Walsh Cadwaller

Er zijn momenten dat de jongen nog maar gewoon voorbij moet lopen, of een heleboel vrouwen –en soms zelfs mannen willen al in zijn wangen knijpen of door zijn haren woelen. Het eerste woord dat dan ook in hen opkomt als je ze zou vragen om hem te beschrijven is schattig. De jongen is opzich een erg verlegen typetje, iemand die vroeger nogal eens achter de rokken van zijn moeder ging staan als er nieuwe mensen langskwamen om zo nu en dan eens te kijken naar wat ze aan het doen waren. Ondanks zijn verlegenheid heeft hij wel altijd willen weten wat er in en om het huis gebeurde. Zijn moeder was een alleenstaande vrouw en bij gebrek aan een man in huis was hij diegene die zijn moeder moest beschermen tegen alles van buitenaf. Hij was dus praktisch gedwongen om zijn verlegenheid op sommige momenten aan de kant te schuiven en onder de mensen te komen. Pas als hij er zeker van is dat niemand iets kwaads in de zin heeft, trekt hij zich terug. Hier op Genoscha eiland hoeft hij niemand te beschermen, dus heeft hij ook geen reden om sociaal te zijn. Hij zal wel altijd antwoorden als mensen hem iets vragen, maar zelf een heel gesprek beginnen is een beetje te veel van het goede. Alleen als hij iemand echt kent en vertrouwt, bloeit hij open en durft er eens een spraakwaterval naar buiten te komen. Hij houdt ervan om hele verhalen te vertellen, verhalen die zijn moeder vroeger altijd aan hem vertelde voordat ze liet merken dat ze het gewoon niet meer aankon om voor hem te zorgen. Eenmaal hij open gebloeid is zal je ook merken dat hij verzot is op raadsels. De jongen heeft een fotografisch geheugen, iets dat ervoor zorgt dat hij elk raadsel en elk antwoord erop ook blijft onthouden eens hij het gehoord heeft. Voor hem blijft het dan ook wel grappig als hij anderen ermee ziet worstelen terwijl hij het antwoord allang weet.  

Walsh’ moeder verliet zijn vader toen ze zwanger was. In die tijd wist ze eigenlijk nog niet dat ze zwanger was en dat ze zijn kind van hem afnam, maar daar zou ze snel genoeg achter komen. Waarom ze haar man verliet? Omdat hij haar bedrogen had met een ander. Cecily was een vrouw van principes en ze liet zich zeker niet kleineren door een man. Negen maanden later had ze nog geen spijt van haar beslissing. Ze zou haar zoon alleen opvoeden, daar had ze geen man bij nodig. Als het moest zou ze altijd haar ouders kunnen opbellen, die zouden haar met plezier helpen.

In het begin ging alles goed. Walsh was een stil kind en huilde eigenlijk zelden. Het enige vreemde was zijn lichaamstemperatuur die altijd een heel stuk hoger leek te liggen dan normaal zou moeten. Er werd gevreesd dat er iets ernstigs aan de hand was, maar de jongen leek helemaal nergens last van te hebben. Toen de tiende dokter ook niet kon zeggen wat er juist aan de hand was, liet ze het voor wat het was. Zolang haar zoon er niet onder leek te lijden was het voor haar ook goed. Ze voedde haar zoon zo goed als ze kon op.

De hoge temperatuur was iets waar ze nog mee kon leven, maar vanaf het moment dat haar zoon ook letterlijk in brand vloog begon ze het al moeilijk te krijgen. De jongen was zes toen dat voor het eerst gebeurde op het moment dat hij iemand had gevraagd om weg te gaan en deze persoon dat geweigerd had. Net zoals zijn moeder had Walsh zo zijn motieven voor alles en hij zou nooit zomaar iets zeggen. De man had hem kwaad gemaakt en op dat moment was er ineens vuur rond zijn lichaam ontstaan. Er waren twee emmers water nodig geweest om het vuur volledig te doven en Cecily had haar zoon snikkend in haar armen genomen. Ze had helemaal geen idee wat er juist gebeurd was.

Pas na zijn negende verjaardag verscheen zijn vader weer op het toneel. Via via had Cecily’s moeder hem kunnen bereiken om hem te melden dat hij een zoon had en dat er iets goed mis met hem was. Het was nog meerdere keren gebeurd dat hij gewoon spontaan ontvlamde en dat het vuur de spullen rondom hem op een razendsnelle manier verschroeide, sneller dan gewoon vuur zou kunnen. Het was toen dat hij kenbaar maakte dat hij zelf een geheim had, namelijk dat hij, net zoals hun zoon, een mutant was. Cecily nam de man niet terug in huis, maar stond wel toe dat hij hielp met het onder controle krijgen van zijn mutatie.

Toen dat na een jaar nog niet gelukt was, kwam Gwaine met het idee om de jongen naar Genocha eiland te sturen, naar de school waar hij zelf zijn mutatie had leren controleren. In eerste instantie wilde Cecily haar zoon niet latne gaan, maar ze hadden geen keus. Als hij zijn mutatie niet onder controle zou leren krijgen, zou er nog een regelrechte ramp kunnen gebeuren. Zo werd hij dus meegestuurd met de schoolhoofden in de hoop dat hij na een aantal jaren terug naar huis zou kunnen gaan.

Nuclear fire

De jongen is in staat om zonnestralingen in zich op te nemen en om te vormen in een soort plasma, te vergelijken met nucleair vuur. Aangezien de zon altijd en overal aanwezig is, zou hij zijn mutatie altijd en overal kunnen gebruiken. Het nadeel? Het vuur dat hij laat ontstaan is veel gevaarlijker dan gewoon vuur en vernietigd alles vier tot vijf keer zo snel als gewoon vuur. Daarbij kan er een giftige damp vrijkomen die dodelijk kan zijn voor normale mensen als ze er lang aan worden bloot gesteld. Mutanten zijn er beter tegen opgewassen, maar ook zij zouden na een tijd sterven door vergiftiging. Het voordeel is dat Walsh hierdoor wel tegen radiatie kan en heel anders reageert op zoiets dan andere mensen/mutanten. Hij is er niet helemaal immuun voor, maar hij kan er langer aan blootgesteld worden zonder dat de bijwerkingen optreden en hij na een tijdje het loodje zou leggen. Doordat hij vanbinnen zegmaar bestaat uit vuur, kan hij er ook beter tegen dan anderen en is het praktisch onmogelijk om hem te verbranden.

Walsh heeft zijn mutatie op dit moment nog niet onder controle waardoor het gebeurd dat hij gewoon spontaan ontvlamd als hij een sterke emotie voelt. Als iemand hem echt heel erg kwaad zou maken en hij zijn emoties niet snel onder controle krijgt, zou hij makkelijk een kernramp kunnen laten ontstaan. Iets dat hem dus best gevaarlijk maakt. Vandaar dat hij een hartslagmeter om zijn pols heeft hangen en vanaf het moment dat deze hevig begint te piepen moet hij opletten en zijn ademhaling onder controle krijgen. De hoge temperatuur hoort er gewoon bij, daar kan hij zelf niets aan doen.

Moest hij zijn mutatie ooit onder controle krijgen, zou hij in staat zijn om de vlammen naar ene punt te leidden en zo een soort vuurballen te maken of om zichzelf als een raket de lucht in te lanceren. De giftige dampen zou hij ook kunne laten minderen met veel wilskracht en oefening maar zo ver is hij nog lang niet.