Azura Bahari - Class 2
- Aantal berichten : 18
 |  Onderwerp: Can we pretend that I'm happy when I'm really not di feb 17, 2015 11:24 pm | |
| 
En nu, vier jaar later, nu ze vierentwintig was, was dit meisje de reden van haar bestaan. Overdag en soms ’s nachts werkte Azura in de snackbar op de hoek, om zo haar eigen geld te verdienen. Annabel paste op Laila, maar die was nu op een welverdiende vakantie. Daarom had Azura alle zorg van Laila op zich. Dat vond ze niet erg, maar het was ook wel eens fijn als haar ex-vriend, en tevens de vader van het kind, eens iets voor haar zou doen. Azura liep naar het meisje toe en tilde haar op. “Ze is net zo goed van mij!” schreeuwde Romero tegen haar, maar Azura drukte het meisje stevig tegen zich aan. “Als ik je ooit verlaat, gaat zij met mij mee!” zei Azura terug en drukte een kus op het meisje haar hoofd. De vrolijke krulletjes kriebelde aan haar neus en de geur van kindershampoo schoot haar neus binnen. Mmmm. “Dat denk ik niet! You think you’re a high class girl, maar je bent niets, Azura, helemaal niets…” Razend draaide Azura zich om. “Ik ben meer dan jij ooit zult zijn. Ik heb tenminste werk, ik maak mijn eigen geld, ik ben onafhankelijk en als het je niet bevalt hier, donder je lekker op. Jullie ‘niggas’ praten altijd wel over de bitches en de money die jullie hebben, maar voorlopig leef je wel van MIJN salaris en zijn de meisjes met wie je het doet 10 jaar jonger dan jou, dus wie is er hier nou niets?” Laila begon te huilen, van de harde stemmen om haar heen. Het meisje begreep er niets van. Stevig trok Azura het meisje tegen zich aan, keek razend naar Romero, die opstond en door de voordeur verdween.
Een paar uur later, nadat Azura Laila op bed had gelegd en ze zelf ook naar bed was gegaan, hoorde ze de voordeur open gaan. Gestommel op de gang. Hij was dronken, high, stoned, of alle drie. Het maakte Azura allemaal niet meer uit, zolang hij Laila en haarzelf maar met rust liet. De deur van de slaapkamer ging open, hij brabbelde wat onverstaanbare woorden. Azura draaide zich om en hield zich slapende. Romero plofte achter haar neer en liet haar handen over haar lichaam glijden. Boos drukte ze hem weg. “I want sex…” fluisterde hij zachtjes en probeerde op haar te kruipen. Ze kwam wat overeind, maar hij drukte haar weer achterover. “Please…” mompelde hij, terwijl hij probeerde haar broekje wat naar beneden te trekken. “Rot op, Romero” gromde Azura, maar de jongen hield niet op. Omdat hij dus zo dronken was, gaf hij helemaal niets mee. Uiteindelijk was Azura in staat om haar nachtlampje bij de poot vast te pakken en de lamp tegen Romero aan te slaan. “AH! FUCKING BITCH!” schreeuwde hij tegen haar, terwijl hij naar zijn hoofd greep. Azura zag daar haar kans, duwde hem van zich af en sloeg hem nog een keer met de lamp. Hij bleef kreunend liggen.
Nu was het tijd om snel te handelen. Azura was er klaar mee, helemaal klaar mee. Ze bukte onder het bed en trok daar een tas tevoorschijn. Een hele lange tijd al had ze dit klaargelegd, hetzelfde had ze voor Laila gedaan. Mocht er ooit een dag komen als deze, dan wist ze dat ze klaar was. Het waren bij lange na niet al haar spullen, maar die zou ze later nog wel een keer komen halen. Nu was het zaak dat ze zo snel mogelijk weg was, samen met Laila. Ze pakte haar vest van de kapstok en deed deze aan. Ze sloeg haar capuchon over haar hoofd, haar haren vielen langs de zijkant. Met haar tas in haar hand liep ze door naar Laila haar kamer. Ze gooide de kast open, gooide nog wat meer kleertjes in Laila’s roze tas erbij en liep toen naar haar prinsesje. Met een glimlach keek ze hoe het meisje aan het slapen was en met een schuldgevoel tilde het meisje haar op. “School?” piepte Laila slaperig en Auzra schudde haar hoofd, terwijl ze een kusje op het hoofd van het meisje drukte. Laila wilde zo graag naar school, het was gewoon zo schattig. Nog een half jaartje, dan zou ze vier jaar worden en zou ze eindelijk naar school mogen.
“Wat gaan we doen?” vroeg Laila nieuwsgierig, die inmiddels wat wakkerder was geworden en nieuwsgierig om zich heen keek. “Niet nu, Laila, mama legt het zometeen allemaal uit, maar we moeten eerst zo snel mogelijk weg hier…” Azura schoot in haar hoge hakken, deed Laila een jasje en wat schoentjes aan en met een luide knal was de deur van de voordeur in het slot gegooid. Ze stond vrij wel meteen aan de rand van de weg en begon de weg te vervolgen. Maar het maakte niet meer uit…alles was goed zo. Alles was ze nodig had, was nu dichtbij haar. |
|