Onderwerp: Crack of dawn /Closed di nov 14, 2017 2:12 pm
It's a brave new world
Goed, dat Finn hem zou vermoorden vandaag was iets wat gisteren in de sterren stond geschreven hoor. Maar Tobias ging door met zijn plan hoor. De laatste tijd had hij gemerkt dat Kirby nog meer teruggetrokken was dan normaal, iets wat zijn hart brak als hij eerlijk moest zijn. Die jongen had al teveel in zijn korte leven meegemaakt. Net daarom deed hij dit, hij wilde de jongen opvrolijken ten koste van misschien ruzie te krijgen met zijn vader. Dat hij nerveus was, was echt wel een understatement. Al wist hij evengoed wel dat het nergens voor nodig was. Zijn kleine maatje zou dit leuk vinden, en zo niet wel dan had hij nog altijd een extra maatje om mee te spelen. Vandaag was hij vroeger als anders opgestaan en was hij zonder te ontbijten vertrokken toen iedereen nog sliep om zijn plan in werking te zetten. Tobias was beginnen friemelen met het strikje rondom zijn nek terwijl hij op de rand van het meer zat, zijn blik gericht op de eendjes die vrolijk heen en weer zwommen alsof er helemaal geen vuiltje aan de lucht was. Er waren nog niet zo heel veel mensen in het park, buiten dan de occasionele jogger die hem voorbij ging. Zo nu en dan kwamen er ook mensen voorbij gekleed in een maatpak, duidelijk op weg naar hun werk en waarschijnlijk ook bijna te laat gezien de snelheid waarmee ze door het park gingen. Zijn mondhoeken trokken omhoog, arme stumperds.
Klokslag negen uur haalde hij zijn telefoon boven om een berichtje naar Kirby te sturen. ’Kom naar het park, ik heb je hulp nodig. Dringend’ Tobias drukte op het verzend knopje, wat verderop hoorde hij wat geritsel van bladeren. Zijn plan was gearriveerd. Nog uit het zicht voor de jongen die hopelijk onderweg was, maar duidelijk aanwezig om zo meteen te gaan zoeken. Natuurlijk zat de verassing er niet allen, mainly omdat hij anders ging weg lopen. Maar een van de personen waarbij hij had geleefd tot hij weg mocht zat erbij om hem bezig te houden.
Onderwerp: Re: Crack of dawn /Closed wo dec 27, 2017 11:43 pm
Zoals vaak het geval was zat Kirby diep met zijn neus in één van zijn vele boeken. Hij was bijna klaar in het boek, maar had nog een vervolg klaarliggen ook voor als het uit was. Zijn hele weekend had hij al gespendeerd aan lezen en niet aan buiten komen. Hij had aan de paar vrienden die hij had gevraagd of dat ze iets wilde doen, maar blijkbaar waren ze allemaal te druk bezig met iets. Het had wat irritatie opgewekt, maar die was al snel weg gegaan nadat hij iets gevonden had om te doen. Samen met zijn vrienden was hij niet de meest populaire op school, dus het was geen wonder dat zijn vriendenkring eigenlijk niet groot was.
Het geluid van uilen - de uilen vanuit de Harry Potter films iedere keer dat ze een brief brachten - deed hem opkijken van zijn boek en naar zijn gsm. Kirby keek verward naar de tekst op zijn gsm. Wat kon er zo dringend zijn dat zijn hulp erbij nodig was? Meestal waren zo’n berichten bedoeld voor zijn vader, maar niet voor hem. Enkel zijn vrienden zouden het misschien sturen als ze hem nodig hadden, maar Tobias niet. Hij was volwassen, kon hij zijn eigen problemen niet oplossen? Zonder verder echt te klagen stuurde hij een berichtje terug. Sure??? was wat hij uiteindelijk verstuurde. Nog steeds wist hij niet wat hij ervan moest maken, maar hij sprong recht van zijn bed en bergde het boek weer op in de kast. Deed hij dat niet zag hij het nog voor zich dat zijn vader er moeilijk over zou doen. Voordat hij naar buiten ging trok hij een dikke jas aan en zijn sjaal. In de hoop dat het meer als genoeg was stapte hij naar buiten en begon hij aan zijn weg richting het park.
Het duurde toch even voordat hij zijn bestemming had bereikt en hij keek om zich heen om te zien of hij Tobias ergens kon zien. Voor nu echter nog niet. Waar ben je? stuurde hij dan maar voordat hij zijn armen over elkaar sloeg om zijn vingers op te warmen onder zijn oksels. Een bedenkelijke uitdrukking stond op Kirby zijn gezicht. Ergens had hij toch veel liever binnen gezeten met een tas warme chocomelk in plaats van te wachten op… wie weet waarop was hij eigenlijk aan het wachten. Het kon even goed een prank zijn.
"We are all a little broken. But last time I checked, broken crayons still color the same."
Onderwerp: Re: Crack of dawn /Closed vr dec 29, 2017 9:50 pm
It's a brave new world
Dat hij hyped was voor deze gehele situatie was heel slecht beschreven. Maar dan moest die kleine Kirby nog wel komen opdagen natuurlijk, al was hij er zeker van dat de kleine jongen ook wel blij zou zijn met deze verassing. Misschien had hij het iets later moeten plannen op de dag want het kon goed zijn dat Kirby either nog in bed lag of pas net aan het ontbijten. Foutje van de firma. Na eigenlijk niet zo heel lang wachten, al leek het eeuwen, stuurde de knul terug met een hoop vraagtekens er achter. Iets wat hem kort deed gniffelen. Die had natuurlijk geen idee wat hem te wachten stond. Oops. Geduld hebben, het was iets waar de man duidelijk aan moest werken. Maar om eerlijk te zijn wilde hij voor deze situatie niet geduldig wachten, nee hij wilde zo snel mogelijk dat Kirby hier aan kwam om hem te helpen. Ergens moest hij nog nadenken over waarom hij de knul zijn hulp hierbij nodig had maar details. Dat ging hij maar eventjes freelancen.
Met een fronsje haalde hij zijn telefoon terug uit zijn broekzak en fronste even. Woops, hij was er al. Tobias stond op en keek eventjes in het rond, maar al heel snel spotte hij de knul wat verderop. Die leek het koud te hebben. Damnit, dat had hij wel eventjes niet voorzien. Maar goed, de man jogde op hem af en kwam uiteindelijk half buiten adem, iets wat gespeeld was, bij hem aan. ‘Man, ik ben blij dat je er bent.’ Klonk het opgelucht waarbij hij eventjes glimlachte. ‘De reden waarom ik je nodig heb, is omdat er een kat vast zit in de boom. En ik dacht, misschien kan jij erbij als ik je in mijn nek zet?’ Een idee wat Kirby waarschijnlijk niet zou aanstaan, maar het was het beste wat hij kon verzinnen.
Samen met de knul was hij in de richting van het meer gelopen, op de plek waar er wat bosjes rondom een boom stonden hield de man halt. ‘Als jij eens langs de andere kant wilt gaan kijken of je ze van die kant misschien kan zien?’ Stelde hij voor. Hopelijk werkte de jongen wat mee, en anders gaf hij wel een teken dat de persoon in kwestie een opgenomen miauw van een kat liet afspelen.
Onderwerp: Re: Crack of dawn /Closed vr dec 29, 2017 11:02 pm
Kirby had nog steeds geen idee wat hij precies in het park moest doen en waarom dat Tobias hem nodig had. Het was niet dat hij speciale talenten had waarvan je gebruik kon maken. In de buurt van de vijver bleef hij staan nadat hij een sms gestuurd had met de vraag waar Tobias was. Tot zijn geluk duurde het niet lang voor de man aan kwam rennen en dat alleen al liet een diepe frons op zijn jonge gezicht komen. Er werd hem gelijk gezegd wat het probleem was en Kirby keek langs de man heen naar waar hij vandaan kwam. “Een kat?” vroeg hij om zeker te zijn dat hij het goed had begrepen. Het was vroeg en hij was al buiten omdat een kat vast zat in een boom? Hij had niet veel zin om op de schouders van de andere te kruipen en dat was duidelijk af te lezen van zijn gezicht. Om naar Tobia te kunnen kijken moest hij omhoog kijken “Vragen ze daar normaal geen brandweer voor?” vroeg hij en hij kantelde zijn hoofd. Dat was toch hoe hij het zag op films. Vaak gebeurde het in films ook nog eens dat de kat eruit sprong zodra hulp arriveerde. Zo vast zaten ze meestal ook niet.
Uiteindelijk haalde hij toch maar gewoon zijn schouders op. “Ik ben er nu toch al,” mompelde hij voordat hij Tobias de weg liet leiden naar de kat die vast zat in de boom. Mentaal was hij zich al aan het voorbereiden om op de schouders van de andere te klimmen. Hij had geen zin om op die hoogte te zitten, maar dat was een angst die hij niet wilde uiten voor de ogen van Tobias. Kirby en hoogtes was iets dat niet samen ging en misschien was zijn vader de enige die daarvan af wist.
Wanneer dat ze eenmaal de boom bereikt hadden keek Kirby gelijk omhoog. Zijn ogen moest hij gedeeltelijk dicht knijpen door de zon die hij zwak zag schijnen door de takken van de boom. Er was echter geen kat te bekennen en Kirby keek weer terug naar Tobias. Hij wilde juist zeggen dat hij de kat niet zag, maar de man stelde al voor dat hij langs de andere kant wilde zeggen. De jongen knikte terwijl hij rond de boom begon te lopen. Hij keek heel de tijd in de lucht en bewoog zijn lichaam heen en weer en bukte enkele keren om een duidelijk beeld te krijgen. Maar er was nog steeds geen kat te bespeuren. “De kat is al uit de boom geraakt, denk ik,” riep hij naar Tobias. “Ik kan hem in elk geval nergens zien.” Toch hield hij zijn ogen gericht op de boom.
"We are all a little broken. But last time I checked, broken crayons still color the same."
Onderwerp: Re: Crack of dawn /Closed za dec 30, 2017 12:09 am
It's a brave new world
De man knikte serieus. Een kat die hulp nodig had om meer exact te zijn. Kirby leek hem aan te kijken alsof hij hem een grap aan het vertellen was. Zeker iets wat hij voorzien had, maar kijk hij had in tijdsnood gezeten dus hij had niets beter kunnen bedenken dan dit. Het argument van de kleine jongen deed hem kort door zijn haar wrijven. ‘Daar heb je volledig gelijk in.’ Sprak hij luchtig. ‘Maar ik wilde het diertje geen angst aan jagen dus leek het me beter als wij het met zijn tweetjes deden?’ Dat was iets wat de ander hopelijk kon aan nemen, het was zowiezo ook iets wat hij zou doen als er echt een kat in de boom zat hoor. Tenzij hij er zelf niet aan kon of hij geen Kirby tot zijn beschikking had om in zijn nek te kruipen. Al was het duidelijk genoeg dat de andere daar niet op lag te wachten.
Gelukkig kwam Kirby tot het inzicht dat nu hij er toch al was hij beter maar kon helpen. Kort schonk hij hem een glimlach als reactie. Het zou nog heel wat zijn als de jongen zich meteen had omgedraaid om terug naar huis te gaan. Dan was het bijna onmogelijk om de knul nog hier te houden zonder zijn leugens te bekennen. Tobias had zijn blik gericht op de boom, wetende dat er uiteindelijk niets in zat. Of nou ja, toch niet in de boom dan. De kleine jongen zou het natuurlijk al snel genoeg door hebben dat er in werkelijkheid niets in de boom zou zitten, maar daarvoor was hij er om slightly hem in de juiste richting te sturen.
Zo had hij Kirby dus op tijd naar de andere kant van de boom gestuurd en was hij zelf op de boom afgelopen en dus uit het zicht van Kirby te verdwijnen. In de struiken sprong de kleine puppy tegen zijn been omhoog maar hij deed teken naar het diertje dat het moest gaan zitten. Nog heel eventjes. Wanneer hij de stem van Kirby weer op ving schraapte hij de zijne. ‘Huh, dat is echt vreemd.’ Zei hij luid genoeg voor hij zelf uit de struiken kwam, met een kleine puppy aan zijn zijde en de vrouw bij wie de puppy al die tijd had geleefd. ‘Wel, het lijkt me duidelijk dat ik niet zo’n geweldige bedenker ben van verhalen om jou hier te houden. Maar dit is dus eigenlijk de echte reden waarom ik je zo vroeg naar hier liet komen. Nou ja, dat en je vader die me niet mogelijk neerschiet.’ Sprak hij wat lacherig terwijl hij naast Kirby neer knielde zodat ze wat meer op gelijke hoogte waren al was de jongen nu net een tikje groter dan hem. ‘Deze is voor jou, als je hem wilt hebben natuurlijk.’ Grijnsde hij breed naar de knul waarop de puppy ook nog eens vrolijk blafte en met zijn staartje begon te kwispelen.
Onderwerp: Re: Crack of dawn /Closed ma jan 01, 2018 10:47 pm
Een deel van hem had liever thuis willen blijven in plaats van een kat te redden. Misschien kwam het niet geheel door de kat, want het zou erg zijn moest die er echt niet uit kunnen. Voor mensen die Kirby kende was het geen geheim dat hij het niet had voor mutanten en Tobias was er nog steeds één van. Zelfs wanneer dat Kirby al beter met hem kon opschieten als met anderen, bleef het met momenten een probleem. Maar hij was er toch al en nu omkeren zou ook nutteloos zijn dus had Kirby de man gevolgd.
Helaas was er geen kat te zien wanneer dat ze aankwamen. Tobias zei dat het vreemd was, maar Kirby haalde even zijn schouders op. “Vast zelf als een geweldige ontsnappingsroute gevonden,” mompelde hij vooral tegen zichzelf. Hij keek pas over zijn schouder wanneer hij daar iets hoorde. Het beeld van een puppy brandde op zijn netvlies, maar het duurde een tijdje voordat hij doorhad wat er aan de hand was. Zijn onderkaak zakte en stomverbaasd keek hij naar Tobias. Bij het zien van de kleine zwart witte puppy voelde hij tranen achter zijn ogen prikken. “Voor mij?” wist hij juist uit te brengen. Tobias had hem gezegd dat hij voor hem was als hij dat wilde, maar toch leek het een onwaarschijnlijk iets.
Kirby voelde de kleine pootjes tegen zijn benen aandrukken. Zijn handen vonden al snel de kop van de puppy en een lang tong gleed er al snel over. Hij liet zich vervolgens door zijn knieën zakken om beter bij de puppy te kunnen en hem vast te nemen in een knuffel. De puppy leek de aandacht te appreciëren en werd enkel enthousiaster. “Dankje! Echt dankje, dankje,” zei hij oprecht. “Ik zal ervoor proberen te zorgen dat mijn papa je niet neerschiet.” Aangezien Tobias het er daarnet over had vermoedde hij dat zijn vader geen toestemming had gegeven. Dat kon nog leuk zijn als hij er straks mee thuis kwam. Maar een cadeau kon je toch moeilijk afwijzen. “Hm, ik moet nu dan ook een naam bedenken,” zei Kirby bedenkelijk.
"We are all a little broken. But last time I checked, broken crayons still color the same."
Onderwerp: Re: Crack of dawn /Closed wo feb 21, 2018 7:39 pm
It's a brave new world
Plan in motion. Nu was het enkel afwachten hoe Kirby er op zou gaan reageren, en Tobias hoopte echt diep in zijn hart dat de kleine jongen er helemaal blij van zou worden. Maar in eerste instantie leek de knul met stomheid geslagen, en kon hij helemaal niet afleiden of hij wel blij was. Het was moeilijk om Kirby te doorgronden, mainly omdat de jongen zich zoveel mogelijk probeerde af te schermen van de rest van de wereld. De weinige keren dat hij hem al had zien lachen was als zijn vader in de buurt was. Hij begon zich al helemaal zorgen te maken toen hij tranen zag verschijnen in de ogen van de knul. Uh-oh. Zo meteen ging vader Moreo hem echt nog doodschieten, dit keer omdat hij zijn zoon aan het huilen had gebracht. Damnit. Knikkend probeerde Tobias hem gerust te stellen, nog steeds niet juist wetend hoe de ander zich voelde op dit moment.
Maar het werd hem snel genoeg duidelijk wanneer de kleine hond zich in de zaak begon te moeien. Het was aandoenlijk om te zien hoe Kirby om ging met de kleine puppy, echt hart verwarmend. Verschillende keren bedankte hij hem en het zorgde dat de glimlach op Tobias zijn gezicht alleen maar breder werd. Opgelucht haalde hij even diep in, om vervolgens weer uit te ademen en de jongen een knikje te schenken. ‘Wel moest het je niet lukken om je vader te overtuigen kun je de hond nog altijd Tobias noemen.’ Knipoogde de volwassen man speels naar de knul. Tobias wandelde naar de jongen toe om vervolgens ook door zijn knieën te zakken en kort zijn hand over de kop van de hond te laten gaan die nog steeds vrolijk aan het kwispelen was. ‘Wat denk je er van? Trakteer ik je nog op een warme chocomelk of ga je liever naar huis zodat je met deze kleine rakker kan spelen?’
