Druk. Dat was de beste beschrijving die hij dit alles kon geven. Overal rondom hem heen was iedereen bezig met voorbereidingen terwijl hij gewoon niets anders deed dan rond kijken. Het was Maurim die door heel random tegen hem aan te knallen hem weer op de wereld bracht. Aleksey schudde even kort zijn hoofd en keek nu wat beter rond. Serieus, hij wist echt niet wat hij nog kon doen om te helpen, zowel Maurim als zijn zusje als de ouders van Diana waren alles tot in de puntjes aan het regelen. Zelfs enkele mensen van zijn gezelschap waren bezig met alles te versieren. Kortom, hij kon hier echt helemaal niets doen. Damnit, hij wilde nu gewoon bij Diana zijn hoor. Maar dat kon niet. Traditiegewijs mocht de bruidegom zijn bruid niet zien voor de trouw en dat irriteerde hem toch wel een klein beetje. Uiteindelijk besloot hij zich maar gewoon even te gaan afzonderen, hij moest zich toch nog helemaal gaan omkleden en alles dus. Hier zou hij toch alleen maar mensen voor de voeten lopen.
Aangekomen in zijn kleedkamer zette hij zich neer in de sofa die daar al jaar en dag stond en staarde naar de foto’s die aan zijn spiegel waren bevestigd. Stuk voor stuk allemaal foto’s van hem en Diana, van hem en de mensen hier, van hem en zijn familie en ook een aantal foto’s waar hij op stond met Maurim en Anna. Helemaal vanboven in de hoek, zag hij een van de laatste familiefoto’s die was genomen toen zijn moeder nog leefde. Met een hele kleine glimlach kwam hij overeind en wandelde er vervolgens heen. Voorzichtig trok hij de foto er tussen uit en zuchtte eventjes. ‘Ik wou zo graag dat je hier was mam. Ik wenste dat je al die mensen had leren kennen, dat je Diana had leren kennen want ze is echt wel de liefde van mijn leven. Vroeger dacht ik altijd dat ik dit moment ook met jou zou kunnen delen.. Maar ik weet dat je me nog geen moment uit het oog bent verloren sinds je daarboven bent. Met papa gaat het ook goed, en met Vasilisa ook. Ze doet het heel goed op school en ze lijkt zo hard op je…’ Aleksey glimlachte eventjes naar de foto en hoewel hij zich dolgelukkig voelde rolde er toch een enkele traan over zijn wang heen. Het gemis naar zijn moeder zou nooit minderen. Kor streek hij met zijn duim langs haar gezicht en plaatste de foto vervolgens voorzichtig terug in de hoek van de spiegel. ‘Ik hou van je mam.’ Uiteindelijk draaide hij zich een kwartslag om en staarde naar het kostuum dat voor hem klaar lag. Dit was het dan, het moment dat het belangrijkste in zijn leven gevierd kon worden. Zijn mondhoeken trokken even omhoog. Nog steeds kon hij het niet vatten. De jongen van de achterbuurten die het had gemaakt in zijn leven, en nu ook ging trouwen met zijn prinses. Ugh, hij zou er bijna van gaan huilen hoor. Aleksey begon zich uiteindelijk om te kleden, dit keer niet voor een of ander stuk. Nee, dit keer schreef hij zijn eigen verhaal. Zijn eigen stuk. Plots geklop op de deur deed hem opkijken. Bijna meteen volgde het hoofd van Maurim die de ruimte binnen kwam. “Wel, als Diana je er niet vind uitzien als een of andere sprookjesprins weet ik het niet meer hoor.” Sprak de dude met een brede grijns terwijl hij zich even kort bezighield met rondkijken. ‘Doe nu niet alsof dit de eerste keer is dat je hier binnen komt.’ Sprak Aleksey op een lachende toon. Kort schudde Maurim zijn hoofd en sloeg de bruidegom zachtjes op zijn schouders. Snel genoeg spotte hij een spoor van een traan bij Aleksey, iets wat alleen maar opviel door het licht. “Ben je wel oké?” Sprak zijn vriend zorgzaam. ‘Ik had gewoon even een momentje, niets om je zorgen over te maken.’ Knipoogde hij vrolijk. N’aww, hij had echt wel de beste getuige ever gekozen hoor!

In the mean time in een geheel andere kleedkamer stonden zowel Vasilisa, Anna en Freya  zich bezig te houden met Diana. In die kleedkamer was er iets meer stress te vinden dan bij de jongens.  De twee bruidsmeisjes waren bezig met de laatste dingetjes aan de jurk die Diana aan had, terwijl Freya bezig was met het haar van haar nichtje helemaal perfect te maken. “Je ziet er helemaal perfect uit vogeltje van me.” Sprak Freya op een trotse toon. De andere twee knikte bevestigend terwijl ze uiteindelijk mooi in een cirkeltje om de bruid heen gingen staan.  “Bedankt dat je mijn grote broer zo gelukkig maakt Diana, echt waar bedankt voor alles.” En daarmee bedoelde Vasilisa ook echt alles. Diana en haar familie had zoveel gedaan voor hun familie, Aleksey gelukkig maken was zelfs maar een van de kleine dingetjes die ze had gedaan. Anna had al een hele tijd gewoon gezwegen en staarde Diana vol bewondering aan. Ooit zou ze ook zo een jurk dragen en dan zou ze helemaal gelukkig zijn en kwam alles helemaal goed. “Je ziet er echt.. prachtig uit. Hij mag blij zijn met jou.” Diana keek glimlachend naar haar drie bruidsmeisjes en drukte hun vervolgens alle drie een zachte kus op hun wang. ‘Jullie zijn echt geweldig stuk voor stuk. En bedankt voor alles wat jullie voor me gedaan hebben.’ Het meisje haalde even diep adem om vervolgens haar handen even over haar buik te leggen. Diana’s mondhoeken trokken zachtjes omhoog terwijl ze haar blik weer op sloeg en ze stuk voor stuk even aan keek. ‘Aleksey weet dit nog niet, maar ik ben in verwachting.’ Net op dat moment vloog de deur open en kwam Ruby binnen, en natuurlijk had zij juist het nieuws gehoord. Meteen kreeg ze een brede glimlach op der gezicht en stapte op Diana af. Zonder iets af te breken of te verpesten gaf ze Diana uiteindelijk even kort een knuffel. “Gefeliciteerd.” Ook de andere gaven haar een knuffel, inclusief Anna die het langzaam ook begon door te krijgen en helemaal in de wolken was.“Aight, maar ik kwam eigenlijk melden dat we moeten vertrekken naar de zaal.” Klonk Ruby’s stem. Vluchtig drukte ze Freya nog een kus op haar lippen waarna ze uiteindelijk zelf vertrok om zich bij Aleksey en Maurim te gaan voegen.

Aleksey stond al op het podium en naast hem stonden zowel Maurim als Ruby. Aan de andere kant stonden Anna en Freya al te wachten op de komst van Diana terwijl ze met elkaar aan het fluisteren waren over iets wat hij niet kon verstaan. De jongen was nog wat aan het praten met de twee terwijl hij zo nu en dan eens een blik wierp in het publiek. Zijn vader was er, haar ouders, enkele mensen van het gezelschap, en ook een hoopje mensen van Genosha. Waaronder Jamie en Jean, Eleanor en Celine, en Damian en Clyde en dan nog enkele vrienden van Diana die hij heus ook wel kenden. Maar er was niet zo heel veel volk, gewoon net genoeg. Niet te groot, zo hadden ze het beide gewild. Voor de gelegenheid waren de stoelen van het Hermitage in twee groepjes gevormd met een mooie doorgang in het midden voor als Diana kwam. Het hermitage, daar was alles begonnen. De dag dat hij haar had leren kennen was zijn leven voor goed veranderd, en hij kon er niet gelukkiger om zijn. Voor een kort moment keek hij zijn vader aan die in gesprek was met een vrouw van zijn leeftijd. Juist, dat was hij nog vergeten te melden. Zijn vader had een tijd geleden een vrouw leren kennen, en dat was aan het uitgroeien tot iets moois.
Niet heel onverwachts, want dit was wel het moment waar Aleksey zat op te wachten, begonnen de noten van Adele’s Make you feel my love te spelen en werden de grote deuren aan het begin van het pad open getrokken. Eerst verscheen zijn zusje die bloemblaadjes op de grond strooide. Aleksey schonk haar een vrolijke glimlach tot Diana en haar vader de zaal binnen kwamen wanneer er ook werkelijk pas gezongen werd in het lied. Al het geroezemoes van eerder viel stil en iedereen stond tegelijk op alsof het geoefend was. Zelf deed hij een stap naar voren toe zodat hij op de plek stond waar hij moest staan. Hij moest de grootste moeite doen om niet meteen zijn mond te laten openvallen. Want echt, ze zag er uit zoals een prinses er hoorde uit te zien. Het leek wel eeuwen te duren voor ze bij hem was, hoewel het in werkelijk misschien maar een tweetal minuten was geweest. Haar vader legde haar hand in de zijne om daarna te gaan zitten. Aleksey begeleide haar verder het podium op en voor de priester hielden de twee halt. Voor een moment haalde hij diep adem en keek haar recht in de ogen. Voor de man die recht in het midden van het podium stond begon met spreken, fluisterde Aleksey nog snel dat ze er prachtig uit zag om zich daarna samen met haar naar de man te draaien. In al die tijd had hij haar hand niet los gelaten, en dat was hij ook echt niet van plan.

Alles leek gewoon aan hem voorbij te zijn gegaan in no time. Aleksey had bijna helemaal geen woord verstaan van alles wat de man had gezegd. Nee, het enige waar hij oog voor had was Diana al de rest kon hem gestolen worden. Hij moest echt moeite doen om geen tranen te laten, en trust me van al zijn acteerskills was nu echt even geen spraken. Nee, het viel momenteel gewoon zo te zien dat hij alles zou geven voor Diana en dat hij werkelijk nooit van plan was om haar te verlaten of iets in die aard. Uiteindelijk was het tijd om de ringen te wisselen en dus ook de geloften uit te spreken. Maurim gaf hem de ring aan zoals het hoorde en hij hoorde de dude nog een snelle succes fluisteren. ‘Ik schenk je deze ring omdat ik van je hou. Alles wat ik heb is nu van jou. Ons leven samen begint nu voor echt en ik kan er niet gelukkiger om zijn. Diana je bent voor mij altijd de enigste geweest en dat zal je ook altijd blijven. Ik zal mijn best doen om een goeie echtgenoot te zijn, en je in alles bij staan. In goede en slechte dagen ben ik er voor je en dat veranderd nooit. Je hebt al zo veel voor me gedaan, en nu is de tijd aangebroken voor mij om zo veel mogelijk voor jou te doen. Ik hou van je, gisteren, nu en voor de rest van mijn leven.’ Sprak hij op een warme toon waarna hij de ring om haar ringvinger schoof. Tranen waren inmiddels toch in zijn ogen gesprongen, maar hij weigerde om ze te laten ontsnappen. Al was het wel hoorbaar geweest in zijn stem, maar dat maakte heel het gebeuren nog veel mooier. Aleksey schonk haar een kleine glimlach waarna hij toch heel even veranderde in een kleine verlegen scheet die even weg keek. Serieus, hij kon Maurim achter zich al helemaal horen lachen en alles. Vervolgens was het Diana’s beurt om de ring aan te nemen van niemand minder dan Freya, die hem nog een snelle knipoog gunde. Al was die waarschijnlijk wel meer bedoelt voor Ruby.  ‘Er zijn zo veel mooie momenten geweest in ons leven. Je was van begin af aan mijn persoonlijke dichter, mijn Pushkin in eigen persoon. Ik schenk je deze ring, en vele jaren samen aan mijn zijde. Ik zal met alle liefde in de wereld voor je zorgen, en ik zal later ook de beste moeder en echtgenote zijn die je voor mogelijk kunt houden. Je hebt me altijd je prinses genoemd, maar vandaag voel ik me een koningin. Vanaf vandaag ben ik jouw koningin, en dat zal ook altijd zo blijven.’ Sprak ze met een zachte glimlach op haar gezicht. Aleksey voelde zijn hart een tel overslaan, en echt serieus hoor. Hij had misschien een weg met woorden, maar zij had die even goed. Zachtjes streek hij met zijn duim over de rug van haar hand en glimlachte vervolgens even bij het aanzicht van de twee ringen aan hun hand. Oké, nog eventjes volhouden en niet gaan huilen.

De priester schraapte even zijn keel en keek de twee tortelduifjes aan. “Aleksey neem jij Diana tot je wettige echtgenote en beloof je om voor haar te zorgen en van haar te houden tot de dood jullie scheidt?” ‘Zeker en vast! Euhm, ja dus.’ “Diana, neem jij Aleksey tot je wettige echtgenoot en beloof je om voor hem te zorgen en van hem te houden tot de dood jullie scheidt?” Voor een kort moment glimlachte ze. ‘Ja, natuurlijk.’ “Bij deze verklaar ik Diana Alexandrovna Lebedeva en Aleksey Sergej Ivanov tot man en vrouw. U mag de bruid kussen.” Aleksey legde zijn beide handen op haar wangen en drukte vervolgens een lange kus op haar lippen. Het soort kus dat je tegelijk de adem ontnam, maar zijn hart even goed sneller liet slaan. Vaagjes hoorde hij de aanwezige mensen in applaus uitbarsten, een dat even bleef aanhouden. Tot hij de kus onderbrak en met een brede grijns naar de aanwezige mensen keek, om daarna zijn arm om Diana heen te slaan en opgelucht adem te halen. Alles was perfect verlopen, en nu was het gewoon tijd om van elkaar te gaan genieten.

Met een brede glimlach werd de vandaag dertienjarige Kate wakker. Meteen dook ze naar de badkamer in de douche. Vandaag was om zo veel reden speciaal voor iedereen op de wereld. Maar voor haar was het gewoon haar verjaardag die vroeger wel eens vergeten werd omdat het samen viel met Kerst. Gelukkig was ze nu bij Jamie, en hij dacht er altijd aan. In plaats van het Kerstdag te maken, maakte de man er Katedag van en ze keer er zo naar uit. Uiteindelijk na een klein kwartier onder het warme water te hebben gestaan besloot ze haar meest kerstachtige trui, een rode trui met witte rendiertjes op, aan te doen. Want hoewel het haar dag was, maakte ze zelf liever toch een klein beetje tijd om Kerstmis te vieren met Jamjam.  Vrolijk als ze was kwam ze de trap bijna afgerend. Vrijwel meteen zag ze de man in zijn zetel zitten, met hoe kon het ook anders een kop Earl Grey in zijn handen en die van haar stond klaar op de tafel. Van zodra de man doorhad dat ze er was had hij de kop neer gezet op tafel want ja hoor Kate kwam in snel tempo op hem af en sloeg haar armen om de man heen, om zich vervolgens even op zijn schoot te nestelen. “Happy birthday, little Katie.” Sprak de man met een warme glimlach tegen het meisje op zijn schoot, waarna hij haar nog een zachte kus op haar voorhoofd drukte. ‘Merry Christmass dad!’ Sprak zij op haar beurt weer toen ze uiteindelijk wat rechter ging zitten en hem even recht aan staarde. Vele kinderen zouden nu wel gaan vragen waar de cadeautjes waren, maar Kate was niet bepaald een meisje dat van cadeautjes hield. Natuurlijk zou ze ze wel altijd beleefd aanvaarden want ja, ze was nu eenmaal een beleefde tiener maar ze was meer iemand die van gezelschap kon genieten en van iets goed doen voor iemand anders.

Uiteindelijk waren de twee opgeschoven naar de grote zetel waar ze beide in konden zitten, naast elkaar. Kate had zich onder Jamie’s arm genesteld en beide met hun kop thee staarde ze naar een of andere kerstfilm. Eigenlijk viel het haar nu pas op, dat ook haar vader een kerst trui aan had alleen had hij er een blauwe aan met witte rendiertjes. Aww, matching outfits. Love Actually was de film die ze aan het kijken waren. Niet de typische kerstfilm die je kijkt met een dertienjarige maar Kate vond het niet erg. Eigenlijk was het best nog wel een leuke film. En ondanks alles wist ze toch wel dat heel het liefdesgebeuren nooit hetzelfde was in het echte leven. Kijk maar naar haar, als haar leven ooit zo was gegaan als in een film, dan was haar moeder niet gestorven 13 jaar geleden en was haar vader er nu ook en hadden ze hier gewoon met de gehele familie inclusief Jamie gezeten. Maar goed, ze ging haar dag niet laten verpesten door terug te denken aan zo’n dingen. Plots was Jamie bewogen en wandelde hij al naar de keuken. Aight, dit was haar kans! De man zou waarschijnlijk aan het werk gaan voor het ontbijt. Kate rende weer terug naar buiten en kwam uiteindelijk met een klein cadeautje terug naar beneden. Met een brede glimlach wandelde ze uiteindelijk naar het aanrecht en legde het rechthoekige doosje dat ingepakt was met rood papier neer. Jamie keek haar even wat verbaasd aan. “You didn’t have to buy me everything silly. It’s your birthday.” Sprak de man hoofdschuddend waarop ze even kort haar schouders ophaalde. Met haar wijsvinger duwde Kate het pakje dichter naar hem toe en uiteindelijk pakte Jamie het op en begon het open te maken. Uiteindelijk opende hij het zwartzijden doosje en keek hij recht op de zilveren manchetknopen waar op elk Jam stond gegraveerd in een prachtig geschrift. Het was een heel mooi gebaar, want ondanks alles was zij de enigste die hem ooit zo had genoemd. Nou, zij en haar vader dan toch.
Kate’s mondhoeken trokken even omhoog bij het zien van de reactie van de man. Die leek wel helemaal van de wereld te zijn tot er een gelukzalige glimlach op zijn gezicht verscheen en hij naar haar toe kwam lopen. Dit keer was het hij die zijn armen om het meisje heen sloot. Dankbaar. “It’s perfect. But never get me something that expensive ever again, okay? How could you even pay that?” Kate keek hem even grijnzend aan. [color:0ee1=#33ccoo]‘I saved up all the extra money you sometimes give me.’ Lachend schudde de man zijn hoofd en klapte het doosje voorzichtig terug dicht. Ze had het graag gedaan voor Jamie. Hij had al zo veel voor haar gedaan heel haar leven lang, dan was dit wel het minste wat ze voor hem kon doen. ”Well, guess what dear I made your favorite.” Yay, blueberry pancakes! Zoals altijd viel Kate weer gewoon aan. Yum!  

De rest van de dag hadden ze gewoon dingen gedaan die ze beide leuk vonden. Alles stond natuurlijk in het teken van Kate en echt, ze kon er niet meer van genieten dan ze deed. Vandaag was ze echt wel het gelukkigste kind ever. Eigenlijk altijd, want tja wie had er nu een Jamie om je dag op te fleuren? Juist enkel zij. Op deze manier dan toch. Wanneer de avond aanbrak besloot Jamie Kate mee naar buiten te nemen. Dit was nieuw! Dat hadden ze dus nog nooit gedaan, meestal bleven de twee gewoon gezellig binnen en deden ze de meest domme spelletjes. Maar ze had het altijd geweldig naar haar zin als ze dat deden. Kate had een ultra dikke jas moeten aan doen zodat ze niet ziek zou worden. Echt, ze leek op de kleinere versie van de kerstman zonder baard. Maar het grappige van al was, was ook dat Jamie zich zo had aangekleed. Natuurlijk wist ze waarom, Jamie kon de koude niet goed verdragen vanwege zijn mutatie, iets wat zij dan weer wel goed kon. Ja, tegenpolen. Met twee wandelde ze uiteindelijk het marktplein op en voegde ze zich bij een klein koortje. Oooooh. Met een brede glimlach keek ze de man aan. ”Well, I know it’s something new for us. But this little choir is going to an elder home and give a little performance for them.” Kate knikte. Dat was echt een goed idee! Zo beleefden die oude mensen toch nog een leuke kerstmis. Ze had het altijd zielig gevonden dat de familie van die mensen op dit soort dagen niet meer omkeek naar hun ouderen. Daarom was ze blij dat zij hun toch nog een beetje kerstsfeer konden bezorgen.

Met allemaal rode wangen kwam de groep het ouderentehuis binnen en werden ze meteen begeleid naar de ruimte waar iedereen verzameld zat. Een man die al zeker in de zeventig was, maar er nog erg goed uitzag voor zijn leeftijd zat al aan de piano klaar om hun te gaan begeleiden. Voor ze het goed en wel door had zat Kate de oude klassiekers mee te zingen en stond ze met Jamie’s arm om haar heen over en weer te wiegen op de maat van de muziek. De vreugdevolle gezichten van de oma’s en opa’s was zo mooi om te zien. Sommige waren zelfs aan het meezingen, terwijl andere moeite deden om zichzelf wakker te houden voor dit hele gebeuren. Als ze trouwens nog geloofde in de Kertsman, dan was de man die recht voor haar zat echt wel hem hoor. Een dikke witte baard, de meest vriendelijke uitstraling die je je kon voorstellen, en dan nog eens de dikke buik erbij. Vrolijk wandelde ze uiteindelijk naar hem toe en zette haar kerstmuts op zijn hoofd om daarna weer bij Jamie te gaan staan.

Na zeker twee uur lang te hebben gezongen en een traktatie op warme chocomelk namen zij en Jamie afscheid van de rest van de groep. Het was tijd om haar jaarlijkse uitje te maken. Elke dag op de dag van Kerst zelf ging ze samen met Jamie naar de begraafplaats. Er was niets droevigs aan. Maar Kate wilde elk jaar toch even naar haar ouders toe op haar verjaardag. De twee stonden samen aan de voet van het graf, Kate’s hand in die van Jamie terwijl die net als haar een respectloos stilzwijgen uitoefende. ‘Hey mom, I’m a year older already, I want to thank you. Cause without you I wouldn’t be here. You can be proud of me, I get the best points in class. I love you. Same goes for you dad. Jamie over here is taking good care of me, I’m glad you and mom are together again. But I really do miss you guys.’Daarmee sloot ze af, terwijl Jamie eventjes knikte.

Thuis aangekomen mocht Kate toch nog heel even opblijven. Of althans proberen. In de grote zetel voor de tv met een bak popcorn zaten de twee dicht bij elkaar gesnuggeld met de open haard die vrolijk knisperde. De film die op stond, was een van Kate’s all time favorieten. The Grinch. Ze vond hem zo grappig. Maar jammer genoeg was deze dag voor haar zo vol verassingen en leuke dingen geweest dat ze werkelijk helemaal leeg was. Met haar hoofd op Jamie’s borst was ze al heel gauw in slaap gesukkelt. En uiteindelijk trippelde er ook nog eens een kleine kat naar beneden die boven was ontsnapt uit Jamie’s kamer en die krulde zich helemaal op, op Kate’s schoot. Zijn cadeau aan haar.