One man's trash is another man's treasure...

Alles was nat, motregen tikte traag maar onvermoeibaar door op zijn jas, in een poging de stof te doorweken. Snuivend haalde hij zijn neus op. Het hielp niet veel, ademhalen ging nog steeds enkel door zijn mond. De jongen groef in zijn zakken tot hij een stukje wc papier tegenkwam en snoot zijn neus. De combinatie van snot en vocht van de regen maakte het algauw doorweekt. Tyler verfrommelde het papiertje en wierp het in de bak.

Zijn maag rommelde. Hoe lang was het geleden sinds hij wat had gegeten? Tyler kneep zijn ogen dicht en probeerde zich te concentreren op het verleden. Het was moeilijk, hij kon zich de ochtend nauwelijks voor de geest halen. Zijn middelvinger tikte tegen zijn duim, een boodschap in morse. Om de tien tikken wreef hij een rondje over het topje van zijn vinger. Zijn gedachten dreven weg, tot een vuilniswagen gevaarlijk dichtbij stopte. Tyler opende zijn ogen en trok zijn rode muts verder over zijn oren. Hij schuifelde vlug achteruit, terwijl grote mannen van de wagen sprongen. Half gesmolten sneeuw vond zijn weg zijn schoenen in, nat. Maar dat maakte niet uit, zijn blik was gericht op de mannen. Geen oogcontact maken. Zijn ademhaling versnelde. Ze waren hier voor hem. Dat stond vast. Even stond Tyler doodstil - in een tweestrijd verwikkeld.

Wat moest hij doen? Vluchten of de waardevolle informatie redden uit handen van de organisatie? Tyler moest snel kiezen, want ze kwamen dichterbij. Voor hij het wist stak hij zomaar zijn arm in de vuilnisbak, vissend naar zijn vodje pleepapier. Tussen de bananenschillen, kartonnen koffiebekers, de snoepwikkels en een stroperige vloeistof waarvan hij de afkomst niet wilde weten, vond hij haar terug. Triomf. Tyler propte het afval in zijn jaszak en snelde weg, links, rechts, de smalle straatjes van de binnenwijken door. Zijn capuchon trok hij als extra bescherming over zijn gezicht, zijn ogen gericht op de straat voor hem. Hij zocht zijn weg langs de randen van de straat, botsende schouders negerend zo lang hij maar dichtbij de bescherming van de muur te blijven. Een wirwar van omzwervingen later nam Tyler zijn toevlucht op een klein pleintje. Voor hij ging zitten spiedde hij zorgvuldig rond of er niet een vuilnisman in de buurt was. Daarna liet hij zich zakken met zijn rug tegen de muur en spreidde de handvol vuilnis naast zich uit. Zorgvuldig, teder haast, pulkte hij de rotzooi uit elkaar en inspecteerde alles. De doorzichtige verpakking had nog enkele koekkruimels in de hoekjes zitten.. Ty duwde zijn vinger tegen de kruimels en likte die daarna nadenkend af. Interessant.

Open~