Zowel mentaal als fysiek is Sam geen sterk persoon. Hij is zeer verlegen en zal iemand niet aanspreken als het niet moet, zelfs als het moet zal hij er te lang over doen. In het bijzijn van iemand die hij niet kent zal hij moeilijk uit zijn woorden kunnen en oogcontact is niet direct voor hem weg gelegd.
Beledigingen of pestgedrag vat hij ook altijd té persoonlijk op. Sam zit er echt mee en kan dagen lang over het domste piekeren. Een simpele blik van iemand door de gangen kan er al voor zorgen dat zijn onzekerheid op komt spelen. Achter alles zoekt hij wel iets en zal hij wel wat vinden. Sam vertrouwd ook bijna niemand. Zelfs vrienden zal hij niet vertrouwen want ondanks dat ze zeggen dat ze altijd voor je zullen klaarstaan heeft het tegendeel zich al meerdere keren bewezen.
Sam is echt die persoon die je zo goed als altijd alleen zal zien rondlopen en altijd in zichzelf is terug getrokken. Helaas gaat zijn karakter niet goed bij zijn mutatie.
__________
Bringer of sickness - Sam heeft niet de meest smakelijke mutatie als je het zo wilt noemen. Hij heeft controle over ieder virus en iedere bacterie. Iedere ziekten die bestaat kan hij je geven en daarvoor moet hij niet eens aanraken. Door ziekten te combineren kan hij ook nog eens een volledig nieuwe ziekte creëren en die kan hij zo dodelijk maken als dat hij wilt. In feite zou hij je ook weer kunnen genezen, zelfs als je ziek bent zonder dat hij er wat mee te maken heeft. Wonden helen of breuken kan hij dan weer niet genezen. Als het ontstoken is kan hij de ontsteking weg nemen, maar daar zou het ook bij blijven.
In het slechte geval start de jongen een epidemie. Voor hem gaat het vanzelf, maar ook enkel op slechte dagen. Uiteraard heeft hij een limiet in hoeverre hij de epidemie zelf kan laten gaan, maar als het moet zou hij het hele eiland kunnen aantasten. Op het vaste land zou hij echter de epidemie ook serieus kunnen laten uitbreiden, gewoon door het zeer besmettelijk te maken.
Het grootste probleem is dat Sam helemaal geen controle heeft over zijn mutatie. Tot voor kort wist hij eigenlijk niet eens dat hij een mutant was. Tot nu toe werkt de mutatie op zijn emoties, wat er gebeurd hangt er vanaf hoe hij zich voelt. Dit heeft in de geschiedenis al gezorgd voor zware problemen waar hij eigenlijk niets van af wist. Zelf kan hij het ook nog niet stoppen en hij heeft geen idee wanneer hij nu eigenlijk zijn mutatie gebruikt. Voor Sam wordt het dus al heel moeilijk om iemand te genezen van een ziekten want hij weet niet hoe. Als hij iemand per ongeluk ernstig ziek maakt zou hij dus geen idee hebben hoe dat hij die persoon weer gezond moet krijgen.
Het beste is om hem ook gewoon niet aan te raken want onbedoeld kan hij je ziek maken door een simpele aanraking. Zelf is hij zelf niet vatbaar voor ziekten.
Immunity - Mutaties van anderen hebben geen effect op de jongen. Ze worden niet uitgeschakeld, maar het kan niet tegen hem worden gebruikt. Wil je hem verbranden dan zal het vuur zijn huid raken, maar geen schade achterlaten om een voorbeeld te geven.
Als het om zo iets gaat moet het wel door de persoon zelf zijn gecreëerd. Iemand die met telekinesis een steen kan laten zweven en die tegen hem laat vliegen zal wel degelijk schade achter laten. Die persoon zal Sam dan bijvoorbeeld niet kunnen laten zweven.
Wanneer dat iemand de mutatie heeft om de mutaties van andere te blokkeren zal dit echter op hem niet werken omdat hij in feite immuun is tegen die blokkerende mutatie.
__________
Sam werd geboren op 12 december als een gezonde baby. De zwangerschap was echter moeizaam verlopen met heel veel problemen, maar daar was achteraf niets van te merken. Van kleins af aan was al te zien dat de jongen een rustig en stil type ging worden. naarmate hij ouder werd merkte je het alleen nog maar harder. Hij nodigde nooit geen vriendjes uit en wilde ook niet naar verjaardagsfeesten gaan. Thuis vertelde hij ook nooit echt over school. Een hele tijd is hij in therapie geweest, maar dat haalde niets uit.
Al bij al was Sam wel een heel gezonde jongen die in heel zijn leven niet één keer ziek was geworden. Dat was echter niet te zeggen over de mensen in zijn omgeving. Zijn leerkrachten of mede leerlingen waren heel vaak ziek en zo ook de familieleden die hij vaak zag. Zijn ouders konden niet anders dan blij zijn dat hij altijd gezond was.
Op school waren zijn punten ook altijd goed. Niet geweldig, maar hij zat meestal wel rond het gemiddelde van de klas.
Sam zijn ouders hadden gehoopt dat de jongen uitbundiger zou worden als hij naar het middelbaar ging, maar dat was niet. Ze hadden zelfs het gevoel dat hij nog stiller werd en dat was ook. Er waren verschillende kinderen die hem pesten, maar daar durfde hij nooit iets over te zeggen. Zelfs niet wanneer ze hem sloegen of spullen afnamen, hij liet het over zich heen komen en deed alsof het niet uit maakten. Door alles echter op te stapelen werd hij alleen stiller, maar helaas wisten zijn ouders er geen raad mee. Therapie hadden ze heel vaak geprobeerd, maar het haalde niet uit omdat de jongen simpel weg weigerde om echt antwoord te geven of te doen wat hij moest doen tijdens zijn sessies. Toch werden deze steeds doorgezet. Zo heeft hij jaren in therapie gezeten zonder enig succes.
Alles alles goed zou zijn gegaan had Sam nog drie zusjes kunnen hebben, maar drie keer had zijn moeder een miskraam gekregen. Het gebeurde steeds dat de kinderen gewoon niet gezond waren of dat de moeder ook ernstig ziek werden. Later zou blijken dat dit kwam door een mutatie waarover dat Sam beschikte, maar niemand vanaf wist.
Het was voor Sam een grootte shock wanneer dat hij thuis kwam en zijn moede tegen hem zei dat ze moesten spreken. Dat was nooit het geval. Normaal kwam hij thuis en ging hij rechtstreeks naar zijn kamer om daar de resterende tijd door te brengen en enkel naar buiten te komen als ze moesten gaan eten. Zonder dat hij goed wist dat hem te wachten stond was hij naar de woonkamer gegaan. Zijn vader zat daar met een bedrukte blik op zijn gezicht en die blik was ook terug te vinden op het gezicht van zijn moeder. Er was naast zijn ouder ook nog een andere vrouw in de ruimte die zich voorstelde als Jean en vriendelijker keek, in tegenstelling tot zijn ouders. Ze legde hem alles uit over mutanten en uiteindelijk kwam ze er ook op dat hij er één was. Sam wilde steun zoeken bij zijn ouders, maar die ontweken zijn blikken gewoon en vertelde hem dat zijn koffers al klaar stonden. Voor iemand zo gevoelig als de jongen voelde het aan als een zware klap. Een degelijk afscheid vond ook niet plaats want het leek alsof zijn ouders niets meer met hem te maken wilde hebben.
Gelukkig werd hij op Genosha goed opgevangen.
