Thylíss Dawnelle Marise Griphe

{ Name Thylíss Dawnelle Marise Griphe
{ Nickname Thyl ;; Lissa
{ Mutant name Fright
{ Gender Vrouwelijk
{ Age 17 jaar
{ Place of birth Sevilla, Spanje
{ Date of birth 16 maart
{ Zodiac sign Pisces
{ Orientation Tot nu toe heteroseksueel
{ Love status Single
{ Addictions and hobbies Tekenen ;; Gitaar spelen ;; Zingen ;; Katten ;; All Stars ;; Kussens ;; Chaos ;; Muziek ;; Adrenaline
{ Date of registration 07/07/15
{ Owner Evelynn

{ Faceclaim Gabrielle Aplin
{ Hair colour Donkerblond tot bruin
{ Hair length Net over de schouders, pony half over de ogen
{ Eye colour Donkergroen
{ Tan Nee
{ Make up Ze heeft altijd wel een beetje mascara en eyeliner op, en soms ook rode lippenstift of roze lipgloss.

{ Keywords Questioning ;; Quickly bored ;;  Naive ;; Patient ;; Sarcastic ;; Fiery ;; To the point ;; Know-it-all
{ Short description Thyl is niet iemand die zomaar alles letterlijk aanneemt. Het liefst zet ze overal vraagtekens achter en zoekt ze altijd het ontstaan van het begrip uit. Wat het internet haar te vertellen heeft zou haar naar pagina vijf van de zoekresultaten van Google brengen, en we weten allemaal dat dat een hele prestatie is.
Ze houdt wel van tekenen, zingen, gitaar spelen... Maar ze zoekt ook heel graag het avontuur op. Thylíss is gek op adrenaline en daagt graag zijzelf en anderen uit. Meestal is zij degene die naar voren stapt en zegt dat zij het zeker zou doen, als iedereen zijn twijfels heeft. Hierom verveelt ze zich ook snel. De meeste activiteiten zijn gewoonweg niet spannend genoeg voor haar. Soms maakt ze hierdoor echter wel domme beslissingen, zonder daar over na te denken. Ze heeft al vaak genoeg iets gebroken of gekneusd, en er zijn dan ook zeker een aantal littekens op haar lichaam te vinden. Ook flapt ze er vaak wat uit wat ze niet had willen zeggen.
Geduldig is misschien niet de juiste term. Dat is ze immers helemaal niet ze haat wachten of als mensen om het onderwerp heen draaien. Toch is ze op enige wijze geduldig. Lissa kan zware woedeaanvallen krijgen, waarbij ze schreeuwt en haar handen kapot slaat op de muur. Echter zal ze altijd wachten tot ze alleen is voor ze uitbarst. Ook als ze wil huilen doet ze dat niet in gezelschap. Niemand heeft Thyl ooit zien huilen behalve haar ouders en haar oudere zus.
Sarcastisch is ze gewoon. Niet altijd, maar ze geeft graag een scherpe reactie die druipt van het sarcasme op domme vragen of irritante opmerkingen. Dit brengt ons ook meteen bij het vurige gedeelte van Thylíss. Ze is scherp, snel op de tenen getrapt en niet bang om voor zichzelf op te staan. Beledig je haar, kun je dus of een koude comeback verwachten, of een boze Lissa achter je aan.
Omdat ze zo’n hekel heeft aan wachten heeft ze ook een hekel aan lange conversaties waarin mensen steeds afdwalen van hun onderwerp - behalve in de klas, gezien daar ook het oorspronkelijke onderwerp haar niet echt interesseert. Zelf komt ze dus altijd meteen to the point, ze begint met wat ze moet vragen of bespreken voor ze een ‘nutteloos’ onderwerp als het weer aansnijdt. Zoals eerder gezegd zegt ze vaak ook dingen die ze liever niet hardop gezegd had. Thyl zegt vaak direct wat ze van die persoon vindt, maar als het echt ernstig is houdt ze haar mond. Meestal is dat als ze die persoon iets leuker vindt dan leuk, om het zo maar te noemen. Soms spuugt ze het er echter toch uit en schrikt ze van zichzelf.
Nee, alwetend is ze niet, maar zeker geen analfabeet. Want dat is eigenlijk wat er bedoeld wordt met know-it-all. Ze spreekt perfect Engels en Spaans, en wijst mensen maar al te graag op de taalfoutjes die ze maken.

{ Mutations

Life painter
Thylíss is altijd goed geweest in tekenen, maar er is iets speciaals aan. Ze kan ze niet alleen levensecht laten lijken, maar ook maken. Meestal blijven de tekeningen niet zo lang leven, maar ze heeft een kat als huisdier welke al twee jaar leeft, zelfs al is hij getekend met stiften en heeft zijn vacht dus niet echt een normale kleur.
Nadelen;;
- Het werkt alleen als de dieren perfect zijn. Op schaal, geschaduwd, alle lichaamsdelen op exact de juiste plek. Kleuren maken echter niet uit.
- Het tot leven wekken kan Lissa fysieke pijn bezorgen en instante zware uitputting. Toen ze haar kat levend maakte brak ze zo haar ringvinger.

Fear finder
Ze heeft een soort hagedisseninstinct. Je weet wel, zij werpen hun staart af bij gevaar. Zij kijkt mensen diep in de ogen en zoekt hun grootste angsten op, om die kristalhelder in hun hoofd te laten zien. Dit schrikt de meeste mensen af. Ook verkleuren haar ogen naar zwart in dit proces.
Nadelen;;
- Ze heeft er nog niet alle controle over. het kan ook zomaar gebeuren als ze gefrustreerd of verdrietig is, zelfs al is het niet om de persoon die ze aankijkt op dat moment.
- Als ze de blik van de persoon lang vasthoudt raakt ze in een soort trance en krijg je een soort epileptisch effect. Ze bijt op haar tong of brengt haar handen aan het bloeden met haar nagels zonder dat ze het doorheeft. Pas als het oogcontact wordt verbroken komt ze terug en merkt ze het.

{ 16 maart, 2018, 22:37, Sevilla. Gehuil klonk door het huis van Prilla Mónica en Lucas Griphe. Een jong meisje had zich die nacht aan de wereld blootgesteld. Zoals afgesproken werd ze Thylíss genoemd. Thylíss Griphe.

Het kleine meisje groeide op in een rustige omgeving. Lieve ouders die goed voor haar zorgden, een aantal goede vrienden en een leuke buurt waar je zonder zorgen kon spelen. Zo’n leven leidde ze. Van haar moeder en haar omgeving leerde ze Spaans, en haar vader leerde haar Engels. Op haar zesde kreeg ze er een zusje bij, Luna Griphe.

Haar leven werd echter anders toen ze tien jaar werd. Je begon haar eerste mutatie te ontwikkelen. Ze was een life painter. Al haar hele leven tekende ze. Uit haar vingers kwamen de mooiste dingen. Ze tekende allerlei soorten dieren en wezens. Ze was twee maanden en zeven dagen tien jaar toen er iets gebeurde. Ze was bezig met het tekenen van een eend. Waarom wist ze niet, maar het werd wel een mooi beestje. Echter kwam haar zusje de kamer binnen, en de kleine Luna stootte tegen de elleboog van haar zus. Er verscheen een misplaatst lijntje op het papier, en na een klein conflict gumde Lissa het uit. Het maakte niet zoveel uit, het bleef niet staan. Ze veegde het gumsel van het papier. Maar toen ze weer op het papier keek was de eend weg. Ze was verbaasd. Ze had toch niet net... de hele eend weggegumd? Thylíss leunde achterover en staarde naar het papier tot er een zacht, kwakend geluid uit de hoek van de kamer klonk. Ze draaide zich om. In de hoek stond de eend die ze net op papier had gezet. Niet helemaal op de juiste grootte, ogen een beetje scheef in opzichte van elkaar. Bovendien helemaal grijs, alsof het beest uit potloodstrepen bestond. Maar het leefde. Het dier kwaakte even zwak en loste toen op.

Veel vaker probeerde Thyl het. De dieren en wezens bleven echter niet lang leven, en losten op. Een hoopje stof bleef over. Het bleef misgaan. De dieren bleven nooit leven, en ze kon er soms vrij kwaad om worden. Maar op een dag begreep ze waarom. Ze had twee vogels getekend, waarvan één op juiste grootte, en die andere iets te klein. Toen ze ze allebei tot leven bracht zag ze het. De kleine had niet het juiste formaat. Zijn vleugels waren te klein voor hem en in zijn snavel zou niet genoeg eten passen. Het was survival of the fittest. De beste vogels zouden het redden. De andere redde het ook niet, maar stierf twee minuten later dan de andere, door te vliegen en het raam te raken. Zijn oog stond te ver van zijn snavel af, en hij zag niets. Lissa begreep dat ze de beesten perfect moest maken, wilden ze in leven blijven. Over het volgende beest deed ze dan ook drie uur om het helemaal te perfectioneren. Een kolibrie was het. Hij was op perfecte grootte getekend, de veren glad om zijn lichaam gevouwen. Zijn oogje was netjes recht geplaatst. Toen ze eroverheen wilde vegen bleef haar hand eraan vast plakken. Nee, niet plakken. Hij hing erboven, en een onzichtbare kracht trok hem ernaartoe. De tekening trok haar vingers van elkaar af en brak ze bijna. Net toen de brunette het op een schreeuwen wilde zette stopte het. Haar vingers bleven verkrampt boven het papier hangen, maar dat was leeg. Om haar oren vloog een kolibrie, het beestje wat ze op papier had gezet. Ze vond verbetering toen het vogeltje eindelijk verdween; het had twee dagen en drie uur geleefd.

Terwijl ze bleef oefenen op haar levende tekeningen ontwikkelde zich een andere mutatie. En deze was niet zo fantastisch als de andere. Het begon met haar buurjongetje. Het nieuwe jochie was twaalf, net als zij, en hij pestte haar. Ze wist niet waarom ze het zich zo aantrok, maar het deed haar pijn. Dan zette ze haar nagels in haar handen om niet te schreeuwen of te huilen, want daar deed ze toen al niet aan. Op een dag had ze haar nagels zo diep in haar handen dat het bloedde. Ze opende haar handen en keek er wat paniekerig naar. Toen ze opkeek naar hem voelde ze zich minder angstig. voor een moment zag ze hem niet meer staan, en toen ze dat wel weer deed zag ze hoe hij wegrende, duidelijk geschrokken. Echter geloofde niemand dat hij Thylíss’ ogen donkerder van kleur had zien worden en dat hij toen bang werd en weg was gerend. Natuurlijk niet. Maar dat was wat er was gebeurd. Lissa’s ogen waren niet alleen van kleur veranderd, ze waren diep in hem doorgedrongen, en hadden zijn grootste angsten in hem naar boven gehaald. Dat was wat deze mutatie deed.

Het tweede incident was een jaar later. Op de markt ontmoette ze haar vaders moeder weer eens, na drie jaar tijd. ze spraken daar af om dingen te kopen voor Thyls ouders, die niet wisten dat Anina er was. Ze zouden hen verrassen door te koken voor hen vijven. Maar op een gegeven moment ging het mis. Lissa botste per ongeluk tegen een man op. Deze persoon had duidelijk haast en maakte zich erg kwaad over de brunette, terwijl deze zich toch verontschuldigde. Toen hij weg was ving het meisje de blik van haar grootmoeder. Ze was boos op de man, en helemaal niet op de moeder van haar vader die haar begeleidde. En toch gebeurde het. Anina zakte in elkaar op het asfalt terwijl het licht uit haar ogen verdween. Hartstilstand. En het was Thylíss schuld.

Iedereen bekommerde zich om de oude vrouw op de grond, natuurlijk. Niemand kwam het dertienjarige meisje geruststellen. Slechts één enkele jonge vrouw stond het meisje bij. Dit was ook de dame die de ogen van het meisje had zien verkleuren van groen naar zwart. Reid, zoals de blondine heette, bleek zelf een mutant, een shapeshifter. Ze stuurde Thylíss naar Genosha, waar ze nu al vier jaar verblijft.

Twee jaar geleden maakte ze een perfecte tekening. Ookal had ze hem met stiften gemaakt, de kat was perfect. Ze bracht hem tot leven, waarbij ze haar ringvinger brak en daarna flauwviel, maar de kat bleef leven. Ze heeft nu dus een kat met een blauw, paars en groene vacht, welke ze Clio noemt.