• Naam: Dani Morrisson
• Bijnaam: Dan
• Leeftijd: 18, (28 september)
• Geboorteplaats: Carlsbad, California
• Karakter: Dani is een optimistisch ingesteld meisje. Dat betekent niet dat naïef is. Ze leert snel en voegt zich makkelijk in een nieuwe omgeving. Ze is sociaal, gevat, maar vrij beschaafd.
Hierdoor maakt ze, ondanks het feit ze ietwat aan de introverte kant is, vrij makkelijk nieuwe vrienden. Kennissen, in ieder geval. Ze is niet zo heel snel buitengewoon close met iemand, maar dat verschilt ook wel weer van persoon tot persoon; soms klikt het gewoon en dan is Dani nog wel eens geneigd daar wat te blind op te vertrouwen.
Toch is dat meer uitzondering dan regel. In sociaal opzicht is ze namelijk opmerkzaam en doorgaans heeft ze vrij vlug door hoe de vork in de steel zit.
Toch is ze niet afstandelijk. Ook al vertrouwt ze iemand om de een of andere reden echt absoluut niet, ze zal niet openlijk vijandig zijn tenzij ze daar een hele goede reden voor heeft. Ze is sowieso niet zo heel snel echt boos. Oh, er zijn genoeg dingen die haar best irriteren, maar voor ze echt verbaal hard uithaalt moet je het vrij bont maken, en voor een fysieke reactie al helemaal.
Vaak weet Dani goed wat ze wil en is ze bereid alles op alles te zetten om dat te krijgen. Voor het vriendelijke Californische meisje betekent dat doorgaans gewoon hard werken, je van je beste kant laten zien en je niet af laten leiden, maar ze heeft het wel in haar zitten om het ook minder eerlijk te spelen. Ze weet dit niet van zichzelf en zal ook zeker een aardig zetje nodig hebben, maar onder die buitenlaag van goedlachsheid, gevatte opmerkingen en optimisme zitten zeker de ingrediënten voor manipulatie, vuil spel en egoïsme. Zeker als ze ermee wegkomt.
Immers, waar ligt de lijn tussen je van je beste kant laten zien en je mooier voordoen dan je bent als er een heleboel op het spel staat? Het zit in haar. Zeker als het erop aankomt zal ze niet de goody-two-shoes zijn die ze in de ogen van sommige mensen wellicht lijkt. Met de beste bedoelingen, ongetwijfeld, maar dat hoeft geen excuus te zijn.
Dani heeft sowieso nog niet helemaal de zelfkennis die haar echt goed in sociale spelletjes zou maken. Ze heeft nog nooit in echt zwaar vaarwater gezeten of met zware tegenspoed moeten dealen, waardoor ze zichzelf ook nog nooit echt hard tegen is gekomen en niet weet waar ze toe in staat is als ze tot het uiterste gedreven wordt of, daar tegenover, wat nou eenmaal buiten haar bereik ligt.
Ze is een behoorlijk buitenmeisje dat gek is op bijvoorbeeld wandelen, zwemmen of roeien. Toch kan ze zich ook uitstekend vermaken met vriendinnen. Daarnaast kan een goed boek, een mooie film of een spannend spel haar ook uren in zijn greep houden. Ze heeft haar alleen-tijd zo nu en dan namelijk ook wel weer nodig.
De dingen die ze in de natuur graag doet doet ze ook wel met vrienden, maar even graag alleen. Een wandeling met vrienden is gezellig, maar soms is het gewoon even nodig om in haar eentje door de heuvels te lopen, met haar gedachten als enige gezelschap.
Ze is dan weer iets minder van het uitgaan. Dingen als een terrasje pakken of ergens lunchen vindt ze helemaal mooi, maar drukke clubs met luide muziek zijn niet helemaal aan haar besteedt. Ze gaat wel eens mee uit solidariteit, maar daar heb je het ook mee gehad.
• Uiterlijk: Rond de 1.60, tenger en doorgaans gekleed in lichte kleuren. Geblondeerd haar, lichte slag. Donkerbruine ogen. Ze draagt meestal weinig make-up. Een beetje mascara, wat concealer, dat idee. Voor speciale gelegenheden pakt ze meer uit.
Ze heeft een vrij onschuldig ogend bekkie. Zeker zonder make-up, want een beetje eyeliner wil haar dan weer een wat fellere look geven, en zeker als ze zich zwaar opmaakt lijkt ze zo vijf jaar ouder en meer een vrouw dan een meisje.
• Mutatie: Water breathing and vision, bound spear
• Mutatie voordelen: Ze kan zowel ademen als goed zien onderwater. Enig als je van duiken houdt. De speer die ze op kan roepen is een behoorlijk sterk wapen, dat de eigenaar in staat stelt ermee te vechten zonder er eigenlijk echt mee te hoeven trainen; de speer neemt het als het ware deels over.
• Mutatie nadelen: Niet een is buitengewoon nuttig in een gevecht. De speer nog het meest, maar vandaag de dag begin je ook met een speer weinig tegen bijvoorbeeld een vuurwapen. En het valt ongelooflijk op, zo’n ding. Voor zelf-verdediging is hij ook een beetje over the top. Echter, er is nog een nadeel aan de speer; het is goed mogelijk de controle te verliezen, omdat het wapen de neiging heeft te overheersen. En als dat gebeurt is tien minuten tot een kwartier ineens meer dan genoeg tijd om onevenredige schade aan te richten.
• Mutatie grenzen: Hoewel ze het ademen onder water redelijk lang kan volhouden, hebben beide mutaties een tijdslimiet. De speer zal hooguit een keer een kwartiertje beschikbaar zijn. Ook is hij slechts eenmaal per dag op te roepen. Het ademen onderwater houdt ze ruwweg tussen een en twee uur vol, afhangende van dingen als energie en concentratie.
• Geschiedenis: Dani is geboren en getogen in de kustplaats Carlsbad, in het zonnige Californië. Haar moeder was een advocate, haar vader een graphic artist. Ze had twee zusjes. Een tweeling, iets jonger dan zijzelf. Ze woonden in een vrij welvarende buurt. Geen gigantische villa’s, maar absoluut upper middle class. Het was geen buurt waar een hoop te doen was. De jongeren die er woonden trokken op zich wel met elkaar op, maar buurtfeesten waren bijvoorbeeld niet echt een ding daar. Ook was het een beetje een onuitgesproken ding dat opvallend zijn niet erg werd gewaardeerd, iets waar Dani’s moeder zich netjes aan hield, maar haar vader vond het lachwekkend. Dani zelf vond het ook niet echt de ideale sfeer. Ze sprak dan ook zelden met vrienden bij hen thuis af. Het grootste deel van de tijd hingen ze rond op het strand. Het was dan ook daar dat ze al jong ontdekte dat ze veel langer onder water kon zwemmen dan haar vrienden. Toen ze iets ouder werd realiseerde ze zich wel dat het niet normaal was, ademen onder water, en ze hield het buiten haar zussen en de vrienden die het al wisten om wijselijk voor zich omdat ze goed wist dat lang niet iedereen het zou accepteren, maar er echt mee zitten deed ze niet. Immers, wat voor kwaad kon het? Op goede dagen kon ze wel twee uur lang de onderwaterwereld verkennen, wat was daar nou erg aan? Ze maakte toch alleen maar plezier?
Het erge kwam dan ook pas toen haar andere kracht zich voor het eerst manifesteerde.
Op een ongunstige avond werd ze gevolgd naar huis. Meerdere keren de straat oversteken hielp niet en maakte duidelijk dat het om haar ging. Voor Dani goed en wel besefte wat er precies gebeurde echter, had ze de speer al in haar handen. Het liep goed af; de twee schrokken behoorlijk en dat gaf haar de kans te maken dat ze wegkwam, maar die speer verdween pas weer na een minuut of tien en de ervaring was er een die ze niet snel zou vergeten. Ten eerste wist ze namelijk niet wat ze zou hebben gedaan als ze niet weg had kunnen komen. Ze voelde namelijk heel goed wat er gebeurde toen ze hem eenmaal vast had. En ten tweede voelde ze zich natuurlijk sowieso enorm in haar veiligheid aangetast. Nog vindt ze het niet echt fijn om in het donker over straat te moeten.
Niet erg lang na dit incident kwam ze in contact met iemand van de school. Ze was nu bijna twaalf en had nog niet zo heel erg nagedacht over haar toekomst. Er waren wel dingen die haar mooi leken - vooral dingen die ze zich wat utopischer voorstelde dan ze waren en die vooral leuk waren - maar veel verder dan dat was ze niet, en dus was het niet zo moeilijk haar over te halen naar de school te komen.
Haar moeder was het moeilijkst te overtuigen, aangezien deze bang was dat een dergelijke geïsoleerde locatie schadelijk kon zijn voor de groei van zo’n jong meisje - en eigenlijk was ze ook wel een beetje bang haar dochter al zo jong te laten gaan - maar ook zij stemde uiteindelijk in. Haar vader was wat gemakkelijker. Niet dat hij zijn zorgen niet had, maar hij zag al snel de meerwaarde in van een school die aandacht kon besteden aan datgene waar geen enkele andere school aandacht aan zou kunnen besteden.
En zo begon Dani’s schoolcarrière. Ze vond het spannend, maar mengde zich eigenlijk best snel tussen haar medeleerlingen en voelde zich er op haar gemak. De aanvankelijke heimwee was niet ideaal, maar ook daar kwam ze overheen.
De jaren verstreken en ze leerde niet alleen omgaan met haar mutaties, maar ze ook begrijpen. Het ademen en zien onderwater veranderde in haar ogen niet echt; dat was gewoon wat het was, maar de speer veranderde van iets waar ze aanvankelijk bijna een beetje bang voor was geweest in iets waar ze mee om leerde gaan en wat ze was gaan accepteren als een deel van haarzelf. Een deel waar ze altijd mee zou moeten uitkijken, maar die uitdaging is ze aan gegaan.
