• Naam Noel Aimé Chambers
• Bijnaam Santa
• Leeftijd 19 sinds de laatste 2 november
• Geboorteplaats Vesoul, Frankrijk
• Karakter Noel is …tja, eigenlijk hangt het af van je eigen ingesteldheid of je hem als plagerig of dodelijk irritant ziet, vooral omdat hij de neiging heeft te negeren wanneer het tijd is om iemand met rust te laten. Hij is eigenwijs genoeg om altijd zijn eigen weg te gaan, om zich nooit zodanig door anderen te laten controleren dat hij iets doet wat hij niet wil doen. En dat is goed! Voor hem dan. Voor iedereen die hem ooit iets moet laten doen niet zo, maar ach, dat is niet zijn probleem. Overigens is hij erg kritisch voor mensen, zowel voor zichzelf als voor anderen. Eigenlijk is hij best een lastig mens. Wauw. Het wordt nog beter als je bedenkt dat Noel erg gesloten is en enkele mythomane trekjes vertoont. Oh, hij is nog bijdehand ook. Feestje! Het is altijd een vrolijke boel met Noel in huis, jongens, zeg dat ik het gezegd heb. Hij is gedreven en ondernemend; als hij een idee heeft, voert hij het uit en niemand hoeft hem te zeggen dat het hem niet lukt. Het concept van overdreven ambitie stamt slechts uit een gebrek aan fantasie, als je het hem vraagt.
• Uiterlijk Noel heeft een hoekig gezicht en kort donkerbruin haar dat de zwaartekracht weigert te aanvaarden als bestaande natuurwet. Zijn ogen zijn lichtbruin. Hij is 1.80 meter lang en heeft een redelijk normale bouw, hetzij aan de slanke kant. Soms verlaat hij de geliefde zwerverlook voor een eerder preppy uiterlijk, wat hem er meer frêle doet uitzien dan hij feitelijk is.
• Mutatie Noels mutatie komt in twee delen. Enerzijds kan hij geen goed woord over iemand zeggen of er komt een bloem uit zijn strot. Welke bloem het is, durft al weleens te veranderen. En ja, het gaat specifiek om aardige dingen, dus als hij iemand “goedendag” zegt, komt er een bloem uit zijn mond en enkele bloemblaadjes, want dat is, de horror, aardig. Als hij iets van “hallo” zegt, wat dan eerder een neutralere betekenis heeft, komt er dat niet.
Anderzijds is hij, tja, Midas. Soort van. Dan wel de rustigere variant, want niet alles wat hij aanraakt, verandert in goud. Het betreft hier namelijk enkel kalkhoudende producten. Het procedé is best simpel: als hij iets gedurende een moment vasthoudt, is het, hoppa, goud.
• Mutatie voordelen Hij krijgt gratis bloemen en gratis goud zonder er iets zinnigs voor te moeten doen, wat betekent dat hij nooit echt krap bij de kas kan zitten. Het is een fantastische goocheltruc als je indruk wil maken op aangeschoten meisjes, wat hij heeft uitgeprobeerd, en uh, hij heeft onderhand al best veel geleerd over bloemen.
• Mutatie nadelen Wel, hij kan geen aardig woord zeggen zonder dat hij een bloem moet uitkotsen, wat soort van verhindert dat hij een aardig persoon is. Het is gewoon irritant, oké? Als hij ziek is, komt er overigens ook wat kots mee vrij. Hij houdt altijd zijn schoenen o.i.d. aan om ervoor te zorgen dat er altijd een laag zit tussen zijn voeten en tegels, want in mortel zit kalk en hij heeft echt geen behoefte aan gouden voegen.
• Mutatie grenzen Het bloemgedoe heeft duidelijke grenzen, geloof ik, gezien hij alleen een bloem kotst wanneer hij aardig is. Over het goud: enkel iets wat een dosis kalk op de één of andere manier bevat, kan in goud veranderen. Daarbij moet het fysieke contact lang genoeg duren en is het dermate uitputtend dat hij het eigenlijk niet fijn vindt om te doen.
• Geschiedenis Noel is geboren in Vesoul op twee november, een gemeente in Frankrijk waar overigens echt geen hol te doen was gedurende de vele jaren dat hij daar heeft geleefd. Nu was het niet zo dat hij nooit iets heeft meegemaakt, hoor. Het begon ongeveer toen hij begon te praten en in het begin was dat leuk en alles. Tot het moment ongeveer dat het verplichte nummertje “leer deze aardige adjectieven eens uit je hoofd zodat we kunnen doen dat we een lief kind hebben” langskwam en Noel woorden als “mooi” et cetera leerde uit te spreken. De eerste keer dat hij thuiskwam met een kleuterverliefdheid op een klasgenootje, was nogal schrikken voor zijn ouders, want dan had je daar een kleuter die dolenthousiast over een snoezig meisje was en plots een bloem kotste. Dat vonden ze nogal raar. En al zeker toen het meerdere keren voorviel, ze hem naar enkele dokters sleurden die allemaal zeiden dat hun zoontje van toen vier kerngezond was. Ze konden geen enkele verklaring vinden voor het bizarre fenomeen trouwens. Ze vonden wel dat Noel allergisch was voor noten, maar dat was niet echt een antwoord op de vraag. Goed, die ouders vonden dit dus erg raar en alles – het zou je maar overkomen: je enige kind die ineens bloemen kotst zonder verklaring – maar uiteindelijk hebben ze aanvaard dat die kleine Noel gewoon soms een bloem uit zijn strot kon halen. Ze dokterden uit dat het enkel voorkwam bij aardige dingen over iemand anders, niet over zichzelf, en dat het vrij onschuldig was. Behalve als het over een bloem met doornen ging dan. Dat deed nogal zeer.
Nu maakte het feit dat Noel vanaf vroege leeftijd zo’n apart geval was wel dat hij zich altijd anders heeft gevoeld en nog niet eens om een goede reden. Hij kotste bloemen. Wat een feest toch weer om je daardoor anders te voelen! Hij heeft periodes gehad dat hij uit angst voor nog zo’n bloem niet sprak en zijn ouders vertelden elke leraar die hij had dat hij een ernstig spraakgebrek had, waardoor hij zo min mogelijk hoefde te praten. Nu was het niet zo dat hij geen vrienden had of iets dergelijks, want die had hij wel. Als kind is het niet zo moeilijk om met andere kinderen te spelen, of je nu veel praatte of niet, en al zeker niet als je een actieve jongen was die redelijk goed was in voetballen. Later leerde hij beter omgaan met zijn rariteit en durfde hij weer te spreken. Alleen niet op een manier die de onzekere mensen van deze wereld gelukkig maakte, maar ach. Hij mocht weer praten van zichzelf!
Veel, veel later dan zijn eerste mutatie manifesteerde de tweede rariteit zich, eentje die toch net iets nuttiger was, namelijk het kalkhoudende middelen in goud kunnen veranderen. Toen hij daarachter kwam, was het toch echt wel feest. Hij was rond die tijd ongeveer dertien. Zijn ouders kwam er snel na hijzelf achter en het resulteerde in a. ruzies, b. stress voor zijn moeder, c. gierigheid van zijn vader, d. puberale boosheid omdat zijn vader alleen maar goud wilde en zijn moeder aan het stressen was alsof het niet zijn probleem was dat ze toentertijd geen idee hadden waarom de vork in zijn hand geen goud werd en de voegen van de tegels wel en e. het werkte gewoon niet. Bovendien was dit een stuk lastiger om te verbergen, zeker wanneer je er eigenlijk alleen maar mee wil spelen en de restricties ervan niet kent. Bijgevolg was het hierdoor dat hij naar deze school werd gestuurd, salut en de kost.
