|
• Spencer Lewis
• Foxic
• 17 jaar
• Toronto, Canada
• Karakter
Spencer is heel verlegen, ze probeert altijd zo normaal mogelijk over te komen, maar met mensen praten die ze niet kent, vind ze moeilijk. Ze is heel aardig, en je kan haar met alles vertrouwen, maar zelf vertrouwd Spencer niemand. Omdat de meeste vriendschappen uit vertrouwen bestaan, heeft ze soms moeite om vrienden te maken. Spencer heeft een hekel aan arrogante mensen, die andere mensen naar beneden proberen te halen. Ze zal ook meteen haar mond opentrekken om iemand te verdedigen. Iets dat botst met haar verlegenheid. Zodra de aandacht naar Spencer uit gaat klapt ze dicht, en wil eigenlijk zo snel mogelijk wegrennen. Als je Spencer in 5 woorden zou moeten omschrijven zouden dit Vriendelijk, Respectvol, Verlegen, Bescheiden en Vastberaden zijn.
• Uiterlijk
Spencer heeft een volslank figuur, haar bruine haren zijn lang, en vaak half opgestoken. Ze houd van vrolijke dingen, en dat zie je ook terug in haar kledingstijl. haar haren versierd ze vaak en haar kledingkast bestaat voornamelijk uit jurkjes. Niet alleen haar haar, maar ook haar ogen zijn bruin, hoewel deze in het donker naar felgele vossen ogen kunnen veranderen. Ze heeft een smal gezicht, en is ongeveer 1 meter 60 lang.
• Mutatie
Toxic gas - Fox shapeshifting
Spencer kan zichzelf laten oplossen in een wolk van giftig gas, die zich de vorm van een vos aannemen.Spencer kan haar Mutatie niet volledig beheersen, ze kan, als ze dat wil, zelf transformeren.Maar wat ze niet kan is de transformatie tegenhouden, als ze in bang, boos of in pijn is reageert haar mutatie daar meteen op. Als haar mutatie geactiveerd is straalt ze automatisch een gas uit dat voor duizeligheid, en soms tot flauwvallen leidt. Eenmaal in haar mutatie, is Spencer veel roekelozer en aggresiever dan normaal, ze moet moeite doen om niet iedereen in haar omgeving aan te vallen. Als ze echt schade aan wilt richten, hoeft ze niets anders te doen als het lichaam van het slachtoffer naar binnen te dringen, dit kan bijvoorbeeld via de mond of neus, om ze zo makkelijk te vergiftigen. Ze beschikt over vrijwel alle verschillende soorten gifgas, ze kan bijvoorbeeld mensen laten stikken, of brandwonden en andere huidaandoeningen veroorzaken, zowel inwendig als uitwendig. Ook kan ze de zenuwen van slachtoffers aanvallen, waardoor ze verlamd zullen raken, soms voor goed. Ze kan zelf bedenken met wat voor soort gas ze aanvalt.
Slow Aging
De cellen in het lichaam van Spencer bestaan voornamelijk uit Verschillende soorten gifgassen. Dit betekend dat Spencer immuun is voor al deze gifgassen, en haar cellen veel sterker zijn. Daarom breken ze ook minder snel af, en zal Spencer veel langer leven dan een normaal mens. Ook herstellen haar lichaamscellen zich net wat sneller als bij ‘normale’ mensen.
• Mutatie voordelen
haar mutatie geeft Spencer de mogelijkheid om als een vos, omringt door een zwarte wolk van gifgas, heel snel bewegen, ook is ze heel wendbaar. Ze kan namelijk door elke opening heen zweven, het maakt niet uit hoe klein, zolang er maar een opening is. Vossen zijn nachtdieren, dus kan ze ook veel beter zien in het donker, dat geldt ook als ze gewoon in haar mensenvorm is. Doordat haar mutatie in een gas-vorm is, is het niet mogelijk om door kogels of andere wapens geraakt te worden. Wordt ze in haar menselijke vorm geraakt, heeft ze wel een probleem. Daarom is Spencer haar reactievermogen heel hoog.
• Mutatie nadelen
Spencer kan met haar mutatie niets vastpakken, dat betekend dat alles wat ze aanheeft, of bij zicht heeft, op de grond zal vallen als Spencer muteert, ze kan alleen haarzelf beschermen, haar spullen, of andere mensen niet. Ook is ze makkelijk gevangen, als ze in een ruimte zou worden neergezet die compleet dicht is, kan ze deze niet ontsnappen.
• Mutatie grenzen
Ze niet vliegen, ze kan alleen over dingen heenlopen. Gebouwen oplopen, of over water zweven is geen probleem. Zolang ze maar contact heeft met een oppervlakte.
• Geschiedenis
Haar echte ouders heeft Spencer nooit gekend, daarom heeft ze altijd in een pleeggezin gewoond. Waarom haar biologische ouders haar achter hebben gelaten weet niemand. Ondanks het feit dat haar kindertijd anders was als bij andere kinderen, had ze het altijd naar haar zin. De enige mensen die van haar mutatie af wisten waren haar pleegouders en Spencer zelf. Ze heeft het voor een lange tijd voor zich kunnen houden, om meer over haar mutatie te weten te komen oefende ze vaak op dieren, ze wilde namelijk zeker zijn over de kracht van haar mutatie. Het deed haar pijn om de dieren te zien lijden, maar ze vond dat ze geen andere keus had.
Op een dag was ze buiten aan het fotograferen, en toen een van de jongens uit de buurt Spencer haar fotocamera stukmaakte, brak ze. Haar woede nam de overmacht en haar mutatie kwam tevoorschijn. Het scheelde niet veel, of ze had het jongetje vermoord. Ze was toen rond de 12 jaar oud. De jongen was zo bang geworden, dat hij het nooit aan iemand heeft durven vertellen. Hoewel ze het er nooit echt over Spencer haar mutatie hadden, accepteerden haar pleegouders het wel, zolang ze het maar verborgen hield. Daarom besloot ze niets over het ongeval te vertellen. Spencer had bijna nooit contact met andere mutanten. Als ze op vakantie kwam zag ze wel eens mutanten rondlopen, maar dat was vaak maar 1 keer per jaar. Ondanks haar geheim, leidde Spencer een redelijk normaal leven.
Op een dag ging het mis. De jongen die ze 4 jaar eerder had aangevallen was uit voor wraak. Hij had het hele dorp over haar mutatie verteld. En gezegd dat ze hem had bedreigd om er niet over te praten, hij maakte het verhaal veel erger dan het eigenlijk was. Het hele dorp begon zich tegen haar familie en vrienden te keren. Het hele dorp geloofde de jongen en iedereen keerde zich ineens tegen haar, door de vele praatjes van de jongen, werden zelfs haar beste vriendinnen bang voor haar. Ze was de enige mutant in haar omgeving, dus ze was meteen de gevaarlijkste crimineel in het dorp. Op een dag kwam ze thuis van school. Toen ze binnen kwam lopen was ze verrast om te zien dat al haar vrienden en familie op haar zaten te wachten. De waarheid was echter verschrikkelijk. Ze hadden afgesproken om afscheid van Spencer te nemen, ze werd weggestuurd, en er was niemand die aan haar kant stond. Iedereen vond Spencer een gevaar voor de mensheid, alleen maar omdat ze 5 jaar geleden een fout had gemaakt. Afscheid nemen wilde ze niet, dus ze was boos was ze uit het huis gelopen, ze zou wel ergens anders gaan wonen. Toen ze boos de deur uit liep ging ze eerst naar de buurtsupermarkt om wat eten en drinken te kopen, ook regelde ze een vlucht naar Amerika. Want daar zouden heel veel mutanten wonen. Toen ze net in een taxi wilde stappen, hoorde ze een paar mensen heel hard lachen. Ze draaide zich om en zag haar vriendinnen, samen met de jongen, haar kant op kijken. Spencer werd bozer dan ooit en rende naar de jongen toe, ze liet haar mutatie haar gang gaan en vermoorde de jongen zonder er ook maar bij na te denken. Ze keek haar vriendinnen boos aan en verliet het dorp. Toen Spencer hoorde over een eiland, met een school voor mutanten, was ze meteen om. Misschien kon ze weer een thuis opbouwen, samen met andere mutanten, die haar wel kunnen accepteren.
|
