FACECLAIM: Polly Ellens HEIGHT: 1m63 WEIGHT: 56kg BUILD: Fit HAIR COLOR: Redhead EYE COLOR: Helder blauw TATTOOS: Een heleboel over haar hele lichaam PIERCINGS: ;) DISTINGUISHING FEATURES: Sproeten / Ogen / Tattoos BEST FEATURE: Ogen DEMEANOR: Verlegen / Teruggetrokken / Achterdochtig
personality
GOOD TRAITS: Empatisch / Behulpzaam / Sociaal / Vriendelijk BAD TRAITS: Naïef / Zet anderen vaak op de eerste plek LIKES: Kittens / Warmte / Calisthenics DISLIKES: Winter / Huiswerk / Rondgecommandeerd worden IN DEPTH: Reagan is een warm persoon. Ze is zeg maar de ideale vriendin. Iedereen die haar hulp nodig heeft, kan die van haar verwachten. Toch is ze over de jaren heen voorzichtiger geworden met haar mutatie. Ze beseft nu goed genoeg dat ze niet teveel van zichzelf mag vragen, omdat ze er anders zelf onder gaat lijden. Al zou ze die grens wel snel verleggen, moest de situatie zich voordoen. Haar mutatie heeft dus zeg maar grotendeels haar karakter gevormd, en zal dat verder ook blijven doen.
mutation
PHYSICAL PAIN REDUCTION: Door middel van fysieke aanraking is Reagan in staat om de pijn die een wonde veroorzaakt weg te nemen. Ze neemt in principe de pijn over, dus voor haar is dit ook een pijnlijk proces. Bij het proces kleuren haar ogen zwart, net zoals haar bloed. Dat is ook zichtbaar omdat haar aders dicht tegen haar huid zitten. Ze kan zelf bepalen hoe ver ze daar bij gaat, dus of ze de pijn gedeeltelijk overneemt of volledig.
EMOTIONAL PAIN REDUCTION: Ook emotionele pijn kan ze op dezelfde manier wegnemen. Dit proces is echter een stuk ingewikkelder. Er bestaan namelijk verschillende vormen van emotionele pijn. Iemand kan bijvoorbeeld gekweld worden door een herinnering. Dit soort trauma's zijn veel moeilijker te verzachten, maar het is wel mogelijk. Ze neemt tijdelijk de herinnering weg, waardoor de pijn die er aan gekoppeld is, ook op haar wordt overgedragen. Wanneer ze de persoon terug los laat en bij hem of haar uit de buurt gaat, komt de herinnering terug. Of de daar aan gekoppelde pijn terug keert, ligt aan de persoon zelf. Als ze dit proces vaak zou herhalen, zou dit echter wel helpen de pijn een plek te geven, waardoor de persoon in kwestie het trauma beter kan verwerken.
MEMORY THEFT: Dit deel van haar mutatie is eigenlijk een bijwerking van de hierboven beschreven mutatie. Wanneer ze iemand heelt door hun herinnering weg te nemen, maakt ze hier een feitelijke kopie van. Die blijft in haar geheugen opgeslagen. Dit kan heel traumatiserend zijn. Ze neemt als het ware de gebeurtenis over alsof ze die ook zelf heeft beleefd. Ze moet hier dus heel voorzichtig mee zijn, zodat het haar uiteindelijk niet te veel wordt en ze haar eigen herinneringen niet door elkaar gaat halen met die van anderen. In principe kan ze deze mutatie ook bewust gebruiken, maar dit gebeurt heel erg zelden.
SEMI PAIN IMMUNITY: Reagan is niet volledig immuun voor pijn, maar ze zal veel sneller de pijn 'verwerken'. Waar iemand weken last kan hebben van een pijnlijke wonde, zal zij na een paar uur al 'genezen' zijn. Dit wil niet zeggen dat de wonde ook geneest. Dat duurt even lang als bij elke normale mens. Het grootste voordeel hieraan is dat ze de pijn die ze van iemand anders overneemt sneller kwijt raakt. Ze zal wel nog steeds last hebben, maar het duurt gewoon minder lang.
Hier schuilt echter het gevaar dat ze een ernstige wonde kan oplopen en het zelf niet door heeft. Pijn is een indicator dat er iets 'mis' is, maar die signalen krijgt ze niet. Daarom moet ze goed opletten dat ze niet zomaar vergeet dat ze gewond is geraakt, en dat ze wanneer het nodig is hulp zoekt.
family
PARENTS: Niall Malone x Ruth O'Callaghan SIBLINGS: Raven Malone (halfbroer, maar sssht, weet hij nog niet) CRUSH: Uh oh
history
Reagan's leven kende een beetje een rough start. Haar biologische vader had namelijk al een gezin met een andere vrouw, waar hij ook al een kind mee had. Met haar moeder had hij dus een buitenechtelijke relatie. Dat hij het kind dan ook niet herkende als de zijne, was geen verrassing. Haar moeder hing haar in haar kindertijd genoeg verhaaltjes op, dat haar vader een geweldige man was die voor veiligheidsredenen moest onderduiken. Het was ook logisch om zoiets te verzinnen, gezien de kleine Reagan dol was op spionnenavonturen en geheim agenten.
Maar al snel viel dat droombeeld in duigen. Vaak als ze bij haar moeder zat, voelde ze een aantrekkingskracht die ze niet kon verklaren. Tot ze haar moeder vast nam bij haar pols, impulsief, en zo ineens haar mutatie in werking zette. Ze 'stal' de herinnering van haar moeder, hoe ze verwekt was en de ware identiteit van de man. Natuurlijk kon ze dit niet echt thuiswijzen, maar de herinnering was voor altijd in haar geheugen opgeslagen. Deels ook omdat al het verdriet en de pijn van haar moeder er aan gekoppeld was.
Met haar moeder leek alles echter beter te gaan. Ze had ook opgemerkt dat dit door de vreemde aanraking van haar dochter kwam, maar ze had geen idee dat ze daarmee ook alle informatie had doorgespeeld. Reagan bleef deze handeling herhalen, werd bijna geobsedeerd door het uitzoeken wie haar vader was en vooral waarom hij zoveel pijn had veroorzaakt. Terwijl ze opgroeide, leerde ze haar mutatie verfijnder gebruiken. Het duurde ook niet lang voor ze ook andere mensen begon te helpen. Maar toen kende ze haar grenzen nog niet.
Hoe meer mensen ze probeerde te helpen, hoe erger ze er onder leed. De herinneringen bleven in haar gedachten rondspoken, en beetje bij beetje verloor ze de grip op haar eigen gedachten. Soms liep ze wekenlang rond met pikzwarte ogen, en uiteindelijk vond haar moeder dat het zo niet verder kon. Ze stuurde de toen 14-jarige Reagan naar de school van professor X, waarna ze op 16-jarige leeftijd werd doorverwezen naar Genosha, om daar verder te werken aan het beheersen van haar mutatie.
