Waarschijnlijk wende het wel, na een tijdje. Als er een hele reeks gruwelijke zaken op je bureau verschenen, schrok je er waarschijnlijk niet meer zo erg van. Of het was makkelijker om het uiteindelijk gewoon op je bureau achter te laten en de gedachten niet mee te nemen naar huis. Ooit was er een case geweest waarbij het lichaam van het slachtoffer volledig verminkt was achtergelaten. Die week had hij amper avondeten aangeraakt, gezien zijn maag er volledig van dicht had gezeten. Ergens was het toch beter dat hij er niet aan hoefde te wennen though. Elke dag zo’n case zou hij waarschijnlijk niet aan kunnen. Gewone inbraken waren al leuk genoeg voor hem. Al waren die natuurlijk ook niet leuk voor de slachtoffers. Meestal hadden ze wel verzekeringen die de kost van de gestolen objecten terug betaalde, maar dat was niet hetzelfde. Niet als er een zekere emotionele waarde aan die items zat.

De onderwerpen die ze bespraken, waren misschien iets te controversieel voor een avondje uit, maar hij gaf toch eerlijk antwoord. Als ze persé zijn mening wilde weten, dan zou hij die delen. Hij vroeg zich af of ze in zekere mate met hem akkoord ging of niet. Ze reageerde echter niet al te extreem op zijn woorden. Er volgde geen discussie, ze tikte enkel met haar glas tegen het zijne, als een soort proost. Hij kopieerde haar actie door ook zijn glas volledig leeg te drinken. “Interessant, Sepp,” Zei ze, waarop hij geamuseerd lachte. ”Het is slechts een mening”, Voegde hij er nog aan toe. Het was niet omdat hij zo dacht dat het volledige korps diezelfde gedachtengang had.

“Ach joh, die mutanten zijn al lang blij dat ze nog leven, die hebben absoluut geen tijd om te zeiken over dat soort zaken." Reageerde Rowy op zijn verhaal. ”Misschien heb je wel gelijk ja”, Glimlachte hij terug. ”Ik ben alleszins blij dat we alles op tijd klaar hebben gekregen om ze op te vangen. Ik denk niet dat we ze allemaal in het centrum hadden kunnen proppen”, Vervolgde hij, lichtelijk geamuseerd door het idee dat ze hen waarschijnlijk ergens bij iemand op zolder of in de kelder hadden moeten duwen.