Joachim Leitner

» Name Joachim Leitner
» Alias Chainreaction
» Age 19
» Birthday 11th of january
» Zodiac sign Capricorn
» Place of birth Berlin
» Gender Male

» Mutations Elemental transmutation – Dit houdt simpel gezegd in dat Joachim de chemische elementen kan veranderen. Hij kan de structuur van moleculen zo veranderen dat bijvoorbeeld een stukje hout in ijzer veranderd kan worden. Dit is zijn mutatie in ontwikkeling, een die hij dus nog niet heel erg goed beheerst. Het is dan ook de mutatie die hij als laatste heeft ontdekt en dus heeft hij er nog niet heel veel tijd aan gehad om mee te experimenteren. De voordelen die hij uit deze mutatie kan halen zou in het dagelijks leven misschien meer voor de lol zijn. Het veranderen van een het bruikbare lood in een potlood in onbruikbaar helium, levert hem meestal wel wat lachrijke tijden op. Als iemand hem zou aanvallen met een wapen, als hij de kans zou kunnen krijgen contact te maken met het voorwerp, kan hij het harde materiaal zo veranderen dat het zacht en dus kinda onbruikbaar wordt.
Wat wel nadelen zijn, is dat als hij zich niet goed concentreert, hij het materiaal ook in een ongewenst materiaal zou kunnen veranderen, of wanneer hij zijn hand per ongeluk laat rusten op een tafel en dat die tafel even later verandert in, bijvoorbeeld, water en deze dus verdwijnt. Dit zorgt er wel een beetje voor dat Joachim wat meer oppast waar hij zijn handen plaatst en wanneer hij nadenkt over zijn mutatie. Bij overdosis van zijn mutatie kan hij last krijgen van hoofdpijn.
Omdat deze mutatie dus nog redelijk onder ontwikkeld is, is het veranderen van materialen meestal wel een uitdaging. Hoe meer atomen het materiaal erbij zou moeten krijgen, hoe moeilijker het voor hem wordt. Daarom houdt hij het bij simpele dingen. Ook de grootte van de voorwerpen die hij wilt transmuteren speelt een rol. Kleine voorwerpen zijn easy peasy, maar ter grootte van een deur kost het hem veel concentratie en energie.
Intangibility – Dit houdt in dat hij door vaste materialen kan passeren, dus voor zichzelf een doorgang kan creëren door een obstakel. Dit is de mutatie waar hij zich grotendeels op heeft geconcentreerd, dus is deze mutatie verder ontwikkeld. Wie wil het nou niet? Tegen een muur leunen en langzaam erdoor verdwijnen, om vervolgens aan de andere kant weer op te duiken. Heel handig als je afsnijweggetjes nodig hebt. Dat is dus het voordeel wat Joachim eruit haalt, maar ook in dreigende situaties kan hij zich in een in het nauw gedreven situatie redden door zich uit het hoekje te laten verdwijnen. Eerlijk gezegd is het ook handig voor goocheltrucs
Stevig staat hij hierdoor niet in zijn schoenen, want af en toe zakt hij half door een muur of wanneer er een open ruimte onder hem bevindt, voelt hij dit altijd aan en leeft hij soms in angst dat hij –poef- door het plafond zakt en op de verdieping beneden op de grond valt.
Door de echt dikke materialen zoals lood is het wat moeilijker, en zeer ongemakkelijk, reizen en ook als een muur een dikte heeft van pak ‘m beet 5 meter neemt zelfs Joachim liever een deur. Iemand met zich meenemen is ook iets wat hij liever niet doet, aangezien het hem des te meer energie kost.

» Character Hij is een erg .. chille gozer. Alles wordt op een optimistische manier bekeken, zelfs als hij ergens tegen op zou zien, kan hij er nog redelijk nuchter mee omgaan. Zo is hij niet echt in de weer met hoe mensen naar hem kijken. Hoe groot is de kans dat hij diegene weer tegen komt? Het boeit hem vrij weinig wat zijn reputatie is en daardoor kan hij nogal careless overkomen. Voor sommigen is dit een ware blessing, maar voor anderen kan het een irritatie zijn. Dit zorgeloze gedrag uit zich ook in zijn schoolwerk, omdat dit hem gewoonweg ook niet heel erg boeit. Wat maken cijfers uit? Alsof er een grootse toekomst voor hem is weggelegd. Pfft.
Verder is het wel een sweetie, een flirty type. Alles wat zo’n beetje lief en leuk is, zal wel met een dikke knipoog benaderd worden. Meestal bedoelt hij er niets serieus mee, maar af en toe levert dit flirterige gedrag hem niet veel goeds op. Jaloerse personen, vooral. Whoops. Joachim denkt wel heel nuchter over relaties, over vriendschappelijke relaties ook. Omdat hij nooit lang heeft kunnen genieten van zijn ouders, heeft hij het nooit echt meegemaakt om een diepe emotionele band te hebben met iemand, behalve met zijn ‘broer’ Zachary. Hij is ook de enige persoon die Joachim koste wat het kost bij zich in de buurt houdt.
» Looks Joachim heeft een redelijk indrukwekkende lengte en daardoor steekt hij altijd wel wat boven de gemiddelde persoon uit. Hij is echter niet heel erg gespierd en heeft meer een wat tenger, maar wel ontzettend lenig lichaam. Qua kledingstijl houdt hij vooral van de contrasten zwart-wit, in die kleuren zal je Joachim dus ook vaak zien. Verder is hij niet erg kieskeurig, maar heeft hij een lichte voorkeur voor kleding waar hij makkelijk in kan bewegen.
Zijn ogen hebben een heldere blauwe kleur en dat gaat gecombineerd met bruinkleurig haar, dat meestal als een grote krullerige lok voor zijn gezicht valt.

» Story Geboren in de Duitse hoofdstad, in een gezin van slechts twee, kwam Joachim ter wereld. Zijn ouders waren twee jongen volwassenen, die niet gerekend hadden op een kindje en ook snel in het huwelijksbootje werden geduwd door hun eigen ouders. Het was streng tegen hun diep christelijke geloof dat ze een kind kregen voordat ze gehuwd waren. Veel merkte baby Joachim er niet van, though, want hij was slechts drie toen zijn ouders alles qua papieren bij elkaar hadden voor een wettelijk huwelijk. Last van mutaties had Joachim niet in zijn jeugd en dus was dit ook niet reden voor de verhuizing naar Australië. Zijn vader had 'gewoon' een nieuwe baan aangeboden gekregen in Melbourne en tot op de dag van vandaag weet Joachim nog steeds niet wat zijn vader voor een man was. Zeven jaar oud was hij, toen hij die grote reis moest maken, en op dat moment zaten de zorgen van geld nog niet echt in zijn hoofd.
Het ging al na zes maanden fout. Joachim werd plotseling vroeg van school gehaald, door een van zijn buren en meteen naar huis gebracht. Daar zaten mama en papa echter niet op hem te wachten, maar een politieagent. Met nog een beetje gebrekkig Engels vroeg Joachim hem wat er aan de hand was en de agent keek met een vriendelijke blik op hem neer, maar er zat ook iets anders in zijn ogen. Verdriet? Schuldgevoel?
Het bleek dat Joachim zijn ouders waren omgekomen in een auto ongeluk. Zijn moeder was van plan geweest zijn vader als verrassing op te halen van zijn werk en op de weg terug had een of andere dronken gek een kettingbotsing veroorzaakt. Zijn ouders waren op slag dood gevonden.
Zo verbleef hij vijf jaar in een weeshuis, omdat zijn familie in Duitsland een lange tijd niets met hem te maken wilden hebben (hij was nog steeds een kind dat voor het huwelijk geboren werd) en moest hij zijn dagen slijten in dat duffe gebouw. Hier ontdekte hij echter wel zijn mutaties. Op een dag, na de zoveelste plagerijtjes over zijn toenmalige heftige Duitse accent, had hij er genoeg van en probeerde hij zich te verstoppen in het donkerste hoekje dat hij kon vinden. Steeds verder duwde hij zich tegen de muren aan, tot hij plots .. buiten was. De frisse lucht, die hij eigenlijk nooit meer binnen kreeg ..!
Veel oefende hij natuurlijk met deze gave, die hem ook wel veel verwarde en angstige gedachten bezorgde (misschien waren het zijn ouders wel die hem als geesten door muren heen hielpen?) en uiteindelijk begon hij zijn pesters een koekje van eigen deeg te geven.
Dit was ook een van de redenen dat hij voor Zachary was opgekomen, de jongen die het op de nieuweling had gemund, was een van de vervelendste kinderen in het weeshuis en oh, wat genoot hij ervan als die kinderen hem met grote ogen aankeken, want onderhand wisten ze wel dat hij niet zo normaaltjes was.
De rest is bekend. Zachary en Joachim vormden een sterke broederlijke band, die ervoor zorgde dat ze nooit lang van elkaar gescheiden waren. Ook toen hun een plaats werd aangeboden op deze school (na toch wel een lichte aarzeling van Joachim), volgden ze elkaar naar deze plek.