Elise Jackson

xNaam: Elise Jackson
xBijnaam: Arachne
xLeeftijd: 18
xGeboorteplaats: Vancouver, Canada.
xFaceclaim: Agnes Bruckner
xPersoonlijkheid:
Alhoewel Elise voorheen meestal de voorkeur had om alleen te zijn, niet omdat anderen haar niet mochten, maar eerder omdat zij anderen niet mocht, doet ze tegenwoordig haar best om aardiger te zijn tegen anderen, of om zich in ieder geval niet direct aan iemand anders te irriteren. De optie om iemand gewoon te negeren blijft echter erg verleidelijk. Ze is over het algemeen erg cynisch, en het glas is dan meestal ook half leeg. Terwijl ze zich al snel aan iets kan irriteren, kan die irritatie soms al even snel weg gaan. Niet omdat nooit is getest of ze bipolair is, maar vooral omdat haar kotertermijn geheugen niet al te goed is, waardoor ze meestal al snel vergeet waar ze eigenlijk mee bezig is. De rest van haar geheugen is eigenlijk ook niet al te goed, vooral met het onthouden van namen is ze erg slecht. Dit houdt overigens niet in dat ze dom is. Haar slechte geheugen is ook deels te danken aan haar luiheid; als iets niet perse hoeft, dan zal ze het simpelweg niet doen. Als iets wel moet, dan zal ze waarschijnlijk de minimaal vereiste moeite doen, niet meer, meestal minder. Alhoewel ze onhandig lijkt, is ze alles behalve dat, ze heeft gewoon last van een slechte combinatie van een verschrikkelijk geheugen en luiheid.

xUiterlijk:

Spoiler:

xGeschiedenis:
Als kind al had Elise een buitengewone fascinatie voor de kleine wezentjes die in de tuin rond kropen. Ze kon haarzelf alleen al uren bezig houden door te kijken naar hoe de mieren over de grond kropen, of door te kijken hoe een vlinder de nectar uit een bloem opzoog. In tegenstelling tot de jongens van haar leeftijd, echter, was het niet zo dat ze de neiging had om de poten en de vleugels van de insecten uit te trekken. Nee. Geen haar op haar hoofd die er aan dacht om de wezentjes ook maar iets aan te doen. Het bestuderen van de insecten was makkelijk voor haar. Als de insecten een boom in gingen, dan ging ze er simpelweg achteraan. Ze hoefde er niet eens moeite voor te doen; haar handen bleven aan de boom vast plakken als ze er in probeerde te klimmen. Sterker nog, niet alleen bomen. Ze klom met gemak tegen de muur van haar huis op. Terwijl ze dit zelf uitermate handig vond, leek constant in doodsangst te verkeren als ze ergens in was geklommen. Ze vonden het te gevaarlijk, of iets dergelijks. Dat was natuurlijk onzin, want ze bleef overal aan hangen. Zelfs als ze het niet eens wilde. Haar vader, echter, had er niet echt een mening over. Niet omdat het hem niet interesseerde, maar omdat hij er simpelweg niet was. En die zogenaamde vervangers die haar moeder uitkoos, wel, die telden niet echt mee.

Ze trok zich maar weinig aan van wat haar moeder zei. Op de basisschool pronkte ze zelfs met dat ze muren kon beklimmen. De andere kinderen leken het bijzonder te vinden, dus ze liet het maar al te graag zien. Er was echter opnieuw een factor die er voor zorgde dat ze niet kon doen wat ze wilde. De leraren vond het, net als haar ouders, veel te gevaarlijk dat ze dingen beklom. Ze moest dus met beide benen op de grond blijven staan. Dat maakte haar echter niet heel veel uit, want er waren meer dan genoeg insecten op de grond. Vooral spinnen waren er veel te vinden op haar school. In elk hoekje was wel een of ander spinnenweb te vinden. Het maakte haar vrolijk als ze naar de spinnen keek. Ze deden niets anders dan wachten tot hun prooi in hun web vloog. En dat was eigenlijk ook wat zij zelf deed. Wachten tot ze een kans kreeg om dat te doen wat ze niet mocht. Het bleef echter niet bij staren naar de spinnen. Voordat ze het wist begon ze tegen de wezens te praten. En ze bleken terug te kunnen praten. Nou ja, praten… Het was niet alsof ze een taal spraken. Maar ze leken te begrijpen wat ze zei. En dat was wat telde.

De positieve aandacht die ze had gekregen toen ze nog dingen beklom verdween toen de andere kinderen er eenmaal achter kwamen dat ze met spinnen praatte. Spinnen waren enge wezens die je het best kon pletten of doorspoelen. Daar hoorde je niet mee te praten over het weer. Het enige wat je tegen spinnen hoorde te zeggen was ‘ew’. De kinderen noemden haar namen achter haar rug, maar durfden haar zelf niets aan te doen, bang dat ze een spin op hun zou gooien. Het had helaas nooit zo ver weten te komen. Op de middelbare school besefte ze dat het abnormaal was om met spinnen te praten, waardoor ze het dus zo min mogelijk deed. Nou ja, in ieder geval in het bijzijn van anderen.  De andere scholieren interesseerden haar niet, die zouden haar alleen maar uitlachen als ze wisten dat ze met spinnen praatte.

xMutatie:
Spiderling
Elise heeft, net als een spin, fijne, kleine haartjes over haar lichaam heen verspreid zitten, die er voor zorgen dat ze aan elk oppervlak kan blijven kleven. Dit gaat echter niet door haar kleding heen, waardoor het vaak enkel haar handen zijn waar dingen aan blijven kleven. Dit is echter niet de enige spinachtige gave die ze bezit. Ze noemt zichzelf ook wel de spinnenfluisteraar, aangezien ze tot op zekere hoogte in staat is om met spinnen te communiceren. Ze ‘verstaat’ spinnen, of eerder begrijpt, aangezien deze geen echte taal spreken, en spinnen verstaan en gehoorzamen haar. Op zeldzame momenten wil ze ook nog wel eens wat draad uitniezen. Ze is echter allang blij dat deze draad niet vanuit een andere plek komt. Ze is in staat om het web te kneden, alhoewel er tot nu toe niet veel meer van is geworden dan een simpele bal die aan dingen blijft kleven.  

xOverig:

• Elise heeft de gewoonte om gehecht te raken aan de spinnen die zich in haar omgeving bevinden.
  
• De spin die Elise als huisdier houdt is van de soort Phoneutria, ook wel bekend als de bananenspin. Ze heeft hem dan ook de toepasselijke naam Banana gegeven. Terwijl spinnen van deze soort normaal vrij agressief kunnen zijn, gedraagt deze spin zich eerder als een schoothondje in haar bijzijn.
  
• Elise heeft in het verleden wel eens spinnen gestopt in de schooltas van iemand die haar irriteerde. Het resultaat was op zijn zachts gezegd uitermate grappig. Voor haar.
  
• Terwijl haar moeder een fulltime danser in een bar is, doet deze, ondanks haar verslaving, haar best om Elise te onderhouden. Haar moeder had tijdens Elise's jeugd veel verschillende 'vriendjes' waarvan sommige nog wel eens losse handjes hadden. Martha heeft echter nooit toegestaan dat haar 'vriendjes' haar dochter met een vinger aanraakten. Dit is pas begonnen toen Elise's vader het gezin verliet, daarvoor was haar moeder zelfs een lerares op een dansschool.
  
• Zo moeder zo dochter; Elise heeft van haar moeder leren paaldansen. Niet alleen paaldansen, gelukkig, maar ook stijldansen. Vooral stijldansen. De Weense Wals is dan ook haar favoriete dans.