Hazel Graham

Name: Hazel Elisabeth Graham
Nicknames: Hazie
Alias: Zenith/Nadir
Age: 17
Siblings: Benjamin Lucas Graham
Parents: John Graham x Sara Robinson - Graham
Place of Birth: Katherine, Australia
Date of Birth: 18th of May

Uiterlijk
Height: 1m 68
Hair colour: Brown
Eye colour: Brown
Face shape: Round
Special feautures: When using Nether manpulation her eyes turn all black x en she gets black veins all over her body. Her dark brown hair turns black and starts curling against gravity.

Hazel is over het algemeen een koppig meisje dat eerst dingen zal doen en daarna pas erover na zal denken. Ze vliegt door het leven en kijkt niet uit waar ze heen gaat, enkel haar doel houdt ze altijd voor ogen. Hierdoor heeft ze ook ontzettend veel doorzettingsvermogen, ze zal krijgen wat ze wil. Soms kan ze dingen zeggen die ze niet meent of die ze lichtjes opneemt, maar voor andere heel kwetsend kunnen zijn doordat ze altijd zo naar haar doel 'kijkt' en de rest niet ziet: Het doel heiligt de middelen. Als je tegen die opmerkingen kunt, zul je een gezellige vriendin hebben. Anders kunnen deze niet gemeende opmerkingen zelfs gemeen over komen.
Toch probeert ze altijd vriendelijk te zijn tegen iedereen en is ze een all around positief persoon die gemakkelijk aan het lachen gebracht kan worden, al kan ze er niet aandoen dat ze snel op haar teentjes getrapt is. (Wat ze op Nadir steekt tho) Als ze haar opmerkingen en meningen voor zich houdt, weet je dat je iets fout gedaan hebt en dat ze behoorlijk pist off is.
Hazel is een echte grapjas, maar dat deel van haar is meestal redelijk stil gebleven doordat ze erg weinig vrienden had in Australië om grappen mee uit te halen. Ze is de klasclown zoals je zou kunnen zeggen en heeft bijna altijd een glimlach op haar lippen.
Misschien is het de schuld van Australië of misschien ligt het gewoon aan haar, maar Hazel is alles behalve een meisje-meisje. Ze houdt van ravotten en zich vuil maken, hoe vuiler hoe liever. Haar jongensachtig gedrag wordt wel niet overgebracht naar haar kleding, puur omdat ze er graag goed uitziet. Maar als daar een vlek op komt zal ze niet gaan gillen of als iemand haar uitnodigt voor moddervoetbal, slaat ze die niet af omdat ze 'goeie' kleren aanheeft.

Nadir: Nadir is eigenlijk al het slechte van Hazel. Ze is een bloeddorstig wezen dat geen menselijkheid meer heeft. Het enigste wat ze wil is dat iedereen pijn leidt en doodgaat zodat Nadirs kracht groeit. Want met elke ziel die overgaat naar het hiernamaals wordt ze sterker. Hoewel ze volkomen gedreven wordt door dierlijke instincten, is ze alles behalve dom.Ze weet hoe ze haar 'prooi' op de plaats moet krijgen die zij wil, hoe ze meer macht kan bekomen en hoe ze alles moet aanpakken. Nadir is een ijskoude killer, die geniet van het nemen van levens.

Aether en Nether zijn eigenlijk elkaars antoniemen. Waar Aether voor leven en groei zorgt, zorgt Nether voor de dood en verwoesting. Aether is doorweven met al het leven in het universum. Het is eigenlijk een beetje zoals Dust in The Golden Compas, het verbindt en draagt alles. Je zou kunnen zeggen dat het binnen komt in ‘onze wereld’ door de mensen, maar dat is niet waar. Aether is al aanwezig net als Nether, sluimerend, vlak onder het oppervlakte. Klaar om opgeroepen te worden moest dit nodig zijn.

Aether manipulation

Hazel kan Aether manipuleren, oproepen, vormen en zelfs creëren. Aether stroomt, zoals in de inleiding al gezegd is, door alles wat bestaat. Ook door het universum dus. Het zorgt ervoor dat de planeten op hun plek blijven en niet zomaar uit hun baan geraken, die ook veroorzaakt wordt door Aether. Daarom is het vrij handig voor Hazel dat ze het kan creëren, want moest dat nu niet kunnen zou ze nooit zo’n grote bron van Aether tot haar beschikking hebben. Want moest ze teveel Aether oproepen vanuit de kosmos, dan zouden de hemellichamen uit hun baan geraken en wat er dan zou gebeuren, wil je niet weten. Helaas is haar ‘eigen’ Aether veel minder krachtig dan de aloude en heeft ze dus grote hoeveelheden nodig voor hetzelfde effect.

Aether is levensenergie en bevindt zich dus evengoed in de lucht die we inademen als in ons eigen lichaam of dat van andere levende/niet-levende wezens/dingen. Doordat Hazel dit kan beïnvloeden in zowel haar eigen lichaam als dat van iemand/iets anders, zijn er eindeloze mogelijkheden. Ether ligt aan de basis van de Chi en het Aura waardoor het dus een erge invloed heeft op iemands lichaam. Mensen/dieren/planten helen, verzorgen of ‘verbeteren’ (Hun zintuigen versterken)  is geen enkel probleem voor Hazel. Hoewel ze mensen kan helen kan ze niemand terug halen uit de dood, om dat Aether niet tot daar reikt. Met Aether kan ze planten dus laten groeien, maar dat geld ook voor mensen en dieren. Ze kan hen sneller laten groeien, maar juist ook vertragen. Hierdoor zou ze mensen dus praktisch leeftijdloos kunnen maken, alleen moet zij dan wel altijd in hun buurt blijven en zelf dus ook leeftijdloos zijn. Dit is niet hetzelfde als onsterfelijkheid! Hazel of andere mensen/dieren/planten waar ze dit op toe past zijn even kwetsbaar als elk ander mens/dier/plant van dezelfde 'soort'. Helaas kan ze ook de andere kant op gaan door iemand zo snel te laten verouderen dat die van baby direct doorschiet naar bejaarden. Dit is onomkeerbaar of toch voor zover Hazel weet. Dus als ze iemand (of zichzelf) heeft laten verouderen van 4 tot 18 jaar, dan kan ze hen niet terug 4 maken of 5 ofzo. Wel zou ze hen dan weer langzamer kunnen laten verouderen waardoor ze hun 'gemiste' levensjaren 'terug' krijgen.

Omdat Aether een creërende kracht is, kan Hazel onvruchtbare plekken vruchtbaar maken. Natuurlijk is de woestijn een belachelijk idee, zo’n grote oppervlakte is net niet onmogelijk. Daarom zou Hazel ook nooit een hele onbewoonbare planeet bewoonbaar kunnen maken. Maar ‘kleine’ stukken is geen probleem. Haar record staat momenteel op een straal van 10 km en ze geraakt elke dag verder. Het is niet dat ze elke dag probeert om zo’n groot gebied vruchtbaar te maken, want de meeste gebieden zijn al vruchtbaar. Maar zover kan ze met haar Aether geraken, het is de grens tot waar ze de dingen en wezens waar Aether door stroomt individueel kan scheiden, daarna wordt het allemaal een waas.


Als Hazel genoeg van haar ‘eigen’ Aether in iemands lichaam brengt, voornamelijk het brein, kan ze dat wezen dingen laten doen die zij wil. Het wordt een marionet in haar handen. Ze kan hem van een brug doen springen of haar vijand voor haar vermoorden, maar haar marionet kan ook haar ogen en oren zijn zolang hij binnen haar grens blijft. Hazel krijgt dan alle informatie door die hij ook doorkrijgt. Om dit soort ‘connectie’ te hebben is niet zo heel veel Aether nodig en het ‘geïnfecteerde’ wezen heeft het meestal niet eens door.

Doordat Aether in zo’n grote mate aanwezig is in de kosmos, heeft Hazel ook daar erg veel invloed. Aether en Nether manipuleren is erg vermoeiend, waardoor ze dus veel energie nodig heeft. Als ze de energie van de hemellichamen niet kon oproepen en gebruiken, zou het waarschijnlijk dodelijk zijn voor haar om haar mutatie te gebruiken.
Door de Aether uit de kosmos te halen en te gebruiken kan ze verschillende astronomische verschijnsels oproepen, van supernova’s en zwarte gaten tot sterren en ontploffingen van sterren. In de ruimte én op aarde. Al zullen het meestal redelijk ongevaarlijke dingen zijn, zoals sterren of kometen tegenhouden. De gevaarlijke, destructieve dingen worden veel sneller opgeroepen met Nether, maar daar later meer over.

Wanneer Hazel deze Aether dus gebruikt, kan dit gezien worden als een soort goudgeel lint dat verward kan worden met slingers rook. Zo kan dit een lichaam ‘inkruipen’ door poriën of lichaamsopeningen. Als Hazel haar kracht gebruikt om mensen te genezen zal een goud lint rond hun wonden draaien of als het een inwendige wonden is, zal dit gouden lint binnendringen in het lichaam en daar het probleem oplossen.

Omdat het zoveel energie vraagt -zowel lichamelijk als mentaal- om Aether en Nether te manipuleren is Hazels lichaam in staat om erg grote hoeveelheden energie te absorberen. Die opgenomen energie straalt ze dan eigenlijk via haar verbinding uit aan de kosmos en leidt ze die energie dus weg. Het vraagt ontzettend veel energie van Hazel om dit door te geven, dus als er iets zou gebeuren als ze gewond is of niet helemaal gezond, lukt het haar gewoon niet. Dan kan ze het niet wegleidden, maar dan heeft ze ook erg veel moeite met het gebruik van haar mutatie in het algemeen.

Aether is normaal gezien niet zichtbaar voor het blote oog van de mensheid en mutanten, maar Hazel kan dit ongedaan maken. Ze kan de onzichtbare materie tonen aan de rest zoals die voor haar ogen vloeit, als een goudkleurig lint dat overal door vloeit als water in de lucht. Dit kan voor erg mooie lichtschouwspelen zorgen. x


Aether kan eigenlijk gezien worden als het goede, Jing, een -zoals eerder gezegd- creërende kracht. Toch kan het, als het fout gebruikt wordt ook erg gevaarlijk zijn. Denk aan gigantische boomwortels die door straten heen boren en mensen op hun weg mee spitsen. Meteorenregens die neerslaan op de aarde. De maan of hemellichamen en planeten, die plots veel dichter bij de aarde staan of zelfs op de aarde storten. Wat hier is opgesomd zijn natuurlijk de uiterste en kosten immens veel energie. Ook heeft Hazel haar mutatie eigenlijk nog niet zo goed onder controle waardoor dit enkel zou kunnen gebeuren als ze echt van streek is.

Nether manipulation

Voor we tot aan de echte uitleg van Nether manipulation komen, moet men weten dat als Hazel dit gebruikt ze een totaal ander persoon wordt. Namelijk Nadir. Haar karakter verandert, net als haar uiterlijk, volledig. Ze wordt een bloeddorstig wezen dat enkel wil moorden, volkomen gedreven door dierlijke instincten. Nadir mag dan wel altijd aanwezig zijn in Hazels hoofd, als die eenmaal naar boven komt verliest ze alle controle. Het is net alsof ze wordt terug geduwt in een hoekje van haar geest, waar ze wel alle gruwel kan zien, maar niks kan doen. Hazel kan Nadir niet stoppen. Wanneer die er eenmaal is, is de enigste manier om haar te stoppen haar zoveel pijn doen dat ze bewusteloos geraakt (of dood) of tot al haar energie uit haar lichaam is.

Nether is het compleet tegenovergestelde van Aether. Het is een erg destructieve kracht en ook deze is doorweven met alles wat dood en levend is. Nether komt ook voor in de kosmos, in dezelfde hoeveelheid als Aether zodat alles in evenwicht blijft. Daarom, als Hazel Aehter creëert, wordt er automatisch ook Nether aangemaakt in dezelfde dosis, en omgekeerd. Het ene kan niet zonder het ander, net zoals leven en dood, creatie en destructie.

Als Hazel Nether gebruikt kan met een zwart soort lint zien wat verward kan worden met rook. Ook krijgt ze een donker(e)/zwart(e)/bloederig ro(o)d(e) aura/gloed en zweeft ze een stukje van de grond.

Nether is eigenlijk de kracht die al het leven wegtrekt van wezens. Iets wat Hazel dus ook kan. Langzaam aan of in een keer, als Hazel eenmaal begint aan het zwarte lint uit je lichaam te halen is er geen weg meer terug. Hierdoor kan Hazel ook ziektes of infecties in het lichaam versterken en doen groeien. Pas wel op, Hazel kan geen ziektes in het lichaam stoppen, maar één kleine bacterie -die het lichaam onder normale omstandigheden geen kwaad zou kunnen doen- is al meer dan genoeg.

Hoewel Nether dan wel een erg destructieve kracht is, het is ook de kracht die de levende en de doden met elkaar verbind, die ervoor zorgt dat de ziel verder kan reizen naar de onderwereld, after life, hoe je het ook wilt noemen. Hierdoor is ze instaat om niet enkel met de doden te communiceren, ze kan hen ook oproepen en haar eigen zombie leger ervan maken. Of -als het wezen in kwestie nog niet zo lang dood is- zijn ziel terughalen uit het land van de doden en hem dus terug tot leven wekken. Helaas kan een brein maar zolang zonder zuurstof voor het ernstig beschadigt wordt en met Nether zou ze dit niet kunnen repareren.

Nether mag er dan misschien uitzien als gewone linten/slierten, het is alles behalve ongevaarlijk. Als iets in aanraking komt met Nether wordt het vlees op die plek automatisch verschroeit. Deze wonden zijn extreem pijnlijk en moeilijker te genezen dan alledaagse wondjes. Ze kan er ook voor kiezen om het zwarte ‘lint’ samen te proppen tot een bal, die exploderen zodra het iets aanraakt. Als ze teveel Nether in één keer maakt en er dus teveel zwart om haar heen is, heeft dit een zware invloed op haar omgeving: dingen gaan dood, oogsten mislukken, gronden worden onvruchtbaar… Overal waar het gouden lint creëert en heelt waar het aanraakt, vernietigt en verwoest het zwarte alles wat op zijn pad komt.

Juist omdat Nether het omgekeerde is van Aether kunnen alle dingen die Hazel met Aether kan bereiken (vruchtbare grond, genezing van wonden…) ongedaan gemaakt worden door Nether. Net zoals de grens van Aether op 10 staat, staat die van Nether daar ook.

Hazel heeft haar mutatie helaas totaal nog niet onder controle. Ze heeft geen flauw benul hoe ze het 'lichtjes' kan gebruiken zonder direct mensenlevens te ontnemen of plaatsen te doen overwoekeren met planten. Nether heeft ze nog slechter in de hand, want zoals eerder gezegd werd heeft ze geen controle over het doen en laten van Nadir en heeft ze geen idee hoe ze het kan controleren. Zeker omdat Nadir sterker wordt als zij ook sterker wordt. Moest Nadir nu zwak blijven, dan zou er misschien een kansje zijn dat ze zonder problemen haar Nether manipulatie kon gebruiken zonder haar vervelende, duistere kant.

Op 16 augustus was het dan eindelijk zover, Hazel Elisabeth Graham zag het levenslicht. Drie jaar daarvoor was Benjamin Lucas Graham geboren. De jongen moest toegeven dat hij niet stond te springen bij het vooruitzicht van een klein broertje of zusje, maar toen hij voor het eerst in de hazelbruine ogen van zijn kersverse zusje keek, was hij verkocht. Benjamin wist dat hij alles zou doen om haar gelukkig te maken.

Hazel bracht haar jeugd zonder al te veel zorgen door op de ranch van haar ouders aan de rand van Katherine, Australië. Een paarden ranch was geen goudmijntje en daarom hadden haar ouders iets anders op gericht: Graham’s horse tours. Toeristen konden zich in groep of individueel inschrijven om een begeleiden paardentrip te maken langs alle pracht en praal die Katherine verborg in de rimboe. Op jonge leeftijd leerde ze dus al rijden, maar ze deelde de liefde en passie die Ben voor de paarden voelden, niet. Hazel lag veel liever in de prachtige meren met magnifieke watervallen die Katherine zo bekent maakte dan op een zwetend paard te zitten vol vliegen. Het was daarom niet meer dan logisch dat ze ook deel uitmaakte van het zwemteam van haar school en van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in het water lag, te werken aan alle punten die ze kon bedenken.

Haar moeder, Sara, had net zoals haar andere vrouwelijke familieleden een mutatie. Haar vader en broer waren gewone mensen, maar hun vertrouwen in Hazel en Sara maakte dat ze zoveel meer waren dan dat. Voor beide mannen maakte het ook niet uit dat ze geen mutatie hadden, zij hadden hun hoofd al vol aan alle paardendingetjes, want zo vader, zo zoon. Hoewel het mutantengen dus duidelijk van moeders kant kwam, manifesteerde Hazels mutatie zich pas heel erg laat. Daarvoor was ze een zeer gewoon schoolmeisje met veel vrienden om zich heen. Pas in het tweede middelbaar, te samen met het moment waarop ze een vrouw werd, kwam haar mutatie naar boven. En tegelijk verscheen Nadir in haar leven. In het begin dacht ze dat ze gek werd, ze hoorde namelijk een stem in haar hoofd! Hazel had niet door dat ze dat beter kon verbergen en praatte er met haar toenmalige beste vriendin over, die het door roddelde aan heel de school. Vanaf toen was Hazel een  buitenbeentje en sloot ze zich meer en meer af voor de mensen om haar heen.

In het begin dacht haar moeder dat Hazel dezelfde mutatie had als haar, invloed op de natuur. Want met een simpele aanraking kon Hazel bloemen openen en planten doen groeien. Tot ze opmerkte dat er telkens een goudgele gloed om haar heen hing als ze dat deed, een gloed die niet van de bakkende zon kwam. Net zoals het gouden lintje dat Hazels vingers verbond met het binnenste van de bloem geen gezichtsbedrog was. Toch was het pas vele jaren later dat Hazel de echte kracht van haar mutatie en Nadir ondervond.

Hazel was 14 toen ze Lorenzo ontmoette. Hij was mee gesleurd door zijn familie naar een van de in Katherine en omstreken bekende Horse Tour. Samen met Ben moest zij de tour leidden, maar omdat Hazel meestal instond voor de jongere kindjes, babbelde Lorenzo meer met Ben en hadden die twee geen contact. Little did she know dat Lorenzo zijn oog al lang op haar had laten vallen. Met zijn subtiele Italiaanse charmes en manipulatie technieken wist hij de informatie die hij nodig had van Benjamin te ontfutselen. Zo kwam het dat hij wist wat Hazels favoriete meer was.

Vanuit hun ranch was het niet lang tot aan het Nitmiluk Nationale Park en dit moest ze altijd met het paard doen. Er was een prachtig meer met een gigantische waterval die nog niet echt door de toeristen was ontdekt, daar was Hazel vaak te vinden. Niet enkel om haar techniek bij te schaven, maar ook kom te genieten.
Terwijl het paard nog half aan het galopperen was, sprong Hazel er al vanaf. Al rennend naar de waterval trok ze haar kleren uit. Normaal zou ze in een vloeiende duikbeweging naar beneden zijn gedoken, vlak langs de waterval, maar een kreet stopte haar voeten. Verschillende gevoelens stroomde door haar lichaam, verbaasdheid, irritatie, onzekerheid... Een jongen lag in het water te spartelen, roepend om hulp. Pas toen ze zichzelf dat bedacht, schokte haar lichaam weer in beweging en dook ze naar beneden. Als een heuse redder zwom ze in crawl naar de jongen toe.

Eenmaal op het droge bemerkte ze dat het die Italiaanse toerist bleek te zijn. Ze verwikkelde in een gesprek en op den duur biechtte Lorenzo ook op dat hij eigenlijk totaal niet aan het verdrinken was, maar gewoon haar aandacht wou. Eerst was ze lichtjes boos, maar daarna ging dat al snel over in gelach. Vanaf dat moment was het Australische meisje dat even oncontroleerbaar was als de natuur van haar thuisland bevriend met de nieuwe, knappe, Italiaanse jongen die alle kans op populariteit weggooide door een vriendschap op de bouwen met het gekke meisje met een stem in haar hoofd.

Jaren gingen voorbij, Lorenzo werd een vaste gast aan huis, een familielid. Hazels kreeg meer controle over haar Aether, maar nul controle over Nether en dit probeerde ze gewoon niet meer. Ze had het één keertje geprobeerd omdat Nadir haar overhaalde en dat was slecht afgelopen: één paard dood, een cirkel van 500 meter onvruchtbare grond en Hazel in het ziekenhuis. Nee, dat was niet voor herhaling vatbaar. Ondanks dat waren het toch mooie jaren tot ze 17 werd. Zij en Lorenzo waren niet zo geliefd bij hun schoolgenootjes, maar ze trokken het zich niet aan, ze hadden elkaar. Het was nooit uitgelopen op een relatie, zoals hun ouders hoopte, misschien omdat ze echt niks voor elkaar voelde, of misschien omdat ze het gewoon onderdrukte. Te bang dat het hun relatie zou verpesten. Dus bleef het bij vriendschap en waren ze een onafscheidelijk duo.
Op een mooie zonnige dag besloten de twee om een picknick te gaan doen, midden in de onbegaanbare rimboe, ver weg van de mensen. Eerst gingen ze te paard en toen het te moeilijk werd voor de kwetsbare poten van de beesten, zetten ze hun tocht te voet verder. Zweet droop over hun rug, maar het vooruitzicht van een picknick en een geweldige dag hield hen op de been. Het gene wat ze niet wisten was dat enkele pestkoppen hen al heel de dag aan het volgen waren, omdat Lorenzo hen vernederd had voor iedereens neus, wouden ze hem terug pakken. En dan liefst als zijn vriendinnetje Hazel erbij stond.

Aangekomen op de plek die zij voor ogen hadden: een gigantisch stuk woestijn met één grote boom waar ze onder zaten, installeerde ze zich en al snel vulde hun gelach de stilte van de natuur. Op een onbewaakt moment kwamen ze naar voren, snel als een slang vielen ze aan. De jongens waren met drie en hadden alle drie een mes vast. Hazel wist niet wat ze van plan waren en waarschijnlijk wisten die jongens dat zelf niet eens, maar ze vlogen als wilde uit hun schuilplaats. Recht op Lorenzo af. Misschien dat de messen er enkel waren om te imponeren, maar Nadir én Hazel voelde zich beide direct bedreigt. Haar sluimerende kracht leek wakker te worden uit zijn diepe winterslaap, want een donkere gloed begon om haar heen te komen. Twee van de jongens waren verwikkeld in een gevecht met Hazels Italiaanse held en de andere kwam op haar af. Net zoals toen ze Lorenzo uit het water moest redden, stond ze enkele tellen muisstil. Pas toen de jongen zijn arm om haar nek sloeg en drukte, beantwoordde haar spieren haar prikkels terug. Met een felle stoot vloog haar elleboog naar achter tegen de jongen zijn neus, maar helaas voor Hazel was haar aanvaller een van de spelers van hun rugby team en kon die dus tegen een stootje. Nadir was kwaad, heel kwaad en trillend probeerde ze aan de oppervlakte te komen, maar Hazel hield haar tegen wetend dat het alles alleen maar slechter zou maken. Tot ze zag hoe een van de jongens zijn glinsterende mes recht in Lorenzo's zij boordde. De dam brak, Nadir vloog naar buiten met zoveel kracht dat de jongen die haar vast had naar achteren werd gesmeten. Zwarte aderen kropen over haar armen naar haar gezicht, waar haar ogen donker kleurde net zoals haar haren die krullend tegen de zwaartekracht in begon te bewegen. Als een levend geworden nachtmerrie liet Nadir haar krachten los. Alles werd zwart voor Hazel, net zoals voor de jongens. Nether kolkte om hen heen als een zandstorm, alleen Nadir had zicht en voelde waar haar aanvallers zich bevonden. De enige reden dat ze Lorenzo niet aanviel, was omdat hij te zwak was om voor haar van enig nut te zijn. Kreten van de jongens vulde de lucht toen het Nether hun lichamen binnendrong, klauwend en grijpend naar alles waar het aan kon. Half doden lichamen van dieren die hier in de grond lagen zochten hun weg naar boven zoals dat alleen maar kon in een zombiefilm. Stukken grond werden volledig weggeslagen en lieten diepe kraters achter wanneer Nether zich naar beneden stortte. En boven het strijdtoneel zweefde Nadir, grijnzend als een gek, de belichaming van nachtmerries. De boom waar ze zo even nog onder gepicknickt hadden was volledig weggevaagd en de trillende lichamen van de jongens lagen nog op de grond. Hazel voelde zich gevangen in haar eigen lichaam, ze had niks controle over wat ze deed, toekijken was het enigste wat ze kon doen. Begeleid door de zwarte slierten verlieten de zielen van de jongens hun lichaam en voedde Nadir, die leek te sidderen van genot. Zwarte rook omhulde het lichaam van de jongens en loste het op in het niets. Geen spoor van de moord die hier plaats vond.

Nog steeds maniakaal grijnzend was Nadir afgedaald in Lorenzo's richting, wiens hart zijn laatste slag aan het slaan was. Hierdoor raakte Hazel zo in paniek, dat ze zonder te beseffen Aether losliet op Nadir. Een gigantische hoeveelheid oeroude Aether. Hierdoor begonnen enkele ruimtestations zodanig te tollen dat ze uit hun koers geraakte en er twee -onbemande- tegen elkaar op botste. Maar Hazel had niks door, ze had alleen oog voor Lorenzo die zijn laatste adem uit blies. Dit was de enigste keer ooit dat Hazel controle had over Nadir, dat Hazel naar buiten kwam terwijl Nadir eigenlijk aan de macht was. Krijsend had ze zich op haar knieën geworpen langs haar beste vriend, haar uiterlijk veranderde terug naar haar gewone alledaagse, maar ze had nog steeds de macht over Nether. Dat voelde ze, Hazel voelde hoe ze zinderend aan het wachten waren op een bevel van haar. Hoe ze vol plezier toe keken hoe Lorenzo's ziel zich begon los te maken uit zijn lichaam. Hazel was in paniek, meer dan dat en daardoor was Nadir ook zo stil. Huilend beval Hazel Nadir om iets te doen, puur omdat zij geen flauw idee had hoe ze Nether moest besturen. Maar die gaf haar enkel radiostilte. Uiteindelijk is Hazel met de kracht van wanhoop beginnen te tieren op Nadir, Nether en haar omgeving. Op de een of andere manier heeft dat geholpen, want met een schok alsof ze hem net uit het water gered had, schoot hij wakker. Dat was het laatste wat ze zag voor ze flauwviel. Hazel was zo opgelucht dat Lorenzo terug was dat alles wat ze uit hun baan had getrokken met haar Aether, terug duwde.

Doordat de plotse botsing van twee ruimtestations zo in het nieuws kwamen, werden Jean en Jamie gealarmeerd en kwamen ze Hazel ophalen. De brunette heft geen afscheid kunnen nemen van haar beste vriend aangezien die in het ziekenhuis lag, maar ze had hem een brief achtergelaten.  

Spoiler: