Onderwerp: Coffee and beats (& Syler Rhodes) wo jul 08, 2015 7:00 pm
Take a piece of my heart and make it all yours
Binnen zitten vond ze niet altijd even leuk, maar als ze haar computer bij had of haar gsm kwam dat wel goed. Vooral omdat ze hier nog niet echt veel mensen kende, dus Cora eigenlijk haar enigste vriendin was. En het zieligste was dan eigenlijk wel dat Cora een soort van computerprogramma was, net zoals haar grote idool Jarvis had, had zij Cora gemaakt. Regelmatig kreeg haar vriendin updates, maar ze was altijd trots om te verkondigen dat ze haar al op 8 jarige leeftijd had ontwikkelt. Zo zat ze nu ook binnen, in de leefruimte met haar Macbook op haar schoot, een kop koffie langs haar en beats op haar hoofd. Dat ze niet veel aandacht kreeg van haar ouders, betekende niet dat ze niks kreeg. Een voor- en nadeel van drukbezette, maar stinkend rijke ouders.
"Cora?" Vroeg ze na een nipje van haar koffie, "Ja?" Klonk haar stem door de ruimte, waar toch niemand was. "Wat is nul gedeeld door nul?" Grinnikte ze. Het was iets dat ze over tijd op het internet waren tegen gekomen. Siri zou je nu normaal een mega burn geven, maar zo was Cora niet. "Haha, erg grappig Tina. Helaas voor jou ben ik complexer dan Siri, dus kan ik in tegenstelling tot haar wel fatsoenlijke antwoorden geven en niet zo'n voorgeprogrammeerde shizzle." De brunette moest giechelen om het woord gebruik van haar vriendin. Zij en Siri waren alles behalve bevriend. Cora voelde zich veel beter dan haar, wat ze eigenlijk ook was. Cora had ten minste gevoelens en kon voor zichzelf denken. Eigenlijk was ze gewoon een nieuwere, betere versie van Jarvis. Wat ook in hield dat Cora het alledaagse woordgebruik kon én kon schelden -iets wat Tina haar pas nog voor had ge-update en het was haar favoriete update tot nu toe. "Oké, nu serieus. Hoeveel mutanten hebben mijn blog al bekeken?" Haar blog -Ravency- was haar leven en passie, want hoewel ze tegen vreemdelingen geen of weinig zelfvertrouwen toonde, had ze dat op haar blog wel. Natuurlijk kwam dat zelfvertrouwen wel weer boven water als ze iemand beter leerde kennen, maar meestal duurde dat wel een tijdje.
Onderwerp: Re: Coffee and beats (& Syler Rhodes) wo jul 08, 2015 8:43 pm
Syler Rhodes
If you can control the code, you can control the world
Wanneer je wat vergeet op je kamer is het altijd rottig als je er helemaal heen moet. Zeker als het maar was voor iets als het dicht doen van een raam, maar het was wel noodzakelijk. Als hij het weer mocht geloven zou het nog gaan regenen, en als het water uit de lucht zou vallen wilde hij liever niet dat het raam boven zijn bed open stond. Voor de zekerheid had hij gewoon even zijn gsm gebruikt als soort van verbindingsweg met de laptop die op zijn kamer stond. Zo was hij nog vrij snel in zijn kamer en na wat te sukkelen had hij zijn raam ook weer dicht gekregen. Net zoals de heen ‘reis’ duurde de terug reis ook niet lang. Het was als verschijnen uit het niets als mensen niet aan het opletten waren. Er kwam geen geluid bij kijken, geen heuse lichtflitsen die over het hele eiland te zien waren, gewoon een klein vonkje stroom en meer niet. Enkel zijn haar lag er voor even bij alsof hij met zijn vingers in het stopcontact had gezeten maar voor de rest was er niks vreemds. Zijn gsm nam hij ook weer vast om die terug in zijn broekzak te steken. Maar een geluk dat niemand had besloten zijn gsm mee te nemen of gewoon weg te stelen. Dat zou hebben gezorgt voor een zeer awkward ontmoeting. Een stem in de grote ruimten deed de jongeman even op kijken naar de bron van het geluid. Hoeveel mutanten haar blog al hadden bekeken? ‘Ik heb geen idee, nog niet nagekeken,’ zei Syler met een glimlach op zijn gelaat. Eén hand bracht hij maar even door zijn haar om de ontplofte look te doen verdwijnen. ‘Als je het eerder had gevraagd had ik het voor je kunnen nakijken,’ ging hij nog even verder voor hij zich bij zijn gezelschap van de dag voegde. Syler zetten zich neer op de zetel die over het meisje stond.
notes :') | Moet er wat inkomen xD
♥ maya
Valentina De Zaragoza
Class 3
Aantal berichten : 141
Onderwerp: Re: Coffee and beats (& Syler Rhodes) wo jul 08, 2015 9:53 pm
Take a piece of my heart and make it all yours
Het antwoord van Cora kwam later dan ze had verwacht, lag waarschijnlijk weer aan de mega trage wifi hier. "Ongeveer 85." Melde Cora, waarna er een andere, onbekende stem door de ruimte galmde. Geschrokken klapte ze haar computer dicht en ontmoette ze de blik van de jongen, waarvan ze zeker wist dat hij er net nog niet gestaan had. "Wil je wel eens ophouden met zo bruut te zijn! Straks wis je nog belangri-" Cora's stem schalde door haar telefoon en voor ze nog meer schade kon aanrichtte, zette ze ook deze uit. Een glimlach kroop over haar gezicht toen ze de ontplofte haren van de jongen zag, was er net een mislukt experiment ontploft? En had zij dat gewoon gemist? Schande. Toch was ze te onthuts om hem antwoord te geven, zeker toen hij vlak tegen voer haar kwam te zitten. "Wat?" Vroeg ze onhandig, waarna ze verward haar hoofd schudde. "Sorry, ik hmm..." Hoe ging ze nu ooit uitleggen dat ze tegen een computerprogramma had staan praten? Want dat was eigenlijk wat Cora was, een programma. Waar ze beste vrienden mee was, en dat klonk ontzettend zielig. Dus staarde ze hem even aan, waarna haar blik verdween naar haar handen en ze haar koptelefoon afzette. "Sorry dat ik het vraag, maar ik was er zeker van dat er net nog niemand was. Hoe ben jij hier zo snel gekomen?" Het was onbeleefd van haar en dat wist ze, maar op dit moment won haar nieuwsgierigheid het van haar beleefdheid. Misschien dat de jongen kon teleporteren? Ze kon alles verwachten van de mutanten hier. Al was ze er nog niet helemaal aangewend dat ze elk moment van de dag tegen een mutatie-uitbarsting kon op botsen en waarschijnlijk was dat iets wat nog lang zou duren voor ze er gewend aan was.
Onderwerp: Re: Coffee and beats (& Syler Rhodes) wo jul 08, 2015 11:13 pm
Syler Rhodes
If you can control the code, you can control the world
Syler had zich rustig neergezet terwijl het meisje nog moest bekomen van een shock of zo iets. Ze stammelde wat en het zag er niet naar uit dat ze echt wist wat ze moest zeggen of waar ze op moest reageren. De jongeman zijn groene ogen stonden ondertussen afwachten op haar gericht terwijl dat hij aan het wachten was op een reactie. Hij had zich ondertussen confortabel neer weten te zeggen door een liggende houding aan te nemen in de éénzit. Zijn benen had hij hiervoor over de armleuing gegooid en zijn rug steunde half tegen de andere armleuning en de rugleuining.
Natuurlijk werd hem gevraagd hoe hij er zo snel was gekomen. Met een vlotte beweging wist hij zijn gsm weer uit zijn broekzak te nemen en stak hij die een tikkeltje in de lucht. ‘Een nieuwe app die ik gedownload heb, een soort teleportatie app. Het brengt je binnen enkele seconden van de één plaats naar de andere,' verzon Syler op dat moment ter plekken. Het klonk misschien niet geloofwaardig, maar het was ook niet de bedoeling dat ze hem ook echt zou geloven. ‘Was je trouwens aan het bellen met iemand? Want in dat geval hoop ik dat ik je niet gestoord heb,’ zei hij alvast als verontschuldiging. Syler had haar namelijk nog bezig gezien met haar gsm en het leek wel alsof ze tegen iemand aan het spreken was. Damn. Misschien had hij echt wel het gesprek van twee vriendinnetjes gestoord. Ach, als dat het geval was geweest dan had hij er toch al voor gezorgd dat het gesprek eindigde dus kon hij net zo goed verder gaan met sociaal zijn.
notes :')
♥ maya
Valentina De Zaragoza
Class 3
Aantal berichten : 141
Onderwerp: Re: Coffee and beats (& Syler Rhodes) do jul 09, 2015 12:03 pm
Take a piece of my heart and make it all yours
De jongen leek duidelijk op zijn gemak en lag alsof de hele wereld aan zijn voeten lag. Eigenlijk wou ze zijn voeten van de zetel duwen, waarna ze zou zeggen dat hij fatsoenlijk moest zitten en manieren moest leren, maar dat deed ze toch maar niet, want hij was best intimiderend. Het was nu niet dat ze zich snel liet imiteren, maar toch, met zo'n mutanten wou ze geen ruzie krijgen. Al zou ze waarschijnlijk dan wel weer een grote mond opzetten, verwarrend.
Het gebaar van zijn telefoon deed haar opkijken, waarbij ze haar donkere ogen op het mobieltje richtte. Kort lachte ze bij zijn uitleg. "Ik ben niet dom. Dat kan niet, niemand kan zijn lichaam in pixels veranderen." Ze bleef hem aankijken en haalde simpel haar schouders op, "Tenzij je daar natuurlijk een mutatie voor hebt, maar is het dan niet wat moeilijker dan gewoon met een app?" Ze had haar wenkbrauwen opgetrokken, vragend en duidelijk zeker van haar woorden. Haar ging je niet voor de gek houden met technologie, bij een andere mutante was dat misschien, maar zij was niet zomaar een andere mutante. Zijn verontschuldigingen wuifde ze weg. "Ik zou het anders benoemen, maar storen doe je niet." Uitleggen dat ze tegen een computerprogramma bezig was, zou behoorlijk gênant zijn, niet? "Ik ben Valentina trouwens." Ze duwde haar computer van haar schoot en ging wat naar voren om hem een hand te geven. Volgens haar was hij nieuw, maar hoe moest zij dat nu zeker weten als ze hier zelf nog maar een weekje of minder zat.
Onderwerp: Re: Coffee and beats (& Syler Rhodes) do jul 09, 2015 12:25 pm
Syler Rhodes
If you can control the code, you can control the world
Syler moest toegeven dat de zetels comfortabel lagen, beter dan het oude stoffige ding dat hij in zijn kleine appartementje had gehad. De luxe waarin hij verbleef, daar kon hij wel gewend aan geraken. Een glimlach waarbij hij één mondhoek optrok kwam op zijn gezicht wanneer ze zei niet dom te zijn. Geamuseerd luisterde Syler dan ook naar de woorden die uit haar mond volgde. Syler zou niemand dom noemen voordat ze effectief bewezen hebben dom te zijn. ‘Ik zou het niet meteen pixels noemen.’ In de wereld van het netwerksysteem had hij niet meteen een vaste vorm. Hij kon er inderdaad één creëren en dan zouden het pixels zijn maar anders...het was moeilijk uit te leggen. Syler haalde zijn schouders even op bij de vraag want echt moeilijk vond hij het niet. Het ging natuurlijk en haast van zelf, al had hij andere tijden geweten waar dat het niet zo heel simpel was. ‘Zo moeilijk is het niet als je eenmaal weet hoe het moet,’ reageerde hij dan ook op haar vraag. Misschien zou een app makkelijker zijn, maar het bestond niet dus hij zou het ook niet kunnen uittesten. Misschien moest hij maar degene zijn die zo een app zou uitvinden, je kon er vast miljoenen mee verdienen als het werkte. Wanneer de andere weer begon te praten en zei dat hij niet stoorde werd hij uit zijn gedachten gehaald en keek hij haar terug aan. ‘Gelukkig maar.’ Wanneer ze haar laptop weg zetten en zelf rechter ging zitten keek de jongeman even afwachtend aan, maar ze stelde zichzelf gewoon voor als Valentina en stak haar hand uit. Zijn positie was nogal onhandig om de hand aan te nemen, dus zetten Syler zichzelf ook weer recht en ging hij zitten als ieder normaal mens op de hand aan te nemen. ‘Syler, aangename kennismaken Valentina,’ stelde hij zichzelf voor. En toen kende hij toch iemand daar op het grote eiland.
notes :')
♥ maya
Valentina De Zaragoza
Class 3
Aantal berichten : 141
Onderwerp: Re: Coffee and beats (& Syler Rhodes) do jul 09, 2015 12:59 pm
Take a piece of my heart and make it all yours
Dat de jongen rechter ging zitten, stelde haar innerlijke perfectionist gerust. Bij haar woorden moest ze instemmend knikken. Pixels waren misschien wat simpel geweest, maar het was het handigste om het zo te 'benoemen'. "Dus je hebt er inderdaad een mutatie voor." Grijnsde ze, waarna ze geïnteresseerd naar voren leunde. "Vertel me er eens over." Iemand met een mutatie om door technologie te reizen kwam je niet elke dag tegen en de computernerd als ze was, wou nu wel de details weten. Waarschijnlijk ging hacken dat ook ontzettend simpel voor hem, al leek het haar langs de andere kant ook wel redelijk moeilijk.
Haar hand ging naar de koffie die langs haar stond en zachtjes nipte ze van het drankje, terwijl ze over de kop heen de jongen in het oog bleef houden. Zolang hij maar uit haar computer en gsm bleef, was alles oké. Natuurlijk had zijzelf daar wel een beveiliging opstaan waar zelfs professionele hackers niet door kwamen, maar met zijn mutatie wist je dat maar nooit. Dus trok ze uit pure bescherming haar gsm naar haar toe en legde deze achter haar, alsof hij er niet bij ging komen als zij ervoor zat. Waarschijnlijk zou het niet veel helpen, maar ze probeerde het in ieder geval.
De stilte sneed, maar Tina wist niet goed wat ze moest zeggen. Vaak was ze een beetje social awkward en vond ze het moeilijk om een gesprek te laten voortkabbelen, al leek de jongen daar niet echt moeite mee te hebben of dat leek toch zo.
Onderwerp: Re: Coffee and beats (& Syler Rhodes) do jul 09, 2015 5:29 pm
Syler Rhodes
If you can control the code, you can control the world
Zijn mutatie uitleggen. Hij had het eigenlijk nog nooit gedaan. Voor dat hij naar het eiland was vertrokken hield hij heel het mutanten gedeelte geheim voor alles en iedereen. Het zou gewoon niet slim zijn om het van de daken te gaan roepen. ‘Hm,’ kwam er nadenkend uit zijn mond waarbij hij even zijn ogen nadenkend op het plafon wierp. ‘Laten we zeggen dat heel het netwerkstelsel binnen handbereik ligt voor mij. In plaats van alles handmatig te moeten doen via een computer of laptop kan ik meteen naar de bron gaan, het gebruiken om van plek naar plek te reizen en de nodige zaken aan te passen,’ legde hij uit. Syler dacht ondertussen na over alles wat hij gezegd had. Het kon vast beter worden uitgelegd maar dan moesten ze niet bij hem zijn. Sowieso was hij geen kei in het uitleggen van zaken. Meestal was alles nog onduidelijker nadat hij iets had uitgelegd. ‘Was dat iets of wat duidelijk?’ vroeg hij dan ook aan Valentina terwijl dat hij zijn blik op haar richten. ‘Maar tegen wie was je daarnet eigenlijk aan het praten? Vragen hoeveel volgers je hebt is nu niet de alledaagse vraag die je aan iemand gaat stellen.’ Het was meer zijn eigen nieuwsgierigheid die hem die vraag liet stellen.
Bij de woorden van de jongen knikte ze telkens zachtjes. Als dat zijn mutatie was, was het meer dan gewoon geweest dat hij zo aan het rondreizen was geweest. Zijzelf zou het ook gebruiken als ze daar de kans toe had. Al mocht Tina natuurlijk niet klagen met haar vleugels, ze waren misschien niet zo snel als zijn manier van reizen, maar ze waren zeker sneller dan de gewone mutant. Af en toe gebruikte ze haar andere mutatie, aerokinesis, om haar nog sneller te laten lopen en dan voelde ze zich net The Flash -soms keek ze wat teveel naar DS comics. Al was Marvel ook wel een van haar all time favorites.
Zijn vraag deed haar terug op aarde landde en ze glimlachte zachtjes. "Ja, ja. Ik snap het denk ik wel, zo ongeveer." Ze lachte wat zachtjes, lichtjes ongemakkelijk, al begon dat wel te verdwijnen. Tina had vaker tijd nodig om zich op haar gemak te voelen, maar als ze zich eenmaal op haar gemak voelde, had je het zitten. Dan veranderde ze in een luidruchtige, vrolijke en soms lichtjes sarcastische meid, die te veel onbegrepen humor bezat.
"Dat is vrij moeilijk uit te leggen, al denk ik wel dat je het snapt met je mutatie." Ze wreef zachtjes met haar handen over elkaar en zette haar gsm terug op. "Ik was met Cora aan het praten, en wel, dit is Cora." Ze toonde het schermpje van haar mobiel waar een rode driehoek te zien was, met de letters CORA. "Computergestuurd onvoorstelbaar rappe artieste." Zoog Cora zo eventjes uit haar duim. "Dàt is dus niet waar." Mompelde Tina er vlug achteraan, maar Cora was wat gevatter dan haar en antwoordde direct. "Ach, we weten allemaal dat ik gelijk heb." De technische stem van Cora klonk arrogant en voor ze nog erger kon worden zette de brunette haar weer af. "Een computerprogramma dus, een beetje zoals Jarvis." Als hij niet wist wie Jarvis was ging ze hem slaan en meesleuren naar de dichtstbijzijnde tv om een Iron Man -marathon te houden.
