Floyd Elliot

pain inducement
Het kunnen creëren van verschillende grenzen van fysieke, mentale en/of emotionele pijn bij iemand anders. Dit kan door middel van aanraking, maar dat is niet altijd nodig. Floyd zijn specialiteit is anderen pijn te laten voelen, soms zo erg dat het lijkt alsof ze gemarteld worden, zonder ook maar met één vinger aangeraakt te worden.

+ Floyd kan zichzelf goed verdedigen zonder de ander aan te hoeven raken
+ De pijn kan zo hevig zijn dat het voor de ander niet te verdragen is, dit is echter alleen een voordeel voor Floyd zelf
+ Aanraking is niet perse nodig

- Soms geeft hij de ander onbewust meer pijn dan de bedoeling was en kan daarmee onbewust veel schade aanrichten
- Op mutanten die onkwetsbaar zijn of pijn tegen kunnen gaan heeft zijn mutatie geen effect
- Heel zelden is aanraking wél nodig
- Hij kan de pijn niet meteen wegnemen, dat moet uit zichzelf langzaam verdwijnen
- De pijn die hij een ander geeft kan soms ook overslaan op zichzelf

Floyd is 19 jaar geleden geboren in New York, als jongste zoon van Jessica en Adam Elliot. De eerste paar weken en maanden verliepen zoals bij hun eerdere zoon ook was gegaan, er was op dat moment dan ook nog niks ’anders’ te merken aan hun nieuwe kroost. Pas na een jaar werd het de twee duidelijk dat er iets niet in orde was met hun jongste zoon; steeds meer mensen kregen last van plotselinge pijnen op verschillende plekken van hun lichaam. Het was ze niet opgevallen als het niet bij hen ook was gebeurd, steeds vaker en steeds wat meer of pijnlijker. De twee besloten om hem wat meer op de achtergrond te houden en vooral niet veel anderen bij hem in de buurt te laten komen.
Toen hij op de leeftijd kwam om naar school te gaan was het besluit dan ook snel genomen dat Floyd daar geen type voor was. De jongen deed dan ook aan huisscholing, gezien dat de beste optie leek volgens zijn ouders. Hij heeft dan ook nooit met leeftijdsgenoten gespeeld, zelfs zijn eigen broer werd van hem weggehouden op momenten dat dat kon. Maar goed, kleine Floyd wist niet beter dan dat hij het maar met zichzelf moest doen.
Op een latere leeftijd, toen hij het zou snappen, is hem de reden verteld waardoor zijn ouders hem altijd wat achterhielden van de rest. En eigenlijk was het hem niet eens zo opgevallen, want was dat niet wat mensen elkaar aandeden, elkaar pijn geven? Daarbij, het was al die keren zeker niet bewust geweest. Maar nu de vraag, hoe ging hij het laten stoppen? Niemand die daar een antwoord op leek te hebben.
Totdat zijn ouders via bepaalde bronnen te weten waren gekomen over een school op een afgelegen eiland, wat strikt geheim moest blijven. Waarom mocht God weten, want hoe geheim was het als zijn ouders erachter gekomen waren..?
Nou, zo gezegd zo gedaan, want als het moest dan moest het. Floyd ging naar Genosha, om daar verder te leren over hoe en wat. Inmiddels heeft hij dan ook al meer controle erover, weet hij er meer vanaf zoals waar hij tot in staat is en zijn grenzen en heeft hij nog nooit zoveel mensen gekend als nu.
Hij ziet het eiland dan ook als iets positiefs in zijn leven, je zal hem er niet over horen klagen dat hij op het eiland zit, en niet in New York bij zijn familie.