INDEX GUIDE RULES GROUPS MEMBERS

Deel
 

 [Walsh] An army of 'sitting ducks'

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Julian Moore
Julian Moore
Class 2
Aantal berichten : 43

Character Profile
Alias: Julian
Age: 20 year
Occupation:
[Walsh] An army of 'sitting ducks' Empty
BerichtOnderwerp: [Walsh] An army of 'sitting ducks'   [Walsh] An army of 'sitting ducks' Emptydo aug 06, 2015 9:09 pm

[Walsh] An army of 'sitting ducks' 5fs00h
Nu hij had besloten voorlopig nog niet weg te vluchten van deze school probeerde hij er op één of andere manier het beste van te maken. Hij was hier nu, zes weken en het waren zes trage maar informatieve weken geweest. Julian had vanop afstand alles bekeken, hij had zich expres niet onder de leerlingen gemengd omdat hij nog niet zeker was of hij zou blijven. En eerlijk … Julian was niet zo heel goed met mensen. Hij dacht dat hij al de uitzondering op de regel was maar sinds hij hier was vond hij zichzelf het “bijna” meest normale persoon rond lopen. En er waren echt zo van die “crazy people” al mocht hij dat niet zeggen, niet luidop. Hij had het één keer gezien en de tegenpersoon lag snel op de ziekenafdeling.

Hij had nu al wat lessen gevolgd, hij had zijn argument gewonnen en mocht zijn wapens bij zich houden. Omdat de zijne afgepakt konden worden vonden de leerkrachten het nodig om de zijne af te nemen terwijl er zoveel leerlingen waren die vier keer zo erg als hem waren. De blikseminslag van gisteren was zeker geen toeval geweest, plots uit het niets een boom in twee. Julian had vanop de zijlijn toegekeken en vroeg zich af hoe eruit zou zien mocht hij in de boom hebben gezeten. Op een dag als deze had hij geen lessen, het was snikheet buiten dus Julian was binnen gebleven en was op verkenning gegaan door het gebouw. De enige ruimte die hij nog niet had bezocht, met reden, was de trainingsruimte. Eens hij daar binnen zou gaan kon het twee kanten uit gaan, of hij kwam er niet veel meer uit, of zijn gedachten zouden afdwalen naar het vaste land en zijn beslissing om te blijven in twijfel brengen.

En nu was hij hier, in de trainingsruimte. Hij stond aan de kant toe te kijken hoe iedereen tekeer gingen op heel diverse manier. Julian voelde zich al bijna niet meer veilig tussen al deze leerlingen. Zijn halflange zwaarden hingen aan weerszijde van zijn heupen, zijn armen gekruist voor zijn borst terwijl hij toekeek naar de andere leerlingen. ‘En ik denken dat ik uitzonderlijk ben.’ Mompelde hij meer voor zichzelf dan voor een ander. Maar het was best bevredigend, anderen te zien klumelen, of net niet. Julian vroeg zich af of ze hier de hele gevaarlijke leerlingen lieten trainen, waarschijnlijk niet. Wat je met zoveel talentvolle leerlingen kon doen … Oorlogen winnen, hier zat een leger, dat besefte hij goed, en ze zaten hier gewoon …

Terug naar boven Ga naar beneden
Walsh Cadwaller
Walsh Cadwaller
Class 4
Aantal berichten : 166

Character Profile
Alias: Pyric
Age: 10
Occupation:
[Walsh] An army of 'sitting ducks' Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Walsh] An army of 'sitting ducks'   [Walsh] An army of 'sitting ducks' Emptywo aug 12, 2015 9:53 pm

NEVER LEAVE ME  ( ALONE )
Zo snel mogelijk waggelde Walsh achter de rest aan. Het had even geduurd, maar hij had na een hele tijd dan toch zijn draai in de school gevonden. Hij had al ondervonden dat de meeste mensen op deze school wel aardig waren, tegen hem toch. Hij had ook mensen met elkaar zijn vechten en had zich op die momenten meestal achter een ander verscholen omdat hij bang was dat als de twee vechtende leerlingen hem zouden zien, ze hem misschien ook zouden aanpakken. Het was dat hij kleiner was dan de meeste leerlingen en hij zich makkelijk achter iemands benen kon verschuilen. Walsh was het nog altijd niet helemaal gewoon om zoveel mensen om hem heen te hebben, maar langzaam aan begon hij er toch aan te wennen. Hij durfde zijn mond in ieder geval toch al open trekken en durfde zijn mondhoeken al naar boven laten krullen in een vrolijke glimlach.

”Bukken!” Geschrokken door het plotselinge harde geluid, hield de jongen halt. Stokstijf was hij op zijn plaats blijven staan, iets dat hij beter niet had kunnen doen. Een of andere bal gemaakt uit een of ander materiaal dat een van de leerlingen kon produceren, vloog recht in zijn maag. Tranen verschenen in zijn ogen vanaf het moment dat het ding doel trof en hij ongewild dubbel klapte. Nee, dit was niet leuk meer, dit was helemaal niet leuk meer. Kleine vonkjes schoten van zijn handen af terwijl hij zijn buik omklemde. Dat was een van de redenen dat zijn ouders hem naar hier gestuurd hadden: het feit dat een iets krachtigere emotie al genoeg was om zijn mutatie in gang te zetten. De explosie van pijn was genoeg om vonken vuur van zowel zijn handen als van zijn haren af te laten komen. Als het nu gewoon vuur zou zijn, zou het opzich nog niet erg zijn, maar nucleair vuur was nog iets anders. Het vernielde veel sneller dan normaal vuur en gaf giftige stoffen af als hij zichzelf echt in vuur en vlam zou zetten.

Tranen gleden over zijn wangen heen terwijl hij tegen de muur aanleunde op de plek waar anderen hem zachtjes heen hadden geduwd. Als hij midden in de trainingsruimte zou blijven staan zou hij zich waarschijnlijk alleen nog maar meer pijn doen. Zijn bruine ogen gleden naar de persoon naast hem en hij moest zijn hoofd een stukje naar achteren kantelen om de ander zijn gezicht te kunnen zien. ”D..doe je niet mee?” Walsh zag de training meer als een soort spel dan als een training en hij vond het ergens wel raar dat de blonde jongen aan de kant bleef zitten.

TEMPLATE BY MINNIE OF SHINE

Terug naar boven Ga naar beneden
Julian Moore
Julian Moore
Class 2
Aantal berichten : 43

Character Profile
Alias: Julian
Age: 20 year
Occupation:
[Walsh] An army of 'sitting ducks' Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Walsh] An army of 'sitting ducks'   [Walsh] An army of 'sitting ducks' Emptywo aug 12, 2015 10:15 pm

[Walsh] An army of 'sitting ducks' 5fs00h
De ene werd geraakt door een knuppelvormig hand, de ander werd kletsnat door gelijk wat voor een mutatie. Julian zat hier nu al even en hij was nog steeds verbaast over wat voor mutaties er allemaal wel niet waren. Terwijl er een man op de grond smakte, heelde een andere dan weer zijn eigen wonden. Er was eentje met een kruisboog bezig, die nooit mis schoot trouwens en dan was er weer iemand die elektrische energie beheerste. Allemaal uniek op hun eigen manier maar toch verschrikkelijk dezelfde, want dat hadden ze tenslotte allemaal gemeen, ze waren mutanten. Mutanten die hier les kregen en trainden voor het “grotere” doel. Die context begreep Julian nog steeds niet, hij had nog nooit gehoord over eventuele missies waarvoor ze mutanten inzette. Of gelijk wat, Julian hield van een portie vechten maar het was iets dat hij serieus nam en hij hield er niet van om tegen gelogen te worden. Dus keek hij de kat uit de boom.

Dus tot hij wat meer zicht over de hele zaak had bleef hij aan de kant. Misschien ook wel een beetje omdat hij niet wilde geraakt worden door bliksem, kogels, water of gelijk wat. Met gekruiste armen en één voet tegen de trainingswand keek hij toe naar de “trainingen”. Wat meteen zijn aandacht had getrokken was een klein jongetje dat deelnam. Het was de normaalste zaak van de wereld ondanks dat het jongetje er niet meteen de zelf zekerste uit zag. Niemand behandelde hem anders, niemand keek uit voor hem en Julian keek enkel maar toe terwijl het jongetje zich een weg baande tussen de andere studenten. “Bukken” riep iemand, te laat … Julian had geen idee wat het jongetje in zijn maag kreeg maar het was beslist geen water.

Julian fronste zijn wenkbrauwen, keek toe hoe het jongetje dubbel klapte, de tranen er kwamen en iedereen hem plots wat aan de kant wilde schuifelen. Hij zag de vonkjes, op het haar, de vingers, overal dus zijn mutatie moest de reden zijn waarom iedereen hem nogal snel aan de kant zette. Deels verstaanbaar, Julian zou geen tranen krijgen in zijn ogen maar beslist zou het zichtbaar zijn als hij iets dergelijks in zijn maag geduwd kreeg. Het jongetje kwam naast hem staan, Julian keek omlaag naar hem op het moment het jongetje omhoog keek en een vraag stelde. ‘Geen idee, ik denk dat ik genoeg zie momenteel.’ Hij zweeg en glimlachte kort, niet voor hem maar om dit hele schoolgebeuren. ‘Observeren is best leerzaam.’ Vervolgde hij. Dat was één van Julian’s beter kanten, zijn observatievermogen. Hij keek weer naar beneden naar het jongetje, zijn wangen zagen nog wat nat van de tranen. ‘Ben je oké?’ Vroeg hij. Niet bezorgd maar toch een beetje begaan om het welzijn van het jongetje. Niet dat hij dat zou moeten, misschien was dit kleine ventje wel veel krachtiger dan zijn messen en vleugels …
Terug naar boven Ga naar beneden
Walsh Cadwaller
Walsh Cadwaller
Class 4
Aantal berichten : 166

Character Profile
Alias: Pyric
Age: 10
Occupation:
[Walsh] An army of 'sitting ducks' Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Walsh] An army of 'sitting ducks'   [Walsh] An army of 'sitting ducks' Emptydi sep 08, 2015 8:02 pm

NEVER LEAVE ME  ( ALONE )
Trainingen waren altijd wel iets waar hij naar uit keek. Dat was een van de weinige momenten dat studenten echt gebruik maakten van hun mutaties en ze allemaal door elkaar heen gebruikten waardoor er vanalles door de ruimte heen vloog. Walsh zelf had het concept van ‘trainen’ nooit helemaal begrepen, maar dat zou ooit nog wel komen, toch? Hij werd ook ouder en wijzer en zou dingen na een tijdje ook beter leren verstaan. Voor nu beschouwde hij de trainingen als een groot spel waarbij je moest zorgen dat je de andere kon bijhouden en niet geraakt werd door de verschillende dingen die rondvlogen.  

Natuurlijk lukte het hem niet om ongeschonden uit de trainingsruimte te raken. De andere keren had hij het er wel altijd heelhuids vanaf gebracht en dat was dan ook de reden dat hij nog altijd meedeed met de rest ondanks het feit dat hij een stuk jonger was en zijn mutatie nog helemaal niet onder controle had. Op het eerste gezicht zou je zelfs kunnen zeggen dat hij helemaal geen mutatie had en hier gewoon wat voor de lol rondliep. Pas toen de bal hem in zijn maag raakte, werd duidelijk dat hij even abnormaal was als de anderen die zich op het eiland bevonden. Vuur begon zich over zijn haar en vingers te verspreiden terwijl hij voorzichtig aan de kant geduwd werd. Het horloge dat zijn hartslag in de gaten hield, begon ook wat schel te piepen, een teken dat zijn hartslag redelijk snel ging. Pas toen hij een paar keer diep in en uitgeademd had, werd het gepiep minder en begonnen de vlammen ook langzaam weer te verdwijnen.

Zijn armen vielen weer naast zijn lichaam vanaf het moment dat de pijn in zijn maag wat minder geworden was en nieuwsgierig had hij omhoog gekeken op het moment dat hij zich had gerealiseerd dat er iemand naast hem stond. Een vraag werd al gauw gesteld en zachtjes knikte de jongen toen hij een antwoord kreeg. “Observeren… en hoe doe je dat?” Hij wilde ook wel weten hoe je zoiets deed als het leerzaam was. Natuurlijk wilde hij het leren. Hij mocht dan een fotografisch geheugen hebben en alles dat hij zag als het ware in zijn hoofd opslaan, maar dat wilde niet zeggen dat anderen hem geen dingen konden leren die je niet in een boek kon vinden, dingen die je in de praktijk moest brengen. Zijn donkere kijkers gleden naar zijn buik en met een hand tilde hij de zoom van zijn shirt wat op zodat hij zijn buik kon inspecteren toen er gevraagd werd of hij oké was. De plaats waar de bal zijn maag had geraakt, had een blauwe kleur gekregen, maar zolang hij ervan af bleef en rustig ademde voelde hij het niet erg hard. “Ik denk het wel. Het doet pijn, maar ik kan het wel aan.” Hij glimlachte lichtjes naar de blonde jongen vooraleer hij zijn shirt terug naar beneden trok. Waarschijnlijk zou hij straks wel naar de ziekenzaal gaan omdat het toch meer pijn deed dan hij deed overkomen, maar op dit moment wilde hij zich gewoon groot houden. “Mijn naam is Walsh,” gooide hij er nog achteraan terwijl hij naar de ander bleef kijken. Nieuwsgierig en hopend op een naam. Het was altijd leuk om de naam van anderen te kennen.

TEMPLATE BY MINNIE OF SHINE

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud
[Walsh] An army of 'sitting ducks' Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Walsh] An army of 'sitting ducks'   [Walsh] An army of 'sitting ducks' Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
[Walsh] An army of 'sitting ducks'
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Sitting here on the bench
» Fire against Fire [Walsh and Niklaus]
» Sitting, chilling, reading [open] [AC]
» Everyone needs someone who looks after you.. &Walsh
» Where are you now? (&Walsh)

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Prophecy Of Fate :: Ruins of Genosha :: School - Lower Floor :: Training Rooms-
Ga naar: