We could be immortals || Penelope

_{Axl haatte het als hij moeite moest doen voor school. Zeker als hij daarbij moest communiceren met anderen. Axl zat in een hoekje te wachten op een meisje (Penelope als hij het goed had onthouden) omdat de leraren vonden dat het tijd werd dat zij met zijn tweeën in gevecht gingen. Nee niet tegen elkaar dan zou het misschien nog leuk worden, nee. Axl en het meisje moesten in een simulator en daar vechten tegen de gevaren die we in de buiten wereld tegen konden komen. Onzin als je het Axl vroeg, hij kon zich prima in zijn eentje beschermen daar hoefde hij geen huppel tutje voor aan zijn zij te hebben. Met zijn jojo staarde hij voor zich uit. Hij gooide zijn jojo naar voren en liet hem weer oprollen in het touw. Gooide hem weer naar voren en liet hem weer op rollen in het touw. Hij doden de tijd totdat de deuren open gingen van het trainingscentrum. Zonder een woord te zeggen keek Axl naar het meisje dat binnen liep. Ze zag er vrij schattig uit zoals de meeste jongens haar zouden omschrijven. Axl kon niet geloven dat hij hier mee de wereld moest redden. Hij zuchtte lichtelijk geïrriteerd en duwde zich van de grond en liep op haar af.
"Penelope?" Vroeg hij zonder op antwoord te wachten. Hij liep langs haar heen naar de controle paneel en tikte daar de code in die hij van de leraar gekregen had. De ruimte veranderde naar een wereld waar een oorlog aan de gang was. Hij draaide zich om en keek met een schuin hoofd naar het toneelspel wat voor zijn neus gebeurde.
"Dat noem ik nog eens een leuke binnenkomer." Grijnsde hij en rond om hem heen verschenen verschillende illusies van hem allemaal net zo levensecht lijkend als Axl zelf.}  

<sub>Axl was er wel aan gewend om te vechten. Hij had zijn hele leven niets anders gedaan en dit was dan ook niet heel anders. Wel ja het was wat meer bloederig en iets wat heftiger dan wat Axl had mee gemaakt. Maar uiteindelijk kwam het allemaal op hetzelfde neer. Axl moest de vijand verslaan en dat kon hij alleen maar een voor een doen. Ook dat was niet helemaal waar. Axl had zo ongeveer vijf andere Axl's laten verschijnen die allemaal net zo levens echt waren als hij zelf. Hij knipte in zijn vingers en de verschillende Axl's schoten over het gevechtsveld en vielen de vijanden aan. Axl keek op zij waar Penelope had gestaan maar die was al weer achter een vijand aan. Axl daar in tegen wilde niet zo graag zijn handen vuil maken, hij schoot soms zijn jojo naar voren om een vijand er mee voor zijn kop te slaan zodat ie nok out lag op de grond. Maar meer bewoog de jongen dan ook niet. Totdat hij in zijn ooghoeken het vuur zag op duiken. Als Axl iets haatte was het vuur, zijn angst voor vuur was groter dan wat dan ook. En zeker toen hij zag dat het meisje bijna helemaal omsingeld werd door het vuur.

Axl sprong op van zijn plaats en rende in de richting van het meisje. Hij schoot zijn jojo naar voren die de achterkant van het hoofd raakte van een van de vijanden die op het meisje probeerde te schieten. Hij sprong over het vuur heen en wist het meisje zonder enige moeite op te tillen. Hij gooide haar over zijn schouder en sprong met enig gemak weer uit het vuur waar hij rende naar een iets veiliger plaats waar hij het meisje weer op beide voeten zetten.
Toen hij het meisje aan keek was er duidelijk paniek in zijn ogen te zien. Hij keek dan ook of het meisje geen brandplekken had op haar lichaam en zodra hij er zeker van was verscheen zijn arrogante uitdrukking weer.
"Je moet uitkijken waar je staan, liefje." Zei Axl met een schuine grijns.</sub>