It really presents nothing. [Kat]

Er was serieus niets fijner om vervolgens nog eventjes tegen elkaar aan te liggen, want hoewel ze wel hield van de actie die eraan vooraf ging vond ze het ook leuk om vervolgens nog even te knuffelen. Ze was niet dat ‘kind of girl’ die meteen weg weer weg race’de alsof het eigenlijk allemaal geen betekenis had. Want dat had het wel. Als Kat besloot om ervoor te gaan dan kwam dat ook omdat ze je leuk vond, en dan niet in de zin van meteen een relatie ofzo of dat ze gelijk haar hele leven met je wilde delen en niemand anders, want dat ging dan wel meteen een beetje ver. Nee en Kat was tenslotte ook niet goed met relaties, ze vond namelijk elke dag wel weer een nieuw iemand die ze leuk zou vinden. Wat ook niet zou betekenen dat ze de anderen meteen zou vergeten, nee want Hall zou misschien wel het geluk hebben om haar vaker over de vloer te krijgen, zeker als hij die pizza’s ging bakken. Kat was alleen nogal snel van iemand gecharmeerd en voelde zich snel aangetrokken tot knappe mensen, dat was gewoon een feitje en ze ging er ook niet over liegen.

Zachtjes aaide Hall haar langs haar rug, van boven naar beneden en tot aan haar haren. Iets waar Kat zich rustig op concentreerde terwijl haar ademhaling nog een beetje aan het bijkomen was. Hoewel ze toch een betere conditie had dan elk ander meisje ging ze er toch vaak helemaal in op en een snelle ademhaling was gewoon niet aan te ontkomen. Ze draaide zich eventjes om bij een vraag die in haar op kwam en eigenlijk al eerder wilde stellen. Hij opende zijn ogen weer en keek haar aan met een trage maar bijna tedere glimlach. Daarbij haalde hij ook even zijn hand van haar rug af en liet deze vervolgens langs haar arm glijden. Zijn blik veranderde weer terug in zijn charmante scheve grijns en keek ook even naar het blad op de deur die ze bedoelde. ‘Gezonde competitie tussen mij en Devon.’ Vertelde hij met speelsheid in zijn ogen waarop ze hem even nieuwsgierig aankeek. ”Je kamergenoot?” Vroeg ze even benieuwd. ‘Jij bent het streepje aan mijn kant, Denni en Taylor zijn de streepjes aan zijn kant.’ Legde hij vervolgens uit waarop ze lachend haar wenkbrauwen ophield. Ah, dus ze hielden een wedstrijdje met meisjes die wisten te versieren, en Kat was dus blijkbaar zijn eerste streepje. Nu zou hij dan ook haar eerste streepje zijn, want hij was de eerste op het eiland dan. ‘Devon heeft het net iets gemakkelijker dan mij,’ Vertelde hij vervolgens en zweeg even terwijl hij haar weer aankeek. Ze snapte waarschijnlijk al waarom, hij was misschien nog geen meisjes tegen gekomen die zijn mutatie konden tegenhouden. Ze liet een brede glimlach zien. ”Nou, ik ben trots dat ik je eerste streepje mag zijn dan.” Grapte ze met die onschuldige glimlach weer op haar lippen. ‘Maar als ik erop wil oefenen zal ik je hulp nodig hebben, zoveel als ik maar kan.’ Zei hij ook nog waarop hij zich even voorover boog om haar een korte kus op haar lippen te drukken en zijn hand langs haar wang te laten glijden. Glimlachend reageerde ze op zijn kusje en keek ze hem vervolgens met een vrolijke glinstering aan. ”Oh? Dus ik mag gewoon vaker langskomen?” Vroeg ze met een vrolijke ondertoon en een onschuldig grijnsje. Waarop ze vervolgens weer even een beetje meer over hem heen boog, om haar lippen in de buurt van zijn sleutelbeen op zijn huid te drukken en zachtjes wat naar beneden te werken. Ja, want zij mocht tenslotte ook nog wel even een beetje nagenieten van zijn geweldige lichaam? ‘Bedankt Kat.’ Hoorde ze hem nog zeggen, maar reageerde er niet meteen op. Ze drukte haar lippen telkens opnieuw zachtjes op zijn huid terwijl ze steeds een klein stukje verder naar beneden kwam, tot onder bij zijn buik. Toen kwam ze weer omhoog en bracht ze haar lippen terug naar ze zijne. ”Geen dank.” Zei ze zachtjes, tikje sensueel, waarop ze weer kort haar lippen op die van hem drukte en gewoon weer op hem kwam te liggen met heel haar gewicht, niet dat het zo heel veel was. ”Maar hoe was je van plan om Devon weer in te halen? Vertel me al je plannetjes.” Grijnsde ze..

Het was op zich best wel een hele goede combinatie geweest daarnet, want ze hadden allebei meer uithoudingsvermogen en conditie dan een normaal persoon en hij was waarschijnlijk daarom ook nog helemaal niet moe. Net zoals Kat, zij was ook nog niet moe en het zou ook wel lang duren voordat ze dat wel zou zijn. Wat eigenlijk gewoon echt heel slecht was, want ze zouden dit gewoon de hele ochtend kunnen doen zonder dat iemand bek af zou zijn. Wel zou ze dan heel erg honger krijgen, dus dan zou hij wel voor iets te eten moeten zorgen. Al zat dat soms ook wel gewoon een beetje in haar hoofd, want echt ‘honger’ had ze dan niet, gewoon trek in iets te eten. Net zoals dat ze soms lui kon zijn, dat zat ook allemaal in haar hoofd. Kat had namelijk genoeg energie, serieus, ze zou zo een hele ochtend en middag lang kunnen sporten.

‘Ja, mijn kamergenoot.’ Vertelde hij waarop Kat even knikte, hoewel het eigenlijk best logisch was, want dat ding hing op hun deur en er stond ook een ander bed. Plus, hij had zijn kamergenoot nog weg moeten jagen voordat ze hier kwamen. Maar goed, dan wist ze nu ook dat hij Devon heette. Hopelijk zou hij niet zo ineens weer binnen komen lopen tho, hoewel het haar eigenlijk niet zoveel uitmaakte, maar ze vond het hier nog wel leuk met Hall en ze wilde nog niet weg. Dus zijn kamergenoot mocht ook nog wel even weg blijven. ‘Hij is een shape shifter, een beer. Instagram bevoorraad je van de juiste informatie over hem, al zijn we niet echt verschillend, zoals je kunt zien.’ Ging hij verder over zijn kamergenoot waarna hij eventjes knikte naar het bord. Ze moest even lachen terwijl ze zijn blik volgde en hem tenslotte weer aankeek. ”Ja, dat zie ik.” Zei ze lachend terug. Met een brede glimlach keek ze hem weer aan en het duurde ook niet lang voordat hij dat ook weer deed met dezelfde glimlach. ‘Mijn meest onschuldigste streepje zal je altijd zijn.’ Liet Hall weten waarop natuurlijk even extra onschuldig terug moest glimlachen met haar hand voor haar mond. Maar goed, een heel slecht idee was het niet om vaker langs te komen, en ze zou dat ook met plezier doen. Want alleen op haar kamer liggen wanneer Waverly er niet was ofzo kon ook echt niet, ze zou zich dood vervelen.

‘Als je wil,’ Zei hij kort nadat hij zijn schouder op had gehaald en kwam nu iets dichterbij met zijn hoofd. Ze wiebelde even uitdagend met haar wenkbrauwen om te laten weten dat ze dat wel wilde. ‘Zo vaak je wil, misschien zorg ik wel voor smakelijke tegenprestaties.’ Vertelde hij vervolgens waarop ze even goedkeurend haar wenkbrauwen en mondhoeken even optrok. ”Dan zal ik zeker vaker langskomen.” Liet ze weten met een grijnsje voordat ze haar lippen tegen zijn huid drukte. Teasend begon ze met haar lippen een pad te maken naar beneden over zijn borst en buik heen. Ze merkte daardoor ook dat hij weer terug in het matras ging liggen en maakte een instemmend geluidje. Ghehe, ja hij zou het vast ook niet erg vinden als ze vaker langs zou komen. Hij had dit misschien al een hele lange tijd niet meer kunnen doen vanwege zijn mutatie, en Kat tja, die vond het sowieso gewoon niet erg om vaker langs te komen. Ze kwam uiteindelijk weer overeind en klom over hem heen om haar lippen weer op die van hem te drukken waarop ze vervolgens ‘geen dank’ zei, ook licht teasend. Hij kuste haar weer intens terug om haar vervolgens toch even terug te trekken. ‘Ik meen het.’ Zei hij serieus voordat hij zijn lippen terug op die van haar drukte. Zachtjes en op ene best wel lieve manier kuste ze hem terug terwijl ze zichzelf even omhoog verzette om tenslotte gewoon volledig op hem te gaan liggen. Want, je kon best zeggen dat ze wat dingen gemeen had met katten, ze vond het altijd gewoon leuk om soms met vol gewicht op iemand te gaan liggen. Niet dat ze zwaar was, maar ze vond het gewoon fijn liggen. Ik bedoel, waarom zou je op het matras gaan liggen als ze gewoon op iemand kon liggen? ‘Zolang ik mezelf niet onder controle kan houden moet ik geen plannetjes maken.’ Fluisterde hij tegen haar wang aan waarop ze zijn lippen tegen haar hals aan voelde en zijn vingers over haar huid streelden. Ze sloot zachtjes haar ogen en genoot van zijn aanrakingen. ‘En zelfs dan, geen idee, allesoverheersende charme werkt ook niet altijd.’ Ging hij verder. Bij Kat had het in ieder geval wel gewerkt, want kijk waar hij al was gekomen. Nu was het een algemeen feit dat Kat nogal snel voor iemand kon vallen, ze was niet moeilijk om over te halen, zeker niet als je er al super goed uit zag of ergens eten bezat. Maar toch, het was ook niet zo dat iedereen haar kon overpraten of omkopen met eten, zo erg was ze dan ook niet. Hij trok zijn hoofd even terug en wat sloom keek Kat hem weer aan met een glimlachje. ”Bij mij werkte het wel. Je bent best leuk hoor.” Gaf ze toe met een lief glimlachje, waarbij het laatste een beetje grapped bedoeld was. Want natuurlijk was hij wel super leuk, ze maakte het alleen een beetje minder overtuigend om hem te pesten, iets wat ook wel af te lezen was van haar enorme grijns. ‘Ik vind wel iets, maar ik sta open voor suggesties.’ Liet hij nog heel lief weten waarop ze even een klein beetje omhoog kwam met haar bovenlichaam, wat voor hem niet zo erg was, meer uitzicht voor hem. ”Vraag je nou aan mij tips om te flirten?” Vroeg ze wat uitdagend, dat kon dan nog wel grappig worden. ‘Kan je met je mutatie een andere mutatie deels onderdrukken?’ Vroeg hij uiteindelijk ook nog aan haar waarop ze even haar schouders nonchalant ophaalde. ”Ja, ik kan van alles doen met mutaties, wat ik maar wil. Niet alles lukt alleen nog zo goed zoals ik het wil maar onderdrukken gaat nog altijd heel goed.” Legde ze uit terwijl ze hem met een glimlach aankeek, niet doorhebbend dat een plukje haar naar voren was gegleden en nu een beetje voor bij haar gezicht was komen hangen. Hij schudde even zijn hoofd zachtjes en streek deze weg waarop haar glimlach wat groter en schattiger werd...

Als Devon een beetje op Hall zou lijken, zou dat nog niet zo erg zijn? Niet dat Kat zo gemeen zou zijn tho. Ze zou tenslotte Hall helpen met zijn streepjeslijst en dat zou ze niet doen door er bij zijn kamergenoot eentje bij op te doen. Nee, daar hoefde hij zich geen zorgen om te maken. Kat kon best wel eens gemeen zijn soms, maar nee, dat zou misschien een beetje ver gaan? Of niet? In ieder geval was het wel een feit dat Kat wel eens vaker langs kon komen, gewoon random, of s’ochtends na het sporten als hij vanaf een stoeltje had toegekeken. Het zou dan ook niet uitmaken, gesport of niet, energie had Kat altijd wel hoewel ze soms ook wel anders wilde voordoen. ‘Ik dacht wel dat je dat zou zeggen, gelukkig weet ik het één en ander af van keukenwerk.’ Prevelde hij tegen haar lippen aan waarop ze even grijnsde en met haar lippen over zijn lichaam begon te gaan, want die lag daar ook gewoon te mooi te zijn. Dus zij mocht ook wel eventjes lief doen door daar kusjes op te drukken om vervolgens gewoon bovenop hem te liggen. Hierdoor legde hij zijn handen op haar gezicht en begon hij haar intens te kussen, iets wat ze natuurlijk ook meteen terug deed. Toch werd het na zijn bevestiging van het bedanken, dat het gemeend was, toch nog iets meer teder en gemeend.

Ze voelde zijn adem tegen haar huid aan voordat hij weer ineens haar blik zocht met zijn ogen. ‘Best leuk?’ Vroeg hij herhalend haar plagende woorden, waardoor er meteen een brede grijns op haar gezicht kwam te staan en ze al zachtjes begon te lachen. Iets wat alleen maar meer werd wanneer hij haar even streng en vals aankeek waarbij hij ook haar polsen vastpakte. ‘Dat is een understatement liefste.’ Glimlachte hij en liet haar ook weer los waarop ze even onschuldig door bleef lachen. ”Dat weet ik toch?” Zei ze waarbij ze haar tong uitstak. Ghehe, daar had ze hem toch wel even beet genomen. Of nou ja, hij wist ook wel dat het een grapje was maar hij reageerde er nog altijd wel grappig op. ]i]‘Best leuk.’[/i] Herhaalde hij nog een keer verontwaardigd met een knipoogje. Lachend kwam ze weer even naar voren en drukte ze haar lippen weer op die van hem. ”Sorry, sorry, sorry.” Zei ze meteen zachtjes lachend terug. ”Je bent super leuk hoor.” Zei ze vervolgens ook gemeend terug waarna ze uitdagend op haar lip beet.

Ja hoor, Kat ging hem makkelijk helpen zijn streepjeslijstje omhoog te werken, daar zou ze hem wel bij willen helpen. Als hij dan natuurlijk ook nog altijd tijd voor haar over zou houden dan, anders niet. Dan hield ze hem mooi nog maar even voor haarzelf hoor. Wanneer ze even vroeg of hij haar naar vraagde om hulp met flirten rolde hij even met zijn ogen en schudde zijn hoofd, waardoor ze moest lachen. Het zal er gewoon grappig uit hoe hij dat deed. ‘Ik denk niet dat je me nog veel kunt leren op dat vlak.’ Zei hij wat hoogachtend waarop ze even omhoog kwam en hem nadenkend aankeek terwijl ze een wenkbrauw twijfelend optrok. ”Echt niet?” Vroeg ze hem, weer puur om hem te plagen natuurlijk. Ja, stiekem vroeg ze er gewoon om hoor. ”Ik ben anders best goed met flirten hoor.” Zei ze met wiebelende wenkbrauwen, voor als hij toch nog wat flirttips van haar wilde, maar again, ze plaagde hem gewoon maar. ‘Suggesties om Devon voor te blijven, om mezelf onder controle te houden. Want het één gaat niet zonder het ander.’ Zei hij vervolgens met een wat treurig gezichtje waardoor ze ook een pruillipje trok. ”We kunnen ermee oefenen om je controle beter te krijgen? Denk dat het gewoon training nodig heeft?” Zei ze gemeend terug, wel echt bereid om hem daarmee te helpen. Ze kon desnoods de weerwolf tot zover onderdrukken dat hij er niet naar buiten kon komen, maar wel dat hij bijna zou shiften en Hall het dan zelf terug moest dringen, als hij dat aan zou kunnen.

Ze antwoordde dan ook op zijn vraag, want daarmee zou ze hem dus wel kunnen helpen. Door het deels te onderdrukken, alleen te voorkomen dat hij werkelijk ging shiften maar nog wel in het shift proces terecht kwam. Nadenkend en afwachtend bleef ze hem aankijken. Niet dat het lang duurde tho. Zijn vingers gleden langs haar armen omhoog terwijl ze hem aankeek en grepen uiteindelijk haar polsen zodat hij haar in een snelle beweging om kon flippen. Het was redelijk onverwachts waardoor Kat al meteen even snel ademend onder hem lag maar al snel kwam die grijns weer op haar gezicht. Ze probeerde zichzelf onder hem heel even wat te bewegen maar ze zat helemaal vast en hij hield haar handen stevig vast boven haar hoofd met een plagende grijns. Oehlala Bad boy Hall toch. ‘Wat wil je vandaag nog doen want,’ Begon hij waarna hij even zweeg en zijn lippen tegen de bovenkant van haar borst drukte, waardoor ze haar ogen even sloot en haar hoofd in het matras drukte. Nou, als hij het haar dan zo vroeg, wist zij het wel zeker wat ze eigenlijk nog wilde doen. Hij kon namelijk niet gewoon dit doen en dan besluiten om er weer mee te kappen, na ah. ”Hetzelfde als jou,” Liet ze zachtjes met een zuchtje weten. ‘Ik kan dit de hele dag doen.’ Zei hij en keek weer op met zijn charmante glimlach waardoor Kat hem ook weer aankeek. Hij drukte nog een kusje boven bij haar borst om vervolgens zijn lippen weer op die van haar te drukken terwijl hij ook grijnsde. ”Dan doen we dat toch gewoon.” Zei ze met een warme stem tegen zijn lippen aan terwijl ze haar benen langs die van hem streek en haar borstkas onder hem op en neer ging..

Uh-oh, Hall vond het dus blijkbaar niet zo leuk dat Kat hem ‘best leuk’ noemde, wat ze natuurlijk probeerde te bereiken, anders had ze het ook niet gezegd. Ze vond het stiekem wel veel te leuk om hem te plagen, of überhaupt gewoon plagen. Serieus, soms was Kat gewoon op zoek naar moeilijkheden. Kussend probeerde ze het alleen wel weer recht te zetten, want ook dat vond ze niet erg om te doen, zeker niet als het ging om haar lippen op de zijne te drukken. Daarbij moest ze hem natuurlijk wel te vriend houden. ‘Euheu.’ Mompelde hij glimlachend waarop ze hem weer grijnzend aankeek en op haar onderlip beet. Tja, ze moest hem weer even inpalmen natuurlijk, he? Of nou ja, eigenlijk was het ook wel om hem nog iets meer te pesten natuurlijk.

En ja alsof het nog niet genoeg was, zat ze hem alweer te plagen. Nou was het wel een beetje zijn eigen schuld hoor, of Kat reageerde gewoon nogal te snel met plagende reacties overal op, dat kon natuurlijk ook. Het was ook wel een beetje te makkelijk met Hall. ‘Nee.’ Beantwoorde hij doodserieus waarop ze weer moest lachen. Oh oh Hall toch. Ze was best goed in flirten hoor dus ze wilde hem best tips geven als hij die nodig had hoor. ‘Dat heb ik gemerkt ja.’ Stemde hij gladjes in waardoor ze even trots glimlachte en haar kin de lucht in hief. ‘Maar goed, ik speel mee,’ Zei hij vervolgens ineens met wiebelende wenkbrauwen. Oh? Wat ging hij doen? Kat keek hem even met opgetrokken wenkbrauwen en benieuwd aan. ‘Geef me eens een goede flirttip, zie me als één of andere nerd die er niets van weet.’ Zei hij waarop ze hem nog wat verbaast aankeek maar inmiddels bracht ze ook een vinger omhoog die ze tegen haar lippen legde, als nadenkende beweging. Ze keek even nadenkend naar het plafond tot hij ineens iets van zijn kastje pakte, en het was een bril. ‘Sexy of nerd?’ Vroeg hij terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok en de bril op zijn neus had gezet. Lachend bekeek Kat hem even goed. ”Sexy obviously.” Zei ze grinnikend. Nee, ze vond het best wel sexy om hem met een bril te zien hoor, eerlijk. Kat zag ook wel sexy uit met een bril, alhoewel, niet elke bril. ”Maar eehh.” Begon ze vervolgens weer nadenkend. Ze haalde vervolgens haar schouders lachend op, niet echt een goede tip wetend. Tja, Kat wist wel hoe ze moest flirten maar uitleggen was een ander verhaal. ”Je moet ze gewoon ‘The eye’ geven, je weet wel.” Begon ze grappend waarop ze hem even uitdagend aankeek met haar ogen en weer kort op haar lip beet. ”Zo van, ’hee jij bent hot, ik ben hot, wanna make out?’” Ging ze verder met wiebelende wenkbrauwen waarop ze begon te lachend, want zo heel serieus was het ook niet. ”Werkt altijd!” Zei ze er nog lachend achteraan.

‘Je kunt je hartslag niet trainen, toch niet bij dit.’ Antwoordde hij wanneer ze was begonnen over het controle. Ze bleef hem even luisterend aankijken, al was dit misschien niet helemaal wat ze bedoeld had met controle trainen. Hartslag kon je inderdaad niet trainen, maar wanneer zijn hartslag omhoog ging dat ging hij veranderen, right? Dan moesten ze zijn hartslag omhoog brengen en dan moest hij er tegen vechten, tegen de weerwolf. Niet zijn hartslag. ‘Hoe zou ik dat moeten doen. Als ik ga lopen, of sport dan transformeer ik nooit, het is meer als ik bij andere mensen ben, potentiele,’ Ging hij verder. Maar goed, dan kon hij wel bij haar zijn, zij was ook een mens en kon als slachtoffer worden gezien. Alleen zij kon de transformatie tegenhouden, dus de weerwolf hoefde zij niet te zien. ‘Als ik bij anderen ben is het altijd intenser, moeilijker onder controle te houden.’ Zei hij en ze knikte eventjes. ‘Maar ik denk het vechten tegen de weerwolf, op het punt dat mijn hartslag te hoog is, dat dat dan wel weer te trainen valt. Hoop ik.’ Zei hij vervolgens waarop ze even nog een keer knikte. ”Ja dat hoop ik ook.. We kunnen het altijd proberen, misschien werkt dat wel.” Zei ze terug..

Ze schrok een beetje wanneer Hall er ineens voor zorgde dat ze andersom onder hem lag, puur omdat hij hier heel snel in was geweest. Op zich had ze het kunnen verwachten omdat hij eerst heel zachtjes met zijn vingers langs haar armen had gegleden op weg naar haar polsen, maar nee ze lette eens een keer niet helemaal op en zo erg was dat nu ook niet. Het was tenslotte een aangename verrassing van Hall. Hij moest even lachen op haar antwoord. ‘Waarom schrik ik daar niet van.’ Mompelde hij terwijl zijn lippen weer langs haar lichaam naar boven gleden en Kat grijnsde even breed tot ze zijn lippen weer op die van haar voelde. Jep, dit de hele dag doen, geen probleem. Haar benen gleden even teasend langs die van hem en hij drukte zijn lippen weer op die van haar en zijn lichaam op die van haar. Dus daar gingen ze dan, op naar ronde twee..

Om eerlijk te zijn, die bril stond het wel even super sexy hoor, want Kat had echt niets tegen brillen en zeker niet wanneer ze er ook leuk uitzagen. Het was best sexy, dat was gewoon waar het op neerkwam. Hoewel die natuurlijk wel weer weg moest als ze.. Ghehe. ‘Ik zou nooit een goede nerd worden.’ Gaf hij toe waarop hij zijn blik even taxerend over haar heen liet gaan, alsof hij haar nu pas echt goed kon zien met zijn bril op. Lachend bleef Kat hem even aankijken met een grijnsje. ”Nee,” Fluisterde ze op zachte maar sexy toontje terwijl ze haar hoofd even langzaam schudde. Nee, of dan in ieder geval een sexy nerd. Wanneer ze ook haar flirttip - die zo serieus was - uitlegde knikte hij eventjes. Kat moest met haar hand even haar lach inhouden, want ze zat echt veel te breed te grijnzen. Om vervolgens haar hand weer weg te halen en even op haar lip te bijten. ‘Ik ken dat van ergers.’ Zei hij quasi serieus waarop ze hem even gespeeld heel verbaast en afwachtend aankeek. ‘Zo van, hey, jij hebt een mooi uitzicht, ik heb een mooie uitzicht, wanna make out?’ Hij hield zijn hoofd een beetje schuin en lachte zachtes, iets wat ze hem al snel nadeed. Ze wiebelde even met haar wenkbrauwen. ”Graag,” Zei ze uitdagend terug terwijl ze haar schouder even onschuldig optrok met een grijnsje. ‘Niet te geloven dat het heeft gewerkt ook.’ Grinnikte hij verder waarop ze ook even moest grinniken. Jep, het had zeker gewerkt voor beide, hier was dan ook het resultaat van een slechte Kat en slechte Hall. ‘De volgende keer als ik op mijn strandstoeltje zit en jij aan het sporten bent moet je het een beetje harder to get maken, of ik,’ Ging hij verder en aaide even heel traag met zijn vingers langs haar rug. Ze grijnsde nog altijd uitdagend naar hem. ”Misschien wel, of misschien ook niet.” Zei ze verleidelijk terug. ‘Dan kunnen we beide oefenen op die flirttechnieken van ons.’ Knipoogde hij ook nog speels waarop ze even moest lachen. ”Ja true, dan doen we gewoon alles opnieuw alsof er nog niets gebeurd is.” Zei ze grijnzend terug.

Hij keek haar wat verstomd aan wanneer ze voorstelde dat ze het een keertje konden proberen. ‘Kat, ik ga jou niet op die manier in gevaar brengen.’ Zei hij waarop ze hem gewoon even lang in de ogen aan bleef kijken. ‘En ik wil het een kans geven, ik heb vertrouwen in je mutatie maar niet hier, niet tussen vier muren waar ik me al bedreigd genoeg voel.’ Zei hij vervolgens waarop ze even knikte. ”Dan gaan we toch naar buiten?” Zei ze vragend. Ze wilde hem namelijk wel helpen met zijn mutatie, en daar kon hij niets aan veranderen. On way or another moest het ook lukken, moest ze hem toch kunnen helpen? Dan gingen ze maar naar buiten, waar het veiliger was. Tenslotte kon Kat sneller rennen dan een normaal persoon en ze kon in alles veranderen dus nog sneller zijn als het nodig was. Hij liet zijn vingers weer even langs haar kaaklijn glijden waarop ze hem een klein glimlachje bood. ‘Je offert al genoeg op, of niet, het is hoe je het bekijkt.’ Zei hij vervolgens met een trage glimlach waarop haar grijns weer naar voren kwam. En woeps, ze werd weer omgedraaid het bed in voor een twee ronde..

…

Opnieuw ging haar ademhaling als een wilde en lag ze weer op haar rug naast Hall uit te puffen. Haar lichaam was nu nog iets meer bezweet dan de vorige keer, maar ze had dan al redelijk wat beweging gehad deze morgen. Niet dat ze er niet tegen kon, want ze kon gerust nog even verder, haar conditie was namelijk wel een van de beste. Toch begon ze nu wel honger te krijgen van al dit, vooral omdat ze eigenlijk al heel veel van eten hield, kon ze het nu niet laten om iets te willen eten. Wanneer Hall zich weer terug draaide naar haar keek zij hem ook weer aan, of in ieder geval tot hij zijn lippen tegen haar sleutelbeen drukte. ‘Ik kan niet de enige zijn die ontzettend grote honger begint te krijgen.’ Zei hij zachtjes onder het ademen door waarop ze hem grijnzend aankeek. Hij las zowat haar gedachten. ”Nee man, ik sterf echt van de honger.” Liet ze hem lekker overdreven weten waarop ze haar handen even kort op haar gespierde buikje legde en eroverheen aaide. ‘Ze serveren frieten, koude groenten en vlees, geïnteresseerd?’ Liet hij weten waarop ze ook even overeind kwam. ”Ja zeker!” Zei ze wat enthousiast terwijl ze de over haar schouder nog naar Hall keek, die nu een mooi uitzicht had op haar blote rug. De dekens hield ze uitdagend tegen haar borst aan, zodat hij die jammer genoeg net niet kon zien, hoewel hij daar al eerder genoeg uitzicht op had gehad natuurlijk. Twee keer. Hij pakte even zijn hartslagmeter en deed deze om zijn pols heen, maar het ding begon meteen te piepen. Wat betekende dat zijn hartslag nog te hoog was. Wat ook wel klopte, want Kat hield nog altijd dat kleine stukje van zijn mutatie in bedwang. ‘Al zal ik even moeten wachten voor ik hier buiten kom vrees ik.’ Lachte hij eventjes, iets wat zij ook best grappig vond. Hij grapte nu tenminste al over zijn eigen mutatie, dat was dan toch een goed teken? ”Eerst misschien een douche?” Vroeg ze met een lach, jep dat was natuurlijk ook mooi om er even achteraan te gooien, dus Kat zou het helemaal niet erg vinden. Het tegenovergestelde juist..

Kat had nooit een bril nodig gehad, want hallo ze was wel superhuman, alles aan haar was net een tikje beter dan bij anderen. Maar goed, ze had er wel eens eentje opgehad en het stond haar op zich ook wel grappig, en ergens ook wel sexy. Alhoewel Kat er niet zo heel serieus uitzag met een bril zoals Hall deed, eerder het tegenovergestelde. Niet dat Kat er überhaupt heel serieus uitzag, want nee eigenlijk niet echt. Ze had altijd een grijns of een onschuldige glimlach op haar gezicht staan, heel serieus kon ze niet eens kijken. Of ze wist het natuurlijk nog niet? Hmm.. In ieder geval, het ideetje over alles opnieuw doen klonk nog niet zo slecht, ze zou deze morgen ook wel eens nog een keer willen beleven hoor. ‘Daar kan ik wel mee leven. Blanco, all over again.’ Zei hij waarop ze nog kort grijnsde voordat hij zijn lippen op die van haar drukte..

Ze leek misschien wel heel zeker van haar mutatie, maar eigenlijk wist Kat ook gewoon dat ze het wel kon, dat ze hem wel tot zover tegen kon houden. Dat hij met haar hulp zijn weerwolf misschien zou kunnen leren bevechten, zolang zij de rampen maar zou voorkomen. Kat was best zelfverzekerd en dat gaf haar ook vaak die kracht wel om zoiets te doen. Nu was het tenslotte ook al gelukt, Hall had namelijk geen last van zijn weerwolf gehad terwijl zijn hartslag al zeker veel te hoog was gegaan. Dus dat had ze al kunnen stoppen, en na een tijdje hoefde zelfs Kat er niet heel veel moeite meer voor te doen om het onder controle te blijven houden. Het ging automatisch dat ze een deel van haar energie daarop bleef rusten. Hall leek het aan de andere kant niet zo’n geweldig idee te vinden maar ze wist hem dan toch over te halen. ‘Goed dan, morgen, het eerst ding dat we gaan doen.’ Liet hij weten waarop ze hem met een glimlach aankeek en knikte. ”Sure,” Zei ze met een trots in haar stem, dat ze hem had overgehaald. ‘Maar ik hoop dat je honderd procent zeker bent van dit.’ Zei hij vervolgens, waarop ze eventjes iets geruststellender dan net. ”Ja ik ben er helemaal zeker van.” Zei ze terug..

Het was best een logische reactie van Kat om zo overdreven te reageren op eten, ze had echt heel erg honger en daarnaast zou ze gewoon nooit nee zeggen tegen iets te eten. Waarom zou ze ook? Ze kon alles er dubbel zo snel afwerken, of eigenlijk was dat nog niet eens het geval, want echt aankomen deed ze ook niet. Haar buik was best wel mooi plat, op dan natuurlijk wat buikspieren na dan. Trainen was voor haar makkelijker dan wie dan ook, en haar lichaam was dan ook gezond getraind. Niets mis mee. En natuurlijk was er ook niets mis met het lichaam waar zij uitkijk op had, want die mocht er ook zeker weten zijn. Nog niet veel jongens waar Kat mee was geweest zagen er zo uit, en dat was best wel jammer, maar dat maakte Hall dan natuurlijk wel knapper en aantrekkelijker dan al die andere. ‘Je mag jezelf niet oversporten Kat, ik zou niet willen dat je spierpijn krijgt of andere dingen.’ Plaagde hij haar uitdagend met een knipoog. Kat kneep haar oogjes even samen en keek hem wat quasi beledigd aan. ”Pas je dan zelf ook op,” Grinnikte ze uiteindelijk toch terug, om hem terug te plagen. Nee, spierpijn kende ze niet eens? Nou ja eigenlijk wel maar he, ze had er zeker niet snel last van.

In ieder geval, het leek er ook even op dat de frietjes nog even moesten wachten, en Kat kon natuurlijk ook niet weg gaan, niet dat ze dat wilde dan. Dus wat konden ze nog doen, om even zijn hartslag naar beneden te laten gaan, of ervoor te zorgen dat hij dan in ieder geval weer een beetje bijkwam. Daarbij was er nog wel wat zweet aan te pas gekomen, dus was het ook nog wel ze fris om even te douchen. Hij keek haar met een trage charmante glimlach aan waarop Kat nog altijd wat uitdagend de dekens tegen zichzelf aanhield en hem grijnzend aankeek. ‘Mi casa es tu casa.’ Zei hij nog met een knipoog voordat hij haar vastgreep en met dekens en al optilde om naar de badkamer toe te brengen. Lachend bleef ze gewoon rustig in zijn armen liggen terwijl de dekens een beetje half weg viel. Handig had hij de kraan opengezet en haar onder de nog koude douche gezet, waardoor ze hem met een open mond aankeek. Hij bleef zelf nog aan de rand en vouwde zelfs nog even mooi zijn deken op, wauw ja totaal niet eerlijk. Zij stond daar een beetje alleen onder de koude douche. ‘Koud?’ Vroeg hij plagend waarop zij dus meteen en kommetje met haar hand maakte en deze naar hem toe gooide. Ja het was koud. ”Waarom voel je het zelf niet even.” Lachte ze terwijl ze nog wat meer druppels op hem af vuurde. ”Oh.. Oooooohh, ineens niet zo koud meer.” Zei ze grijnzend en uitdagend terwijl de warmte al kwam en ze beter onder de straal kwam te staan, met haar gezicht er naar toe waardoor het water over haar buik heen zou komen. Ze ging even met haar handen over haar haren heen, om hem vervolgens weer aan te kijken..

Ze kon zeker wel wat eten gebruiken, dat was gewoon een feit, eens in het paar uur moest ze snacken of kon ze wel een goede maaltijd gebruiken. Nu mocht het sowieso wel een stevige maaltijd zijn. Niet dat het er zo uitzag maar Kat at echt wel veel, ze kwam gewoon niet aan en dat was voor haar extra handig. Zo kreeg ze de aandacht van jongens - en meisjes - en hoefde ze haar liefde voor eten niet op te geven. Wanneer Hall een opmerking maakte over het sporten en spierpijn keek ze hem even droogjes aan. Yea right, alsof ze daar ooit last van had. Hij waarschijnlijk ook niet met zijn conditie die versterkt was. Allebei met een conditie en uithoudingsvermogen dat versterkt was.. Tja, dat was gewoon vragen om problemen, ghehe. Vandaar dat ook een keer niet genoeg was geweest. ‘Ik zal erop letten.’ Zei hij waarop ze hem even een knipoog gaf.

Het was natuurlijk wel jammer dat ze nog niet konden gaan eten, maar het alternatief was ook niet al te slecht, of in ieder geval, het was alleen om wat tijd te trekken zodat hij zijn hartslag weer een beetje normaal kreeg. Daar was een douche nu eenmaal perfect voor en gezien ze toch allebei wel bezweet waren geweest, ook nog wel zo fris. Hall vond het daarbij ook leuk om haar ineens vast te pakken, met deken en al, en naar de badkamer te tillen als een ware gentleman. Niet dat ze het erg vond, ze lag tenslotte zelf luid lachend in zijn armen en verzette zich niet. Wel gilde ze zachtjes een beetje om mee te spelen. Iets wat ze vervolgens ook al snel weer deed, want hij duwde haar ook nog eens onder de koude kraan. Ieehhh, dat was natuurlijk veel te koud, maar het was wel gelijk een goede cooling down natuurlijk. Niet dat ze daar echt op zat te wachten. Ze spetterde hem dan ook even nat wanneer hij vroeg of het koud was. Ja, voel het dan zelf maar. Dan kwam hij misschien nog snel genoeg erbij staan. Hij kneep zijn ogen even dicht en lachte. ”Ja lach maar! Maar dit is gewoon sweet revenge!” Liet ze weten, waarbij ze nog even doorging met nat spetteren, want dat was stiekem gewoon te leuk. Een beetje als een kind rond spetteren, jep. Gelukkig werd het alleen al snel wel weer warm waardoor ze er beter onder kwam te staan. ‘Ik zou je zo kunnen opwarmen met die hoge lichaamstemperatuur van me maar hey,’ Zei hij en leunde tegen de doucherand aan waarbij hij kort naar de straal knikte. ‘Je krijgt het blijkbaar al warm genoeg van het water, daar wil je me vast niet meer bij.’ Zei hij luchtig waarop ze hem even met een scheef gezichtje aankeek en het water vervolgens langs haar gezicht liet gaan, om zo met haar handen door haar haren te gaan. Wat voor hem voordeel had, zo kon ze die niet voor zich houden. ”Hmmmm.. Daar zou ik niet zo zeker van zijn als ik jou was.” Ze grinnikend. Zelf had ze jammer genoeg geen super goed uitzicht meer, want het halve deken was alles wat ze zag. Te jammer hoor. ‘Trouwens ik weet niet hoelang dat water nog warm zal blijven, dus of je gaat je heel hard haasten of je geeft me een goede reden waarom ik erbij moet kruipen.’ Zei hij vervolgens waarop ze hem breed grijnzend aankeek. ”Mij.. Want geef toe, je kan het niet lang meer weerstaan om alleen naar me te kijken, right?” Zei ze grinnikend..