INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

 › take your time to realise

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Jacob Simmons
Jacob Simmons
Deceased
Aantal berichten : 94

Character Profile
Alias: Kairos
Age: 17 smol years
Occupation:
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: › take your time to realise   › take your time to realise Emptyvr jul 08, 2016 2:52 pm


we've got a lot to learn
we can't spend our hours dreaming
WAITING FOR OUR TURN
Dit eiland leek dan toch niet zo heel goed te zijn voor zijn hart. Al drie keer had hij zichzelf bijna dood geschrokken toen hij geconfronteerd was met mensen uit een van zijn vorige levens. Uiteindelijk raakte hij wel over die eerste shock heen, maar toch. Het maakte alles zo oneindig gecompliceerd. Hij wist niet waarom hij deze mensen hier en nu terug moest vinden, want hij geloofde er standvastig in dat alles wat om hem heen gebeurde ook gebeurde om een reden. Misschien zou hij één van de drie binnenkort nodig hebben voor iets, al kon hij niet voorspellen wat. Het zette hem aan het denken, uren aan een stuk, en voor het eerst was hij ook echt ergens ongerust. Vooral dan omdat zijn neefje nog niet was op gedoken.

Die zou hem wel weten te kalmeren, daar leek hij een extra mutatie voor te hebben, maar zolang hij er niet was.. Moest hij het maar op zichzelf zien te redden. Een van de meest therapeutische dingen voor hem, was tekenen. Iets wat hij in elk leven had gedaan. Als hij zich niet vergiste, hadden ze zelfs heel erg oude grottekeningen van hem ontdekt in Frankrijk. Een paar van zijn werken hingen ook onder een schuilnaam in verschillende musea. Maar hij deed het niet om beroemd te worden, gewoon om zijn gedachten op een rijtje te zetten.

Daarom zat hij nu lekker in de zon op een bankje te schetsen. Zijn laatste ontmoeting met Valkyrie was de heftigste geweest. De herinneringen waren terug in hem op gekomen, alsof zij een sleuteltje had naar een deel van zijn verleden dat alleen zij kon openen. Niet alleen naar hun urenlange trainingen, die ze best in het geheim moesten doen omwille van haar vader, maar ook naar de gezellige avonden in de grote hal.. En de raids waar hij uiteindelijk het leven had gelaten. Hij zag opnieuw voor zich hoe ze uit de kring van schilden was gesprongen, overmoedig, en hoe hij haar uiteindelijk achterna was gegaan.

Het was zijn leven of het hare geweest, en hij wist dat hij er hoe dan ook weer één voor in de plaats zou krijgen. Het was dan ook zo logisch geweest, dat hij haar achterna was gegaan, de veiligheid van de schilden achter latend. Zijn gedachte lieten die herinnering niet los, dus zijn papier was momenteel beklad met een tekening van uit zijn ogen gezien. Hij lag plat op de grond, de lucht was vaag, hij kon alleen haar gezicht scherp zien. Hoe ze stond te huilen, bloedspetters bovenop haar geverfde gezicht. Precies hoe hij haar zijn hele leven had gezien. Beeldschoon, maar ook dapper, met iets van een woeste wildheid over haar heen. Het potlood bleef zachtjes over zijn papier glijden, terwijl hij er helemaal in op ging en niet echt meer op de omgeving lette.

› Valkyrie
Terug naar boven Ga naar beneden
Valkyrie Skalksdóttir
Valkyrie Skalksdóttir
Class 4
Aantal berichten : 411

Character Profile
Alias: Víkingr
Age: 1250
Occupation: Wilde bosbewoner
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Emptyvr jul 08, 2016 11:59 pm

The strange silence
Surrounding me, Grows closer, Feels colder

Weer was ze even net iets te diep verzonken in gedachten terwijl ze in een stuk hout aan het bewerken was. Met het mes sneed ze patroontjes in het hout waardoor er een soort tekening in zou verschijnen, patronen die al door de oude vikingen gemaakt werden en haar terug deden denken aan die tijd. Draken, slangen en andere dieren werden erin verwerkt, al viel het misschien op dat Valkyrie de laatste tijd meer slangen had verwerkt in haar houdsnijwerken dan normaal. Nu had ze sowieso eigenlijk altijd al weinig met draken gehad en dit had zo zijn redenen. De keuze tussen een draak en een slang was dus niet moeilijk gemaakt.

Door het wegzinken in gedachten had ze haar hoofd ook niet helemaal meer bij wat ze aan het doen was, en maakte ze hierbij een diepe snee in haar hand met het mes. Kort siste ze even van de pijn, maar het voelde vervolgens wel goed te voelen. Het verdoofde een beetje en bracht haar terug op aarde. Haar ogen bleven gericht op het bloed dat uit de snee begon te lopen, maar hier hoefde ze zich geen zorgen over te maken. Het zou binnen een paar uur weer helemaal in orde zijn, niets te zien. Daarom liet ze het zo en ging ze gewoon verder, ondanks dat hierbij wat bloed over het werk geen werd gesmeerd. Dat kon haar ook niets schelen. Ze had genoeg bloed gezien in haar leven, van dit beetje zou ze niet eens opkijken. De pijn bleef wel branden maar dat was ook oké nu, ze kon het prima hebben.

Wel besloot ze snel weer op te staan en het even te laten voor wat het was. Ze nam het vast en stopte het mes terug achter bij haar broek in, wist dat het niet zou mogen maar ze zou het toch doen. Ze konden toch niet van haar verwachten dat ze zich helemaal veilig zou voelen in de geheel nieuwe wereld voor haar, of dat ze haar oude gewoontes meteen achterwege zou laten. Het stuk hout legde ze weer op tafel neer en ze begon weg te lopen, waarheen wist ze niet maar ze moest even weg zijn van waar ze was.

Het duurde niet heel lang voordat ze bij de tuin aangekomen was, een plekje wat ze nog best graag opzocht. Ze was het niet gewend dat de natuur er zo uit zou zien, niet bij waar ze vandaan kwam in die tijd. Het was veel te netjes en georganiseerd, niet zoals in de wilde natuur. Maar ze vond het wel mooi en ergens wel adembenemend om te zien. Het gaf een rustgevend gevoel aan haar en dat kon ze af en toe wel gebruiken. Hoewel ze niet had geweten dat deze rust nu bijna meteen verbroken werd door iets wat ze zou zien. De jongen was haar al redelijk snel opgevallen, zo alert was ze nog wel, ze had hem al lang gezien. Daarom was ze ook rustig en stilletjes op hem afgeslopen. Waarom? Omdat hij best interessant was geweest bij hun vorige gesprek en heel mysterieus. Het feit dat hij dingen over haar tijd had geweten had haar nieuwsgierig gemaakt en hij had iets wat te herkende. Wat wist ze alleen niet, maar daar ging ze nog wel achter komen. Sneller dan verwacht.

Haar ogen gleden over het papier en de schetsen die erop getekend stonden maar haar blik veranderde vrij snel bij het zien van de tekening die de jongen aan het maken was. Verschillende emoties braken los bij haar en kwamen in een keer hard aan. Het moment was een moment die zij kende, eentje die ooit haar hele leven op zijn kop had gezet en daarom schrok ze ook heel erg. Zo erg dat ze niet meteen wist wat ze moest doen. Ze had een paar minuten nodig om een reactie te vinden, maar het zou geen reactie zijn die hij fijn zou vinden om te krijgen. Snel griste ze het papier van de tafel af en zocht ze oogcontact met de jongen, liet hem daarmee weten dat ze zeker niet blij was en bijna helemaal zou gaan doordraaien. ”Wat is dit? Waarom heb je dit getekend?” Vroeg ze streng met een dreigende toon. Probeerde zich nog in te houden maar haar borstkas ging al snel op en neer vanwege de vele emoties..
words: ### | tag: Jacob | outfit: here
Terug naar boven Ga naar beneden
Jacob Simmons
Jacob Simmons
Deceased
Aantal berichten : 94

Character Profile
Alias: Kairos
Age: 17 smol years
Occupation:
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Emptyma jul 11, 2016 10:55 pm


we've got a lot to learn
we can't spend our hours dreaming
WAITING FOR OUR TURN
Soms, op dagen als deze, zou hij zichzelf uren lang ergens op een open plekje in het bos bezig houden met trainen. Ook gewoon om zijn gedachten te verzetten. Er waren namelijk zoveel levens gepasseerd dat hij vaak zijn kennis opnieuw moest gaan ‘opzoeken’, als het ware. Dan kon hij zich focussen op zijn herinneringen, in plaats van aan de zorgwekkende toekomst. De kennis was namelijk niet verdwenen, alleen ergens opgeborgen waar hij wel toegang tot had, maar ook niet zomaar. Teveel kennis zou namelijk ook niet goed zijn. Meestal ging het reflexmatig, werd er een ‘kastje’ open gedaan waar zijn kennis in opgeslagen was. De kennis die hij nodig had om iets op te lossen, of om zichzelf te redden, kwam als vanzelf terug boven gedreven. Zo’n trainingen waren best intensief, zowel fysiek als mentaal.

En vandaag had hij dan het gevoel alsof hij mentaal al helemaal op was. Daarom was hij terug gevallen op zijn andere therapeutische bezighouding. Tekenen. Ook iets waar hij zich uren mee kon bezighouden, en wat ook al bijna automatisch ging, maar veel minder belastend voor zijn geest. Alhoewel. Deze keer was het best een intense herinnering, die hij op het papier aan het neerzetten was. Zo ongeveer het laatste wat hij zich nog kon herinneren, aangezien er daarna niet veel meer was dan wazige beelden van mensen die rondom hem aan het vechten waren. De tekening was heel gedetailleerd, levensecht bijna. Het deed hem wel goed om het uit te tekenen, zo kon hij het meer een plekje geven.

Ineens werd het papier weg getrokken. Jacob schrok er erg van, keek met gefronste wenkbrauwen op. Tot hij zag wie het was. En in welke staat ze was. ”Wat is dit? Waarom heb je dit getekend?” Vroeg ze op een manier die hij maar al te goed kende. "Ehm..", Begon hij zachtjes, voelde hoe zijn kaken langzaam rood werden. Dit was de pure definitie van betrapt worden op iets wat je eigenlijk niet mag doen. Hij haatte het gevoel van schaamte en onzekerheid bij de confrontatie. Moest hij nu liegen? Zeggen dat het uit een film kwam of zoiets? Nee, ze had al lang door dat het wel degelijk een tekening van haar was.

De blik die ze hem gaf, was moordend. Hij werd er zowaar ongemakkelijk van. Ze kon altijd al zo intens kijken. "Het is.. Het is een tekening van iets wat ik niet uit mijn hoofd kan krijgen", Begon hij zachtjes, sloeg zijn armen voor zijn borst, een reflexmatige beweging die duidde op het feit dat hij zich onveilig voelde. "S-sinds ik jou terug zag dan", Probeerde hij duidelijker te maken, al hielp het niet echt. Want voor haar hadden ze elkaar in die bibliotheek pas voor het eerst gezien, aangezien hij er helemaal anders uit zag nu. Ze had hem onmogelijk kunnen herkennen. "Ik bedoel eh.. Ja", Bracht hij nog uit, wendde zijn blik toen af en staarde naar het potlood, dat nu stil voor hem op de tafel lag.
Terug naar boven Ga naar beneden
Valkyrie Skalksdóttir
Valkyrie Skalksdóttir
Class 4
Aantal berichten : 411

Character Profile
Alias: Víkingr
Age: 1250
Occupation: Wilde bosbewoner
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Emptyvr dec 02, 2016 10:16 am

The strange silence
Surrounding me, Grows closer, Feels colder

Herinneringen kwamen terug haar hoofd in flitsen. Motregen. De schemer die alsmaar donkerder begon te worden door de dikke regenwolken, die dreigde een grotere en zwaardere regenbui te gaan worden. Het geluid van hun houten schilden die tegen elkaar aan klapte in een grote muur, wachtend op de vijand. Het korte moment van stilte voordat het gevecht zou beginnen en voordat de mensen bulderend op elkaar af zouden stormen in volle haat en woede naar elkaar. De laatste diepe ademhaling voordat het zou beginnen. Voordat ze mensen elkaar zouden afslachten met zwaarden, bijlen, speren en pijlen. Dan zou het chaos worden en werd de rust met behoorlijk veel geweld verstoord. Maar Valkyrie vond het niet erg, ze was een Viking. Nog steeds een Viking.


Het enige wat ze nooit had kunnen weten op dat moment was dat dit gevecht haar hele leven zou veranderen, dat het haar zou veranderen in het monster wat ze was geworden. Alles was er daarna gebeurd was, wat ze gedaan had, kwam door het verlies was ze in dat gevecht verloren had. Haar grote liefde, de enige waardoor zij zich levend voelde en vrij en gelukkig. Plots gewoon weg. En dat was het moment dat op deze tekening stond, in volledige details. Het moment waarop ze haar geliefde verloor in de strijd. Maar het was onmogelijk dat hij dit kon tekening, in die detail. Ze had een paar seconden nodig om tot besef te komen dat alleen Ebbe dit getekend kon hebben. Het was precies zoals haar oude liefde vroeger kon tekenen alleen dan met meer detail omdat hij een ander voorwerp gebruikte.


Uit woede trok ze de tekening van de tafel af en liet ze haar aanwezigheid kenbaar maken. Hij schrok en keek haar fronsend aan terwijl het vuur in haar ogen alleen maar begon op te lopen. Het was duidelijk een zwakke plek waar Valkyrie niet helemaal blij mee was. In plaats van blij te zijn voor het terugkeren van deze herinneringen en haar oude liefde werd ze er woest om. Streng en met een zeer dreigende toon vroeg ze hem om een uitleg voor deze tekening, zodat hij wel antwoord moest geven. Hij had nog geluk dat ze hem de tijd gaf om het uit te leggen. "Ehm.." Zei hij waardoor ze iets dreigender zijn kant op kwam. Hij kon maar beter beginnen te praten.


Het feit dat hij betrapt leek maakte alleen maar dat ze verder tot haar conclusie trok. "Het is.. Het is een tekening van iets wat ik niet uit mijn hoofd kan krijgen" Ging hij verder waardoor ze, nog altijd woedend, haar been een beetje ongeduldig verzette om hem een beetje aan te dringen. Bleef hem intens aankijken met een strakke blik die alleen op zijn ogen gericht was en nergens anders op. "S-sinds ik jou terug zag dan" Zei hij vervolgens. Haar ogen knipperde even een paar keer en ze slikte kort. Dat was voor haar genoeg om haar conclusie te trekken. Het was hem. Ze wist het nog niet zeker maar alle alarmlichten waren wel aan het branden en met haar woede op het moment wilde ze maar een ding. "Ik bedoel eh.. Ja" Bracht hij nog uit en wendde zijn blik af naar zijn potloot voordat ze toesloeg. Heel snel trok ze zichzelf in een machtspositie over hem heen en sloeg ze haar hand op de tafel met een goede klap. Zette ze hem vast op zijn stoel en kon hij geen kant op omdat ze hem ingesloten had door over hem heen te buigen. Haar grote ogen keken hem aan met een intense boosheid. ”Sinds ze mij terug zag!” Zei ze luidop met een snijdende stem. ”Ik zou maar uitkijken als ik jou was, want als jij Ebbe bent.” Ging ze verder met boze stem maar deze keer iets minder hard. Ze had even een pauze nodig om zichzelf terug te pakken voordat ze emotioneel kon worden. Haar kaken stonden strak en dit was te zien in haar slikken. ”Dan zal ik je doden.” Zei ze tenslotte in haar razernij. Ze kon niet nadenken op het moment, alles was overgenomen door emotie, woede en pijn, iets wat niet bepaald goed was voor zijn positie. Valkyrie was nog altijd gevaarlijk en roekeloos als vroeger, en ze deed het. Als iemand haar niet zou tegenhouden deed ze het. Ze maakte geen nutteloze bedreigingen..
words: ### | tag: Jacob | outfit: here
Terug naar boven Ga naar beneden
Jacob Simmons
Jacob Simmons
Deceased
Aantal berichten : 94

Character Profile
Alias: Kairos
Age: 17 smol years
Occupation:
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Emptyvr dec 02, 2016 12:41 pm


we've got a lot to learn
we can't spend our hours dreaming
WAITING FOR OUR TURN
Na al die levens was hij toch wel redelijk in staat om zijn eigen mening en gedachten te verwoorden in duidelijke zinnen. Helaas liet die skill hem net op dit moment in de steek. Hij voelde zich betrapt, en nog erger, beschuldigd. En daar had ze het recht toe. Het was niet de bedoeling geweest dat iemand deze tekening ooit zou zien. Als hij er mee klaar was geweest, had hij hem waarschijnlijk ergens in brand gestoken. Jammer genoeg had iemand hem wel gezien, en die persoon moest dan net Valkyrie zijn. Misschien was dit toeval, maar hij geloofde niet echt in toeval. In zijn wereld gebeurde alles voor een reden. Al was hij er deze keer niet echt enthousiast over om uit te zoeken wat die reden dan precies was.

Want een woedende Valkyrie was de laatste persoon waar hij in de buurt van wilde zijn. Hij kende haar, al waren bepaalde aspecten van haar bestaan verborgen gebleven. Het feit dat ze een mutant was, bijvoorbeeld. Klein detail, maar dat had hem wel in de problemen gebracht nu. Maar haar karakter kende hij goed genoeg. Hij wist dus ook dat ze met zijn uitleg geen genoegen zou nemen. En daar kreeg hij snel genoeg gelijk in. Een harde klap weerklonk, hij dook er ongewild door in elkaar. Hij durfde zijn blik amper op richten, maar deed het toch. Hij zag verschillende emoties, heel intense emoties, maar de razernij die ze voelde stak er met kop en schouders bovenuit.

”Sinds je mij terug zag!” Herhaalde ze scherp, spottend. ”Ik zou maar uitkijken als ik jou was, want als jij Ebbe bent.” Vervolgde ze, een pauze viel. Een rilling trok door zijn lichaam, bang voor haar volgende woorden. ”Dan zal ik je doden.” Dreigde ze. En hij wist dat ze het meende. Maar dat maakte het er niet bepaald beter op voor hem. Dat hij deze woorden van haar moest horen, het brak zijn hart. Zijn ogen werden waterig, zijn handen beefden lichtjes. Zonder dat hij het echt besefte of onder controle had, veranderde zijn uiterlijk. In plaats van Jacob, zat de nu 17-jarige Ebbe op de stoel. "Hoe kun je dat zeggen", Fluisterde hij ongelovig, het verdriet dat hij voelde te horen in zijn stem.
Terug naar boven Ga naar beneden
Valkyrie Skalksdóttir
Valkyrie Skalksdóttir
Class 4
Aantal berichten : 411

Character Profile
Alias: Víkingr
Age: 1250
Occupation: Wilde bosbewoner
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Emptyvr dec 02, 2016 2:10 pm

The strange silence
Surrounding me, Grows closer, Feels colder

Haar gedachten begonnen steeds meer te draaien en allemaal naar een conclusie toe. Ebbe was de enige die dit getekend kon hebben, dat kon niet anders. Ze hadden elkaar laatst ontmoet in de bibliotheek en daar was ze nog best nieuwsgierig naar hem geweest. Maar sinds hij haar weer terug had gezien kwam dit in zijn hoofd te zitten en daardoor had hij dit getekend. Hij had haar getekend in hoe ze er vroeger uitzag en dan ook nog het moment vlak voor zijn dood. Hier was maar een conclusie op te bedenken, waarom het nog niet meteen tot haar doordrong wist ze ook niet. Misschien wilde ze het niet geloven. Wilde ze niet dat Ebbe mogelijk nog kon leven, of mogelijk nu voor haar zou zitten. Het was makkelijk om te weten dat hij dood was en gebleven.


Het was aan meer dan alles duidelijk dat ze overgenomen was door woede en razernij, verdriet was nog ver te vinden. Hoewel het er wel was. Ze had het er namelijk wel degelijk moeite mee om het weg te drukken. Maar momenteel was de boosheid het enige wat uit de emotie kwam, en die was behoorlijk heftig. Het spatte er dan ook plotseling uit wanneer ze in een snelle beweging haar hand tegen de tafel aan klapte, en toen was er ook geen weg meer terug. Het escaleerde snel, te snel. Hij leek er wel door te schrikken door ook een beetje ineen, leek ineens ook bang voor haar geworden. Haar woorden, er was niets anders in te vinden dan pure razernij. Tot de pauze waar de pijn toch wel even leek door te breken, maar het was niet genoeg om haar boosheid een andere richting te geven. Ze zei waar het op sloeg en het enige waar ze op dit moment aan kon denken. Haar hoofd was niet in staat om de consequenties ervan in te schatten of om ook maar ergens anders aan te denken dan aan het feit dat ze hem dood wilde hebben.


Ze schrok duidelijk wanneer de onbekende jongen veranderde in de voor haar maar al te bekende jongen. De grote gespierde jongen met een kort stoppelig baardje en grote lichte ogen, haar lang bruin met vikingvlechtjes. Ze kon haar ogen niet geloven en de confrontatie was misschien net iets te groot, ze kon zowat haar hart opnieuw in duizend stukjes voelen breken net zoals deze gebroken werd toen hij stierf. Maar alsnog werd de razernij hierdoor alleen maar meer gevoerd. Het stopte alleen even voor een moment omdat ze te geschrokken was om ook maar iets te doen. "Hoe kun je dat zeggen" Vroeg hij ongelovig met veel verdriet in zijn stem. Nog een paar seconden keek ze hem in shock aan, zonder de woede, zonder ook maar iets van emotie weg te geven. Gewoon alleen pure shock. Tot deze weer omgezet werd als een soort knop. ”Je hebt geen idee, geen idee van wat je mij hebt aangedaan.” Zei ze, haar ogen weer vol woede, ondanks dat er nu ook veel emotie in zat. Ze trok haar hand van de tafel af en deed een paar stappen naar achteren, maar bleef hem aankijken. ”Je hebt me alleen gelaten, ik was helemaal alleen!” Riep ze waarbij haar ogen nu wat paniekerig om haar heen keken en de tranen bijna doorbraken. ”Door jou heb ik dingen moeten doen.. gedaan.. Moest ik een einde maken aan mijn vader en heb ik mijn zoon verloren.. Onze zoon! Ik heb hem in mijn eentje moeten begraven omdat jij er niet was! Ik was helemaal alleen!” Liep ze hem verwijten toe, niet realiserend dat dit nieuwe informatie voor hem zou zijn. ”Je hebt alles wat ooit goed van was aan mij en goed was aan de wereld met je meegenomen!” Zei ze nog boos achtereen. ”Ik dacht dat je dood was!” Riep ze tenslotte nog. Haar stem trilde van alle emoties en razernij en haar ogen waren al volgelopen maar keken hem alleen maar kwaad aan..
words: ### | tag: Jacob | outfit: here
Terug naar boven Ga naar beneden
Jacob Simmons
Jacob Simmons
Deceased
Aantal berichten : 94

Character Profile
Alias: Kairos
Age: 17 smol years
Occupation:
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Emptyvr dec 02, 2016 3:05 pm


we've got a lot to learn
we can't spend our hours dreaming
WAITING FOR OUR TURN
Het shiften ging vanzelf. Ergens zat zij er ook voor iets tussen, de confrontatie met zijn verleden had dit waarschijnlijk veroorzaakt. De emoties liepen dan ook hoog op, zowel bij hem als bij haar. Dat hij uitgerekend nu moest veranderen in de jongen die ze haar hele leven had gekend, was ook weer zo’n mooi voorbeeld van slechte timing. Ze had hem net met de dood bedreigd, en hij zou haar alleen nog maar meer op fokken door haar te confronteren met het feit dat ze ook nog eens gelijk had over zijn identiteit. In plaats van de jongen met het onbekende uiterlijk, kroop hij letterlijk weer in de huid van Ebbe. Zijn karakter, zijn gewoontes, zijn stem.. Alles was precies zoals vroeger.

En ze schrok er van, wat hij wel had kunnen voorspellen. Maar hij was te gekwetst om er bij stil te staan. De reactie bleef enkele seconden uit, maar al snel barstte ze weer los. ”Je hebt geen idee, geen idee van wat je mij hebt aangedaan.” Beet ze hem toe, waarna ze enkele stappen achteruit zette. Hij wist niet of hij daar blij mee moest zijn. Ze was nog steeds uiterst explosief. Maar hij kreeg ondertussen wel de kans om recht te staan, een vlucht route te verzekeren. Met haar vechten, zou hij nooit doen. Al stond hij momenteel als bevroren te luisteren naar de woorden die ze hem toe schreeuwde. Het ging recht door hem heen, het was alsof hij haar pijn ook kon voelen en het verergerde de zijne alleen maar.

”Ik dacht dat je dood was!” Riep ze, en het was pas bij die woorden dat hij terug adem leek te kunnen halen. Hij probeerde de info te verwerken, de beschuldigingen te begrijpen van uit haar standpunt. ”Het was jouw leven of het mijne”, Zei hij zachtjes. Op het moment zelf had hij er nooit bij stil gestaan, hij was haar gewoon achterna gegaan, omdat hij van haar hield. ”En ik zou zo hetzelfde doen, als het nodig was”, Vervolgde hij. Ebbe liet zijn lichtgrijze ogen afdwalen, naar niks in het bijzonder. Hij wist zichzelf geen houding meer te geven. ”Een zoon.. Ik wist niet.. Ik wist het echt niet”, Zei hij, een licht wanhopige ondertoon in zijn stem. Als hij had geweten dat ze zwanger was geweest van zijn zoon, had hij haar nooit laten mee gaan naar Rusland, en was hij zelf ook thuis gebleven.
Terug naar boven Ga naar beneden
Valkyrie Skalksdóttir
Valkyrie Skalksdóttir
Class 4
Aantal berichten : 411

Character Profile
Alias: Víkingr
Age: 1250
Occupation: Wilde bosbewoner
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Emptyza dec 03, 2016 10:34 am

The strange silence
Surrounding me, Grows closer, Feels colder

Aan de ene kant was het nu niet goed voor hem dat hij in Ebbe veranderde, want ze wilde Ebbe dood hebben en hij gaf haar nu Ebbe. Ze wilde hem uit haar leven hebben want nog altijd spookte de gedachte aan hem door haar hoofd heen. Hij was eigenlijk nooit echt weggeweest, net zoals haar zoon, hun zoon. Ze leefde met die twee personen in haar hoofd en ze wilde ze niets liever dan weg hebben. Vooral Ebbe, want hij had haar alleen gelaten. Haar zoon had haar nooit iets misdaan, die had zij in de steek gelaten. Wat in haar hoofd ook Ebbe’s schuld was geweest want hij was degene die haar pijn had gedaan door te sterven.


Aan de andere kant bracht zijn vraag toch wel weer veel emotie waardoor ze kort iets milder werd, of eigenlijk kwam dat meer gewoon door het in shock zijn door zijn verschijning. Lang zou het alleen niet duren voordat deze emotie ook toegevoegd werd aan haar boosheid. Ze begon zelf ook te praten en tranen drukte haar al tegen haar ogen aan. Boos was ze en er was teveel emotie. Het was geen goede combinatie bij een al zeer roekeloos persoon zoals haar die nogal erg op kon gaan in een emotie. Voor nu nam ze even wat afstand maar ze wist ook niet hoelang dat zou duren. Een verkeerd woord kon alweer voor een uitspatting zorgen in deze staat waarin ze zich bevond.


”Het was jouw leven of het mijne” Zei hij zachtjes terwijl haar ogen hem als speren aan bleven kijken. Ze gaf hem een blik die het er duidelijk niet mee eens was. Wilde wel al meteen terug reageren maar gaf hem nog heel even de tijd om verder te praten. ”En ik zou zo hetzelfde doen, als het nodig was” Ging hij verder. Valkyrie draaide snel haar blik van hem weg en beet even op haar lip. Hoe lief het ook mocht klinken, ze geloofde hem niet meer doordat haar beeld vertroebeld werd door alle haat die ze naar hem voelde. Zoveel haat, zoveel haat kon alleen maar ontstaan wanneer je echt zielsveel van iemand gehouden had, maar de liefde was weg en het kon niet meer terugkeren. Daarvoor was het nu te laat.


”Een zoon.. Ik wist niet.. Ik wist het echt niet” Zei hij met een wanhopige ondertoon. Ze klemde nog even stevig haar kaken op elkaar voordat ze zou reageren. ”Nee dat wist jij niet..” Zei ze wat zachter maar wel met een beschuldigende toon. ”Je was er niet, ik was helemaal alleen.”[/’b] Ging ze iets kwader verder waarna ze haar blik terug naar hem toe draaide en ze ook weer op hem af kwam. [b]”Ik was veel liever dood gegaan, je hebt geen idee hoe het voor mij was.” Vertelde ze verder met opbouwende woede. Langzaam begon haar mutatie ook op te komen en begon hij zich erg warm te voelen door het plotselinge temperatuurverschil om hem heen en in zijn lichaam. Alsof hij begon te koken door de lucht om hem heen. ”Je hebt alles kapot gemaakt en je had mij gebroken.” Nog steeds kwam ze dichterbij tot ze voor zijn neus stond en het mesje ook uit haar broek had gehaald, waardoor ze nu dreigend voor hem stond. ”Ik haat je.” Zei ze waarbij ze nog even flink veel moeite had om tegen de tranen te vechten. Haar hand trilde van angst maar het duurde ook niet lang voordat ze zich gewoon door die angst heen werkte en een uithaal naar hem maakte met het kleine zakmesje, richting zijn hart. Erg snel ging het niet en het was misschien niet volledig onverwachts, er zat ook twijfel maar de woede had toch de overhand..
words: ### | tag: Jacob | outfit: here
Terug naar boven Ga naar beneden
Jacob Simmons
Jacob Simmons
Deceased
Aantal berichten : 94

Character Profile
Alias: Kairos
Age: 17 smol years
Occupation:
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Emptyza dec 03, 2016 5:31 pm


we've got a lot to learn
we can't spend our hours dreaming
WAITING FOR OUR TURN
Op geen enkele manier had hij zichzelf hier op kunnen voorbereiden. Er waren niet de goeie woorden, geen goeie verklaring, niks om haar mee te troosten. Waar ze hem van beschuldigde, het was waar, elk woord. Hij had haar in de steek gelaten. De enige persoon waar hij oprecht met heel zijn hart van gehouden had, en dat was blijven doen in elk leven erna, had hij in de steek gelaten. Maar hij had ook niet nagedacht over de consequenties van zijn ‘reddings actie’. Hij had nooit gedacht dat hij er het leven bij zou laten. Hij was zodanig bezig geweest met haar beschermen dat hij zijn eigen veiligheid er voor had opgegeven. En ze leek niet van plan om hem het te laten vergeten.

”Nee dat wist jij niet..” Zei ze, iets zachter maar nog steeds genadeloos. ”Je was er niet, ik was helemaal alleen.” Beschuldigde ze hem weer. Ebbe kruiste zijn armen voor zijn borst, zijn schouders laag, hij wist geen enkele reactie uit te brengen. ”Ik was veel liever dood gegaan, je hebt geen idee hoe het voor mij was.” Concludeerde ze. Alsof die woorden hem nog geen pijn genoeg deden, voelde hij ineens de lucht rondom hem opwarmen, inclusief.. Zichzelf? Hij keek niet-begrijpend naar zijn handen. Er was geen vuur, alleen warmte. Ondertussen was ze dichterbij gekomen, blokkeerde hem zo weer om weg te rennen. Subtiel werd hij zich bewust van haar aanwezigheid, haar bekende geur. Het koste hem moeite om ondanks alles niet zijn armen om haar heen te slaan.

”Ik haat je.” De woorden trilden na, waar zij haar emoties nog kon bedwingen, kon hij de zijne niet meer tegenhouden. Het mes dat op hem af kwam, hij deed geen moeite het te ontwijken, al draaide hij zich zo dat het onschuldig in zijn schouder terecht kwam. Een zachte kreun ontsnapte uit zijn mond, de scherpe pijn sneed door zijn schouder en leek hem te verlammen. Met zijn vrije hand veegde hij langs zijn kaak, om zijn tranen weg te halen. ”Als dit.. Als dit jou gelukkig maakt”, Zei hij, half snikkend. Dat uitgerekend zij hem op deze manier probeerde te breken, hij kon zich er niet eens tegen verzetten, dus zou hij haar maar haar gang laten gaan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Valkyrie Skalksdóttir
Valkyrie Skalksdóttir
Class 4
Aantal berichten : 411

Character Profile
Alias: Víkingr
Age: 1250
Occupation: Wilde bosbewoner
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Emptydi dec 20, 2016 10:22 am

The strange silence
Surrounding me, Grows closer, Feels colder

Maar emoties, ze kon ze niet onder controle houden. Er was teveel verdriet maar dat werd op het moment overpowered door de woede die ze daarbij ook voelde. Zoveel had ze niet vaak gevoeld en meestal wanneer ze zo in het rooie gebied kwam kon het ook niet goed eindigen. Een gevecht zou er komen, sowieso. Klein of groot, bij Valkyrie stond de neiging om hem aan te vliegen te groot. Ze zou hem in een paar minuten sowieso een aanval geven, dat stond alvast vast. Haar Viking ways waren nog altijd sterk en ze zouden waarschijnlijk nooit helemaal vervagen. Ze sloeg snel naar de middelen die haar in haar tijd zouden redden.

Ze had zonder hem hun zoon opgevoed onder een hele hoop angst en eenzaamheid. Het had ertoe geleid dat ze haar eigen vader van het leven beroofd had en ze had zijn troon opgenomen voor zichzelf. Dit gaf haar de macht over alles, iets waarin ze zich veiliger voelde dan onder de bescherming van haar vader. Achteraf gezien was het misschien niet helemaal zo maar ook dat kon ze nu niet weten. Het was niet zo gegaan dus het was onmogelijk om te weten. In ieder geval, er waren goede en slechte tijden maar in alles was ze alleen geweest, en in haar slechtste tijd was ze haar zoon verloren. Waarschijnlijk het ergste wat haar overkomen was nadat Ebbe was overleden, en ze gaf hem de schuld.

Langzaam drong haar mutatie zijn lichaam in en de lucht om hem heen werd steeds warmer, niet te warm maar het viel wel op. Hij zou het zeker voelen. Ze kwam steeds een beetje dichterbij op een dreigende manier terwijl ze zichzelf er ook aan herinnerde dat ze nog een mes had. Iets anders kon ze niet bedenken dan dat het misschien een einde kon brengen aan haar ellende en pijn. Niets was zeker maar ze wilde de gok er wel op nemen. Hij reageerde niet op haar woorden en voor ze het wist viel ze al naar hem uit met het mes. Doordat hij bewoog kwam het niet in zijn hart terecht maar het stak direct in zijn schouder en aangezien Valkyrie geen zachthandige was drong hij er diep in, daarom had hij nog best geluk met de lengte van het mes die niet al te lang was. Ze keek hem in de ogen aan terwijl haar hand om het handvast geklemd bleef terwijl het mes in zijn schouder gestoken zat. Hij had een kreun gegeven en de tranen rolde al over zijn wangen, die hij vervolgens met zijn hand wegveegde. ”Als dit.. Als dit jou gelukkig maakt” Zei hij snikkend waarop ze hem nog even lang in de ogen aan bleef kijken, nadenkend. Het was dat ze deze reactie niet van hem verwacht had dat ze even niet wist wat ze moest doen. Ze wist zichzelf er geen raad mee. Haar lip trilde zachtjes hierdoor. Haar hand verloor zachtjes zijn grip en ze liet het mes uiteindelijk los. Keek hem nog even een paar seconden aan en gaf hem vervolgens nog een flink harde klap op zijn wang met de vlakke hand, om hem vervolgens weer na denkend aan te kijken. ”Nee.. Ik weet niet wat mij gelukkig maakt.” Ging ze verder, bloedeerlijk en het ging niet alleen maar over deze kwestie maar over dat ze in het algemeen niet wist wat haar gelukkig maakt, en aan de vermoeidheid in haar stem was te horen dat het al erg lang zo was. Al eeuwen. Ze nam nog een stapje terug en slikte even waarop ze haar blik kort naar de grond richtte. ”Het enige wat ik wel weet is dat jij hier niet hoort te zijn en dat ik je nooit meer in mijn leven wil zien.” Ging ze verder waarop ze hem weer aankeek en probeerde ijskoud te zijn, maar aan alles scheen door dat het haar pijn deed.
words: ### | tag: Jacob | outfit: here
[/b]
Terug naar boven Ga naar beneden
Jacob Simmons
Jacob Simmons
Deceased
Aantal berichten : 94

Character Profile
Alias: Kairos
Age: 17 smol years
Occupation:
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Emptydo dec 22, 2016 3:27 pm


we've got a lot to learn
we can't spend our hours dreaming
WAITING FOR OUR TURN
Ondanks al zijn ervaring, die hij over al zijn levens had verzameld, ondanks alle wijsheid die hij dankzij zijn mutatie bezat, wist hij niet wat hij met deze situatie aan moest. Hij kon onmogelijk zijn mutatie op haar gebruiken, boos worden of wat dan ook. In plaats daarvan onderging hij maar wat ze maar kon verzinnen. Als hij daarvoor de pijn van een mes in zijn schouder moest verdragen, dan moest dat maar. Ze stond dichterbij dan ooit en een klein deel van hem wilde haar nog dichterbij trekken. Haar in zijn armen houden en haar een tijdje niet meer loslaten. Het was nog altijd zo vreemd om haar terug te zien. Hij wist niet of hij had kunnen verwachten dat ze ook blij zou zijn om hem terug te zien. Hij had ook niet verwacht dat ze zo boos zou zijn om iets waar hij niets aan kon doen. Sterven kon je nu eenmaal niet tegenhouden.

Tenzij je zoals haar blijkbaar onsterfelijk was. Ebbe hield zich muisstil terwijl hij afwachtte wat ze nu zou doen. Haar ademhaling was onregelmatig, ook zij was heel hard aan het struggelen met haar emoties. Maar haar woede overwon het elke keer. Ze sloeg hem in zijn gezicht, zijn hoofd boog wat opzij door de impact. ”Nee.. Ik weet niet wat mij gelukkig maakt.” Verklaarde ze. Hij knikte zachtjes. ”Het enige wat ik wel weet is dat jij hier niet hoort te zijn en dat ik je nooit meer in mijn leven wil zien.” Vervolgde ze. Het kwam hard aan, met moeite knikte hij nog een keer. ”Oké”, Zei hij schor.

Ebbe nam het handvat van het mes, trok het in één keer uit zijn schouder en ademde daarbij scherp uit. Hij liet het op de grond vallen, bloed liep uit de wonde maar hij zou er niet aan doodgaan. Van het ene moment op het andere veranderde de jonge viking in zijn dierengedaante van die tijd, een Noorse boskat. Zijn heldere ogen zochten nog heel even haar blik, waarna hij weg hinkte, de struiken in. De takken haperden aan zijn lange vacht, maar hij worstelde zich er door. Hoe verder hij van haar weg kwam, hoe beter voor haar. Maar bij elke stap brak zijn hart ietsje meer.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
› take your time to realise Empty
BerichtOnderwerp: Re: › take your time to realise   › take your time to realise Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
› take your time to realise
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» There's a time to be rational, there's a time to fight.
» Night time, my time [OPEN]
» time's up.
» Tea time?
» Time to try something new

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: Ruins of Genosha :: School - Outside :: Garden-
Ga naar: