Het was de rosharige dame weer weten te overkomen. Door de koude had ze haar mutatie gebruikt, zo lukte het de dame om niks van het weer te voelen. Het was al dagen aan een stuk dat ze het vol hield. Het weer ging niet beter worden, nee erger. Met gifgroene ogen bestudeerde ze de lucht. Het was maar een grauwe dag voor het moment. Het verbaasde Athena zelf niet als er sneeuw zou verschijnen. Door haar scherpe ogen merkte ze de bebloede arm dat in verband gewikkeld zat. Jup, het was haar gelukt. Het feit dat ze totaal niet kan herinneren wanneer ze zich had verwond verbaasde haar niet. Op zo’n momenten was ze zeer onhandig. Athena was het zelf zo gewoon dat ze altijd wist wat te doen. Alcohol erover om het te ontsmetten. Vervolgens zalf, al hangt dat er vanaf hoe groot de wonde was. Helemaal niet zo moeilijk. Ze mag gewoon niet vergeten het in de gaten te houden. Het feit dat ze niks voelde, zorgde er wel eens voor dat ze het volledig zou gaan vergeten.
Op het moment had athena geen doel voor ogen, het enige wat ze nodig had was een stille en rustige plek. Een plek waar ze alleen gelaten kon worden. Zo kon ze op het gemak haar wonde beter verbinden. Langzaam keek ze rond. De straten waren druk. Mensen liepen elkaar voorbij, ieder in zijn eigen wereld. Athena was iemand die dat nooit aankon. Het feit dat ze vanaf geboorte tot een eindje geleden opgesloten had gezeten, had ervoor gezorgt dat ze meer om het leven gaf. Haar mutatie gebruiken bracht geen irritatie in haar boven. Door eraan te denken dan juist weer wel. Met haar handen in haar zakken en de zwarte bril voor haar ogen, stapte ze verder de straten door. Hier en daar moest ze iemand ontwijken om botsing te voorkomen. De rosharige dame kon zich dan ook alleen maar ontspannen wanneer ze eindelijk van die drukte weg was. Ondertussen bleef ze doorlopen. Verder en verder van de stad. Verder en verder van die menigte. Door afzondering in haar jeugd hield ze niet zo van de drukte. Het maakte haar ongemakkelijk en snel wat kribbig.
Achter een eindje zag ze een boerderij en een stal. De perfecte plaats om met rust gelaten te worden. Achter de omgeving even vlug gescand te hebben stapte ze vluchtig de stal binnen om begroet te worden met enkele paarden samen met hun geur. Achter het eens bekeken te hebben kroop ze op een tafel en kruiste haar benen. De zak dat de hele tijd rond haar schouder hing legde ze naast haar. Zo kon ze makkelijk al het gerief eruit halen dat ze nodig had. Het ene na het andere haalde ze uit de grote grijze tas. Het laatste was een spuit met doorzichtig liquide. Haar bebloed verband deed ze af. Het feit dat het al half aan haar wonde leek vast te kleven had geen enkel effect op Athena. Ze voelde letterlijk niks in die ene arm door de mutatie dat ze gebruikte. Achter de wonde weer helemaal schoon gekregen te hebben bond ze een touw rond haar arm juist boven de wonde. De spuit hield ze gericht in haar mond om het te kunnen gebruiken. Het waren dan ook voetstappen dat Athena uit haar concentratie bracht. Een meisje keek haar recht aan. Athena haar ogen werden achter haar zonnebril groter. “Well… Awkward…” sprak ze met de spuit nog half in haar mond en haar arm open voor erin te kunnen steken. “ This isn’t what it looks like” was het enige wat nog uit haar mond kwam.
Deze keer besloot ze wat anders te doen op haar vrij dag, want ze had al een lange tijd een idee in haar hoofd wat ze er maar niet uit kreeg. Dus ze zou even kijken, gewoon om haar gedachten op een rijtje te krijgen. Nu pakte ze niet haar fiets aangezien de heuveltjes in Zwitserland het er niet erg makkelijk op maakte, dus ze kon makkelijker de auto pakken. Ze viel altijd wel lekker op met haar blitse gele Alfa Romeo Mito, dus ze werd altijd wel herkend terwijl ze door Sundberg reed. Nu reed ze het dorpje alleen wel even uit, want ze ging een kijkje nemen bij de stallen. Al een tijdje had ze het idee om een paard te kopen, aangezien ze vroeger veel paard gereden had in haar jeugd. Ze wist dat ze man die er woonde altijd heel aardig was en haar vast wel wat advies kon geven. Misschien kon ze ook wel eerst weer een beetje inkomen en kon hij haar hiermee helpen.
Met de felgele auto reed ze het hobbelige terrein op wat gemaakt was van zand. Ze zag al veel paarden buiten staan in de wei, die vrolijk aan het grazen waren met het koude weer al leken ze er geen last van te hebben. Bovendien zagen ze er behoorlijk fluffie uit met hun wintervacht dus het zou vast wel goed zitten. Zo enorm koud was het ook weer niet, het viel die dag best mee. Wel was het behoorlijk grauw buiten dus een buitje kon wel onderweg zijn, maar dat maakte niet zoveel uit. Haar bezoekje was toch al een feit.
Toen ze even langs de stallen liep bekeek ze een paar paarden die op hun hooi aan het knabbelen waren. Zo was de geur ook overal te ruiken en het ruikte heerlijk. Bracht veel herinneringen terug aan Nederland. Hier leken de stallen alleen wel een stuk groter dan de plek die ze vroeger gewend was, en het was super netjes opgeruimd. Iemand deed hier goed werk. Het waren wel maar een paar paarden die op stal stonden, het grootste aantal stallen stond momenteel leeg zag ze. Dat waren waarschijnlijk de paarden die ze buiten had gezien.Ze liep steeds verder tot ze bij een kamertje kwam met een tafel en daar zat een meisje. Maar? Wat? Ze leek met een spuit in haar mond te zitten en haar arm te ontbloten zodat ze er iets in kon sluiten. Geschrokken keek Esmee haar aan, niet zeker wat ze ervan moest denken.
“Well… Awkward…” Zei ze zelf al. Ze had een zonnebril op, tijdens zo’n grauwe dag? Het gaf wel geen goede indruk nee. “ This isn’t what it looks like” Liet ze vervolgens weten maar Esmee wist even niet wat ze moest denken. Het zag er gewoon een beetje vreemd uit en ze moest even wennen. ”Oh.. okey?” Vroeg ze wat vervreemd. Nog steeds een beetje shocked door wat ze zag. Zonnebril, spuit en tja. Bloedend verband? ”I guess It kinda looks bad yea,” Zei ze vervolgens een beetje lachend, hopend dat het de situatie wat beter zou maken. Ze hoopte wel niet dat ze hier nu met een drugsverslaagde/alcoholverslaafde te maken had, maar zoals het meisje al zei was het niet zoals het leek? Ze had wel een verklaren daarvoor waarschijnlijk??
Wanneer had ze deze wonde opgelopen. Hoe en waar. Deze vragen bleven in haar hoofd rondzweven. Moest ze dat nu serieus weten, dan kon ze zo schatten of de wonde diep was of niet. Athena heeft nog niet zoveel ervaring om dat te weten. Dan ook nog, hoelang had ze deze wonde al. Was het al begonnen infecteren? Lichtjes hufte ze van irritatie. Zoveel belangrijke vragen, waar ze zelf jammer genoeg geen antwoord op wist. het geluk leek stilaan weer naar haar kant te komen. Met een plek als deze stal, zal ze wel met rust gelaten worden. Desnoods kon ze zich nog op tijd gaan verstoppen. Wel, achter dat ze de wonde had verzorgde. Zoiets mag je niet zomaar onverzorgd met rust laten. Alhoewel, de stal was nu ook weer niet de beste plek om te verblijven… Ach swat, ze gaat nog wel zien.
De wonde schoon krijgen, nam wel enkele lange minuten in beslag. Het zag er redelijk nasty uit. De huid was rood en lichtjes gezwollen terwijl er bleef bloed uit de wonde komen. Het touw rond haar arm zorgde er dan voor dat het bloed stopte. Athena was bijna gedaan, toen er iemand binnen kwam. Ok… haar geluk leek niet aan haar kant te zijn vandaag. ”Oh.. okey?” Vroeg de blondine wat vervreemd. ”I guess It kinda looks bad yea,” Daar had ze gelijk in. Terwijl de dame op een uitleg wachtte, stak athena de liquide in haar aderen. Vanaf dat het goed was stak ze de spuit in een zak en borg die veilig op in haar tas. “It is against infections” Legde ze uit over de liquide dat ze zojuist had gebruikt, en was op betrapt. Ondertussen deed ze het touw van rond haar arm, en verwisselde dat met het verband erond te draaien. Stevig genoeg zodat het niet los zou komen. “ And please don’t ask me how i got the wound…. Becaus i have no damn idea” sprak ze grijnzend alsof er niks aan de hand was. “ I’m zenith by the way “stelde ze zich voor met haar Alias. “your here for the horses….?” vroeg ze, waarom zou ze anders naar de stallen komen..? niet dat Athena hier voor was.
Naast haar werk had ze ook wel redelijk wat vrije tijd, die ze nu vooral besteedde aan vrienden of uitgaan met familie. Ze had niet echt een hobby of iets waar ze graag mee bezig was buiten werk. Iets wat ze wel wilde, daarom wou ze advies hebben. Niet dat ze nu direct een paard wou kopen, nee dan wilde ze wel eerst leren hoe ze eentje moest verzorgen. Ze had natuurlijk wel eens wat verzorgpaarden gehad in Nederland maar ze was nog redelijk jong en nog niet in staat om de gehele verzorging te doen. Nu leek het haar wel interessant en ze had al een paar keer met de man van de range gepraat. Hij kon haar vast wel helpen, en anders dan zou ze wel iets anders zoeken. Wellicht iemand anders die haar kon helpen met het verzorgen en begrijpen van paarden. Het was niet dat Esmee graag de sport in wilde, nee dat was eigenlijk niets voor haar. Ze had het vroeger leuk gevonden om zichzelf bezig te houden met de dieren, buitenritjes maken en een beetje werken. Nu was misschien gewoon de perfecte tijd om het weer op te pakken. Toen ze om het hoekje draaide bij een gang kwam ze niet degene tegen die ze hoopte tegen te komen. Nee, in plaats daarvan liep ze binnen op een heel vreemd tafereel. Euhm? Ze had niet gedacht dat de manege een plek was voor drugs? Of misschien had ze het fout? Het meisje gaf al vrij snel aan dat het niet was waarop het leek. Al duurde het bij Esmee eventjes voordat ze het idee uit haar hoofd kon halen, al was het natuurlijk wel een beetje absurd om drugs te doen bij paardenstallen. Het meisje drukte het spul in haar arm en borg vervolgens de spuit weer veilig op. Nog steeds stond Esmee met grote verbazing in haar ogen. Het was voor haar niet normaal om snel van verkeerde dingen uit te gaan maar het zag er echt vreemd uit. Toen ze uitlegde dat het voor infecties was viel het kwartje eindelijk. Het was gewoon puur medisch omdat ze die wond had. Esmee had alleen nog niet zo vaak mensen gezien die zichzelf hiervoor even zouden behandelen, en zeker niet op die manier. Zij smeerde er meestal gewoon een zalfje op dat ook tegen infecties zou helpen. No way dat ze daarvoor zelf met een naald in zichzelf zou prikken. Auwie. Het was daarom wel vrij knap van dit meisje dat ze het wel deed tho. Vervolgens ging ze verder met dat Esmee niet moest vragen waar ze de wond van had want ze had geen idee. Goed, want ze wou het net vragen. ”How can you not know about how that happend?” Vroeg ze een tikje verbaast. ”It looks pretty bad,” Legde ze verder uit. Echt niet dat Esmee zo’n wond over het hoofd zou hebben gezien. Toen het meisje zichzelf voorstelde stak Esmee ook haar hand uit, maar twijfelde vervolgens of het wel slim was, het zou het andere meisje misschien pijn doen. ”Esmee Verhoeven.” Zei ze vriendelijk met een glimlach die altijd op haar gezicht te vinden was. ”And Zenith.. That’s a pretty cool name if you ask me.” Complimenteerde ze het meisje vervolgens, ze had die naam nog nooit gehoord.
