INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

 Feeling Sorry

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Zoey Williams
Zoey Williams
Class 2
Aantal berichten : 151

Character Profile
Alias: Plot Twist
Age: 17 Years~
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptyma sep 16, 2013 10:15 pm

Terwijl haar ellebogen op haar knieën rustten, had ze haar voorhoofd tegen de buitenkant van haar polsen geplaatst. Eén week. Eén hele week was voorbij gegaan, maar Zoey had niks meer van Brandi vernomen. De redhead was niet meer in de lessen daarop komen opdagen en ze had haar ook niet meer heel random op school zelf gezien. Niet in de gangen, niet in de game hall, nergens niet. Zelfs hier niet. Een zucht ontsnapte haar lippen, maar ergens anders kijken dan naar de grond deed ze niet. Zoey had zich sinds die avond alleen maar ellendig gevoeld. Een schuldgevoel had haar meteen bekropen na de realisatie en was alleen maar verder door haar lichaam verspreid, als een soort parasiet waar geen tegengif voor was. De angst of dit ooit nog wel te fixen was, was vanaf het begin al groot geweest bij haar. Nadat ze op bed kwam te liggen, dacht ze alleen maar aan wat er die avond allemaal gebeurd was. Het resultaat: Haar hartslag werd steeds sneller. Maar bij elke keer dat haar hart voor een moment samenkneep en weer ontspande, voelde ze zich alleen maar schuldiger. Ze was op slag verliefd geraakt, daar kon ze niet omheen, maar ze wilde niet dat Brandi daaronder ging lijden. De redhead was vast weggerend uit angst. Zoey wist niet wat er in het meisje haar hoofd rondging en dat zou ze waarschijnlijk ook nooit te weten komen, maar ze wilde niet dat Brandi verkeerd over haar ging denken. Natuurlijk, ze was een enorme idioot. Misschien zelfs wel een smerig, levend organisme, want wie viel er nou op hetzelfde geslacht? Nee, daar was ze nog niet helemaal overheen. Hoewel ze het van zichzelf accepteerde, kon ze het ergens nog wel vreemd vinden. En Brandi? Die zou het waarschijnlijk niet eens meer willen accepteren. Zelfs van andere mensen niet.

Het kwam er dus op neer dat ze waarschijnlijk iets van de redheads leven had verpest. Misschien had ze zelfs wel vertrouwen geschaad, voor zover de roodharige dat in haar gestopt had. Ze was toen in ieder geval terug op de motor gaan zitten nadat ze haar had laten vallen, maar betekende dat dat ze veel vertrouwen in de zwartharige had gehad? En als ze dat al had, was dat nu allemaal weg? Waarschijnlijk wel. Zoey keek eindelijk op en richtte haar bruine ogen op de tv, die zich links van haar bevond. Ze was op een willekeurige bank gaan zitten, met de voorwaarde dat hij leeg was en dat ze dus in haar eentje kon zitten. Vanaf de plek waar ze nu zat, had ze enigszins zicht op zo’n beetje alles van de woonkamer, dus ook de deur. Het was niet dat ze per se wilde zien wie er binnenkwam en wie er vertrok, maar nu ze erover nadacht, was ze op een zeer handige plek gaan zitten. Ze kon de rest van de mutanten in de gaten houden en Melody of Melissa gemakkelijk spotten, mochten ze ooit de motivatie hebben gevonden om hierheen te komen. Aan haar nichtjes had ze de afgelopen dagen niks laten merken. Dit was een probleem die ze zelf moest oplossen, dus de meiden wilde ze er niet bij betrekken. Niet alleen omdat ze zich er misschien mee gingen bemoeien, maar ook omdat ze niet wilde dat ze dachten dat ze te zwak was om dit alleen te doen. Nee, ze hoefde geen hulp. Bovendien hadden ze hun eigen kopzorgen ook nog.

Eén flits. Dat was alles wat nodig was. In één oogwenk had Zoey een rode kleur opgemerkt, die ze, ondanks de korte tijd die ze samen waren geweest, meteen kon herkennen. Paniek welde langzaam in haar op. Adrenaline begon opnieuw door haar lijf te stromen, hoewel het dit keer kwam doordat ze nerveus was. Anders dan die ene zondag. Haar hartslag rees. Zoey reageerde meteen en stond op van de bank. Deze kans mocht ze niet laten lopen. Niet voordat ze gezegd had wat ze wilde zeggen.

OOC: & Brandi
Terug naar boven Ga naar beneden
Brandi Grey
Brandi Grey
Class 3
Aantal berichten : 101

Character Profile
Alias: Sense
Age: 16
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptydi sep 17, 2013 8:50 am


 Gemengde gevoelens bleven al een week lang aanhouden. Ze wist niet wat ze moest doen en op momenten dat ze blijdschap uit hoorde te stralen begon ze te huilen en andersom ook. Wat ze wel wist was dat ze vanaf vorige week Zoey enorm ontlopen had. Zodra het stervensdruk in de kantine was, zat zij er ook ergens tussen verstopt. Hoewel haar rode haren pittig opvielen, was ze niet de enige mutant met zo'n kleur haar. Er zat verschil in qua contrast, maar daar had ze haar lengte voor. Ze was niet lang, als ze in een volgroeid graanveld zou staan, stond ze er zowat tot en met haar knieën in. De wind speelde met haar haar terwijl ze vanaf het strand haar weg terug naar het gebouw maakte. Het was laat en de oranje ondergaande zon begaf zich naar beneden richting de horizon, maar dat weerhield de redhead er niet van om een frisse neus te halen. In haar eentje, dat wel. Ze was niet goed in het gauw maken van vrienden, ze snapte er het nut niet van. Bovendien had ze ze nooit gehad. Nu had ze een poging gewaagd om haar vertrouwen in een meisje te stoppen, maakte die er vervolgens misbruik van. Ze schudde haar hoofd terwijl die droevig naar de grond gericht stond. Met haar handen in haar stoffen jas met knopen, merkte ze hoe het strandpad naar een stenen trap veranderde. Een zestal smalle treden scheidde de weg naar het schoolgebouw van het strand. Natuurlijk ook omringd door planten, maar dit was één van de doorgangen die Brandi vaak gebruikte. Haar gekrulde haar zwierf achter haar aan door een windvlaag die van voren kwam. De kou sloeg tegen haar huid aan. Hoewel het zomer was, viel de warmte nog wel eens sterk tegen.

Met een vrij wit gebleekte huid, doordat er geen zon of lamp op viel en de kou door haar huid en ook kleding gedrongen was, stapte ze de school binnen. Ze had een klein groepje mutanten gezien op het strand, die aan het spelen waren geweest met water. Waarschijnlijk moesten ze een mutatie hebben die hen lichaamswarmte op peil hield of zij had gewoon een lage weerstand. Als ze ook maar aan dat koude water dacht ontstond er kippenvel over haar gehele lichaam.
De warmte van kachels die aanstonden en vlakbij de openhaar vanuit de woonkamer verwelkomde haar, waardoor ze zich al een stuk beter voelde. Ze trok haar jas uit waarbij er een vrij laag donkerblauw uitgesneden topje tevoorschijn kwam met blote armen en schouders. Het was ook niet zo gek dat ze het koud had gekregen, nu ze er over nadacht. Gematcht met donkere skinny jeans en kleine hakjes liep ze bijna weg van de ingang, tot ze iets hoorde. Luid gebonk en geadem die ze eerder had gehoord en daadwerkelijk herkende. Het was toch niet? Wanneer ze aarzelend het hoekje om keek werden haar gedachten bevestigd. Het was inderdaad Zoey. Bang dat haar hakjes haar zouden verraadden, liep ze toch stevig door om hopelijk op tijd bij de trap te komen die naar de vrouwelijke slaapkamers zou leiden. Maar zodra ze stiekem even om draaide en gluurde, zag ze dat ze zichzelf bekend gemaakt had. De brunette had haar wel gehoord en gezien. Twijfelend bleef ze stil staan, met haar jas over haar armen geslagen en naar de grond kijkend terwijl ze op haar onderlip beet. Er was geen ontkomen aan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoey Williams
Zoey Williams
Class 2
Aantal berichten : 151

Character Profile
Alias: Plot Twist
Age: 17 Years~
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptydi sep 17, 2013 5:18 pm

Hoewel ze meteen was opgestaan na Brandi te hebben opgemerkt, duurde het toch een aantal seconden voordat ze zich naar het meisje kon bewegen. Aarzeling was wat haar tegenhield, maar ze besloot haar angsten en twijfels aan de kant te schuiven. Hoe moest de redhead zich wel niet voelen? Nee, zij moest juist de dappere zijn, vooral omdat dit alles haar schuld was. Vastberaden zette ze een aantal stappen richting de roodharige, merkend dat ook Brandi haar nu had opgemerkt. Zoey had verwacht dat ze zou wegrennen zodra ze wist dat zij hier aanwezig was, maar tot haar verbazing bleef de redhead gewoon op haar plek staan. Terwijl ze op haar afliep, nam ze het meisje in zich op. Brandi had een donkerblauw topje aan, waardoor haar bleke armen en schouders zichtbaar waren voor iedereen die langsliep. De meeste meiden zouden vast een moord doen voor haar figuur, realiseerde Zoey zich. Well, zij zou een moord doen voor Brandi zelf, dat was één ding dat zeker was. Vlug schudde ze haar hoofd, negeerde de rest van het meisje haar kleren en dacht juist aan de woorden die ze zou moeten spreken. Hoe deed je zoiets als dit? Normaal gesproken bood ze nooit haar excuses aan. Daar was ze of veel te koppig voor of het kon haar gewoon te weinig schelen. Dit was dus haar volgende probleem. Nu ze de moed eindelijk had, en de tijd ervoor kreeg, wist ze niet waar ze moest beginnen. Inmiddels stond ze nu stil voor de redhead, maar maakte geen aanstalten om haar vast te grijpen, mocht deze uiteindelijk toch ervandoor gaan. Dit omdat ze het niet erger wilde maken dan het al was en Brandi nog meer angst jegens haar te bezorgen.

“Brandi, ik moet met je praten,” was het eerste wat haar mond verliet. Zoey had ervoor gekozen het voorzichtig aan te pakken en haar duidelijk te maken wat haar intentie was. Hopelijk had de roodharige nu een idee van de bedoeling hiervan en zou ze het niet erg vinden om haar zwakke excuus aan te horen. De zwartharige haalde eens diep adem via haar neus en besloot om het diepe in te springen. “Wat er gebeurde in de game hall… Ik weet niet wat me bezielde, maar… Het was niet mijn bedoeling,” begon ze uiteindelijk. Een gevoel van ongemak bekroop haar. Dit kon ze echt voor geen meter, of wel? Bij ieder ander levend individu was ze allang gefrustreerd weggelopen, maar hier voelde dat niet goed om te doen. “Het spijt me echt ontzettend als ik je pijn heb gedaan.” Ondanks alles hield Zoey haar blik op Brandi gericht en dwong zichzelf om niet omlaag te kijken. Dat kon toch niet meer zodra ze in de blauwe ogen van de redhead keek.
Terug naar boven Ga naar beneden
Brandi Grey
Brandi Grey
Class 3
Aantal berichten : 101

Character Profile
Alias: Sense
Age: 16
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptydi sep 17, 2013 9:57 pm


Een wind dat door Zoey veroorzaakt werd, een zachte alsof er inderdaad iemand aangekomen of langsgelopen was, deed haar realiseren dat ze een vrij pittig uitgesneden shirtje aan had. Eén die haar lichaam sierde en veel van haar hals en snede tussen haar borsten liet zien. Hoewel niet alle aandacht daarop gevestigd hoefde te worden, gezien drie witte parelkettingen er boven hingen. Wanneer Zoey zo dicht bij haar stond merkte ze dat dit een gesprek zou worden en niet zomaar een simpele begroeting. De manier waarop ze bij elkaar stonden, het zorgde voor een gênante stilte. Brandi wist niet wat ze moest zeggen en het was duidelijk dat Zoey in dezelfde situatie verkeerde. Hoewel ze niet veel van liefde af wist en gênante momenten zoals deze, had ze het idee dat het niet normaal was. Het was toch altijd een jongen met een meisje? Of had Zoey dit op een andere manier bedoeld, vriendschappelijk? Lichtelijk raakte ze in paniek, terwijl de stilte nog altijd overheerste.

Hetgeen wat de stilte verbrak was dat ze nog altijd Zoey's hart wild hoorde bonken en inmiddels was die van haar erbij gekomen zodra ze haar stem hoorde. Even snel maakten ze een ritmisch geluid, wat leek op muziek. Ietwat rode blosjes vormden op haar wangen. Natuurlijk moest ze praten, er was geen uitweg mogelijk. Ze kreeg het idee om toch nog gauw de trappen op te vluchten, maar dat zou alleen maar laf overkomen en dat was ze niet. Tenminste, niet in gewone situaties. In deze wist ze niet precies wat te zeggen, vooral omdat de brunette voornamelijk ook stil gevallen was en ze nu eenmaal niet snel tegen anderen praatte zolang ze ze nog niet goed genoeg kende. Brandi knikte op de volgende woorden die de brunette tegen haar zei, voorzichtig maar met een serieuze blik op haar gezicht dat ze het begreep. ''Laat het rusten, vergeet het.'' Probeerde ze te zeggen, wist nog altijd niet bepaald goed wat ze het beste kon antwoorden. ''Ik ben erg moe.'' Loog ze, terwijl ze een hand onder haar jas vandaan haalde en met de palm van haar hand in haar rechteroog wreef. Ze was niet moe, maar ze zocht een uitweg om dit gesprek te ontwijken. ''Ik,'' zette ze voort, maakte oogcontact met Zoey en vanaf dat moment was ze haar tekst vergeten. Haar hart ging alleen maar harder bonken en plotseling stond ze daar als een loser met open mond. ''Dat heb je niet.'' Wist ze zich te herpakken, dit keer echter met een trilstem en voordat ze haar zwakte wou laten zien die uitstraalde op haar gezicht, draaide ze zich om. Ze liep niet weg, nog niet. De redhead kon het alleen even niet aan om Zoey aan te kijken. Wat gebeurde er in godsnaam nu met haar? Haar lichaam deed zo vreemd, ze voelde hoe haar huid gloeide, verlangende naar een aanraking. En haar hoofd leegde zich nog altijd niet van Zoey. Hoe kon dit gebeuren, wat was het en waarom? Zoveel vragen en ze kon het niet vragen, al helemaal niet aan degene die achter haar stond.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoey Williams
Zoey Williams
Class 2
Aantal berichten : 151

Character Profile
Alias: Plot Twist
Age: 17 Years~
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptydi sep 17, 2013 10:31 pm

Een simpele, bevestigende knik werd aan haar gegeven, voor er werd gesproken. Brandi vertelde haar dat ze het moest laten rusten. Het moest vergeten. Als het werkelijk zo simpel was geweest, dan had ze dat waarschijnlijk ook wel gedaan. Normaal gesproken liet ze het ook rusten. Vergat ze het. Dit was een heel andere situatie, waarvan ze niet kon uitleggen wat ze ermee wilde. Vergeten kon ze niet. Daar had ze nu al teveel nachten voor wakker gelegen. De redhead vertelde haar vervolgens dat ze moe was. Zoey begreep als geen ander dat het kon komen doordat ze ook wakker lag ’s nachts. Ze nam het Brandi ook niet kwalijk, aangezien ze zelf ook vrij moe was. Misschien een ander factor dat meespeelde met wat ze nu voelde. Op een ietwat schattige manier wreef het meisje in haar oog, wat haar vorige uitspraak alleen maar meer bevestigde. Zoey beet zachtjes op haar onderlip. Was dit haar schuld? De roodharige opende haar mond, sprak weer een woord, maar stopte abrupt in haar zin toen dan eindelijk oogcontact plaatsvond. Net als bij Brandi, rees haar hartslag voor de zoveelste keer in haar buurt. Zoey kon het niet uitleggen, maar telkens als ze in de blauwe ogen van het meisje keek, voelde ze zich als verloren. Men zei weleens dat je in iemands ogen kon verdrinken, maar tot vorige week wist ze niet wat ze zich daarbij moest voorstellen. Nu was het anders. Nu begreep ze dat gezegde. Brandi deed iets met haar en ze wist maar al te goed wat. Ergens dacht ze dat ze wel over de redhead heen kon komen na deze confrontatie, maar daar begon ze steeds meer aan te twijfelen. Hoe vaker ze naar haar keek, hoe meer Zoey haar wilde. Die gedachte vond ze eerlijk gezegd zelf maar niks.

De zwartharige merkte dat Brandi’s lichaamstaal omsloeg.  ''Dat heb je niet,'' sprak ze, waarbij haar stem begon te trillen. Meteen sloeg twijfel bij Zoey toe. Trilde haar stem nou omdat ze loog of omdat ze wilde verbergen dat ze loog? Of was het toch iets anders? Het volgende moment draaide de redhead zich om en even dacht ze dat ze weg zou lopen, maar dat gebeurde gelukkig niet. Haar schuldgevoel sloeg echter weer toe, opnieuw realiserend dat dit alles gewoon haar schuld was. Kon ze de tijd maar terugdraaien en dat ene moment fixen. Twijfelend deed ze nog een stap naar voren, richting Brandi, en hief haar rechterarm ietwat omhoog. Ze was niet zeker of haar volgende zet dingen zou verergeren of verzachten, maar dat risico durfde ze in principe wel te nemen. Langzaam en voorzichtig sloeg ze haar rechterarm om Brandi’s middel heen en trok deze zachtjes naar zich toe. “Het spijt me. Heb ik je verward?” fluisterde ze. “Ik kan het niet laten rusten, hoe graag ik het ook wil.” Ondanks dat ze zich dichtbij de redhead bevond, kalmeerde haar hartslag geleidelijk. De manier waarop dit gebeurde, werkte in ieder geval goed bij haar. Hopelijk werkte het net zo bij de ander. “Wat moet ik doen om het goed te maken?”
Terug naar boven Ga naar beneden
Brandi Grey
Brandi Grey
Class 3
Aantal berichten : 101

Character Profile
Alias: Sense
Age: 16
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptydi sep 17, 2013 11:17 pm


De neiging om terug naar buiten te lopen, haar kamer, waar dan ook was groot. Alleen kon dat niet. Niet als ze nog het laatste beetje fatsoen dat ze over had ook weg gooide. Hoewel ze hard kon zijn, kreeg ze het niet over haar hart bij Zoey en dat zette haar aan het denken. Een hand was verplaatst, in gedachten zonder dat ze het door had, van haar stoffen jas naar een van de drie parelkettingen die ze om had en begon afwezig aan een bolletje te draaien. Ze had zojuist haast harteloos gezegd dat de brunette het moest vergeten, maar zelfs zij kon dat niet. Vooral niet zoiets belangrijks als dit. Brandi wou zich omdraaien en toch ook weer niet, bang dat haar volgende beweging of woorden fataal zouden zijn en ze plotseling tot huilen uit zou barsten. Wat ze de laatste tijd had met huilen, ze had geen idee. Misschien dat dit een bijwerking was van het tijdreizen wat nog niet lang geleden gebeurt was of omdat haar leven een hele omslag daardoor had gekregen? Met daar bovenop nu dit incident. Was het wel een incident te noemen? Het was eerder een moment. Ach, ze wist het niet.

Ze had, door de gedachten gang heen, de stappen gehoord die Zoey had gezet en dichterbij gekomen was. Het punt was dat ze het niet aandurfde om haar aan te kijken, het onder ogen te zien en daar kwamen nu de gevolgen bij kijken. Een arm werd plotseling om haar middel geslagen en ze werd naar de meid toegetrokken. Hoewel ze hierdoor weer veel te dicht bij elkaar stonden en ze Zoey nu wel aan moest kijken, lukte het niet. Met haar ogen op de grond gefixeerd, haalde ze diep adem en hoopte dat haar stem niet zou trillen. ''Ik kan dit niet.'' Het week niet veel af van haar zwakke stem, maar het was een stuk minder geworden in de tussentijd. In tegenstelling tot die van haarzelf was Zoey's hart inmiddels wel gekalmeerd, terwijl die van haar daar geen moment aan wou denken. De fluisteringen van de brunette hielpen niet, ze kreeg er richtre rillingen en kippenvel van. Als er iets was dat ze wou dan was het naar haar kamer toe vluchten, maar ook dat was onverantwoordelijk. ''Niks, het is goed zo. Ik weet het niet wat je voor me kan doen en waarom zou je dat willen?'' Besloot ze op dezelfde volume terug te fluisteren, voor het geval er meerdere waren met vrij goed gehoor.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoey Williams
Zoey Williams
Class 2
Aantal berichten : 151

Character Profile
Alias: Plot Twist
Age: 17 Years~
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptywo sep 18, 2013 3:23 pm

Zoey keek Brandi verward aan. Ze kon dit niet? Wat precies? Vriendschap met haar sluiten? Als ze heel eerlijk was, dan had ze dat ook niet gedaan. Hell, ze was al weggelopen zodra ze zichzelf had zien staan. Ze vond het maar knap van de redhead dat ze was blijven staan en naar haar had willen luisteren, wetend dat ze zichzelf de kans niet had gegeven als de rollen omgedraaid waren geweest. ''Niks, het is goed zo. Ik weet het niet wat je voor me kan doen en waarom zou je dat willen?'' fluisterde de roodharige terug, een vraag die Zoey eigenlijk niet verwacht had. Als het nou gewoon bij ‘niks, het is goed zo’ was gebleven, had ze nog kunnen reageren dat het niet zo was. Dat ze een stomme idioot was en nooit nadacht over anderen hun gevoelens. Ze had de waarheid zonder problemen kunnen spreken, om er vervolgens weinig aan te kunnen veranderen. Ze had kunnen zeggen dat ze voor Brandi een uitzondering zou maken, dat ze wel aan haar wilde denken, want ook dat was de waarheid. Maar die ene vraag? Die veranderde haar hele antwoord. Waarom zou ze iets willen doen om het goed te maken? Als ze zoiets vaker had voorgesteld, had ze de rede misschien geweten. “Ik weet het ook niet,” reageerde ze uiteindelijk. “Ik wil je gewoon laten zien dat ik spijt heb… En misschien opnieuw kan beginnen?” Ja, dat was wat ze wilde. Een nieuwe, frisse start. Eentje waarbij ze het niet meer kon verpesten. Zoey wilde koste wat het kost Brandi te vriend houden, zelfs al wilde ze zelf meer. Het was gewoon niet eerlijk voor de redhead, of wel? Ondanks haar wensen, vergat ze de ander niet. Als zij geen vrienden meer wilde zijn, dan moest Zoey zich daar maar bij neerleggen en haar keuze respecteren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Brandi Grey
Brandi Grey
Class 3
Aantal berichten : 101

Character Profile
Alias: Sense
Age: 16
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptydo sep 19, 2013 5:57 pm


Zoey's antwoord kwam al snel, alsof ze zich er op voorbereid had maar ze wist dat dat niet zo was. Die reactie die zij namelijk aan de brunette gegeven had had haar antwoord helemaal verdraait en bovenal haar emoties. Ze wilde laten zien dat ze spijt had en dat ze eventueel opnieuw konden beginnen. Was dat echt wat ze wou, of was het een excuus om te vergeten wat er in de game hall gebeurd was? Bedoelde ze dan ook dat ze alle pret die ze samen hadden gehad vergaten? Elkaar opnieuw voorstelden, als vreemdelingen? Die nu zo dicht bij elkaar stonden alsof ze een koppel waren? Brandi wist het niet, schudde haar hoofd en week haar blik af die ze voor heel even op Zoey haar ogen gericht had staan. Dit was niet wie ze was. Wie ze werkelijk was, dit meisje met plotselinge gevoelens. Ze was kei en kei hard en het werd eens tijd dat ze dat liet zien. IJskoud duwde ze de meid haar arm weg, liep naar achter en schudde even een plukje van haar ogen vandaan. Een krul die terugdeinsde op de plek waar hij hoorde, bij de rest van haar rode haren. ''Hoe wil je opnieuw beginnen als je niet eens weet wie ik ben? Dat wat ik je heb laten zien is echt gebeurt. Dat was mijn leven. Tot twee maanden terug.'' Ze stopte, keek even naar een muur en herpakte haar jas terug in haar armen. ''Geloof me, je wilt mij niet leren kennen. Ik ben erger dan het lijkt.'' Ze nam langzaam nog een paar stappen terug en haar blik veranderde. Naar één die zei dat ze daar maar beter kon blijven staan, of er stond iets op haar te wachten dat ze niet leuk zou vinden. Hoe kon ze dan ook maar één gedachte hebben gehad dat ze hier contact wou hebben. Ze geloofde dat ze echt vrij was, maar ze zou voor eens en voor altijd opgesloten zitten in zichzelf. Leven met hetgeen wat er gebeurd is, dat was de harde waarheid. ''Vergeet het, wat gebeurd is, is gebeurd,'' Lichtelijk hoofdschuddend merkte ze hoe duister ze plotseling geworden was. Ze had er vaker last van, vooral 's avonds wanneer de maan verscheen en de dag veranderde naar grauw en donker. Dan kwamen alle demonen terug die ze overdag van zich kon weerhouden. Brandi herinnerde zich de zweepslagen die ze had gehad, voelde het branden op haar rug alsof het voorbestemd was dat ze het niet mocht vergeten. Het achter zich mocht laten. ''Eén stap dichterbij en ik zal je laten voelen wat pijn is.'' Dreigde ze gevaarlijk, sneerde donkere ogen naar die van Zoey.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoey Williams
Zoey Williams
Class 2
Aantal berichten : 151

Character Profile
Alias: Plot Twist
Age: 17 Years~
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptydo sep 19, 2013 8:30 pm


Zoey voelde zich steeds meer verward. Brandi keek uiteindelijk niet alleen van haar weg, maar duwde ook nog eens haar arm aan de kant en nam een paar passen naar achter. Had ze soms iets verkeerds gezegd? Het was juist de bedoeling dat ze het beter maakte, maar in plaats daarvan maakte ze het blijkbaar juist erger. Had ze haar eerste vriendschap op deze school werkelijk alweer verpest? De redhead opende haar mond en begon te vertellen. Zoey liet haar gewoon haar gang gaan en wachtte geduldig tot ze was uitgesproken, waarbij ze de woorden in zich opnam en een gepaste reactie ervoor bedacht. De laatste gesproken woorden deden haar echter pijn. Was dat een dreigement? Had ze het werkelijk zo ver laten komen dat Brandi haar begon te dreigen? Heel even kreeg ze een déjàvû moment, maar dat probeerde ze van zich af te schudden. Nee, dit was geen Sam waar ze mee te maken had. Met de roodharige viel nog wel te praten. Dit moest ze gewoon voorzichtig aanpakken. “Als je werkelijk zo slecht bent als je zegt, waarom heb je me dan niet allang laten voelen wat pijn is?” begon Zoey. Ze bleef nog op haar plek staan, maar was niet van plan om daadwerkelijk te gehoorzamen. Niemand commandeerde haar om iets te doen. Zij was juist degene die anderen hoorde te vertellen wat ze moesten doen. “Je hebt al vaak genoeg de kans gehad. Vooral… Toen,” ging ze verder, indicerend naar het incident na hun race. In plaats van haar aanvallen, was Brandi juist van haar weggerend. Hoewel zoiets ook pijn had gedaan, was het de minst agressieve keuze die ze had kunnen maken. Of in ieder geval van de meest kwetsende keuzes. Ze hadden er natuurlijk ook over kunnen praten. “Bovendien geloof ik dat ik dit al eerder heb gezegd, maar het interesseert me niet of er iets mis met je is. Ben je erger dan het lijkt? Prima. Laat het me maar zien dan,” vervolgde ze, waarna ze één stap richting Brandi deed met een resolute blik in haar ogen. “Ik heb al eerder gezegd dat ik geen opgever ben.” Een tweede stap richting de roodharige werd gezet, maar verder dan dat kwam ze niet. Ze wilde het meisje niet uit haar tent lokken, gewoon laten zien dat ze er was. Dat ze zich geen zorgen hoefde te maken over dat soort details. Dat was namelijk iets waar vrienden niks om hoorde te geven. Zeker niet als je meer dan vrienden wilde zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Brandi Grey
Brandi Grey
Class 3
Aantal berichten : 101

Character Profile
Alias: Sense
Age: 16
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptydo sep 19, 2013 10:44 pm


In het licht waarin ze stond leek haar huid juist nog meer wit te gloeien dan het al deed. De rode blosjes waren inmiddels abrupt weggetrokken wanneer ze een switch van emoties had gehad. Het vreemde was alleen dat Zoey niet uit angst ook haar afstand genomen had. Ze was een waaghals, zo had ze haar dan ook ingeschat en zeker niet onderschat. Maar het feit dat Brandi vrij erge dingen met haar mutatie geleerd had, daar zou ze Zoey zeker snel mee afschrikken als het even kon. Ze begon over het incident dat ze gehad hadden in de game hall. Dat ze toen ook hetzelfde al kunnen doen, maar ze had niet gedaan had. Dat klopte. Maar ze had het niet gedaan, uit een moment van zwakte. Ze had heel vaak zwakke momenten op avonden zoals deze. Nu was het tot haar doorgedrongen dat ze geen muren om zich had staan die haar zou beschermen tegen deze emotie uitbarsting en het was tijd. Tijd om die op te zetten en waarom niet te beginnen bij degene die opnieuw met haar wou beginnen. Ze verroerde zich dit keer niet wanneer ze zei dat ze het kon laten zien. Geen knipper was bij haar te blinken. Enkel een grijns die dit keer anders was. Alsof iets haar overgenomen had. Er was weinig meer over van de onschuldige Brandi die ze net nog was geweest. Haar stem veranderde daarbij. Werd zwaarder, sexier als ze zachter ging praten. ''Dat is een foute zet.'' Bracht ze uit. Haar ogen werden zwart, puur zwart. De blauwe gloed was verdwenen. De huid rondom haar ogen begon duisterder te worden, haar aderen kwamen dichterbij de top van haar huid te staan. Vliegensvlug schoot er een hand van onder haar jas vandaan, richtte die op het volle lichaam van Zoey. Ze wou het zien? Dan kon ze het krijgen. Lichtelijk de controle kwijt over haar kracht, haar onschuldige persoonlijkheid van binnen schreeuwende om vrijheid, bouwde ze steeds meer muren op met de tijd die langzaam verstreek. Ze zag hoe de afstand tussen hen in zelfs korter geworden was. Dus de brunette waagde het erop, had daadwerkelijk twee stappen haar richting op gezet. Ze focuste haar aandacht op Zoey haar longen, dat was het eerste waar ze mee zou beginnen. Een beetje druk uitoefenen. Alsof ze ze echt vast hield, begon ze ze fijn te knijpen. Het zou al gauw benauwd bij het meisje worden, lucht happen was een gevolg van wat de meeste van haar slachtoffers gedaan hadden. Smekende om te stoppen, dat gepiep klonk als klassieke muziek in haar oren. Ze draaide haar hand met de handpalm naar beneden, kneep haar vingers bij elkaar alsof het een klauw was. Grijnzend bewoog ze haar hoofd schuin, had nog altijd niet geknipperd met haar wimpers. Nu was het haar beurt om stappen haar richting op te zetten en dat deed ze ook. Liep als een jager om haar heen, zette langzame stapjes. Ze genoot van het aanzicht, zoals ze vaker deed. Hield nog altijd haar hand in dezelfde positie, bleef lucht aftappen tot ze uiteindelijk flauw zouden vallen. Ze had er alleen niet bij stil gestaan dat Zoey in dit geval niet vastgebonden zat en geen kant op kon. Eén afleiding en ze was uit haar concentratie gehaald.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoey Williams
Zoey Williams
Class 2
Aantal berichten : 151

Character Profile
Alias: Plot Twist
Age: 17 Years~
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptyvr sep 20, 2013 12:48 pm


Het eerste wat ze opmerkte, was de grijns die op de roodharige haar gezicht stond. Het was een grijns die haar kippenvel bezorgde, die een rilling over haar rug liet lopen en haar liet zien dat dit een compleet andere Brandi was. Nee, dit was absoluut niet de Brandi die ze had leren kennen. Het was alsof ze nu tegenover een geheel andere persoon stond. Dat gevoel werd alleen maar versterkt toen de redhead haar mond had geopend en meedeelde dat het een foute zet was geweest. Zoey moest toegeven dat ze angst in haar op voelde wellen, maar dat ging ze natuurlijk niet toegeven en dat liet ze al helemaal niet zomaar gebeuren. Net zoals met alle andere negatieve gevoelens, begon ze hier ook tegen te vechten. Zelfs al was dit een heel andere kant van Brandi, het was nog altijd degene waar ze als een blok voor was gevallen. Het was nog altijd de eerste andere mutant op deze school waar ze contact mee had gelegd en lol mee had gehad. Buiten haar nichtjes dan. Zoey bleef als verbluft op haar plek staan toekijken hoe de redhead meer veranderde. Een alarmbelletje begon in haar hoofd te rinkelen, maar bewegen deed ze niet. Ze was niet van plan om zomaar weg te rennen. Dat was niet haar stijl. Ze had het zelf gezegd, of niet? Als ze hier ter plekke stierf, dan was het haar eigen schuld geweest. Niet die van Brandi. De zwartharige maakte bijna van schrik een sprongetje in de lucht toen de ander haar hand tevoorschijn schoot, alsof die al die tijd verborgen lag te wachten op het kunnen vangen van haar prooi. En het leek erop dat de eigenaar van die hand haar prooi al gekozen had.

Het ene moment keek Zoey afwachtend naar de hand, het volgende moment voelde ze alsof er iets in haar lichaam werd samengeknepen. Aan de manier waarop haar ademhaling uit de hand liep, gokte ze erop dat het haar longen waren. Het duurde niet lang of ze begon naar adem te snakken, terwijl de druk en pijn erger werd. Heel even liet ze een kreun van pijn horen, maar ook daar verzette ze zich hevig tegen. Dat ‘plezier’ gunde ze deze Brandi niet. Helaas kon ze zich niet tegen alles tegelijk verzetten en boog ze lichtelijk voorover, omdat ze de pijn steeds minder kon verdragen. Hierdoor kreeg ze niet mee wat de redhead precies deed, maar ze merkte wel dat deze haar kant op kwam gelopen, om haar heen cirkelde en steeds dichterbij kwam. Zoey wist dat, als ze nu niks deed, ze waarschijnlijk zou flauwvallen en misschien wel aan haar einde kwam. Dat stond ze alleen niet toe. Niet zonder terug te vechten. Zodra ze Brandi weer terug in haar vizier kreeg, schoot haar rechterhand naar de uitgestoken ledemaat van de roodharige en wikkelde haar vingers om diens pols. Het was zwakker dan ze bedoeld had, maar ze probeerde het zo stevig mogelijk vast te houden, voor zover ze dat kon. Terwijl ze dit deed, keek ze op, zodat ze Brandi recht in haar ogen kon kijken, in tegenstelling tot het zien van haar onderlichaam omdat ze voorovergebogen stond. De blik in haar ogen was, ondanks de omstandigheden, niet veranderd. Hoewel ze in het begin angst had gevoeld, had ze nog altijd die vastberadenheid in haar ogen staan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Brandi Grey
Brandi Grey
Class 3
Aantal berichten : 101

Character Profile
Alias: Sense
Age: 16
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptydo sep 26, 2013 7:56 pm


Gehoorzaam naar haar slechte persoonlijkheid kneep ze de longen van Zoey steeds een stukje verder dicht. Alsof het een stressbal was, zo'n gevoel gaf het samenknijpen in haar hand. Ze voelde zichzelf tot leven komen, het beest wat al die tijd in haar gevangen zat eindelijk bevrijd worden. Het gevaarlijke beest wat haar binnen de kortste keren zo over kon nemen dat er geen houden aan was, tot die getemd werd door lust van marteling en moord. Zo bleef haar persoonlijkheid in balans. Het enige wat ze niet verwacht had was dat Zoey daadwerkelijk de kracht vond om met een aantal vingers haar pols te pakken en niet meer los te laten. Ze zaten er zodanig omheen geklemd dat ze automatisch naar de brunette haar ogen zocht. Gauw genoeg vonden ze elkaar en Brandi ontsnapte uit een sterke focus die ze had gehad. De aanraking was niet pijnlijk geweest en meestal was zoiets wel nodig om haar eruit te trekken, maar dit keer was het anders. Verrast keek ze naar Zoey, terwijl haar ogen terugkeerden naar helderblauw in plaats van zwart. Evenals haar huid, de aderen trokken zich verder weg van de bovenste laag vandaan en werd witter. Zoals het gewoonlijk was. Ze had gezien hoe er geen enkel spoortje angst in Zoey's ogen te vinden was, de rest van haar lichaam had niets verraden. De moordlustende blik op haar gezicht maakte plaats voor een onschuldige en ze voelde hoe dat korte moment een heleboel energie weg gesloopt had. Ze deinsde naar achter, een geschrokken blik en met wijd open gesperde ogen keek ze naar de brunette. ''Wa-wat is er gebeurd?'' De redhead wist niet wat er gebeurd was, terwijl ze dat vaak genoeg wel wist. Een korte black-out was gekomen doordat haar andere persoonlijkheid er abrupt mee gestopt was. Verward liep ze hoofdschuddend achteruit. Ze had niet. Nee. Dat kon niet gebeurd zijn. Ze had Zoey geen pijn gedaan. Snel zette ze haar tanden in haar onderlip. Zo hard dat ze inmiddels bloed tekende en er tranen in haar ogen sprongen. Ze had dit niet gewild. Waarom was ze niet gelijk naar haar kamer doorgerend? Dan was dit niet gebeurd en had ze zichzelf niet verder als een freak in het openbaar geshowd. Nu kon ze het zeker wel vergeten. Niet alleen om de mutanten hier hun vertrouwen te krijgen maar zeker ook leren te vertrouwen. ''Ik heb niet- ik, heb ik?'' Ze kwam niet uit haar woorden, ze kwamen er eerder stotterend en paniekerig uit dan dat ze zelfverzekerd klonk. Heel even had ze afstand genomen, wou niet dat Zoey dichterbij kwam. Niet nadat ze dit gedaan had en bovendien zag ze dat de brunette ook in een moeilijke positie gestaan had. Er was nauwelijks zuurstof te vinden en dat had ze zelf ook in de gaten. Voor ze het wist was ze terug naar voren gevlogen, had de meid bij haar pols gepakt zoals het omgekeerde gebeurd was in de game hall en sleurde haar mee naar buiten. Rennende door de houten deuren heen zocht ze haar weg naar de donkere sterrenhemel, naar een bankje dat niet ver van de school verwijderd stond en gewoon op het schoolplein bevond. Daar zette ze zichzelf neer, liet aan Zoey de keuze of ze bleef staan voor adem of mee kwam zitten. De kou die tegen haar blote huid aansloeg merkte ze niet eens, het eerste waar ze voor moest zorgen was Zoey en dan pas zichzelf. ''Het,'' begon ze, boog voorover en zette haar handen in haar rode haren terwijl ze naar de grond staarde, ''het spijt me, okay.. Ik.'' Ze ademde diep door haar neus heen, sloot haar ogen. ''Ik wist niet dat het zou gebeuren, daarom blijf ik liever weg van de mutanten hier.'' Legde ze uit, wist dat ze hun band nu helemaal naar de klote geholpen had.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoey Williams
Zoey Williams
Class 2
Aantal berichten : 151

Character Profile
Alias: Plot Twist
Age: 17 Years~
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptydo sep 26, 2013 10:35 pm


Zoey voelde hoe er steeds minder lucht in haar longen bleef zitten. Het werd als het ware uit haar longen geperst en nieuw zuurstof werd niet toegestaan, hoe graag ze dat ook wilde. Gelukkig had ze, door middel van haar daaropvolgende actie, een mogelijkheid gecreëerd om Brandi uit haar trance te krijgen. Het duurde niet lang of de roodharige was haar focus kwijt, waardoor ze weer normaal scheen te worden en zij weer adem kon halen. En dat deed ze ook. Zodra ze voelde dat ze vrijheid had verkregen, snakte ze meteen een hele hoop lucht naar binnen. Pas op dat moment besefte ze zich wat de ernst van de situatie was geweest, had ze Brandi niet uit haar concentratie gehaald. Nadat ze een derde keer diep in en uit had geademd op een manier die alles behalve kalm leek, voelde ze dat de redhead naar achteren stapte en zich op die manier uit haar greep losrukte. Goed, zo stevig had ze het meisje nu ook niet vastgehad, maar ze had eigenlijk ook niet doorgehad dat ze haar nog vasthad. Al snel kwam de vraag wat er gebeurd was. Zoey wilde wel antwoord geven, maar was te druk bezig met op adem komen. Bovendien wist ze het zelf ook niet echt. Langzaam kwam ze overeind, haar ademhaling nu weer vrij normaal. Brandi, daarentegen, leek alles behalve kalm te zijn. Het was duidelijk dat de roodharige geen idee had van wat er gebeurd was. Alsof één of ander vreemd monster haar van binnen had overgenomen. Iets wat Zoey, zonder er moeilijk over te doen, zou geloven, want deze onschuldig uitziende Brandi was compleet het tegenovergestelde van wat ze net had meegemaakt. Was dat haar mutatie? Of kwam het door het verleden waar ze een stukje van had gezien?

Verrast staarde ze naar haar pols toen ze voelde dat hij werd vastgegrepen. Zoals ze al had gedacht was het de bleke hand van haar metgezel, die haar inmiddels mee door de gangen trok. Zoey liet het gewoon gebeuren. Ze voelde zich nog altijd een beetje licht in haar hoofd vanwege het gebrek aan zuurstof en had hier dus geen gedachtes over. De woorden die Brandi daarnet had gestotterd kwamen niet eens bij haar over. Ze hoorde ze wel, maar ze registreerde ze niet echt. Algauw merkte de zwartharige dat ze naar buiten was geleidt en dat degene die haar hierheen had gebracht op een bankje in de buurt ging zitten. In eerste instantie liet ze haar blik over het schoolplein glijden, die zwak belicht werd door de verlichting eromheen, zodat ze opnieuw op adem kon komen van de tocht naar hier, maar toen ze Brandi haar excuses hoorde aanbieden, begaf ook zij zich naar het bankje. Ze nam plaats naast de redhead en luisterde naar haar verdere woorden, waarna ze probeerde een antwoord of reactie te verzinnen hierop. Dat ging nogal lastig als je je nog altijd duizelig voelde, maar ze was het immers wel gewend om onzin uit te kramen, mocht dit op het moment gebeuren. Zoey opende haar mond, realiseerde zich dat ze waarschijnlijk niks zinnigs kon uitbrengen en sloot hem weer. Het was meer dan duidelijk dat het meisje spijt had van haar acties, gezien de manier hoe ze op het bankje zat. De drang om een arm om haar heen te slaan was groot, maar ze werd tegengehouden door het gebruikelijke gevoel. Een gevoel die haar vertelde dat ze dit niet hoefde te doen. Die had ze verkregen omdat ze opgroeide met weinig lichamelijk contact tussen vrienden. Jongens waren niet zo ingesteld en als ze al lichamelijk contact had met hun, was het omdat ze elkaar omduwden of speels begonnen te slaan. Melody en Melissa waren de enigen die ze echt knuffelde, buiten haar ouders om, hoewel zij altijd de aanstichters waren. Zij liet het op zulke momenten gewoon over zich heen komen. Goed, er waren uitzonderingen. Zoals dat zij een knuffel nodig hadden. Die gaf ze dan ook wel, maar alleen omdat ze zich op zo’n moment als oudere zus diende te gedragen. Een drang die ze al die tijd al voor beide meisjes had gevoeld sinds ze hen leerde kennen.

Ondanks haar gebruikelijke principes kreeg ze het toch voor elkaar om zichzelf over te halen en een arm om Brandi heen te leggen. Het voelde vreemd om dit te doen bij iemand waar je dit niet bij gewend was, maar tegelijkertijd voelde het ook fijn. Misschien kwam het door haar niet zo stiekeme crush op de roodharige, misschien ook niet. “Hey, ik vroeg er zelf om,” begon ze, proberend de ander gerust te stellen. Het was niet eens een leugen. Ze had er letterlijk zelf om gevraagd, toch? “En het spijt me, maar van mij kom je niet zo gemakkelijk af,” voegde ze er met een lichte grijns aan toe. Ze wist niet hoe het kwam, maar ze voelde zich nog steeds best op haar gemak. Zeker nu ze wist dat de Brandi die ze kende naast haar zat en niet die vreemdeling die ze in de woonkamer had gezien.
Terug naar boven Ga naar beneden
Brandi Grey
Brandi Grey
Class 3
Aantal berichten : 101

Character Profile
Alias: Sense
Age: 16
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptywo okt 02, 2013 10:02 pm


Zichzelf hatende boog ze voorover, greep naar haar bloedrode haren die op haar achterhoofd zaten. Starende naar de donkere grond, stootte ze een zachte zucht uit die in haar oren vele malen harder klonk. Hoofdpijn begon terug te komen en ze had niets in kunnen nemen qua pillen die ze eerder in de ziekenzaal gekregen had voordat ze haar eigen kamer toegewezen kreeg. Wanneer ze zulke zwakke momenten zoals nu had, werd de grens van haar gedachten lees mutatie alleen nog maar lager. Ze kon het nu minder onder controle houden en hoorde van alles door elkaar heen. Ook al waren er weinig mutanten op het schoolplein, ze hoorde er meer dan ze moest. Daarbij het conflict van haar en Zoey erbij invoegend, tezamen met de frustraties waar ze in zat over de brunette. Het maakte haar er niet makkelijker op. Ze kneep haar ogen fijn dicht, probeerde zich te concentreren op het weghalen van de stemmen. Maar des te meer ze dat deed, des te erger de stemmen alleen maar werden. Ze wou het niet horen. Niet nu. Nooit niet. 'Damn, hoe graag ik jou lichaam zou willen zien en-' Een andere gedachte overstemde die meteen. 'Die blonde haren moeten echt afgeknipt worden, ik haat haar, ik haat haar, ik haat ha-' 'Begraaf me, ik wil hier niet langer meer zijn. Klote training vandaag, die bit-' Brandi hoorde Zoey's stem nauwelijks en stond in een vlug moment gehaast op, liep een aantal stappen van de brunette vandaan met haar vuisten gebald. Ze wilde het uitschreeuwen, wou die zinnen en beelden niet zien. Beelden van de mutanten hun leven, wat ze meegemaakt hadden en waar ze van droomden. Een plotseling filmpje schoot door haar hoofd, speelde als het ware voor haar ogen af. Zo levensecht. Ze herkende de ruimte niet, maar zag duidelijk dat het een slaapkamer was. Dit keer was de situatie anders. Ze zag het niet van bovenaf, maar vanuit haar eigen ogen. Dat ze het zelf was. Haar armen boven haar hoofd gelegd, vrijwillig om te bewegen. Behalve dat er iemand naast haar lag. Niemand minder dan Zoey. Geschokt viel haar mond open, al had ze het niet in de gaten. Al gauw drukten elkaars lippen terug op elkaar. Haar handen streelden voorzichtig door Zoey's haren, speelden met lokken die zich afweken van de rest. Ze wou het stoppen, maar vreemd genoeg lukte het niet. Ze sloot haar ogen, al voelde ze het nog altijd doorgaan. Dat de dekens van het bed en het matras zelf comfortabeler waren dan ze ooit gevoeld had, zelfs in vergelijking met het bed wat ze bezat. Het beeld stopte plots, waardoor Brandi terug bij bewustzijn kwam en de duisternis in zich opnam. Heel even stond ze daar, wist niet hoe ze dit moest uiten en besloot uiteindelijk voor woede te gaan. Ze draaide zich om, liet haar ogen wennen aan het figuur wat nog altijd op het bankje zat. Nu wist ze het zeker. Het was Zoey en ze had het niet kunnen stoppen om dat ongewenste te zien. Nog altijd met haar vuisten gebald, liep ze op de brunette af en voor ze het zelf doorhad had ze haar benen om de heupen van die de brunette geklemd. Met haar rechter onderarm geklemd tegen de keel van het meisje aan en beide richting de leuning van het bankje gekeerd, ontstond er een vuurvlam in haar ogen. Dit keer was het niet haar andere persoonlijkheid, maar haar enige echte zelf die eens haar woede kwijt moest. Samengemengd met verdriet. ''Wat was dat?!'' Siste ze ijskoud, waardoor er, tezamen met de wind die voorbij vloog, kippenvel op haar armen ontstond.
Terug naar boven Ga naar beneden
Zoey Williams
Zoey Williams
Class 2
Aantal berichten : 151

Character Profile
Alias: Plot Twist
Age: 17 Years~
Occupation:
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Emptywo okt 02, 2013 10:29 pm


Frustratie kwam al snel bij Zoey opzetten. Niet om wat er aan de hand was, maar meer omdat ze Brandi zo in gevecht met zichzelf zag zitten. Ze kon niets doen. Als ze iets haatte, dan was het wel dat ze niet iets kon doen. Dat hoefde niet per se iemand helpen te zijn, maar ook gewoon een simpel gebaar als verveling frustreerde haar al snel. Ondanks dat ze zich zo voelde, bleef het een feit dat ze Brandi niet kon helpen. Ze kon niet in de redhead haar hoofd kijken en haar dingen uitleggen. Al helemaal niet als ze niet wist waar het meisje nu eigenlijk aan dacht. Het enige wat ze kon doen was haar proberen te kalmeren, maar dat ging moeilijk als het waarschijnlijk door jou kwam dat iemand zich zo voelde. Ze had nog nooit zo’n hevige tweestrijd met zichzelf gevoerd. Moest ze of moest ze niet? En wat moest ze eigenlijk? Zielige woordjes vertellen, in de hoop dat het Brandi op zou vrolijken? Nee, zij wist wel beter dan dat. Woorden werkten niet bij iedereen. Er waren zat mensen die niet in lege woorden geloven en dachten dat het leugens waren. Zelfs haar vrienden hadden vaak in de knoop gelegen hiermee. Zoey besloot wijselijk haar mond te houden, maar opende vrijwel direct haar mond toen ze zag dat de roodharige van het bankje opstond en met gebalde vuisten van haar wegliep. Was ze kwaad? Had ze soms weer iets verkeerds gezegd? Had ze haar arm niet om haar heen moeten leggen…? Met de minuut werd ze steeds gekker van zichzelf. Hoe kwam het dat één enkele meid haar zo onzeker liet voelen, alsof ze haar hele leven al zo was geweest? Zij was niet onzeker. Nee. Zoey Williams was alles behalve dat. Maar zodra ze binnen een straal van honderd meter van Brandi was, leek die zelfverzekerdheid als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Ze was even vergeten dat liefde pijn deed, terwijl dat eigenlijk haar enige ervaring met die emotie was.

Wat er enkele tellen later gebeurde, ging veel te snel voor haar. Brandi had zich abrupt naar haar teruggedraaid, liep nog altijd kwaad op haar af en zat uiteindelijk bovenop haar; maar op zo’n manier dat Zoey niet kon ontsnappen, zelfs al zou ze dat willen. De positie waar ze nu in kwam te zitten was op zijn zachtst uitgedrukt alles behalve fijn, maar gezien de situatie waar ze zich in leek te verkeren, besloot ze daar geen opmerking over te maken en het gewoon te verduren. Net als haar hartslag, die weer besloot te stijgen. Hoe makkelijk ging het wel niet om haar hart zo tekeer te laten gaan? Veel te makkelijk als je het haar vroeg. Al was het in deze situatie wel heel verkeerd. Terwijl de redhead haar onderarm tegen Zoey’s keel aandrukte, werden al snel woorden gevormd. Het was een vraag geweest, maar de manier waarop die gesteld werd deed mijn denken dat het meer een eis was. Een eis op een antwoord. Eentje die Zoey niet wist, omdat ze de vraag niet begreep. Het duurde even voordat ze haar stem weer terug had gevonden, nog altijd verward door de actie van Brandi. Wat had haar tot dit geleid? Had ze soms, zonder het te weten, het meisje weer op haar tenen getrapt? Dat zag ze eigenlijk nog wel gebeuren. “Wat was wat?” vroeg ze, nog altijd verbaasd, hoewel ze een poging deed om nonchalant te klinken. Ze moest toegeven dat ze net even geschrokken was geweest door de plotselinge actie en dat ze net pas was bekomen. “Ik weet niet waar je het over hebt?”
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
Feeling Sorry Empty
BerichtOnderwerp: Re: Feeling Sorry   Feeling Sorry Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Feeling Sorry
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Feeling Free {Open}
» i'm feeling hunted & norah
» [ OPEN ] Well, the feeling ain't mutual bro.
» [Closed] Feeling like a villain
» Feeling frightened up with things that I don't know [&Emma]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: General :: Lounge :: Bin-
Ga naar: