Eerste indruk: Het eerste woord dat in mensen opkomt als ze hem zien, is rebel. Dat lachje om zijn lippen, de twinkeling in zijn ogen en gewoon zijn hele houding in het algemeen. Zijn houding vertelt mensen meestal dat hij niet te vertrouwen is, maar niemand staat er ooit bij stil dat hij misschien wilt dat mensen hem niet vertrouwen omdat hij bang is dat hij van mensen zou gaan houden en dat ze hem vroeg of laat toch in de steek zouden laten, net zoals zijn ouders gedaan hebben. Haarkleur: Bruin Oogkleur: Groen Lengte: 1.73m Gewicht: 65kg
Tatoeages/piercings: n/a Littekens: Verschillende kleine littekens op zijn handpalmen, knieën en zijn gezicht omdat hij om de haverklap op zijn gezicht viel nadat hij terug in een mens veranderde. Bijzondere kenmerken: Doordat hij zo lang een dolfijn is geweest, zijn er bepaalde kenmerken waar hij niet vanaf lijkt te kunnen komen. Zo lopen zijn tanden uit in een punt en zijn ze best scherp, net zoals de tanden van een dolfijn. Zijn huid is ook gladder dan dat van een gewoon mens. Als je hem wil tegenhouden door zijn pols te grijpen, glijd je hand meestal gewoon van zijn huid af.
P E R S O N A L I T Y
Likes: Rauwe vis, sneeuw, winter, iets koudere temperaturen, water, zwemmen, het geluid van lachende kinderen, bewondering, aandacht, grote groepen mensen Dislikes: Te warm weer, weinig aandacht krijgen, plastiek (vooral als het in de zee gegooid wordt), vorken (hoe raar zit zoiets in elkaar?), Ducks (they’re evill) Persoonlijkheid: Er is een ding waar mensen het over eens zijn: Gyp is allesbehalve volwassen. Hij kan zich best verantwoordelijk gedragen en als het echt echt moet kan hij best wel stilzitten om naar anderen te luisteren. De jongen heeft gewoon nog nooit echt van het begrip stilzitten gehoord en zelfs als hij moet eten, staat hij na tien seconden stilgezeten te hebben om zijn boterham te smeren al weer recht terwijl hij deze op eet. Natuurlijk vraag je je nu af of hij wel slaapt. Gyp slaapt, maar meestal niet langer dan een paar uur. Het wil niet zeggen dat omdat hij in bed ligt, hij ook echt stilligt. Hij verandert elke vijf seconden wel van positie, meestal onbewust en daarbij praat hij ook nog eens in zijn slaap. Je kan met andere woorden een heel gesprek met hem voeren als je wil aangezien hij gewoon mee begint te praten als iemand iets tegen hem zegt als hij slaapt. Zo kan je ook makkelijk zijn diepste geheimen te weten komen aangezien hij op dat moment gewoon niet nadenkt en op alle vragen antwoord geeft.
De jongen heeft het nooit echt op regels gehad en zelfs als dolfijn gebeurde het dat hij zijn trainers gewoon gek maakte door altijd het tegenovergestelde te doen dan ze wilde. Hij gaat echter nooit zover dat hij mensen echt publiekelijk vernederd. Hij houdt het meestal subtiel en als het erop aankomt, laat hij iedereen meestal met rust. Als er veel volk in de buurt is, zou hij nooit verder gaan dan wat dingetjes fluisteren om de ander wat te jennen. Als dingen dan toch uit de hand lopen, speelt hij meestal de vermoorde onschuld en zal hij altijd in de rol van het slachtoffer kruipen.
Er zijn mensen die zich al afgevraagd hebben waarom hij zo ‘kinderachtig’ en ‘gemeen’ kan zijn. De waarheid is dat hij mensen van zich afduwt. Het is de bedoeling dat ze kwaad op hem worden en dat ze hem te lange duur gewoon niet meer mogen. Hij is bang om gehecht te raken aan anderen en om daarna gewoon in de steek gelaten te worden. De jongen heeft geen idee wie zijn ouders zijn of dat hij nog broers of zussen had. Hij heeft zichzelf altijd wijsgemaakt dat zijn familie hem achtergelaten heeft nadat ze erachter waren gekomen dat hij een mutant was. Het maakt niet uit dat het misschien wel niet waar is en dat ze hem gewoon zijn kwijtgeraakt. Het gebeurd vaak dat hij zichzelf ’s nachts gewoon in slaap huilt omdat dat meestal het moment is dat hij kan nadenken. Het is op dat moment dat hij begint te fantaseren over hoe zijn ouders hem achtergelaten zouden hebben. Hij stelt zich dan altijd voor dat ze een glimlach op hu gezicht hadden, dat ze blij waren dat ze eindelijk van hem af waren.
Ondanks dat hij het soms weleens leuk vindt om mensen te jennen, is hij de onschuld zelve. Doordat hij zo lang in een dolfinarium heeft gezeten, weet hij eigenlijk amper iets van de wereld. Gyp is een erg naïef persoon en je zou hem zelfs kunnen wijsmaken dat er roze olifanten bestaan die het leuk vinden om op een strandbal te gaan staan en zo wat rond te dansen. Je hoeft er zelfs geen logisch verhaal aan vast te knopen, zolang je zelf maar niet in de lach schiet als je het verteld. Alles dat met een uitgestreken gezicht aan hem wordt verteld, zal hij geloven hoe raar het ook klinkt. Het is in feite erg makkelijk om hem te manipuleren en hem dingen te laten doen die hij anders nooit zou doen. Een paar grote ogen en een pruillipje is genoeg om hem over de streep te trekken, want ondanks dat hij mensen vaak van zich afduwt, heeft hij wel een groot hart. Vooral als het om kinderen gaat of mensen die wat jonger zijn dan hem.
Je moet echter wel nadenken vooraleer je hem iets laat doen, want Gyp is iemand die niet snel dingen vergeet -afgezien van zijn eigen naam en het leven dat hij had voor het dolfinarium, maar dat is nog iets anders. Hij vergeet het niet als mensen hem vernederen of tegen hem liegen, want hij is zelf namelijk altijd goudeerlijk. Als je iets verkeerd hebt gedaan, zul je het ook snel merken. Op die momenten durft hij zijn stem wel te verheffen en maakt het hem niet uit of er mensen in de buurt zijn die hem kunnen horen. Als iemand hem pijn heeft gedaan of kwaad maakt, komt de drama queen naar boven. Hij schreeuwt naar mensen en dat gaat meestal gepaard met tranen. Pas als hij zijn punt gemaakt heeft, zou hij weglopen en zal het heel lang duren voordat hij ook maar naar je omkijkt. Langzaam zal hij wel terug beginnen te praten en hij zal zich stillaan terug normaal beginnen te gedragen, maar hij vergeet niets.
H I S T O R Y
Gyp was tien jaar oud toen hij door mensen werd gevonden op het strand in de vorm van een dolfijn. Het was voor de mensen die hem vonden al snel duidelijk dat het diertje helemaal versuft was en dat hij langzaam aan het uitdrogen was. Hij had al een tijdje op het strand gelegen voor de mensen hem vonden en niemand wist precies waar hij vandaan kwam. De waarheid was dat de jongen met zijn ouders en zijn kleine zusje voor het eerst naar het strand was gekomen. Hij was voor het eerst helemaal kopje onder gegaan en dat had zijn mutatie in werking gezet. Hij was zo versuft geweest door het shiften, dat de golven hem gewoon hadden kunnen meevoeren en hij met zijn kop hard tegen een rotswand was gebotst. Vandaar dat hij helemaal niets weet over zijn leven voordat de mensen hem als een dolfijn vonden en hem meegenomen hadden naar een verzorgingscentrum waar hij een paar maanden verbleef voordat ze hem overbrachten naar een dolfinarium.
Daar kwamen ze er snel achter dat de dolfijn, die ze de naam Gyp hadden gegeven, een bijzonder geval was. Het leek wel alsof hij alles dat ze zeiden begreep en hij was altijd de eerste die kunstjes onder de knie had. Er gebeurden ook rare dingen vanaf het moment dat hij daar aangekomen was. Zo leek het water soms bijna een eigen leven te leiden en spoot het bij optredens hoger op dan nodig was. De jongen was twaalf jaar oud toen hij het opspattende water voor het eerst in sneeuw veranderde en het zo dus in hartje zomer liet sneeuwen. Natuurlijk werd Gyp nieuwsgierig naar de dingen die hij nog kon doen en het duurde niet lang voordat hij doorhad dat hij diegene was die met het water speelde en het zijn wil oplegde. Ook de temperatuur leek controleerbaar te zijn en telkens als hij het liet sneeuwen of water in ijs veranderde, leek de temperatuur in het dolfinarium ook te veranderen. Hij begon er stiekem wat meer op te oefenen en als er bevroren plekken in het water waren, liet hij deze meestal gewoon smelten. Niemand in het dolfinarium wist juist wat er gebeurde, maar de meesten hadden wel het vermoeden dat hun Gyp er wel iets mee te maken had.
De jongen had zeven jaar in het dolfinarium in Ijsland gezeten, totdat een paar Amerikanen hem vonden. Die mensen hadden zelf hun eigen dolfinarium in Amerika en ze telde een hele hoop geld neer om hem over te kopen. Het duurde niet lang voordat de dolfijn van Ijsland werd overgebracht naar Amerika en daar werd hij al snel de hoofdrolspeler in een van hun nieuwste ‘attracties’: Flipper. Hij was diegene die de bekende dolfijn mocht spelen en als hij eerlijk moest zijn, hield hij wel van alle aandacht die hij kreeg. Het was fijn om beroemd te zijn, maar ergens vroeg hij zich toch af hoe het zou zijn als hij daar als een mens kon staan. Hij was dan misschien zijn geheugen kwijt, maar dat wilde niet zeggen dat hij niet wist dat hij eigenlijk op twee benen hoorde te staan. Daarbij dacht hij heel anders dan de andere dolfijnen en was hij de enige van het hele groepje dat de mensen om hen heen echt kon verstaan.
Het duurde nog twee jaar voordat alles veranderde. Gyp was maar wat rond aan het zwemmen in zijn eigen ‘badje’ na de show terwijl hij weer piekerde over vanalles en nog wat toen hij een stem zijn naam hoorde roepen. Op het moment dat hij naar de rand zwom, kwam een man de hoek om lopen met een klein meisje bij zich, mensen die hij in het publiek had gezien. Het was de man die met hem begon te communiceren terwijl zijn dochtertje over zijn snuit aaide. Het was de man -die zich voorstelde als Ethan- die hem vertelde dat hij een mutant was en dat het shiften naar een dolfijn waarschijnlijk een van zijn mutaties was. Met behulp van Ethan wist hij na negen jaar terug een menselijke vorm aan te nemen en natuurlijk viel hij recht op zijn gezicht vanaf het moment dat Ethan hem losgelaten had om op zijn eigen benen te staan. Het duurde nog even voordat hij het lopen terug onder de knie kreeg, maar op dat moment hadden ze genoeg tijd om over de school te praten en mensen die hem met zijn mutatie zouden kunnen helpen. Gyp twijfelde geen moment voordat hij de uitnodiging om mee te gaan aanpakte. Hij wilde niet nog eens jaren als een dolfijn doorbrengen terwijl er zoveel was dat hij als een mens kon doen.
M U T A T I O N
Dolfijn shapeshifting: Gyp is in staat om in een dolfijn te veranderen. Aangezien hij het nog niet helemaal onder controle heeft, gebeurd dit meestal als hij nat wordt. Die mutatie is op zijn tiende getriggerd nadat hij voor het eerst kopje onder ging en sindsdien moet hij zich erg hard concentreren wil hij niet veranderen als het bijvoorbeeld regent. Als hij shift, krijgt hij alle eigenschappen van een tuimelaar mee. Zo kan hij best snel zwemmen en kan hij sonar gebruiken om alles dat op zijn pad ligt/staat te herkennen. Die sonar kan hij ook gebruiken in zijn menselijk vorm, maar die is dan minder nauwkeurig.
Hydrokinesis: De jongen kan water te laten doen wat hij wil. Het gaat niet zo ver dat hij zelf ook water kan creëren, maar hij kan wel alles manipuleren dat ook maar een klein beetje water bevat. Hij is nog nooit zo ver gegaan om bloed te sturen of het water in planten te beheersen, maar als hij echt veel oefent, zou hij daar zelfs tot in staat kunnen zijn. Bloedsturen is echter iets dat hem afschrikt en iets dat hij waarschijnlijk nooit zou gebruiken. Zweet is dan iets dat hij wel gebruikt als er voor de rest geen water in de buurt is, maar dat gebeurd ook maar zelden. Hij heeft het manipuleren van water wel redelijk goed onder controle, al zou hij geen heel zwembad boven zijn hoofd kunnen heffen. Op dit moment kan hij niet meer dan een paar kubieke meter tegelijkertijd manipuleren, maar hoe meer hij oefent, hoe meer hij tegelijk zou kunnen beheersen.
Temperature manipulation: Gyp is in staat om de temperatuur te beheersen. Zo kan hij de temperatuur laten dalen of laten stijgen rondom hem. Mensen die zich in een straal van tien meter bevinden, zullen het temperatuurverschil kunnen merken. Zo kan hij ook makkelijk een beker koffie terug opwarmen of een blikje frisdrank terug laten bevriezen. Als hij wil, kan hij zelfs iemands lichaamstemperatuur aanpassen, al probeert hij dit meestal te vermijden. Als hij echt kwaad is, kan hij zijn bloed of dat van iemand anders namelijk letterlijk laten koken en dat is iets waar hij best bang van kan worden. Kokend bloed doet altijd erg veel pijn en het is nooit, maar dan ook nooit zijn bedoeling om mensen echt pijn te doen. Deze mutatie gebruikt hij meestal samen met de hydrokinesis om sneeuw en ijs te creëren. Zo kan hij water de lucht in gooien om het daarna te laten bevriezen en er zo sneeuwvlokjes van te maken. Hij vindt het gewoon fijn om het op de meest onmogelijke momenten te laten sneeuwen en het is dan ook niet raar dat hij meer van de herfst en de winter houdt dan van de zomer. Deze mutatie heeft hij ook redelijk in de hand, al hangt het nog altijd af van zijn emoties. Als hij zich gekwetst voelt, kan de temperatuur automatisch een heel stuk dalen en als hij echt kwaad is, stijgt deze dan weer erg hard. Op die momenten hebben mensen het meestal of veel te koud of veel te warm als ze in zijn buurt zijn. Gyp is zegmaar immuun voor extreme temperaturen aangezien hij zijn lichaamstemperatuur naar believen kan aanpassen, maar dit wil niet zeggen dat hij bijvoorbeeld immuun is voor vuur. Hij voelt de warmte misschien niet, maar hij voelt wel degelijk de pijn die een verbrande huid met zich meebrengt.
