So don't you ever for a second get to thinking 'you're irreplaceable' (+Jayson)

So don't you ever for a second get to thinking 'you're irreplaceable' (+Jayson) Tumblr_inline_nhmgh3jfZj1rfflz5

So don't you ever for a second get to thinking 'you're irreplaceable' (+Jayson) Tumblr_inline_nis2s3A2Bb1ru82m1

Maar hoe ging het nu met Azura? Het ging goed, los van het feit dat ze was opgepakt en dat ze naar een eiland was gestuurd. Dit eiland zou haar moeten helpen van het misbruiken van haar mutatie, maar volgens Azura was dit niet de juiste oplossing. Want wie ging er nu voor haar oma zorgen? Ze ging er van uit dat haar ouders wel voor haar oma zouden zorgen, maar hoe kwamen ze aan het geld voor de medicijnen voor haar oma? Azura wilde al haar geld overmaken naar haar ouders, maar ze had geen rekeningnummer. Misschien moest ze eens contact op gaan nemen met het bestuur van de school, om te kijken of er iets te regelen viel. Over Jayson was Azura al heel snel heen gekomen. Veel hangen met haar vriendinnen, zich helemaal storten op het studeren en het dansen en lekker in het weekend uitgaan. Ze had met jongens geflirt, gezoend, maar had niemand dichterbij gelaten. Dat was een fout geweest, een fout die ze niet meer van zichzelf moest maken. Nee, Azura zou zich op haar toekomst richten. Toch had ze nog wel iets gedaan om Jayson terug te pakken. Ze had een brief gestuurd naar de politie, dat ze maar eens langs moesten gaan bij zijn huis en dan wel wat interessante dingen zouden vinden. Als zij brandde, brandde hij even hard met haar mee.

Zodra Azura had begrepen dat er lessen waren, en ze dus een persoonlijk rooster had gekregen, was ze meteen begonnen met het volgen van de lessen. Ze lette keihard op tijdens de lessen, want haar droom om naar een Ivy League school te gaan was nog steeds niet vervlogen. Ze moest en zou gaan studeren op een Ivy League school. Het liefste Columbia, want dan kon ze gewoon in New York blijven wonen, maar iedere andere school was ook goed. Haar laatste les was zojuist afgelopen, en Azura liep de cafetaria binnen. Ze plofte neer op een stoel en haalde haar boeken tevoorschijn. Wiskunde. Daar was ze goed in. Snel sloeg ze haar boeken open en begon met het lezen van de opdrachten. Ook deed ze haar oortjes in, zodat ze de buitenwereld zou kunnen buitensluiten. “Als driehoek ABC 7 centimeter is, hoe kan je dan de oppervlakte van driehoek DEF aantonen?” las Azura in het boekje. Ze pakte haar potlood en begon te tekenen op het papier.

En daar kwam het gevoel weer binnen. Verbaasd keek Azura op. Dit gevoel had ze heel lang niet gehad. What the… Haar ogen gleden door de cafetaria. Al gauw vond ze zijn ogen in de ruimte en haar mond gleed eventjes open. Maar al gauw herstelde ze zichzelf en concentreerde ze zich op haar huiswerk. “Hallo, Jayjay” zei ze koel toen hij naar haar toe kwam.

“Kneel and kiss the ring, all hail the King!
All hail the King!”

Wat een rotplek was dit. En wat hadden ze hem vernederd. Toen ze hem op die boot hadden gezet, hadden ze niet eens zijn handboeien losgemaakt. Want ‘pas op, hij was wel gevaarlijk hoor’ of ‘sommigen doen echt wel ontsnappingspogingen’. Ja, alsof hij het in zijn hoofd zou halen om midden februari in het water te springen en weg te zwemmen. White cops, for fuck sake. Gelukkig hadden ze hem uiteindelijk losgemaakt voor ze op het eiland waren aangekomen. Want damn, wat een reputatie zou hij krijgen, binnenlopen met geboeide handen..

Dwayne had hem gebeld, natuurlijk. Er was complete chaos nu hij was opgepakt, samen met nog een paar belangrijke kopstukken van de bende. Gelukkig was zijn bro ontsnapt, had de flikken natuurlijk al voelen aankomen. Achteraf had hij gezien hoe hij nog had proberen te bellen, maar het was te laat geweest. En dan die vage dude vol tattoos die ineens over een of ander eiland begon te praten. Maar goed, het was dat of naar de gevangenis, al leek deze plek daar niet echt veel van te verschillen.

Jayson zat er letterlijk nog geen dag. Hij was ’s avonds laat aangekomen, had een kamer gekregen en te horen gekregen dat hij een week nog niet naar de les zou moeten, maar tijd kreeg om aan zijn omgeving te wennen. Fuck die week tho, ze zouden niet moeten verwachten dat hij daarna wel braaf zou gaan naar die fucking lessen. Hij had nooit echt veel interesse getoond in school, alleen maar om er rond te hangen met zijn maten en te praten over fashion en chicks.

Elke normale school had ze. Handige bordjes om te tonen naar waar je moest lopen. Het enige bordje dat hier hing, was er eentje naar de refter. Okay, wel de beste plek om naartoe te gaan tho, al had hij geen honger. Er zouden waarschijnlijk wel meer mensen zijn, mutanten dan, en hij wou wel eens zien wat voor opties dat hem gaf. De jongen miste zijn invloed over andere mensen nu al, je kon wel een beetje zeggen dat hij er verslaafd aan was.. Net zoals hij verslaafd was aan weed.

Want goddamn wat snakte hij naar een joint. Breakfast for kings, een blunt in de ochtend als je opstond. Ja, zo en alleen zo kwam hij de dag door. Gelukkig had hij nog een flinke hoeveelheid in zijn bagage kunnen meesmokkelen. Hallo, een drugscrimineel niet controleren op drugs, white wacko motherfuckers. Jayson liep binnen, hield zijn energieveld nog heel even op een minimum, en keek even rond, waarna hij de hele ruimte vulde met zijn aantrekkingskracht.

Meerdere mensen keken op, en hij grijnsde vriendelijk. Tot hij haar zag zitten. "Well fuck me", Mompelde hij verbaasd, waarna hij zichzelf herpakte en op haar afliep. “Hallo, Jayjay” Zei ze op een koele toon. Jayson trok even zijn wenkbrauw op. "Azuzu", Groette hij terug met een warme stem, waarna hij ging zitten en zijn mutatie nog wat versterkte, zodat ze meer de neiging zou krijgen om naar hem te kijken. "I assumed you would be behind bars by now", Merkte hij toen op, op een vragende toon. Want eerlijk, what the fùck deed ze hier? Dit maakte de hele situatie meteen een stuk ingewikkelder..

OUTFIT

Dat Jayson hier was, was voor Azura een hele grote schok. Zeker omdat ze hem, net voordat ze naar Genosha Island was gebracht, had aangegeven bij de politie. Aan de manier waarop hij op haar afkwam, was hij zich daar niet van bewust. Of wel, en deed hij gewoon alsof hij aardig op haar kwam afgelopen. Azura had weer naar haar opdrachten gekeken, probeerde de drang om omhoog te kijken te onderdrukken, terwijl ze het liefste hem met haar beste glimlach wilde onthalen. Waarom was de kracht die ze bij The Ring had gehad nu opeens verdwenen en liet het haar in de steek? “Azuzu” zei hij en ze kon het niet helpen, maar er gleed een glimlach over haar gezicht. Jayson ging tegenover haar zitten en ze legde haar hand in haar eigen nek, met haar elleboog op tafel. Ze staarde nog steeds naar de opgaven, maar zijn aantrekkingskracht was sterker. Heel langzaam kwam haar hoofd wat overeind en ze keek voor het eerst sinds een lange tijd in zijn lieve, eerlijke ogen. Meteen schoot er een gedachte door haar heen: wat als hij niet was vreemd gegaan?

Dan hadden ze hier vast en zeker niet gezeten. Dan waren ze nu nog bij elkaar geweest. Maar dat was niet het geval. Azura moest haar kop erbij houden. Ze wist niet hoe het kwam dat ze dit soort dingen steeds dacht als Jayson in de buurt was, maar ze moest er onmiddellijk mee stoppen. Ze mocht haar hoofd niet verliezen. Er waren belangrijke zaken die ze moest regelen op dit eiland, zoals een betalingsregeling treffen voor haar ouders en haar oma en het uitzoeken of een Ivy League school nog steeds een optie was. Maar dat leek haar nu eventjes niet te boeien, alleen maar omdat Jayson voor haar zat. Shit, waar was Annabel waar je haar nodig had? “I assumed you would be behind bars by now.” Azura haalde nonchalant haar schouders op. “I was. But they can’t keep the bad girls forever.” Azura liet haar kin op haar hand rusten en staarde hem eventjes aan, een zachte glimlach gleed over haar gezicht.

“Nah, just kidding. Went behind bars for a couple of days, but then they offered me a spot at this school…and everything’s better than being in prison.” Nogmaals haalde ze nonchalant haar schouders op, alsof het allemaal niets betekende. Maar de teleurgestelde blik in het gezicht van haar ouders en haar oma…ze kon het niet vergeten. Zodra ze weg zou kunnen van Genosha Island zou ze het allemaal goed maken. Dan zou ze laten zien dat ze wel te vertrouwen was, dat dit allemaal voor haar oma was geweest. Ze frunnikte aan een hoekje van haar schrift, en trommelde zachtjes met haar andere hand het potlood tussen haar vingers heen en weer op het schrift. Haar ogen gleden weer naar de zijne. “What about you? What have you been up to? And, a more relevant question, what the fuck are you doing here?” zei Azura met een grijns.

“Kneel and kiss the ring, all hail the King!
All hail the King!”

Hold up for just a second.. Dit was een mutanteneiland. Voor mensen met mutaties. What the actual fuck betekende dit? Dat zij er ook een was? Dat hij een fucking relatie had gehad met een mutant, zonder het te weten? Echt, dit was mindfucking, erger dan trippen op acid. Want ja, hij had al meerdere keren zijn mutatie op haar gebruikt, maar dat deed hij op iedereen. Dus het was niet om haar ermee te chanteren of zoiets, het was gewoon standaard. Hij had weinig in zijn leven, dus waarom niet gebruiken wat hij had? Maar misschien, heel misschien had zij haar mutatie ook al op hem gebruikt. Dat kon hij niet weten, sinds hij totaal niet wist wat zij kon. En zij mocht er ook niet achter komen wat hij kon. Damn, al deze problemen.

Maar goed, voor nu leek zijn mutatie wel nog te werken, iets waar hij wel blij om was. Als hij nu droog ging doen, dan zou hij ook door de mand vallen, en ergens.. Ergens was dit goed. Niet dat ze hier was, maar toch. Hier kon hij wel wat mee. Hij was de situatie bij the Ring nog niet vergeten. Een glimlach gleed over haar gezicht toen hij haar met zijn warme stem aansprak, en met een kleine inspanning kreeg hij haar uiteindelijk zo ver dat ze hem aankeek. Een lief glimlachje stond om zijn lippen, alsof hij zo ontzettend blij was dat hij haar hier had aangetroffen, alsof hij haar al die tijd zo zwaar gemist had.

Dat was niet zo, tbh. Zijn leven was gewoon doorgegaan, geld scheppen, random hookups met bitches from the block, gewoon wat hij dus altijd deed. Een paar keer had hij haar nog gezien, vanuit de verte, of had hij dingen over haar gehoord, maar het boeide hem niet. Misschien wel een beetje, maar hell no dat hij dat zou toegeven. Hij was Jayson, the illest motherfucker. Zijn mutatie verborg al die dingen gewoon goed, zijn ware aard, en nu ook. Hij vroeg zich wel af wat ze hier deed, sinds hij had gehoord dat ze opgepakt was..

“I was. But they can’t keep the bad girls forever.” Zei ze, en hij lachte haar favoriete lach, keek haar met een geamuseerd, scheef grijnsje aan. Hij wist precies hoe hij haar moest inpalmen.. En geen Annabel deze keer om hem tegen te houden. “Nah, just kidding. Went behind bars for a couple of days, but then they offered me a spot at this school…and everything’s better than being in prison.” Zei ze toen serieus, en hij knikte begrijpend. "Een babe als jij hoort ook niet in de cel", Zei hij met een zachte, diepe stem. Ergens had hij dit wel gemist tho. Hij meende zijn woorden wel, maar door zijn mutatie waren ze ook deels fake.. Een manier om haar terug op haar knieën te krijgen voor hem, figuurlijk gesproken dan. You dirty minded fuck.

“What about you? What have you been up to? And, a more relevant question, what the fuck are you doing here?” Zei ze toen met een grijnsje, een vraag die hij wel had zien aankomen. Dit was het moment dat hij heel goed op zijn woorden zou moeten letten. ”Iemand heeft me geklikt, low ass nigga. En toen ben ik ook opgepakt", Zei hij met een zuchtje, waarna hij zijn schouders ophaalde. "Ik was nogal boos, snap je? En een agent had me nogal hard neergegooid, en ineens was hij helemaal verlamd. Ik begrijp nog altijd niet goed hoe, maar blijkbaar heet het een mutatie.. Ik wist niet eens dat ik het had", Vervolgde hij. Nu even de onschuld zelve gaan uithangen. "Ik vind het best erg, die man deed alleen maar zijn werk en toen ik vertrok kon hij nog steeds niet lopen, al zei een of andere kerel die me ophaalde dat het effect waarschijnlijk tijdelijk zou zijn", Vertelde hij toen, terwijl hij zijn schouders even ophaalde. Yeah right, alsof hij er echt spijt van had. Die fucker had it coming. Maar hij moest zijn onschuldige, lieve persoonlijkheid wel aanhouden natuurlijk..

“Een babe als jij hoort ook niet in de cel.” Met een glimlach staarde Azura eventjes naar haar handen. Jayson had haar de glimlach gegeven. De glimlach die haar hart liet smelten. Diep van binnen voelde Azura zich heel slecht over het feit dat hij haar nog steeds zo kon laten voelen. Maar nu, op dit moment, telden die gevoelens niet. Het enige wat op dit moment telde, was dat Jayson er was en haar de aandacht gaf die ze van hem gewend was. Geen enkele jongen die na Jayson was gekomen had haar dit gevoel kunnen geven. Dat maakte haar kwetsbaar voor zijn mutatie. Doordat ze betoverd was door zijn mutatie, legde ze de link niet met het feit dat dit een mutanteneiland was en dat Jayson dus ook een mutant moest zijn. Het ging straal aan haar voorbij, puur om het feit van zijn plotselinge optreden. Haar telefoon ging af, een berichtje van Annabel. Alsof het meisje het kon ruiken. Maar Azura draaide haar telefoon om, aangezien Annabel nu hier niet was, had ze niet het gewenste effect gehad.

Een kleine schok trok haar terug naar de realiteit. Hij begon over het feit dat iemand hem verklikt had. Maar ze herstelde zich snel, een verbaasde blik in haar ogen kwam tevoorschijn. “En wij maar denken dat iedereen in the hood te vertrouwen was…” zuchtte Azura schijnheilig en rolde eventjes met haar ogen. Ze staarde eventjes in het niet, maar al gauw eiste Jayson haar aandacht weer op. Gehypnotiseerd staarde ze hem aan. Hij liet de woorden uit zijn mond rollen, zoals alleen hij dat kon. Ze knikte waar dat van haar verwacht werd. “Ik vind het best erg, die man deed alleen maar zijn werk en toen ik vertrok kon hij nog steeds niet lopen, al zei een andere kerel die me ophaalde dat het effect waarschijnlijk tijdelijk zou zijn.” Azura knikte. “Ja…ja, ik hoop het ook voor die man. Niet meer kunnen lopen zou inderdaad niet echt goed zijn voor zijn baan.” Ze haalde ook haar schouders op. “Ik weet wat je bedoeld, ik weet het iets langer van mezelf. Je weet toch, dat stelen…” Ze boog haar bovenlichaam iets naar voren, op een samenzweerderige manier. “…dat kon ik door mijn mutatie. Ik kan mezelf in de schaduw verstoppen, kan goed omgaan met messen, kan mezelf zo opvouwen dat ik overal mezelf kan verstoppen en ik kan op bepaalde punten in het lichaam drukken waardoor sommige functies van het lichaam tijdelijk uitvallen.” Azura haalde haar wenkbrauwen op en neer, boog nog iets verder naar voren, zodat haar decolleté een beetje zichtbaar werd en leunde toen weer naar achteren.

“Ik geloof ook niet dat jij ooit expres die man zou aanvallen, tho…” zuchtte Azura en haalde haar schouders op “I mean, you made some mistakes, maar ik denk niet dat je zomaar een onschuldige man zou aanvallen…net wat je zegt, die man deed gewoon zijn werk…” Azura keek naar hem, voelde de drang om naast hem te komen zitten. Maar ze deed het niet. Het zou niet goed voelen als ze dat nu al deed. Dadelijk bedoelde Jayson met zijn vriendelijkheid niets meer dan gewoon vriendelijkheid. “I’m not surprised to see you here tho, you were always a special one…” fluisterde ze, en Azura glimlachte. Ze leunde wat achterover en staarde eventjes naar buiten, voelde zich een beetje verlegen en ongemakkelijk bij de situatie. Een heel groot deel in haar lichaam schreeuwde ‘Jayson, hold me please, and net let me go again’, maar er was een wijs stemmetje in haar achterhoofd dat zei dat ze het niet moest doen.

Maar naar welk stemmetje moest ze luisteren?

“Kneel and kiss the ring, all hail the King!
All hail the King!”

De reacties die ze op hem gaf, kwamen hem zo bekend voor. Haar verlegen glimlach, hoe ze helemaal op hem gefocust was en op bijna niks anders meer. Het kwam allemaal door zijn mutatie, dat ze zich zo voelde, en ergens was hij wel tevreden dat het nog steeds werkte. Dat kon hij nog in zijn voordeel gaan gebruiken, en hij begon al langzaam een plan te vormen over hoe hij dat zou gaan doen. Haar iphone trilde, en Jayson zag het gezicht van Annabel op het scherm komen, maar ze draaide de telefoon gewoon om. Hah, 1-1. Azura was nu weer van hem, nu mocht die bitch even voelen wat het was om iemand belangrijks kwijt te raken.

Het was te verwachten dat ze zijn vraag terug zou kaatsen, maar hij was er op voorbereid. “En wij maar denken dat iedereen in the hood te vertrouwen was…” Zuchtte ze met een verbaasde blik, waarna ze met haar ogen rolde. "Right? Ik bedoel het is zo lang goed gegaan, geen enkele problemen, en nu ineens.. Ik dacht dat ik iedereen nu wel goed genoeg kende om te weten dat niemand zou gaan klikken, maar toch.. Those fuckers", Zei hij schouderophalend. Er was nu gewoon niks meer aan te veranderen, al zou hij veel geven om te weten te komen wie het had gedaan. Dan kon hij Dwayne het laten afhandelen, of het zelf doen als hij hier weer weg kon.

Nadat hij zijn verhaal had afgerond, deelde ze zijn bezorgdheid (die hij trouwens alleen maar fakete) over de agent. En toen vertelde ze hem zomaar haar mutatie; hij had er niet eens naar hoeven vragen. “Ik weet wat je bedoeld, ik weet het iets langer van mezelf. Je weet toch, dat stelen…” Ze vertelde dat ze haar mutaties gebruikte om dingen te stelen, een verklaring die hij niet had verwacht maar toch wel heel logisch was. "Wel een handige mutatie om te hebben in onze buurt", Zei hij met een soort goedkeurende klank in zijn stem. Niet in zijn milieu, maar zeker wel voor haar dan.

“Ik geloof ook niet dat jij ooit expres die man zou aanvallen, tho… I mean, you made some mistakes, maar ik denk niet dat je zomaar een onschuldige man zou aanvallen…net wat je zegt, die man deed gewoon zijn werk…” Vervolgde ze toen, waarna ze hem weer aan keek. Hij knikte een paar keer en keek even diep in haar ogen, alsof hij gewoon interesse toonde, maar eigenlijk was het gewoon omdat zijn mutatie dan nog intenser werkte. ”Noem ze fouten of risico’s. Aren’t we all just trying to survive? En dan komt er een hood rat, die jaloers is op je succes of for whatever reason en dan is het allemaal voorbij. Ik heb inderdaad fouten gemaakt, maar ik zou het niet anders doen”, Vervolgde hij, waarna hij haar even met spijt in zijn ogen aan keek. "Behalve dan die ene fout", Zei hij, en hij wist dat ze precies zou weten over wat hij het had.

“I’m not surprised to see you here tho, you were always a special one…” Zei ze toen zachtjes terwijl ze glimlachte. Met een gelukkige blik in zijn ogen glimlachte hij lief naar haar. Opnieuw haar favoriete glimlach, welke anders? ”Het doet me veel dat je zoiets zegt”, Zei hij met een zachte, warme stem. ”Ik ben echt blij dat je hier ook bent. Ik heb je gemist sinds die dag bij the Ring. Ik wou nog proberen om het goed te maken, maar je was nogal duidelijk geweest, dus ik durfde niet meer“, Ging hij toen verder. Right, alsof hij het echt had willen goedmaken. Dwayne had er wel voor gezorgd dat hij geen behoefte meer had gehad aan relaties. Maar dat was een detail dat hij nu even niet aan haar vertelde.

En op dat moment trok hij haar zelf naar de realiteit. Door zelf de fout toe te geven die hij eerder had gemaakt. De dromerige blik in Azura haar ogen verdween. Ze wist niet voor hoe lang het zou duren, maar voor nu was dit het beste geweest. “Natuurlijk ben ik duidelijk geweest” blafte ze, terwijl haar hand door haar haren streek. Een glimlach gleed over haar gezicht. “Dat je spijt hebt, geloof ik voor geen seconde. Ik heb dingen gehoord, Jayson. Als je een echte man was geweest, dan was je naar me toe gekomen. Maar zo zijn jullie, veel woorden, weinig daden.” Terwijl ze dit aan het vertellen was, begon ze haar huiswerk in haar tas te doen, maar bleef ze Jayson wel aankijken. De aantrekkingskracht die hij uitstraalde was moordend, maar de pijn die ze in haar hart voelde was sterker. Vele malen sterker. Want in het begin was ze echt wel verliefd geweest op Jayson, ook al was dat meteen over geweest nadat ze over zijn daad had gehoord.

“En dat is waarom ik hoop dat je ooit een keer echt verliefd wordt op een meisje, echt van haar gaat houden. En dat ze dan je hart breekt, zodat je jezelf misschien één keer in iemand anders kan verplaatsen.” Azura stond op, deed haar tas over haar schouder. “Namelijk in mij, want dan weet je misschien hoe ik me heb gevoeld toen ik erachter kwam dat je het met een of andere rare slet deed.” Ze liep om de tafel heen, bracht haar mond naar zijn oor en voelde de neiging om een zoen te drukken. Maar ook om hem een stomp in zijn gezicht te geven. Maar Azura was classy, dat deed ze niet. “En als je het dan met haar goed wilt maken, zul je iets meer moeten doen dan een beetje slijmen.” Met die woorden vertrok ze uit de cafetaria. Slay.

“Kneel and kiss the ring, all hail the King!
All hail the King!”

Fuck, hij was haar kwijt. Dat zag hij meteen toen haar blik veranderde. Net zoals die keer bij the Ring. Niet cool, echt niet cool. Haar woede kwam blijkbaar weer boven, overstemde zijn mutatie. Kijk, dit was ook nieuw. Blijkbaar had hij niet echt invloed meer als iemand te sterke emoties had? Elke dag een nieuwe les ofzo, of hoe ging dat spreekwoord weer. Okay, welke gezonde geest deed nu ook aan spreekwoorden. Anyways, dat hij hier de volgende keer rekening mee zou moeten houden, was wel een feit.

Onder haar woorden, die tbh langs hem heen gingen, begon ze haar spullen bij elkaar te pakken. Hij bleef er maar bij zitten, achterover op de stoel en zijn armen gekruist over zijn borst. Hij keek haar opnieuw gekwetst en verdrietig aan, mocht niet door de mand vallen nu. Als hij zelf als een cold ass nigga zou gaan schelden of wat dan ook, dan was het hele plan meteen om zeep, en dat wou hij niet hebben. Daarom hield hij zich stil, luisterde naar haar woorden en deed verder niet echt iets.

Azura wenste hem toe dat iemand ooit zijn hart brak, op de manier dat hij haar hart had gebroken. Ondertussen was ze opgestaan, met haar tas over haar schouder. Even noemde hij zijn ex een rare slet, en daar zou hij nu niet over protesteren. Ze mocht zeggen wat ze wou, hij was voor vandaag toch uitgespeeld. Ze liep om de tafel heen en boog zich naar zijn oor toe. “En als je het dan met haar goed wilt maken, zul je iets meer moeten doen dan een beetje slijmen.” Zei ze zachtjes, waarna ze vertrok. Jayson bleef nog even zitten en dacht er over na. Oh, als ze meer daden wou zien, dan zou ze die krijgen..

» Irreplaceable
» Thinking rock [& Kellin]
» Go get some [&Jayson]
» When you cannot breathe [&Jayson]
» Jayson Mayers