Christophe Clément Rémy

» Name Christophe Clément Rémy
» Alias Apostacy
» Birthday August 27th 1876
» Place of birth Nice, France

» Mutations Vampirism is het vereenvoudigde woord. Zijn bleke huid zou misschien al een paar belletjes kunnen doen rinkelen. Het voeden met bloed heeft hij echter zelden nodig; het is meer dat het hem extra kracht geeft, maar het zou hem niet in levensgevaar kunnen brengen als hij zich even niet voedt met bloed. Het feit dat vampiers niet goed tegen zonlicht, geldt voor hem. Wanneer Christophe te lang in ongefilterd zonlicht blijft staan zal hij een brandend gevoel op zijn huid voelen, hetzelfde als wat mensen ondervinden als ze verbrand zijn, alleen is dit precies heftiger en sneller voor hem. Het maakt hem ook een makkelijker doelwit om te belagen, omdat het helen ervan wel even nodig heeft.
De meest duidelijke eigenschap is Semi-Immortality, want hij zit er na een krappe 200 jaar nog steeds uit als iemand van 20 à 21. Dit betekent dat hij er fysiek nooit ouder uit zal zien en zich ook altijd in de vorm van een 20-jarige zal voelen. Dit betekent echter niet dat hij onsterfelijk is, hij zou gewoon kunnen sterven zoals elk ander persoon dat zou kunnen.
Als laatste beschikt hij wel over een middel om zich tegen zonlicht te beschermen; darkness manipulation namelijk. Als het echt nodig is dat hij naar buiten moet, en het is zo dat de zon fel schijnt, dan zal hij over de gave beschikken om zichzelf in een schaduw te hullen. Dan lijkt het alsof het licht hem nooit raakt. Omdat hij deze gave best vaak heeft moeten gebruiken is deze ook ver ontwikkeld. Zo kan hij ook schaduwen van voorwerpen verplaatsen en vervormen en als hij de beschikking heeft over genoeg schaduw kan hij een afgesloten ruimte in de duisternis hullen. Als er geen schaduw om hem heen bevindt, kan hij maar een kleine hoeveelheid schaduw creëren, dus midden op de dag werkt deze mutatie niet goed. Veel schaduw/duisternis creëren kan hij dus niet Het vergt een grote concentratie en put hem ook redelijk snel uit, dus liever blijft hij binnen of komt hij buiten wanneer de zon wat is gaan liggen.

» Character Sufferable bastard, zo zou je hem wel kunnen noemen. Christophe is namelijk niet echt iemand die je snel al vriend beschouwt, maar opzettelijk gemeen is hij ook weer niet. Hij zit een beetje in het 'I don't care' en het sarcastisch/cynische in. Als hij iets nodig heeft van iemand, dan heeft hij wel zijn maniertjes om daaraan te komen, maar meestal heeft hij niet echt zo'n behoefte aan contact met andere mensen. Een tevreden eenling, is hij. Van vriendschap heeft hij ook nooit echt iets vernomen, dus heeft hij ook nooit het gevoel gehad dat hij per se iets mist.
Het liefst houdt hij zijn emoties in een donker en gesloten hoekje en dit zorgt er ook voor dat hij zich wat minder van anderen aantrekt. Het geeft hem een beetje een arrogante houding, die versterkt wordt door zijn trotse houding. Christophe houdt er natuurlijk van anderen een beetje te plagen door ze opzettelijk te irriteren met opschepperig gedrag

» Looks Voor mensen die een keer een blik op Christophe werpen en hem verder niet kennen, ziet hij er gewoontjes uit. Misschien wel een beetje bleek, maar hij heeft geen lengte die hem eruit doet springen of spieren die duidelijk zichtbaar zijn. Dun is meer een woord dat men zal gebruiken om hem te beschrijven, aangezien hij nooit echt iemand van een grote eetlust is geweest. Zijn haar heeft een donkerbruine/bijna zwarte kleur en zit meestal in het 'het is een kuif, maar hij is omgevallen' model.
Qua kleding houdt hij van donker en misschien soms ook wat wit om een mooi contrast te vormen, maar echt veel variatie daar tussen in zit er niet echt. Zijn stijl is misschien wel heel erg netjes, door zijn chique Franse afkomst.

» History Het veroveren van koloniën kreeg nog een eigenaardig staartje. De oorzaak voor Christophe’s mutaties ligt dan ook in zijn vader’s eigen handen. Deze man was een van de kolonisten die richting Azië optrok, zich geheel voor de Republiek inzettende, maar eigenhandig zijn eigen naam bezoedelde. Zoals altijd ging het veroveren van land met veel geweld en werden er op de plaatselijke inwoners neergekeken en een van deze inwoners pikte het niet, toen Christophe’s vader een van de dorpelingen belachelijk maakte, voor iedereen te zien. In haar eigen taal, die hij natuurlijk niet meester was, beval ze hem te stoppen, maar de man draaide zich simpel weg van deze ‘dorpsgek’. Ze had er genoeg van en vervloekte hem, moge zijn eerstgeboren zoon een vloek met zich meedragen. Zelfs als de man het had kunnen verstaan, had hij het weggelachen, want wie luisterde nou naar die laatsterangs volkstammen?
Een jaar na zijn terugkomst uit Frankrijk werd Christophe geboren en op het eerste gezicht leek er niets mis te zijn met hem. Totdat zijn ouders hem buiten wilden laten spelen. Ze vonden hun kindje rillend in de schaduw, met allerlei brandwonden op zijn armen en benen. Vele dokters werden naar hun huis gehaald, maar nergens konden ze ook maar iets vinden wat duidde op die ernstige brandwonden. Ze besloten het maar op een gevoelige huid te laten en Christophe werd voor de zekerheid maar binnengelaten of als hij naar buiten moest, liep er altijd een kinderjuffrouw mee, die een parasol boven zijn hoofd hield.
Het was pas in zijn puberteit dat hij in contact kwam met bloed en de gevolgen die hij erdoor tegemoet kon komen. Ironisch genoeg, aangezien hij in een redelijk onliefdevolle en vriendschap loze omgeving was opgegroeid en daardoor redelijk afstandelijk en koud was, was het toch een meisje dat het los maakte. Simpel gezegd: ze zoenden en ze had daarvoor misschien wat op haar lip gebeten, misschien wat te hard. Het voelde alsof iemand een shot adrenaline in zijn lijf had gepompt en omdat hij niet beter wist, ging hij door, ook al begon het meisje nu wel tegen te stribbelen. Uiteindelijk wist ze hem van zich af te duwen en kijk ze hem lijkbleek aan. Veel schade was er niet gedaan, maar van het meisje hoorde hij achteraf niet veel meer.
Zo hield hij zich meer aan de rand van alle zaken, omdat hij natuurlijk niet wilde dat er vreemde geruchten over hem verspreid werden. In zijn vrije tijd zocht hij boek na boek af naar mensen die dezelfde verschijnselen vertoonden als hij, want niemand die hij kende verbrandde zo snel in de zon. Het was dan ook dat hij per ongeluk langs een mythologie boek kwam waar het hem duidelijk werd. Eerst wilde hij het niet geloven, maar naar mate de jaren vorderden en iedereen ouder werd met de tijd, maar hij na de dertig jaar er nog steeds topfit uitzag en zich ook zo voelde, begon het heviger aan hem te knagen. Het dreef hem weg uit zijn geboortestad en om anderen van zichzelf te beschermen woonde hij een tijdje in een afgelegen boerendorp. Alleen begon de honger nu aan zijn maag te knagen en hij wist maar al te goed dat eten hem niet zou helpen.
Eerst was zijn schuldgevoel te groot en probeerde hij zichzelf ervan te overtuigen dat hij niet zo’n monster was, maar het dreef hem langzaam tot waanzin. Hij .. moest het wel doen. Door zijn uiterlijk en deftigheid was het niet te moeilijk voor hem om iemand met zich mee te krijgen. Hoewel het gepaard ging met nog steeds dat hevige schuldgevoel, had hij een meisje hand in hand naar zijn huis geleid en haar met zijn gespeelde charmes verleid. Nou ja.. de rest kan wel geraden worden.
Dus Christophe dwaalt al een redelijk aantal jaartjes rond op deze aardbodem, heeft zich om de paar jaar gevestigd op een andere plek, is meester van meerdere talen geworden en heeft hij al die tijd een geheimzinnige identiteit gehad.