Hello!
Op een andere rpg, One Direction, had ik de personage Kat Adamsen. Eigenlijk ongeveer hetzelfde personage als ik hier had met Kat, ook Naya Rivera als faceclaim. Toen ik me een tijdje geleden verveelde neusde ik wat door die rpg heen. Het is niet meer actief, maar ik vind het altijd wel leuk om de posten terug te lezen. Ook leek het me leuk en wel een uitdaging om alle topic's die ik met Kat had in een verhaal te zetten. Dit leek me ook leuk voor later, dan kan ik dat terug lezen haha. Nu was ik benieuwd wat jullie er van vinden. Het is een hele klus, omdat ik ook de posten van de tegenspelers er in moet verwerken. Met dank aan Tessos voor het spelen van Sean ;3
Well, I hope you like it ^^
De gesprekken worden in het Engels gevoerd, en er kunnen wat spelfouten/grammaticale fouten in zitten. Deze mogen jullie eventueel verbeteren als je wilt haha xd
But I think we’re perfect together, don’t you?
Hoofdstuk 1 ‘The meeting’
Met een zucht duwde de brunette de kleding in het rek aan de kant. Er zat niks tussen wat ze leuk vond, alles was zo zwart. En voor de zomer wilde Kat echt geen zwarte kleding hebben, het liefst zo min mogelijk. Zwart was depressief en koud, hoewel ze in de zomer juist warme en vrolijke kleuren moest dragen. Als een leuk bloemetjes print, een roze shirtje of iets in die trend. Zodra de bruinharige meid alle shirtjes in het rek had gehad, liep ze zuchtend terug. De winkel had tot nu toe nog geen leuke zomer kleren in de collectie, waardoor ze wat teleurgesteld de winkel uit liep. Hoewel haar handen vol tassen zaten, had ze gehoopt in deze winkel ook te slagen.
Rustig klikte haar grijze pumps op de harde stenen grond van Londen city. Haar bruine kijkers gleden over de vele mensen die langskwamen. De zon stond hoog aan de hemel en het was een prachtige dag. Als Kat straks thuis kwam ging ze in haar bikini in de zon liggen aan het zwembad, dat was zeker. Zodra ze het deuntje van haar telefoon hoorde, greep ze naar haar tasje. Toen ze haar Iphone gevonden had, pakte ze hem en verschoof het knopje van het ontgrendel scherm. Net wanneer ze haar mobiel naar haar oor wou brengen, liep ze tegen een jongen aan. Doordat ze schrok liet ze haar mobiel op de grond vallen. "Damn!" Siste Kat, waarna ze bukte en haar mobiel pakte. Er zat een flinke barst in haar scherm en een zucht verliet haar keel. "Never mind.." mompelde ze, waarna ze opkeek naar de jongen. ”I’m really sorry!” Had de jongen gezegd, en zo te horen meende hij het. Kat haalde wat elegant haar schouders op. "Don't worry, I'll get a new one." Sprak ze vriendelijk. Wat Kat als eerst opviel was dat de jongen echt heel erg knap was, en ten tweede was dat ze hem kende. Tenminste, niet persoonlijk, maar ze had hem duidelijk vaker gezien. "You're Sean, right? Or Johnny?" Sprak ze met een brede glimlach. De jongen kreeg ook een glimlach rond zijn lippen. ”Eh, yes. I’m Sean.” Over haar mobiel zat ze niet meer in, haar ouders betaalde toch wel een nieuwe. Haar bruine ogen gleden over het lichaam van de jongen heen, waarbij ze glimlachend op haar onderlip beet. In het echt was hij veel knapper dan op youtube. De warmte van de zon brandde op de licht getinte huid van de brunette. Kat verbrande nooit, wat een groot voordeel was. Insmeren hoefde dus niet en bruin werd ze wel. Kat had haar telefoon nog steeds in haar hand, maar schonk er weinig aandacht aan. De jongen was veel leuker en belangrijker dan dat scherm. ”And what’s your name?” Vroeg Sean met een glimlach, waarna Kat zijn ogen over haar lichaam zag gaan. Kort grijnsde ze. "Kat, Kat Adamsen." Haar bruine ogen waren op zijn prachtige, blauwe ogen gericht. . ”That’s a special name for a special lady.” Lachte de jongen er achter aan en ook Kat lachte zacht. "Thank you."
”But.. I can let your screen be repaired?” Stelde de jongen voor, waarbij Kat meteen haar hoofd schudde. "No, no. It's okay, my parents will pay for it. Unless it's an excuse to see me again." Zei ze waarbij ze hem met een wat uitdagende blik aankeek. ”I’d love to.” Reageerde Sean op wat ze gezegd had en Kat grijnsde. Zijn donkere wenkbrauwen gingen een paar keer op en neer wat er grappig uitzag, waardoor ze kort moest lachen. ”Sean Harries.” Verbeterde de jongen zichzelf, waarschijnlijk omdat Kat zichzelf ook bij haar achternaam genoemd had. Vol zelfvertrouwen keek ze naar de jongen, een lichte twinkeling in haar bruine kijkers. De brunette vond het altijd super leuk als ze nieuwe mensen tegen kwam, en al helemaal als het knappe jongens waren. En ze wist dat deze jongen niet heel veel ouders was dan haar. Kat zag hoe zijn blik naar de winkels ging, waarbij ze haar eigen blik nog even snel over hem heen liet glijden. Zodra hij weer begon te praten, waren haar ogen braaf op de zijne gericht. ”Can I get you a coffee or something?” Stelde hij voor, waarbij Kat knikte. Ze vond het leuk dat hij vroeg of ze wat met hem wilde gaan drinken, want daar kwam deze vraag wel op neer. ”Or do you have other plans?” Sean's ogen gingen even naar de tassen die ze bij zich had, waarbij ze grijnsde. "Sounds good to me. But do you mind if I get rid of my bagges first?" Grijnsde ze even, aangezien ze een hekel aan al die tassen had. Shoppen vond ze heerlijk, maar de tassen vond ze vreselijk. En het cafétje van haar oom was om de hoek, dus kon ze haar tassen achter zetten. ”Ofcourse. I’ll follow you.” Een schattige glimlach vormde rond de lippen van de jongen, waarbij Kat kort zacht op haar onderlip beet waarna ze ook glimlachte. De jongen was echt heel erg knap, ze kon er gewoon niet om heen. Haar bruine ogen gleden nog kort even over hem heen, voordat ze begon te lopen. Sean had donker haar, wat een soort van kuifjes model had. Hij was een stuk groter dan haar, wat niet zo heel erg moeilijk was. Kat was maar 1,65 en deze jongen moest zeker de lengte van 1,80 halen. Haar hakken klakte ritmisch op de stenen grond. Met een glimlach liep ze langs de jongen op, waarbij ze zorgde dat de tassen hem niet raakte. Enkele keren gaf Kat mensen een geïriteerde blik, aangezien het veel te druk was in de stad. Het cafétje was gelukkig niet ver lopen, binnen enkele minuten waren ze er dan ook aangekomen. Even keek Kat achterom of Sean wel echt mee gelopen was, maar zodra ze hem zag glimlachte ze. Zacht duwde ze de deur van het cafétje open en hield hem kort tegen zodat de jongen gemakkelijk naar binnen kon. Kat begroette de jongen achter de bar, waarna ze zich tot Sean richtte. "I'm back in a sec." Glimlachte ze, waarna ze via de bar naar achteren liep. In het kantoortje waar haar oom druk aan het werk was, zette ze haar tassen neer. Een kort gesprekje ging ze aan met haar oom, waarna ze rustig terug liep naar Sean. Een glimlach sierde rond haar, met lippenstift rood gemaakte, lippen. Kort haalde ze haar hand door haar bruine haren heen, waarna ze even rondkeek. "So, where would you like to go?" Vroeg ze, nog steeds met dezelfde glimlach rond haar lippen. ”Maybe Starbucks?” Stelde Sean voor en Kat knikte. De brunette vond Starbucks de beste koffie, dus dat zat wel goed. De jongen ging voor, waarbij Kat met een grijnsje volgde. Ze zei de barjongen even gedag, voordat ze het café verliet. De menigte mensen leek alleen maar erger te worden en een wat geïrriteerde zucht verliet haar keel. Soms moest ze moeite doen om Sean in het oog te houden, aangezien ze op haar pumps niet vreselijk hard kon lopen. En aangezien ze niet een van de grootste was, kon ze er moeilijk over heen kijken. Uiteindelijk leek de drukte eindelijk minder te worden, Sean kwam dan ook naast haar te lopen. Een lieve glimlach liet Kat naar de jongen gaan. Best raar, hoe sommige dingen konden lopen. Ze kende deze jongen natuurlijk van internet, maar in het echt was hij zo anders. En wie had nou kunnen voorspellen dat zij een bekend iemand zou tegenkomen? En al helemaal zo'n lekkerding? Want er was echt niks tegen in te brengen, hij was nou eenmaal super knap. Zodra ze een lichte aanraking tegen haar hand voelde, grijnsde ze. Haar bruine ogen gleden naar zijn gezicht en toen ze zijn glimlach zag grijnsde ze iets breder. "You can hold him, if you want." Grijnsde ze, al was het waarschijnlijk niet zijn bedoeling geweest haar hand aan te raken. ”Next time then.” Sprak de jongen glimlachend en Kat grijnsde iets. "Next time, uh? Sounds great." De bruine ogen van het meisje waren voor haar gericht terwijl ze de woorden en met een grijnsje uit bracht. Ze hoopte dat er een volgende keer kwam, Sean was leuke jongen. Zodra het bord van de Starbucks in beeld kwam begon ze rustiger te lopen. Kort bekeek ze het symbool van de koffie. Kat wist nog steeds niet wat het nou eigenlijk moest zijn, een soort vrouw? Ergens zag ze er ook twee vissen in, dus wat het eigenlijk was wist ze niet. Ze stapte de Starbucks binnen, waarna ze Sean's stem vrijwel meteen weer hoorde. ”Shall I order?” Vroeg hij, waarbij ze knikte. "Sure." Haar bruine ogen gleden het cafétje rond. Er waren duizende Starbucks plekken in Londen, en deze had ze nog nooit gehad. Maar het zag er gezellig uit. ”So, what do you want..?” Vroeg Sean en Kat aarzelde kort. Haar blik ging naar het bord met koffies, maar echt wijzer werd ze er niet van. "One with chocolate, please." Glimlachte ze uiteindelijk naar Sean. Ze hield van chocolade. De jongen draaide zich om en liep richting de kassa, waarna Kat haar blik over zijn achterwerk liet gaan. Even bleef haar blik bij zijn kont hangen, waarbij ze grijnzend op haar lip beet. Een zachte grinnik liet ze horen voordat ze naar een tafeltje liep. De brunette legde haar tasje naast zich neer en bekeek de schade die haar Iphone had gekregen. Eigenlijk viel het reuze mee, de mobiel zelf deed het nog prima. Haar scherm was alleen helemaal kapot. Kat stopte de mobiel weer weg en keek even rond, al was er niet zo veel te zien. Een glimlach sierde rond haar mooie lippen zodra de jongen er weer aan kwam lopen. ”For you, babe.” Zei Sean zodra hij was gaan zitten en bewoog zijn wenkbrauwen een paar keer op en neer, waardoor Kat moest lachen. "Thank you." Haar ogen bekeken de beker even, waar met een slordig handschrift 'CAT' op geschreven stond. Het was met een C geschreven, maar daar maakte ze geen opmerking over. De meeste mensen schreven het met de c, omdat ze dat gewend waren. ”You’re welcome. ” Glimlachte Sean.
”Is your name wrong?” Kat keek even op uit haar gedachten zodra ze de stem hoorde en wat beschamend keek ze naar de beker, aangezien ze naar de jongen had lopen staren. "Yeah, it's with a 'K'." Grijnsde de brunette, waarna ze de beker weer aan haar lippen bracht. ”I’m sorry, I didn’t know that..” Zei de jongen en Kat glimlachte. "Don't be, it's okay. I mean, everyone thinks it's with a 'C'." De woorden kwamen er lief uit en de glimlach speelde nog steeds rond de lippen van het meisje. ”Kitkat.” De stem van Sean liet haar glimlachen en die lach werd breder toen de bijnaam tot haar doordrong. ”Hm. I think that I’ll use that name more.” Zacht lachte Kat. "But I don't have a nickname for you.." Zei ze, waarbij ze nadacht. Kat was altijd al vreselijk in bijnamen geweest en al helemaal als ze iemand pas net kende. "I have to think about it, but I'll find the perfect nickname for you." Grijnsde ze en Sean knikte meteen.
”Nobody has. My name is too short for that or something.” Hij haalde zijn schouders op. ”So ehm, are you born in London?”
"No, when my parents were on a holiday in Scotland. Strange story, you don’t want to know. But I've been my whole life in London. And you?" Sprak ze met dezelfde glimlach als net. Ze vond het leuk dat hij belangstelling in haar toonde, al was het maar om het gesprek gaande te houden. Sean had bij haar ‘Scotland verhaal’, zoals haar ouders het noemde, vragend een wenkbrauw opgetrokken. Kat grinnikte kort, het zag er schattig uit. ”I’m born here in London. And I grew up in Chiswick. But now I live like a year here in the city.” Sprak hij en Kat knikte aandachtig. Zodra de koffie afgekoelt leek te zijn nam Kat een slokje. De koffie smaakte heerlijk en ze liet dan ook een genietend geluidje horen. Sean’s karakter sprak Kat aan, nu al. Ookal kende ze hem hooguit een paar uur, de meeste mensen die ze niet ontmoeten verveelde haar na een half uurtje al. Ondertussen was haar blik weer naar de jongen voor haar gegaan. "I don't know Chiswick. Is it a nice place?" Vroeg ze met belangstelling, aangezien ze wel wat meer over deze jongen wilde weten. Natuurlijk stond er van alles op het internet en had ze van alles gelezen, maar in het echt was het toch heel anders. En de roddelbladen vertelde niet altijd de waarheid, het waren niet voor niks roddelbladen.”It’s a large suburb of west London. And yes, I liked it there. But I like it more here.” Kat knikte. "Hmm.. Do they have stores?" Vroeg ze. Als er winkels waren zou de brunette er zeker een keertje gaan shoppen.
”Yes, there are. But I don’t think that there are many stores for you..”
Kat vond de koffie erg lekker, wat ze met een genietend geluidje had laten horen. ”That was a really cute sound.” Zei de jongen met een glimlach rond zijn lippen. Kat glimlachte ook, waarna ze zacht lachte. Ze voelde een kleine blos rond haar wangen komen en haar blik gleed even over de mensen die aan andere tafeltjes zaten heen. Ze had gehoopt dat Sean dat niet gezien had, maar helaas voor haar had hij het juist wel gezien. ”Ahw.” Dat zorgde er voor dat haar wangen nog een tintje roder werden en wat verlegen glimlachte ze. De meeste jongens vonden haar blosjes leuk, het was voor haar dus meestal ook een voordeel dat ze die snel kreeg. ”So, had you planned something today?” Vroeg Sean en Kat's blik bleef rusten op de zijne. Even was ze stil, waarbij ze nadacht. Eigenlijk stond ze ingeplant om te werken vanmiddag, but who cares. Kat kwam haast nooit opdagen op haar werk en niemand miste haar. Altijd handig, familie als baas. Kort schudde ze haar hoofd. "No, did you?" Eigenlijk hoopte ze dat ze iets met hem kon gaan doen. ”No, no.” Had de jongen gezegd. Een kleine glimlach verscheen er weer rond de lippen van de brunette. ”And are you sure? Don’t you have a date planned with your boyfriend?” Zei Sean en Kat lachte zacht.
"No, I don't have a boyfriend. So I keep my eyes open for new date material." Grijnsde ze waarbij zij dit keer haar wenkbrauwen even ophaalde. Kat was eigenlijk helemaal niet opzoek naar een vriend. Meestal waren de jongens gewoon voor een nachtje, verder moest ze er weinig van weten. Maar Sean leek iemand te zijn die meer dan een nachtje wilde, tenminste zo kwam hij bij haar over. Interessant, vond ze het.
”Isn’t that something for you?” Seans blauwe kijkers waren op een jongen gericht die samen met een meisje de Starbucks binnen liep. Kat grijnsde, schudde haar hoofd. “No, he’s to tall. I’m not that big, you know.” Glimlachte ze, alsof Sean dat nog niet opgevallen was. Sean lachte zacht, waardoor Kat ook even lachtte.
”Oh and, do you want your screen repaired?” Kat zette de half lege beker koffie voor zich op tafel. "No no, it's okay. My parents will pay for it." Glimlachte ze. Haar ouders waren rijk en die maakte zich echt niet druk om een nieuw schermpje, of een hele nieuwe iPhone. Een gezellig deuntje was er te horen in de Starbucks. Als Kat het niet verkeerd had, was het een liedje van Bruno Mars. Zelf had de brunette er niet veel mee, maar veel vriendinnen van haar werden gek als ze zijn stem hoorde. Kat had veel liever Brennan Heart of Zatox, maar goed. Bruno Mars was ook niet verkeerd, en lelijk al helemaal niet. Kat hield van jongens met donker haar, het liefst nog met een getint huidje. Rustig sloot ze haar handen weer om de warme beker en voelde dat er nog weinig koffie in zat, voordat ze hem aan haar mond bracht. ”Well, I think that you know more about me than I know about you, so ehm.. Tell me something about you?” Vol verwachting keek ze hem aan, alsof ze hem haar hele levensverhaal ging vertellen. Even was Kat stil. Tja, wat moest ze over zichzelf vertellen? "Hmm, I don't know actually. What do you wanna know? What you see is what you get, and if you don't like that.. Well, that's not my problem." Sprak ze eerlijk. En het was ook zo, het maakte de brunette helemaal niks uit hoe mensen over haar dachten. Ze is zoals ze is en ging voor niemand veranderen, zelfs voor deze knappe hunk niet. De brunette had zichzelf dan misschien ook wel hoog zitten, maar in haar ogen was ze perfect. Goed zoals ze is, waarom zou ze dat willen veranderen?
”Ehm.. I don’t know to be honest.” Nadenkend kriebelde hij met een vinger door zijn haar heen. ”Maybe eh.. How old you are?” Wat verbaasd keek Kat hem aan, dit was een doorsnee vraag die ze eigenlijk niet verwacht had. De volgende vraag sierde een glimlach van oor tot oor bij Sean en ook Kat moest breed glimlachen. ”Or what your phone number is.”
“Well, I’m 18 years old. And I don’t think it will be of any use to give you my number. Some idiot broke my phone, remember?” Lachtte Kat waarna ze een servetje pakte en haar nummer er op krabbelde. “Here you go.” Knipoogde ze.
“Yeah, I’m sorry about that..” Kat kon aan Seans stem horen dat hij het meende en nonchalant haalde ze haar schouders op. “It’s not a problem at all, really.”
”But something serious..” Nadenkend keek Sean naar zijn beker, waardoor Kat nieuwsgierig naar zijn gezicht keek. Hopend dat ze iets kon pijlen, maar helaas kon ze zijn gedachtens niet van zijn gezicht af lezen. De gave ‘gedachtenlezen’ was helaas niet aan haar besteed. Een flauwe grijns verscheen rond Sean zijn lippen voordat hij sprak; ”I’ve got a question. Do you like swimming?”
Kat lachtte even, waarna ze haar schouders ophaalde. “Who doesn’t like to swim? If my hair stays dry, ofcourse.” Grijnsde ze, maar ze meende het wel. Haar haar was heilig en ze ging het niet verpesten met al dat vieze chloor.
“Maybe we could do that today?” Opperde Sean en Kat knikte.
“Sounds fun.” Glimlachte ze, waarna ze zich bedacht dat zij een zwembad aan huis had. “I’ve got a pool at home, I’ll give you my adress if you want to come over?” Ze keek hem aan, zonder glimlach, hopend dat hij haar nu niet zou afwijzen. Gelukkig deed hij dat niet en stemde hij in.
Kat had zich thuis klaar gemaakt, haar mooiste bikini aangetrokken en haar zusje het huis uit gestuurd. Faye ging de tegenstrijd in, waardoor er een ruzie tussen de twee onstond. Het was normaal, Kat had altijd ruzie met haar zusje. En met haar tweelingbroer, Tyrell, had zo zo’n erge ruzie dat de twee elkaar niet eens meer spraken. Tyrell was dan ook naar Amerika verhuisd vanaf dat hij 14 was. Nu, 4 jaar later, hebben ze geen enkel contact meer gehad. De brunette zou niet eens weten hoe haar broer er uit zou zien, al zou ze zeker weten dat ze hem zou herkennen. Maar dat terzijde, deze dag ging om haar en Sean. Sean, iemand die ze net had ontmoet. Maar het voelde anders, alsof ze hem al veel langer kende. Misschien kwam dat door de klik die ze met hem had, wat ze had met al haar vrienden. Niet dat ze veel échte vrienden had, maar goed. Eigenlijk had ze maar twee échte vrienden, Kaithlyn en Ethan. De rest was allemaal bijzaak. Zodra de deurbel ging schrok Kat wat op. Ze had net het drinken buiten gezet en met een glimlach tippelde ze naar de voordeur. “Hello and welcome, enter the house of Adamsen.” Grijnsde ze terwijl ze aan de kant ging voor Sean. Sean droeg een grote glimlach op zijn galaat terwijl zijn blauwe kijkers het huis door gingen.
“Wauw.”
Kat grinnikte kort. “It’s a little to big, I guess. But I like it here. I got my space.” De rest van de dag verliep goed. De brunette had het onwijs naar haar zin en aan de glimlach van Sean af te lezen was dit wederzijds. Af en toe daagde ze elkaar een beetje uit, ouwehoerden ze en toen de avond begon te naderen besloot Sean naar huis te gaan.
“I had a really good time, I hope to see you again soon.” Sprak Kat zachtjes, een lieve glimlach sierde haar lippen. Sean strook een donkere lok uit haar gezicht. “Me too.” Met die uitspraak liep de jongen weg en Kat bleef in de deuropening staan terwijl hij weg reed.
