Naam: Linnéa Holmström
Bijnaam: –
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 28 jaar
Geboortedatum: 16 November
Sterrenbeeld: Scorpio
Geboorteplaats: Engelsfors
Familie:- Moeder || Leah Holmström
- Vader || Åke Holmström
- Zus || Elsa Holmström †
Uiterlijk: Linnéa heeft hazelbruine ogen en is van nature een ginger, maar ze verft haar haren geregeld naar een andere kleur. Soms zelfs gewoon knalrood. Dit heeft ze nooit gedaan voor de aandacht, maar meer om gewoon lekker rebels te zijn, want dat is wat Linnéa het liefst is. Tegendraads. Haar kledingstijl verschilt daarom ook van dag tot dag; de ene keer voelt ze er veel voor om casual te gaan als dit niet gepast is en de andere dag ziet ze eruit als een punk rocker. Wanneer ze besluit om weer eens haar vleugels te laten verschijnen, heeft ze natuurlijk iets aan waarmee haar rug bloot is.
Karakter: Als één woord haar omschrijft, dan is het wel dat ze zelfstandig is. Linnéa voelt zich alleen verantwoordelijk voor zichzelf en heeft ook geen sterke connecties met andere mensen of mutanten. Vaak heeft ze niet eens een band met anderen, maar kiest ze ervoor om haar eigen boontjes te doppen. Het komt niet vaak voor dat ze daadwerkelijk contact zoekt met de rest van de wereld. Die zoekt ze voornamelijk omdat ze daar zin in heeft of omdat ze het wilt. Daarentegen; wanneer je een connectie met Linnéa hebt gemaakt, zal ze erg loyaal zijn en kan ze zelfs jaloers en bezitterig worden. Ze zal ook nooit iets niet voor je terugdoen als je iets voor haar hebt gedaan en als je eerlijk tegen haar bent, dan is ze prima gezelschap. Zolang je maar niet over haar verleden begint.
Likes:
- Eerlijkheid
- Uitdagingen
- De leiding hebben
Dislikes:
- Fake mensen
- Mind games
- Engelsfors
Themesong:Thnks Fr Th Mmrs – Fall Out Boy
Mutatie: Dragon Force || Linnéa’s eerste mutatie is het kunnen veranderen in één van de meest bekende mythische wezens; een draak. Na al die jaren kan ze echter nog niet volledig in een draak veranderen en er de controle over hebben. Dat is één keertje eerder gebeurd en sindsdien doet ze ontzettend haar best om het niet nog een keer te laten gebeuren. Meestal maakt Linnéa gebruik van deze mutatie door haar armen in met schubben bedekte klauwen te laten veranderen of door een staart te laten groeien. Hierdoor is ze vaker onder verwondingen uitgekomen en heeft ze altijd een gevecht gewonnen met de eerste de beste klootzak die haar niet aanstond. Ze is echter niet in staat om vuur te spuwen.
Electric Terrain || Linnéa’s element is, verbazingwekkend genoeg, niet vuur maar elektriciteit. Ze spuwt het alleen niet, maar kan het door haar hele lichaam laten voortbewegen. Hiermee kan ze de elektrische lading van apparaten verhogen, verlagen en zelfs op tilt laten slaan. Ze kan ook iemand een elektrische schok geven als ze die persoon vast heeft gepakt. Dit gebeurt uit vrije wil, dus het is niet zo dat ze 24/7 geladen is. Hoewel deze mutatie minder krachtig is, maakt ze er wel het meeste gebruik van. Vooral omdat dit meer van pas komt dan haar drakenmutatie.
Geschiedenis:Linnéa kwam als eerste dochter van het Holmström gezin ter wereld, maar dat was niet het enige bijzondere aan haar; bij haar geboorte had de kleine Linnéa al een geschubde staart. De dokters en haar ouders wisten echter al wat dit betekende. Hun dochter was een mutant. In Engelsfors gebeurden wel vaker vreemde, onverklaarbare dingen, dus kwam het ook niet helemaal als een schok. Leah en Åke moesten wel aan het idee wennen dat hun dochter een apart geval was, maar op zich konden ze er wel mee leven. Linnéa werd in hun ogen niet als een monster aanschouwd en dat zou eigenlijk genoeg moeten zijn. Helaas was Engelsfors een erg gesloten dorp en was de rest niet zo openminded erover, dus moesten ze de mutatie wel een geheim houden. Gelukkig wilde Linnéa er als kind nog wel aan meewerken – ze was gemakkelijk te paaien en goedgelovig. Kleine Elsa kwam zes jaar later ook ter aarde en diens grote zus was blij met het feit dat ze daadwerkelijk een beetje verantwoordelijkheid over iemand had. Veel andere kinderen in haar klas hadden oudere broers en zussen, maar zij mocht er zelf eentje zijn. Buiten haar eigen gezin, echter, had ze niemand om haar leven mee te delen. Vrienden op school had ze niet en dat hoefde voor haar part ook niet. Linnéa wilde niks te maken hebben met kinderen die zich netjes naar de regels gedroegen. Af en toe een beetje lol trappen kon geen kwaad, of wel?
Dat kon het echter wel. Terwijl ze haar mutatie al die jaren thuis gewoon kon uitoefenen, had ze op haar zestiende nog steeds niet de volledige controle over. Ze ontdekte dat ze niet alleen een staart kon krijgen, maar ook dat ze schudden over haar hele lichaam kon laten verschijnen. Dit ging nog altijd niet uit vrije wil en de dag dat ze ontdekte dat ze klauwen kon vormen, liep haast fataal af. Linnéa had toentertijd een vriendje en ze waren al een vrij lange tijd samen toen ze besloten voor het eerst te flikflooien. Ver kwam het echter niet, want voor ze het wist had ze met vlijmscherpe nagels in zijn vel gezeten. De paniek sloeg natuurlijk bij hen toe en de buurt was een lange tijd in rep en roer geweest. Linnéa werd voor monster uitgemaakt door haar toenmalige vriendje en sindsdien verbrak ze het contact met hem. Haar ouders probeerden haar natuurlijk met al hun macht te verdedigen, maar feit bleef dat Linnéa een gevaarlijk persoon was. De mensen wilden dan niet geloven dat ze daadwerkelijke klauwen had, maar het verhaal deed wel de ronde dat ze de jongen met een mes had bewerkt. Aandacht aan het verhaal schonk ze zelf niet. Het kon haar maar bitter weinig interesseren wat mensen van haar dachten. Veel sociale contacten had ze dan ook niet en als ze heel eerlijk moest zijn, was ze beter af zonder enig contact met de buitenwereld behalve haar familie.
Vlak voor haar achttiende, in haar laatste schooljaar van het middelbaar, ontdekte Linnéa haar tweede mutatie. Haar ouders waren op een avond niet thuis vanwege een etentje, waardoor zij met Elsa thuis alleen achterbleef. De stroom viel uit en Linnéa was te koppig om hulp te vragen aan de buren, dus besloot ze zelf maar met de elektriciteitskast te kloten. Nog voor ze het goed en wel had aangeraakt, kwam langzaam en voorzichtig de elektriciteit in huis weer tot leven. Op dat moment begreep ze nog niet echt wat aan de hand was, want ze had nog geen schakel omgedraaid of wat dan ook, maar toen ze een aantal schokken door haar handen voelde gaan, kreeg ze het idee dat zij dit deed. Ook met deze mutatie begon Linnéa uitgebreid te oefenen in huis, door te proberen elektriciteit zelf op te wekken of door het fixen van bepaalde elektrische apparaten. Hierdoor ontstond haar liefde voor het vak elektricien en dat kwam ook als geroepen, want ze had bij God geen idee wat ze later als baan wilde hebben. Ruim een jaar later kreeg ze het voor elkaar om niet alleen haar elektrische mutatie maar ook om haar andere mutatie ietwat onder de knie te krijgen. Ze kreeg het zelfs nog voor elkaar om uit vrije wil vleugels te laten verschijnen op haar rug, maar vliegen ermee ging haar nog niet zo geweldig af. Dit oefende ze in het afgelegen bos vlakbij het dorp, ver uit het zicht van de ‘gewone’ dorpelingen. Elsa ging echter wel vaak met haar mee het bos in; voornamelijk om een oogje in het zeil te houden, maar ook om haar grote zus te kunnen bewonderen.
Tijdens één van haar oefeningen in het bos, zo rond haar twintigste, werden Elsa en zij ontdekt door een meisje van haar leeftijd. Haar zusje had haar ogen voor een moment te lang op de mutatie van haar oudere zus gericht en faalde daarmee in het op wacht staan voor ongewenste bezoekers. Het meisje kwam niet uit Engelsfors – niet eens uit Zweden – en bleek veel later een uitwisselingstudente te zijn. Wat die in een dorp als Engelsfors te zoeken had, ging de twee zusjes te boven, maar ze waren ontdekt en moesten met de consequenties leren leven. Lucille – zo heette de uitwisselingsstudente – scheen echter heel anders te reageren dan de rest van Engelsfors zou doen. Net als Elsa was ze enorm in de ban van Linnéa’s mutaties en tegen alle natuurwetten in werden de drie beste vrienden. Lucille beloofde dit geheim te houden, mits Linnéa haar gezelschap hield en het dorp liet zien. Deze vriendschap bloeide uiteindelijk uit tot een relatie tussen de twee, hoewel het vrij lang duurde voordat ze het aan elkaar toegaven. De mutant was toen ongeveer 21 jaar oud en de relatie duurde twee en een half jaar. Helaas scheidde hun wegen zich bij het afstuderen, want Lucille wilde de wijde wereld in, maar Linnéa wilde het dorp niet verlaten. Hoe vreemd die keuze voor iedereen in haar omgeving ook leek. Ze was hier opgegroeid en hoewel iedereen stuk voor stuk kapot kon vallen voor haar, voelde ze zich hier wel het veiligst. Hier wist ze waar ze aan toe was, maar in de buitenwereld niet.
In hetzelfde jaar van Lucille’s en Linnéa’s afscheid gebeurde er iets verschrikkelijks voor het Holmström gezin. De mutant had al een tijd niet meer met haar mutatie geoefend vanwege haar schoolcarrière, maar nu ze zo langzamerhand afstudeerde, leek het haar wel een mooie gelegenheid om weer het bos in te trekken. Elsa ging zoals gewoonlijk mee. Toen Linnéa echter haar vleugels wilde oproepen in een poging om weer eens te kunnen vliegen, werd ze wederom ontdekt. Dit keer door een groepje dorpelingen die toevallig hadden besloten een wandeling te maken in het afgelegen gebied. Zoals Lucille reageerde, reageerde waarschijnlijk niemand meer. De dorpelingen, waarvan Linnéa er wel een paar wist te herkennen, trokken Elsa meteen naar hen toe en gilden verscheidene woorden naar haar dat erop neerkwam dat ze een monster was. Haar kleine zusje deed haar uiterste best om terug naar haar zijde te keren, maar hoe harder ze tegenstribbelde, hoe steviger ze werd vastgepakt. Linnéa, daarentegen, leek in een soort trans terecht te zijn gekomen. Alles verliep in slow motion voor haar en het gegil van de dorpelingen werd als het ware door tien filters gehaald, waardoor ze niet echt kon verstaan wat er nou precies naar haar werd geroepen. Pas toen ze haar hazelbruine ogen op haar met paniek bezaaide zusje richtte, scheen ze daadwerkelijk een emotie te voelen. Woede. En toen werd alles zwart.
Toen Linnéa weer bij zinnen was, merkte ze dat ze nog altijd in het bos lag. Het tweede wat haar opviel, was dat ze niet alleen was. Of toch wel? De dorpelingen en Elsa waren er nog altijd, maar ze lagen – net als haar tot voor kort – levenloos op de grond. Paniek welde nu bij
haar op. Wat was er gebeurd?
En was dat bloed? Linnéa snelde naar haar zeventienjarige zus en checkte of ze nog wel in orde was, maar tot haar horror zag ze dat Elsa helemaal niet in orde was. Het meisje zat onder het bloed en scheen niet eens adem te halen. Toen ze diens pols checkte, constateerde ze dat het hart niet eens meer klopte. Tijd om in te storten had ze alleen niet, want één van die idioten scheen nog in leven te zijn. Hij kreunde zacht, aangevend dat zijn leven nog maar aan een zijden draadje hing. Linnéa nam deze kans om hem te ondervragen wat er gebeurd was, want een andere zou ze vast en zeker niet meer krijgen. Na haar geduld flink wat op de proeven te hebben gesteld, kreeg ze haar antwoord; schijnbaar was zij in een monsterlijk ding veranderd dat flink wat weg had van een draak. De rest kon ze zelf wel raden. Nooit had ze gedacht de controle zodanig te verliezen dat ze niet eens meer wist wat ze deed, maar ze was dan ook nooit volledig veranderd, dus klonk het heel aannemelijk. De man stierf vlak erna en Linnéa kon maar aan één ding denken. Vluchten. Maar niet voordat ze voor een laatste keer een grote zus speelde. Elsa’s lichaam bracht ze terug naar huis, proberend haar ouders niet onder ogen te komen, en probeerde het meisje zodanig op te knappen dat het een niet al te grote schrik was voor de Holmströms. Vervolgens pakte ze snel wat spullen bij elkaar die ze nodig kon hebben voor haar vertrek en verliet Engelsfors toen voorgoed.
Linnéa deed wat ieder ander in haar situatie zou doen. Ze vertrok naar Stockholm, in de hoop daar werk te kunnen vinden en haar verleden in Engelsfors te vergeten. Ze had beter met Lucille mee kunnen gaan toentertijd, maar zij moest weer koppig zijn. Elsa had dan waarschijnlijk nog geleefd. Die anderen boeiden haar niet echt, maar het feit dat ze het leven van haar zusje had ontnomen vrat aan haar van binnenuit. Maar breken deed Linnéa niet. Niet omdat ze zichzelf niet wilde laten verdrinken in zelfmedelijden, maar meer omdat ze van haar problemen wegrende. Ze vond werk als elektricien en begon geld te sparen voor een stabiele toekomst, maar blijven in Stockholm deed ze niet. Vier jaar lang reisde ze door heel Zweden om zo de kost te verdienen en geen argwaan op te wekken bij de mensen. Haar mutaties hield ze nog altijd geheim en buiten de elektrische manipulaties voor het werk beoefende ze het ook niet meer. Niet lang na haar achtentwintigste verjaardag verscheen er een vreemde mutant voor haar neus, die zich voorstelde als Lillian Stone. Linnéa werd ingelicht over het eiland en de mutanten die daarop leefden, maar ze zag het zelf eigenlijk niet zo zitten om weer haar mutatie uit te moeten oefenen. Uiteindelijk wist ze zich toch over te laten halen en vertrok samen met Lillian naar Genosha Island.
Trivia:- Linnéa is erg plagerig en flirterig aangelegd, maar ze is niet iemand die daadwerkelijk mensen nodig heeft in haar leven. Pas wanneer een sterke connectie tussen haar en iemand anders zit, zal ze overwegen om die persoon als vriend te aanschouwen.
- Ze is nooit teruggekeerd naar haar geboorteplaats en zal dat ook snel niet doen. Niet omdat ze bang is voor wat mensen van haar denken, maar omdat ze bang is voor het oordeel van haar ouders. Elsa’s dood is immers haar schuld, zelfs al waren zij er niet bij om het te aanschouwen.
- Elk jaar, op 6 Februari, houdt Linnéa een picknick met zichzelf, want dat was één van Elsa’s favoriete activiteiten. Dit ter herinnering aan de daad die ze heeft begaan.
- Linnéa is wat dat betreft vrij mysterieus. Als ze haar geheimen met je deelt, hoe klein dan ook, dan weet je dat ze je wel mag.
- Hetzelfde geldt voor haar interesse. In het algemeen geeft ze bitter weinig om dingen en doet ze waar ze zelf zin in heeft, ondanks hoe ze is opgegroeid. Als ze aangeeft dat ze bezorgd om je is, is dat een prima teken dat ze je beter wilt leren kennen.
- Linnéa is biseksueel.
