The badass-trio [Shay & Marsmallow ]

---

Surprise surprise, debiel Shay zat even geen pokémon te kijken. Nah in plaats daarvan lag ze wat te chillen op haar bed met een of ander nummer dat vrij luid door haar radio klonk. Er waren al een paar druiloren die het hadden gewaagd om te komen vragen of ze het zachter wilde zetten. Die waren er zoals wel te merken viel mooi niet geslaagd in hun op zet. Vandaag was het even luilak dag voor haar hoor, oké feitelijk was elke dag dat wel maar goed details. Normaal kwam ze nu uit de lucht vallen of zo, in de letterlijke zin van het woord dan, of zat ze pokémon te kijken of wel ja mensjes te pesten want aight dat was wel eventjes iets waar haar leven gewoon uit bestond of zo. Dat en op haar siblings letten. Siblings die trouwens echt te rude waren als het over pokémon ging, like hoe kon je daar nu gemeen over zijn? Haar eigen gedachte liet haar even kort grijnzen, nah het maakte haar niet uit wat ze er van vonden hoor.

Bam, heel plots kwam Brooks eventjes mooi een melding maken dat ze naar de trainingsruimtes moesten komen in sportkledij. Meh? Oh well, why the hell not? Ze begon zich toch al een klein beetje te vervelen, plus wat rondhangen met die twee zou wel cool gaan worden. Want ja, hun kleine tribe was gewoon cool as shit. Met een klein plofje rolde ze uit haar bed en kwam ze dus eventjes zoals gepland naast haar bed neer. Snel genoeg had ze een jogging aan getrokken, een tanktop met daarover nog een lekker zittende trui. Tbh, Brooke had wel even kunnen melden deze ochtend dat ze vandaag iets gingen doen in de trainingsruimtes hoor. Dan was ze tenminste voorbereid en zo. Oké, nee dan had ze nu stiekem geweten wat ze gingen doen en was ze niet zo verdomd nieuwsgierig geweest.

Veel tijd verstreek er niet voor de derde Eriksen zich erbij voegde. De irritatie van Brooks sloeg even in als een klein bommetje. Jezus fuck, wat was er nu weer? De opmerking van haar bro deed haar even lachen. ‘Nah, ze vallen alleen maar eens random net als ik tbh.’ Sprak ze schouder ophalend. Dat ze veel viel, hadden ze nu al wel vast gesteld. En nee het was niet omdat ze onhandig was of zo, maar puur omdat ze graag op de grond lag of zo. Thank god voor Marshall die eventjes behulpzaam was en beeldjes doorstuurde naar haar. Anders had ze gelijk een andere ruimte binnen gewandeld, en dat zag ze niet zitten. ‘Yaas, enlighten us please!’ Sprak ze misschien net een beetje te enthousiast. Klein beetje maar hoor, niet heel veel.

---

Echt de gedachtengang van Brooks als het ging over haar evenwicht, Shay kon er stiekem spontaan van in slaap vallen hoor. Al had ze wel genoeg respect voor haar zus dat ze al die shit gewoon eventjes wist. Zij had er zeker wel een boek of wat dan ook voor nodig om er op te komen. Maar ja goed, daar ging het niet om. ‘Beter maar dat jullie me soms opvangen. Anders raakt mijn pretty face helemaal naar de knoppen.’ Sprak ze al lachend. Yeah right. Al was het soms echt wel goed dat ze kon worden opgevangen hoor, ook al gebeurde het vaak genoeg expres dat ze zo maar uit de lucht op hun kwam vallen. Ghehe, ze speelde gewoon graag het schildje oké.

Haar tweeling had Marsh gehugd en meteen ook zijn fab kapsel door de war gehaald. Iets wat zij anders wel zou gedaan hebben eigenlijk. Aye trainen dus. Al had ze dat wel kunnen zien aankomen want hey, sportkleding en zo? Ze was nog niet compleet achterlijk om die gigantische olifant niet te zien hoor. Het was wel even de perfecte manier om haar energie, die als een klein pakketje zat opgeborgen in haar lichaam, kwijt te spelen hoor. Want ja, ze was misschien degene van de drie die het meeste voor de tv of zo hing om Pokémon yk, maar dat betekende echt niet dat ze een of andere luilak was. Maar goed ze ging even proberen om vandaag geen refferals te maken naar die serie, want dik moeilijk zou worden maar ze kon het wel. Zo’n superheldje was ze stiekem wel.

Binnen in de ruimte keek ze eventjes met een frons rond. Jow, ze gingen eventjes niet trainen in hoe geef ik goeie vergaderingen hoor. Dan kon je haar meteen eventjes een bed geven of zo. Of een tafel, maar dat was het enige wat eigenlijk nog echt aan deze plek ontbrak. ‘Yeah, we weten beide wel hoe belangrijk zijn middagdutjes zijn.’ Grijnsde ze even een tikje te speels. De ruimte was echt wel te kaal tho. Al zou dat waarschijnlijk niet al te lang meer zo blijven, Brooke kennende. Al vond ze het niet zo erg hoor, nah Shay was er helemaal klaar voor.

---

Dat Brooke van haar radar verdween vond ze maar niets. Shay was het gewend om in constante verbinding te staan met haar siblings, zeker al met haar zus. Maar het gebeurde regelmatig. Zeker als haar tweeling het idee kreeg om hun te trainen. Wat dus het merendeel van de tijd was stiekem. Maar aye, ze konden zich altijd wel verwachten aan een kick ass training. Iets wat ze ook wel konden gebruiken. Want zeg nu zelf, echt heel veel kon er hen niet overkomen op dit eiland? Dus elkaar beschermen was minder hard nodig dan eerst, het zou altijd nodig zijn. Maar in de omstandigheden waarin ze nu zaten was het minder levensbedreigend of zo iets. Het enige bedreigende nu was deze training tbh. De duisternis die de kamer zo opeens overspoelde was allesbehalve geweldig om in te werken. Al kon ze echt niet ontkennen dat het haar echt wel geholpen had tho. Shay kon juist door trainingen als dit zich beter oriënteren in het donker. Ff all hail Brooks of zo?

Vertrouwen op haar zintuigen hm? Dat kon niet zo heel moeilijk zijn. Al had Shay het standaard wel even moeilijk met zich echt te focussen op zichzelf, puur omdat ze meer bezig was met de gedachtegangen van haar twee siblings, voornamelijk die van Marshall. Want die knul kon je echt wel vergelijken met buskruit. Ghehe, ja Marshall het kratje buskruit 10/10 tbh. Nee oké, dat meende ze niet maar dit was wel even een perfect voorbeeld van het niet vinden van haar focus. Het hielp haar er ook niet bij dat Brooks haar hele tijd liep te treiteren. Wat dus veroorzaakte dat Shay als een clumsy ninja om haar heen mepte elke keer als ze iets voelde in haar nek of wat dan ook.

Twee beestjes. Een voor elks. Ze kon zich al wel voorstellen wat ze op zich af zou krijgen. ‘Ik zou het echt wel appreciëren als je niet zo zou staan grijnzen Brooks.’ Sprak Shay half lachend. Ja echt hoor, misschien was het die tweelingband die ze hadden maar ze kon het zich perfect voorstellen hoe haar zus hun nu toch wel stiekem een klein beetje stond uit te lachen omdat zij dus full control had en Marshall en zij letterlijk in het duister moesten tasten.

De plotse boost die ze voelde kwam haar echt wel goed van pas. Marshall was ook altijd zo aardig voor haar, negeer die comment maar over het kratje buskruit. Marsmellow was weer helemaal in the building of zo. Een klein bedankje was hier echt wel even op zijn plaats hoor. Meteen voelde ze zich rustiger worden en werd ze ook veel meer gewaar dan eerst. En toen, toen kwam het moment dat ze niet meer alleen was. Zich geheel onderwerpend aan haar gehoor werd ze een zacht gesis in het duister gewaar. Het geluid zelf kwam van links van haar, en het naderde heel snel. Juist te snel voor haar, een fractie van een seconde later voelde ze een flinke hap in haar heup maar met een felle windstoot wist ze de slang weg te blazen. De pijn vlamde door haar lichaam, maar het zou niet zo zijn dat ze hier straks al bloedend zou uitkomen of zo. Dat zou Brooks echt niet laten gebeuren. ‘Ik mag  hopen dat er geen bloedplekken zijn, anders maak ik je straks dood hoor.’ Bromde ze lichtelijk geïrriteerd, al meende ze het natuurlijk niet. Met een klein sprongetje in de lucht bleef ze uiteindelijk op een plekje staan en staarde ze het donker in. Een slang kon zich heel makkelijk afzetten van de grond en vrolijk door de lucht komen vliegen, maar de lucht was haar territorium hier was zij baas! De uithaal kwam al heel snel, dit keer kon ze hem wel tijdelijk ontwijken en dook ze juist onder de slang weg met een constant zwaardje van lucht dat ze heel dapper de hoogte in hield en daardoor een lange snee had gemaakt voor de slang weer verdween.