere mensen kan het voor irritatie van de huid zorgen en misschien kleine blaren, maar het zal nooit erger worden dan een eerste graad brandwonden. Nick is dan zowel bestand tegen hitte als koude.

Ongeluk Zijn ogen zij ijsblauw en ook het vuur dat hij creëert en bestuurd is helder blauw van kleur. Dit vuur wil je als persoon niet meer aanraken, niet om de hoge temperaturen, maar juist om de verschrikkelijk lage temperaturen. Met een temperatuur die -30°c of lager is, kan het voor een heel snelle onderkoeling zorgen. Direct contact zorgt ervoor dat je huid gaat bevriezen en de huidcellen en alle soorten aders en haarvaten ook. Met andere woorden zorgt het voor vrieswonden. Hierdoor geraakt worden is nooit aan te raden.
Gewoon Niklaus zijn lichaamstemperatuur is ook flink gedaald. Als je zijn huid aanraakt, voelt het aan alsof je een hand tegen ijs aanlegt. Zo koud is het dan. Het is ook in dit stadium dat hij ongevoelig is voor koude temperaturen.
Door de medicatie die hij neemt, is dit vuur heel vaak aanwezig.

Ernst van vrieswonden:

Boos Zijn ogen zijn dan helder groen van kleur, bijna gif groen, dit geld ook voor het vuur dat hij creëert en bestuurd. Dit vuur is ook niet om aan te raken. Geen lage temperaturen deze keer, maar extreem hoge. Aanraking hiermee zorgt bijna meteen voor zeker een derde graad brandwonden en kan zorgen voor ernstige verwondingen. Als je door het vuur. Als je ineens volledig zou worden getroffen door het vuur, kan het vrijwel meteen je dood betekenen. Voorwerpen van hout verbranden bijna meteen tot as en metaal gaat meteen slap worden en beginnen smelten.
Ook zijn lichaamstemperatuur is veel te hoog. Met een temperatuur dat rond de 50°c schommelt, is het niet goed om hem aan te raken.
Speciaal hiervoor neemt hij medicatie zodat hij kalmer blijft, maar het nadeel is dat hij zich er snel slechter door gaat voelen, waardoor de koude temperaturen het overnemen. Maar zijn medicatie durft hij al een te vergeten.


Niklaus begon zijn leven als een wees. Wat er precies met zijn ouders was gebeurd, is hem nooit verteld, maar in het weeshuis waar hij zat werd hij goed opgevangen. Hij had een hoop vrienden en kwam met iedereen wel overeen. Men dacht dat ze voor de jongen snel een nieuw thuis zouden vinden, maar hij was niet zoals de andere. De kleur van zijn ogen veranderde regelmatig en dat was wat veel ouders afschrikte. Vele wisten dat het vast kwam omdat hij een mutant was, dus ze wilde hem niet. Toch leek zijn mutatie niet schadelijk te zijn, dus mocht hij blijven zonder dat er maatregelen werden genomen.
Voor een goede 15 jaar heeft hij in het weeshuis gezeten. Hij zag zijn vrienden weg gaan en nieuwe kwamen erbij. Niemand ooit zou oud als hem en hij vreesde ervoor dat hij nooit weg zou geraken. Zo werd hij steeds meer rebelser, vooral tegen de eigenaren van het weeshuis. Het koppel dat het op zich had genomen om voor kinderen zonder ouders een nieuw thuis te vinden. Eén van die conflicten liep volledig uit de hand. De vrouw van het koppel had Nick zijn hand vast genomen, terwijl hij probeerde weg te lopen. Op dat moment vatten zijn eigen hand vuur. Geen normaal vuur, maar groen. De vrouw schreeuwde het uit, liet meteen los, maar het was te laat. Haar volledig hand was verbrand en bijna zeker voor de rest van haar leven verminkt.
Het nieuws wist zich snel te verspreiden en het koppel wilde de jongen zo snel mogelijk buiten krijgen. De eerste persoon die voor hem zou komen, kreeg hem dan ook, zonder enige procedure. Zo kwam er inderdaad iemand opdagen en werd Nick meteen meegestuurd, zelfs al was het duidelijk dat de persoon niet veel goed van plan was.

Niklaus zijn leven nam een dramatische wending, nadat hij met de man meeging. 'You'll make me a rich man, boy.' Dat waren de eerste woorden die de man tegen hem had uitgesproken.
De kamer die de jongen kreeg in zijn nieuwe thuis, was niet zoals in het weeshuis. Een grote metalen deur, witte muren en enkel een bed, lavabo en wc. Je kon het gaan vergelijken met een gevangeniscel. Het was bijna precies hetzelfde. Eigenlijk kwam hij nooit uit zijn kamer, enkel wanneer hij eens mocht douchen. Ook eten werd naar hem toegebracht en de kamer ingeschoven. Van een warm huis kon niet worden gesproken en liefdevolle 'ouders' ook niet. Zo begon er in ieder geval een nieuw chapter in zijn leven. Eén dat zijn leven volledig zou veranderen.

Nick wist dat hij een mutant was, daar was hij op de harde manier achter gekomen, maar hij wist niet hoe hij het moest gebruiken. Niemand had het hem ooit gezegd of geleerd. Hij had het ook nooit geoefend, omdat hij dat niet wilde.
Op een zekere dag kwamen ze Niklaus halen uit zijn kamer. Dat alleen al deed vragen in hem opkomen, al helemaal wanneer hij geblinddoekt werd en zijn armen op zijn rug werd gebonden. Hij kon zich nog herinneren dat hij dan een auto in werd geleid en ze waren weg. Heel de tijd zag hij niets. Wanneer zijn handen weer werden bevrijd en hij terug kon zien, leek hij in een soort kooi te staan, met over hem nog een persoon die een ziekmakende grijns op zijn gezicht had. Nick werd op dat moment overspoeld met angst. Zijn ogen schoten om zich heen, enkel om honderden mensen rondom de kooi te zien staan en te juichen. Nick had geen idee wat eraan de hand was, maar dat werd snel duidelijk wanneer de persoon over hem begon aan te vallen. Het was een mutant, net zoals hem, met armen tien keer zo breed en spieren waar je niet naast kon zien. Voor Nick werd het snel duidelijk dat hij tegen die persoon moest vechten, maar het leek onmogelijk.
Nick kreeg vele rake klappen te voortduren. Tegen het einde van het gevecht had hij meer blauwe plekken en gekneusde botten dan hij ooit had willen hebben. Nick zijn tegenstander was iemand met meer kracht dan een normaal persoon. De jongen dacht echt dat het zijn einde ging worden en paniek sloeg in. Die paniek zorgde ervoor dat hij won. Hij creëerde letterlijk een zee van vuur, blauw vuur, dat de tegenstander volledig omsingelde en bijna op zijn plek bevroor. Daar werd het gevecht stop gezet en Nick werd de winnaar van dat gevecht.

Na die dag kwamen er nog meer gevechten. De man die hij zijn baas kon noemen, zorgde ervoor dat Nick een afkeer en bijna haat kreeg naar de mutanten toe. Bij ieder gevecht werden zijn aanvallen meer gecontroleerd en ondanks hij niet altijd won, werd het moeilijker en moeilijker hem te verslaan. Hij leerde al zijn opties kennen. Het normale vuur, het ijskoude en het verschrikkelijke warme. Meestal gingen zijn tegenstanders weg met verschrikkelijke brandwonden, die niet meer volledig te genezen vielen.

Na een lange tijd, zou dan toch eindelijk zijn bevrijding komen. Midden in het gevecht vielen er enkele mensen binnen, of beter gezegd ook mutanten. Bijna meteen voelde Nick een zekere afkeer voor de man en vrouw. Zijn eerste instinct was aanvallen, maar ze vochten niet terug, verdedigde zichzelf enkel en bleven praten over een betere plek. Eén waar hij zou leren over het gebruik van zijn mutatie.
Nick liet zich overtuigen en kwam zo terecht op het eiland. Daar ging het echter al bijna meteen verkeerd. Hij voelde zich totaal niet op zijn gemak en voelde een constante spanning die zijn mutatie bijna meteen activeerden. Om hem te helpen gaven ze hem medicatie die hem moest kalmeren, iets dat hij dagelijks zou moeten nemen, om problemen te voorkomen. Of toch een poging tot.